ἐξ ἀνάγκης δὴ νῦν τοῦτο οὕτω σκεπτέον, ἐν τίνι ποτὲ τούτων ἐπιστήμη συμβαίνει γίγνεσθαι περὶ ἀνθρώπων ἀρχῆς, σχεδὸν τῆς χαλεπωτάτης καὶ μεγίστης κτήσασθαι. δεῖ γὰρ ἰδεῖν αὐτήν, ἵνα θεασώμεθα τίνας ἀφαιρετέον ἀπὸ τοῦ φρονίμου βασιλέως, οἳ προσποιοῦνται μὲν εἶναι πολιτικοὶ καὶ πείθουσι πολλούς, εἰσὶ δὲ οὐδαμῶς. (Πλάτωνος, Πολιτικός)
ΑΛΗΘΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑ – ΚΑΙ ΠΑΡΩΔΙΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Συχνὰ ἀναφύεται ὡς ζήτημα «ἰδεολογικῶν» ἀντιπαραθέσεων τὸ περὶ τοῦ τὴν Ἱστορίαν βασικῶς κινοῦντος παράγοντος. Εἶναι, λοιπόν, τὸ Αἷμα τὸ ὁποῖον, ἀφυπνιζόμενον εἰς τὴν ἐνάργειαν καὶ αὐθεντικὴν ἐνέργειαν ἐκ τῆς ἐνδελεχείας, τῆς ἐγγενοῦς δηλαδὴ δυνατότητος, ἐκφράζει τὸ διὰ τούτου ἐνεργοῦν Πνεῦμα ὡς δυναμικὴ καὶ ἐπιβλητικὴ Βούλησις, καθὼς ἐμεῖς οἱ Ἐθνοκοινοτισταὶ πρεσβεύουμε; Ἢ μήπως ἡ Ἱστορία εἶναι «μονταρισμένη» ἐπάνω εἰς ἕνα γραμμικὸν προσχεδίασμα τοῦ γηραιοῦ Γιαχβέ, πρὸς δόξαν τελικῶς Ἰσραήλ, μετὰ μία μονοτόνως ἐκεῖ, ἀκόμη καὶ μέσῳ φαινομενικῶν ὑποστροφῶν, «διαλεκτικῶς» συγκλίνουσαν ἀκολουθία – ἀκόμη καὶ μὲ τὴν ἐπίσημη ἀναγκαστικὴ παρερμηνεία τῆς ἐννοίας «Ἰσραὴλ» ὑπὸ τῶν ἀσυναγωνίστου εὑρηματικότητος, μόνον δὲ δυνάμει τῆς διακεχυμένης σημιτοθρησκολήπτου παρωπιστικῆς βλοσυρότητος διαφευγούσης τὴν ὑπὸ τῶν παροικούντων ἀνάλυσιν εἰς ἄκρατον γέλωτα, ἐκκλησιαστικῶν θεολόγων; Ἢ μήπως κάποια ἐγγενὴς μαρξικὴ νομοτέλεια διασφαλίζει τὴν μονότονον σύγκλισιν τῆς Ἱστορίας πρὸς ἕνα ἐπίγειον παράδεισον ἰσότητος, καθὼς ἀκριβῶς καὶ ἡ μεσσιανικὴ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους ὑπόσχεσις-δωρεὰ τοῦ Γιαχβέ (παράβαλε τὸ Σαούλειον, «ὁ Γιαχβὲ οὔτε μεταμελεῖ οὔτε ἀνακαλεῖ δωρεές του, ἄρα παραμένουν ὡς περιούσιος λαὸς οἱ Ἰουδαῖοι κι ἂς φαίνωνται ἀντίχριστοι – καὶ νὰ σεμνύνεσθε ταπεινῶς ἀπέναντί των σεῖς οἱ ἀδιόρθωτοι Γκόιμ, καὶ χάρι μεγάλη σᾶς κάνουν καὶ νὰ τοὺς εὐχαριστῆτε καὶ ποὺ σᾶς διώκουν ἀκόμη, γιατὶ ἔτσι τελικῶς (: «διαλεκτικῶς») σᾶς εὐεργετεῖ ἡ πρόνοια τοῦ Γιαχβέ»!!! – στὴν πρὸς Ῥωμαίους αἰσχροτάτην ἐπιστολή…), μέσῳ διαλεκτικῶν νομοτελειῶν ποὺ πυροδοτοῦνται ἀπὸ τὰ κάτω, ἀπὸ τὴν ὕλη, τὰ μέσα παραγωγῆς, τοὺς προλεταρίους – τοὺς χωρὶς πνεῦμα καὶ χαρακτῆρα, ὥστε πράγματι νὰ μὴ ἔχουν τίποτε νὰ χάσουν… Πνεῦμα, αἷμα καὶ χαρακτὴρ τῶν ὁποίων ἡ Ἰουδαϊκὴ ἰσοπέδωσις καὶ ἐκρίζωσις πρωτογενῶς ἀνάγεται εἰς τὸν Γιαχβέ, ἐπίτηδες πρὸς τὸ ἀπόλυτον πνεῦμα συγχεόμενον, ὥστε κάθε ἀληθὴς ἀνάτασις καὶ πᾶν αὐθεντικὸν πνεῦμα ἢ χαρακτὴρ νὰ φαλκιδεύεται καί, πρὸ τοῦ «ἀπείρου καθολικοῦ» , νὰ ἀπορροφᾶται/ἀναιρῇται «ἐξ οἰκείων», κατὰ μίαν ἀσύλληπτον, μεταφυσικῆς μὲν ἐπικαλύψεως ἀλλὰ τσαρλατανογητευτικῆς πράγματι φύσεως, ἰουδαϊκὴν πλεκτάνην ψυχοπνευματικοῦ ἐγκλωβισμοῦ τῶν παρακμαζόντων Ἀρίων!!! – …Ὥστε τὸ «θεάρεστον» ἰσοπεδωτικὸν ἔργον τῶν «ἱερῶν» ἰουδαϊκῶν γραφῶν νὰ μὴ διαφέρῃ οὐσιαστικῶς ἐν τέλει τῆς ἐκ τῶν κάτω ὑλιστικῆς ἰσοπεδώσεως, τῆς ὁποίας τὸ μὲν ἔργον προελείανεν, κατερειπώνουσα καὶ τὰ ἴχνη τοῦ αὐθεντικοῦ πνεύματος καὶ χαρακτῆρος, τὴν δὲ ἀνάδυσιν ὑπέθαλψε, διὰ τῆς καπήλου ἐκ μέρους της ὀνομαστικῆς γελοιοποιήσεως καὶ τῆς ἀληθοῦς Μεταφυσικῆς καὶ τοῦ Πνεύματος, τῶν ὁποίων τὴν δῆθεν