Είναι πάντα διασκεδαστικό να παρατηρεί κανείς τους ζηλωτές της φυλετικής (και λοιπής…) ισοπεδώσεως να προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο με την απίθανα βεβιασμένη κι απ᾿ τα μαλλιά τραβηγμένη μοναδική «λογική» τους, όταν έρχονται αντιμέτωποι με μίαν άβολη πραγματολογική διαπίστωση. Πράγματι, η περιστασιακή τους εφευρετικότητα προς επινόηση πολιτικώς ορθών ερμηνειών, ώστε, «αφρίζει-δεν αφρίζει», να εναρμονίσουν την «ατίθαση» πραγματικότητα με το ορθόν δόγμα της ιδεοληψίας τους, είναι αξιοθαύμαστη, καθώς συνήθως δεν αποτελεί καθόλου εύκολη υπόθεση.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το άρθρο Is it wrong to note 100m winners are always black?, του τέως πρωταθλητού της επιτραπέζιας αντισφαίρισης και αποτυχημένου υποψηφίου του κόμματος των Εργατικών Mathew Syed, που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα των BBC News. Φαίνεται καθαρά μέσω του άρθρου ότι η συνέπεια με την οποία νέγροι αθλητές κερδίζουν στο αγώνισμα των 100 μέτρων έγινε αντικείμενο προσοχής και προκάλεσε αρκετή δυσανεξία, εν όψει των ασυμβάτων προς τα ανεπίδεκτα αμφισβητήσεως περί αδιαφορίας των φυλών δόγματα συνεπαγωγών της· ώστε να καταστήσει αναγκαίο ένα πλήρως επεξηγηματικό άρθρο, που να προλαμβάνει κατά το δυνατόν το ατύχημα, φίλαθλοι θεαταί του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου να καταλήγουν σε συμπεράσματα μη αποδεκτά και μη εγκεκριμένα υπό της πολιτείας.
Εκθέτοντας το πρόβλημα ο Syed αναφέρει:
« Όλοι οι νικητές των 100 μ. από την έναρξη των αγώνων του 1983 είναι μαύροι, όπως και κάθε μέτοχος τελικού των τελευταίων 10 πρωταθλημάτων, με μοναδική την εξαίρεση του Σλοβένου Matic Osovnikarp που τερμάτισε 7ος το 2007.
Θεωρώντας ότι αυτή η επιτυχία είναι θέμα γονιδίων παρά περιβάλλοντος, καταλήγουμε σε ένα προφανές συμπέρασμα: Ότι οι μαύροι είναι εκ φύσεως καλύτεροι δρομείς ταχύτητος από τους λευκούς. Πράγματι είναι ένα συμπέρασμα που δείχνει αναγκαίο, αποκλείοντας θεωρήσεις πολιτικής ορθότητος».
Αυτό φυσικά δεν είναι το επιθυμητό. Ο Syed προχωρεί αμέσως, με πραγματικά απίστευτο τρόπο, σε έναν εκρηκτικό διαμελισμό του απαραδέκτου συμπεράσματος:
«Κοιτάξτε. Αυτό το συμπέρασμα δεν είναι απλώς λάθος – είναι λάθος ως προς την ίδια του την λογική.
Για να δούμε πώς, ας εξετάσουμε τις νίκες όχι στους δρόμους ταχύτητος, αλλά στις μεγάλου μήκους διαδρομές, όπου επίσης κυριαρχούν οι μαύροι. Η Κένυα από το 1968 έχει κερδίσει τον εκπληκτικό αριθμό των 63 μεταλλίων σε Ολυμπιακούς αγώνες σε δρόμους των 800 μ. και άνω, τα δε 21 από αυτά είναι χρυσά. Ένας σχολιαστής αγώνων μάλιστα απεκάλεσε τα αγωνίσματα μεγάλων αποστάσεων κενυατικό μονοπώλιο.
Αλλά αποδεικνύεται ότι δεν είναι η Κένυα στο σύνολό της που συνήθως κερδίζει τα μετάλλια, παρά μεμονωμένα άτομα από μια μικρή περιοχή στην κοιλάδα Rift, που ονομάζεται Nandi. Όπως έγραψε κάποτε και ένας δημοσιογράφος : Οι περισσότεροι δρομείς της Κένυα, αποκαλούν πατρίδα το Nandi.
