– Κάποιοι από αυτούς που μας διαβάζουν, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι είναι ο εθνικοσοσιαλισμός, για τον οποίον έχουν μια εικόνα την οποία τους έχει προβάλει το σύστημα μέσα στο οποίο έχουν μεγαλώσει. Αν έπρεπε με λίγα λόγια να περιγράψετε σε κάποιον που δε γνωρίζει αλλά έχει ειλικρινή διάθεση να ακούσει μέσα σε λίγα λεπτά τι εννοούμε όταν λέμε «εθνικοσοσιαλισμός» , τι θα λέγατε;
Κατ᾿ αρχάς θέλω να επισημάνω ότι, πλην της ριζικής σκοπίμου συστηματικής διαστρεβλώσεως και συγχύσεως υπό των Εχθρών μας, δέον να ληφθή υπ᾿ όψιν και η φυσική αλήθεια ότι έκαστος υπολαμβάνει το παρατηρούμενον, είτε περί ατόμου πρόκειται είτε περί Ιδέας είτε περί καταστάσεως, εις το επίπεδόν του – διότι κανείς δεν μπορεί ποτέ να διακρίνη λεπτότητες και διαστάσεις για τις οποίες τα μάτια του είναι, είτε εκ κατασκευής είτε επειδή έχουν «λέπια», ανεπαρκή: «Οὐκ ἂν ὀφθαλμὸς ἴδοι ἥλιον, ἡλιοειδὴς μὴ γεγενημένος», διδάσκει ο θείος Πλωτίνος.
Τελικώς Ε/Σ είναι η Αριανικότης εν εκπτύξει και ανθοφορία: όμως κατ᾿ αρχήν η βασική, πρώτη θεμελίωσίς του δύναται να τεθή ως πολύ πιο στοιχειώδης.
Υπ᾿ αυτήν δε την έννοιαν, Εθνικοσοσιαλισμός ή Εθνοκοινοτισμός, όπως προτιμώ τον όρον, είναι ο ασπασμός και προάσπισις των θεμελιωδών κοσμικών και φυσικών νόμων. Στις μέρες μας τα οικολογικά μηνύματα του Εθνοκοινοτισμού έχουν φαινομενικώς υιοθετηθή από διαφόρους, συχνά αριστερούς, των οποίων όμως οι συνολικές πεποιθήσεις είναι βαθύτατα αντικοσμικές κι αντιφυσικές: αν μπορούσαν οι αρχές τους να υποκαταστήσουν τους νόμους και τις αρχές της Φύσεως και του Κόσμου επί λίγα μόνον κλάσματα του δευτερολέπτου, ο Κόσμος και η Φύσις θα εξεμηδενίζοντο εν ριπή οφθαλμού! Και όπου διεισδύουν, έστω διηθούμενες κι εμποτίζοντας ψυχές και καταστάσεις, εκεί ακριβώς, εις τον εκφυλισμόν και εκμηδενισμόν, συντείνουν – παρ᾿ όλην την πολυδιαφημισμένην και εκκωφαντικώς βοώσαν «φυσιολατρείαν» τους!
Ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει νησίδες προστατευμένες και υψηλώς τεχνητές, θερμοκηπιακές κοινωνίες, όπου επιδίδεται όχι απλώς αδιακρίτως αλλά και συστηματικώς ή και μετά μανίας εις την θεμελιώδη καταρράκωσιν πάσης Κοσμικής Αρχής και Τάξεως. Αυτό έχει επί τι διάστημα και εν περιωρισμένω χώρω ποίαν τινα άνεσιν να το διαπράττη – όμως έτσι απλώς διά των τεχνικών του επιβραδύνει την επάνοδον του φυσικού εκκρεμούς και με πολύ μεγαλλιτέραν ισχύν μελλοντικώς, μετατοπίζων χωροχρονικώς την επαναφοράν της διαταραχθείσης αλλά τελικώς αναποδράστου φυσικής ισορροπίας.
Η Φύσις αγνοεί επιδεικτικώς άτομα, προτάσσουσα απολύτως τα είδη, την εξέλιξίν τους, συνολικήν αντί ατομικής προστασίαν, αποφυγήν καταστροφικής των ενελίξεως (εκφυλισμού) και αρμονικήν αντίθεσιν και σύνθεσιν δυνάμεως και κυριαρχίας διά του αενάου εξυγιαντικού Πολέμου. Αυτή η θεμελιώδης αλήθεια θα ηχούσε τελείως αυτονόητη εις τα ώτα οιουδήποτε προγόνου μας μέχρι προ ολίγων μόλις δεκαετιών, όπως και εξακολουθεί ηχούσα ούτω διά τους εναπομείναντας πρωτογόνους κι αμολύντους υπό της τεχνοκρατικής λαίλαπος ανά την υφήλιον πληθυσμούς. Ως ενστικτώδης δε φυσική επίγνωσις είναι κοινή και εγγενώς θεμελιώδης για όλα τα πλάσματα της Φύσεως – από αετό κι ελέφαντα μέχρι τα μικρόβια και τα αντισώματα! Τι θα συνέβαινε σε κάποιο είδος που αίφνης θα προσεβάλλετο υπό τινος νόσου που θα προκαλούσε αντιστροφήν της φυσικής τάξεως, υπαγωγήν του είδους και της κοινότητος υπό το αποκεκομμένον, πια, άτομον και αγνόησιν των θεμελιωδών αρχών του εν παντί πολέμου; Ασφαλώς θα εξηφανίζετο τάχιστα! Στην Φύσι γίνονται λάθη – όμως διορθώνονται!
Οι διάολοι της Σιών που κατέχουν άριστα αυτές τις αρχές, εφρόντισαν ώστε ο Λευκός Άνθρωπος συλλήβδην και συλλογικώς να υποταχθή σε τέτοιες πλάνες, να υποκύψη σ᾿ αυτήν ακριβώς την ψυχονοητική νόσο – περιμένοντας (βάσει απλών νομοτελειών, που ο ίδιος μεν ο «σοφός της Σιών», ο ραβίνος ας πούμε, άριστα κατέχει – αλλά τις οποίες λυσσαλέως πολεμά δημοσίως, ως «ανήθικες», «οπισθοδρομικές» και «προληπτικές») την αναπόφευκτη «διόρθωσι»: που δεν είναι παρά ο εν ταχίστη εξελίξει αφανισμός ολόκληρης της Λευκής Φυλής!
Πρόκειται για την πλέον αριστοτεχνική γενοκτονία – και τον πλέον άδοξο αφανισμό είδους! Αυτοκτονία από ηθική υποχρέωσι! Υποχρέωσις διά της οποίας ακριβώς την εμπέδωσιν οι κήρυκες του Σημιτισμού, καθαρού (π.χ. Συνασπισμός, νεοφιλελεύθεροι, νεο-ορθόδοξοι) ή επιμείκτου (όλοι οι υπόλοιποι), μετά τόσου ιερού τρόμου και ταλιμπανικής εξάρσεως μεσανατολικού τύπου (…διά τε την πιστότητα της εκείθεν μεταφοράς, άλλως τε) μας σφυρηλατούν ως «αυτονόητον» ή «προοδευτικήν» συμμόρφωσιν και εκσυγχρονισμόν, παντού και πάντοτε…
Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του Σημιτισμού που «καπέλωσε» την Φυλήν μας εν ευρυτάτη εννοία εδώ και δύο χιλιετίες, περίπου!
Ήδη της υποβάλλουν ότι … δεν υπάρχει! … ότι όμως (… αν, τέλος πάντων, …υποθέσουμε πως υπήρχε!!!) είναι πολύ κακεντρεχής κι ένοχη, είναι βαθύτατα ανήθικη αυτή η Λευκή Φυλή μας και χρωστάει τα πάντα σ᾿ όλες τις άλλες, που τις έχει τόσους αιώνες αδικήσει – για να μη μιλήσουμε για το απύθμενό της χρέος προς τον περιούσιο λαό, χρέος που ποτέ δεν μπορεί να αποπληρωθή, αλλά μάλλον και συνεχώς ανανεώνεται – ωσαν τα ασύλληπτα δάνεια και αεροβατούντα «παράγωγα» των Εβραϊκών Τραπεζών…
Αυτή η ειδικά για την Φυλή μας, υπό εμφανή ταλμουδική καθοδήγησι κι εποπτεία παρεσκευασμένη, απονευρωτική συνταγή αυτοκτονίας αποτελεί το περιεχόμενο όλων των παραλλαγών του Συστήματος, από δεξιά ώς τέρμα αριστερά κι ώς τα βλαμμένα ανδρείκελα του αναρχισμού που παίζουν τους ήρωες προασπίζοντας τον πυρήνα της σήψεως και Αντιστροφής και Συγχύσεως του Συστήματος – το οποίον και τους ανταμείβει παρέχοντάς τους ένα μοναδικό στην Ιστορία προνόμιο να ληστεύουν, να καίνε σωρηδόν και να ρημάζουν κατά βούλησιν ή, ακριβέστερα, κατά καπρίτσιο, εν πλήρει ασυλία, συνεπεία μιάς συλλογικώς ενσταλλαγμένης ψυχωσικής τοξινώσεως και παθολογικής αυτοδιαλύσεως – σ᾿ ένα μονομερή, πρωτοφανή ανταρτοπόλεμο χωρίς αντίδρασιν και μετά δικαστικής/δημοσιογραφικής προστασίας, μάλιστα!
Και την ώρα που διαπράττεται αυτή η γενοκτονία ολόκληρης της Λευκής Φυλής, κι ενώ η ουμανιστο-μαρξιστοφιλελεύθερη κομπανία μηδέν απολύτως ούτε παρατηρεί ούτε αντιλαμβάνεται, μας βομβαρδίζουν με τα … εκατομμύρια μικρά, πραγματικά ή φανταστικά, αδιακρίτως, δράματα των ταλαιπώρων τριτοκοσμικών κι εγχρώμων που χτυπούν το κατώφλι της Ευρώπης, μιας τόσης δα σπιθαμής γης, όπου ΠΡΕΠΕΙ όλοι αυτοί να συνωστισθούν – «κοιτάξτε τα δράματα»! Η μεγάλη, συνολική εικόνα δεν υπάρχει στο οπτικό πεδίο του «εκπαιδευμένου», απονευρωμένου δηλαδή, απολύτως συγκεχυμένου μέχρις αντιστροφής κι ευνουχισμένου βουλητικώς και νοητικώς λευκού ανδραπόδου: δεν καταγράφεται καν στον περιωρισμένο του κι αυστηρά ελεγχόμενο νοητικό ορίζοντα η ολική φυλετική εικών! Είναι σαν να έχουμε μία εισβολή χιλιάδων ποντικών στο αγρόκτημα – κι εμείς να βλέπουμε μόνον άτομα, κακόμοιρα ποντικάκια που έχουν το δικαίωμα, τα καϋμένα, να επιβιώσουν – κι έχουμε «ηθική υποχρέωσι» να τα καλοδεχθούμε και περιποιηθούμε! Κι όποιος υπαινίσσεται, έστω, θεώρησιν της συνολικής εικόνος και ανάλογον ταύτης «ηθικήν» αξιολόγησιν εκάστης στάσεως, ευθυκρινούς ή υποκριτικής, ανδρείας ή δειλής, εντίμου ή φαύλως συμμορφωμένης υπό τον γνωστόν ηθικόν μανδύα, συλλήβδην καταγγέλλεται υπό αμετρήτων αυτοκλήτων «εισαγγελέων», φαρισαϊκών προασπιστών της ηθικοπολιτικής «ορθότητος», ως φρικτός κι αναίσθητος αποστάτης, «φασίστας», «απάνθρωπο κτήνος», «αυγό του φιδιού» – κ.ο.κ. Έχει κανένα νόημα διάλογος (ούτως ή άλλως από τους ιδίους μεθ᾿ υστερίας αλαλαζούσης αποκλειόμενος, άλλως τε) με τέτοια ψυχωσικά κι εξηρτημένα ψυχικώς από ψευδή είδωλα κι ωραιοποιημένες, τακτικώς λιβανιζόμενες αυτοεικόνες, προς εσωτερική κι εξωτερική κατανάλωσι, άτομα; «Πάρ᾿ τ᾿ αυγό και κούρευ᾿το!» – μόνον ψυχοθεραπείας κι αποτοξινώσεως από το πολυπλόκαμο ψέμμα που τους έχει κυριευμένους χρήζουν οι δύσμοιροι… Πλην των συνειδητώς εντεταλμένων, βεβαίως, πορνιδίων του Τζώρτζ Σόρος, όπως ο άλλος Τζώρτζ με το αγαπημένο του «παγκόσμιο χωριό» και με τον πρωτοκίναιδο σύμβουλό του και στέλεχος του ρυπαρού «παρατηρητηρίου του Ελσίνκι» – κι όπως ακόμη πολλά επώνυμα στελέχη όλων των κοινοβουλευτικών συμμοριών.
