Τα προσωπεία και οι διαχωριστικές γραμμές του καπιταλισμού, του “σοσιαλισμού” και της δημοκρατίας συνθλίβονται, πλέον, ραγδαίως – δίχως, όμως, να έχει καθόλου ο απονευρωμένος και μουδιασμένος λαός το σθένος και την δύναμη να κοιτάξει κατάματα την αληθινή μορφή που ανέκαθεν κρυβόταν πίσω από αυτά. Όχι δε μόνον επειδή δειλώς αποστρέφεται να νιώσει τον φόβο του αύριο, αλλά κυρίως επειδή κατά βάθος γνωρίζει ότι είναι συνένοχος σε ό,τι λαμβάνει χώρα γύρω του. Η Ελλάδα χάνει την όποια εθνοφυλετική υπόστασή της, το δε κράτος έχει μετατραπεί σε μία ανώνυμη (και ψευδώνυμη!) εταιρεία υπό πτώχευση, όπου εναλλάσσονται οι βασικοί μέτοχοι ζητιανεύοντας δάνεια· και η κοινωνική εντροπία κι η εθνική αποσύνθεση σ’ όλα τα επίπεδα εκτραχύνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ας κοιτάξουμε, σταχυολογικά, δύο θέματα ανάμεσα σε δεκάδες παρόμοια που αφορούν στις τελευταίες εξελίξεις στην οικονομία, τα οποία και μάλιστα μας προϊδεάζουν για την επερχόμενη πλήρη δικτατορία των κεφαλαιοκρατών.
Ο κ. Α. Βγενόπουλος λοιπόν, πρόεδρος του ομίλου MIG, έκανε προσφάτως δηλώσεις σχετικά με την επικαιρότητα :
…Το κράτος θα κρατάει τον στρατηγικό έλεγχο για να επεμβαίνει σε θέματα στρατηγικής σημασίας και θα έχει τη διοίκηση με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, όπως γίνεται στην Γαλλία και στην Γερμανία. Είμαι σαφώς εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων…
Η επίτευξη βεβαίως της συγχωνεύσεως AegeanAirlines–OlympicAirways μόλις μερικές ώρες πριν, μετατρέποντας τον όμιλό του σε αδιαφιλονίκητο κυρίαρχο των αερομεταφορών στην Ελλάδα, αποδεικνύει περίσσεια προτίμηση προς την μονοπωλιακή ιδιωτικοποίηση παρά προς την δημόσια προσφορά. Ταυτόχρονα, πώς ένα κράτος μπορεί να ασκεί οποιοδήποτε έλεγχο, και δη στρατηγικό και μάλιστα “με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια” (δηλαδή: επί ίσοις όροις με το κεφάλαιο!), όταν όλη του η δημόσια περιουσία θα ανήκει σε εκείνους που θα ελέγχει; Πώς δύναται ο υπάλληλος να διοικεί τον εργοδότη ή, συγκεκριμένα, ο δανειολήπτης, η Ελλάς, τον δανειοδότη του – το ισχυρό κεφάλαιο; Τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια μήπως αποκρύπτουν και εξωραΐζουν το συμφέρον του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος και επιτηδείως κατευθύνεται εις χείρας ολίγων “ομίλων”;
…Μάλιστα μπορούμε να υποβληθούμε και σε θυσίες εθελοντικές. Μπορώ να σας προτείνω έναν εθελοντικό φόρο των ευπόρων, που μπορεί να υιοθετήσει η κυβέρνηση…
Φυσικά, ουδείς θα απορρίψει τις «εθελοντικές θυσίες». Πάει να πει, τις εξαγορές και τις ιδιωτικοποιήσεις αποτυχημένων δημοσίων επιχειρήσεων ευκρινέστερα, οι οποίες αποτελούν γόνιμο έδαφος τεραστίων μελλοντικών κερδών. Μία φαινομενική χρηματική “ανάσα” στο κορμί μίας οικονομίας που ασφυκτιά στον βούρκο του καπιταλισμού θα εξασφάλιζε ισχυρή επιρροή σε οποιοδήποτε κόμμα-απόκομμα, ενώ παράλληλα θα μετέτρεπε σε εθνικό μεσσία τον δωρητή-εθελοντή, ανοίγοντάς του τον δρόμο για την αύξηση της παντός είδους εξουσιαστικής του ισχύος. Διότι, στα επόμενα χρόνια, η κατοχή της ενέργειας, των μέσων μεταφοράς, των επικοινωνιών και της γης ολάκερης θα είναι αυτή που θα διανέμει την εξουσία..
