Πέντε ημέρες από τους πανηγυρισμούς της πασοκικής καθεστωτικής τάξεως, για την μεγάλη «επιτυχία» της συμφωνίας της 26ης (καλλίτερα ξημερώματα 27ης ) Οκτωβρίου, στην οποία κατέληξαν οι ηγέτες της ευρωζώνης για την αντιμετώπιση της κρίσεως του ελληνικού χρέους, αλλά και τρείς από την εκδήλωση της λαϊκής οργής και αντιδράσεως κατά της κυβερνήσεως των ανδρεικέλων, αλλά και άπαντος του πολιτικού συρφετού της αναξιότητος και του εκμαυλισμού, η «Αυτού Μεγαλειότης» Γ. Α. (και Μάργκαρετ) Παπανδρέου αιφνιδίασε τον πολιτικό κόσμο και τον ελληνικό λαό, με την εξαγγελία του περί διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την νέα δανειακή σύμβαση.
Η εξαγγελία δεν προκάλεσε αναστάτωση μόνον στο εσωτερικό, αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Η Daily Telegraph για παράδειγμα κάνει λόγο για τον «τρόμο» που ένιωσαν οι λοιποί Ευρωπαίοι ηγέτες, βλέποντας τον Γεώργιο Παπανδρέου να ανακοινώνη το δημοψήφισμα, ενώ το γερμανικό «Der Spiegel» αναφέρει ότι «το πακέτο διασώσεως ευρίσκεται σε κίνδυνο». Είναι πασιφανές ότι ο άνθρωπος που δουλικώς υπέκυψε στους εκβιασμούς των αρπακτικών της Ε.Ε. και υποτακτικώς τους έκανε τόσα και τόσα θελήματα, τώρα φέρεται επικινδύνως για τα συμφέροντά τους. Διότι είναι απολύτως βέβαιον ότι εάν διεξαχθή αυτό το δημοψήφισμα, ο ελληνικό λαός θα αποφανθή ΟΧΙ στην κατοχική δανειακή σύμβαση. Άρα οι επιλογές του Γ.Α.Π. πλήττουν την Ε.Ε.
Δύναται να υποστηριχθή, ότι προκειμένου να επιβιώση ο ίδιος και το σύστημα ΠΑ.ΣΟ.Κ. (και σε καμία περίπτωση διότι τον ενδιαφέρει ο ελληνικός λαός), προτιμά να έλθη σε αντίθεση ακόμη και με τους ισχυρούς της Ευρώπης; Όμως, όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις γνωρίζουν άριστα ότι ένα τέτοιο δημοψήφισμα, θα δημιουργήση άγριες πολιτικές θύελλες και θα σημάνη και την οριστική και παταγώδη κατάρρευση του καθεστώτος. Διότι ΟΧΙ σημαίνει και έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ, κατά συνέπεια πολιτικές δυνάμεις που πιστεύουν στην συμμετοχή στο ευρώ, αλλά τώρα απλώς αντιπολιτεύονται τους όρους των δανειακών συμβάσεων και απλώς ζητούν «διαφορετική πολιτική από την λάθος συνταγή», ώστε να παραμείνωμε στο ευρώ (πρώτη και καλλίτερη η Ν.Δ.), θα δυσκολευθούν να πάρουν θέση υπέρ του ΟΧΙ, άρα ξεγυμνώνονται. Και το ξεγύμνωμα θα οδηγήση μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού σε ιδεολογικοπολιτικούς χώρους που δεν εκφράζουν το καθεστώς. Ούτως ή άλλως η λαϊκή οργή ογκούται σε τέτοιο βαθμό, που λαμβάνει ανεξέλεγκτο χαρακτήρα. Πώς ένα ανδρείκελο του καθεστώτος θα έθετε, χωρίς σοβαρότατο λόγο, σε κίνδυνο ολόκληρο το καθεστώς;
Λαμβάνοντας υπ΄όψιν ότι Ο Γ.Α.Π. με την πρόθεσή του να διεξαχθή δημοψήφισμα, θέτει σε κίνδυνο το ίδιο το καθεστώς που υπηρετεί και χρωστά και την ύπαρξή του, καθώς και ότι θέτει σε βέβαιο κίνδυνο το μέλλον της ευρωζώνης, μία βασική σκέψη δυνάμεθα να κάνωμε: ότι ο άνθρωπος αυτός εκτελεί εντολές και εντολείς δεν δύνανται να είναι δυνάμεις που ενδιαφέρονται να καταρρεύση το καθεστώς της ξενοκρατίας και της εκμεταλλεύσεως στην Ελλάδα αλλά δυνάμεις που επιθυμούν την κατάρρευση της ευρωζώνης και του ευρώ. Και αυτές ευρίσκονται στις Η.Π.Α.! Ένας λυσσώδης πόλεμος διεξάγεται μεταξύ αμερικανικής αυτοκρατορίας και Ε.Ε. Οι Η.Π.Α. αντιμετωπίζουν κολοσσιαία προβλήματα, θέλουν να τελειώσουν έναν αντίπαλο ιμπεριαλιστικό πόλο. Ήδη αντιμετωπίζουν την σταδιακή ισχυροποίηση της Ρωσίας (χώρας που ο εβραιοσιωνισμός ακόμη και τώρα δε δύναται να ελέγξη απολύτως), ήδη το καθεστώς του Πεκίνου οδεύει προς παγκόσμια ηγεμονία (χωρίς βεβαίως να είναι πανίσχυρο, λόγω σοβαρών αδυναμιών που δημιουργούν οι αντινομίες του). Η Ε.Ε. είναι επίφοβος ανταγωνιστής μα συγχρόνως και προβληματικός. Οι Η.Π.Α. εδώ και χρόνια έχουν επιλέξει την μαριονέτα που θα προκαλέση θύελλες εντός Ε.Ε. Τον άνθρωπο (και τους συν αυτώ) που δε δίνει δεκάρα γι΄ αυτό που λέγεται ελληνικό έθνος. Ένα έθνος που κινδυνεύει να χαθή από τα παιγνίδια των ισχυρών, μα και που προεκάλεσε την τύχη του, με τις επιλογές του επί δεκαετίες και έφθασε να κυβερνάται από ένα σύμμεικτο κοσμοπολίτικο σύμφυρμα!