Το πρώτο, λοιπόν, θεμελιώδες επίπεδο αναφοράς του Εθνοκοινοτισμού είναι η αναγνώρισις και αποδοχή του Κόσμου, των Κοσμικών Νόμων και της ιδικής μας φυσικής θέσεως και φυσικής υποχρεώσεως. Όπως οι γονείς έχουν φυσικήν υποχρέωσιν περιθάλψεως και ανατροφής των παίδων, πράγμα που όμως πρέπει να τοποθετηθή εντός του ευρυτέρου εθνοφυλετικού πλαισίου, του οποίου και αποτελεί οργανικόν μέρος – και η ως άνω φυσική υποχρέωσις επίσης εννοώ. Καθώς εντός ενός ατομικού οργανισμού μικρογραφικώς επαναλαμβάνεται η ιδία ιεραρχική και ενοποιός εικών: η ευημερία επί μέρους κυττάρων και ιστών είναι μεν ασφαλώς ζητούμενον αλλ᾿ υπάγεται εις την ευημερίαν του οργανισμού συνολικώς – εκ της συνόλου υγιούς καταστάσεως του οποίου εξαρτάται η συνολική υγεία. Τα κύτταρα πρέπει να είναι υγιή, όπου όμως η υγεία των δεν εκτιμάται ατομικώς αλλ᾿ εν σχέσει προς τον ενιαίον οργανισμόν – άλλως αντικαθίστανται και, πάντως, έχουν ένα απείρως μικρότερον εκείνου του οργανισμού, γενικώς (πλην των νευρικών!), κύκλον ζωής – αλλά και κλίμακα, γενικώτερον. Άλλως θα ηδύνατο και ένα καρκινικόν κύτταρον καθ᾿ εαυτό να κριθή υγιές, αυτοτελώς θεωρούμενον· όμως δεν είναι βεβαίως έτσι…
Η υγιής και ενεργός φυλετική ψυχή εντός ενός υγιούς εθνοφυλετικού συνόλου/Κοινότητος εξασφαλίζει ενηρμονισμένον μικρο- και μακροσυντονισμόν, ώστε να προκύπτη το βέλτιστον αποτέλεσμα, διά τε την Φυλήν, την Κοινότητα και, εν τέλει, τα άτομα. Το καθεστώς της τοιαύτης δημιουργικής χαρωπής εναρμονίσεως, της πλήρους δηλαδή και συνειδητής φυσικότητος/κοσμικότητος, καλείται Εθνοκοινοτισμός.
Ο αληθής Εθνοκοινοτισμός εν πλήρει και ριζοσπαστική δυνάμει υποδεικνύει σήμερον την μόνην διέξοδον προς αυθεντικήν και καθολικήν, ολοκληρωτικήν Επανάστασιν. Η αυθεντικότης είναι η πλέον κρίσιμος ποιότης, εν μιά εποχή απολυτοποιήσεως της εικονικότητος και της εικονικής προσωπικότητος. Η μέση βλακεία και η μέση δειλία ως δόγμα αποτελούν την επιτομήν της νυν κρατούσης ειδωλολατρείας του μαζανθρώπου. Μόνον η απολιθωμένη δογματικότης, κοσμοθεωρητικώς και ηθικώς, την οποίαν το πρώτον ο Χριστιανισμός εισήγαγεν εις την Ευρώπην και τον Άριον Κόσμον εν γένει , οι δε ιδεολογικές του παραφυάδες (φιλελευθερισμός, μαρξισμός) τυραννικώς ΔΙΑΙΩΝΙΖΟΥΝ, καθιστούν δυνατήν την επικράτησιν τοιούτων τερατωδών ανοησιών/προλήψεων· δυνάμει, όμως, και του ότι εξέλιπεν και το μέχρι πρό τινος ισχύον αντίβαρον της φυσικής ζωής, της φυσικής οργανικής Κοινότητος, του πολέμου, της καθ᾿ όλα απαιτουμένης ανδρείας… Η επισκήψασα ευμάρεια, μαλθακότης κι η συναφής ταύτης ανανδρία είναι ο μέγιστος καταλύτης της δειλίας, της προσωρινώς «βολικής» αυταπάτης, του ισοπεδωτισμού και της αλλοιώσεως της φυσικής αξιοκρατίας, της οχλοκρατίας και αναξιοκρατίας τελικώς, του εξεικονισμού, της αναρχίας, του παρακεντρισμού, της Συγχύσεως.
Το αληθές Κέντρον προσδιορίζει ταυτότητα και εσωτερικήν κατεύθυνσιν, είναι δε ζήτημα ανακαλύψεως κι όχι επινοήσεως ή περιστασιακής εξωτερικής καταστάσεως, όπως π.χ. βαλαντίου (πορτοφολιού) ή οικονομικής τάξεως! Και η μείζων αξία δεν αποδίδεται δικαίως κι ευρύθμως ούτε εις τον ικανώτερον κερδοσκόπον, καθώς συμβαίνει υπό καπιταλισμόν, ούτε εις τον ικανώτερον λαοπλάνον ψεύτην, τσαρλατάνον, πράκτορα, δημοσιοσχεσίτην, γλείφτην – καθώς η δημοκρατική αρρυθμία και αταξία επιβάλλει…
Υπ᾿ αυτήν την έννοιαν αληθεύει η διατύπωσις παλαιού Δανού συναγωνιστού, ότι στην κούνια τους ΟΛΟΙ είναι Εθνοκοινοτισταί – προτού διαστραφούν από τον «πολιτισμό», δηλαδή. Εθνικοσοσιαλισμός είναι η συνολική και ενιαία ουσιώδης προσπάθεια αληθούς και βαθέος εξευγενισμού του Ανθρώπου.
Όμως ο Άριος τείνει προς το άπειρον – κι ο Εθνοκοινοτισμός του Αρίου κατ᾿ εξοχήν!
Και συνιστά (: αποτελεί) την εν δυνάμει ενεργοποίησιν της ανωτέρας, της θεϊκής φύσεως του Αρίου Ανθρώπου.
Εις την οποίαν δέον να ενταχθούν και άνθρωποι οι οποίοι «πολιτικώς», υπό στενήν έννοιαν, δεν έχουν συσχετισθή προς τον Εθνικοσοσιαλισμόν. Άλλως τε η πλήρης και αληθής φύσις του Εθνοκοινοτισμού μένει να αναδειχθή και αναπτυχθή εις το μέλλον – μέλλον που ήδη τώρα αρχίζει!
Ενδεικτικώς παραθέτω ένα θαυμάσιον απόσπασμα εξ επιστολής του Αγγέλου Σικελιανού προς τον Ν. Καζαντζάκην, κατ᾿ Ιούλιον 1924: «Συμμαζεύω τους ανθρώπους μου, τους λίγους, στους Δελφούς. Η γη ετούτη μου μιλεί για την Γη ακέρια, όχι από ανάμνηση, αλλά μέσα από τα έγκατα της ίδιας μου ψυχής. Για τον εαυτό μας, ξαναβρίσκουμε το μυστικό που ο Ησίοδος λέει πως ο Δίας έκρυψε για τους ανθρώπους. Της απόλυτης λιτότητας που οφείλει να ξανάβρη μ᾿ όλη την ενέργεια που την περιζώνει με την άμετρη ακτινοβολία της Γής ακέριας με την εξαγίωση κι ανύψωσή της ‘’και που κράτησεν ώς σήμερα κρυμμένο, γιατί αν τό ᾿βρισκαν οι αμύητοι άνθρωποι θα νά ᾿μεναν αδιάφοροι κι οκνοί’’. Αλλά που είν᾿ ώρα να ξανάβρουμεν ακέραιο. Και μέσ᾿ στην ατμόσφαιρά του, φωτισμένη από την ίδια ταπεινήν ενέργειά μας, να γίνη η σύνθεση όλη και να εκραγή ο πνευματικός δυναμισμός που μέλλει ν᾿ αφανίση πια τον ίσκιο του πιθήκου απ᾿ ολόκληρη την Γη. Η πνευματική ατμόσφαιρα μέσα στην οποίαν το λούζω είν᾿ εκείνη που γυρεύεις, είν᾿ εκείνη που γυρεύουν, είμαι βέβαιος, οι λαμπρότερες ψυχές. Το λέω αυτό με δέος – αλλά και με πίστη. Το να δώσω την ζωή μου αλλιώς, θάταν εύκολο, πολύ εύκολο, για ᾿μέ.» Αυτό το απόσπασμα αποτελεί την υψίστην εθνικοσοσιαλιστικήν δήλωσιν πίστεως, τόσον πρόδρομον της εποχής της· η εις την οποίαν απάντησις του Ν. Καζαντζάκη είναι επίσης άκρως ενδιαφέρουσα – όπως αναφέρω κατωτἐρω.
Αυτά, όμως, αφορούν εις τα ανώτερα διαμερίσματα του Πύργου μας – κι εγώ τώρα μπορώ, εξ αντικειμένου, το πολύ στον περίβολόν του να σας εισαγάγω εδώ πέρα…
10. Τα κυρίαρχα πολιτικά ρεύματα σήμερα, ενσωματώνουν ένα σύνολο «αξιών» που έχουν ρίζα τους τη Γαλλική επανάσταση, και έχουν μάθει τον κόσμο να τις αποδέχεται ως κάτι το «αυτονόητο», με τρόπους όπως θα αποδέχονταν μια θρησκεία. Εξηγήστε γιατί κάποιες από αυτές τις αφύσικες «αξίες» και ιδεολογήματα, όπως η ιδέα της «δημοκρατίας» , όχι μόνο δεν περιέχουν τίποτα το θετικό , αλλά έχουν ολέθριες συνέπειες για τις ανθρώπινες κοινωνίες.
Πολύ καιρία η ερώτησίς σας!
Πράγματι, η Γαλλική λεγομένη επανάστασις υπήρξε η διάρρηξις ενός κόσμου που ένδοθεν είχεν ήδη ολοσχερώς σαπίσει, μιας τάξεως η οποία από μακρού είχεν απωλέσει τον ενδογενή και αυτοδίκαιον χαρακτήρα της. Κάποτε ο πολεμισταράς ηγέτης, άλκιμος και πνευματώδης, ενέπνεεν τον λαόν, τους λαούς που λέει ο ιερός Όμηρος, και που εν ταυτώ σημαίνει τους στρατούς – και αρχικώς ήτο ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης, ο γεφυροποιός μάλιστα με τον Ουρανόν των φυλετικών αρχετύπων και του γενεσιουργού των θείου Πνεύματος, ο αρχέγονος Ποντίφηξ (ποντοφτιάχτης πάει να πή, όπου πόντος σημαίνει δρόμος, σύνδεσμος επομένως), ο πρωτογενής βασιλεύς των αρχαίων λαών, ιδιαιτέρως των Αρίων – και όχι μόνον. Κατά την πνευματικήν εναίσθησιν του Κοσμικού Ανθρώπου, τέτοια είναι η α-ληθής, ήτοι σύμφωνος προς την Μνημοσύνην, την Κοσμικήν Συνείδησιν και υπευθυνότητα, δικαιοσύνην δηλαδή, συγκρότησις της αληθούς Πολιτείας. Ο Πλάτων δεν την επενόησε – αλλ᾿ ανεμνήσθη και ανέκτησεν επίγνωσιν ταύτης, λανθανούσης ή σκιωδώς πως μόλις πρότερον αφορωμένης, κατά τον γνωστόν περί σπηλαίου μύθον. Ο,τιδήποτε άλλο αποτελεί καλλιτέραν ή χειροτέραν απομίμησιν και παραποίησιν του τοιούτου, μόνου αληθούς πολιτεύματος, καθ᾿ ό οι φύσει βασιλείς αναγνωρίζονται και παιδαγωγούνται προς την εκπλήρωσιν της φύσεώς των, του φυσικού των λειτουργήματος – όπως άλλως τε και όλοι οι άλλοι. Αυτή η αρχέγονος κεντρική εικών πρέπει πάντοτε να παραμένη ως απόλυτον αντικειμενικόν μέτρον και ουσιαστική, κοσμικώς και πνευματικώς, βάσις αξιολογήσεως. Εις ταύτην δε το εθνικοσοσιαλιστικόν φυλετικόν θέσφατον υπάρχει ηνωμένον αρρήκτως προς το εσωτερικώς φασιστικόν πολιτειακόν πρότυπον, φασιστικόν υπό αυστηρώς Εβολιανήν, μεταφυσικώς ερριζωμένην έννοιαν.