…Αν με αυτόν τον εθελοντικό φόρο μπορούν να μαζευτούν 500, 800 εκατομμύρια ή 1 δισεκατομμύριο, ενδεχομένως να μη χρειάζεται η κυβέρνηση να πάρει κάποια άλλα μέτρα τα οποία να πλήξουν ασθενέστερες τάξεις…
Τουτέστιν η μάζα θα οφείλει να είναι ευγνώμων στην πλουτοκρατία, της οποίας οι χρόνιες επιδιώξεις και τα μηχανεύματα στα παρασκήνια μιας σάπιας κομματοκρατίας οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση…
Παρομοίας υφής δηλώσεις έκανε και ο κ. Σάλλας, πρόεδρος της Τραπέζης Πειραιώς, η οποία πρόσφατα παρουσίασε (α) αύξηση των κερδών της σε 1% από το 2008, δηλαδή … μόλις (!!!!!) 780 εκατομμύρια € , (β) το αναπτυξιακό της σχέδιο για τον έλεγχο του 90% των βιομηχανικών περιοχών της Ελλάδος και της περιβαλλοντικής εξυγιάνσεώς τους.
Ανέφερε, λοιπόν, ο κ. Σάλλας πως :
…η συμβολή του ιδιωτικού τομέα με πρωτοβουλίες και δράσεις θα οδηγήσει σε βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και ανάκαμψη της οικονομίας…
Στην ουσία, η ανάκαμψη της οικονομίας και η ανταγωνιστικότητα θα επιτευχθούν με την συσσώρευση του πλούτου σε μερικές δεκάδες ομίλους (τύπου MIG , Τράπεζα Πειραιώς κ.ο.κ.), μιας και το τραπεζικό σύστημα ελέγχει πλήρως την μικρή και μεσαία επιχειρηματική δράση, ενισχύοντας ή κλαδεύοντάς την κατά το δοκούν και ίδιον συμφέρον.
Εφ᾿ όσον το κράτος έχει αποτύχει και μόνη ανησυχία του πολίτη έχει γίνει η οικονομική του ευμάρεια, ανοίγεται διάπλατα ο δρόμος των επερχομένων ομίλων-μεσσιών για να αναλάβουν την χρεωκοπημένη “Ελλάς Α.Ε.”…
Έτσι βλέπουμε τα ίδια αυτά βαμπίρ, που έχουν απομυζήσει το αίμα του Έθνους και του Λαού υπό πάσαν έννοιαν, να προβαίνουν με αυθάδεια σε εξαγγελίες ως αυτόκλητοι σωτήρες – όχι δε μόνο στον πολιτικό αλλά και στον οικονομικό τομέα.
Στον οποίο οι ενδιαφερόμενοι κυρίως και επιμελώς παραλείπουν να επισημάνουν ότι μία χώρα που δεν παράγει πια σχεδόν τίποτε, αφού οι μόνες κερδοφόρες δραστηριότητες σ᾿ αυτήν είναι οι παντοειδείς παρασιτικές, όπως μεταπραττών, ποικίλων εκμαυλιστών και, μάλιστα, τραπεζιτών, που απεμύζησαν κάθε ίχνος ικμάδας και ζωής από τον κοινωνικό ιστό του Έθνους: τη συνεργείᾳ κυρίως του κρατούντος πολιτικαντικού εσμού των «λειτουργών» της δημοκρατίας, που μάλιστα ανά πάσαν δοθείσαν ευκαιρία απεμπόλησαν ως εκστασιασμένοι δούλοι της παγκόσμιας καπιταλιστικής/Σιωνιστικής κυριαρχίας κάθε εθνικό προστατευτικό δικαίωμα έναντι του διεθνούς εμπορίου και χρήματος· για να επανέλθουν όμως τώρα πάλιν δριμύτεροι, αφ᾿ ενός ως σωτήρες – αφ᾿ ετέρου, όμως, ως αυτοί που … «διορθώνουν» ριζικά και βιολογικά και τον ως άνω κοινωνικό ιστό του Έθνους, διά της αθρόας εισαγωγής εισβολέων – υπό τα γνωστά αθυρματώδη «ανθρωπιστικά» και γλοιώδη υποκριτικά φληναφήματα, πάντοτε, εις των οποίων την εμπέδωση αποσκοπούν ομοθύμως ΜΜΕ και «παιδεία», εκτελούντες πιστῶς τις επιταγές των παγκοσμίων αμέσων και εμμέσων αφεντικών τους…
…Μέχρι δε πλέον και του σημείου της παροχής και … «ελληνικής ιθαγενείας» στον καθένα ανθρωπίδη που θα διαβή τα (ανύπαρκτα πια!) σύνορα της ευτυχούς αυτής χώρας, που η δημοκρατία τής επιδαψιλεύει τόσον αφειδώς … όλου του κόσμου τα «αγαθά»(;;;)…