Κείμενο από το “Ελληνικό Εθνικοσοσιαλιστικό ιστολόγιο”. (http://ns-hellas.blogspot.com)
Σχεδόν ποτέ δεν βλέπω τηλεόραση. Πρόσφατα όμως βρέθηκα τυχαία σε κάποιο σπίτι με τηλεόραση που αναμετάδιδε εκπομπή του ακροδεξιού αστροφυσικού,καθηγητού του Πανεπιστημίου Πατρών, συγγραφέα και στελέχους του ΛΑΟΣ Χρήστου Γουδη στο τηλεοπτικό κανάλι του Καρατζαφέρη. Η εκπομπή προσπαθούσε να εμφανίσει ως ιστορικό γεγονός την “γέννηση του Χριστού” και να εμφανίσει ως πραγματικά ιστορικά γεγονότα όλα όσα γράφουν τα Ευαγγέλια σχετικά με αυτήν.
Στην εκπομπή αναφέρθηκε ως υπαρκτό ιστορικό γεγονός μέχρι και η “σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη”!
Όμως,το συγκεκριμένο “γεγονός” δεν αναφέρεται σε καμία απολύτως ιστορική πηγή, παρά μόνο στο Ευαγγέλιο του Εβραίου τελώνη (φοροεισπράκτορα) Λευί, που μας εμφανίζεται με το όνομα “Ματθαίος”. Το “γεγονός” μάλιστα δεν αναφέρεται σε κανέναν από τους άλλους τρεις Ευαγγελιστές, ούτε φυσικά στον Ιουδαίο ιστορικό Φλάβιο Ιώσηπο , που περιέγραφε αναλυτικά τα γεγονότα της εποχής και ήταν σύγχρονος τών Ευαγγελιστών Λουκά και Ιωάννη.
Στην προσπάθειά τους, όλοι εκείνοι οι “θεόπνευστοι” Εβραίοι να δημιουργήσουν μυθικές συνθήκες αρνητικής υποδοχής, στην αναγέννηση του Γιαχβέ, ως γλυκύτατου βρεφο-θεού, παρουσιάζουν την Ρωμαϊκή εποχή και πολιτισμό ως μια εποχή δύστροπη, αφιλόξενη και ηλίθια βρεφοκτονική. Ο Γούδης δεν έμεινε μάλιστα στον Ηρώδη αλλά το προχώρησε ακόμη παραπέρα! Ανέφερε στην εκπομπή του ότι μαζική σφαγή βρεφοκτονία είχε ξανασυμβεί πριν λίγα χρόνια και μάλιστα στην ίδια την Ρώμη με σκοπό να αποτρέψει να γεννηθεί ο μελλοντικός αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος όπως είχαν προβλέψει αστρολόγοι της εποχής!
Ο Ηρώδης βέβαια δεν είχε καμιά εξουσία για σφαγή νηπίων, την στιγμή που η παραμικρή δυσαρέσκεια της υπερκείμενης Ρωμαϊκής εξουσίας για ένα τέτοιο απεχθές γεγονός, μπορούσε να του αφαιρέσει τα βασιλικά του προνόμια. Μάλιστα σύμφωνα με τα Ευαγγέλια, κατά την ίδια περίοδο υπήρχε απογραφή πληθυσμού από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κάτι που κάνει ακόμη περισσότερο αδιανόητο να έγινε σφαγή κατά την διάρκεια …απογραφής!
Όμως ο “θεόπνευστος” Λουκάς, που αγνοεί την μυθοπλασία της σφαγής του Ηρώδη και εξ αυτού δεν βρίσκει κανέναν λόγο να στείλει τον Ιησού φυγά στην Αίγυπτο, γράφει: «όταν συμπληρώθηκαν (στην Βηθλεέμ) οκτώ ημέρες έκαναν στο παιδί περιτομή και του έδωσαν το όνομα Ιησούς όπως το ζήτησε ο άγγελος (κι όμως στον Ματθαίο, ο άγγελος είχε ζητήσει να: «καλέσουν το όνομα αυτού Εμμανουήλ»)… και όταν συμπληρώθηκαν (οι σαράντα) ημέρες του καθαρισμού (της Μαρίας) έφεραν το παιδί στον ναό της Ιερουσαλήμ. Λουκ.2.21-22.
