Μια νέα κυβέρνηση-τερατούργημα, ετερόκλητη, θνησιγενής και apriori αναποτελεσματική και αντιλειτουργική ανέλαβε εσχάτως την εξουσία κατόπιν ενός διαστήματος πέντε ημερών κατά τις οποίες η χώρα έμενε ουσιαστικώς ακυβέρνητη (αν υποτεθεί ότι προηγουμένως εκυβερνάτο…) με τους πολιτικούς αρχηγούς των ίδιων αυτών κομμάτων που καταστρέφουν επί 37 έτη την Ελλάδα και εκμαυλίζουν τoν λαό της να πελαγοδρομούν διαβουλευόμενοι σε αναζήτηση ενός βολικού, κοινής αποδοχής …αχυρανθρώπου.
Τελικώς, έπειτα από μακρές συνομιλίες και υπόγεια μαγειρέματα, ο ξένος παράγων προώθησε (ή επέβαλε) στον πρωθυπουργικό θώκο έναν δικό του άνθρωπο, έναν άχρωμο και άοσμο τεχνοκράτη με έντονο παρασκηνιακό παρελθόν, έναν άνθρωπο – σύμβολο του τραπεζιτικού κατεστημένου – ιδεώδη επιλογή για την διασφάλιση των συμφερόντων του Συστήματος, ήτοι της αφανούς υπερεθνικής δικτατορίας τραπεζιτών, χρηματιστών και λοιπών τσαρλατάνων χρηματεμπόρων που συστηματικά και κατ’ επάγγελμα κατασπαράσσουν το εν αποσυνθέσει κουφάρι της παρηκμασμένης γηραιάς ηπείρου και των καθημαγμένων και οικτρά εκφυλισμένων λαών της – του ελληνικού μη εξαιρουμένου …
Η εκπληκτική ανευθυνότης και ο απίθανος καιροσκοπισμός των κομμάτων της συμφοράς (και των ελεεινών αρχηγών τους) που κατέστρεψαν την Ελλάδα ξεπέρασε τις προηγούμενες μέρες κάθε φαντασία, ενόσω η σταθερά πιστή στον ανθελληνισμό της αριστερά εξόφθαλμα απεργάζεται την επιτάχυνση ελεύσεως της απολύτου κοινωνικής καταστροφής, την διαμόρφωση συνθηκών ανεχείας, πενίας και εξαθλιώσεως, προκειμένου να ευοδωθούν οι μύχιες φαντασιώσεις της περί της διαμορφώσεως «επαναστατικών» συνθηκών ώστε να ξεκαθαρίσει παλαιούς «λογαριασμούς» στα πλαίσια ενός «3ου γύρου», μιας νέας αποπείρας βιαίου μπολσεβικικής καταλήψεως της εξουσίας, όπως εκείνη που ευτυχώς απετράπη το ’49…
Για τον θλιβερό G.A.P. τι να πει κανείς… Η προφανής έλλειψη νοημοσύνης δεν είναι αρκετή για να εξηγήσει το μέγεθος της επαναλαμβανομένης αστοχίας του με θεαματική κατάληξη την εκ πρώτης όψεως αψυχολόγητη αναγγελία δημοψηφίσματος για «έγκριση» τάχα «από τον λαό» της νέας δανειακής συμβάσεως. Η μνημειωδώς αυτοκαταστροφική αυτή έμπνευση αναμφίβολα θα περάσει στην παγκόσμια πολιτική ιστορία ως το απόλυτο αυτογκόλ! (Παραήταν όμως ανοησία, για να είναι απλώς «ανοησία», όσο καταφανώς ανόητος και αν έδειχνε πάντοτε ο καταγέλαστος αυτουργός…). Το ποια ακριβώς τμήματα του αμερικανικού – ή μάλλον Εβραϊκού (Σόρος, Ρουμπινί, κλπ) – χρηματιστηριακού συμπλέγματος εξυπηρετούσε το πυροτέχνημα του «δημοψηφίσματος» με αφορμή το οποίο τεράστια χρηματικά ποσά άλλαξαν χέρια σε παγκόσμια κλίμακα μέσα σε ολίγες ώρες, είναι δύσκολο να διακριθεί. Ήταν οπωσδήποτε όμως ένα ύπουλο χτύπημα στην ηπειρωτική Ευρώπη. Παριστάνοντας ο G.A.P. επί δύο χρόνια ότι τάχα κυβερνά την χώρα, σφυροκοπώντας τα λαϊκά στρώματα