Άλλη μία σκηνή στο θέατρο του παραλόγου της πολιτικής ζωής της χώρας ετελείωσε. Λογικώς η σκηνή αυτή, που ξεκίνησε με την εξαγγελία δημοψηφίσματος από τον απερχόμενο πρωθυπουργό Γ. Α. Π., δε θα έπρεπε καν να υπάρξη! Αηδιασμένος ο ελληνικός λαός (και φυσικά εξοργισμένος) θα έπρεπε να κατέλθη στους δρόμους, αμέσως μετά την συμφωνία των Βρυξελλών της 26ης – 27ης Οκτωβρίου και να καταλύση το καθεστώς (ναι, έτσι τόσο απλά)! Όμως, αυτό που φαντάζει λογικό σε κάθε εθνοκράτη, θεωρείται παράλογο, αδιανόητο στην εκφυλισμένη μάζα των – όχι μόνον μεταπολιτευτικών, αλλά συνολικώς μεταπολεμικών – Νεοελλήνων! Το ίδιο το μέλλον του ελληνικού έθνους διακυβεύεται και οι γηπεδικές συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων», ακόμη και οι – σε μεγάλο βαθμό υγιείς – βίαιες αντιδράσεις των οργισμένων πολιτών κατά επισήμων (όπως στις 26, 27, 28 Οκτωβρίου 2011) δεν αρκούν!
Τι άλλο θα έπρεπε να γίνη; Μία αχρεία πολιτική τάξη, με προεξάρχον το σύστημα ΠΑ.ΣΟ.Κ., οδήγησε την χώρα στην χρεωκοπία και από τον Μάιο του 2010 είμαστε μάρτυρες ενός ειδεχθούς εγκλήματος που διαπράττεται συνεχώς εις βάρος της Ελλάδος, με την υπογραφή της κυβερνήσεως της χώρας (σύναψις παρανόμων και ανυποστάτων δανειακών συμβάσεων, με παρανόμους και εξευτελιστικούς για την χώρα μας όρους και με παραβιάσεις θεμελιωδών αρχών του Συντάγματος και της – θεσπισμένης από τις ίδιες τις μεταπολεμικές διεθνιστικές δυνάμεις – ευρωπαϊκής και διεθνούς νομιμότητος). Και όλα τούτα, ενώ όλη η χώρα στενάζει από την παράνομη μετανάστευση, με τις τραγικές της συνέπειες στην διαβίωση του ελληνικού λαού, γεγονός που βαρύνει κακουργηματικώς την πολιτική των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων. Και όμως, το αυθεντικό εθνικό κίνημα και η πραγματική λαϊκή ηγεσία δεν κατέστη δυνατόν να αποβούν καταλύτες των εξελίξεων στην Πατρίδα. Το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού εξεφυλίσθηαπό την καταναλωτική ευδαιμονία της επίπλαστης μεταπολιτευτικής ευημερίας με τα δανεικά, που τώρα πρέπει να εξοφληθούν με τους πλέον επαχθείς και εξευτελιστικούς όρους. Σημαντικό εξάλλου τμήμα υπέστη κατήχηση και πλύση εγκεφάλου από την μαρξιστική προπαγάνδα της πάσης φύσεως αριστεράς, η οποία δρα προνομιακώς και εν πολλοίς ανεξελέγκτως καθ΄όλη την μεταπολιτευτική περίοδο, καθώς έχει αγιοποιηθεί, μόνον και μόνον για να δαιμονοποιηθούν αυτοί που της έφρασσαν εκάστοτετον δρόμο και που συμβαίνει συγχρόνως να υπήρξαν στο παρελθόν (και τώρα πάλιμπορεί να ξαναϋπάρξουν) εμπόδιο στην κοινοβουλευτική φαυλότητα! Τώρα έχουσα την απόλυτη κυριαρχία στην αντικαθεστωτική πλευρά (ανεξαρτήτως δεσμών και διασυνδέσεων με το καθεστώς, κυρίως της μεταπολιτεύσεως), φαντάζει ως η μόνη λύση καταφυγής για αντίσταση προς το καθεστώς. Η συνεχής αντιεθνικιστική (υστερική) προπαγάνδα και η οικουμενο-διεθνιστική πλύση εγκεφάλου από το καθεστώς, διέστρεψε την σκέψη του λαού και συγχρόνως δημιούργησε φοβικά σύνδρομα στην συντριπτική του πλειοψηφία.
Έτσι, χωρίς το μεγάλο ψυχικό κίνητρο της εθνικής ιδεολογίας και βλέποντας πολιτικές ηγεσίες, στις οποίες βλακωδώς είχε επενδύσει, να τον εξαπατούν και να τον ξεπουλούν επανειλημμένως, ένας αγανακτισμένος και οργισμένος λαός βλέπει να καταλαμβάνη την ηγεσία της χώρας ένας πρωθυπουργός, ο Λουκάς Παπαδήμος, που επεβλήθη εν ψυχρώ από οικονομικά και από εξωθεσμικά κέντρα, για να οριστικοποιήση την εθνική υποτέλεια και την οικονομική εξαθλίωση των Ελλήνων!
Οι ημέρες που θα ακολουθήσουν δε θα είναι ήρεμες, ενώ κεφαλαιώδη εθνικά θέματα θα κριθούν. Η αναταραχή εξαπλώνεται σε όλο και μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και αυτό ακριβώς είναι πρόκληση για τα εθνικά κινήματα των ομοφύλων, μετά των οποίων οφείλομε να συντονίσωμε την δράση. Η εθνοφυλετική μας κοινότης οφείλει να ευρίσκεται σε διαρκή επαγρύπνηση, όμως και όποιος συμμερίζεται τις απόψεις μας οφείλει να λάβη θέση. Οι καιροί ού μενετοί!