Ιδωμένη σ᾿ αυτό το πλαίσιο, η θεωρία ότι οι μαύροι είναι εκ φύσεως καλύτεροι στα αγωνίσματα μεγάλων αποστάσεων φαντάζει αλλόκοτη. Απέχοντας πολύ από το να χαρακτηρισθεί φαινόμενο της μαύρης φυλής ή ακόμα και της Κένυας, οι δρομείς μεγάλων αποστάσεων είναι ένα φαινόμενο του Nandi. Και για να το πούμε διαφορετικά, η επιτυχία των μαύρων στα αγωνίσματα αποστάσεων επικεντρώνεται σε μια πινέζα πάνω στον χάρτη της Αφρικής, με την συντριπτική πλειοψηφία της ηπείρου να υποεκπροσωπείται.
Η ίδια ανάλυση ισχύει και για τους αγώνες ταχύτητος, όπου οι επιτυχίες επικεντρώνονται στους Τζαμαϊκανούς και τους Αφροαμερικανούς. Η Αφρική ως ήπειρος δεν έχει σχεδόν καμία επιτυχία. Ούτε καν ακόμα οι Δυτικοί Αφρικανοί.
Οι συνδυασμένες δυνάμεις της Μαυριτανίας, Γουινέας-Μπισό, Σιέρα Λεόνε, Δημοκρατίας της Γουινέας, Λιβερίας, Ακτής Ελεφαντοστού, του Τογκό, του Νίγηρα, του Μπενίν, του Μαλί, της Γκάμπια, της Ισημερινής Γουινέας, της Γκάνας, της Δημοκρατίας της Γκαμπόν, της Σενεγάλης, του Κονγκό και της Αγκόλας δεν έχουν κερδίσει ούτε ένα μετάλλιο σε αγώνες ταχύτητος σε Ολυμπιακούς αγώνες και σε παγκόσμια πρωταθλήματα.
Το λογικό σφάλμα είναι, λοιπόν, εμφανές. Απλά επειδή μερικοί μαύροι είναι καλοί σε κάτι, δεν συνεπάγεται ότι όλοι οι μαύροι γενικώς, θα είναι καλοί σ’ αυτό».
Προσέξτε πώς ο Syed, χρησιμοποιώντας μια παλιά τακτική των Eργατικών, προσπαθεί να περάσει τα στοιχεία, σαν διαψεύσεις. Εσκεμμένως παραλείπει να αναφέρει ότι οι πλείστοι των κατοίκων του Nandi ανήκουν σε μια συγκεκριμένη υποφυλή. Και ενώ σωστά επισημαίνει αργότερα στο άρθρο, ότι είναι λάθος να υποθέτουμε πως όλοι οι μαύροι είναι το ίδιο, το γεγονός ότι έχουν την μεγαλύτερη ενδοφυλετική γενετική διακύμανση από όλες τις κύριες φυλές, μάλλον προσθέτει, παρά αφαιρεί την βαρύτητα της γενετικής ερμηνείας, αφού αυτό που μας υποδεικνύει η πραγματική διαπίστωση είναι ότι η υποφυλή του Nandi είναι ιδιαιτέρως ευνοημένη ανατομικά για το αγώνισμα των 10.000 μέτρων.
Ο Syed προσπαθεί να εμφανίσει αβάσιμες τις γενετικές εξηγήσεις, δίδοντας μια ανόητη αναλογία:
«Φαντασθείτε ένα παρόμοιο επιχείρημα χρησιμοποιώντας την φυλή Bambuti της κεντρικής Αφρικής, μια υποφυλή μαύρων, κοινώς γνωστών ως Πυγμαίων. Με ένα μέσο ύψος 122 εκατοστών, θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε ότι οι Bambuti είναι εκ φύσεως καλύτεροι στο να περνούν κάτω από χαμηλές πόρτες. Θα ήταν σωστό να γενικεύσουμε το συμπέρασμα στο πως οι μαύροι, γενικώ,ς έχουν ένα φυσικό πλεονέκτημα στο να διαβαίνουν χαμηλές πόρτες;»
Έπειτα προσπαθεί να εξηγήσει ένα υποτιθέμενο λογικό σφάλμα υποπίπτοντας ο ίδιος σε τρία απανωτά :
«Η τάση μας να γενικεύουμε στηρίζεται σε μια βαθύτερη πλάνη – πως τάχα ο όρος ¨οι μαύροι¨ αναφέρεται σε κάποιον γενετικό τύπο. Βάζουμε τους σκουρόχρωμους ανθρώπους σε ένα κουτί με ετικέτα ¨οι μαύροι¨ και θεωρούμε πως τα χαρακτηριστικά κάποιων από αυτούς είναι κοινά για όλους.
Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική. Υπάρχει πολύ μεγαλύτερη γενετική παρέκκλιση εντός των φυλών (γύρω στο 85%), παρά ανάμεσα στις διάφορες φυλές (μόλις 15%). Πράγματι, η εξωτερική εμφάνιση είναι συχνά ένας εξαιρετικά παραπλανητικός οδηγός εκτιμήσεως της γενετικής διαφοράς μεταξύ πληθυσμών.
Τα στοιχεία αυτά δείχνουν πόσο παράλογο είναι να προβαίνει κανείς σε φυλετικές γενικεύσεις – πόσο τρελό είναι να παρακολουθείς μια μικρή ομάδα μαύρων να κερδίζουν, για παράδειγμα, στα 10.000 μ. και να συμπεραίνεις ότι όλοι όσοι έχουν το ίδιο χρώμα δέρματος έχουν και δεξιότητα για τον αγώνα των 10.000 μ.».
Διακρίνει κανείς ότι τα παραπάνω μας λένε περισσότερα για τις κεκαλυμμένες περί φυλής προκαταλήψεις και τον υποθάλποντα δογματικό ντετερμινισμό των καλουμένων «αντιρατσιστών» παρά για το πως οι πραγματικοί φυλετιστές εννοούν την ανθρώπινη βιοποικιλότητα. Το πιο παράλογο των ανωτέρω επιχειρημάτων είναι ότι παρέχουν στοιχεία για την απόρριψή τους. Για παράδειγμα, είναι φυσικώς αναμενόμενο, εν όψει της μεγάλης γενετικής ποικιλότητος και δεδομένης της ιδιαιτέρως εξειδικευμένης φύσεως και του πολύ υψηλού επιπέδου ανταγωνισμού, κάποιοι φυλετικοί υποτύποι να κατέχουν γενετικά εφόδια που τους ευνοούν σε κάποιο συγκριμένο αγώνισμα και άλλοι φυλετικοί υποτύποι σε άλλο.
Τέλος, φτάνουμε στο πιο αλλόκοτο κομμάτι του άρθρου, που είναι επίσης και αυτό που μαρτυρεί την σύγχυση του συγγραφέως.
« Αλλά οι επιπτώσεις των υποσυνειδήτων παραδοχών μας για την φυλή επεκτείνονται πολύ πέραν του αθλητισμού. Εξετάστε ένα πείραμα από τους Marianne Bertrand και Sendhil Mullainathan, δύο αμερικανούς οικονομολόγους. Συνέταξαν 5.000 βιογραφικά και έβαλαν τυπικά ονόματα μαύρων, όπως Tyrone ή Latoya, στα μισά και ονόματα λευκών, όπως Brendan ή Aliso,n στα άλλα μισά. Έπειτα χώρισαν τα βιογραφικά των λευκών, καθώς και των μαύρων, σε καλής και κακής ποιότητος.
Λίγες εβδομάδες αργότερα οι προτάσεις από εργοδότες κατέφθασαν – και, μαντέψτε τι; Οι μαύροι υποψήφιοι ήταν 50% λιγότερο πιθανό να κληθούν για συνέντευξη. Οι εργοδότες χρησιμοποιούσαν το χρώμα του δέρματος ως δείκτη ικανότητος απασχολήσεως, παρ᾿ όλο που τα βιογραφικά των υποψηφίων ήσαν πανομοιότυπα.
Έχει, όμως, και συνέχεια. Οι ερευνητές επίσης διαπίστωσαν ότι αν και οι λευκοί υποψήφιοι καλής ποιότητος, προτιμούνταν από τους λευκούς χαμηλής ποιότητος, ο αντίστοιχος διαχωρισμός ποιοτήτων των «μαύρων» βιογραφικών δεν εσήμαινε τίποτε.
