Όλοι γνωρίζουμε τον ωραίο και συγκινητικό πραγματικά μύθο – ο οποίος στις ημέρες μας είναι κυριολεκτικά για κλάματα και θα πούμε το γιατί – του Κάϊν και του Άβελ. Μήπως πρέπει τώρα να κάνουμε μία πολύ απλή αντικατάσταση ονομάτων και καταστάσεων χωρίς να πειράξουμε την ουσία; Αλήθεια σε τι συμπεράσματα θα οδηγηθούμε εάν στη θέση του συμβόλου Κάϊν γράψουμε «καπιταλισμός» και στην θέση του συμβόλου Άβελ «κομμουνισμός;». Είπαμε ότι όλα τα άλλα θα τα αφήσουμε ως έχουν.
Ποια είναι όλα τα άλλα; Ο Κάϊν και ο Άβελ ήταν και τα δύο παιδιά του Αδάμ και της Εύας, τέλος πάντων κοινή ρίζα του Ιαχβέ. Όπως καλή ώρα συμβαίνει και με τον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό.Τα δύο αυτά πολιτικά και οικονομικά συστήματα είναι τέκνα του σιωνισμού. Σε ποια βάση. Πολύ απλά στην βάση συσσώρευσης , ελέγχου και εκμετάλλευσης. Όπως ο Ιαχβέ μάζεψε τις ιδέες της ζωής και του θανάτου, και ως δήθεν παντοδύναμος ήλεγξε τον κόσμο και τους δυστυχείς κατοίκους αυτού, σε υλικό επίπεδο ο καπιταλισμός και ο κομμουνισμός συσσώρευσαν τον πλούτο κατά το ιαχβικό πρότυπο ελέγχου, έκλεισαν τους δρόμους της οντικής συνέχειας και κυβερνούν τους δύστυχους φυλακισμένους θνητούς. Ο πρώτος δίνοντας επίπλαστες και ψευδείς παραδείσιες πρόσκαιρες χαρές – στην αρχή για λίγους – και ο δεύτερος αναλώνεται στο να απλώσει αυτές τις ανόητες χαρές στους πολλούς υπηρετώντας πιστά το σιωνιστικό παιχνίδι της οντολογικής αποπλάνησης.Οι πολλοί χάνουν το δρόμο προς την οντική αλήθεια και οι λίγοι πρόσκαιρα κυβερνούν.
Οι εβραίοι λοιπόν μέσα από το μύθο των δύο αδελφών είχαν συλλάβει τον τρόπο ελέγχου αυτού του κόσμου. Η μία αρχή τους θα σπάσει σε δύο φαινομενικά αντίθετα κομμάτια, δομές και συστήματα, προκειμένου να εγκλωβίσει κάθε τάση και ύπαρξη.Ο Κάϊν και ο Άβελ ως ένα,ως μία σκέψη στο κεφάλι του Ιαχβέ πριν να τεθούν στην μήτρα της μάνας τους, αντιπροσωπεύουν την γνώση των σιωνιστών ότι δεν υπάρχει αυθύπαρκτο καλό και κακό αλλά ό,τι σερβίρεις στον κόσμο αυτό και θα ισχύσει. Πέρα από την καθεαυτή εσωτερικότητα που ο σιωνισμός την αρνείται , ο παρών κόσμος χτίζεται σύμφωνα με τη θέληση του προσκαίρου νικητή. Οι σιωνιστές λοιπόν επιλέγουν να ονοματίσουν κακό τον Κάϊν και καλό τον Άβελ.Τα κριτήρια είναι απλά. Κακός είναι ο ανυπάκουος στον Ιαχβέ , καλός είναι ο υπάκουος. Κακός είναι ο εγωϊστής που τολμά να ανεξαρτητοποιηθεί, καλός είναι ο εσαεί υπάκουος στον Ελλοχείμ.