Κάποτε το θείον αυτό πανάρχαιον δόγμα είχεν ήδη τόσον εξευτελισθή, διά της μαλθακότητος και της δειλίας την οποίαν πλέον, αντί της ανδρείας αρετής των προγόνων τους, εξέτρεφεν η αυλή και η όλη κοινωνική κατάστασις (κατεστημένον), ώστε αυτό που τύποις ετηρείτο, αναιρούσε κάθε ουσία και κάθε δικαιοσύνην εν τώ όλω. Εκ της εσωτερικής αστοχίας, δειλίας ή αμαρτίας υπό ελληνικήν έννοιαν, ιδίως μάλιστα των ηγεμόνων, αναφύεται και πάσα κοινωνική νόσος, αρρωστία, «δυσωδία» και δηλητηριώδης δυσαρμονία: η εσωτερική, ψυχοπνευματική οσμή και γεύσις των πραγμάτων, άμεσος καθώς και η άμεσος ηλιακή θέασις, παρέχει την αληθή γνώσιν εις τον «χημικώς ουδέτερον», ήτοι απαθή και εσωτερικώς ατάραχον θεατήν. Αυτή είναι η θεωρία, η γνώσις ως επίτευγμα, ως πραγμάτωσις, κατόρθωσις και παλινόρθωσις ηλιακής τάξεως. Αυτό αν κατανοηθή συνιστά ένα επιστημονικώς ακριβή καθορισμόν της αντικειμενικότητος διά τον Άριον γνώστην. Εξ άλλου εσχάτως ανευρέθη και εξωτερική επιβεβαίωσις τούτου υπό της ερεύνης εις τον τομέα της φυσιολογίας του εγκεφάλου, η οποία απεκάλυψεν ότι η βαθεία και άμεσος κατανόησις διενεργείται διά της περιοχής των κέντρων της οσφρήσεως, προς ( – όλως περιττήν δι᾿ εμέ) επιβεβαίωσιν της α-ληθούς μας αρχεγόνου γνώσεως: «Εἰ τὰ πάντα καπνὸς γένοιτο, ῾ρῖνες ἂν διαγνοῖεν»! (Ἡράκλειτος)
Και εκεί λοιπόν, εν Γαλλία κατ᾿ αρχάς, ανεφύη η οχλοκρατία κι ο ισοπεδωτισμός ως μία ηλιθία εκ των κάτω αντίδρασις, η οποία βεβαίως δεν ήρχετο εις αποκατάστασιν της διασαλευθείσης τάξεως, αλλ᾿ εις ολικήν της και ριζικήν αναίρεσιν – δυνάμει του πλήρους παραλογισμού, εις την πλέον καθαράν του μορφήν: του υλισμού και της δημοκρατίας. (Το αυτό ισχύει και διά μεταγενεστέρας εκ των κάτω, ουσιαστικώς εννοώ κι όχι «ταξικώς», αντιδράσεις, όπως οι μαρξιστοσοσιαλιστικές κι όπως, ακόμη περισσότερο, οι επίκαιρες οχλοκρατικές ταραχές στο ταλαίπωρο σύγχρονο γραικυλοραγιαδικό μόρφωμα). Όμως, πάντως, εις τους εκφυλισμένους βασιλείς κι ευγενείς η αναταραχή απέδωσεν αυτό που διά της Ύβρεώς των, κοσμικώς, είχεν ωριμάσει – την παταγώδη πτώσιν των. Χωρίς τούτο, ασφαλώς, να συνεπάγεται και ότι αποκατεστάθη κάποια δικαιοσύνη, ή ακόμη λιγώτερο η Φυσική Τάξις, βεβαίως…
Αντίστοιχος της προϊούσης πολιτειακής εκπτώσεως ήτο η χρονικώς παρατεταμένη πνευματική διαστροφή η οποία, έχουσα καταπνίξει κάθε εσωτερικήν ελευθερίαν και αυθεντικότητα, επέβαλλεν ένα μεσανατολικόν απολίθωμα που εσήμαινε, κατ᾿ αρχήν, τον ενταφιασμόν και απονέκρωσιν της Αρίας πνευματικότητος. Παρ᾿ ότι, κι από εκεί μέσα ακόμη, κατώρθωσεν ο άριστος Άριος να αναταθή εις τους ιδικούς του ουρανούς αυθεντικού Πνεύματος και κεντρομόλου κοσμικής εναργείας. Διά του όρου κεντρομόλος αντιδιαστέλλω προς την «ρασιοναλιστικήν» εξωστρέφειαν, ανεπιγνωσιμότητα και ανερμάτιστον τυχαιότητα που χαρακτηρίζουν την δυστυχή ύπαρξιν του Λευκού Ανθρώπου αφ᾿ ότου ούτος υπεσκελίσθη υπό τας επιφανειακάς κι αρρίζους διδαχάς του «Διαφωτισμού» και των επιγόνων του. Και αι οποίαι διδαχαί εφαίνοντο μόνον δικαιούμεναι προ του φρικαλέου υποβάθρου του δουλικού σκοταδισμού και της σημιτικής τρομοκρατίας του θρησκευτικού δόγματος. Όμως Επανάστασις σημαίνει Ανόρθωσιν και Απελευθέρωσιν: περί τινος, όμως, τοιαύτης εν προκειμένω δεν δύναται καθόλου να γίνη λόγος – απεναντίας μάλιστα! Οι διαφωτισταί όχι απλώς εστάθησαν παντελώς ανίκανοι ν᾿ αναγνωρίσουν τον θεμελιώδη σφετερισμόν του Πνεύματος και τον, προληπτικόν οίας τυχόν αυθεντικής του εκφάνσεως, πλήρη εξανδραποδισμόν του υπό της Εκκλησίας – αλλ᾿ εθεώρησαν την κήβδιλον ταύτισιν (Εκκλησίας-Πνεύματος) δεδομένην, καταφεύγοντες εις ένα εξ ίσου μονολιθικόν και ισοπεδωτικόν υλισμόν και μηχανοκρατίαν, ομοίως ιουδαϊκής ιδιοσυστασίας κατά την τελικήν του, ιδίως, μαρξιστικήν κορύφωσιν, δίκην αντιδιαμετρικής αντιθέσεως προς την χριστιανικήν ψευδοπνευματικότητα… Η αντίθεσις όμως λαμβάνει χώραν εντός του αυτού σημιτογενούς κι απονεκρωτικού της Αρίας πνευματικότητος πλαισίου – ώστε η παγίδευσις να εξασφαλίζεται! Ενώ εις ό,τι αφεώρα εις την ηθικήν και την ανθρωπολογίαν, εν σχέσει προς τα προγενέστερα καταδυναστευτικά σημιτικά δόγματα η σύγκρισις δίδει ως εξαγόμενον: Διαφωτισμός = Χριστιανισμός μείον η δογματική θεολογία! Ενώ η αποτελειωμένη του, μαρξιστική εκδοχή είναι το από-ϊερωμένον ισοδύναμον του καθαρού Ιουδαϊσμού, με ιουδαίους ινστρούχτορες και κομισαρίους αντί ραβίνων…
Και κατέστη, λοιπόν, «η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης» – …κατά τας γραφάς!
11. Ιδεολογίες με επίκεντρό τους τον υλισμό και τον οικονομισμό, θεωρούν ότι μια κοινωνική επανάσταση θα βασίζεται μόνο στην αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων και της οικονομικής δομής, και ότι όλα τα άλλα θα είναι συνέπειες αυτών των αλλαγών. Εξηγήστε γιατί μια τέτοια θεώρηση δεν βρίσκει σύμφωνους τους εθνικοσοσιαλιστές.
12. Πείτε μας λίγα λόγια για την τρέχουσα οικονομική κρίση και τις συνέπειές της και ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η στάση των εθνικοσοσιαλιστών απέναντι σε αυτή την κατάσταση;
– Τον Δεκέμβρη του 2008, το κέντρο της Αθήνας και πολλές πόλεις της Ελλάδας πυρπολήθηκαν και λεηλατήθηκαν από «αντιεξουσιαστές» μαζί με διάφορα άλλα εγκληματικά στοιχεία. Οι δημοσιογράφοι παρουσίασαν ως αιτία τη «λαϊκή οργή» και «αγανάκτηση» Ποιες ήταν οι πραγματικές αιτίες για ότι συνέβη; Υπάρχει ενδεχόμενο υποκίνησης από ξένους ή εγχώριους παράγοντες με κάποιες συγκεκριμένες σκοπιμότητες;
– Τι πιστεύετε ότι είναι στην πραγματικότητα ο ονομαζόμενος ως «αντιεξουσιαστικός» χώρος , ποιος ο πραγματικός πολιτικός και κοινωνικός ρόλος του μέσα στο σημερινό σύστημα. Γιατί ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της νεολαίας καταλήγουν εκεί τα τελευταία χρόνια;
Αν ξεκινήσουμε από την κοσμική μας οπτική, η ανατροπή και αναστροφή των φυσικών ιεραρχιών επί παντός επιπέδου ενέχει τελικώς όλα τα χαρακτηριστικά ανατροφοδοτουμένων φαύλων κύκλων και αρνητικής περιδινίσεως· καθώς μοιραίως επιχειρείται η επικάλυψις της μιάς αστοχίας διά νέων, η βουτιά στο αρνητικό άπειρο βαθμηδόν λαμβάνει ασύλληπτες ταχύτητες. Κατά τον ιεροφάντην των Ελλήνων Αισχύλον, «ἐπεὶ δ᾿ ἀνάγκας ἔδυ λέπαδνον / … / τὸ παντότολμον φρονεῖν μετέγνω· / βροτοὺς θρασύνει γὰρ αἰσχρόμητις / τάλαινα παρακοπὰ πρωτοπήμων·»
Ο φιλελευθερισμός κι ο καπιταλισμός αποτελούν την μεγίστην ανατροπήν της κοσμικής τάξεως που έχει ποτέ εμφανισθή επί γης. Θεός αυτής της ανατροπής, η εγωπάθεια και η ακόρεστος και άκρατος κερδοσκοπία, όπου το κράτος καταντά να παίζη ρόλον ελεεινού κομπάρσου, για να προστατεύη την εξώφθαλμον ανωμαλία και την κερδοσκοπούσαν αυθαιρεσία. Πρόκειται για μίαν αταξία παντελώς αδιανόητη για οποιονδήποτε παραδοσιακό χώρο και χρόνο, πολύ δε περισσότερο για τον Άριο κόσμο· το μοναδικό περιβάλλον του παλαιού κόσμου όπου θα μπορούσε μία τέτοια ωργανωμένη κακοήθεια και ολική Αντιστροφή να σταθή, θα ήτο εκείνο των ανατολίτικων σημιτικών παζαριών. Ακόμη όμως και σε μία ωργανωμένη, καθαρώς σημιτική κοινωνία θα υπήρχαν αντίβαρα· η ξαμολημένη κι ακατάσχετη επιθετική αισχροκέρδεια, σ᾿ ένα καθεστώς, μάλιστα, που προσκαλεί την επικυριαρχία αυτών των χρηματανθρώπων και εκ προοιμίου είναι φτιαγμένο κατά τρόπον ώστε η ολική υπαγωγή του σ᾿ αυτούς να είναι μαθηματικώς προδεδικασμένη, αποκλειομένης κάθε ανεξάρτητης, ακόμη και περιωρισμένου εύρους, αληθώς πολιτικής βουλήσεως και εξουσίας, θα μπορούσε μόνον να προκύψη σε πολυφυλετικές κοινωνίες χωρίς ουσιώδη ταυτότητα και οργανικό, εθνοκοινοτικό δεσμό, όπου η μεν Παράδοσις έχει εγκαταλειφθή – η δε δράσις του κερδοσκοπικού «τομέως», σημιτικής ή μη ταυτότητος, είναι ανελέητος και ανεξέλεγκτος δυνάμει της ουσιαστικώς πλήρους απομυζήσεως κάθε παραδοσιακού κοινοτικού περιεχομένου συναφούς προς το Αίμα και το αυθεντικό, άρα εκ του Αίματος αδιαχώριστο, Πνεύμα. Ακόμη, δηλαδή, κι ο τυπικός Εβραίος στην κοινωνία των ομογενών του της Μέσης Ανατολής δεν θα μπορούσε να δράση εντελώς αυθαίρετα κι ανεξέλεγκτα. Άλλως τε, είναι γνωστές οι οδηγίες του Ταλμούδ περί της δεούσης συμπεριφοράς του Ιουδαίου απέναντι «των Εθνών», των «Γκόιμ» δηλαδή, ως απέναντι ρυπαρών ζώων που έφτιαξε ο Γιαχβέ για να τα εκμεταλλεύεται απεριορίστως κατά το δοκούν ο ίδιος, προειδοποιώντας μάλιστα πόσο μεγάλο κι ασυγχώρητο αμάρτημα είναι να βοηθήση κάποιος Εβραίος ένα μη Εβραίο, τραυματία επί παραδείγματι που θα βρή στον δρόμο του – εκτός κι αν παρακολουθήται και θέλη να φτιάξη την εικόνα του προς τους αφελείς «Γκόιμ»!!! Ενώ προς τους ομοφύλους του οφείλει απόλυτο συμπαράστασι και αλληλεγγύη.