Ήταν σαν οι εργοδότες να έβλεπαν τρεις κατηγορίες – καλής ποιότητος λευκοί, χαμηλής ποιότητος λευκοί και μαύροι υποψήφιοι. Για να το θέσω διαφορετικά, η υποσυνείδητη υπόθεση που μας κάνει να νομίζουμε ότι όλοι οι μαύροι είναι ίδιοι, έχει επιπτώσεις και στον πραγματικό κόσμο.
Για πολλούς οικονομολόγους, αυτή η υπόθεση, η οποία περνάει από το ραντάρ της συνειδητής σκέψης μας, εξηγεί γιατί οι μαύροι εξακολουθούν να υστερούν σε σχέση με τους λευκούς στην οικονομική ανάπτυξη πάνω από τέσσερις δεκαετίες μετά την καθιέρωση της νομοθεσίας περί φυλετικών διακρίσεων.
Το να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε αυτές τις προκαταλήψεις είναι μια καλή αρχή στην προσπάθειά μας να τις πολεμήσουμε. Και ένας καλός τρόπος για την παρακολούθηση της προόδου θα είναι να παρακολουθήσουμε έναν τελικό 100 μ. και να δούμε αν θα πέσουμε στην παγίδα, όταν βλέπουμε οκτώ διαγωνιζόμενους με μαύρο δέρμα, να συμπεραίνουμε ότι οι μαύροι είναι εκ φύσεως καλύτεροι δρομείς ταχύτητος.»
Τελικά, όλη αυτή η έκθεση για την υπεροχή των μαύρων σε αθλητικά αγωνίσματα και τα κωμικά στημένα «λογικά σφάλματα» δεν στοχεύει παρά στο να κατηγορηθούν ακόμη μία φορά οι Λευκοί ως ρατσιστές, που πρέπει να αισθάνονται ντροπή για τον εαυτό τους – και να εντείνουν ακόμη περισσότερο τις, πάντοτε ανεπαρκείς, προσπάθειές τους να αποβάλουν τον εαυτό τους από τις ίδιες τους τις κοινωνίες.
Είναι όμως οι νέγροι, αφ᾿ ετέρου, όντως καλύτεροι αθλητές από τους Λευκούς; Ας δούμε τι λέει η επιστήμη γι’ αυτό το θέμα.
Η αναλογία συμμετοχής μαύρων και λευκών σε κάποια επαγγελματική κατηγορία ενός αθλήματος ή ο αριθμός των κατακτημένων χρυσών μεταλλίων από ένα συγκεκριμένο σύνολο ατόμων, δεν επαρκούν από μόνα τους για να στηρίξουν μια επιστημονική θεωρία. Η επίσημη επιστήμη δεν θα ισχυριζόταν ποτέ ότι οι άνδρες είναι εξυπνότεροι από τις γυναίκες απλά επειδή οι άνδρες έχουν κερδίσει περισσότερα βραβεία Νόμπελ, ούτε πως οι Χριστιανοί είναι καλύτεροι επιστήμονες επειδή ο Νεύτων, ο Κοπέρνικος και ο Faraday ήσαν Χριστιανοί. Τέτοιου είδους συμπεράσματα είναι αποδεκτά, βέβαια, μόνον όταν «συμπεραίνεται» η ισότητα ή ανωτερότητα μιας ιστορικά κατώτερης τάξης – αλλά ποτέ δεν είναι αρκετά δυνατά για να στηρίξουν το αντίθετο συμπέρασμα.
