Απορία “ελληνoρθόδοξου πατριώτη” σε “πατριωτικό” φόρουμ στο διαδίκτυο: “Έχουμε τον ίδιο Θεό;”

“Ο πάπας και ο κύριος οικουμενικός Βαρθολομαίος, επισκέφθηκαν την Εβραϊκή Συναγωγή και είπαν ότι έχουμε τον ίδιο Θεό! Έχουμε τον ίδιο Θεό;” ρωτάει ένας “ελληνορθόδοξος πατριώτης” σε κάποιο “πατριωτικό” φόρουμ.

Επειδή και άλλοι “ελληνορθόδοξοι πατριώτες” μπορεί να έχουν την ίδια απορία, μερικές απαντήσεις μπορεί να τους διαφωτίσουν περισσότερο.

«Οι Εβραίοι και οι Ισλαμικοί λαοί και οι Χριστιανοί… αυτές οι τρεις εκφράσεις του ίδιου μονοθεϊσμού, ομιλούν με τις αυθεντικότερες και αρχαιότερες, κι ακόμα με τις τολμηρότερες και πειστικότερες φωνές. Γιατί να μην είναι δυνατό, το όνομα του ίδιου Θεού, αντί να προκαλεί αδιάλλακτη εναντιότητα, να οδηγεί μάλλον σε αμοιβαίο σεβασμό, κατανόηση και ειρηνική συνύπαρξη; Δεν θα έπρεπε η αναφορά στον ίδιο Θεό, στον ίδιο Πατέρα, χωρίς προκαταλήψεις στή θεολογική συζήτηση, να μας οδηγήσει μάλλον να ανακαλύψουμε μια ημέρα αυτό που είναι τόσο προφανές, αλλά και τόσο δύσκολο – ότι είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου Πατέρα κι ότι γι’ αυτό είμαστε όλοι αδέλφια;»(Πάπας Παύλος ΣΤ’, «La Croix», 11.8.1970)

Στην “Παλαιά Διαθήκη” που κυκλοφορεί στο εμπόριο από τις εκδόσεις “Αποστολικής διακονίας της εκκλησίας της Ελλάδος” με την “έγκριση της “Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και την ευλογία του Οικουμενικού Πατριαρχείου” διαβάζουμε ως πρόλογο της εκδόσεως, με την υπογραφή “Γενικός διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Ελλάδος” τα εξής:

Είναι γνωστό σε όλους ότι την πρώτη Βίβλο της χριστιανικής Εκκλησίας αποτέλεσε η Παλαιά Διαθήκη. Δηλαδή η αποστολική Εκκλησία, τότε που δεν είχε ακόμη καταγεγραμμένα τα κείμενα περί της ζωής, των λόγων και των έργων του Ιησού Χριστού, είχε ως Βίβλο της την Ιουδαϊκή, την συλλογή των βιβλίων που περιείχαν όσα απεκάλυψε ο Θεός στους ανθρώπους μέσω του Μωυσή, των προφητών και πολλών άλλων θρησκευτικών προσωπικοτήτων του Ισραήλ. Ως εκ τούτου διαπιστώνουμε ότι υπήρξε εποχή κατά την οποία η χριστιανική Εκκλησία έζησε χωρίς την Καινή Διαθήκη, αλλά ποτέ δεν έζησε χωρίς την παρουσία των κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης.
Ο αποκαλυπτικός και λυτρωτικός λόγος του Θεού τόσο κατά την Παλαιά όσο και κατά την Καινή Διαθήκη, είναι ενιαίος , καθώς ενιαία είναι και η καταγραφόμενη ιστορία της σωτηρίας.
Υπό τον τίτλο αυτόν της Παλαιάς Διαθήκης, δηλώνεται η συλλογή των επιμέρους θεόπνευστων γραφών , που παρέλαβε η αρχαία εκκλησία από την Ιουδαϊκή παράδοση και (Εβραϊκή) Συναγωγή, αποδεχόμενη τη μαρτυρία της Ιουδαϊκής κοινότητας ως αυθεντική. Στις γραφές αυτές έχει αποθησαυρισθεί γραπτώς ο λόγος του Θεού, με αρχικό αποδέκτη τον περιούσιο λαό του, τον Ισραήλ, ο οποίος είχε την αποστολή και την ευθύνη έναντι των άλλων λαών να κυρήξει το παγκόσμιο μήνυμα της σωτηρίας.
Συνεπώς , τόσο η Π.Δ. με ορίζοντα τον παλαιό Ισραήλ, όσο και η Κ.Δ. με ορίζοντα την χριστιανική Εκκλησία, έχουν παγκόσμια βιβλική προοπτική. Αποβλέπουν δηλαδή στο άνοιγμα του σωτηριολογικού ορίζοντα προς την οικουμένη ολόκληρη. Κι αυτό διότι τα ιερά κείμενα και των δύο Διαθηκών προέρχονται από τον ίδιο Θεό.