ἐκπροσώπησιν ἐπὶ δύο χιλιετίας μονοπωλιακῶς καὶ καθολικῶς καταχρᾶται, μαραίνοντας ἀλλὰ καὶ ἐνοχοποιώντας (ὡς … ἀντιπνευματικάς, ὑπὸ Γιαχβεϊκὴν ἔποψιν) κάθε πραγματικὴν ἰκμάδα καὶ χαρακτῆρα. – Ἢ μήπως, πάλιν, τὸ τῆς Ἱστορίας καθοριστικὸν τελικῶς νὰ γίνῃ ἡ «πρόοδος» καπιταλιστικοῦ τύπου, ποὺ ὑπόσχεται συνεχῆ αὔξησιν παραγωγῆς, καταναλώσεως, ποιότητος μέσῳ τοῦ κερδοσκοπικοῦ ἀνταγωνισμοῦ, «πολιτισμοῦ» ἐπίσης ἐκ τῶν κάτω τροφοδοτουμένου, μέσῳ ἀπεριορίστου μηχανοποιήσεως, τσιμεντοποιήσεως, πλαστικοποιήσεως, καπναιθαλοκατακλύσεως, καθολικῆς διοξινώσεως καὶ μεταλλάξεως/ἐξυβριδισμοῦ, ὥστε νὰ ἀποκοπῇ ἡ Φύσις καὶ ὁ «πρωτογονισμὸς» ἐντὸς καταλλήλως στεγανοποιημένων ἀστικῶν θερμοκηπίων «πολιτισμοῦ», ὅπου ἡ ἀνάπτυξις θὰ εἶναι ἀπεριόριστος καὶ τὸ χρῆμα βασιλεύς – ἤ, μᾶλλον, οἱ κάτοχοί του;;;
Πόσον ἐμφανῶς, πράγματι, τὰ τρία τελευταῖα πρότυπα ἀποτελοῦν περιπτωσιακὰς προσαρμογὰς-παραλλαγὰς ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ; Ἀλλὰ καὶ πόσον ἀληθῶς κινοῦνται εἰς τὸ περιθώριον τοῦ ἀνθρωπίνου, μᾶλλον εἰς ἀποστεγνωμένους ἀπὸ κάθε ἴχνος πνεύματος καὶ ἐλευθέρας ὀξυδερκείας ἀνθρωπίδας προσιδιάζοντα… – ἐπάγουν δὲ μόνον θυμῃδίαν καὶ οἶκτον ὡς ἀπελπιστικῶς «πτωχοὶ, προλετάριοι τῷ πνεύματι», εἴτε φύσει εἴτε ὡς σταδιακῶς ὑπὸ τὴν ἐκφυλιστικήν των ἐπήρειαν ἐξαθλιωθέντες καὶ πτωχεύσαντες, ὅσοι τὰ θεωροῦν σοβαρά!
Ὅμως κι αὐτά, ἐν τούτοις, μποροῦν τοπικῶς καὶ παροδικῶς νὰ ἔχουν κάποια σχετικὴ καὶ χωροχρονικῶς περιωρισμένην ἰσχὺν ὡς καθοριστικοὶ παράγοντες, κατὰ τὸ προαναφερθὲν «ἐντὸς καταλλήλως στεγανοποιημένων ἀστικῶν θερμοκηπίων «πολιτισμοῦ» » – τότε, ὅταν ἀκριβῶς ἀπωλεσθῇ καὶ ἡ τελευταία σοβαρότης καὶ κάποιο κοντόθωρο τεχνητὸ θερμοκήπιο-ἄσυλο ἐπιβάλῃ τοὺς κανόνας τοῦ τεχνητοῦ, ὑποβαθμιστικοῦ τοῦ Εἴδους, βιαστικοῦ «προτύπου». Τὸ πρόβλημα μόνον εἶναι ὅτι τοῦτο ἰσοδυναμεῖ πρὸς αὐτο-ἐξοστρακισμὸν ἐκ τῆς Ἱστορίας καὶ αὐταναίρεσιν μέχρις αὐτοκτονικοῦ ἀφανισμοῦ – ἄρα δέ, οἱ νόμοι τοιούτου θερμοκηπίου κατὰ κανένα τρόπον δὲν εἶναι προσγράψιμοι εἰς τὴν Ἱστορίαν ὡς οὐσιῶδες γίγνεσθαι ἐκ, ἀγῶνα ἱερὸν αὐθεντικῆς ἐκτυλίξεως τοῦ, Κεντρικοῦ ἀρχετύπου Εἶναι κατὰ δυνάμει βέλτιστον καὶ ἀτρεκέστατον τρόπον, ποὺ καὶ ἀποτελεῖ τὴν ἀναλογίαν τῆς φυσικότητος εἰς τὰ ὑπερκείμενα τῆς Φύσεως Κοσμικὰ ἐπίπεδα.
Καθώς, λοιπόν, τὸ ἔχω κάπου ξαναγράψει, μία περίοδος δύναται κάλλιστα νὰ καθορίζηται καὶ ὑπὸ παραγόντων κατωτέρων, ὑπὸ οἰκονομικῶν σχέσεων ἐπὶ παραδείγματι, ὁπότε καὶ τὸ ὑλικὸν μέρος καταλαμβάνει πράγματι τὴν πρωτοκαθεδρίαν.
Καὶ ὄχι μόνον εἰς ἕνα ὑλιστικὸν βρόχον ἀναδραστικοῦ ἀδιεξόδου, Προκρουστείου συνθλιβῆς ποιοτήτων κι ἀνεξελέγκτου οἰκονομισμοῦ δυνατὸν νὰ ἐγκλωβίζεται ἡ Ἱστορία · ἡ Ἱστορία μπορεῖ ἀκόμη νὰ καταντήσῃ ἐντελὴς φάρσα.
Καὶ, παρ᾿ ὅτι κατὰ τὴν ἀντίληψίν μου ἡ διαδρομὴ δύο ὁλοκλήρων χιλιετιῶν τώρα γίνεται ὑπὸ τὴν καταδυναστεύουσα σκιὰ μιᾶς ἀπίστευτης φάρσας, τῆς ὁποίας ὁ ἀπίθανος σπόρος παραστατικῶς περιγράφεται στὸ πονηρότατο καὶ συνάμα γελοιωδέστατο λογύδριο τοῦ Σαοὺλ πρὸ τοῦ Ἀρείου Πάγου τῶν Ἀθηνῶν, ὅμως ἔχουμε ὡς γενεὰ τὴν ἀμφίβολη τιμὴ νὰ διανύουμε καὶ βιώνουμε τὸ ἀπόλυτον ἀποκορύφωμα τῆς Ἀντιστροφῆς, τὴν πρακτικὴν ἀποθέωσιν τῆς φαρσοκωμῳδίας.
ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟΝ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΠΑΡΩΔΙΑΚΟΤΗΤΟΣ
(Αὐτο-)ἐξόριστοι, λοιπόν, στοὺς κόσμους ψυχωσικῶν φαντασιώσεων ποὺ ἔχουν καταλάβει καὶ μουδιάσει τὴν συνείδησίν μας, κάνουμε ὡς οἱ τέλειοι Χατζηαβάται ὅ,τι εἶναι δυνατὸν γιὰ νὰ ὑπερασπίσουμε κι ἐπαληθεύσουμε τὴν εἰκονική μας ταυτότητα, νὰ ἀναιρέσουμε ὅ,τι μᾶς συνδέει ἀμέσως κι αὐθεντικῶς μὲ τὸν ἑαυτό μας, ἄρα δὲ καὶ μὲ τὸν Κόσμο, ἀφοῦ χωρὶς τὸν ἑαυτό μας αὐτὸς μᾶς εἶναι ξένος, ἀπροσπέλαστος καὶ τρομακτικός, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐπιμελῶς καὶ νευρωτικῶς κρυβόμαστε μέσα στὰ μικρόνοα κι ἄπνοα τσίρκα τῶν δειλῶν ἀποκλήρων τοῦ Κόσμου, τὰ ἀπεξηραμένα ἀπὸ κάθε χαρακτῆρα καὶ αὐθεντικὸ πνεῦμα, ποὺ ἔχει πιὰ ἀντικατασταθῆ ἀπὸ τεχνάσματα καὶ εὐφυολογήματα ἐξαπατήσεως, μέσα στὰ θέατρα Σκιῶν τῆς ἀνάνδρου εἰκονικότητος, ἡ συλλογικότης τῆς ὁποίας χρησιμεύει ὡς βασικὸν ἄλλοθι ἔναντι τῆς βαθυτέρας μουδιασμένης ὑποψίας τῆς τρομερᾶς ἀληθείας – ἐντὸς φαρσοκωμῳδίας καὶ ΕΚΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!!! Ὅπου ἐκλαμβάνονται καὶ οἱ στρεβλὲς μικρολογιστικὲς περὶ Κόσμου εἰκόνες τῆς κατεστραμμένης νοήσεως ὡς ὁ Κόσμος – καὶ ἡ σκιοθεατρικὴ, συλλογικὴ καὶ ἀτομική, εὐτελὴς προσποίησις ὡς ζωὴ καὶ ὡς ἱστορία:
Die Geisterwelt ist nicht verschlossen,
Dein Herz ist zu, dein Sinn ist tot.
Auf, bade, Schüler, unverdrossen
Die ird’sche Brust im Morgenrot!“
Goethe
[Ὄχι, τὰ πνεύματα δὲν κλεῖσαν τοῦ Κόσμου:
Νεκρὸ εἶν᾿ τὸ πνεῦμά σου, ἡ καρδιά σου κλειστή.
Ὀρθὸς κι ἀπτόητος, Μαθητά, ἐμπρός, λούσου
Μὲ τὸ γήινο στῆθος στὴν ῥόδινη Αὐγή!]
Δυνάμει δὲ τῆς ὅλης φαρσοκωμῳδιακότητος, μπορεῖ ἐντὸς Τσίρκου νὰ εἶναι καθοριστικὰ τὰ πλέον ἀνούσια πράγματα, ὅπως τὸ νὰ βαρυστομάχιασε ὁ βατραχοδάμαλος πού, κατὰ τὸ «πνεῦμα» καὶ τὴν μοῖραν τῶν καιρῶν, εὑρίσκεται σὲ κάποιαν κορυφὴ κάποιας πτυχῆς ἢ ἐκφάνσεως τοῦ πολυπτυχοῦς αὐτοῦ Μασκαροκωμῳδείου.
Ἐντὸς τοῦ ὁποίου οἱ «ἄρχοντες», ποὺ κατὰ τοιαύτας περιόδους ἄκρας Ἀντιστροφῆς γίνονται οἱ φύσει δοῦλοι, μὴ ἀρκούμενοι εἰς τὸ ὅτι εὐνοίᾳ τῶν δημοκρατικῶν ἀντιστροφῶν καὶ διαστροφῶν εὑρέθησαν στὴν ἐξουσία, ἀντὶ νὰ πασχίσουν στοιχειωδῶς ν᾿ ἀνταποκριθοῦν, τὸ ὁποῖον καὶ φυσικὰ ἐν τέλει ἀδυνατοῦν ὡς ἐκτὸς τῆς φύσεώς των κείμενον, συγκεντρώνουν ὅλην τους τὴν ἐνέργειαν καὶ προσοχὴν εἰς τὴν παραμονήν των εἰς τὴν ἐξουσίαν · τοσούτῳ δὲ μᾶλλον, ὅσῳ ἀκριβῶς συναισθάνονται ὅτι ἡ κερδηθεῖσα θέσις των τοὺς εἶναι ἀφύσικος καὶ ἀνάρμοστος – διὸ καὶ καμώνονται καὶ φτιασιδώνονται καὶ ποζάρουν, μήπως καὶ πιστεύσουν οἱ ἄλλοι, κι ἔτσι κι οἱ ἴδιοι ἴσως ἐν μέρει, μέσα ἀπὸ τὰ μάτια τῶν ἄλλων, κάτι ποὺ οἱ ἴδιοι τους κατὰ βάθος οὐδέποτε θὰ «καταπιοῦν»…
Ἔτσι ὅλη ἡ δημοκρατικὴ «πολιτικὴ» καταντᾷ ἕνα κακόγουστο φτηνιάρικο θέατρο περιπλανωμένων γυφτοκομπανιῶν – πού, πέρα ἀπὸ τὸ θέατρο, κι ἐπειδὴ ὁ δοῦλος δὲν γίνεται ἄρχοντας ὅ,τι κι ἂν φορέσῃ, ἐπιδίδεται καὶ σὲ μιὰν ἀπίστευτη ἁρπαγὴ (μεταφορικήν – ἀλλὰ καὶ κυριολεκτικήν, ἐδῶ στοὺς πολυπλάγκτους λαβυρίνθους τοῦ Νότου…) δημοσίου πλούτου καὶ μιὰν ἀπίθανη κακοδιαχείρισι πόρων, θεσμῶν καὶ λειτουργιῶν: ἀφοῦ, συναισθανόμενος ὁ ἴδιος κατὰ βάθος, ὅπως προανεφέρθη, τὸ ἀνάρμοστον τοῦ πράγματος, τοῦ νὰ κατέχῃ θέσιν ἄρχοντος, παροτρύνεται ἐκ τῆς ἰδίας του ῥηχῆς, αἰσχρᾶς κι ἐγωπαθοῦς φύσεως νὰ διαρπάσῃ ὅ,τι δύναται, ὅπως ὁ διαρρήκτης πού, νύκτωρ παρεισδύων, κοιτάζει νὰ ἐγκολπωθῇ ταχύτατα ὅ,τι προλάβῃ ἐκ τῆς ξένης οἰκίας, προτοῦ ἐπιστρέψῃ ὁ νοικοκύρης.