Αντίθετα ο άλλος “θεόπνευστος”, ο Ματθαίος, που επινοεί το παραμύθι της σφαγής των παιδιών από τον Ηρώδη, ξεχνώντας εντελώς την περιτομή γράφει: «όταν αναχώρησαν οι μάγοι (απ’ την Βηθλεέμ) άγγελος είπε στον Ιωσήφ. Πάρε την μητέρα και το παιδί και αναχωρήστε για την Αίγυπτο, γιατί ο Ηρώδης θα ζητήσει να σκοτώσει το παιδί». Ματθ.2.13.
Αν όμως μετά από σαράντα ημέρες, η Μαρία με τον Ιωσήφ και τον Ιησού, βρέθηκε βόρεια της Βηθλεέμ στην Ιερουσαλήμ, πώς μπορεί ταυτόχρονα να εκτέλεσε την εντολή του αγγέλου: «φύγε για την Αίγυπτο» που βρίσκεται στα νότια της Βηθλεέμ;
Τελικά μετά την Βηθλεέμ, προς τα πού πήγε τελικά με την οικογένειά του ο Ιωσήφ, βόρεια (Λουκ.2.21-22) προς την Ιερουσαλήμ, ή νότια (Ματθ.2.13) προς την Αίγυπτο;
Δύο “θεόπνευστοι” Ευαγγελιστές και ένας “άγγελος” δεν κατάφεραν να στείλουν τον Ιησού σε μια κατεύθυνση! Όλα αυτά λοιπόν, παραείναι ανόητα, ώστε να μπορούν να χαρακτηριστούν από οποιονδήποτε σοβαρό ερευνητή ή επιστήμονα ως ένα πραγματικό Ιστορικό γεγονός.
Βέβαια κανείς σοβαρός άνθρωπος, με την πραγματική έννοια της λέξεως δεν θα κατέβαινε υποψήφιος στις εκλογές σε ένα κόμμα με αρχηγό ένα γελοίο πολιτικό απατεώνα σαν τον Καρατζαφέρη. Η σκοπιά από την οποία μπορούμε να ερμηνεύσουμε τις αναφορές του “Ματθαίου” στην “σφαγή των νηπίων” δεν είναι αυτή του ορθολογισμού και του πραγματικού ιστορικού γεγονότος όπως έκανε ο Γούδης αλλά της ερμηνείας της συμβολικής σημασίας αυτής της αναφοράς , την θρησκευτική ερμηνεία μέσα από την Εβραϊκή θρησκευτική παράδοση. Ιστορική αναφορά δεν υπάρχει καθώς το “γεγονός” ιστορικά είναι ανύπαρκτο.
Η Χριστιανική “Ορθόδοξη” εκκλησία, αναφέρεται στο εορτολογικό Συναξάρι της σε 14000 σφαγμένα νήπια, τα οποία μάλιστα τα θεωρεί ως τους πρώτους ανώνυμους “Μάρτυρες της Εκκλησίας”.
Όμως όλος ο πληθυσμός της Βηθλεέμ και των γύρω περιοχών την εποχή εκείνη σύμφωνα με Ιουδαίους ιστορικούς ήταν περί τα 1000 άτομα, άρα τα νήπια που γεννήθηκαν στην περιοχή και ήταν έως 2 ετών δεν θα μπορούσαν να υπερβαίνουν τα 50.
Τότε πως εξηγείται και τι πραγματικά συμβολίζει ο μύθος της “σφαγής των νηπίων” και ο αριθμός 14000 που αποδίδεται στα σφαγιασθέντα βρέφη; Αυτό θα εξηγήσω στην συνέχεια.
