Ζητούν τώρα και τον “επαναπατρισμό” τους στην Γερμανία!

Στην  εκπομπή “Panorama” της Γερμανικής τηλεοράσεως στις 25 Ιουνίου 2009 έλαβε χώρα συζήτηση για ένα ζήτημα το οποίον εν ταυτώ φαντάζει οξύμωρο και κωμικό. Αφορούσε στην επιθυμία τεραστίου αριθμού Εβραίων να  εκδώσουν γερμανικά διαβατήρια καθώς και στην εν συνεχεία πολιτογράφησή τους στην Γερμανία. Παρ’ όλους τους διατυμπανισμούς πολλών Εβραίων ηγετών  περί “απειλών” και “κινδύνων” που διατρέχουν οι εβραϊκοί πληθυσμοί στην Γερμανία, εκείνοι που διαμένουν στο Ισραήλ απαιτούν ολοένα και πιο έντονα την μετεγκατάστασή τους σε αυτήν! Χαρακτηριστική είναι η δήλωση της Charlotte Knobloch :

“ Η ευαισθησία της κυβερνήσεως στα εγκλήματα εναντίον των Εβραίων έχει ελαττωθεί. Δεν κάνουν τίποτα για να αντιμετωπίσουν την άνοδο του αντισημιτισμού. Προλέγουν πάρα πολλά, τα οποία όμως ποτέ δεν εφαρμόζουν”.

Άραγε αποτρελλάθηκαν οι Εβραίοι και επιζητούν την μετακίνηση τους στην “Χώρα των Ενόχων”; Η απάντηση στο ερώτημα είναι απλούστατη και φυσικά αρνητική: Κανείς δεν απεμπόλησε την λογική του. Κάποτε  στο παρελθόν έπρεπε να “διαφύγουν” από την “Χώρα των Δολοφόνων” – ενώ σήμερα πρέπει να διαφύγουν από την περιοχή όπου οι ωμότητες που διαπράττουν επί έξι δεκαετίες  επιφέρουν  όλο και περισσότερα αντίποινα. Άλλωστε, ποιος θα μπορούσε στη Γερμανία να αρνηθεί την εκπλήρωση οποιασδήποτε επιθυμίας τους, έπειτα από τις μέχρι μυελού οστέων αποστηθισμένες ρετσέτες περί όλων όσων,  δήθεν, “διέπραξαν” οι πρόγονοι των μεν στους προγόνους των δε.

Ο επίσημος αριθμός των Εβραίων οι οποίοι ομιλούν μονάχα την Εβραϊκή γλώσσα και ζητούν γερμανικά διαβατήρια ανέρχεται σε  100.000. Αν αναλογισθούμε βέβαια την προσέγγιση αυτήν ρεαλιστικά, αφαιρώντας την λογοκρίνουσα επιρροή επισήμων πηγών, θα πρέπει να πενταπλασιάσουμε τον δοθέντα αριθμό. Για να κινούμαστε επίσης στα δεδομένα της πραγματικότητος, οφείλουμε να παραδεχθούμε πως κάθε Εβραίος του Ισραήλ θα επιθυμούσε έναν τέτοιο υποτιθέμενο “επαναπατρισμό”. Τα οφέλη  που υπόσχονται  σε όσους πολιτογραφηθούν στην Γερμανία περιλαμβάνουν το ποσόν των 130,000 ευρώ σύν ένα πολυτελές διαμέρισμα. Αναμένουν δηλαδή πολλά περισσότερα από ένα απλό μηνιαίο επίδομα…

Στην συγκεκριμένη εκπομπή παρουσιάστηκε επίσης  η Noah Chorin, κάτοικος  Βερολίνου, απασχολουμένη με τραγουδοσαχλολογήματα, στο μοντέρνα επιπλωμένο διαμέρισμά της. Η εργασία για εκείνην αποτελεί καθαρά πολυτελή περιττή ενασχόληση, μιας και η διαβίωσή της εξασφαλίζεται από το εισόδημά της ενώ ομιλεί μόνον Εβραϊκά. Η ίδια ανέφερε πως ο παππούς της αναγκάστηκε να διαφύγει από την Γερμανία το 1935.Οι παρουσιασταί στην συνέχεια εξηγούν στο κοινό πώς η διαδικασία της πολιτογραφήσεως εξαρτάται από το αν ο αιτών μπορεί να αποδείξει την μετανάστευση των γονιών ή των παππούδων του με έγγραφα της εποχής, των οποίων η αυθεντικότητα πιστοποιείται από τα εβραϊκά γραμματόσημα και από τις σφραγίδες με την σβάστικα. Αποδέχονται, δηλαδή, με αυτόν τον τρόπο πως οι μεταναστευτικές συμφωνίες συντάσσονταν σε συνεργασία με εβραϊκές οργανώσεις. Αυτό το στοιχείο έρχεται σε τελείως ασύμβατη αντίθεση με τα λεγόμενα της κ. Chorin περί “διαφυγής”.  Έπειτα, όταν ερωτήθηκε τι θα ένοιωθε ο παππούς της βλέποντάς την σήμερα ξανά στη Γερμανία, απήντησε :

“ Νομίζω πως θα διέκρινε σε αυτήν την κίνησή μου έναν μεγάλο θρίαμβο”..

