Περί του φαινομένου Trump
Έκπληξη, χαρμονή, ενθουσιασμός, απογοήτευση, οδύνη, φόβος, πανικός. Τα συναισθήματα που έχουν προκαλέσει οι πρώτες εβδομάδες διακυβερνήσεως των ΗΠΑ υπό τον Trump ποικίλουν αναλόγως με την ιδεολογική τοποθέτηση, το νοητικό υπόβαθρο και την ψυχική ισορροπία του καθενός. Ίσως όμως η κυρίαρχη συναισθηματική κατάσταση είναι η αμηχανία, στην οποία έχουν περιέλθει κυρίως οι Ευρωπαίοι, ακόμα και κάποιοι φίλα προσκείμενοι προς τις πολιτικές του Trump. Ο βασικός λόγος γι’ αυτό είναι η πρωτοφανής μεταπολεμικώς περίπτωση μιας κυβερνήσεως που πραγματοποιεί τις φαινομενικώς ανέφικτες και ανατρεπτικές προεκλογικές υποσχέσεις της. Κι αν η αμηχανία, όπως χαρακτηριστικώς αποτυπώνεται στις άνευρες, σπασμωδικές, έως και φαιδρές, αντιδράσεις των ανίκανων και διεστραμμένων κυβερνήσεων της δυτικής Ευρώπης απέναντι στις χειμαρρώδεις μεταρρυθμίσεις που επιβάλει ο Trump, δεν προκαλεί έκπληξη, είναι πραγματικά αξιοπερίεργη η αμήχανη σιωπή ενός μεγάλου τμήματος του εθνικιστικού χώρου. Ίσως πολλοί που ανήκουν ή νομίζουν ότι ανήκουν σε αυτόν τον χώρο ενδόμυχα ευχόταν, για δικούς τους προσωπικούς, δογματικούς ή συμπλεγματικούς λόγους, να είχε αποδειχθεί ο Trump ένας ακόμη πολιτικός απατεώνας που ακολουθώντας την πεπατημένη θα προέβαινε στη συνηθισμένη δημοκρατική κυβίστηση. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Το Σάββατο 18 Ιανουαρίου οργανώθηκε από νέους εθνικιστές της Θεσσαλίας (με επίκεντρο αυτούς τους νομού Καρδίτσας) εκδήλωση τιμής και μνήμης για την επέτειο της νύχτας των Ιμίων.
Το 1989, παράλληλα με τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της πτώσεως των κομμουνιστικών δικτατοριών της ανατολικής Ευρώπης, μέσα σε ένα γενικό κλίμα ευφορίας στην «Δύση», ο (ιαπωνικής καταγωγής) Αμερικανός πολιτικός φιλόσοφος Francis Fukuyama με ένα άρθρο του, το οποίο δημοσιεύθηκε στο The National Interest, περιοδικό της αμερικανικής πολιτικής ελίτ, με τίτλο “The End of History?”και, λίγο αργότερα (1992), με το πασίγνωστο και επιδραστικό βιβλίο του με τίτλο: The End of History and the Last Man (στο οποίο ανέλυε τις βασικές ιδέες του άρθρου), διακήρυξε θριαμβευτικώς το «Τέλος της Ιστορίας», ήτοι, την (θεωρούμενη από τον ίδιο) οριστική και νομοτελειακή επικράτηση, σε παγκόσμιο επίπεδο, του πολιτεύματος της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας και του συναφούς της οικονομικού μοντέλου της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς, συνέπεια της οποίας (επικρατήσεως) προέβλεπε ότι θα ήταν μία λίγο-πολύ αδιατάρακτη ειρήνη σε παγκόσμιο επίπεδο, εις το διηνεκές, καθώς τάχα έπαυαν να υπάρχουν οι λόγοι των πολιτικών συγκρούσεων και ανταγωνισμών, αφού η εξέλιξη των πολιτευμάτων είχε φθάσει στο τέλος της με την καθολική επικράτηση του «βελτίστου» πολιτεύματος…
Πλησιάζει η ημέρα διεξαγωγής των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, οι οποίες, αναμφίβολα, είναι βαρυσήμαντες όχι μόνο για τις ίδιες τις Η.Π.Α. αλλά συνολικώς για τις διεθνείς ισορροπίες και εν γένει για την διεθνή πραγματικότητα, λόγω της ισχύος και της επιδραστικότητος της πολιτικής των Η.Π.Α. σε διεθνές επίπεδο. Το αποτέλεσμα των εκλογών αυτών αναμένεται να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις που πρόκειται να επηρεάσουν, άμεσα ή έμμεσα, τόσο τα ενεργά πολεμικά μέτωπα, της Ουκρανίας και του Ισραήλ, όσο και τον πολιτικό προσανατολισμό της Ευρώπης, σε μία εποχή κατά την οποία η Δύση διέρχεται πρωτοφανή υπαρξιακή κρίση, ενώ, παράλληλα, μία νέα διεθνής ισορροπία με χαρακτηριστικά πολυπολικότητας τείνει να αποκρυσταλλωθεί.
Ο Rushton αναγνωρίζει ότι τα τεστ IQ των Ασιατών επιδεικνύουν σχετικά μικρή τυπική απόκλιση, συνεπώς με μια μικρότερη δεξιά ουρά προς τα πολύ υψηλά IQ. Ως εκ τούτου η αναλογία πολύ υψηλών IQ και ιδιοφυϊών στὸ σύνολο είναι πολύ υψηλότερη μεταξύ των Λευκών από ότι μεταξύ των Ασιατών: “The Morality of Survival” (Part II), American Renaissance, August 1995, pp. 1, 3-5, at p.3.