Οι Λευκοί ποτέ δεν προβάλλονται από την επιστημονική κοινότητα και τα ΜΜΕ ως
«η δυνατότερη φυλή», παρ᾿ όλο που κατέχουν την πλειοψηφία των χρυσών μεταλλίων στην άρση βαρών και σε άλλα αγωνίσματα δύναμης. Αντιθέτως τα ΜΜΕ, γνωρίζοντας πως επηρεάζουν σε μεγάλο, αν όχι στο μεγαλύτερο ποσοστό, την κοινή γνώμη, προωθούν τους νέγρους αθλητές. Βέβαια και οι διαφημιστές δεν θα ξόδευαν υπέρογκα ποσά αν η επιστήμη τούς απεδείκνυε ότι σπαταλούν άσκοπα τα λεφτά τους. Τα μέσα απαιτούν να υιοθετούνται, να προωθούνται και να ειδωλοποιούνται οι μειονότητες και οι κουλτούρες τους. Είναι γνωστό σε όλους μας το πως προωθούνται επιλεκτικώς και προβάλλονται κατ᾿ εξοχήν αθλήματα. στα οποία ως επί το πλείστον συμμετέχουν νέγροι αθλητές αλλά και γόνοι επιμειξίας (καλαθοσφαίριση, αγώνας δρόμου 100m, ποδόσφαιρο), καθώς και μεμονωμένα άτομα της προαναφερθείσας φυλής σε άλλου είδους αθλήματα. Πέραν της αξίας τους ως αθλητών σε αυτά καθ’ εαυτά τα αθλήματα που συμμετέχουν, προβάλλονται και ως πρότυπα ζωής και «lifestyle», κατοχυρώνοντας την αποδοχή της φυλετικής τους κουλτούρας καθώς και μια θέση προτύπου και ινδάλματος στο μυαλό των χειραγωγουμένων κι επιτηδείως εκτροχιαζομένων λευκών παιδιών. Σε αθλήματα, όμως, που απαιτούν συνδυασμό ταχύτητος, δυνάμεως, ευκινησίας, υψηλού νευρικού συντονισμού και γνώσης του σώματος, όπως το δέκαθλον (στο οποίον ακόμη υπερβαθμολογούνται οι δρόμοι ταχύτητος!), η άρση βαρών, το άλμα εις ύψος, το άλμα επί κοντώ, η ενόργανος γυμναστική, η κολύμβηση, οι παγοδρομίες, οι χιονοδρομίες, οι ρίψεις, η αναρρίχηση και άλλα επικρατούν πλήρως οι Λευκοί αθλητές. Που, φυσικά, ουδεμίας αναλόγου προβολής τυγχάνουν εκ μέρους των σιωνιστοκρατουμένων ΜΜΕ.
Ας δούμε, όμως, και μια επιστημονική μελέτη, αν και πλέον σπάνια αυτές πραγματοποιούνται αποκλειστικά από επιστήμονες. Το πανεπιστήμιο του Surray έκανε μια έρευνα σχετικά με το αν οι διαιτητές είναι προκατειλημμένοι εναντίον των μαύρων αλλά και αθλητών άλλων μειονοτήτων, όταν επιδικάζουν (σφυρίζουν στην ποδοσφαιρική ορολογία) φάουλ. Η έρευνα αυτή, όντας υψηλού επιστημονικού επιπέδου αφού συμπεριέλαβε πολλά δεδομένα, όπως την θέση των παικτών, των αριθμών των φάουλ, τον χρόνο που έπαιξαν και τον σύλλογο που ανήκαν, κατέδειξε ότι οι διαιτητές δεν είχαν καμιά προκατάληψη απέναντι στους μαύρους ή τους μεικτής καταγωγής παίκτες, όταν επρόκειπο για την επιδίκαση κάποιου φάουλ. Αντιθέτως, λένε οι επιστήμονες, θα μπορούσαμε να πούμε πως οι διαιτητές φαίνεται να είναι πιο επιεικείς στους μαύρους και μιγάδες παίκτες απ᾿ ό,τι στους λευκούς, παρ᾿ ότι τα ελλειπή στατιστικά στοιχεία δεν μπορούν να υποστηρίξουν καθαρά αυτό το συμπέρασμα.
