ΒΟΡΕΙΝΟΣ ΟΙΑΞ

ἡ πυξίδα τῆς ἀληθινῆς Πολιτικῆς Ρήξεως …

– κι ἐπαναστατικοῦ Φιλοσοφικοῦ Ἀναθεωρητισμοῦ!!!

ΕΚ ΤΗΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ

Η ΠΛΕΥΣΙΣ ΤΟΥ‘‘ΒΟΡΕΙΝΟΥ ΟΙΑΚΟΣ’’

Τὸ παρὸν τεῦχος δὲν εἶναι ἕνα ἀκόµη ἀπὸ τὰ πολλὰ, ἐνίοτε φανταχτερά,περιοδικὰ ποὺ πληθωρικῶς κατακλύζουν ἐδῶ καὶ χρόνια τὸ εἰδικὸ ἀναγνωστικὸ κοινό, τὸ ὡς «ἐθνικιστικό» ἢ κατ᾿ ἄλλους ὡς «ἐθνικῶς σκεπτόµενο» αὐτοπροσδιοριζόµενο – καὶ τὰ ὁποῖα κυρίως ἀπὸ κοινοῦ συνεισφέρουν εἰς τὸ νὰ παγιώνουν καὶ ἐπιτείνουν τὴν ἰδεολογικὴ ῥηχότητα καὶ σύγχυση, τὴν κούφια δοκησισοφία τῶν ἀφελῶς καλοπροαιρέτων ἀλλὰ κατ᾿ οὐσίαν καὶ βάθος τελικῶς ἀδαῶν ἀναγνωστῶν τους, συντελώντας ἀντὶ εἰς ἀποσαφήνισιν, κατάρτισιν καὶ πλήρωσιν ἐλλείψεων ἰδεολογικῶν, µᾶλλον εἰς παραπλάνησιν ἀλλὰ καὶ συµπλήρωσιν τῶν βαλαντίων πονηρῶν καιροσκόπων.

Ἀπεναντίας, τὸ παρὸν τεῦχος ἐκφράζει ἕνα ἐνεργὸ πολιτικὸν ὀργανισµό, µὲ τὴν πλήρη, αὐθεντική, Πλατωνικὴν ἔννοιαν τῆς Πολιτικῆς· τὸ ὁποῖον συνεπάγεται µίαν ὀργανικὴ Κοινότητα συνειδητοποιηµένων Ἑλλήνων, ποὺ ἀνιχνεύουν καὶ πασχίζουν νὰ κρατήσουν ἀδιάσπαστο τὸ µυστικὸ νῆµα ποὺ συνδέει καὶ συνέχει ὅ,τι Ἐθνικὸ ἐπιβιώνει στοὺς χαλεποὺς καιρούς µας µὲ τὴν ἀρχέγονη καὶ διαχρονικὴ ὑπόσταση τῆς αὐθεντικῆς Ἑλληνικότητος, ἤτοι µὲ τὸν πυρῆνα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἀριανικότητος, ὑπὸ βαθυτάτην ἔννοια – µὲ τὴν ψυχὴν καὶ τὴν οὐσίαν τῆς Αἰωνίου Ἑλλάδος!

Ὁ ἰδεολογικὸς κύκλος ποὺ ἐµψυχώνει τὴν συντακτική µας ὁµάδα ἔχει κατὰ καιροὺς γίνει στόχος ἀπελπισµένων καὶ ἀπιθάνων µοµφῶν, ἰδίως µάλιστα ἐκ πηγῶν λίαν ἀµφιβόλου ταυτότητος καὶ ὑπολήψεως, ἐπιεικέστατα· µᾶς ἔχουν κατηγορήσει ὡς «καθαρολόγους», ὡς «ἐλιτιστάς» κ.ο.κ. Στὴν πραγµατικότητα µποροῦµε εὐθὺς νὰ τοὺς ἀπαλλάξουµε ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἀποδείξεως τῶν συγκεκριµένων ἰσχυρισµῶν τους, ἐπιβεβαιώνοντας κι ἐπαυξάνοντάς τους – καθώς, µάλιστα, αὐτὲς οἱ «µοµφὲς» ἀποτελοῦν γιὰ µᾶς τίτλους τιµῆς!

