Δεν υπάρχει καμμία οικονομική κρίση διότι πολύ απλά ποτέ στον πλανήτη γή δεν υπήρξε ένας παγκόσμιος και οικουμενικός οικονομικός παράδεισος ο οποίος είχε αντίκρυσμα σε μία καθολικά ευτυχισμένη ανθρώπινη ζωή.Ανέκαθεν στον πλανήτη γή βασίλευε η «κακή πίστη»του Σάρτρ,η προσπάθεια κάποιων να επιβουλευθούν την ανάγκη των πολλών για την Αριστοτελική ευδαιμονία.Ο όρος «οικονομική κρίση»είναι πάνω από όλα όρος πειθούς.Οι εφευρέτες του θεωρούν ότι μέχρι το 2007 πάνω κάτω ο πλανήτης ζούσε ευτυχισμένα μέσα στον καπιταλιστικό παράδεισο της οικοδομικής απολυτότητας,των υπέραγορών,των πλείστων όσων αγαθών.Ξαφνικά από το 2007 πάνω κάτω χάθηκαν όλα άρα επήλθε οικονομική κρίση.Πίστευε κανείς ότι ο κόσμος έως το 2007 ήταν ευτυχισμένος και εκτός κάθε κρίσης;Όχι.Απλά η εξουσία και τα κάθε είδους φερέφωνά της εστίαζε αλλού.Στο γεγονός ότι έχει εγκατασταθεί ειδικά στη Δύση ένα ανεκτό επίπεδο ζωής.Μακριά από τη φύση και τον ανώτερο πνευματικά άνθρωπο αλλά τέλος πάντων ο υλικός άνθρωπος είχε κάποια καλά του καπιταλισμού.Σε τι ποσοστό;Δεν γνωρίζω αλλά εάν καθίσω να σκεφθώ τις απίστευτες παγκόσμια κοινωνικές ανισότητες θα υποστηρίξω ότι ο καπιταλισμός από μόνος του ,από τη γένεσή του ακόμη,είναι μία κρίση από μόνος του,μία αρρώστια.Διότι στηρίζεται στο ξεγέλασμα του ανθρώπου,ο οποίος άνθρωπος μαθαίνει στα υλικά αγαθά και όταν κατευθυνόμενα αυτά του λείψουν τότε ομιλεί για οικονομική κρίση.Άρα δεν ομιλούμε για οικονομική κρίση αλλά για τη γένεση του επομένου σταδίου μετά τον καπιταλισμό ,μιάς επομένης φυλακής για τον άνθρωπο ,την οποία και παρακάτω θα ονοματίσουμε.
Όταν λοιπόν κόντευε να τελειώσει ο Β΄Παγκόσμιος πόλεμος οι ισχυροί μαζεύθηκαν στο Bretton Woods.Είναι κρίμα που δεν διδάσκονται σωστά οι σταθμοί αυτού του κόσμου,οι σταθμοί που ουσιαστικά γέννησαν τον κόσμο μας.Για να μην το ξεχάσω, ένα ολόκληρο καπιταλιστικό(Ρικάρντο) οικοδόμημα χτίσθηκε επάνω στη σχέση του ανθρώπου με το πραγματικό.Με τον πραγματικό εργάτη,την πραγματική εργασία,τα πραγματικά μέσα παραγωγής,την πραγματική συσσώρευση του πραγματικού πλούτου(ούτε μετοχές ,ούτε πιστωτικά ανάλογα).Από την άλλη πλευρά ένα ολόκληρο αντικαπιταλιστικό οικοδόμημα(Μάρξ) χτίσθηκε επάνω στην πραγματικότητα της «δικτατορίας του προλεταριάτου»στην πραγματική συσσώρευση του ορατού και χειροπιαστού πλούτου στα χέρια του προλεταριάτου(αν και δεν είναι ακριβώς αληθές αυτό αλλά αυτό το έχουμε συζητήσει αλλού).Η πραγματικότητα αυτή πήγαινε καλά έως το 1929 όταν ένας άλλος τρόπος συσσώρευσης πλούτου έφθασε την ανθρωπότητα στα πρόθυρα της κρίσης (εξωτερικά)αλλά εσωτερικά και αληθινά μέσα από το κόλπο των τραπεζικών πιστώσεων(μετοχών) όταν ο κόσμος ξεπέρασε τη δήθεν κρίση το χρήμα βρέθηκε στα χέρια λίγων ,όχι πραγματικό χρήμα αλλά τραπεζικό χρήμα(χρηματοπιστωτικά εύπλαστο).