O Ηρώδης, από την πλευρά του πατέρα του είχε Αραβική ρίζα, κάτι που ο ίδιος προσπάθησε να αποκρύψει, αλλά δεν ήταν αρεστό στους Εβραίους, όπως και η ιδιαίτερη προσήλώσή του στην Ρώμη που κατείχε την Ιουδαία στην οποία βασίλευε ως Ρωμαϊκός έπαρχος.
Στην Εβραϊκή θεολογία τής Παλαιάς Διαθήκης υπήρχε το “ιστορικό” προηγούμενο ακόμη μιας διώξεως και “σφαγής νηπίων”. Συγκεκριμένα, η εξιστόρηση τού βιβλίου τής Εξόδου εμφανίζει τον αλλοεθνή και αλλόθρησκο Φαραώ τής Αιγύπτου να είχε διατάξει τη θανάτωση με πνιγμό στον Νείλο ποταμό τών αγοριών τών Ισραηλιτών, ως μια ακόμη “γενοκτονία”, που σκοπό είχε τη μείωση τού αριθμού τών δούλων Εβραίων οι οποίοι αυξάνονταν με ανησυχητικό ρυθμό στη χώρα. Οι Εβραίοι έχουν στην παράδοσή τους να πλάθουν μύθους με τέτοιες “γενοκτονίες”, ο τελευταίος είναι αυτός με την κατασκευή του μύθου για το υποτιθέμενο “Εβραϊκό Ολοκαύτωμα” από τους Γερμανούς ΕΘνικοσοσιαλιστές κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο.
Το στοιχείο αυτό εξιοποιήθηκε από τους συγγραφείς τής Καινής Διαθήκης ως θεολογικό προηγούμενο στη γλώσσα τής ερμηνευτικής “προτύπωσης” για την παράλληλη θεολογική προσέγγιση και ερμηνεία τού αντίστοιχου γεγονότος τής σφαγής τών νηπίων από ένα “νέο Φαραώ”, τον αλλόφυλο και μισητό για τους Εβραίους εκπρόσωπο της Ρωμαϊκής κυριαρχίας βασιλιά τής Ιουδαίας Ηρώδη.
Όπως ο παλιός Φαραώ εξέφραζε τις αντίπαλες απέναντι στους Εβραίους δυνάμεις τού “σκότους” και τής καταπίεσης αντιδρώντας στα “σημεία” τής εφαρμογής τού σχεδίου τού Γιαχβέ για τη σωτηρία και ιστορική καταξίωση τού Ισραήλ, και όπως φόνευσε παιδιά για να μην γεννηθεί ο πρώτος προφήτης τής Εξόδου ο Μωυσής, έτσι και ο Ηρώδης ως “νέος Φαραώ” ενσαρκώνει με τις πράξεις του τις ίδιες “δαιμονικές” δυνάμεις, διότι ως “δαιμονικό” παρουσίαζε το Ισραήλ ολόκληρο τον μη Ιουδαϊκό κόσμο και όλους τους μη Εβραίους και μεταξύ αυτών και την Ρώμη. Ο Ηρώδης λοιπόν, παρεμποδίζει την έλευση τού νέου Εβραϊκού “σωτήρα” και την ιστορική καταξίωση τού νέου Ισραήλ, της Χριστιανικής Εκκλησίας.