με επαχθή και άδικα μέτρα, μειώσεις μισθών, αύξηση φόρων, κλείσιμο επιχειρήσεων, απολύσεις εκτόξευση της ανεργίας, κλπ, μετά από την υπογραφή του ατυχούς μνημονίου που κατ’ ουσίαν υποθήκευσε εις το διηνεκές την χώρα στους διεθνείς χρηματεμπόρους, κατάφερε με το περίφημο «κούρεμα» να δημιουργήσει απλώς κάποιες πιθανότητες καταβιβάσεως του ύψους του δημοσίου χρέους στα επίπεδα στα οποία το παρέλαβε όταν ανέλαβε την εξουσία, οπότε ήδη εθεωρείτο μη βιώσιμο!! Εν τω μεταξύ δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ δόθηκαν στην Ελλάδα από Ε.Ε. και ΔΝΤ προκειμένου να συνεχίσει να αποπληρώνει ένα ιλιγγιώδες δημόσιο χρέος το οποίο δημιούργησε η συσσώρευση τόκων από τα αλλεπάλληλα δάνεια με τα οποία η αισχρή κοινοβουλευτική φαυλοκρατία της μεταπολιτεύσεως επί 37 έτη εξαγόραζε την υποταγή του λαού και την παγίδευσή του σε μια τριφηλή επανάπαυση, σε μια ψεύτικη ευωχία που ουδόλως άξιζε ή εδικαιούτο.
Για τον έτερο Καππαδόκη, τον νεόκοπο αρχηγό της ΝΔ δεν χρειάζονται πολλά σχόλια. Οι συνεχείς παλινωδίες, ο πολιτικάντικος καιροσκοπισμός, ο ψευτοπατριωτισμός, τα κούφια λόγια και η παλαιοκομματική ξύλινη γλώσσα συνθέτουν το προφίλ του τυπικού αριβίστα και ανερματίστου δημοκόπου.
Κοντά σ’ όλα αυτά, πλησιάζει αυτές τις μέρες και η επέτειος της λεγομένης «εξέγερσης του πολυτεχνείου», του θεμελιώδους αυτού μύθου επί του οποίου βάσισε επί δεκαετίες την ύπαρξή του το καταρρέον σήμερα αισχρό, εθνοπροδοτικό πολιτικό κατεστημένο της μεταπολιτεύσεως. Θα ακούσουμε για μια ακόμη φορά τα δακρύβρεχτα αφιερώματα για τους (ανυπάρκτους) νεκρούς, των οποίων ο «ηρωικός αγώνας» οδήγησε τάχα στην πτώση της δικτατορίας…
Όσο πιο βαθιά στον βούρκο βυθίζεται το πολιτικό κατεστημένο της μεταπολιτεύσεως τόσο πιο γελοίο φαντάζει το κεντρικό ψεύδος του ιδρυτικού «μύθου» του, η χονδροειδής απάτη της δήθεν «εξέγερσης του πολυτεχνείου», εκεί δηλαδή όπου εκκολάφθηκε το βρωμερό σινάφι των τσαρλατάνων που κατέστρεψαν την Ελλάδα από θέσεις υπουργών, δημοσιογράφων, οικονομικών παραγόντων, κλπ, τα τελευταία 37 έτη – «η γενιά του πολυτεχνείου»…
Μια εποχή λοιπόν φθάνει στο τέλος της. Η πομφόλυγα της εικονικής οικονομίας εκρήγνυται και μαζί της αναπόφευκτα συμπαρασύρει όσους τόσα χρόνια στρογγυλοκάθονταν επάνω της φροντίζοντας να την φουσκώνουν… Αυτό καθώς φαίνεται δεν αφορά μόνον την Ελλάδα αλλά, τηρουμένων των αναλογιών, ολόκληρη της Ευρώπη. Μια γενική κατάρρευση της στρεβλά δομημένης σε κίβδηλη, οικονομίστικη βάση Ευρωπαϊκής ενώσεως διαφαίνεται, πίσω από την οποία αχνοφαίνεται κάποια μικρή ελπίδα ανασυντάξεως των Ευρωπαϊκών λαών στην προοπτική μιας εκ νέου συνεργασίας τους στη βάση μιας Νέας Ελευθέρας Ευρώπης των Εθνών όπως της Ευρώπης που οραματίστηκε ο μεγάλος ηγέτης που έπεσε στα ερείπια του Βερολίνου μιας Ευρώπης για την οποία αξίζει να αγωνιζόμαστε!