Καὶ ὄχι μόνον ὁ ἴδιος, ἀλλὰ κυρίως οἱ ἄτυποι ἐργοδόται τοῦ ἀνδραπόδου βαθαίνουν συνεχῶς τὴν κατοχήν τους ἐπὶ τῆς ἀβοηθήτου καὶ ἀκεφάλου χώρας, ὑποδεικνύοντες τὴν πλήρη (ἡ μόνη περίστασις ὅπου ὁ κ. G.A.P. εἶναι ἀπόλυτος καὶ ἀδιάλλακτος! – προκειμένου, δηλαδή, περὶ τῶν συμφερόντων τῶν τοκογλύφων, εἰς τῶν ὁποίων τὸ κράτος ἡ βιολογικὴ καὶ ἡ εὐρυτέρα πολιτική του [κοινοβουλευτική] οἰκογένεια καθυπέταξε τὴν Πατρίδα μας…) ἀναγνώρισιν τῶν ἀμυθήτων «χρεῶν», ποὺ ἐπὶ δεκαετίας ἔχουν ἀντὶ ἄλλης προικὸς ἐπισωρεύσει στὴν χώραν οἱ δημοκρατικοί της «ἐθνοπατέρες» – ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκποίησιν, δίκην χρεωκοπημένου καταστήματος ὑπὸ διάλυσιν, τῶν πόρων καὶ περιουσιακῶν στοιχείων πάσης φύσεως, ἐν ᾧ πάντοτε γιὰ τὶς ἀπαιτήσεις τῆς διαρκοῦς θεατρικῆς των παραστάσεως ἐκ παραλλήλου ἡ παρῳδιακή των κωμῳδία δὲν γνωρίζει ὅρια, ὅπως ἡ πρόσφατος ἀντιφωνικὴ παράστασις κυβερνήσεως καὶ ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως ἐξ ἀφορμῆς ἀνακοινώσεως ὑπὸ ἐκπροσώπου τοῦ Διευθυντηρίου τοιούτων συμπεφωνημένων (καὶ προηγουμένως ἤδη, ἀπὸ ἔτους, καὶ ὑπὸ τῆς ΝΔ ὡς ἐπιτακτικῶν προταθέντων) μέτρων ὁλικοῦ ξεπουλήματος, παριστάνοντας ἐν συνεχείᾳ τοὺς … ἐξωργισμένους ἀπὸ «ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια»!!!
Ἀφοῦ ὁ ἀνεκδιήγητος ἐνσαρκωτὴς τοῦ ἀντι–ήρωος, ψυχικῶς καὶ πνευματικῶς πρωταθλητὴς κατὰ τοῦτο (σωματικῶς δὲ μακρὰν ἀνταγωνισμοῦ ὁ προκάτοχός του ὑπερέχει), ἐκλεκτὸς πρωθυποδουλωτὴς τῆς χώρας G.A.P. ἐφρόντισε ὡς πρώτην του πολιτικὴν πρᾶξιν νὰ ἐπιβάλῃ τὸν κατεξευτελισμὸν ὄχι πλέον μόνον τῆς «ἑλληνικῆς ὑπηκοότητος» ἀλλὰ καὶ τῆς ἑλληνικῆς ἰθαγενείας, ὥστε οἱ παντοειδεῖς συνωθούμενοι εὐγενεῖς πιθηκίδαι νὰ μὴ αἰσθάνωνται ὡς μὴ οἴκοι ἢ ὡς ἁπλοῖ (καὶ ἀπρόσκλητοι διαρρῆκται φυσικά) «φιλοξενούμενοι» – ἀλλὰ … «Ἕλληνες» καὶ οὗτοι · καθώς ποτε προσφυῶς γνωστὸς τηλεπωλητὴς–δημοσιογράφος, ἔμπορος «πατριωτισμοῦ» (ἀδιευκρινίστου Πατρίδος) καὶ νῦν «βολευτής», ἐνθουσιωδῶς περὶ διαφόρων ἀνέκραζε διὰ τῆς τηλοψίας … «καὶ αὐτοὶ ΗΤΟ Ἕλληνες»…
Καὶ ὅπως ἡ λαοπρόβλητος Μεταπολίτευσις στρώνει καὶ παρασκευάζει ἐδῶ καὶ 37 χρόνια τὸ πρᾶγμα, μετὰ 70-80 ἔτη κάποιος ἀκόμη ἐναπομείνας Ἕλλην τοῦ ἐξωτερικοῦ ἐπανακάμπτων καὶ ἀνευρίσκων ὀπίσω ἕνα αἰγυπτιακῆς ἀνθρωπολογικῆς ὑφῆς συνονθύλευμα δούλων, μιᾶς χώρας μὲ χαρτιὰ καὶ παραστατικὰ ὑπὸ διεθνῶν τραπεζικῶν καὶ χρηματιστηριακῶν οἴκων κεκτημένης, θὰ ἀναφωνῇ ἴσως εἰς τὰ (εὐλόγως ἐκεῖνος) σπασμένα Ἑλληνικά του: «Κάποτε ἐδῶ ΗΤΟ Ἕλληνες»…
Καὶ ποιὸς νὰ ξεσηκωθῇ τότε κατὰ τῶν νέων κτητόρων, ἀφοῦ τὸ συνονθύλευμα ἐκεῖνον ὅποτε δὲν στερῇται, ὡς ὑβρίδιον, ταυτότητος θὰ ἔχῃ συνήθως ὁποιανδήποτε ἄλλην πλὴν τῆς Ἑλληνικῆς!