Ο άξονας του καπιταλισμού μετατοπίσθηκε .Οι πολλοί έμειναν στην κρίση-η οποία ακόμη και τότε δεν υπήρξε.Διότι υπήρχε πλούτος και προϊόντα όλοι να περάσουν καλά.Η κατευθυνόμενη δήθεν κρίση μετέφερε τον άξονα του καπιταλισμού από το σημείο του πραγματικού χρήματος στο σημείο των τραπεζικών πιστωτικών μετοχών, των απλών χαρτιών.Τώρα πιά όποιος έχει χαρτάκια στα χέρια του έχει πολλά ,και χρήματα και επιχειρήσεις.Περνάμε στο συμβολικό χρήμα ,όπως από την πραγματικότητα του Αρχιμήδη περάσαμε στον Πλατωνικό συμβολισμό.Η εμηνεία της Αυστριακής σχολής για το κράχ του 1929 είναι ενδεικτική.Η τεράστια χρηματική εξάπλωση από το 1920 έφερε την τεράστια πιστωτική εξάπλωση.Οι τράπεζες έδωσαν τέτοιο χρήμα σε δανειολήπτες ώστε η έννοια του πραγματικού χρήματος χάθηκε.Το 1929 σηματοδοτεί το πέρασμα του καπιταλισμού στο χάρτινο χρήμα των μετοχών και άλλων παραγώγων.Το πραγματικό χρήμα εξαφανίσθηκε μέσα από τις απίστευτες πιστώσεις.Όμως χώρες όπως η Αγγλία προσπαθούσαν να μην χάσουν τη σχέση με το χρυσό και ο κόσμος οδηγήθηκε εξωτερικά στην κρίση-για τους πολλούς –εσωτερικά στο ότι ο πλούτος του κόσμου σε μία πρώτη εκτίμηση άρχισε να συγκεντρώνεται υπό μορφή πιστώσεων (μετοχών και άλλων χρηματοπιστωτικών προϊόντων)στα χέρια κάποιων.Οι τράπεζες βέβαια ήταν το σπίτι αυτών των κάποιων και των μετέπειτα της κρίσης τράστ.Η μετατροπη του πραγματικού χρήματος σε μετοχές και άλλα τραπεζικά παράγωγα ήταν η απόδειξη ότι το 1929 ήταν μία μεγάλη νίκη του καπιταλισμού.Το 1929 χάθηκε το χρήμα όπως το εννοούσαν έως τότε,όχι ο χρυσός.Και γι΄ αυτόν τον χρυσό-και για πολλά ανώτερα άλλα- έγινε ο Β.Παγκόσμιος πόλεμος.Η καπιταλιστική κίνηση του 1929 να μετατρέψει το πραγματικό χρήμα σε τραπεζικές πιστώσεις που έπειτα γέννησαν τα σημερινά χρηματοπιστωτικά παράγωγα ώστε τα απλά χαρτάκια και αν χαθούν να αντισταθμίζονται από άλλα –σε αντίθεση με την απώλεια του κυριολεκτικού χρήματος-έκανε σιγά-σιγά τις τράπεζες φωτοτυπικά μηχανήματα όπου το ένα δολλάριο έβγαινε σε δις κόπιες με αξία όποια αξία ήθελαν οι τραπεζίτες και έδιναν αυτή την αξία σε όποια χώρα ήθελαν.Αυτό το χρήμα δεν θέλει την εργασία,δεν αμοίβει εργασία δεν έχει σχέση με την εργασία ,αυτοαναπαράγεται στα κομπιούτερ των χρηματοπιστωτών , και γι αυτό σήμερα αυτό το χρήμα κυκλοφορεί ως μετοχές χωρίς ανάπτυξη,χωρίς οι χώρες να χρειάζονται να αναπτύσσονται(το ψεύτικο τραπεζικό και χάρτινο χρήμα που κινεί τη χώρα μας έχει παύσει κάθε ανάγκη ανάπτυξης).
Ας πάμε στο Bretton Woods.To σημαντικό με το Bretton Woods(1944) είναι το ότι χάθηκε η σχέση του χρήματος με την πραγματική εργασία άρα χάθηκε η κυκλοφορία του πραγματικού χρήματος.Τόσοι δουλεύουν ,τόσοι παράγουν τόσο χρήμα κυκλοφορεί.Η σημερινή κρίση-για τους πολλούς –στηρίζεται στο ότι κανείς δεν ξέρει ποιο είναι το πραγματικό χρήμα,ποιο το χαρτάκι και ποιες οι μετοχές και τα ομόλογα.Επειδή μάλιστα όλα είναι όλο και περισσότερο χαρτάκια που τα κόβεις σε χαρτί Α4 δεν συζητάει κανείς για ανάπτυξη.Στο Μπρέτον Γούντς λοιπόν πάρθηκαν δύο σημαντικές αποφάσεις τις οποίες λίγοι κατάλαβαν και ήταν συνέχεια του 1929 –εάν σκεφθούμε ότι μετά το 1929 ο χρυσός συσσωρεύθηκε-αντί να διανεμηθεί και να κοπεί παγκόσμιο νόμισμα που μπορεί και να απέτρεπε τον Β. Παγκόσμιο Πόλεμο- και οι ισοτιμίες δυνάμωσαν –κάτι που δεν θα χρειαζόταν να γίνει εάν υπήρχε παγκόσμιο νόμισμα.Το όλο κόλπο(διαίρει και βασίλευε)στηρίχθηκε στο ότι οι δυνατοί πρέπει να απορροφήσουν τους αδυνάτους και οπωσδήποτε το μέτρο του χρήματος ο χρυσός να συσσωρευθεί στην μεγάλη νικήτρια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου ,Αμερική.