Ο “Ματθαίος” επίσης χρησιμοποιεί την “προφητεία” του Ιερεμία “Φωνή εν Ραμά ηκούσθη θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς. Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής και ουκ ήθελε παρακληθήναι, ότι ουκ εισίν” (Ιερεμίας 31/λα΄ 15), ερμηνευτικά πάνω στο σύγχρονό του γεγονός τού “θρήνου, τού κλαυθμού και τού οδυρμού” τής Βηθλεέμ (Ματθαίος 2/β΄ 18). Η αρχαία προφητεία αναφερόταν στις θυσίες κατά την έξοδο τού παλαιού Ισραήλ από την Αίγυπτο. και όπως τότε ο Μωυσής μαζί με τον Ιησού τού Ναυή οδήγησαν τον “λαό τού Θεού” μακριά από την Αίγυπτο και την “αιγυπτιώδη ανελευθερία”, από τον Φαραώ και την φαραωνική δουλεία προς την “γη τής επαγγελίας και της ελευθερίας”, έτσι και τώρα ένας “νέος Μωυσής” και “νέος Ιησούς” θα οδηγήσει το λαό του σε μια νέα έξοδο προς μια νέα “γη τής επαγγελίας”. Γι’ αυτό ο “Ματθαίος” υπογραμμίζει σε αυτόν το θεολογικό συμβολισμό και την “προτύπωση” γεγονότων, ότι “εξ Αιγύπτου” και πάλι ο Γιαχβέ κάλεσε ηγέτη για το λαό του και για τη μεγάλη “έξοδο” στην ιστορία τών νέων χρόνων (Ματθαίος 2/β΄ 15). “Ο δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, 15 καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς ῾Ηρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου.” (Κατά Ματθαίον 2: 14-15) και β) «τότε επληρώθη το ρηθέν τού υπό Ιερεμίου τού προφήτου» (Κατά Ματθαίον 2: 17). Όπως και στην Παλαιά Διαθήκη ο Ιησούς του Ναυή οδηγεί το λαό του Ισραήλ στην “έξοδο” έτσι και στην Καινή διαθήκη επαναχρησιμοποιείται το όνομα Ιησούς, που παραπέμπει στον Ιησού του Ναυή.
Όσον αφορά, τον αριθμό 14.000 προέρχεται από την επίδραση τής Ιουδαϊκής αποκαλυπτικής αριθμολογίας. Πρόκειται για πολλαπλάσιο τού αριθμού 7 ,ο οποίος για τους Εβραίους συμβολίζει την ολότητα και την καθολικότητα. Είναι επίσης πολλαπλάστιο του αριθμού 200 που συμβολίζει το “μη αρκετό” , την ανεπάρκεια , και εμφανίζεται πολλές φορές με αυτό το νόημα στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Η “σφαγή των νηπίων” λοιπόν από την Ηρώδη ήταν “μη αρκετή” , για να τα σφάξει “όλα”, ήταν ανεπαρκής για να έχει το υποτιθέμενο επιθυμητό για τον Ηρώδη αποτέλεσμα.
Το 14000 είναι επίσης πολλαπλάσιο του 70 που επίσης εμφανίζεται στην Εβραϊκή αριθμολογία (π.χ. 70 εβδομάδες του Διανιήλ).
To σημαντικότερο όμως είναι ότι ο αριθμός 14000 εμφανίζεται να συμβολίζει τις ημέρες για την μετάβαση των Εβραιων που έφυγαν από την Αίγυπτο, από τo όρος Σινά στην “γη της επαγγελίας”. Αυτό ολοκληρώνει τον παραλληλισμό που ανέφερα παραπάνω για την πραγματική προέλευση της ιστορίας της “σφαγής των νηπίων” που δεν είναι παρά μια ακριβέστατη συμβολική θρησκειολογική μεταφορά της ιστορίας της εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο προς την “γη της επαγγελίας”.
Για μια σύντομη αναφορά στην σημασία του αριθμού 14000 για τους Εβραίους, δείτε και τον ακόλουθο σχετικό σύνδεσμο
http://www.harvardhouse.com/prophetictech/new/moses_14000.htm
Επίλογος-Συμπεράσματα
Ποιός είναι ο σκοπός που ξόδεψα λίγο από τον χρόνο μου να γράψω και να δημοσιεύσω αυτό το σύντομο κείμενο;
Όσοι είναι εντελώς ανόητοι θα απαντήσουν με βεβαιότητα ότι κεντρικός σκοπός στο μεγαλύτερό του βάθος, ήταν το να γίνει κάποια ιδεολογική “προπαγάνδα” ενάντια στο ΛΑΟΣ ή στον Γούδη προσπαθώντας να πείσω κάποιους οπαδούς του ΛΑΟΣ για την ιδεολογική ανεπάρκεια ή την ασχετοσύνη φορέων του ΛΑΟΣ, ώστε να το εγκαταλείψουν.