Ο Φαναρίου Αγαθάγγελος Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας.

Στο κατά “Ματθαίον Ευαγγέλιον” ο ίδιος ο Χριστός εμφανίζεται να λέει τα εξής:
“μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τον (Μωσαϊκόν) νόμον ἤ τους προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι αλλά πληρῶσαι”. (κατά Ματθαίον ε17)

EINAI ΛΟΙΠΟΝ, ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΝΗΠΙΟ… ΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΘΕΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ!

Αλλά ακόμη και τα εντελώς προφανή χάνονται μέσα στην γραφικότητα του υποτιθέμενου “εθνοπατριωτικού” “χώρου” της Ελλάδος, ώστε να λέγεται σοβαρά ακόμα και η άποψις ότι ο Θεός της Ιουδαιοχριστιανικής Εκκλησίας, είναι κάποιος άλλος Θεός, διαφορετικός από τον Θεό των Εβραίων! Είναι σύνηθες για τους γνωστούς επαγγελματίες “εθνικιστές” , “εθνικοπατριώτες” και στην πραγματικότητα μονάχα εφημεριδέμπορους να εμφανίζονται δημόσια ως φανατικοί υποστηρικτές της “Ελληνορθοδοξίας” δίχως να έχουν ιδέα ούτε καν για τα βασικά του θρησκευτικού δόγματος το οποίο υποτίθεται ότι υπερασπίζονται και στο οποίο υποτίθεται πιστεύουν (οι περισσότεροι μάλιστα δεν ούτε ανοίξει ποτέ την Καινή Διαθήκη και δεν έχουν ούτε έστω μια βασική ιδέα για το τι θα μπορούσε να γράφει μέσα , καθώς δεν γνωρίζουν ούτε τα στοιχειώδη Ελληνικά για να αναγνώσουν το κείμενο, αλλά ούτε διαθέτουν την στοιχειώδη πνευματικότητα, αντίληψη, νοημοσύνη , γνώση και επίγνωση , τα απαραίτητα “κλειδιά” για να αποκωδικοποιήσουν τα νοήματα.)

Δεν είναι βέβαια μόνο κατ’ όνομα ο Γιαχβέ ο “θεός” του Ιουδαιοχριστιανισμού! Ολόκληρη η ουσία , η φιλοσοφία και ο τρόπος σκέψεως του Ιουδαιοχριστιανισμού διέπεται καθαρά από την φιλοσοφία του Ιουδαϊσμού. Και φυσικά βρίσκεται απόλυτα στον αντίποδα της Αρίας και Ελληνικής παραδόσεως, θρησκείας και φιλοσοφίας.