Έτσι, οι κοινωνίες μας υπό τον καπιταλισμό και την δημοκρατία είναι η πραγματοποίησις του αδυνάτου, της πλέον αδιανοήτου ανωμαλίας υπό ειδικόν «θερμοκηπιακόν» καθεστώς που προλαμβάνει την φυσικήν της πτώσιν, μεταθέτουσα ούτω αυτήν χρονικώς – και κατά τρόπον ώστε η εκτρωματικότης του καθεστώτος και να προφυλάσσεται και να γιγαντούται εκθετικώς, μέχρι της αναποφεύκτου και, τοσούτω μάλλον εκ της παρατάσεως τρομακτικωτέρας, πτώσεως· είναι η αντιστροφή και των πλέον προφανών προτεραιοτήτων, δυνάμει κάποιων θεμελιωδών πρωταρχικών αντιστροφών. Δεν χρειάζεται να πλατειάσουμε, θα μπορούσαμε να γράψουμε βιβλία αν ξεκινούσαμε ν᾿ απαριθμούμε· σκεφθήτε 2-3 αντιπροσωπευτικά, κοινότατα μάλιστα, όχι εκ των ακραίων παραδείγματα – τόσον δε κοινά, που κι ακόμη οι υποτιθέμενοι επικριταί του καπιταλισμού τα αφήνουν να περνούν απαρατήρητα, περίπου ως φυσικά κι αυτονόητα: Και μόνον ότι υπάρχει στην Ελλάδα η έννοια κι ο όρος «Super Market» θα έφθανε για να με κάνη αδυσώπητο εχθρό του Καθεστώτος (καμμία σχέσις με τις υπό παρακρατικήν αιγίδα και προς άγραν θυμάτων επικλήσεις του όρου, βεβαίως…)! Τι θα πή «Super Market»; Δεν μας έκανε το «παντοπωλείον» – βλέπετε, η σημειολογία είναι διαφωτιστική, όχι αιτιοκρατικώς αλλά σημειολογικώς, κατά μίαν καθολικήν και εν πάσιν αναπαραγομένην συνάφειαν – καλοήθη και κακοήθη. Έτσι, λοιπόν, στο «Super Market» που η μητέρα μπαίνει με το παιδάκι της για να ψωνίση, αφού έχει βομβαρδισθή με ακατάσχετο πλήθος «διαφημίσεων» που επιχειρούν (και κατά κανόνα καταφέρνουν) να εκτρέψουν την εσωτερικήν της ισορροπία και να της δημιουργήσουν τεχνητή αίσθησι ελλείψεως περιττών πραγμάτων, που συσκευάζονται με τα πλέον αναφομοίωτα από το περιβάλλον, τοξικά μεν αλλά εντυπωσιακά για τα γυναικεία (κυρίως) μάτια περιτυλίγματα, μοιραίως φορτώνεται ένα σωρό άχρηστα και επιβλαβή «αγαθά»… Φθάνοντας δε στο ταμείο, το παιδάκι της υφίσταται επίσης μίαν «επιστημονικώς» μελετημένη, κατά την ιουδαϊκήν επιστημοσύνην βεβαίως εννοώ, ψυχικήν επίθεσιν, με χρώματα κι αλλόκοτα παντοειδή σαβουρο-προϊόντα, γεμάτα ζάχαρη, διοξίνες από χιλιοκαμμένα λάδια, αλάτι, βούτυρα, λιπαρά, συντηρητικά, τοξίνες, χρωστικές κ.ο.κ. Αυτή η ψυχική επίθεσις αποτελεί για τους δημοκράτες αναφαίρετη ενάσκησι βασικών ατομικών «ελευθεριών», καθώς και της «ελευθερίας» του εμπορίου… Η δε παράλληλος ψυχική καθυπόταξις και εξανδραποδισμός του Λαού επισήμως δεν αποτελεί κάν παρατηρήσιμο μέγεθος για τον καπιταλισμό και την δημοκρατία, αφού δεν μετράται με όρους υλικού κέρδους ή ζημίας που αυτός (όπως ακριβώς κι ο μαρξισμός, άλλως τε) καταλαβαίνει – όμως εδώ ακριβώς ευρίσκεται η ουσία κρυμμένη!!! …
Είναι μέγα το ζήτημα: η εξέλιξις των κοινωνιών που έχουν παραδοθή στα νύχια αυτού του τέρατος είναι ανάλογη του πλέον επιθετικού καρκίνου. Η ακορεστία της κερδοσκοπίας προχωρεί εκθετικώς στην κερδοσκοπία επί της κερδοσκοπίας και τανάπαλιν απεριορίστως, κατά το νόημα της κοινώς καλουμένης «φούσκας», που αποτελεί και την βάσιν του όλου χρηματοπιστωτικού εβραϊκού συστήματος. Βλέπουμε και στην Ελλάδα πώς, με την παθητική και ενεργό συνέργεια του δημοκρατικού κράτους, της υβριστικής του ανεστραμμένης «νομιμότητος» και της «δικαιοσύνης» του, οι τράπεζες έχουνε πιή το αίμα, κυριολεκτικώς, του λαού. Είναι δε τέτοια η ανεξέλεγκτη κι απεριόριστη από πουθενά ακορεστία τους, που έχουν απομυζήσει το αίμα του ναρκωμένου (: δημοκρατικώς εκπαιδευμένου) ξενιστού τους, του ελληνικού λαού, πολύ πέραν ακόμη και του ορίου βιωσιμότητός του: όπως εκείνα τα αναρριχητικά φυτικά παράσιτα που απορροφούν τους ζωτικούς χυμούς του ξενιστού τους, κάποιου μεγάλου δένδρου, έως ότου αυτό αποξεραθή εντελώς – οπότε και το ακόρεστο παράσιτο επίσης πεθαίνει. Ο καπιταλισμός είναι τυφλός, όπως τα παράσιτα, υποσημαίνων κι εγκαθιδρύων την ανεξέλεγκτον επικυριαρχίαν των κατωτέρων βουλιμικών ενστίκτων των κατωτάτων και αγενεστάτων φυλετικώς κοινωνικών στοιχείων και ομάδων. Γι᾿ αυτό και αναποφεύκτως θα καταλήξη εις σωρούς ερειπίων – εις τας σωρούς των εικονικών του «αξιών». Ως απαξίωσις της πολιτικής έναντι της υπερεθνικής διαπερατότητος και παντοδυναμίας του διεθνούς χρηματεμπορικού τέρατος επιβάλλεται, εν τούτοις (αντιφατικώς!), δια πολιτικών μέσων – ήτοι, δυνάμει των πολιτικών ανδρεικέλων των οποίων την καταξίωσιν κατ᾿ εξοχήν η δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός καθιστούν δυνατήν. Έτσι, αφού επέβαλαν, επί παραδείγματι, τον χρυσόν ως βάσιν συναλλαγής και κοπής χρήματος, κατηύθηναν τον κόσμον εις ένα ανεπανάληπτον αιματοκύλισμα το 1939 προκειμένου να εκμηδενίσουν το εκ του Αδόλφου Χίτλερ δημιουργηθέν κακόν παράδειγμα παραβιάσεως του χρυσού των κανόνος! Σας παραπέμπω εις σχετικόν αποκαλυπτικότατον άρθρον του «Βορεινού Οίακος» που εντός ολίγου χρόνου θα κυκλοφορήση. Κατόπιν τον παρεβίαζαν οι ίδιοι κατά το δοκούν, επιβάλλοντες εν ταυτώ το δολλάριον ως μέτρον αναφοράς, όσον και αν αυτό ήτο εστερημένον πραγματικής αξίας. Το 1971 απεδεσμεύθησαν και τυπικώς εκ της αντιστοιχίας προς τον χρυσόν ως εγγύησιν αξίας, δια να συνεχίσουν εν τούτοις την επιβολήν ενός κυρίως εικονικής, ψυχολογικώς-συμβατικώς ερειδομένης αξίας δολλαρίου μιας χρεωκοπημένης αλλ᾿ αενάως δια πληθωριστικών και άλλων ιουδαϊκών τεχνασμάτων ασυστόλως κερδοσκοπούσης μεγάλης συμμάχου, των ιουδαιοπλήκτων ΗΠΑ. Αργότερα ανεκοίνωσαν ακόμη και την οριστικήν διακοπήν διακοινώσεως του αριθμού των εκάστοτε εκδιδομένων δολλαρίων, οπότε και δύνανται εκ του μηδενός τελείως να «παράγουν» αξίες, όσο πάει – νόμισαν… Όμως ήρχισεν αμέσως η, ήδη πρότερον τελικώς αναπόφευκτος, υποβάθμισις του δολλαρίου· η επιβολή χρήσεώς του ως μέτρου αναφοράς και μέσου αποθεματοποιήσεως τραπεζών, καταστάντος πλέον βαθμηδόν εντελώς εικονικής αξίας, ψυχολογικώς διά της πολιτικής των δικτατορίας, καθώς και τα άλλα ασύστολα ψεύδη των, παγιουμένης, ήρχισε να παρουσιάζη, όπως και τελικώς ήτο αναπόφευκτον, ρωγμάς διά της εκδηλώσεως προθέσεως του Ιράκ και του Ιράν να το αντικαταστήσουν διά του Ευρώ. Τότε οι (αριστεράς, ριζοσπαστικής χριστιανικής ή και αμιγώς ιουδαϊκής προελεύσεως) νεοσυντηρητικοί (και όχι μόνον!) των ΗΠΑ επενόησαν τον «κατά της τρομοκρατίας και των κακών» πόλεμον των «καλών δημοκρατών» – εις τα πλαίσια του οποίου και επραγματοποίησαν μεν την κατά του πρώτου επίθεσιν, διά δε την εξαπόλυσιν τοιαύτης και κατά του δευτέρου προλειαίνουν το έδαφος. Το σενάριον του Β΄ Π.Π. επαναλαμβάνεται – όπως ενωρίτερον και με την Σερβίαν.
Η φούσκα, όμως, του δολλαρίου δεν είναι η μοναδική: η φούσκα είναι, άλλως τε, η ψυχή του Συστήματος! Η ανεξέλεγκτος κερδοσκοπία, βάσει της οποίας ο κόσμος όλος οφείλει στις Τράπεζες τόσον πλούτον, όσος δεν θα ήτο ποτέ δυνατόν να υπάρξη επί της γης, εδημιούργησε άπειρα τέτοια εικονικά προϊόντα, εικονικάς αξίας: έφθασαν να πωλούν εντόκως χρεώγραφα των οποίων οι ίδιοι κατείχαν ολιγώτερον του ενός εικοστού της ονομαστικής αξίας – προπωλούντες προσδοκωμένην, υποτίθεται, μελλοντικήν αξίαν! Ο Αισχύλος, πάλιν, λέγει σχετικώς: «Οὐ γὰρ ἔστιν ἔπαλξις / πλούτου πρὸς κόρον ἀνδρὶ / λακτίσαντι μέγαν Δίκας / βωμὸν εἰς ἀφάνειαν. … ἄκος δὲ πᾶν μάταιον·» Η απόλυτος Ύβρις της ολικής αναστροφής της προς την εργασίαν συναφούς οικονομικής αξίας, που αποτελεί βάσιν της οργανικής, εν εθνοκοινοτική ενότητι θεωρουμένης, οικονομίας – όπου δηλαδή υπάρχει και ο οίκος και ο νόμος, τα οποία ακριβώς ο καπιταλισμός αλλοιώνει και οριστικώς καταλύει, δεν δύναται παρά ν᾿ απολήγη εις την ολικήν καταστροφήν της Ύβρεως, με ό,τι ακόμα πάρη αυτή μαζύ της (π.χ. την βιόσφαιραν του πλανήτου…), αναποφεύκτως – και μόνος πραγματισμός είναι η επείγουσα και ολοκληρωτική ΡΙΖΙΚΗ και ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ καταπολέμησις του τερατώδους και γενεσιουργού της Συστήματος. Ο άλλως, δολίως και πλανερώς, επικαλούμενος «ρεαλισμός» του συμβιβασμού, του οίου ουσιώδους συμβιβασμού και εφ᾿ οιουδήποτε επιπέδου, δεν είναι παρά ωραιοποιημένη δειλία και καμουφλαρισμένος στρουθοκαμηλισμός. Καθώς κι ο Νίτσε έλεγε, δεν είναι από νοητική αδυναμία αλλ᾿ από (εσωτερική) δειλία που οι πολλοί αδυνατούν να δούν κατάματα την αλήθεια. Σ᾿ αυτήν την δειλία στηρίζεται το όλον Σύστημα, ακριβώς – αυτή είναι τα πήλινα τρεμάμενα ποδάρια της.
Άλλως τε, για να επιστρέψουμε στην οικονομική θεώρησι, καθ᾿ εαυτή η αρχή των τόκων συνιστά κλοπήν ασύστολον και δουλείαν θεσμοθετημένην! Η κατάργησις της δουλείας των τόκων υπήρξεν εκ των θεμελιωδών αρχών του Εθνικοσοσιαλιστικού προγράμματος εν Γερμανία – και εκ των βασικών αιτίων κηρύξεως πολέμου εναντίον της Γερμανίας υπό του διεθνούς Εβραϊσμού, επισήμως την Παρασκευήν 24ην Μαρτίου 1933 (“Daily Express”).
Και η δουλεία αυτή, πάλιν, είναι εικονική, παράγωγον επίσης της δειλίας των πολλών, κατ᾿ ουσίαν θεωρουμένη – άρα δε το Σύστημα ένας ετοιμόρροπος γίγας με πήλινα πόδια! Γι᾿ αυτό και αναγκαστικώς επιβάλλει την ιουδαϊκήν μονόχνωτον τυραννίαν των πατρώνων του χωρίς πολλά περιθώρια – διότι έχει αυτογνωσίαν: ξέρει καλά ότι το ψέμμα, που και αποτελεί την σκιώδη του «πεμπτουσία», έχει κοντά ποδάρια! Έτσι, στην Γερμανία καταδικάζεσαι εις πενταετή κάθειρξιν αν αμφισβητήσης το ελεεινό περί «Ολοκαυτώματος» ψευδούργημα των Εβραίων και των κυβερνώντων λακέδων τους διότι, μόλις επιτραπή η έκφρασις επιχειρημάτων, το άθλιον αυτό κατασκεύασμα θα καταρρεύση υπό ανάμεικτα συναισθήματα και αβοηθήτως γελοιοποιούμενον, μετά των πομπωδώς παραφουσκωμένων ανδρεικέλων και πατρώνων του! Ενώ αν κάνης ομαδικούς βιασμούς λευκών κοριτσιών κι έχης σωστό χρώμα και προέλευσιν, εκτός Ευρώπης δηλαδή, ξεγλιστράς με μερικούς μήνες!!!