Φαινομενικά αυτά. Ουσιαστικά αυτό το καλό και αυτό το κακό ελέγχονται από τον Ιαχβέ αφ΄ ής στιγμής ελέγχει και τον Κάϊν και τον Άβελ (σήμερα πρόσκαιρα οι σιωνιστές μέσα από τον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό που είναι κοινό σιωνιστικό παρακλάδι ελέγχουν τον κόσμο), άρα και το κακό και το καλό (που οι εβραίοι ξέρουν ότι είναι απλά εφευρήματα εξάρτησης δικά τους προς τους αδαείς). Εξωτερικά όμως φυλακίζονται οι διαφορετικές τάσεις και οι διαφορετικοί άνθρωποι. Ενώ σιγά-σιγά ο Ιαχβέ χάνεται πίσω από την πρόσκαιρη επικράτηση μέσα στους πολιτισμούς αυτού του καθαρά σιωνιστικού καλού και κακού οι πολλοί θεωρούν ότι ελεύθερα επιλέγουν στάση ζωής.Όμως ουσιαστικά επιλέγουν δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου σιωνισμού νομίσματος διότι δεν ξέρουν ούτε το πραγματικό καλό (οντική συνέχεια) ούτε το πραγματικό κακό (ο ιαχβικός σφετερισμός αυτού του κόσμου). Ο εβραïσμός όμως θεμελιώνει μία βασική του αρχή. Δύο πράγματα εξωτερικά διαφορετικά, Κάϊν (καπιταλισμός) και Άβελ (κομμουνισμός), μπορεί να εκπορεύονται και να υπηρετούν την ίδια αρχή (Ιαχβέ). Όταν τα κορόϊδα το καταλάβουν θα είναι πολύ αργά.
Το βήμα είναι σημαντικό για την επικράτηση του σιωνισμού. Καλοί και κακοί είναι μέσα στο πνεύμα του σιωνισμού άρα όλα ελέγχονται από τους σιωνιστές. Σιγά-σιγά λησμονείται ότι ο μόνος πραγματικά «κακός» γι᾿ αυτήν την σιωνιστική πλέον διάσταση είναι ο Άρειος Τιτάνας ο οποίος, πέρα από το παιχνίδι της ψευτοδημιουργίας του Ιαχβέ και την υπακοής των ψευτοδημιουργημάτων του προς αυτόν, κηρύσσει την ανακάλυψη της εσωτερικής οδού προς τον επόμενο κόσμο των Υπερανθρώπων. Αυτό το «κακό» λησμονήθηκε γιατί δεν μπορούσε να ελεγχθεί από τους εβραίους. Τελευταία διατύπωση αυτής της μεγάλης «κακής»εσωτερικής αλήθειας έχουμε με τον Εθνικοσοσιαλισμό ο οποίος είναι η σωτήρια λύση ενάντια στον συμπληγάδειο δυαλισμό του εβραϊκού κακού και καλού, ώθηση Άρεια προς τον επόμενο σωτήριο Νιτσεϊκό κόσμο.
Η αξιακή δομή λοιπόν του σιωνιστικού κόσμου χτίζεται ικανοποιητικά. Όλοι – αν εξαιρέσουμε βέβαια τους λίγους Προμηθείς – είναι καλοί και κακοί στα πλαίσια και στα πρέπει του σιωνισμού. Κανείς δεν είναι τόσο κακός ώστε να αμφισβητήσει αυτόν τον κόσμο – μόνο να τον ψευτοαλλάξει – και κανείς δεν είναι τόσο καλός ώστε πραγματικά να δώσει λύσεις ευδαιμονίας σε όλους – ας δούμε το συνεχιζόμενο σισύφειο βασάνισμα των μαζών στις ημέρες μας. Οι κακοί καπιταλιστές (Κάϊν) συσσωρεύουν ύλη και διαφημίζουν μία πρόσκαιρη υλικά ζωή ως το καλό τη στιγμή κατά την οποία η αιωνιότητα και η συσσώρευση των πνευματικών αληθειών του σύμπαντος είναι η μόνη ευδαιμονία. Σύμφωνα με τον τρόπο του Δημοκρίτου ο οποίος αντήλλασσε το βασίλειο της Περσίας με μία απλή πνευματική αλήθεια.