Στην πραγματικότητα ο Θεός Δημιουργός του Κόσμου παρά τις πολλαπλές εκφράσεις και εκφάνσεις του είναι κοινός για οποιαδήποτε μορφή ζωής υπάρχει στην Ζωντανή Φύση. Όμως ο κάθε λαός τον έχει συλλάβει διαφορετικά, ανάλογα και με τις ιδιομορφίες της ιστορίας και των παραδόσεών του, της γης των προγόνων του και τα εγγενή φυλετικά ένστικτά του. Όμως σε κάποιους λαούς τα σκοτεινά ένστικτα του διεφθαρμένου ανίερου “ιερατείου” και η δίψα του για οικονομικό πλουτισμό και κυριαρχία πάνω στον λαό του αλλά και στους υπόλοιπους λαούς, διέστρεψε την Θεϊκή Αλήθεια και δημιούργησε “Θεούς” που δεν αποτελούν Αρχέτυπα παρά μονάχα της ανίερης διαστροφής του. Τέτοιος είναι και ο “Θεός” “Γιαχβέ” και επομένως είναι πολύ διαφορετικός από τον Αληθινό Θεό και από οποιαδήποτε από τις πολλαπλές εκφράσεις και εκδηλώσεις του και που αποτελεί όμως τον “Θεό” της επίσημης “Ελληνορθόδοξης” Ιουδαιοχριστιανικής εκκλησίας και παραδόσεως.

Ως ανάλυση και επεξήγηση για τα παραπάνω, και ως εισαγωγή για όποιον αρχάριο ενδιαφέρεται να δει την αντίθεση του Ιουδαιοχριστιανισμού με την Άρια και Ελληνική παράδοση, παρατίθεται σύνδεσμος στο βιβλίο του Αλαίν ντε Μπενουά “Η θρησκεία της Ευρώπης” εδώ

Από την αντίθετη ακριβώς πλευρά με απόψεις όπως αυτές που αναφέρονται (σε ένα επίπεδο κατάλληλο για αρχάριους) στο παραπάνω βιβλίο, σήμερα πλέον διάφορες ψευδοεσωτερικές οργανώσεις όπως και “New age” θρησκείες, διαστρεβλώνοντας αισχρά την Πλατωνική φιλοσοφία και σκέψη, προσπαθούν να ταυτίσουν την θρησκεία των Αρίων και τις διάφορες εκφράσεις της στη Ευρώπη, την αρχαία Ελλάδα, την Ινδία κλπ, με την θρησκεία του … Γιαχβέ, κατασκευάζοντας μια ενιαία παγκόσμια θρησκεία, με κέντρο τον Ιουδαϊσμό και περιτύλιγμα αλλοιωμένα και διαστρεβλωμένα στοιχεία από όλες τις άλλες θρησκείες της Γης, μεταξύ αυτών και των Αρίων θρησκειών. Οι παραδοσιακές θρησκείες ισοπεδώνονται κάτω από τον Σιωνιστικό οδοστρωτήρα και οι διαφορετικές πολλαπλές εκδηλώσεις του Αληθινού Θεού και Δημιουργού του Σύμπαντος και της Ζωής όπως και οι διαφορετικές προσεγγίσεις του από διαφόρους λαούς και παραδόσεις αντικαθίστανται με την δουλική λατρεία στον Γιαχβέ και στην πραγματικότητα στον Παγκόσμια Κυρίαρχο Σιωνισμό, καθώς ο Γιαχβέ δεν είναι τίποτε διαφορετικό από το Αρχέτυπό του.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το τι κάνουν με τον Ινδουϊσμό, την θρησκεία των Αρίων βραχμάνων και των Κοσμικών Πολεμιστών που τιμωρούσαν με την ποινή του θανάτου κάθε φυλετική επιμειξία και πολεμούσαν θυσιάζοντας χωρίς δεύτερη σκέψη την ζωή τους για να επαναφέρουν την Φυσική Τάξη, εφόσον αυτή έχει διαταραχθεί. Κάθε είδους εμπορικές και “νεοεποχίτικες” οργανώσεις παρουσιάζουν τον Ινδουισμό ως το πρότυπο του… Γκάντι, τον πασιφισμό , ως θρησκεία της “ανεκτικότητος” και της φυλετικής επιμειξίας και την Γιόγκα, τον Διαλογισμό των Πολεμιστών, ως μέθοδο αδυνατίσματος και απωθήσεως του άγχους για παχύσαρκους αποβλακωμένους μιγάδες!