Στην Ελλάδα πάλιν όλοι γνωρίζουν ότι μας κυβερνούν απατεώνες, όχι καν κατόπιν μακροσκοπικών και βαθέων επισκοπήσεων αλλά κοινοί, χυδαιότατοι κλέφτες και ψεύτες εν χορώ και συμπαιγνία· όμως τα ψυχολογικά δεσμά του Συστήματος διαρκώς το «ανανεώνουν», όποτε χρειασθή ανασύροντας και φρέσκους κουραμπιέδες από την κουζίνα των εργαστηρίων του.
Όμως μακροπροθέσμως κανένα ψέμμα, άρα ούτε κι ο καπιταλισμός κι η δημοκρατία του Συστήματος, που μπορεί και τελικώς να καταλήξη σε απροκάλυπτη ελεγχομένη δικτατορία για να μας εξαγάγη από το (δικό του!!!) Χάος, δεν μπορεί να σταθή. Θα αλλάξη μορφές, στις τελευταίες του απεγνωσμένες προσπάθειες σωτηρίας, θα επανέλθη κι από την πίσω πόρτα κατευθυνομένων αναταράξεων και οχλοκρατικών δυναμικών – αλλ’ εν τούτοις, τελικώς, θα καταρρεύση, μ᾿ όλους του μαζύ τους κομπάρσους και τις μεταμφιέσεις κι εκδοχές του.
Το θέμα είναι κατά πόσον οι αληθώς επαναστατικές δυνάμεις της Φυλής, η υψηλή της δρώσα Συνείδησις δηλαδή, θα είναι τότε ετοίμη προς Δράσιν κι αποσόβησιν του τελικού αφανισμού εις τον οποίον το Σύστημα ασφαλώς μας οδηγεί – εγκαθιστώσα τα θεμέλια μιάς νέας Χρυσής Εποχής.
Εις το επίπεδον, λοιπόν, του ατόμου – ως ουσίας, όμως, και όχι ως αστικής βιτρίνας, ως επιπολαίας εικόνος δηλαδή, νοουμένου – πάλιν ταυτοποιείται κι αποκαλύπτεται «ατρεκώς», πιστώς δηλαδή κι απαραλλάκτως, ο φιλελευθερισμός, ο καπιταλισμός – όπως και κάθε άλλη τάσις, ανωτροπική ή διαλυτική. Ενθυμηθείτε τα περί δειλίας ή αρετής, αυθεντικότητος και αληθείας προαναφερθέντα (και εις τα προηγηθέντα μέρη της συνεντεύξεως). Θα μπορούσα ακόμη υπαινικτικώς ν᾿ αναφερθώ, χωρίς περαιτέρω ανάλυσιν, εις ένα «αλχημικόν στίγμα» κάθε ταυτότητος, εμβαθύνοντας εις αυτό το οποίον ο Αλφρέδος Ρόζενμπεργκ αναφέρεται ως «χαρακτηρογόνον ισχύν» διαφόρων κινήσεων ή ιδεολογιών, θρησκειών κ.ο.κ. Γι᾿ αυτό και είναι εντελώς απατηλόν και δόλιον όταν λέγωνται ανοησίες του τύπου: «Δεν έχει καμμίαν σημασίαν τι κάνουν γενικώς οι άνθρωποι της εκκλησίας, ή οι κομμουνισταί κ.ο.κ. – αλλά τι λέγει η θεωρία»! Αν προσέξετε θα διαπιστώσετε, π.χ., ότι τα στελέχη του ΚΚΕ τείνουν όλα να έχουν συγκεκριμένη προφορά «στακάτο», σαν βγαλμένη μέσα από καλούπια για ένα προγραμματισμένο ρομπότ – όπως και η απλοϊκή «σκέψις» τους: αν πάρετε μίαν τους ανάλυσι, δεν χρειάζεται ποτέ να διαβάσετε μιάν άλλη, είναι βγαλμένες όλες από ένα, μεσσιανικού ιουδαϊκού τύπου, καλούπι – και πολύ χοντροφτιαγμένο μάλιστα. Κάτι αντίστοιχο ισχύει παντού, διότι κάθε ιδεολογία διαμορφώνει – ή, άλλοτε, προσελκύει κι αναδεικνύει – αντιστοίχους τύπους: οι τύποι «life–style» έχουν ένα συγκεκριμένο, εξυπνακίστικο και «τσαχπίνικο» θηλυπρεπές στιλ, οι χριστιανοί ιεροκήρυκες πάλι ακούγονται ως κήρυκες του μακαρίου κι ανεπιστρέπτου ύπνου, μεσσιανικής όμως κοπής και φανατικής ιδιοσυγκρασίας, επειδή με το ζόρι θέλουν να μας σώσουν – γιατί αυτό αυξάνει τις (επουράνιες) «μετοχές» τους: όπως ακριβώς σ᾿ εκείνα τα διαβόητα πυραμιδικά παιχνίδια πριν 15 περίπου χρόνια… Αλλά κι από επίγειες, όπως πανηγυρικώς επ᾿ εσχάτοις επανεπεβαιώθη, ουδόλως υστερούν, δικαίως αναγορηθέντες καθηγηταί και καθοδηγηταί ακόμη και των επαγγελματιών κομπιναδόρων του κοινοβουλευτικού θιάσου!
Ο πολεμιστής φιλόσοφος, συγκεκριμένης μάλιστα χροιάς και ουσίας, είναι, απεναντίας, ο κατ᾿ εξοχήν τύπος της ιδικής μας Ιδέας. Αν παρακολουθήση κανείς την προσωπικήν εσωτερικήν ανέλιξιν και αναμόρφωσιν των συναγωνιστών του ΑΡΜΑΤΟΣ, δια να καταλήξω και εις τα ημέτερα, θα αντιληφθή την ταυτότητα της ΕΝΕΡΓΟΥ Ιδέας που μας εμψυχώνει, πραγματικώς και απτώς: αυτό είναι ακριβώς και το τεκμήριον, άς πούμε συμβατικώς, της «ιδεολογικής ταυτότητος» ενός οργανισμού ή ομάδος. Κι αυτό θα εχρησιμοποίει ως λυδίαν λίθον διακρίσεως και ταξινομήσεως οιοσδήποτε εχέφρων παρατηρητής. Σας προκαλώ να το εφαρμόσετε κι αλλού, ως κριτήριον – οι εχέφρονες, ασφαλώς. Οι άλλοι συγκαταλέγονται εις τον όχλον και ουδόλως μας αφορούν. Τα συνθήματα μπορούν να λένε ο,τιδήποτε: και το ΠΑΣΟΚ είχε χρησιμοποιήσει πολλά εθνικοσοσιαλιστικά συνθήματα προ του 1981 – και τι μ᾿ αυτό;
Στην Ελλάδα μέχρι το 1974 είχε αρχίσει δειλά-δειλά ν᾿ αναπτύσσεται κάποια βιοτεχνία και βιομηχανία, καθόλου ασήμαντη, συμπληρώνοντας την βασική γεωργοκτηνοτροφική παραγωγή. Που πήγαν όλ᾿ αυτά – αντί να ενισχυθούν και στηριχθούν, έπεσαν στα νύχια του Βρυκόλακα – του τραπεζικού συστήματος… Που είναι η Ιζόλα, η Πίτσος, η φαρμακοβιομηχανία ΧΡΩΠΕΙ, η ΑΓΕΤ Ηρακλής, η Πειραϊκή-Πατραϊκή, η ακμαία κλωστοϋφαντουργία, η πρωτόλειος αυτοκινητοβιομηχανία, οι ακμαίες ναυπηγικές βιομηχανίες – και τα λοιπά… Προπολεμικώς ο Πουλόπουλος στην Αθήνα κατεσκεύαζε 3 χιλιάδες πίλους (καπέλα) καθ᾿ ημέραν! Ο εθνικοσοσιαλιστής καθηγητής οικονομικών Δημοσθένης Στεφανίδης προσεπάθησε τόσον εντόνως να επιστήση την προσοχήν των πολιτικών επί το μακροπροθέσμως μέγα ζήτημα της πρωτογενούς παραγωγής και της εκβιομηχανίσεως της χώρας – αλλά μάτην. Οι Καραμπουζουκλήδες του μεταπολεμικού Καραμπουζουκιστάν ήσαν πλήρως απερροφημένοι στις βαθειές τους κομπίνες, την ερήμωσιν της υπαίθρου και την εκδίωξιν των ελληνοπαίδων προς τις βιομηχανίες της Ευρώπης – ακόμη δε και της Αυστραλίας. Έτσι βαθμηδόν, μετά την μεταπολιτευτικήν θριαμβικήν επάνοδον, εξερρίζωσαν κυριολεκτικώς την αγροτικήν τάξιν, εξεπούλησαν, ή μάλλον παρεχώρησαν άνευ καν ανταλλάγματος, το εθνικώς αυτονόητον δικαίωμα προστασίας διά τελών, προθύμως υποτάσσοντες το Έθνος ολοκληρωτικώς υπό τον ζυγόν του Διεθνούς Καπιταλισμού (GATT, Maastricht κ.ο.κ.), έναντι γελοίων ανταλλαγμάτων: τους δώσαμε το σπίτι και το χωράφι μας – αλλά μας έδωσαν ολόκληρα πακέτα από γλειφιτζούρια κι ενθουσιασθήκαμε! Κατέστησαν την αγροτική παραγωγή μη βιώσιμο, κι όχι μόνον διά της εξωστρεφούς υποτελείας αλλά και διά της γιγαντώσεως των παρασιτικών μεσαζόντων, πλην των τραπεζών, ώστε ο αγρότης να λαμβάνη ένα μικρόν κλάσμα της τελικής τιμής του προϊόντος του – όμως, για να περάση αυτό χωρίς να γίνη εξέγερσις, ήρθαν οι επιδοτήσεις, που όμως έχουν ημερομηνία λήξεως! Διότι δεν είναι δυνατόν να διατηρήται μία τάξις της οποίας η παραγωγή είναι ζημιογόνος, με επιδοτήσεις… Οι οποίες στην πραγματικότητα ήσαν επιδοτήσεις των μεσαζόντων και των τραπεζών, που κλέβουν την πραγματική αξία του αγροτικού προϊόντος – κι όχι μόνον από τον αγρότη, αλλά από την κοινωνία ολόκληρη, διότι η τελική τιμή είναι ούτως ή άλλως διωγκωμένη. Έτσι κατήντησαν οι αγρόται επαίται των επιδοτήσεων, η δε παραγωγή τους συμβολική – ώστε να τις δικαιούνται! Μόνον εφέτος, οι τιμές πωλήσεως των προϊόντων τους είναι περίπου οι μισές (ναι, ονομαστικώς!) των αντιστοίχων περυσινών… Η αγροτική τάξις, λοιπόν, ΕΠΡΕΠΕ να ξερριζωθή: ήτο άνωθεν «εκσυγχρονιστική» επιταγή. Διότι ο αγρότης έχει έντονα εθνικά χαρακτηριστικά – και, άρα, τους χαλάει την πολυφυλετική-πολυπολιτισμική σούπα που, για λογαριασμό των γαμψορρίνων αφεντικών τους, μαγειρεύουν! Να ρημάξη η ύπαιθρος – και να μας φέρουν εποίκους από Τουρκία (που την θέλουν στην ΕΕ), λοιπή Ασία, Αφρική… Κι έρχονται τώρα κι οι αλλοπρόσαλλοι «αντιεξουσιαστές» ως αθύρματα και παπαγαλάκια των ταγών του Συστήματος, προκειμένου ν᾿ απαιτήσουν η σούπα να βράση ταχύτερα – και να φέρνουμε συνεχώς κι άλλες «πρώτες ύλες», μεγιστοποιώντας την «παροχή»… Αυτά τους διδάξαν, άλλως τε, και στα ευνουχιστικά σχολεία της δημοκρατικής αντιπαιδείας! Και επικαλούνται, πάλιν, οι ινστρούχτορες και τα ενεργούμενα του Συστήματος, δημοσιογράφοι, «διανοούμενοι» κ.λπ., την παπαγαλισμένην μαρτυρίαν των φερεφώνων τους, για να «αποκρυπτογραφήσουν», εξηγούν οι γελοιωδέστατοι, «την βούλησιν της νεολαίας»! Ένα αληθινό τρελλοκομείο, όπως είχεν είπει κι ο αείμνηστος ιδρυτής του (φυσικά, όταν μετ᾿ εκπλήξεως δυσαρέστου διεπίστωσε ότι δεν τιμούσαν ούτε καν τον ίδιον, ως ιδρυτήν του, «επαρκώς»…)!
