Επέτειος σήμερα της επιβολής του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 και για μια ακόμη χρονιά τις τηλεοπτικές εκπομπές των κρατικών και ιδιωτικών τηλεοπτικών δικτύων, μονοπώλησαν τα διάφορα δακρύβρεχτα «ρεπορτάζ» και συναφή επετειακά «αφιερώματα» για την «μαύρη επέτειο» κατά την οποία η Ελλάδα «μπήκε στο γύψο» και ξεκίνησε η «σκοτεινή περίοδος της τυραννίας», για να χρησιμοποιήσουμε μερικές από τις τετριμμένες, κούφιες εκφράσεις που φλύαρα και μονότονα επαναλαμβάνονται σε ετήσια βάση… 
Μαζί με όλα τα συναφή ανούσια, χιλιοειπωμένες κλισέ, το κοινό δέχεται ένα ανελέητο σφυροκόπημα ψευδολογίας σχετικής με τα υποτιθέμενα «μαρτύρια» και τους «ηρωικούς» δήθεν αγώνες των «αγωνιστών της αριστεράς».
Σύμπασα η ρυπαρή κάστα των προβεβλημένων και χρυσοπληρωμένων «αστέρων» της κατεστημένης δημοσιογραφίας, οι «λαμπροί» αυτοί «ενημερωτές» της αποβλακωμένης κοινής γνώμης (άπαντες παλαιοί αριστούχοι των μαρξιστικών σχολών της ΚΝΕ και του «Ρήγα Φεραίου»), φροντίζει για την πλήρη και συστηματική διαστρέβλωση της ιστορίας και την σταθερή καλλιέργεια των διαχρονικών, θεμελιωδών «μύθων» και τερατολογιών της τεχνητά ηρωοποιημένης αριστεράς.
Δεν επιθυμούμε ασφαλώς να υπερασπίσουμε το στρατιωτικό καθεστώς της επταετίας που, παρά την επιφανειακή, σε ρητορικό τουλάχιστον επίπεδο, εθνικοφροσύνη που εξέφραζε, παρέμενε βαθιά αντιφατικό, συντηρητικό, φιλοαμερικανικό και αστο-δημοκρατικό στην ουσία της βασικής ιδεολογίας και τις δομές του, αλλά το θράσος της νυν αριστεράς έχει ξεπεράσει κάθε όριο επιθετικής αναισχυντίας. Έχουν απόλυτο δίκαιο όσοι λένε ότι, δεδομένου του εμφανώς φιλομαρξιστικού και φιλομπολσεβικικού ρεύματος που κυριαρχεί στους εν Ελλάδι δημοσιογραφικούς κύκλους, η χώρα μας αποτελεί στην πραγματικότητα την τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης!
Παραλείπουν βεβαίως όλοι αυτοί οι εκμαυλιστές ινστρούχτορες, οι υμνητές της εγκληματικής και εθνοπροδοτικής αριστεράς, οι εμπνεόμενοι από τον, βουτηγμένο στο αίμα αθώων πολιτών, «αγώνα» των συμμοριών του ΕΛΑΣ και τον Δημοκρατικού Στρατού, να ομολογήσουν την λογική πρόβλεψη για το ποια θα ήταν η θέση και η μοίρα της Ελλάδος, ποιο το βιοτικό επίπεδο του λαού και ποίο το επίπεδο των ελευθεριών του, αν συνέβαινε το δυστύχημα να επικρατήσει ο κομμουνισμός και στην Ελλάδα, είτε το ’49 είτε αργότερα, τη δεκαετία του ‘60. Οι κομμουνιστικές καταβολές δεν τους εγκαταλείπουν, όσο και αν τώρα φορούν το κολαριστό κουστουμάκι του επιτυχημένου γιάπη δημοσιογράφου… Παραλείπουν επίσης να αναφέρουν κάτι πολύ διαφωτιστικό σε σχέση με την επίκαιρη χρεωκοπία της Ελλάδος . Ποια ήταν τα επίπεδα του δημοσίου χρέους έως το 1974 και ποια κατόπιν; Από πότε άρχισε να εκτοξεύονται σε επίπεδα δυσθεώρητα τα χρέη του δημοσίου και υπό τη διακυβέρνηση τίνων κυβενήσεων; Τέτοιες απαντήσεις ουδέποτε δίδονται. Δεν τίθενται καν οι ερωτήσεις… 
Το βδελυρό ποιόν της κατεστημένης δημοσιογραφίας φαίνεται άλλωστε θεαματικά και από το γεγονός της φιλικής στάσεώς της, ή τουλάχιστον της στάσεως ανοχής που σύμπασα τηρεί, σε σχέση με την υπόθεση της εντεινόμενης αναρχοαριστερίστικης βίας, αλητείας και τρομοκρατίας , η οποία ασκείται με ιδιαίτερη ένταση και μαζικότητα τα τελευταία χρόνια από τις διάφορες “αντιεξουσιαστικές” συμμορίες που ξεφυτρώνουν ως δηλητηριώδη μανιτάρια, ως σαπρόφυτα και ζηζάνια που ευδοκιμούν σε μια διεστραμμένη και εκφυλισμένη κοινωνία που αθεράπευτα νοσεί και οδεύει ολοταχώς προς την καταστροφή…