Απέναντι σε αυτά εμείς προβάλλουμε την Αρία αυθεντικότητα και θρησκευτικότητα όχι ως μια “ακαδημαϊκή” μελέτη αλλά ως ζώσα υπαρκτή πραγματικότητα της κοινότητός μας που καθορίζει την κάθε στιγμή του βίου μας! Την προβάλλουμε και μέσα από τα κείμενά μας, αλλά πρωτίστως μέσα από την ίδια μας την ύπαρξη και την παρουσία, μέσα από την ίδια μας την Ψυχή! Η ύπαρξή μας δεν αποτελεί αντίγραφο και μιμητισμό παλαιότερων εποχών, αλλά την σύγχρονη , ζωντανή και εξελισσόμενη έκφραση του Αρίου Πνεύματος και των Κοσμικών δυνάμεων του Φωτός μέσα στην σύγχρονη εποχή του Σκότους αποτελώντας ζωντανή έκφραση του Αγώνος για το πέρασμα στην Χρυσή Εποχή.

Δυστυχώς όμως η τάση ταυτίσεως των Αρίων θρησκειών και του Θεού/Θεών των Αρίων, με τον Ιουδαϊσμό , τον Ιουδαιοχριστιανισμό και την λατρεία του εκτός φύσεως Εβραίου “θεού” Γιαχβέ και του “ενσαρκωμένου σε άνθρωπο” Γιαχβέ (Χριστού), προωθείται ακόμα και μέσα στον υποτιθέμενο “εθνικιστικό” και “ελληνοκεντρικό” χώρο, από τον οποίον δεν απουσιάζει και η παρουσία στοιχείων και ατόμων που συμμετέχουν ακόμη και σήμερα ενεργά σε ελεγχόμενες από τον Σιωνισμό και αστικής νοοτροπίας πλήρους συμβατής με το σύστημα, ψευδοεσωτερικές ομάδες και στοές.

Η τάση αυτή , της προσπάθειας συνειδητής διαστροφής του Αρίου πνεύματος και προσαρμογής του στα πρότυπα της λατρείας του Γιαχβέ, έχει ουσιώδη διαφορά από την ακριβώς αντίστροφή ιστορική διαδικασία, την εκ νέου ανακάλυψη και αναβίωση Αρίων αληθειών από Ευρωπαίους διανοητές και φιλοσόφους όσο και σε επίπεδο λαϊκών παραδόσεων από τους Ευρωπαϊκούς λαούς κατά τον Ιουδαιοχριστιανικό Μεσαίωνα. Η αναβίωση αυτή οδήγησε στην προβολή του Αρίου πνευματικού προτύπου και παραδόσεων που σχετίζονταν με την Αρία παράδοση και κοσμοαντίληψη, με εξωτερικό περίβλημα μια “Χριστιανική” ορολογία ,μια εκδοχή ενός εσωτερικού “Χριστιανισμού” με κοσμική/συμπαντική και υλοζωιστική διάσταση και οντολογικές επιρροές ,η οποία παρότι συνέχιζε να αποτελεί φορέα και ιουδαϊκών προσμείξεων , αποτελούσε στην πραγματικότητα την καταπιεσμένη από τον Ιουδαϊσμό ενστικτώδη γενετικά κωδικοποιημένη εκδήλωση της Άρίας φυλετικής φύσεως , θρησκείας και παραδόσεως που αναγκαστικά εμφανιζόταν και εκδηλώνονταν με μανδύα “Χριστιανικό” διότι σε μια περίοδο που κυριαρχούσε η “Ιερά Εξέτασις” και το “κάψιμο μαγισσών” δεν είχε κανένα άλλο τρόπο να εκδηλωθεί.