Ενάντια στους καπιταλιστές δήθεν έρχονται οι ορμώμενοι από την ίδια σιωνιστική πηγή κομμουνιστές. Αυτοί εγκλωβισμένοι στον σιωνιστικό κόσμο αποδεικνύονται λάτρεις αυτού αφ΄ ής στιγμής το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να πάρουν την μπουκιά από το στόμα των λίγων και να τη δώσουν – δήθεν – στο στόμα κάπως πιο πολλών. Το πρόβλημα και η διαφορά καπιταλισμού και κομμουνισμού είναι ποσοτικό – όπως και ο Κάϊν και ο Άβελ χωρίζονταν από μία συγγνώμη όντες και οι δύο τέκνα του Ιαχβέ – διότι ποιοτικά είναι σιωνιστικά παρακλάδια. Και τα δύο αυτά οικονομικά και πολιτικά συστήματα πιστεύουν σε ένα κόσμο μερικής ύλης, κακής συσσώρευσης δύναμης και ύλης , πρόσκαιρης εξάντλησης του αγαθού. Καμμία αναφορά στο ον, στην εσωτερικότητα,στην πραγματική Πατρίδα του Ωραίου όπου το Πνεύμα ταυτίζει κατά Παρμενίδειο τρόπο την Ηρακλείτεια Βούληση και το Παρμενίδειο Είναι.
Ο Κάϊν και ο Άβελ λοιπόν αξιακά κατοχυρώνουν τους εβραίους να σερβίρουν το ενιαίο σύστημά τους σε δύο διαφορετικά δήθεν κομμάτια. Δεν γίνεται όλοι να έχουν συσσωρευμένη ύλη. Ας βάλουμε τους πολλούς να κυνηγούν τους λίγους. Δεν γίνεται όλοι να χαίρονται την γη υλικά – όχι ως εσωτερικότητα που είναι πραγματικά ο Ηρακλείτειος κοινός Λόγος. Ας βάλουμε τους πολλούς να επαναστατούν ενάντια στους λίγους.
Το αποτέλεσμα είναι ο σημερινός κόσμος. Επειδή ακριβώς και ο Ιαχβέ και ο δυαλισμός του είναι ψεύδη – πέρα από την οντική αλήθεια της καθεαυτής εσωτερικότητας που εν στιγμή φωτίζει τον άνθρωπο – και οι λίγοι και οι πολλοί ως Σίσυφος τελικά δεν κερδίζουν τίποτε.Αποκαμωμένοι όμως από το κυνήγι της ψευτοΰλης έχουν αφήσει τα ηνία στους λίγους εξουσιαστές αυτού του κόσμου. Οι οποίοι μέσα από την ανάπτυξη πλέον της ηλεκτρονικής εποχής μπορούν και ελέγχουν ρημαγμένες συνειδήσεις οι οποίες δεν έχουν τις εσωτερικές αυτοϋπαρξιακές λύσεις, αφού υπήρξαν μόνο ύλη και έχασαν το βαθύτερο εαυτό τους.
Θεωρείται λοιπόν ότι οι μόνοι εχθροί των καπιταλιστών είναι οι κομμουνιστές και το αντίστροφο. Ω της ανοησίας. Και τα δύο αυτά συστήματα είναι σιωνιστικά παρακλάδια υποδούλωσης και των λίγων – που μοιραία θα μαζέψουν πλούτο σαν τον Ιαχβέ που συσσώρευσε ιδέες – και των πολλών –που μοιραία θα γεννηθούν σαν τους πρωτοπλάστους φτωχοί και εξαρτημένοι. Μέσα από τη Γένεση και τους μύθους αυτής οι εβραίοι ελέγχουν ανθρώπους επιλήσμονες του Αληθινού.
Αν αφαιρετικά ατενίσουμε την ιστορία του 20ου αι. δεν θα δυσκολευθούμε να αποδείξουμε και ικανώς να στηρίξουμε με ιστορικές αποδείξεις όσα εδώ υποστηρίξαμε. Οι κακοί καπιταλιστές Αμερικανοί συμμάχησαν με τους καλούς κομμουνιστές σοβιετικούς. Μέσα από το Bretton Woods ήλεγξαν οικονομικά τον κόσμο και ο κομμουνισμός στο σοβιέτ κατέρρευσε όταν οι αγορές φτιάχθηκαν για να ικανοποιούν τις επίπλαστες ανθρώπινες ανάγκες απανταχού της γής. Κοινώς όταν όλοι «τσίμπησαν» το δόλωμα της υλικής απόλαυσης των McDonalds και λοιπών, τα σοβιέτ άνοιξαν στον παράδεισο της δύσης. Η Αφρική για να περάσει στην καπιταλιστική εκμετάλλευση πέρασε μέσα από τα πιο στυγνά κομμουνιστικά καθεστώτα (γιατί άραγε;) και προκειμένου η απωθημένη σοφία αιώνων να αλλοιωθεί – γιατί δεν γινόταν να χαθεί – η Κίνα έγινε κομμουνιστική και πολλές χώρες της φωτισμένης ανατολής γνώρισαν απαίσια κομμουνιστικά καθεστώτα (Πακιστάν). Το ότι ο Κάιν και ο Άβελ – καπιταλισμός και κομμουνισμός – είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, που και οι δύο αποβλέπουν στην επικράτηση των ιαχβικών ολιγαρχών, το αποδεικνύει η Κίνα , εκεί όπου σήμερα κανείς δεν μπορεί να ειπεί εάν υπάρχει καπιταλισμός ή κομμουνισμός, σίγουρα όμως υπάρχει το μεταβατικό στάδιο προς την ανθρώπινη μαζοποίηση μέσα από το απίστευτο πάντρεμα του καπιταλισμού και του κομμουνισμού. Σε τέτοιο βαθμό ώστε να βλέπουμε τι κρύβεται πίσω από αυτό το πάντρεμα και να ξέρουμε ποιο είναι το αποτέλεσμα όταν ο Κάιν και ο Άβελ ενώνονται και αποκαλύπτεται ο αφέντης τους. Ανθρώπινη μάζα,απώλεια της ανθρώπινης εσωτερικότητας, πλήρης υποδούλωση του ανθρώπου σε ένα επίπλαστο υλικό σήμερα, διασπορά ανθρώπων χωρίς μυαλό και πατρίδα σ’ ένα κόσμο χωρίς ταυτότητα.
Δεν μπόρεσε δυστυχώς και η Πατρίδα μας να ξεφύγει από τις συμπληγάδες πέτρες του αξιακού σχήματος του Κάϊν και του Άβελ. Σιγά-σιγά και σταθερά επeκράτησε και στην Πατρίδα μας το εβραϊκό κακό – αστική δεξιά – και το εβραϊκό καλό – κομμουνισμός. Αντί οι Έλληνες να συνεχίσουν το διαχρονικό θαύμα των προγόνων τους οδηγώντας τον κόσμο σε ένα νέο χρυσό αιώνα , αυτοί επιδόθηκαν στο κυνήγι της ύλης, θεώρησαν τις υλικές αξίες ανώτερες των πνευματικών,το πρόσκαιτο κράτος ανώτερο του έθνους. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε στις ημέρες μας. Οι πρόσκαιρες κοινωνικές ψευτοϋλικές αξίες τέθηκαν υπέράνω των Εθνικών σε τέτοιο βαθμό ώστε οι Έλληνες να είναι με το μέρος είτε του Κάϊν είτε του Άβελ. Αλήθεια πόσοι είμαστε με το μέρος του Σωκράτη,του Ζήνωνα και του Πλήθωνα; Η υλική μας αυτοκατωτερότητα απλά επιβεβαιώθηκε μέσα από την υποδούλωσή μας στους σιωνιστές τοκογλύφους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο συνδικαλιστικός λόγος επιστημονικών τάξεων είναι τελείως ακίνδυνος, διότι απλά μιλάει για άλλη μοιρασιά της μπουκιάς και όχι για διάλυση αυτού του ψευτοκόσμου και άνοιγμα των ανθρώπων στην εσωτερική συνέχεια που οδηγεί σε κόσμους πραγματικά Αληθείς και Αγαθούς. Ενώ το Άρειο μοντέλο κινείται σαν τον ήλιο γύρω από τους φωτισμένους , οι σημερινοί σκλάβοι επιμένουν να κινούνται γύρω από το ψευτομαγγάλι της ύλης .Η διαφορά είναι προφανής.
Σε αυτήν την διχασμένη οικουμένη οι λίγοι, πλέον, έχουν επιβάλει την ηλεκτρονική σκλαβιά και την τελική λύση του χαμού των πολλών. Όταν δούμε το τελικό σχέδιο των εξουσιαστών αυτού του κόσμου θα καταλάβουμε ποιος είναι ο καλός που περνιέται για κακός και ποιος είναι ο κακός που τώρα περνιέται για καλός. Οι άνθρωποι, μέσα από τον ψευτοδυαλισμό του Κάϊν και του Άβελ, στιγμή δεν ασχολήθηκαν με την εσωτερική δύναμη επικοινωνίας που έχουν με ανώτερες οντότητες που επιζητούν την οικοδόμηση ενός νέου ανωτέρου μυστικού κόσμου.Είναι πλέον εύκολη βορά στην ηλεκτρονική εξόντωση που ο σύγχρονος Ιαχβέ τους ετοιμάζει.Χωρίς να έχουν τα Παρμενίδεια εφόδια δεν θα μπορούν να αντισταθούν στην τοποθέτηση εκείνων των συσκευών μέσα στο ίδιο τους το σώμα,οι οποίες θα κανονίζουν σύνολη τη λειτουργική ζωή τους.Σε λίγα χρόνια η γη θα αποτελείται από ελεγχόμενους κλώνους και οι Άρειοι φύλακες της επομένης διάστασης θα θρηνούν διότι θα βλέπουν έναν ανείπωτο χαμό όλων των ανθρώπων.Οι πρόσκαιροι εξουσιαστές αυτού του κόσμου σε ένα ψευτοπαράδεισο που θα χτίσουν θα αφήσουν να ζήσουν μόνο αυτοί που θα θεωρηθούν ότι πληρούν τις προϋποθέσεις ιαχβικής υποταγής που πληρούσαν οι Αδάμ και Εύα στον ουράνιο ψευτοπαράδεισο που είχαν χτίσει οι σιωνιστές.
Ευτυχώς όμως αυτήν την φορά αυτοί που θα γευθούν το μήλο θα είναι απόγονοι μυστών, φωτισμένων συνεχιστών μιάς Οντικής κατάστασης λαμπρά δείγματα της οποίας ανιχνεύουμε στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, στην Ανατολική Σοφία και στην φιλοσοφία των Γερμανών ρομαντικών και υπαρξιακών της νεωτερικής φιλοσοφίας. Ο κόσμος αυτός δεν θα αντέξει άλλο την πίεση των οντικών υδάτων. Ο Θαλής ήξερε τι έλεγε και το ύδωρ του όντος θα σπάσει το ψευτοϋλικό φράγμα που για λίγο έχτισε ο μέγας ψευτοαφέντης αυτού του κόσμου. Η ώρα της οντικής απελευθέρωσης θα είναι το στάδιο προς τον κόσμο των Τελείων. Όποιος τώρα ομιλήσει και δράσει θα έχει περίοπτη θέση εκεί.Ας σκεφθούμε ότι μιλάμε για τον κόσμο της Αλήθειας.Το διακύβευμα είναι τέτοιο που όποιος εδώ θυσιασθεί Εκεί θα χαρεί.
Β.Δ.Μ.