Ἰδού, λοιπόν, τὸ νόημα καὶ ἡ πρόνοια τοῦ πρώτου GAPείου μέτρου · ἄλλως τε δὲν εἶναι διόλου τυχαῖον ὅτι διὰ πρώτην φορὰν αὐτὸς ὁ μέχρις ἀηδίας τετριμμένως αὐτοεπαναλαμβανόμενος διαπρύσιος κῆρυξ τοῦ «παγκόσμιου χωριοῦ» αἰφνιδίως, φαινομενικῶς, μετεστράφη εἰς … μέγιστον πατριώτην, καλοῦντα πλέον τακτικῶς τοὺς (παλαιούς) μεμωραμένους ἰθαγενεῖς νὰ πράξουν τὸ … «πατριωτικόν τους καθῆκον»: Πρὸς τὴν νέαν, τὴν ἐπερχομένην «πατρίδα» ὑπονοεῖ ἀσφαλῶς ὁ κ. G.A.P., τὴν πατρίδα-θεραπαινίδα τῶν γαμψορρίνων κτητόρων της, τὴν πατρίδα μιᾶς φαιᾶς ἀνθρωπιδομάζης βιολογικῶν ἀπορριμμάτων τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Ἀφρικῆς – καὶ ἡ ὁποία, ἀσφαλῶς, ΔΕΝ θὰ εἶναι ἡ ἰδική μας Πατρίς.
Ὡς δεύτερον μέτρον ὁ ἀπίθανος αὐτὸς κιναιδόψυχος ἀχυράνθρωπος τῶν πλέον σκοτεινῶν σιωνιστικῶν κύκλων, τὸν ὁποῖον καὶ προκαλῶ νὰ μὲ μηνύσῃ, διεκήρυξε τὴν χρεωκοπίαν ΟΜΩΣ ἄνευ χρεωκοπίας, διὰ τὸ ἀζημίωτον τῶν καημένων πιστωτῶν, ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ μέχρι πρὸ ὀλίγων μόλις ἑβδομάδων «λεφτὰ ὑπῆρχαν», ὥστε νὰ καταστήσῃ τὸν συνεχιζόμενον ἁλματώδη περαιτέρω δανεισμὸν τοῦ μεταπολιτευτικοῦ των Φαρσοκωμῳδείου ἀδύνατον καὶ τὴν καθυπόταξιν εἰς τοὺς Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους τοῦ Δ.Ν.Τ. καὶ τῆς «τρόικας» βεβαίαν!
Κι αὐτὰ δὲν ἦσαν, ὅμως, ἀρκετά.
Ἡ γραμμὴ τῆς ἀμερικανοφώνου αὐτῆς «κυβερνήσεως» [1] μὴ νομισθῇ ὅτι εἶναι παντοῦ χλιαρὰ καὶ ἀλυσιτελής – ΟΧΙ!!! Ὁ κ. G.A.P. μας εἶναι ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ εἰς ὅ,τι ἀφορᾷ εἰς ὡρισμένα ζητήματα ἀρχῆς! Ὅπως, φερ᾿ εἰπεῖν, τῆς ἐθνικῆς ἀξιοπρεπείας – ἡ ὁποία μπορεῖ μὲν νὰ διανέμεται δωρεὰν τοῖς πᾶσι, διατυμπανιζομένη παγκοσμίως ἀνὰ τοὺς πιθηκίδας ὡς κουρελόχαρτον ἀνέξοδον κι εὐτελές, ὅμως ἀπέναντι τῶν τοκογλύφων μας … «ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ»! Ὄχι, καμμία διαπραγμάτευσις – ὀρύεται σθεναρῶς ὁ G.A.P. μας – «ΘΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΟΛΑ, ἀφοῦ «τὰ χρωστᾶμε» »!!! Οὔτε κουβέντα!!!
Ἡ πραγματικότης πλέον ὑπερβαίνει κατὰ πολὺ καὶ τὴν νοσηροτάτην φαντασίαν…
ΤΕΛΜΑΤΩΣΙΣ – ΚΑΙ ΑΛΗΘΗΣ ΑΝΑΚΑΜΨΙΣ…
Ὅμως τὴν ἔξοδον καὶ τὴν ἄνοδον ἐκ τοῦ τοιούτου νοσηροῦ τέλματος, τὴν ἐπάνοδον δηλαδὴ εἰς τὴν Ἱστορίαν, θὰ καθορίσῃ ἀκριβῶς ἡ ὑπέρβασις ἐκείνης τῆς παθογενοῦς εἰκονικότητος, ὡς ἡ ἐκ τῆς αὐθεντικότητος ἀναγέννησις – καὶ θὰ προσδιορίσῃ ὁ ποιοτικὸς βαθμὸς αὐτῆς τῆς ὑπερβάσεως, ποὺ μόνον ὑπὸ τῶν ἀνωτέρων φορέων πνεύματος καὶ ἐνεργοῦ βουλήσεως ἐπιτελεῖται.
Καὶ τότε θὰ εἶναι, πράγματι, τὸ Αἷμα καὶ τὸ Πνεῦμα, ὡς διττὴ ἔκφρασις τῆς αὐτῆς οὐσίας, ὁ παράγων τῆς ἀληθοῦς Ἱστορίας, ὅπως καὶ πάντοτε, ἡ ὁποία γράφεται ὑπὸ συνειδητῶν ἀγωνιστῶν τῆς αὐτοπραγματώσεώς των, ποὺ μέσα ἀπὸ τὸν παραλλήλως πολυεπίπεδόν των Πόλεμον «γίγνονται οἷοί εἰσιν» – μαθόντες, τὴν ἀληθῆ μάθησιν ἀσφαλῶς, κι ἀναβαπτιζόμενοι στὶς ζῳογόνες ἀκτῖνες τοῦ Ἡλίου μιᾶς νέας ῥόδινης αὐγῆς, ἑνὸς Ἥλιου ἀφθάρτου κι αἰωνίου ποὺ ἤδη λάμπει μέσα μας.
Οἱ χαμένοι ἀπὸ τὴν ῥίζα καὶ τὸ εἶναί τους, τὰ ἀνερμάτιστα ἀθύρματα περιστασιακοτήτων, τὰ «χαμένα κορμιὰ» κι οἱ περιπέτειές των ΔΕΝ συνθέτουν ἀληθῆ Ἱστορίαν ἀλλ᾿ ἀσήμαντον καὶ ἀνούσιον, ἀνάξιον μνήμης, θέατρον σκιῶν. Καὶ ἕνα εἶναι πάντως περὶ τοιούτων βέβαιον, ὅτι τελικῶς θὰ βυθισθοῦν καὶ σβήσουν διὰ πνιγμοῦ εἰς τὴν χαβούζαν τῶν συνεπειῶν τῆς ἀνικανότητός των, τῆς δειλῆς των ἀνεπαρκείας καὶ καλλιεργείας αὐταπατῶν – ἢ καὶ τῆς ἐπιλογῆς ὑπό τινων, κατὰ βέλτιστον, σπασμωδικῶν ἡμιμέτρων, ῥιζικῶς ἐκ προοιμίου ἀνικάνων πρὸς ἀναγνώρισιν καὶ ἀντιμετώπισιν τοῦ πλήρους προβλήματος, ἐλλείψει πραγματικῆς κοσμικῆς-ἱστορικῆς προοπτικῆς. Καθ᾿ ὅσον καὶ ἐπ᾿ αὐτοῦ, μάλιστα, «οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τῷ μὴ ἔχοντι» – τὸ ὁποῖον ἐδῶ σημαίνει, κατ᾿ ἀναλογίαν, ὄχι πλέον ἁπλῶς «ἔχοντι» ἀλλὰ «ὄντι».