Έτσι το Άριο πνεύμα συνέχισε να εκδηλώνεται όχι μόνο μέσα από τους νεοπλατωνικούς φιλοσόφους αλλά και μέσα από το πνεύμα του Ιπποτισμού και των Σταυροφοριών, θρησκευτικές εκδηλώσεις όπως των Κελτών και έπιπλέον σε κάθε μορφή αυθεντικής Επιστήμης (όπως στα Μαθηματικά, την Ιατρική κλπ). Οι Κέλτες συνεχίζοντας την παράδοση του ζωντανού κόσμου άρχισαν να ζωγραφίζουν ζώα και φυτά ακόμα και στους Χριστιανικούς ναούς και έφτιαξαν “Χριστιανικές” εκδοχές της “Έντα” που παρότι υποδεέστερες των αυθεντικών και με σαφείς Ιουδαϊκές επιρροές και αλλοιώσεις, συνέχιζαν να διατηρούν ζωντανά αρκετά στοιχεία από την Αριοευρωπαϊκή ζώσα κοσμοαντίληψη . H αναζωογόνηση του Αρίου πνεύματος στην Ευρώπη ξεκίνησε να οδηγεί και σε προσπάθειες για μια αποιουδαιοποίηση του Χριστιανισμού, που βρήκαν την κορύφωσή τους την δεκαετία του 30. Η “Παλαιά Διαθήκη” αγνοείται και τα μυθολογικά κατασκευάσματα με τον “Άριο” “Χριστό” “εχθρό των Εβραίων” ως ενσάρκωση του αυθεντικού Θεϊκού Κοσμικού Πνεύματος από το οποίο ζωογονείται η κάθε ζώσα (ανθρώπινη και μη ) ψυχή και επομένως ως αρχέτυπο της της Θείκής δημιουργίας της ίδιας της Ζωής και του Ανθρώπου , και την “Παναγία-Γαία” ως μια ακόμη έκφραση του υπεραιώνιου αρχετύπου της μητρότητος και της γονιμότητος έχουν ουσιώδεις διαφορές από με την “επίσημη” ιουδαιοχριστιανική ερμηνεία της “Καινής Δίαθήκης” και από τις Εβραϊκές δοξασίες που διέσπειρε στην Ευρώπη ο Εβραίος Απόστολος “Παύλος” Σαούλ. Η αποιουδαιοποίησις του Χριστιανισμού ήταν μια – εκ της Αρίοευρωπαϊκής φυλετικής ψυχής πηγάζουσα – προσπάθεια του Αρίου Ανθρώπου να αποτινάξει από το πνεύμα του τον Ιουδαϊσμό και να διατηρήσει ζωντανό το πνεύμα των παραδόσεών του αρνούμενος να αποδεχθεί ως κεντρική του Θεότητα έναν Εβραίο νόθο καρπό ενός αγνώστου πατρός που μεγάλωσε στο σπίτι ενός ξυλουργού και έναν ανύπαρκτο “Θεό” που είχε ως εκλεκτό λαό του το Ισραήλ και έσπερνε την καταστροφή στους υπόλοιπους λαούς δολοφονώντας τις γυναίκες, τα βρέφη και τα ανήλικα παιδιά τους και αναζητώντας ερμηνείες των γραφών βασισμένες στον Άριο εσωτερισμό και την Αρία παράδοση , ερμηνείες πολύ ανώτερες από αυτές που έδινε το εκφυλισμένο Ιουδαιοχριστιανικό ιερατείο στις προλεταριακές μάζες που χρησιμοποιούσε για να στρέφει εναντίον όποιων αμφισβητούσαν τα προνόμιά του (αρχικά για να γκρεμίσουν τους κίονες Ελληνικών ναών και να ξεσκίσουν τις σάρκες των φιλοσόφων όπως της Υπατίας και στην συνέχεια για δημόσιο κάψιμο “μαγισσών” και εναντίον όσων αριστοκρατών αμφισβητούσαν τα προνόμιά του). Βασικοί παράγοντες σε αυτές τις προλεταριακές μάζες ήταν για παράδειγμα οι ζητιάνοι που βρίσκονταν συνεχώς ξαπλωμένοι στα σκαλοπάτια των εκκλησιών περιμένοντας τον “ιερέα” να τους πετάξει ως “ελεημοσύνη” φαγητό και κέρματα ασήμαντης αξίας μπροστά στον χρυσό, το ασήμι και τα διαμάντια που αποθησαύριζαν οι Εκκλησίες. Οι ζητιάνοι που ήταν πάντοτε και οι πιο φανατικοί σε κάθε είδους ιουδαιοχριστιανικές” βαρβαρότητες εναντίον των αριστοκρατών και των φιλοσόφων, προέρχονταν συνήθως από τις τάξεις ξένων και κατώτατων φυλετικών στοιχείων. (Δεν είναι τυχαίο ότι οι σκάλες των εκκλησιών συνεχίζουν και σήμερα να αποτελούν ένα από τα συνήθη “πόστα” των αθίγγανων.) Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι αρκετοί από τους πρώτους Χριστιανούς “Ιερείς” που εκδήλωναν τόσο έντονο μίσος ενάντια σε κάθε τι Άριο και Ελληνικό ήταν Εβραϊκής καταγωγής και είτε ήταν απόγονοι Εβραίων εμπόρων και εποίκων είτε κατάγονταν από σκλάβους που είχαν μεταφέρει οι Ρωμαίοι σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης.