Μεταπολιτευτικώς, λοιπόν, οι εν λόγω κύριοι Καραμπουζουκλήδες επανήλθαν δριμύτεροι, με την ευγενή συνέργεια του Τουρκικού Στρατού, της ΣΙΑ, των δημοκρατικών μεγιστάνων της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ και των ανά την υφήλιον ιουδαιοτραφών ανδρεικελίσκων προς διάδοσιν και διάσωσιν της δημοκρατίας, και νέα στάδια λαμπρά δόξης διηνοίχθησαν διά τα οικονομικά τρωκτικά και τα συνάφια τους…
Κι όπου δεν έφταναν τα νύχια των τραπεζών, μπήκαν και οι ρυπαροί κι ελεεινοί ζηλωταί-εργατοπατέρες της μυωπικής κι αντανακλαστικώς δογματικής και δημοκοπικής αριστεράς, για να ξετινάξουν και τις τελευταίες αντιστάσεις των όποιων υφισταμένων, κάποτε, παραγωγικών συντελεστών. Η ανεργία κι η χρεωκοπία ήσαν αναπόφευκτα…
Εκ παραλλήλου, όπως προανέφερον, οι γλοιώδεις εγχώριοι εντολοδόχοι του διεθνούς καπιταλισμού απεποιήθησαν (στο όνομα του … «κυρίαρχου» λαού!) κάθε εθνικό δικαίωμα αυτοπροστασίας της χώρας μας – όπως άλλως τε και στην λοιπή Ευρώπη: βάσει των εθνικώς αυτοκτονικών συνθηκών τύπου GATT, εξεχώρησαν οι λαοπρόβλητοι δημοκρατικοί «ηγέτες» στο παγκόσμιο εμπόριο και το χρηματοπιστωτικό σύστημα κάθε δικαίωμα επιβολής προστατευτικών της εγχωρίας παραγωγής δασμών επί των εισαγομένων προϊόντων. Αυτό ωδήγησε πρώτα στην κατάρρευσι της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, με την βοήθεια και των καραδοκουσών τραπεζών και με τις εφησυχαστικές ναρκωτικές επιδοτήσεις «πακέτα» της ΕΕ – τώρα δε, μέσω κυρίως Κίνας και Άπω Ανατολής, επέρχεται κι η πτώσις της βιοτεχνίας και βιομηχανίας της Δύσεως… Επιχορηγήσεις που, ειρήσθω εν παρόδω, εδόθησαν για να δημιουργηθούν υποδομές υποτίθεται – αλλά τα εδώ τρωκτικά αντ᾿ εκείνων εδημιούργησαν περιουσίες και στρατιές ευνοημένων, μαζύ με διωγκωμένα μέχρις αφασίας χρέη του δημοσίου…
Τα γελοία κράτη-γκουβερνάντες του διεθνούς καπιταλισμού σπεύδουν ποιο θα πρωτοσυμμορφωθή, με τους επί κεφαλής των δημοκρατικούς αρουραίους να κερδίζουν πόντους κουνώντας τις υποτακτικές τους χαριτωμένες ουρές, κι έτσι επιτυγχάνεται η εθελουσία πολιτική συναίνεσις-υποταγή (…δεν χρειάζεται και πολλή προσπάθεια) που είναι απαραίτητη για την τεχνητή (όπως εξ αρχής διευκρίνισα) κι εντός θερμοκοιτίδος παράτασιν ζωής του καπιταλιστικού διεθνιστικού τέρατος.
Ο οικονομισμός ως δόγμα θρησκευτικής ισχύος συμπερικλείει, στην μεν παραδοσιακή ορθόδοξη λενινομαρξιστική του εκδοχή τα εναπομείναντα αρτηριοσκληρωτικά σκέλεθρα παραφυάδων του «υπαρκτού σοσιαλισμού», στην δε φιλελεύθερη ομάδα συμπεριλαμβάνει και τους ροζ μεταστατικούς μαρξιστογενείς ηθικολόγους, που και συγκροτούν τον σκληρόν πυρήνα της επισήμου ιουδαϊκής πολιτικής ορθότητος. Αυτή, επέχουσα ρόλον ιουδαϊκού ιερατείου, ελέγχουσα σχεδόν απολύτως εκπαιδευτικά ινστιτούτα και ιδρύματα, Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως και δικαστική λειτουργία, φροντίζει ταυτοχρόνως να γυαλίζει τακτικώς και το «επαναστατικό», «προοδευτικό» ή και «αντιεξουσιαστικό» της προφίλ, προάγουσα αντί άλλης «επαναστάσεως» την εσωτερικήν καταβαράθρωσιν και εκ βάθρων αναίρεσιν πάσης διανοητής, έστω, αντιστάσεως εις τον προελαύνοντα παγκοσμιοποιητικόν Προκρούστην και «διεκδικούσα», υπό την καταλυτικήν κάλυψιν της απολύτου Συγχύσεως και ενός φρικτώς απολιθωμένου δογματικού Σκοταδισμού, ουδέν άλλο ή ακριβώς τα όσα προωθεί και χρειάζεται ο ιουδαϊκός Παγκοσμιοποιητισμός, εν είδει μάλιστα κεκτημένων κι αναφαιρέτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατακτήσεων του φοιτητικού ή του εργατικού κινήματος, λαϊκών διεκδικήσεων – κι άλλες τέτοιες ανούσιες διαστρεβλωτικές μπουρδολογίες. Ζητώντας περισσότερη αυτοδιάλυσι, ταχύτερη ισοπἐδωσι, διεκδικούν άμεσον εθνικόν αποχρωματισμόν, δικαιώματα χωρίς περιεχόμενο και χωρίς αντικείμενον, αφού αναιρείται καθ᾿ εαυτή η οργανική βάσις της κοινωνίας, άμεση εισαγωγή και με το στανιό επιβεβλημένη αφομοίωσιν του κάθε πλεονάζοντος ανθρωποειδούς πάσης φυλής και υποείδους, δουλειά αλλά και αργοσχολία των ιδίων και εισαγωγή αναριθμήτων εργατικών χειρών από παντού, όπως ακριβώς ονειρεύονται οι παγκοσμιοποιημένοι κεφαλαιοκράτες, άμεσες αυξήσεις παροχών και μειώσεις παραγωγής, μέσω δανεισμού αλλά … προς χάριν, πάντα, της νεολαίας – όταν οι ανάλογες πρακτικές ασφαλώς οδηγούν εδώ και δεκαετίες στην ολοσχερή παράδοσι και των μελλουσών, ακόμη, γενεών καταχρεωμένων εις τα νύχια του διεθνούς καπιταλισμού… Αλλ᾿ ο ισχυρός φίλος και προστάτης τους Τζώρτζ Σόρος ξέρει καλά πού επενδύει! Αυτό είναι το σχόλιό μου και για τις πρόσφατες εκτεταμένες αναρχικές εκδηλώσεις κακομαθημένων κωλοπαίδων του Συστήματος! Που το εκδηλώνουν ενδομύχως – μη γελιέστε: Προσωπικώς οι μαγουλάδες γραβατοφόροι μπούληδες αστοτενεκέδες που τα σπάνε στα «ελληνάδικα» μου είναι πολύ περισσότερον απεχθείς και βδελυροί ακόμη κι από την αποθρασυμένη αναρχική τσογλαναρία – όμως και οι δυό εκφράζουν όψεις του ιδίου Συστήματος, το οποίον εκ φύσεως είναι αντιφατικόν και χαοτικόν, στερούμενον εσωτερικής ενότητος διότι δεν διαθέτει ουσίαν: «είναι» εκδήλωσις αντι-ουσίας, αντι-είναι και Ενεργού Θανάτου. Η περαιτέρω διείσδυσις θα μετέφερε ακόμη βαθύτερα την ανάλυσιν – και δεν είναι εδώ ο προς τούτο κατάλληλος τόπος.
Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, εκπροσωπώντας την αστοτενεκεδική, «ευπρεπιζομένην» εκδοχήν του παραλυτικού Χαοτισμού, την εκδηλώνουν μέσω της παντελούς αδυναμίας του κηβδίλου των ψευδοκράτους να ανταποκριθή στοιχειωδώς εις τας πλέον αυτονοήτους λειτουργίας μιας τυπικής, έστω, αρχής. Ας την εκδηλώσουν, λοιπόν, με την άνεσίν τους – ως εθνοκοινοτισταί γνωρίζουμε αλλά και νοιώθουμε άριστα ότι είναι τόσον κήβδιλοι, που ό,τι αγγίξουν αυτομάτως κηβδιλούται… Κήβδιλο εντελώς είναι, λοιπόν, το κράτος τους – και κήβδιλος 100% και ο αστικός ψευδοπατριωτισμός που, ως συντηρητικοί νεοφιλελεύθεροι, πουλούν στις αδαείς αγέλες των ελεεινών τους ψηφοφόρων.
Θα επισημάνω απλώς – και τελείως σταχυολογικώς, εν σχέσει προς όσα θα έλεγα αν ήμουν διεξοδικώτερος επ᾿ αυτού – τα εξής σποραδικά πλην ασφαλή σημειολογικά τεκμήρια του ότι η ως άνω εκτραχυσμένη τσογλαναρία είναι σαρξ εκ της σαρκός της καρδιάς του Συστήματος: πρώτον ότι εκτραχύνονται εν τη ασφαλεί πεποιθήσει και απαιτήσει ότι δεν θα τους απαντήσουν αναλόγως – και δεύτερον, όταν τους συμβή το απίθανον να συλληφθούν καθώς καίνε αυτοκίνητα ή καταστήματα, βιαιοπραγούν και ρημάζουν, τότε συναγελάζονται τσογλανηδόν έξω από τμήματα και δικαστήρια οι συγκοπρίται τους, απαιτώντας την απελευθέρωσίν τους, βάσει μιας αυτονοήτως υπονοουμένης, σιωπηρώς επισειομένης και ανά πάσανευκαιρίαν από δημοσιογράφους και «πολιτικούς» ανακυκλουμένης ρήτρας, ότι τα χαϊδεμένα μας παιδιά ό,τι κι αν κάνουν δεν τα κυνηγούμε… Γιατί άρα γε δεν πήγε ποτέ κανείς εθνικιστής να διαδηλώση δι᾿ απελευθέρωσιν του Περιάνδρου επί παραδείγματι, ο οποίος εδιώχθη επειδή συνεπλάκη με κάποιους αναρχικούς και κατεδικάσθη εις βαρυτάτην πολυετή κάθειρξιν, όταν αυτοί καθημερινώς δηώνουν και βιαιοπραγούν αλογίστως και ακαταλογίστως, απροκλήτως εναντίον ασχέτων μάλιστα, ως τα χαϊδεμένα «καλόπαιδα» του Συστήματος που θέλουν λίγη εκτόνωσι;;; Είναι πολύ απλό – υποσυνειδήτως οι περισσότερες βασικές αλήθειες αποτελούν κοινόν κτήμα, εμποδιζόμενες να καταστούν συνειδητές δυνάμει του διορθωτικού «αστικού μακιγιάζ» του Συστήματος: διότι ΟΛΟΙ γνωρίζουν ότι εκείνοι είναι τα «δικά τους» παιδιά – ό,τι κι αν κάνουν! Ενώ εμείς είμαστε τα πράγματι «κακά παιδιά», ούτε λόγος για μας να γίνεται – είμαστε ο «έξω από ᾿δώ», ο διάολος του Συστήματος: επειδή καλά γνωρίζει ότι αυτό το ίδιο κι η σάπια καρδιά του ενδομύχως είναι στ᾿ αλήθεια ο δικός μας Διάβολος – κι αυτοί που δεν παριστάνουμε κάτι αλλά είμαστε Εθνοκοινοτισταί, εν πλήρει ψυχή και σώματι, το εννοούμε και δεν θα τους χαρισθούμε ΕΙΣ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ!!!
Ουδείς, λοιπόν, λόγος περί «επαναστατικότητος» των ραποπλήκτων νευρωτικών καλοπερασάκηδων, κανακάρηδων του νοσηρού Συστήματος, δύναται να γίνη! Ούτε καν περί εξεγέρσεως. Ανωμαλία είναι απλώς και άναρχη κι απείθαρχη κατρακύλα – όμως το Σύστημα είναι από μόνο του, ούτως ή άλλως, ανωμαλία. Καθημερινώς βιάζει και διαστρέφει, πνευματικώς, πολιτιστικώς, ψυχικώς, σωματικώς – και πάση δυνάμει και ενεργεία, μέσω κυρίως της ψευδούς «παιδείας» και «ψυχαγωγίας» που «παρέχει». Κι αυτά τα «επαναστατημένα» πρεζοπαίδια τους είναι το αποτέλεσμα, ένα πολύ χαρακτηριστικό από τα τελικά προϊόντα. Τοποθετεί το Σύστημα την ουρά στο κεφάλι, τους φαύλους και τα εκτρώματα θέτει αντί ηγετών, ασυναγωνίστους πρωταθλητάς ανικανότητος εις επιτέλεσιν θετικού έργου αλλά και ικανότητος εις διάπραξιν μηχανορραφικών εγκλημάτων και κατ᾿ εξακολούθησιν υποσκάψεως και αντιστροφής εθνικών προτεραιοτήτων… Παραδίδει εις τα νύχια κερδοσκόπων, διεθνών τε και εγχωρίων, τον δημόσιον και εθνικόν πλούτον, τον οποίον αρπακτικώς και ασυστόλως, υπερηφάνως μάλιστα, ως εκ της διαβοήτου «λαϊκής εντολής», δίκην λαφύρου νέμεται και διασπαράσσει – οι δε Τράπεζες μετά κρατικής προστασίας και εγγυήσεως ρουφούν το αίμα του Λαού, αμέτρως και απεριορίστως, καθώς προανέφερον. Θα χαιρόμουν, τουλάχιστον, για την καταστροφή τραπεζικών καταστημάτων – αν δεν υπήρχεν η υπό ασφαλιστικών εταιριών διασφάλισίς των.