Ὅπως ἀνέφερα κλείνοντας τοὺς «Οἰακισμοὺς 2» (7/1/᾿11),
«αὐτὸς ὁ Δρόμος εἶναι μονόδρομος, μοναδικὸς διὰ τὴν ἀναγέννησίν μας, διότι ἡ Ἱστορία δὲν ξεγελιέται παρὰ μόνον πρὸς τὸ χειρότερον · ὁ Δρόμος, σκολιὸς μὲν ἀλλ᾿ ἀτρεκὴς καὶ πραγματικός μὲ κοσμικὴν ἔννοιαν καὶ προοπτικήν, τῆς ἀληθοῦς καὶ πλήρους ἀνακάμψεως – ὁ Δρόμος τοῦ ΑΡΜΑΤΟΣ.»
Ἐν τῷ μεταξύ, ἡ παρασκευὴ καὶ ἡ ὑπὸ τοῦ συναφῶς εἰς χαβούζας ἁρμόζοντος ὑλικοῦ πλήρωσις τῆς προαναφερθείσης χαβούζας τῶν θεμελιωδῶν μας ἁμαρτιῶν-ἐσωτερικῶν ἀστοχιῶν-ψυχαναγκασμῶν προχωρεῖ ἐκθετικῶς.
Καὶ γεμίζει μὲ ἀστείρευτη πιθηκανθρωπίλα, ποὺ καταφθάνει παφλαδὸν μὲ κάθε μέσον ἀπὸ Ἀσία, Ἀφρικὴ καὶ ἀπὸ Βαλκάνια – ἐννοῶ τοὺς βαλκανίους Ἀθιγγάνους, ποὺ ἔρχονται νὰ προστεθοῦν στὴν ἐδῶ ἤδη τὰ πάντα ἐλευθέρως λυμαινομένην, ὡς ἐν ἀθιγγανικῷ παραδείσῳ μετὰ ὀρθοπολιτικῆς προστασίας, ὅμαιμον φαιὰν μάστιγα.
Ὁ δὲ ἰουδαϊκὸς ψυχοκτόνος βάκιλλος ποὺ κατέχει τὸ ῥιζικῶς ξεπλυμένον ἐγκεφαλικὸν κούφωμα τῶν μαινομένων τρισαθλίων «πρωτ-αγωνιστῶν» τῆς «ἠθικῆς» τοῦ αὐτομίσους καὶ τῆς φυλετικῆς αὐτοκτονίας φροντίζει διὰ τὴν προώθησίν των, ὅπως τῶν βορειοαφρικανῶν ποὺ καταρρακώνουν τὸ κτήριον «Ὑπατία» · ἐφ᾿
ᾧ καὶ ἀναμιμνήσκομαι τῆς θείας ἐκείνης προτύπου Ἑλληνίδος, τὴν ὁποίαν αἱ χριστιανικαὶ ὀρδαὶ ἀνθρωποφάγων προγόνων τῶν καταληψιῶν διὰ χειρῶν, ὀνύχων καὶ ὀδόντων λυσσαλέως κατετεμάχισαν, ὑπὸ τὴν «θεόπνευστον» (:ἰαχβόπνευστον) παρότρυνσιν καὶ καθοδήγησιν τοῦ «ἁγίου πατριάρχου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας» (ποὺ οἱ παπάδες κάθε φορὰ μνημονεύουν ἐπικαλούμενοι τὴν χάριν του ἐφ᾿ ἡμᾶς (!!!) κατὰ τὸ σχόλασμα τῆς «λειτουργίας»)… Καὶ ἐρχόμενοι ἐδῶ διαπράττουν ἀναισχύντως κάθε δευτερόλεπτον ὅ,τι οἱ πρόγονοί των διέπραξαν ἐπὶ τῆς Ὑπατίας καὶ τόσων Ἀρίων ἐπὶ τῶν νεο-Ἑλλήνων πού, ἑκόντες-ἄκοντες, τοὺς … «φιλοξενοῦν», ἀδυνατοῦντες ἐν τῇ ἀνυπερβλήτῳ των ἀκατασχέτῳ ἐνστικτώδει κτηνῳδίᾳ τους ἔστω καὶ προσωρινῶς καὶ σκοπίμως νὰ ἐπιδείξουν στοιχειώδεις ἐπιφανειακοὺς τρόπους! Ἀντὶ ἄλλης θωρακίσεως λοιπόν, νὰ τὶ παρέχουν οἱ «πανεπιστημιακοὶ δάσκαλοι» αὐτῆς τῆς πεισιθανάτου χώρας/ἠπείρου στὸν ἑλληνικὸ λαό ποὺ τοὺς ἀνέχεται καὶ περιλιβανίζει (ἀσυνταξία, ἀγραμματοσύνη καὶ ἀσυναρτησία τοῦ πρωτοτύπου):
50 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Αλληλεγγύη στον αγώνα των 300 απεργών πείνας
Πόσες φορές χρειάζεται να ρισκάρουν τη ζωή τους,
έτσι ώστε να υπάρχουμε και να υπάρξουν;
Για να έχουν το δικαίωμα να ζουν με αξιοπρέπεια και ελπίδα σε μια χώρα που αναζητά το εξιλαστήριο θύμα στο πρόσωπο του πλέον ευάλωτου, του αδύνατου κρίκου.
Για το μετανάστη και την μετανάστρια που με το αίμα τους, την υποβαθμισμένη εργασία και τη δημιουργικότητα τους, κινούν τη μηχανή της «εθνικής οικονομίας».
Για εκείνον και εκείνη που αναζητώντας την ελευθερία ή διωκόμενοι από την ανέχεια, τον πόλεμο ή κάποια «ειρηνευτική» κατοχή, διαπερνούν τα σύνορα για μια καλύτερη ζωή.
Για τους μετανάστες και τις μετανάστριες που έδωσαν τη ζωή τους στα εθνικά σύνορα των ευρωπαϊκών κρατών, τα 13.000 τεκμηριωμένα θύματα του δόγματος της ασφάλειας από το ’93 μέχρι σήμερα, και τους/τις δεκάδες χιλιάδες αγνοούμενους/ες.
Για τα παιδιά των μεταναστών που από την κούνια μεγαλώνουν με νομικούς/κοινωνικούς περιορισμούς και αποκλεισμούς.