Τα μυθολογικά αυτά κατασκευάσματα ενός κοσμολογικού και εσωτερικού Χριστιανισμού , φορέα Αρίου και Ευρωπαϊκού πνεύματος αναπτύχθηκαν αναγεννώντας αυθεντικές Ευρωπαϊκές παραδόσεις αλλά και αξιοποιώντας , διογκώνοντας και προβάλλοντας αποκλειστικά και μόνο τα όποια Άρια στοιχεία είχαν ενσωματωθεί σε Χριστιανικές γραφές ως αντιγραφή από κείμενα και τις παραδόσεις του Ινδουϊσμού , του Βουδισμού, του Πλατωνισμού και του Πυθαγορισμού και αφαιρώντας ή αποδίδοντας διαφορετικό νόημα στα στοιχεία που προέρχονταν από τον Ιουδαϊσμό και ταφικές και σεληνιακές σημιτικές θρησκείες και δημιουργώντας έναν “Ηλιακό” “Χριστιανισμό”. Εκτός από τα επίσημα Ευαγγέλια αξιοποιήθηκαν κείμενα και παραδόσεις των Γνωστικών και ότι άλλο μπορούσε να συμβάλλει σε αυτήν την αποιουδαιοποίηση. Έτσι εμφανίστηκαν κινήματα όπως των Ρεξιστών στο Βέλγιο και η Σιδηρά Φρουρά του Κοντρεάνου στην Ρουμανία, των οποίων ο “Χριστιανισμός” τους ελάχιστη και μονάχα επιφανειακή σχέση είχε με την ιουδαιοχριστιανική εκδοχή , παράδοση και ιστορία. Αυτός ήταν ο “θετικός Χριστιανισμός” τον οποίον ο Αδόλφος Χίτλερ κάλεσε σε συνεργασία την δεκαετία του 30.