Όσοι είναι απλώς ανόητοι (αλλά όχι εντελώς ανόητοι), θα απαντήσουν με βεβαιότητα ότι ο κύριος άξονας του κειμένου είναι να καταρριψω τον μύθο της “σφαγής των νηπίων”, βάλλοντας ενάντια στον Χριστιανισμό για να προωθήσω μια “παγανιστική αντίληψη” (τέτοια έχουν γράψει συχνά τελευταία και σε κάποια βλακώδη κείμενα που δημοσιεύονται σε σελίδα επίχρυσου “χρυσοκάνθαρου” όπου γράφουν για το ιστολόγιό μας, ότι “είναι απλά κάποιοι νεοπαγανιστές και έχουν κολλήσει σε κάποια ζητήματα”)
Ο πνευματικά υγιής και εύστροφος αναγνώστης θα αντιληφεί εύκολα αρκετά βαθύτερα συμπεράσματα τα οποία και δεν θα αναφέρω αναλυτικά, διότι είναι εμφανή για αυτόν από από την απλή ανάγνωση του κειμένου. Για όσους νεαρότερους αναγνώστες έχουν πνευματικά υγιή στοιχεία αλλά δεν έχουν ακόμα ωριμάσει την σκέψη τους για να συλλάβουν πλήρως το νόημα, αναφέρω απλώς δύο συμπεράσματα από αυτά που θα μπορούσαν να δουν από το κείμενο.
Ένα δευτερέυον συμπέρασμα το οποίο θα μπορούσε να τεκμηριωθεί με εκατοντάδες άλλα εδάφια από Εβραϊκές γραφές είναι ότι το κεντρικό πνεύμα πίσω από την ιστορία με το “Ολοκαύτωμα” των Εβραίων δεν προτοεμφανίστηκε το 1945, αλλα βρίσκεται στο ίδιο το πνεύμα του Ιουδαϊσμού και την ιδέα της δημιουργίας “μαρτύρων” πριν από μια ολοκληρωτική Εβραϊκή επικράτηση η νίκη εναντίον αλλοφύλων(μάλιστα ο αριθμός 6 εκατομμύρια, που εμφανίζεται ως αριθμός θυμάτων του “ολοκαυτώματος” έχει επίσης αριθμολογική ερμηνεία και εμφανίζεται παντού στις Εβραϊκές γραφές και φυσικά και στο Ταλμούδ αλλά αυτό είναι θέμα άλλου άρθρου).
Ένα κύριο συμπέρασμα , είναι ότι η Εβραιόπνευστη ακροδεξιά των “Ελληναράδων” αδυνατεί να ερμηνεύσει βαθύτερα τα Ιουδαιοχριστιανικά κείμενα και προτιμά να τα εξετάζει από μια εντελώς ρηχή ή ακόμα και ορθολογιστική σκοπιά. Διότι αν προσπαθήσει να τα τεκμηριώσει βαθύτερα και μάλιστα δημόσια, θα πρέπει να αρχίσει να κάνει αναλύσεις για την Εβραική Τορρά, τον Καμπαλισμό, την Εβραϊκή “Παλαιά Διαθήκη”, το Ταλμούδ και άλλα στοιχεία από την Εβραϊκή παράδοση και ιστορία και έτσι οι αναλυτές της θα μοιάζουν στα μάτια των ακροατών τους περισσότερο με Εβραίους ραββίνους ειδικούς της Εβραϊκής αριθμολογίας ,του εβραϊκού μυστικισμού και της Εβραϊκής κοσμοαντιλήψεως παρά με έλληνες εθνικιστές και οι σημερινοί οπαδοί τους θα τους “πάρουν με τις πέτρες”. Διότι η βαθύτερη ουσία του Ιουδαιοχριστιανισμού θεμελιώνεται στις Ιουδαϊκές γραφές, στην Ιουδαϊκή παράδοση , στον Ιουδαϊκό τρόπο σκέψεως και στην Ιουδαϊκή κοσμοαντίληψη. Έτσι οι ακροδεξιοί αναγκάζονται να μην προχωρούν την δημόσια ανάλυσή τους σε βάθος, ώστε να μην γίνεται εύκολα αντιληπτό το παραπάνω στοιχείο.