Όσο πιο απλό είναι ένα αγώνισμα, τόσο μεγαλύτερη και φανερότερη θα είναι η επίδραση των γονιδίων στις επιδόσεις κάποιου. Πιο απλά, κανένας πυγμαίος δεν θα γίνει πρωταθλητής στο άλμα εις ύψος, όπως επίσης κανένας από ένα φυλετικό υποσύνολο ενδομόρφων τύπων δεν θα έχει επιτυχία σε αγωνίσματα αντοχής. Λογικά συμπεραίνουμε ότι κάποιοι πληθυσμοί έχουν συγκεντρωμένα πάνω τους μερικά διακριτά φυσικά χαρακτηριστικά. Παρ᾿ όλ᾿ αυτά δεν μπορούμε να πούμε εύκολα ότι κάποιο μεμονωμένο άτομο από μια συγκεκριμένη ομάδα θα έχει υψηλές επιδόσεις σε κάποιο άθλημα. Ακόμα και στο αγώνισμα των 100 μ., που έχει μελετηθεί περισσότερο από κάθε άλλο και έχει διαπιστωθεί ότι έχει δύο βασικές παραμέτρους, ταχύτητα βηματισμού και μήκος δρασκελισμού, υπάρχουν ολυμπιονίκες με διαφορά ύψους 30 εκατοστών (Enrique Figuerola και Usain Bolt).
Αλλά ακόμα και σ’ αυτό το άθλημα που «νεγροκρατείται» τις τελευταίες δεκαετίες, υπάρχει ένας λευκός νέος που προσπαθεί να διαλύσει τα στερεότυπα, ο Christophe Lemaitre. (Για να μη θυμηθούμε και τους δικούς μας, Κεντέρη και Θάνου, που με τις γνωστές μεθοδεύσεις πέταξαν εκτός στίβου οι υποβολείς των γραικύλων που είχαν την ευθύνη της Ολυμπιάδος του 2004, ώστε να μη απειλείται η μαύρη κυριαρχία στις μικρές αποστάσεις…)
Αν και μέχρι τα 15 του δεν ασχολήθηκε με αγωνίσματα του στίβου, ο Lemaitre έχει τρέξει καλύτερα από οποιονδήποτε Ευρωπαίο νέο στην ιστορία. Είναι ο πρώτος Λευκός που έχει τρέξει τα 100 μ. σε κάτω από 10 δευτερόλεπτα, 5 φορές μάλιστα – κι όλα αυτά στα 21 του χρόνια. Είναι ο μοναδικός δρομέας ταχύτητος που έχει κερδίσει 3 χρυσά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Οι χρόνοι του είναι καλύτεροι των χρόνων νέγρων ολυμπιονικών όταν ήταν στην ηλικία του. Δεδομένης και της μικρής του ηλικίας – οι δρομείς ταχύτητος φθάνουν στην κορυφή των επιδόσεών τους μεταξύ των 25 και 30 – μπορούμε να περιμένουμε πολλά από τον νεαρό Γάλλο.
Η επιστημονική κοινότητα στο σύνολό της ποτέ δεν θα παρουσιάσει επίσημα στοιχεία και συμπεράσματα για τις ικανότητες των φυλών σε διάφορα αθλήματα. Τον ρόλο αυτόν τον έχει αφήσει στα ΜΜΕ, που εντέχνως χειραγωγούν την κοινή γνώμη προς πολιτικά ορθές απόψεις. Απόψεις που έχουν σκοπό την υπονόμευση της Λευκής Φυλής και την πρόκληση θαυμασμού για τα κατορθώματα της «πολυπαθούς», «αδικημένης» αλλά, παρ᾿ όλα αυτά, «θαυμαστής» και «θριαμβεύτριας» νέγρικης φυλής…
Όση, όμως, λάσπη και να ρίχνουν στην απέλπιδα προσπάθεια τους να σκεπάσουν την αλήθεια της Φύσεως, αυτή πάντα τελικώς θα καταλάμπει – κι ας μη φωτίζεται από τους προβολείς των τηλεοπτικών συνεργείων, κι ας μη την λογιάζουν καθόλου οι ανδράποδοι σχολιαστές, που σπεύδουν γλοιωδώς να πουν «ο Γάλλος, Άγγλος, Σουηδός» κ.ο.κ. αθλητής, αν ειδικώς συμβεί να είναι μαύρος, συλλέγοντας πολυτίμους πόντους ενεργού αυτοκαθυποτάξεως στον δεινό και αόρατο αφέντη, που τρομερώς επισείει τα ιερά κι αδιαμφισβήτητα επί θανάτω ξόανα της πλέον μισαλλόδοξης σημιτικής θρησκείας: της κρατούσης πολιτικής ορθότητος!