Για να γίνουν συνείδηση, αγώνας και λόγος τα κοινά ταξικά συμφέροντα των ελλήνων και των μεταναστών που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο σε κάθε λογής υπηρεσίες, στις οικοδομές, στα εργοστάσια, στην ύπαιθρο, στην οικιακή εργασία – όπως και τα κοινά ταξικά συμφέροντα των ανέργων.
Γι’ αυτούς και για χίλιους ακόμα ανείπωτους λόγους:
– Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην απεργία πείνας των 300 μεταναστών
– Ζητάμε τη νομιμοποίηση χωρίς όρους όλων των μεταναστών/τριών
– Στηρίζουμε το αίτημα των απεργών για ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες
Ἀπὸ κοντὰ καὶ οἱ ποικίλλοι ἐμετικοὶ ἐργατοπατέρες-πρωτοκοπρῖται τοῦ συνδικαλισμοῦ!
Ψελλίζουν δὲ θρασύτατα μετ᾿ ἄλλων καὶ τὸ περὶ ἀνάγκης ἀναθεωρήσεως τῆς β΄ συνθήκης Δουβλίνου, ὥστε ν᾿ ἀποστέλλωνται οἱ ἀνθρωπίδαι εἰς τὰ ἐνδότερα τῆς Εὐρώπης… Ἀντιπροτείνω τὸν κρατῆρα τῆς Αἴτνας, ὥστε νὰ διεισδύσουν καὶ εἰς τὰ ἐνδότατα.
Ἔχουν δὲ ἄριστα πληροφορηθῆ οἱ ἀνὰ τὴν ὑφήλιον ἀνθρωπίδαι περὶ τῶν τοιούτων τοξικοτάτων καρκινωματικῶν ὀγκιδίων – καὶ δὴ συνήθως θέσιν ἐγκεφάλου ὑπεχόντων μεταξὺ τῶν ἀξιοθρηνήτως καὶ θανασίμως παρηκμασμένων λευκῶν. Γνωρίζουν καλῶς εἰς τίνων εὐνούχων χώρας κατευθύνονται. – Ἄλλως οὐδέποτε θὰ τὸ ἀπετόλμουν · ἂς ἐδοκίμαζαν εἰς τὴν Βόρειον Κορέαν…
Μᾶς λέγουν συχνὰ ὅτι εἶναι πρόσφυγες · διατί, λοιπόν, μὲ τὰ πλοιάριά των ἔχουν μόλις κατακλύσει τὴν ἰταλικὴν νησῖδα Λαμπετοῦσα (μόλις 20 τετρ.χιλιομέτρων), ποὺ πλέον ἔγινε Ἀμαυροῦσα, ἀπέχουσαν μόλις 100 χλμ. ἐκ τῆς πρωτευούσης τῆς Ὑεμένης, τώρα ἀκριβῶς ποὺ «ἔπεσεν ἡ τυραννία» λοιπόν;
Μᾶς λέγουν ὅτι δὲν ἔχουν νὰ φᾶνε · πρῶτον ἂν κάναμε ἀπὸ 15 παιδιὰ οὔτε κι ἐμεῖς θὰ εἴχαμε · δεύτερον, τὸ Μαρόκον συγκαταλέγεται μεταξὺ τῶν δανειστῶν μας – νὰ πάμε νὰ μᾶς ταΐσουν τώρα ποὺ ἐμεῖς πεινᾶμε, λοιπόν; Τρίτον δὲ καὶ κυριώτατον, αὐτοί, ἐν τούτοις, δυστυχῶς γιὰ τὸν πλανήτη καὶ τοὺς ἀνθρώπους του, ΔΕΝ λιμοκτονοῦν – κι ὁ πληθυσμὸς διπόδων τῆς γῆς ἔχει ὑπερτριπλασιασθῆ ἀπὸ τὸ 1950 – ὄχι φυσικὰ μὲ λευκούς!!! Καί, ὅση καὶ ἄν εἶναι ἡ κατακλύζουσα καὶ … σκλαβωτικὴ φυσικὴ εὐγένεια τῶν ὀρδῶν αὐτῶν, ὅσο κι ἂν ὁ ἅγιος Ἀλεξανδρουπόλεως βλέπει ἐκεῖ λαμπρὸ πεδίο ἐνασκήσεως τῆς «φιλανθρωπίας» του καὶ σπορᾶς διὰ τὸ ταπεινόν του «ἐγὼ» καὶ διὰ τὰ πολυπόθητα γραμμάτια τοῦ παραδείσου, ὅμως ὡς Εἶδος δὲν μποροῦμε ν᾿ αὐτοκτονήσουμε προθύμως κι εὐχαριστώντας τοὺς δημίους μας, ὅσο κι ἂν μᾶς τὸ ἐπισημαίνουν ὡς «χριστιανικὸ» ἤ, ἰσοδυνάμως ἐν παραφροσύνῃ, «ἀνθρωπιστικό» μας «καθῆκον»!!!
Τεχνητὰ γυαλιὰ γιὰ χρυσόψαρα γυάλας ποὺ θαρροῦν πὼς ὁ κόσμος ὅλος εἶναι γυάλα, θερμοκήπιον καὶ παγκόσμιος Παιδικὴ Χαρὰ!!!
Αὐτὸ ποὺ διὰ τοιούτων «ἀθώων» παραισθησιογόνων ἐμμονῶν διενεργεῖται, ὅμως, εἶναι ἡ συστηματικὴ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ τῆς Λευκῆς Φυλῆς μέσα στὴν ἴδια της τὴν κοιτίδα, ὑπὸ τὴν προδοτικὴν καθοδηγητικὴν ἐποπτεία τῶν διεφθαρμένων ἐξιουδαϊσμένων παραγόντων ποὺ κατέχουν τὶς θέσεις-κλειδιά.
ΠΟΥ ἔχουν, λοιπόν, ἐπιτύχει εἰς τὸν προηγούμενον ψυχονοητικὸν καὶ ἐνστικτώδη εὐνουχισμὸν καὶ διαστροφὴν τῆς Φυλῆς μας, ἀντιστοιχουσῶν εἰς Γενοκτονίαν κατὰ τὸ ἐσωτερικὸν πεδίον, μετὰ τὴν ὁποίαν καὶ ἡ βιολογικὴ εἶναι ζήτημα χρόνου · ἄλλως πάντα ταῦτα θὰ ἦσαν ἀδιανόητα.
Καὶ ἡ Ἀναστήλωσις καὶ Ἀνάστασις τῆς Φυλῆς μας ἀπαιτεῖ, ἀντιστοίχως (: ἀντιστρόφως) ἀγωνιστὰς ἀκεραίους, ὁλοκληρωμένους, καταλάμποντας καὶ προτύπους, διὰ νὰ ἐπαγείρουν μία τρομεράν, πυρφόρον, καθαρτήριον καὶ νικητήριον ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΝ!