Τι αποφασίσθηκε στο Μπρέτον Γούντς;΄Νόμισμα μετατρέψιμο άμεσα σε χρυσό είχαν μόνον οι ΗΠΑ(!).Οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου είχαν μετατρεψιμότητα σε χρυσό όσον αφορά στο νόμισμά τους μόνον έμμεση.Όλες οι χώρες εισήλθαν σε σύστημα νομισματικών ισοτιμιών .Το αποτέλεσμα ήταν οι ΗΠΑ να προσπαθούν να αγοράσουν όλον τον κόσμο και να παρουσιάζουν απίστευτο έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών.Η πετρελαϊκή κρίση επέβαλε την έξοδο των ΗΠΑ από τον κανόνα του χρυσού και επέβαλαν παγκόσμια συμμετοχή όλων στις σταθερές νομισματικές ισορροπίες.Όμως οι ΗΠΑ εκμεταλλεύθηκαν –και όλοι καταλαβαίνουμε το γιατί-τις ιστορικές συγκυρίες.Ο πόλεμος του Γιόμ-Κιπούρ το 1973 και η Ισλαμική επανάσταση στο Ιράν το 1981 γέννησαν τις περίφημες πετρελαϊκές κρίσεις και συγχρόνως απογείωσαν τις τιμές του χρυσού-είπαμε ποιος είχε το χρυσό έπειτα από το Μπρέτον Γούντς,άρα καταλαβαίνουμε ποιος συσσώρευσε τον παγκόσμιο πλούτο μέσα από το δανεισμό και την εξάπλωση του τραπεζικού κεφαλαίου σε όλο τον κόσμο.Το ΔΝΤ εδώ και χρόνια κόβει χαρτάκια και τα πουλάει ως χρήμα-το ίδιο κάνει και στην ψωροκώσταινα γι αυτό και δεν θέλει ανάπτυξη ,διότι όποτε θέλει κόβει χρήμα Α4 χαρτάκι.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση συσσώρευσε τον πλούτο των Ευρωπαϊκών εθνών και τώρα κάνει το μέσο όρο με τις ΗΠΑ,τη FED και το ΙΜF.O συμψηφισμός αποκαλύπτει την μεγάλη αλήθεια.Ο κόσμος ελέγχεται από μία ντουζίνα τράπεζες οι οποίες μέσα από το χάρτινο χρήμα ελέγχουν τα πάντα.Δεν χρειάζονται κόσμο και εργασία διότι μέσα από την κρίση του 1929 έκαναν τα πάντα τραπεζικά συσσωρευμένο χρήμα,μέσα από την κίνηση του Μπρέτον Γούντς αγόρασαν όλο τον κόσμο,διά της πετρελαϊκής κίνησης χρέωσαν όλη την υφήλιο,άρα γιατί να έχουν ανάγκη κόσμο,παραγωγή και εργασία αφού ελέγχουν τραπεζοπιστωτικά το πάν;Η Ελλάδα ως είσοδος στην Ανατολή,η Πορτογαλία και η Ισπανία ως είσοδος στην Αφρική και η Ιρλανδία ως οικονομική αποικία των Αμερικανών δέχονται την οικονομική οργή των τραπεζών στην προσπάθειά τους το χάρτινο χρήμα να εξαπλωθεί παντού πέρα από σύνορα και πατρίδες.
Τώρα που πλέον το χρήμα είναι καλά ασφαλισμένο σε τραπεζικά ιδρύματα και η τεχνολογία ανεξαρτητοποίησε συμπαντικά τη γή ο καιρός της ηλεκτρονικής σκλαβιάς και του τεχνολογικού δεσποτισμού έφθασε.Όλα θα γίνονται μέσα από την τεχνολογία χωρίς καμμία έννοια ανάπτυξης, απλά το όλο θέμα επιθυμεί τον έλεγχο του ρομποτανθρώπου.Αυτό είναι και το τέλος του καπιταλισμού.Ο ρομποτάνθρωπος δεν θέλει αγαθά άρα ο καπιταλισμός δεν χρειάζεται.Θέλει την ανακύκλωση-όπου δεν απαιτείται ανθρώπινη εργασία-θέλει την ανέξοδη αειφόρο ενέργεια,θέλει ένα τσιπάκι να τον κατευθύνει στα πάντα.Ευτυχώς ένα μικρό λείμμα θα ανοίξει έναν άλλο δρόμο που ο Πλάτων εις την Πολιτεία ονόμασε άνω οδό προς το αγαθό.
B.Δ.Μ.