Πράγµατι, πῶς θὰ µπορούσαµε νὰ µὴ ἤµασταν καθαρολόγοι καὶ ἐλιτισταί, ὅταν πυρῆνα τῆς Ἰδέας µας ἀποτελῇ ἡ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ; – ἡ ἀληθής, ὅµως, ἀριστοκρατία – ποὺ ὄχι µόνον καµµία σχέση δὲν δύναται νὰ ἔχῃ µὲ οἰκονοµικὰ κριτήρια διακρίσεως ἢ µὲ τὴν ἀπεθνισµένη οἰκονοµικὴ ὀλιγαρχία τοῦ «δυτικοῦ» ἀστο-δηµοκρατικοῦ καπιταλισµοῦ ἀλλ᾿, ἀπεναντίας, συνιστᾷ τὴν πλέον ῥιζική τους ἀναίρεση!

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ ἐκφυλισµὸς καὶ ἡ Παρακµή, τόσον τῆς Ἑλλάδος ὅσον καὶ τῆς Εὐρώπης συνολικῶς, συντελεῖται τὶς τελευταῖες δεκαετίες µὲτρόποῥαγδαῖο καί, ὡς ἐκ τούτου, ἰδιαιτέρως ὀδυνηρὸ γιὰ ὅσους ἔχουν τὴν ὀξυδέρκεια νὰ παρατηροῦν καθαρὰ καὶ νὰ ἀντιλαµβάνωνται, σὲ ὅλες της τὶς πτυχές, αὐτὴν τὴν κοσµοϊστορικὴ καταβαράθρωση. Ἐν τούτοις, µὴ ὑπεκφεύγοντες «στρουθοκαµηλικῶς» ἢ σαρώνοντας τὰ σκουπίδια ὑπὸ τὸν τάπητα, δὲν ζηλεύουµε τὴν µακαριότητα τῶν «πτωχῶν τῷ πνεύµατι»: Ἀπεναντίας, συναισθανόµενοι ἀκριβῶς τὸ βαρὺ ἱστορικὸ φορτίο ποὺ συνεπάγεται γιὰ ᾿µᾶς ἡ ζῶσα ἐπίγνωσις τῶν τεκταινοµένων, τῶν διαλυτικῶς γιγνοµένων ἐν σχέσει πρὸς τὰ ὄντα – καὶ ἡ ὁποία ἐπίγνωσις µᾶς καθιστᾷ ἀναγκαίωςτοὺς κυρίους φυσικοὺς κληρονόµους ἑνὸς ἀληθοῦς Πολιτισµοῦ, νοουµένου ὡς γνησίας (καὶ δυναµικῶς ἐξελισσοµένης ἀκόµη) ἐκδηλώσεως τῆς ἀρχετυπικής, πνευµατικῆς καὶ φυλετικῆς µας οὐσίας ἐν ταυτῷ, ἀναγνωρίζουµε ὡς ἱερὸ ἀναπόδραστο Καθῆκον, πλὴν καθῆκον φυσικῶς ἁρµοστὸν καί, ἄρα, ἐλαφρὺ καὶ χαρωπόν, τὴν ἀποστολὴ νὰ κρατήσουµε, πάσῃ θυσίᾳ, τὴν φλόγα τῆς Ἀριοελληνικῆς παραδόσεως ἄσβεστη, ἐµβαθύνοντας εἰς καὶ πραγµατοποιώντας ὡς βίωµα τὴν πνευµατικότητα καὶ τὸν γνήσιο χαρακτῆρα τῆς Παραδόσεως, τοῦ Πολιτισµοῦ µας! Κατὰ συνέπειαν οὔτε ὀπαδοὺς ζητοῦµε, οὔτε ψηφοφόρους, οὔτε κἂν ὑποστηρικτὰς ὑπὸ συνήθη ἔννοιαν – ἀφοῦ τέτοια στόχευσις θὰ παρέπεµπε πολὺ µακρὰν τοῦ µόλις προδιαγραφέντος.

Ἀναζητοῦµε ὄχι τὸν ὀπαδό, λοιπόν – παρὰ τὸν ἐξαιρετικὸ ἀσκητικὸ µαχητή, τὸν ἀπαθῆ ἔναντι τῆς ἐπικροτήσεως τοῦ πλήθους ἀναδυόµενο µύστη τῆς αὐθεντικότητος σ᾿ ὅλες της τὶς ἐκφάνσεις· αὐτοὺς ποὺ ἀπεχθάνονται τοὺς δειλοὺς συµβιβασµούς, τοὺς ποικιλλωνύµους ψευδισµοὺς καὶ τὰ χαµαιλεοντικὰ καµώµατα ποὺ µᾶς κατακλύζουν ὁλοῦθε: Ἀναζητοῦµε πνευµατικοὺς ἀδελφούς-συναγωνιστὰς τῆς Αὐθεντικότητος – γιατὶ αὐτὸ εἶναι τελικῶς ἡ ζῶσα Ἰδέα µας.