Αρκετά  ενδιαφέρουσα είναι η απάντηση ενός ειδικού δικηγόρου για ζητήματα πολιτογραφήσεως του Τελ Αβίβ, του Dan Assan, ο οποίος στην ερώτηση αναφορικά με  την επιθυμία των Εβραίων για την μετακίνησή τους στην Γερμανία απήντησε χαρακτηριστικά :

“ Καλό είναι να έχουν τα απαραίτητα χαρτιά που θα τους είναι χρήσιμα σε καταστάσεις κινδύνου”.

Μέχρι πρόσφατα οι Εβραίοι της Γερμανίας  ήσαν “με τις αποσκευές ανά χείρας” λόγω των “κινδύνων” που διέτρεχαν από νεο-ναζί.  Σήμερα όμως, εποχή που στα κράτη της μέσης ανατολής το “Ολοκαύτωμα” παρουσιάζεται ως άλλη μία εβραϊκή απάτη και ψευδολογία σε συνδυασμό με την αποκαθήλωση οποιουδήποτε εναπομείναντος προσχήματος για τα συνεχιζόμενα εγκλήματα,  αποτελεί επιτακτικήν ανάγκη μία κάποια εναλλακτική “διέξοδος”.

Στις 6 Μαρτίου του 2002 ο Dan Assan αναφέρει  στην Frankfurter Rundschau :

“ Στην Φρανκφούρτη, η γενιά των επιζώντων του Ολοκαυτώματος ζούσε με  τις αποσκευές ανά χείρας, αλλά η δικιά μου γενιά τις έχει τοποθετήσει ξανά στις ντουλάπες”.

Στο  Ισραήλ, η Rotem Pappe, στρατιωτικός και μαχητική γυναίκα των ενόπλων δυνάμεων βρίσκει πλέον ελκυστικότερη την ζωή ανάμεσα σε “νεο-ναζί” παρά να συνεχίσει να υπερασπίζεται την Ιερή Γη της παραφροσύνης.  Όπως η ίδια αναφέρει  :

“ Η ζωή εδώ δεν είναι φυσιολογική. Χρειάζομαι το γερμανικό διαβατήριο διότι κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον εδώ” .

Συμβουλεύει επίσης τον γερμανικό λαό πως  θα ήταν καλό να κοιτάξει να προετοιμασθεί να δεχθεί 6.000.000 “επιζώντες” καθώς και να τους εξασφαλίσει μία άνετη ζωή. Προσθέτει πως, αν συνεχίσουν στο Ισραήλ να τους στοχεύουν με ρουκέτες οι εχθρικές δυνάμεις , θα αναγκασθούν μίαν ημέρα να φύγουν όλοι.

Η Gabit Juli, θυγατέρα  ενός ακόμα μετανάστου-επιβιώσαντος του “Ολοκαυτώματος”, περιγράφει με περίσσεια κομψότητα την τόλμη της να δηλώσει προς  όλους τους Γερμανούς πως και εκείνη, παρ’ όλο που ομιλεί μόνον Εβραϊκά, είναι πλέον εξ ίσου Γερμανίδα με όλους όσους την παρακολουθούν. Μπροστά στην κάμερα, μάλιστα, δεν μπόρεσε ν’ αποκρύψει το χαμόγελό της όταν απεκάλυψε  πως το ζήτημα για την επιστροφή 6.000.000 Εβραίων αφήνει άλαλους και τρομαγμένους όλους τους “καλούς πολίτες”. Συμπληρώνει, επίσης, πως η ίδια της η μητέρα την προέτρεψε να κινήσουν τις διαδικασίες για την έκδοση γερμανικών διαβατηρίων, μιάς και χρειάζονται μίαν ασφαλή διέξοδο σε περίπτωση αναγκαστικής “αποδράσεως”.

Εν κατακλείδι, είμαστε αναγκασμένοι να δεχθούμε τον χαρακτηρισμό του θριάμβου που ανέφερε η κ.  Noah Chorin. Ποιός άλλος λαός θα επεδίωκε να επιστρέψει στην “χώρα των σφαγέων του”, προκειμένου … να εξασφαλίσει την μελλοντική του επιβίωση! Η χώρα που τους “κατέσφαξε” και τους “εξανδραπόδισε” μετετράπη στην χώρα που επλήρωσε με δισεκατομμύρια μάρκα και ευρώ την ανοικοδόμηση και την ανάπτυξη του νέου τους κράτους (για την δημιουργία του οποίου το Γ΄ Ράιχ επρωτοστάτησε, ώστε να προωθήσει εκεί τους Εβραίους της Ευρώπης, αποδεικνύεται λοιπόν!), ενώ σήμερα μετατρέπεται σε χρηματοδότη της αποδομήσεως και της μελλοντικής αποκαταστάσεώς τους. Άλλως τε ο “καλός και φιλεύσπλαχνος” Γερμανός θα ανεχθεί μία επί πλέον φορολογική επιβάρυνση ώστε να εξασφαλιστούν τα αναγκαία επιδόματα – επ’ ωφελεία των πιστωτών του μονίμως αναποπληρώτων και εσαεί ανατροφοδοτουμένων χρεών περιουσίου λαού…