Η παρακάτω είδηση δημοσιεύτηκε πρόσφατα στις εφημερίδες, μαζί με σχετική φωτογραφία του βρέφους που έχει απολύτως εμφανή τσιγγάνικα χαρακτηριστικά. Είναι ενδεικτική για το πως οι δημοκρατικώς αποβλακωμένοι γραικύλοι πληρώνουν δέκα χιλιάδες ευρώ για να υιοθετήσουν γυφτάκια. Οι «υπήκοοι Βουλγαρίας» που αναφέρονται στην είδηση, είναι αθίγγανοι προερχόμενοι από την γειτονική χώρα, από τους χιλιάδες που μετά την είσοδο της Βουλγαρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απέκτησαν δικαίωμα να εγκατασταθούν μόνιμα και ελεύθερα στην χώρα μας, έχοντας Ευρωπαϊκό διαβατήριο – συνήθως όμως χωρίς καν να είναι κάπου καταγεγραμμένοι, αφού η μεταπολιτευτική Γραικυλία είναι ο παράδεισος παντός, «γηγενούς» ή πλάνητος, γύφτου!
«Εξαρθρώθηκε από το Τμήμα Ασφαλείας Τρίπολης κύκλωμα που εμπλέκεται σε αγοραπωλησίες βρεφών, ενώ συνελήφθησαν χθες στον Πειραιά τρία μέλη του κυκλώματος (δύο άντρες και μία γυναίκα), υπήκοοι Βουλγαρίας.
Πιο αναλυτικά, από το Τμήμα Ασφαλείας Τρίπολης οργανώθηκε συντονισμένη επιχείρηση και αστυνομικοί προσποιούμενοι τους αγοραστές κατάφεραν να έλθουν σε επαφή με το κύκλωμα. Μετά από πολυήμερη διαπραγμάτευση «συμφωνήθηκε» η αγοροπωλησία βρέφους αντί του χρηματικού ποσού των 10.000 ευρώ.
Χθες, σε προκαθορισμένη συνάντηση, σε χώρο καταστήματος-καφετέριας στον Πειραιά Αττικής, προσήλθαν η 39χρονη μητέρα του βρέφους, μαζί με τους άλλους δυο ομοεθνείς της, και παρέδωσαν στους «υποψήφιους» αγοραστές αστυνομικούς το νεογέννητο βρέφος. Αφού παρέλαβαν το χρηματικό ποσό των 10.000 €, σε προσημειωμένα χαρτονομίσματα, οι αστυνομικοί επενέβησαν άμεσα και τους συνέλαβαν.
Στο δέκα ημερών βρέφος παρέχεται φροντίδα από το Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», με την συνδρομή της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Χαμόγελο του Παιδιού».
Επιπλέον, ο 51χρονος είχε συλληφθεί κατά το παρελθόν και είχε εκτίσει ποινή φυλάκισης, για το ίδιο αδίκημα, στις Δικαστικές Φυλακές Ναυπλίου και Κορινθίας.
Οι συλληφθέντες θα οδηγηθούν στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιά.
Τις αστυνομικές έρευνες και την προανάκριση διενεργεί το Τμήμα Ασφαλείας Τρίπολης, ενώ ερευνάται η συμμετοχή τους η και σε άλλες ανάλογες πράξεις.»
ΟΙ ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ
Μια από τις κύριες δραστηριότητες των αθιγγάνων, από την εποχή που πρωτοήρθαν από τα βάθη της Ασίας ως έποικοι στην Ευρώπη μέχρι και σήμερα, είναι το εμπόριο βρεφών.
Τα βρέφη αυτά σε παλαιότερες δεκαετίες προέρχονταν συνήθως από την πορνεία του περιθωρίου, σε εποχές που δεν χρησιμοποιούνταν καμία μέθοδος αντισύλληψης. Καθώς οι εκτρώσεις ήσαν επώδυνες , παράνομες και ήταν δύσκολο να βρεθεί γιατρός να δεχθεί να τις πραγματοποιήσει, κατά κανόνα τα παιδιά που γεννιούνταν μέσα από την πορνεία κατέληγαν να πωλούνται σε άτεκνες οικογένειες, έναντι μάλιστα σημαντικού χρηματικού ποσού.