Ὁ μεταπολεμικὸς ἐνοχοποιητικὸς (ἐκλεκτικῶς, ὅμως, κατὰ θαυμαστὴν καὶ μυστηριώδη καββαλιστικὴν λογικήν, ἀποκλειστικῶς τῶν Λευκῶν!!!) νεολογισμὸς τῶν Ἰουδαίων «ῥατσισμός», Ἰουδαίων τοιούτων, ὅπως τῶν θεμελιωτῶν τῆς μαρξιστογενοῦς νέας κοινωνικῆς ἀνθρωπολογίας τύπου Franz Boas, καὶ ἰουδαϊκῶν/διαβολικῶν μολυσματικῶν κέντρων διασπορᾶς ψυχονοητικοῦ AIDS (:καταλύσεως ἀνοσοποιητικοῦ/ἀμυντικοῦ συστήματος τοῦ ὀργανισμοῦ) τύπου Σχολῆς Φραγκφούρτης, ὡς μέρος τῆς δημιουργίας καινοφανῶν τεχνητῶν πλαισίων διὰ τεχνητῶν ἐννοιῶν, διὰ τῶν ὁποίων ὁ ἀποπροσανατολισμὸς ἀποτελεῖ ὄχι πλέον στόχον ἀλλ᾿ ἀφετηρίαν, παρουσιάζει τὰ πλέον εὐγενῆ, φυσικά, θεμελιώδη αἰσθήματα κοινοτικοῦ ἰδεαλισμοῦ, αἱματικῆς-πνευματικῆς-αἰσθητικῆς συναφείας καὶ συνοχῆς, τὰ ἐρριζωμένα εἰς τὴν ἐσωτερικήν μας ἀ-λήθειαν, ταυτότητα καὶ φύσιν ὡς ἔνοχα καὶ ἐγκληματικά, ὁλοκληρώνοντας εἰς πλήρη εὐνουχισμὸν καὶ διαστροφικὴν παραφροσύνην τὴν στρεβλότητα ἰδίως τῶν δύο τελευταίων χιλιετιῶν…
Ἡ ἐπαφὴ μὲ τὴν στυγνὴν πραγματικότητα, ποὺ εἰς τίποτε δὲν θὰ θυμίζῃ τὴν Παιδικὴν Χαρὰν τῆς πανειρηνιστικῆς ἀνάνδρου κι αἰσχρᾶς ἀπομαλθακώσεως ἀλλὰ μᾶλλον προοίμια ἐνόπλου φυλετικῆς συρράξεως, θὰ ἀρχίσῃ νὰ ἀφυπνίζῃ πολλούς: μᾶς ἀφορᾷ, ὅμως, ἡ ἀληθὴς ἀφύπνισις – καὶ ὄχι μία εὐτελὴς ψηφοθηρία ἐπὶ συλλόγων ληστευθέντων ἢ τὰ παρόμοια… Οἱ δὲ ληστευθέντες ἂς ἀναζητήσουν τὰ ἀτομικὰ δικαιά τους, ἂν παραμένουν ἁπλῶς εἰς ἐκεῖνα προσκεκολλημένοι, στοὺς ἀπατεῶνας τῆς ψευδοπολιτικῆς ποὺ ἐπὶ δεκαετίας ἤδη λιβανίζουν, παλαιοὺς καὶ «νέους». Δὲν εἴμαστε κι οὔτε θὰ γίνουμε δικηγόροι! Ἐχθρός μας εἶναι τὸ ὅλον νοσογόνον τερατούργημα, ἡ ῥίζα τοῦ θανασίμου βιοψυχικοῦ εὐτελισμοῦ καὶ τῆς Ἀντιστροφῆς – δὲν καταπολεμοῦμε σποραδικῶς μεμονωμένα συμπτώματα. Κομπογιαννῖται, ἄλλως τε, ἀφθονοῦν – καὶ πάσης ἀποχρώσεως μάλιστα…
Ἡ Ἀντιστροφὴ καὶ ἡ καταστροφὴ πάσης φυσικῆς ἱεραρχίας, φυσικοῦ σεβασμοῦ, αἰδοῦς, σεμνότητος, ἀνιδιοτελείας καὶ πειθαρχίας ἀποτελεῖ τὸ θεμέλιον τῆς καταστροφῆς μας – καὶ ὑποδεικνύει, μετὰ τῆς φωτοτρόπου κατευθύνσεως, καὶ τὴν ἐπιτασσομένην θεμελιακότητα, καθολικότητα, πληρότητα, συντονισμὸν καὶ συνολικότητα τοῦ Ἀγῶνός μας.
Διότι τὸ δίλημμα καὶ τῆς Ἱστορίας καὶ τῆς ψυχῆς μας εἶναι, ταὐτοσήμως, ἀδήριτον καὶ ἀδυσώπητον: Ἢ ΟΛΑ – Ἢ ΤΙΠΟΤΕ !
Ἢ ΑΡΙΑΝΙΚΟΤΗΣ – Ἢ ΕΚΠΙΘΗΚΙΣΜΟΣ!
Ἂς ἀναδιπλώσουμε, λοιπόν, τὰ ἁγνὰ κι ἀμόλυντα ἀπὸ ῥύπους παντοίους καὶ παντοειδεῖς ῥυπαροὺς ἱερά μας Λάβαρα!
– ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
Στέφανος Γκέκας
[1] πρᾶγμα ποὺ πλέον καὶ δὲν ἐνοχλεῖ τὸν παγκάκιστον ἀντιπρόεδρόν της, ὅπως ἐπὶ ὑπουργίας G.A.P. εὶς τὸ χαρτοφυλάκιον Ἐξωτερικῶν τὸν εἶχε καταγγείλει ὅτι γλῶσσα ἐργασίας τοῦ ὑπουργείου του ἦτο ἡ ἀμερικανική · ἀντιπρόεδρον καταξιωθέντα διὰ τὴν θέσιν μέσῳ παρεμβάσεων τοῦ τύπου «νὰ ποῦμε πὼς τὴν σημαία τὴν πῆρε ὁ ἀέρας» καὶ λοιπῶν ἰδεῶν καὶ πρωτοβουλιῶν παρομοίως σθεναρᾶς ἐθνικῆς πολιτικῆς: ὅπως ἡ ἀνεκδιήγητος ἐκείνη, τοῦ νὰ ἀποσύρουμε τὰ στρατεύματά μας ἐκ τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου ἔναντι … ἀποσύρσεως τῶν τουρκικῶν ἐκ τῶν ἀπέναντι μικρασιατικῶν ἀκτῶν, μερικὲς δεκάδες χιλιόμετρα παραπίσω [!!!] …