Καθ᾿ ὅσον, εἰς πεῖσµα τῆς γενικευµένης κοινωνικῆς ἀποβλακώσεως καὶ ἐξαχρειώσεως, τῆς διαλύσεως καὶ δηλητηριάσεως ζωτικῶν ἐνστίκτων καὶ ἀρχετύπων, ὑπάρχουν ἰσχυρὲς ἐνδείξεις ὅτι κάποιοι παραµένουν ζωντανοί – καὶ ἐπειδὴ αὐτοὶ συνηθέστατα συµβαίνει νὰ παρακολουθοῦν τὸν κόσµο νὰ καταρρέῃ γύρωτους χωρὶς τὶς δειλὲςἀπατηλὲς ὑπεκφυγὲς τοῦ πλήθους, νοιώθοντας µόνοι καὶ χαµένοι ναυαγοί, προσφέρεται χάριν αὐτῶν τὸ παρὸν ἔντυπον ἐν εἴδει πυξίδος ἀλλὰ καὶ Οἴακος (πηδαλίου), πρὸς ἀνεύρεσιν αὐθεντικοῦ προσανατολισµοῦ: ἡ δὲ αὐθεντικότης προσδιορίζεται ἐκ τοῦ κεντρικοῦ µας Πινδαρείου ἐπιγράµµατος «γένοιο οἷος ἐσσὶ µαθών».

Κηρύσσουµε, λοιπόν, µίαν «ἐξέγερσιν ἐναντίον τοῦ συγχρόνου κόσµου», καθὼς χαρακτηριστικῶς ἔγραφε ἕνας παλαιὸς σοφὸς διδάσκαλος, χωρὶς ὡστόσο νὰ προσδιοριζόµαστε ἐκ τῆς ἀντι-θέσεως: ἡ ἰδία µας ταυτότης θὰ εἶναι, ἄρα, τὸ πρωτεῦον – κι αὐτοῦ θὰ εἶναι ἀκόµη καὶ ἡ ὅποια ἀντίθεσις ἐποικοδοµητικῶς ἐντεταγµένη. Εἰδικώτερα συνεπῶς, ὁ ἀγὼν θὰ εἶναι καταδικασµένος εἰς ἀστοχίαν, ἂν δὲν προηγῇται ἡ εἰς βάθος Συνειδητοποίησις, ἂν αὐτὸς δὲν ξεκινάῃ ἀπὸ µέσα µας. Τὶ σηµαίνει ὅµως Συνειδητοποίησις;

Σηµαίνει ὁλικὴν ἀναγνώρισιν ἀντὶ ῥηχῆς ἐκµαθήσεως, ὡς κορύφωσιν ἐνδοσκοπήσεως καὶ τῆς ἀνακεκληµένης ἀρχαϊκῆς χαλαρᾶς ἐγρηγόρσεως, ποὺ ὡριµάζει εἰς ἀναγνώρισιν ἑαυτοῦ τε καὶ Κόσµου ὡς δυϊκῶς συµπληρωµατικοῦ ἀλλ᾿ ἑνιαίου νοήµατος τῆς Ὑπάρξεως, ὡς προσδιορισµοῦ ἀκόµη τῆς ἐν τῷ Κόσµῳ θέσεως – διαχρονικῶς – καὶ τοῦ ἐνδεδειγµένου ῥόλου (τοῦ Δάρµα τῶν ἀρχαίων Ἰνδοαρίων) ἑνὸς ἑκάστου ἐντὸς αὐτοῦ, ἐκκολάπτουσαν ἕνα πρότυπον ζωῆς ἁρµονικό, συνεπὲς κατὰ τ᾿ ἀνωτέρω – κυρίως δὲ ἀληθῆ ἐφαρµογὴν καὶ βίωσίν του.

Προτοῦ προσεγγίσῃ κανεὶς µὲ ἐνάργεια, ἀκρίβεια, θάρρος καὶ ἀποφασιστικότητα τὶς ἀνωτέρω προκλήσεις, διαποτίζοντας µὲ τὴν συνεποµένην διαύγειαν κάθε µορφὴν ἀγῶνος, ὁ «ἀγὼν» θὰ εἶναι ῥηχὸς κι ἀλυσιτελὴς εἰς βάθος χρόνου, στερούµενος πραγµατικῆς ἀξίας καὶ οὐσίας. Ἡ ἁπτότης τῆς ἁρµονικότητος ὡς πραγµατικῆς γεφυρώσεως ἐνοράσεως (θεωρίας) καὶ πράξεως, καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ, νοητοῦ καὶ συναισθητοῦ, ἰδεατοῦ καὶ ἐφαρµοσίµου – παντοιοτρόπως καὶ διὰ ποικίλλων µεθόδων, πολὺ µακρὰν τῆς κοινοτυπίας καὶ τοῦ στερεοτύπου, πρέπει κυρίως νὰ χαρακτηρίζῃ τὴν ὕπαρξή µας – ὥστε καὶ νὰ ἀποπνέεται ἀπὸ αὐτήν, ὡς δύναµις καὶ ὡς αἰσθητὴ πνευµατικότης.