Μετά όμως την Παγκόσμια επικράτηση του Σιωνισμού και την προσωρινή ήττα των Αρίων δυνάμεων στην πτώση του Βερολίνου, ξεκίνησε να ενισχύεται η αντίστροφη ακριβώς κατεύθυνση. Πλέον δεν ήταν οι Άριοι που προσπαθούσαν να “αποιουδαιοποιήσουν” τον Χριστιανισμό έχοντας κατασκευάσει έναν μυθολογικό “Άριο Χριστό”, αλλά ο Παγκόσμιος Σιωνισμός που προσπαθεί να “ιουδαιοποιήσει” τις Άριες παραδόσεις και θρησκείες και να κατασκευάσει μέσω τις απόλυτης διαστροφής και διαστρεβλώσεως των κειμένων του έναν Πλάτωνα που τάχα μέσα από την διδασκαλία του “ανακάλυψε το σκοτάδι των ειδωλολατρών αρχαίων Ελλήνων και τον Αληθινό Θεό Γιαχβέ”,έναν Πυθαγόρα που δήθεν “διδάχθηκε την διδασκαλία του από τους Εβραίους αποκρυφιστές” κλπ. Συνθέτοντας όλα αυτά τα στοιχεία ο Παγκόσμιος Σιωνισμός δημιούργησε τελικά το λεγόμενο θρησκευτικό ρεύμα της “Νέας Εποχής” (New Age) από το οποίο διαπνέεται πλέον πλήρως και η ηγεσία της επίσημης “Ελληνορθόδοξης” Εκκλησίας όπως και όλων των υπολοίπων “Δυτικών” ΙουδαιοΧριστιανικών Εκκλησιών και Εταιρειών. Μια Εκκλησία που προωθεί ανοικτά την λαθρομετανάστευση και την γενοκτονία της Λευκής Φυλής και του Ελληνικού έθνους και με συνυπεύθυνους όλους όσους συμμετέχουν σε αυτή καθώς στηρίζουν και αποδέχονται την ανθελληνική , εθνοκτόνα και Ιουδαιόπνευστη δομή , ιεραρχία, παράδοση και ιστορία της. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι σε υπάρχουν και περιπτώσεις όπου κάποιοι μητροπολίτες κάνουν “πατριωτικές” αναφορές καλοπροαίρετα και όχι με στόχο την προσέλκυση οπαδών και χρημάτων (όπως γίνεται συνήθως), ακόμα και αν εμφανίζονται να παίρνουν αποστάσεις από τις απόψεις της “Οικουμενικής Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας” των Ιερώνυμου και Βαρθολομαίου, ως φορείς και υπερασπιστές της “αυθεντικής” ιουδαιοχριστιανικής παραδόσεως έχουν μεταφυσικές αντιλήψεις που έχουν κεντρικό πυλώνα τους τον Ιουδαϊσμό και είναι εντελώς ξένες και αντίθετες με τον Ελληνισμό.

Η σύγχρονη αστική ψευδοεσωτερική και “νεοεποχίτικη” τάση κάνει ακριβώς το αντίστροφο από αυτό που περιγράψαμε παραπάνω ως “θετικό χριστιανισμό”. Εμφανίζει την αντι-αρία Ιουδαϊκή διαστροφική “ιερατική” παράδοση και την παγκόσμια κυριαρχία της πάνω στην Γη, με μανδύα Αριοευρωπαϊκό και αρχαιοελληνικό.

Ακόμη και στην επίσημη ιστοσελίδα της πιο γνωστής “ελληνικής εθνικιστικής οργάνωσεως” διαβάζουμε επίσημο άρθρο επίσημη θέση της οργάνωσεως όπου γράφονται μεταξύ άλλων και τα εξής:

“Ο ενσαρκωμένος Ήλιος-Χριστός, νεώτερη όψη του Απόλλωνα, του Διονύσου, του Μίθρα, εμφανίζεται στον κόσμο σταλμένος από τον Ένα, τον Ύψιστο Θεό Πατέρα του κόσμου, Δία, Βόταν, Αχούρα Μάζδα, για να προσφέρει την ευλογία του στους λάτρεις του Ουράνιου και να συντρίψει τις δαιμονικές λεγεώνες του σκότους και του ψύχους. Θεραπευτής, Διδάσκαλος, Μουσηγέτης, φορέας της συγχώρεσης και δαιμονοκτόνος, εμφανίζεται ο Χριστός, Άδωνις και Balder μαζί, Διόνυσος Ελευθερεύς και Σωτήρ. Τα Θεοφάνεια ή Επιφάνεια είναι τα γενέθλια του Ανίκητου Ηλίου, του ενσαρκωμένου Θείου Λόγου, του Λατρευτού παιδιού του Υψίστου. Ολόκληρη η Φύση καλοσωρίζει τον ερχομό του κι οι Λαοί μας ξεσπούν σε ξεφάντωμα.”

Όμως το δόγμα των “Ελληνόψυχων” “μητροπολιτών” τους οποίους κατά καιρούς διαφημίζουν, το δόγμα της λεγόμενης “ΕλληνΟρθοδοξίας”, ταυτίζει τον Χριστό με τον Γιαχβέ και έχουν εντελώς διαφορετική άποψη για την σχέση του Χριστού με τον Ήλιο, τον Δία ή τον Βόταν. Τα παρακάτω μπορούν να διαφωτίσουν οποιονδήποτε αγνοεί τα σχετικά: