Κάποια πρώτα συμπεράσματα σχετικά με τις πρόσφατες εξελίξεις στην Αίγυπτο και γενικότερα στον αραβοϊσλαμικό κόσμο:
1. Μια εκ πρώτης όψεως ασήμαντη αφορμή δύναται να αποτελέσει τον πυροκροτητή για κατακλυσμιαίες, απρόβλεπτης δυναμικής, εξελίξεις, εφόσον οι κοινωνικές συνθήκες είναι ώριμες για ανατροπές.
2. Τα διεφθαρμένα, φιλοδυτικά (βλέπε αμερικανόδουλα) καθεστώτα των αραβικών χωρών, παρά την φαινομενική ισχύ τους και τις προσωποπαγείς ηγεσίες τους, αποδεικνύονται σαθρά και ετοιμόρροπα. Λίγες μαζικές διαδηλώσεις ήταν αρκετές για να τρέψουν σε φυγή τον Μπεν-Αλί από την Τυνησία. Στην συνέχεια οιλαϊκές διαμαρτυρίες, οι μαζικές διαδηλώσεις και οι ταραχές, ως ντόμινο, μεταδόθηκαν στις γειτονικές αραβικές χώρες.
3.Εκεί όμως όπου οι ταραχές έλαβαν εκρηκτικές διαστάσεις ήταν η Αίγυπτος, η οποία, σημειωτέον, αποτελεί την πολυαριθμότερη χώρα μεταξύ των αραβικών χωρών και την χώρα που ανέκαθεν ασκούσε την ισχυρότερη επιρροή στις υπόλοιπες αραβικές.
4.Ο επί δεκαετίες πρόεδρος της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ, αποτελούσε επί μακρόν το χαϊδεμένο σκυλάκι της Δύσεως και κυρίως των Αμερικανών και του Ισραήλ (σε απόλυτη αντίθεση με την Νασσερική παράδοση της οποίας, θεωρητικώς, αποτελούσε κληρονόμο). Οι ΗΠΑ όμως, καθώς βλέπουμε, διαπιστώνοντας ότι η μαριονέτα τους χάνει κάθε λαϊκό έρεισμα, πολύ εύκολα, γρήγορα και κυνικά, τον εγκατέλειψαν στην τύχη του, σπεύδοντας παράλληλα να προωθήσουν νέους, εναλλακτικούς αχυρανθρώπους τους (όπως ο πρώην επικεφαλής της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας και μέλος της Αμερικανικής Ένωσης Διεθνούς Δικαίου, Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι) τρέμοντας προφανώς στην πιθανότητα αναρριχήσεως στην εξουσία κάποιου απροβλέπτου εθνικιστού ή κάποιου φανατικού ισλαμιστού, πράγμα που είναι και το πιθανότερο σε τέτοιες περιπτώσεις.
5.Όταν ένα καθεστώς καταρρέει, όπως το καθεστώς Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, για αρκετές ημέρες διατηρείται μια κατάσταση ρευστότητος, της οποίας την εξέλιξη και την κατάληξη, μέχρι την αποκατάσταση ενός νέου σημείου ισορροπίας, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί την περίοδο 1989-1990 με την κατάρρευση των κομμουνιστικών δικτατοριών της ανατολικής Ευρώπης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η ρευστότητα και το κενό εξουσίας επιτρέπει για αρκετές ημέρες σε δυναμικές, οργανωμένες μειοψηφίες να επιβάλουν την θέλησή τους και να καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις και την διαμόρφωση της νέας πολιτικής καταστάσεως. Μπορούμε να εικάσουμε ότι και ο παρηκμασμένος δυτικός κόσμος, με δεδομένη την εσωτερική του αποσύνθεση και τις βαθύτατες ενδογενείς αντιφάσεις του, όταν με τη σειρά του οδηγηθεί σε παρόμοια κρίση, θα υπάρξουν ανάλογες συνθήκες ρευστότητος και σοβαρή πιθανότητα ριζικών μετασχηματισμών, στο πλαίσιο των οποίων οργανωμένες, δυναμικές επαναστατικές μειονότητες θα μπορούν να συμβάλλουν καίρια στην αποκρυστάλλωση μιας νέας πολιτικής καταστάσεως.
6.Στον αραβικό κόσμο διαφαίνεται η διόγκωση και ενίσχυση του ρεύματος των ισλαμιστών. Αυτή η στροφή έρχεται να προστεθεί στην ισλαμική στροφή που έχει ήδη κάνει και η Τουρκία με τον Ερντογκάν. Οι ιθύνοντες της Τουρκίας ευελπιστούν ότι θα καταστούνη ηγεσία του ισλαμικού κόσμου και ότι με όχημα μια ισλαμικότερη Τουρκία θα καταφέρουν να ανασυστήσουν την παλαι ποτε Οθωμανική αυτοκρατορία! Είναι δεδομένος ασφαλώς ο ισλαμικός θεοκρατικός προσανατολισμός του Ιράν που ήδη επιχαίρει με τις εξελίξεις στην Αίγυπτο, ευελπιστώντας η Αίγυπτος να καταστεί το Σουνιτικό ανάλογο του Ίράν….
7.Η υποχώρηση του στοιχείου της αραβικής εθνικής ταυτότητος και η αντιστρόφως ανάλογη ενίσχυση της θρησκευτικής, ισλαμικής ταυτότητος, αντικειμενικά αποτελεί αρνητικό χαρακτηριστικό. Υπάρχει όμως μία θετική πλευρά ∙ με δεδομένα ότι: (α) η λεγόμενη «σύγκρουση των πολιτισμών» συνιστά μια αδήριτη ιστορική πραγματικότητα που συνεχώς επιβεβαιώνεται, (β) οι μάζες των μουσουλμάνων μεταναστών στις Ευρωπαϊκές χώρες -και στην Ελλάδα- πολλαπλασιάζονται με εκθετικούς ρυθμούς, είναι προτιμότερη η, δια της ισλαμοποιήσεως, επίδειξη εκ μέρους των μουσουλμάνων μιας ολωσδιόλου ξένης προς τα Ευρωπαϊκά ήθη και αισθητικά πρότυπα, πολιτισμικής ταυτότητας, ένεκα της οποίας οι μεσανατολίτες μετανάστες θα καθίστανται αντιληπτοί από τους Ευρωπαΐους ως εμφανέστερα ξένοι, ως επικίνδυνοι, αλλογενείς, απειλητικοί, διακριτοί και τελικώς, κοινωνικώς απόβλητοι…
8.Τα δημοκρατικά τρωκτικά που ασκούν την εξουσία στις Ευρωπαϊκές χώρες δεν φαίνεται ακόμη να έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τον τεράστιο κίνδυνο ασφαλείας που συνιστούν τα μιλιούνια των ισλαμιστών τριτοκοσμικών λαθρομεταναστών που είναι εγκατεστημένα στην Ευρώπη η παρουσία των οποίων τείνει να αλλάξει άρδην την πληθυσμιακή φυσιογνωμία των άλλοτε ομοιογενών, εθνικώς υπερηφάνων και κοινωνικώς σταθερών, δυτικών κοινωνιών.
Οι σοκαριστικές εικόνες από την Αίγυπτο δίνουν μία ιδέα της καταστάσεως που δύναται να διαμορφωθεί και στις Ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις υπό το βάρος της μαζικής παρουσίας των ισλαμιστών μεσανατολικών λαθρομεταναστών…
Αυτά προς το παρόν. Παρακολουθούμε τις εξελίξεις και θα επανέλθουμε.
Υ.Γ.: Είναι άξιες παρατηρήσεως οι όλως απαίσιες οριενταλικές φυσιογνωμίες των Αιγυπτίων, όπως εμφανίζονται στα σχετικά ρεπορτάζ από τις ταραχές, καθώς και η οχλοκρατική, απολύτως χαοτική συμπεριφορά τους.
Ας κρατούμε όλοι στην μνήμη μας αυτές τις εικόνες ώστε να συνειδητοποιούμε εναντίον τίνων υπανθρώπων τις μάζες θα κληθούμε να δώσουμε στα χρόνια που έρχονται την μεγάλη φυλετική μάχη για την (εθνο)κάθαρση της Ευρώπης…
Η εικόνα άλλωστε των Αθηνών, δεν απέχει, κατ’ ουσίαν, σε επίπεδο ανθρωπογεωγραφίας, από την εικόνα του κέντρου του Καΐρου…