Ἡ ἀρθρογραφία µας θὰ καλύπτῃ µέγα εὖρος θεµάτων:ἱστορία, λαογραφία καὶ παράδοση, ἐθνολογία, πολιτική, γεωπολιτική, στρατηγικὴ καὶ διπλωµατία κ.ἄ., ὅλα ὅµως ἑνοποιούµενα ὑπὸ τὸ φῶς τῆς ἀληθοῦς φιλοσοφίας, νοουµένης ὄχι ἀκαδηµαϊκῶς ἢ καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον συµβατικῶς, ἀλλ᾿ ὡς τῆς πράγµατι θαρραλέας στοχαστικῆς κι ἐνδοσκοπικῆς µατιᾶς ποὺ ἀναζητεῖ τὴν ἑνότητα πίσω ἀπὸ τὴν κρούστα τῆς φαινοµενικῆς πολλαπλότητος, τὸ βαθύτερο συνεκτικὸ νόηµα τῶν φαινοµένων, τὴν οὐσία τοῦ ὄντος καὶ τοῦ γίγνεσθαι.

Τὰ φύλλα τοῦ παρόντος ἐντύπου ὁµοιάζουν πρὸς κλειστὲς φιάλες ποὺ ταξιδεύουν ἀνὰ τοὺς ὠκεανοὺς τοῦ συγχρόνου ἀντι-κόσµου, περιέχουσες κωδικοποιηµένα ζωτικὰ µυστικά, µὲ ὑποψηφίους ἀποδέκτας κάποιους πιθανοὺς µοναχικοὺς καὶ ἀπελπισµένους «ναυαγούς», ποὺ ζοῦν ἀποµονωµένοι σὲ διάφορα ἀποκοµµένα καὶ ἄγονα ἐρηµονήσια·ἀνοίγοντας τὶς φιάλες, δύνανται νὰ λάβουν ὁδηγίες ἐπιβιώσεως καί, µαζύ, ἕνα σχέδιον ἀποδράσεως – ἀλλὰ καὶ τελικῆς συνενώσεως εἰς ἕνα ὀργανικὸν Ὅλον·ἀπείρως µακρὰν τῆς σηµερινῆς ἐκτρωµατικῆς αἰσχρουργίας πού, δίκην δεινοτάτου θανασίµου ζυγοῦ, ψευδωνύµως ἐπικάθηται ἐπὶ τοῦ ὑποδούλου τραχήλου τοῦ Ἔθνους κι ὁλοκλήρου τῆς Φυλῆς µας – ποὺ ταχύτατα καὶ µεθοδικώτατα σύρονται ἐν ὑπνώσει στὸν πλέον ἄδοξο κι ἐπαίσχυντο ἀφανισµό: συνενώσεως εἰς τὸ δι᾿ ἡµῶν ἀναδυόµενον ἐκεῖνο Ὅλον, ποὺ θὰ ἐκκολάψῃ καὶ καταυγάσῃ, ἀληθινά, τὴν ἐνεργῶς πραγµατουµένη Πατρίδα µας, µίαν Πατρίδα ἀξίαν καὶ ἀπροσµάχητον, καὶ πάλιν ἀναδεικνυοµένην εἰς λίκνον τῆς ἀναγεννωµένης καὶ ἐκ τοῦ ἀφανισµοῦ µόλις διαφευγούσης Ἀριανικότητος, στυλοβάτου καὶ φάρου τῆς οἰκουµένης!

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Η ΕΛΕΥΣΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ *ΣΥΝΑΦΕΙΑΙ ΣΗΨΕΩΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΧΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ: COLIN JORDAN*ΤΑ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΣΤΟΝ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟ *Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΙΣ *1ον ΠΑΝΟΥΚΡΑΝΙΚΟΝ Ε/Σ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ *ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΑ ΕΛΑΤΗΡΙΑ Β΄ΠΠ *κ.ἄ.