Είναι αδύνατος οιαδήποτε, οιουδήποτε εύρους επανάστασις άνευ παγίας και ασφαλούς Συνειδήσεως και Κατευθύνσεως, ερριζωμένης οπωσδήποτε εις ένα βαθύτερον και υψηλότερον επίπεδον. Πρέπει πάντοτε να ενθυμείσθε ότι η ενέργεια, παντοίου είδους, πολλώ δε μάλλον η λεπτοϋφής υψηλή ενέργεια, δεν παράγεται εκ του μηδενός – και ότι «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος»! Ούτε καν οικονομικές ακόμη αξίες, καθώς προανεφέρθη – πόσω δε μάλλον αξίες πνεύματος και χαρακτήρος! Τι να προσφέρυν τα ψυχοσωματικά ρεμάλια – παρά αθλιότητα, χάος και Σύγχυσιν; – Πάει να πή: περισσότερο, κι ακόμη λεπτοτέρας υφής, Σύστημα! Αυτό είναι νόμος κοσμικός, που δεν πρέπει ποτέ κανείς να ξεχνά! Μόνον οι σημιτικές θρησκείες εδίδαξαν εις τα ποίμνιά τους ότι, όσον σάπιος κι αν είναι ο ιερεύς, δύναται δι᾿ αυτού να παρασχεθή η θεία χάρις – αποσυνδέουσαι το θείον εκ του κοσμικού, το οποίον πάντοτε απαιτεί επίτευξιν και εναίσθησιν πραγματικήν, πνευματικότητα μετ᾿ απτής και προς το αίμα και τον Νουν συναφούς ενεργείας και ύψους. Αυτά, μάλιστα, κυρίως ας τα θυμάται κανείς και εν σχέσει προς τους αυτοκλήτους καπήλους και συστηματικούς εμπόρους-υποβαθμιστάς, εκ των οποίων βρίθει ο καλούμενος «χώρος»!
Η υπ᾿ αυτό το πρίσμα «γευσιγνωστική» κατάταξις και αντιστοιχική ποιοτική ανάλυσις του οχλοκρατικού συρφετού των ημερών, καλύπτει το θέμα πλήρως και αποκλείει οιανδήποτε παραπλανητικήν παρερμηνείαν. Δυστυχώς έχουν κυκλοφορήσει πολλές τέτοιες, επιφερόμενες και υπό τινος ακατανοήτου αριστεριζούσης «μοντέρνας» τάσεως. Οιαδήποτε επιβολή μαρξιστικών διορθωτικών της πραγματικότητος ναρθήκων και μυωπικών διοπτρών τύπου «ταξικών αγώνων» και κρετινο-«φιλοσοφίας» τύπου «μέσων παραγωγής» που καθορίζουν ταυτότητα και ιστορία ή, εντελώς αντιστοίχως, «νόμων της αγοράς» που τις αντικαθιστούν, υπερβαίνουν κατά πολύ το όριον βλακείας που αποκλείει παντελώς κάθε συζήτησιν – εις ό,τι τουλάχιστον με αφορά. Εκεί ας συμμετέχη ο προλετάριος (του χαρακτήρος και του πνεύματος, πράγματι!) Αλαβάνος, τον οποίον ήκουσα αποφαινόμενον ότι όλες οι ταυτοποιήσεις είναι νόθες εκτός από την ταξική… Γι᾿ αυτό άρα, συμπεραίνω, είναι κι ο ίδιος νεοταξίτης νεοφιλελεύθερος, κατ᾿ ουσίαν;
Οι κλυδωνισμοί, λοιπόν, της Σκοτεινής Εποχής δεν μπαίνουν όλοι κάτω από μία ετικέττα, απλώς επειδή φαίνεται να την βλάπτουν: στην πραγματικότητα, και διά της φαινομενικής ακόμη συγκρούσεως, οι αρουραίοι αυτοί των αστικών υπονόμων την ΕΚΔΗΛΩΝΟΥΝ! Το Χάος ενυπάρχει, άλλως τε, εγγενώς εντός αυτού τούτου του Συστήματος! Αυτός και είναι ο βασικός λόγος δημοφιλίας του αναρχισμού, ως πράγματι εκφράζοντος το «πνεύμα της εποχής»: είναι μία ολική κίνησις πτώσεως, διαλύσεως και αστικής παρακμής μέχρις αναισθησίας – ενισχυομένη υπό της νεγροποιητικής/αμερικανοπιθηκώδους πρωτογόνου εμπορικής υποκουλτούρας που έχει υποκαταστήσει, υπό την αιγίδα βεβαίως του καπιταλισμού, κάθε αληθή κουλτούραν και πολιτισμόν αλλά και υπό της παροιμιώδους ανικανότητος του «κυβερνώντος» Καραμπουζουκικού θιάσου σκιών, διά της οποίας τα σκουπίδια και εκφυλιστικά απόβλητα της εξελίξεως του ανθρωπίνου είδους έχουν φθάσει να υποκαταστήσουν τα καθαιρεθέντα πρότυπα των ηρώων του Αίματος και του Πνεύματός μας, ακόμη και τυπικώς. Εξ άλλου, οιαδήποτε «διορθωτική» κίνησις η οποία ούτε αμφισβητεί ούτε αναιρεί την ουσίαν και τα θεμέλια του Συστήματος, έρχεται εις επίρρωσιν αυτού και είναι καθαρώς αντεπαναστατική κίνησις. Κι αυτή η θεμελιώδης απλή διάγνωσις χαρακτηρίζει κι όλους όσοι, συνήθως εν ονόματι του «ρεαλισμού», προβαίνουν εις ουσιώδεις συμβιβασμούς αλλά διεκδικούν και ταυτότητα εθνοφυλετικής επαναστατικότητος. Με αισθητικήν ελληναδο-σκυλάδικη ή παρεμφερή! Και μη χειρότερα…
Αν συνταχθούμε με τέτοιες χαοτικές εκδηλώσεις του Συστήματος, επομένως, όπως οι φρικαλέες αναρχικές ασχημίες, αφορμώμενοι έκ τινος μυωπικής ρασιοναλιστικής προκαταλήψεως ότι το Σύστημα παρουσιάζει εξωτερικήν ενότητα και ομοιογένειαν, τότε θα είμαστε θεότυφλοι, ανίκανοι να αποσαφηνίσουμε, να διαφωτίσουμε, να ανεβάσουμε στο φώς του Ήλιου της Συνειδήσεως αυτά των οποίων η συγκεχυμένη υπόληψις (κακή κατανόησις) υπό του πλήθους επιτρέπει την παράτασιν της ανόμου βασιλείας της καρδιάς του Συστήματος: που είναι ακριβώς η θολούρα, η Σύγχυσις, η παραγωγή (δηλ. προώθησις) μέσα εις τα, πρώτιστα ψυχονοητικής φύσεως, δίχτυα (τας άρκυας) του Συστήματος. ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ ΓΑΡ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ Η ΜΕΓΙΣΤΗ!
Εδώ ταιριάζει, τέλος, να παραθέσω απόσπασμα εκ της απαντήσεως του Ν. Καζαντζάκη (29/7/1924) εις την ως άνω αναφερομένην επιστολήν του Σικελιανού: «Καταλαβαίνω τον αγώνα σου, ξέρω πως είναι μεγάλη αντρεία στην Ελλάδα και η άμυνα και το να στέκεσαι στο ίδιο σημείο ακόμα, αφού ο ξεπεσμός είναι εκεί κάτου η φυσιολογική, η αναγνωρισμένη φρόνιμη και ‘’γόνιμη’’ εξέλιξη του ανθρώπου. Όταν ήμουνα στην Ελλάδα έλεγα: Να ενωθούμε οι δυό, οι τρεις, οι πέντε που θέμε νά ᾿μαστε ανένδοτοι, και να επιχειρήσουμε ν᾿ αντισταθούμε στο σταθερό ρεύμα· όχι μονάχα ν᾿ αντισταθούμε, μα και επιθετικά να δουλέψουμε μετατρέποντας όση μπορούμε ύλη και όλα του ενάντιου ρεμάτου σε πνέμα. Ένιωσα πως τούτο είναι πρόωρο στην Ελλάδα· βρισκόμαστε στο προδρομικό ακόμα στάδιο εμείς οι τρεις, οι πέντε, και θέλοντας και μη θ᾿ αγωνιστούμε, θα δουλέψουμε και θα πεθάνουμε απομονωμένοι, όχι πια από την πλέμπα, μα από τους ίδιους τους παραστάτες μας. …»
Είναι πικρή η επίγνωσις του πόσον περισσότερον αληθές αυτό είναι στις μέρες μας – κι εγώ τώχω θαρρώ νοιώσει καλλίτερα απ᾿ τον καθένα. Όμως υψώνω το Λάβαρό μου – κι η ίδια η μεταιχμιακή οριακότης της εποχής ξανοίγει, αφ᾿ ετέρου, τα μάτια κάποιων ευκολώτερα από άλλοτε, κάποιων αληθών συναγωνιστών, που όμως δεν είναι τυχαίοι – αλλά κλητοί κι εκλεκτοί. Και τους ευχαριστώ κι από δώ από τα βάθη της καρδιάς μου – γιατί χωρίς αυτών την συμπαράταξιν, κι εγώ μάλλον θα κατέληγα στις θλιβερές τελικές διαπιστώσεις του Καζαντζάκη. Μάλιστα δε τώρα, στο απόλυτο αποκορύφωμα της Σκοτεινής Εποχής!
Κι οι οποίοι καθίστανται ο ενδιάμεσος καταλύτης για το πέρασμα στην Νέα Ηλιακή Εποχή του Αρίου, του κατ᾿ εξοχήν φωτεινού δηλαδή και διαυγούς Ανθρώπου· όσοι απ᾿ αυτούς, για την ακρίβεια, αντισταθούν στις ατέρμονες επιθέσεις της ευτελείας, της εκπτώσεως και του ουσιώδους συμβιβασμού. Προς κατανίκησιν των οποίων, ακόμη και για να σταθής στο ίδιο σημείο καθώς είπε ο Καζαντζάκης, απαιτείται μεγάλη ανδρεία. Αυτή, όμως, η ανδρεία αρετή είναι, καθώς πολλαπλώς ανελύθη, το ακριβώς ζητούμενον.
14. Πείτε μας πως περνάτε σήμερα τον ελεύθερο χρόνο σας και κάποια από τα ενδιαφέροντά σας. Πείτε μας κάποια πράγματα και για την θητεία σας στο στρατό και ο,τιδήποτε θέλετε από αυτήν την περίοδο της ζωής σας.
Τα ενδιαφέροντά μου είναι αφ᾿ ενός φιλοσοφικά-ιδεολογικά, αν το εκφράσω συμβατικώς, αφ᾿ ετέρου και Μαθηματικά, ως γνησίου Πλατωνιστού βεβαίως. Οι ορίζοντες και η δύναμις του κόσμου των Μαθηματικών, και εννοώ βεβαίως τα Μαθηματικά για Μαθηματικούς σε επίπεδο ερευνητικό κι όχι τα Μαθηματικά όπως οι πλείστοι τα γνωρίζουν, είναι, δυστυχώς για τους πλείστους, απερίγραπτα. Είναι βαρύ, κακοτράχαλο πεδίο – όμως κι η ανταπόδοσις μοναδική και ασύγκριτος. Γι᾿ αυτό κι ο Πλάτων έλεγε «μαθήματα τῶν ἐπιστημῶν ἡ μεγίστη». Δυστυχώς η ύπουλος πολιτική μου δίωξις στην Δανία μου απεστέρησε την δυνατότητα να ασχολούμαι και επαγγελματικώς με την μαθηματική έρευνα, όπως επεθύμουν – αλλά πάλι κάνω ό,τι μπορώ και ο χρόνος μου επιτρέπει.
Μ᾿ ενδιαφέρει εξόχως πάντοτε η αναρρίχησις και η ορειβασία γενικώτερον· είναι το κατ᾿ εξοχήν επαναστατικόν κι εθνικοσοσιαλιστικόν, ανωτροπικόν άθλημα. Σημαίνει συνεχή συγκέντρωσιν, αυτεπίγνωσιν, αυτοπειθαρχίαν, ατρομίαν και αυθυπέρβασιν. Και κατά τούτο δεν είναι άσχετος της μαθηματικής συγκεντρώσεως κι ςγρηγόρσεως. Δυστυχώς ούτε και επ᾿ αυτού του τομέως δύναμαι εκ του διατιθεμένου χρόνου να επιδοθώ κατά τον επιθυμητόν βαθμόν – αλλά κι εδώ πάλιν θα καταλήξω επιλέγων πως κάνω ό,τι μπορώ… Παλαιότερον ησχολήθην και με την ελευθέρα πτώσιν, που είναι φανταστικό άθλημα – αλλά ούτε ο χρόνος ούτε και η οικονομία μου επιτρέπουν να είμαι και σ᾿ αυτό ενεργός αυτήν την στιγμήν.