Παράλληλα, οι ακροδεξιοί δεν έχουν την δυνατότητα ούτε καν να αντιληφθούν και να ερμηνεύσουν και τις διάφορες έννοιες Αρίας και παγανιστικής προελεύσεως, τις οποίες, αφου διαστρέβλωσε και προσάρμοσε πλήρως στο Γιαχβικό πρότυπο , ενσωμάτωσε ο Ιουδαιοχριστιανισμός στις γραφές του, προσπαθώντας να μετατρέψει τον Γιαχβέ από θεό του Ισραήλ, σε ένα οικουμενικό θεό που να λατρεύεται και να κυριαρχεί παγκόσμια. Έτσι μένουν σε μια ανάλυση των γραφών είτε με μια ορθολογική σκοπιά, είτε με μια ρηχή “μεταφυσική”, είτε ως κάποιας απλής διηγήσεως γεγονότων που μοιάζει περισσότερο με παραμύθι παρά με θρησκεία.
Έτσι το κύριο ερώτημα που γεννιέται από τον νοήμονα αναγνώστη, που θεωρεί τον εαυτό του ως εθνικιστή ή ως εθνικοσοσιαλιστή, και το βάζω εδώ, για να σκεφτεί και να το απαντήσει μόνος του , απέναντι στον εαυτό του, είναι το αν τελικά θα πρέπει να έχει ο Έλληνας και ο Ευρωπαίος άνθρωπος ως βασικούς άξονες της “σωτηρίας του”, την Εβραϊκή αριθμολογία, την Καμπάλα ,την Τορρά και την έξοδο του Μωυσή από την Αιγυπτο, καμουφλαρισμένα με μανδυα “χριστιανικό” και εμπλουτισμένα με αυτοκαταστροφικά στοιχεία φυλετικής αυτοκτονίας που στον αυθεντικό Ιουδαϊσμό δεν υπήρχαν και μετατράπηκαν σε “ιουδαιοχριστιανισμό”, κατεύθυνση την οποία προβάλλει η Ακροδεξιά στην Ευρώπη, ή μήπως θα έπρεπε να κατευθυνθεί στην παράδοση , φιλοσοφία και πολιτισμό και Θρησκευτικές αντιλήψεις της Φυλής του, όπως προτείνουν οι Εθνικοσοσιαλιστές; Το να γεννηθεί αυτόματα στο μυαλό του αναγνώστη ενώ διαβάζει το κείμενο, αυτό ακριβώς το ερώτημα, ήταν ο κύριος σκοπός που έγραψα και δημοσίευσα το κείμενο.
Για να σωθεί ο Άριος άνθρωπος πρέπει να βασιστεί στο Πνεύμα της Φυλής του (που είναι ταυτόχρονα και Κοσμικό-συμπαντικό), ή μήπως στον Ιουδαϊσμό και τον Ιουδαιοχριστιανισμό;
Το “πόλεμος πατήρ πάντων” του Ηρακλείτου , ακόμη και από μόνο του λύνει αρκετά από τα σημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σημερινοί Έλληνες και οι Άριοι λαοί της Ευρώπης, ενώ το “αγάπα τον πλησίον σου ως ευατόν” και φυσικά τους “μακάριους πτωχούς” λαθρομετανάστες), η “ανεκτικότητα” και η αποκλειστική ανάθεση της σωτηρίας στην “μετά θάνατον ζωή”, με την σημερινή τουλάχιστον Ιουδαιοχριστιανική τους ερμηνεία, φαίνεται να δημιουργεί αρκετά προβλήματα και να μην λύνει κανένα.