Στον χώρο της ορειβασίας είμαι αρκετά γνωστός, αφού μάλιστα το 1995 είχα επιλεγή ως μέλος μιας ατύπως συγκροτηθείσης εικοσαμελούς «Εθνικής Ομάδος Ορειβασίας», εκ της οποίας θα προέκυπτε μία Εθνική Αποστολή του Έβερεστ για την επομένη χρονιά. Ως προαποστολή-πρόκριμα της τελικής αποστολής και προετοιμασία της ανελήφθη η ανάβασις εις τας 2 υψηλοτέρας κορυφάς των Παμίρ (Κεντρική Ασία), η πρώτη των οποίων είναι και η υψίστη εντός της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως (Κομμουνίσμα, 7495 μ). Η άλλη ήτο η Κορζενέφσκαγια (7132 μ). Παρ᾿ ότι σοβαρώς άρρωστος εκ μολυσμένου ύδατος, ανέβηκα και στις 2, καθώς και άλλοι 8 εκ της ομάδος· όμως κόπηκα στο … «πολιτικό» πρόκριμα και δεν συμπεριελήφθην στην τελική αποστολή. Η οποία βεβαίως δεν έγινε, για ποικίλλους λόγους – όμως έγιναν πολλές άλλες από την Ομοσπονδία Ορειβασίας και ουδέποτε εκλήθην… Εν τούτοις το 1997 πραγματοποιήσαμε εξ ιδίων μέσων από Θεσσαλονίκη αποστολή στον Καύκασο, με κύριο στόχο την Ούσμπα, το επιλεγόμενο «μαγικό βουνό», πολύ δύσκολη τεχνικά και κυρίως επικίνδυνη κορυφή, όπου και αναρριχηθήκαμε 4 άτομα – που μέχρι στιγμής, παρά τις επανειλημμένες απόπειρες άλλων, παραμένουμε οι μοναδικοί Έλληνες που την ανέβηκαν.
Έχω περάσει στο βουνό πολλές άκρως επικίνδυνες καταστάσεις, που δεν θέλω εδώ εκτενέστερον να περιγράψω – και που ξεπερνούν ακόμη και ευφάνταστα κινηματογραφικά σενάρια. Και στην ελεύθερη πτώσι, επίσης, δύο φορές χρειάσθηκε να χρησιμοποιήσω το εφεδρικό αλεξίπτωτο.
Στον στρατό είχα δηλώσει ως νεοσύλλεκτος στο ΚΕΕΔ, τον Μάρτιο του 1991, υποψήφιος για ΟΥΚ και τελικώς επελέγην, μαζύ μ᾿ έναν ακόμη από την σειρά μου· όμως το απόγευμα της ημέρας της τελευταίας μας δοκιμασίας, που ήταν ο θάλαμος συμπιέσεως, ανεκοινώθησαν τα αποτελέσματα των ΥΕΑ και είχα επιλεγή με την ένδειξιν 1ος, που εσήμαινε ότι προωριζόμουν για αξιωματικός επικοινωνιών ενός Τάγματος Πεζοναυτών – και φυσικά δεν μπορούσα ούτε στην ΜΥΚ να σταλώ. Η απόπειρά μου να ανταλλάξω την τιμήν αυτήν, επισκεπτόμενος μάλιστα τον ταγματάρχη επόπτη στρατοπέδου, δεν απέδωσε τίποτε. Έτσι, τον Αύγουστο του ᾿91 παρουσιάσθηκα ως νέος ΔΕΑ στο 505 Τ.ΠΝ. στην Ν. Ιωνία Βόλου. Η στρατιωτική μου εμπειρία υπήρξε για μένα μεγάλο σχολείο προσαρμογής στην ελληνική πραγματικότητα, που είχε μεταβληθή αρκετά (επί τα χείρω, όπως πάντα) κατά την εξαετή παραμονή μου στην Δανία – όπως κι εγώ ο ίδιος βεβαίως. Συμμετείχα σε κατασβέσεις μεγάλων πυρκαϊών σε Πήλιο και Αλόννησο, σε αναρίθμητες ασκήσεις και 5 αποβάσεις, μεθ᾿ ών και η πρώτη νατοϊκή άσκησις στην οποίαν συμμετέσχον ελληνικά στρατεύματα ξηράς, μετά το 1974 – η Dragon Hammer το 1992, στην Σαρδηνία κυρίως. Τι να πρωτοαφηγηθώ από την στρατιωτική μου θητεία: πάντως άφησα όνομα τότε, με εγνώριζαν και όλοι οι αξ/κοί και υπαξ/κοί του ΠΝ ακόμη, που υπηρετούσαν σε αποβατικά πλοία – και μεγάλα στρατιωτικά περιοδικά μου είχαν ολοσέλιδες ή ημισέλιδες φωτογραφίες, όταν είχαν αφιερώματα στους πεζοναύτες ή στο ΚΕΑΠ. Ξέρετε, από τις φωτογραφίες της μεγάλης κεκλιμένης π.χ., για όσους γνωρίζουν από καταδρομικά, οι περισσότερες είναι μη δημοσιεύσιμες, επειδή ούτε ηρεμία ούτε ισορροπία επάνω στον κάλο (το χονδρό καννάβινο σχοινί ολισθήσεως) απεικονίζουν! Είχα αρίστη στρατιωτική κατάρτισι και ικανότητα – γι᾿ αυτό και με εχρησιμοποίησαν συχνά σε ρόλους που κατά πολύ υπερέβαιναν τον χαμηλό βαθμό του ΔΕΑ. Και υπήρχεν, επίσης, γενικώς πολύ καλή σχέσις με τους απλούς Π/Ν, παρ᾿ ότι εκυκλοφόρει φήμη ότι ήμουν αυστηρός και στρατοκράτης, με την ειδική αργκό λέξι που παραλλάσσει τα 5 τελευταία γράμματα της ανωτέρω και γνωρίζουν όσοι έχουν υπηρετήσει. Ήξερα όμως και να συγχρωτίζωμαι ως φίλος μαζύ τους, όταν οι κατάστασις το επέτρεπεν. Γι᾿ αυτό και ήμουν ο πλέον αγαπητός δόκιμος για τους μαχίμους Π/Ν, κι ήσαν πράγματι πολλοί τέτοιοι – αλλά οι λουφαδόροι κι οι εξυπνάκηδες μ᾿ απέφευγαν όπως ο διάολος το λιβάνι, που λένε… Οι διοικηταί μου (άλλαξα 2) μου είχαν πολύ μεγάλη εκτίμησι και δεν το έκρυβαν – εν τούτοις, και παρ᾿ ότι επίσης ήμουν πολύ πειθαρχημένος και συνεπής, συνεκρούσθην και με τους δύο επανειλημμένως, κυρίως για άτομα που, ενώ ήσαν ανάξια και άχρηστα, όμως γλοιώδη, αυτοί επέμεναν να προστατεύουν… Οπότε, μη ανεχόμενος την ακαταστασίαν αυτήν, και προχώρησα σε γραπτές αναφορές! Εκ των υστέρων δε εδικαιώθη η εκτίμησίς μου πανηγυρικώς – ή και θλιβερώς, κατά περίπτωσιν, από τις αρνητικές επιδόσεις των προστατευομένων. Θα σας αφηγούμην και κάποιο χαρακτηριστικό περιστατικό – αλλά ήδη έχω μακρηγορήσει και παύομαι.
Επίσης πρέπει να γνωρίζετε ότι είμαι κατ᾿ εξοχήν άνθρωπος της γνησίας και ανοθεύτου και ζώσης Παραδόσεως· όπως δε δύναμαι και την γλώσσαν του Αισχύλου να γράψω ακόμη, κατέχω φυσικώς την αληθή δημώδη διάλεκτον, της οποίας οι κουλτουριάρηδες οπαδοί της τριανταφυλλιδείου παραχαράξεως είναι παντελώς άμοιροι… Μάλλον γενικώς είναι άμοιροι – και κακόμοιροι, ακόμη δε περισσότερον κακόμοιρη η ελληνική νεολαία, που ξέπεσε στα χέρια τους κι έμεινε τελείως άγλωσση. Συνήθως γράφω μία μεικτή με αισθητικά κριτήρια – είναι δε, παρεμπιπτόντως, πολύ άσχημον όταν κάποιος προσπαθή να γράψη καθαρεύουσα χωρίς να του είναι πηγαία και οικεία. Το αποτέλεσμα είναι τότε μία καθαρεύουσα της παλαιάς χωροφυλακής… Η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός – και ζωντανά προσπαθώ να συντελέσω στην αναγέννησίν της. Με ταυτόχρονο συμμετοχή όλων της των φάσεων κι εκδοχών, κατά το δυνατόν. Το ίδιο κι η Παράδοσις. Η νεολαία χρειάζεται να επανελληνισθή ψυχοσωματικώς και μεταφυσικώς, μέχρι νωτιαίου μυελού και μέχρι τελευταίου κυττάρου· κι αυτό σημαίνει απονέγρισιν, απογυφτισμόν και διαπότισιν αναγεννητικήν υπό ρυθμών, μέτρων και χορών αρίων και ελληνικών. Και αρρενωπών για τους άνδρες. Ώστε να μη περπατούν κι είναι ένα κινούμενο αίσχος ή μια σερνάμενη αγχωμένη κακορρυθμία. Όποιος δεν τα νοιώθει αυτά ως ζητήματα πρωταρχικά και θεμελιώδη, δεν έχει ακόμα τίποτε εις βάθος νοιώσει από την ουσίαν την Εθνοκοινοτικής μας Ιδέας!
Μου αρέσει, όταν έχω χρόνο, να διαβάζω αρχαίους – φυσικά εκ του πρωτοτύπου και χωρίς μετάφρασιν δίπλα κατά προτίμησιν, διότι όποτε ρίξω κάποια ματιά σ’αυτήν, κατά 99% εκνευρίζομαι…
Και ασκούμαι όταν ευκαιρώ ποικιλλοτρόπως, πάντοτε όμως μετά συγκεντρώσεως, ψυχοσωματικώς και με εσωτερικό τρόπο. Ακόμη κι όταν τρέχω στο βουνό. Περισσότερα δεν είναι δυνατόν να εξηγήσω εδώ, φυσικά. Πάντως ισχύει ως κεντρικόν θέμα η παρατεθείσα εκπληκτική φράσις-οδηγός του Ν. Καζαντζάκη, «να δουλέψουμε μετατρέποντας όση μπορούμε ύλη και όλα του ενάντιου ρεμάτου σε πνέμα»! Αυτό το κατανοώ κυριολεκτικώτατα, κατά μίαν εσωτερικήν, αλχημικήν ούτως ειπείν έννοιαν. Εδώ ακριβώς «εν τω βάθει εγκέκρυπται» ακόμη και το περιζήτητον ελιξήριον της νεότητος, ως απτή δυνατότης. Η φωτογένεσις ως σκοπός αλλά και στόχος και μέσον και όπλον, θα μπορούσα να επιλέξω.
17. Αφού σας ευχαριστήσουμε για την τιμή που μας κάνατε , για τα όσα χρήσιμα μας είπατε και για τον πολύτιμο χρόνο που μας αφιερώσατε , θα θέλαμε ένα τελευταίο μήνυμα σας για τους συναγωνιστές και τις συναγωνίστριες που μας διαβάζουν.
Το βασικόν είναι ο Δρόμος και το Κέντρον· δεν είναι ζήτημα πλήθους σπασμωδικών εξωστρεφών δραστηριοτήτων. Αλλ᾿ όταν αυτές γίνονται, να έχουν και βαθυτέρα, συμβολικήν αξίαν και ισχύν. Αυτό ισχύει και ατομικώς και συλλογικώς.
Η φωτογένεσις ως σκοπός αλλά και στόχος και μέσον και όπλον που μόλις προανέφερον, είναι το μυστικόν του Διός που αναφέρει ο Ησίοδος κι ο Σικελιανός ανωτέρω, ‘’που κράτησεν ώς σήμερα κρυμμένο, γιατί αν τό ᾿βρισκαν οι αμύητοι άνθρωποι θα νά ᾿μεναν αδιάφοροι κι οκνοί’’ – και το οποίον, διά να παραφράσω ελαφρώς τον τελευταίον, «είν᾿ ώρα να ξανάβρουμεν ακέραιο, με την εξαγίωση κι ανύψωση» του Αγώνος μας!
« Και μέσ᾿ στην ατμόσφαιρά του, φωτισμένη από την ίδια ταπεινήν ενέργειά μας, να γίνη η σύνθεση όλη και να εκραγή ο πνευματικός δυναμισμός που μέλλει ν᾿ αφανίση πια τον ίσκιο του πιθήκου απ᾿ ολόκληρη την Γη. Η πνευματική ατμόσφαιρα μέσα στην οποίαν το λούζω είν᾿ εκείνη που γυρεύεις, είν᾿ εκείνη που γυρεύουν, είμαι βέβαιος, οι λαμπρότερες ψυχές. Το λέω αυτό με δέος – αλλά και με πίστη.»
Σας είμαι ειλικρινώς ευγνώμων για το βήμα που μου παρέσχετε. Επομένη νοερά επικοινωνία διά τους πλείστους θα δύναται να είναι το βήμα του υπό έκδοσιν περιοδικού μας «Βορεινός Οἴαξ».
Να είσθε πάντοτε γενναίοι, ευθείς, φιλαλήθεις, άτεγκτοι δε κι ασυμβίβαστοι με την σαπίλα. Και να μη είσθε «αδιάφοροι κι οκνοί» – αλλά πραγματικοί λεβέντες, όπως η Παράδοσίς μας διδάσκει, και εις όλα τα επίπεδα. Η αληθινή Επανάστασις ξεκινάει μόνον από μέσα μας!