Η πορνεία ήταν πάντοτε μια από τις κύριες δραστηριότητες των αθιγγάνων . Και όλοι γνωρίζουν ότι αυτό το «ευαίσθητο κοινωνικό στρώμα», που την «προάσπισή του» έχουν μετατρέψει σε κερδοφόρο επάγγελμα κάποιοι «αντιρατσιστές» και «φεμινιστές», διέπεται το ίδιο από έντονο «ρατσισμό» – ενώ συνήθιζαν να παντρεύουν τις «γυναίκες» τους σε ηλικίες από 9 έως το αργότερο 14 ετών. Μέχρι και τον γάμο , η νύφη όφειλε απαραίτητα να είναι παρθένα και το σεντόνι με το αίμα του «ξεπαρθενιάσματος» περιφέρονταν σε κοινή θέα με κραυγές , γύφτικα τραγούδια και χορούς, ο «οικογενειάρχης» «σύζυγος» μαζί με όλη την υπόλοιπη οικογένεια · όμως μετά από αυτόν, η «νύφη» παράλληλα με τις άλλες δραστηριότητες – π.χ. του να ζητιανεύει και να πουλάει σεντόνια και σφουγγαράκια για το πλύσιμο των πιάτων στους δρόμους και στις γειτονιές – συχνά προωθούνταν και στην πορνεία. Απαγόρευαν στα κορίτσια τους να παντρευτούν κάποιον που δεν ήταν αθίγγανος και τιμωρούσαν συχνά τέτοιες απόπειρες με θάνατο, το να τα εκπορνεύουν όμως το θεωρούσαν όμως αποδεκτό καθότι έφερνε στον καταυλισμό αρκετό χρήμα. Τα παιδιά που προέρχονταν από την πορνεία, τα πωλούσαν σε οικογένειες λευκών («μπαλαμών»), καθώς συνήθως δεν αποδέχονταν να φιλοξενούν στους καταυλισμούς τους παιδιά που προέρχονται από την πορνεία και είχαν λευκό πατέρα, εκτός από περιπτώσεις που τα κρατούσαν ως «επένδυση» για να τα βάζουν να ζητιανεύουν, να τα εκπορνεύουν , είτε για να χορεύουν γύρω τους στις γειτονιές μαζί με την αρκούδα.
Οι παλαιότεροι θυμούνται τους λεγόμενους «αρκουδόγυφτους», που μάθαιναν την αρκούδα να «χορεύει» ενώ χτυπούσαν το ντέφι, βασανίζοντάς την πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Τελικά η δραστηριότητα αυτή απαγορεύθηκε επί τέλους στην Ελλάδα το 1970, ενώ αναπτύχθηκαν και φιλοζωϊκές οργανώσεις όπως ο «Αρκτούρος» που προστατεύουν αυτό το είδος ζώου – όμως συνεχίζεται σε γειτονικές χώρες όπως η Τουρκία. Οι επαγγελματίες «αντιρατσιστές», αλλού γνωστοί ως οι δολίως και κραυγαλέως αυτόκλητοι ψευδο«ανθρωπιστές», ποτέ φυσικά δεν αντέδρασαν για τον «ρατσισμό» των αθίγγανων, για την εξώθηση ανηλίκων παιδιών στην ζητιανιά, στην κλοπή και στην πορνεία, για το εμπόριο ναρκωτικών, για το εμπόριο βρεφών – ως ψευδο«οικολόγοι» δε ποτέ δεν αντέδρασαν και για το θλιβερό «θέαμα» του βασανισμού σε πλατείες ενός είδους ζώου που κάποτε ήταν χαρακτηριστικό της πανίδος της χώρας μας και που κατέληξε να κινδυνεύει να εξαφανισθεί εντελώς από τα Ελληνικά δάση.
Το φαινόμενο του εκγυφτισμού είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα. Για να αντιληφθεί όμως κανείς το τεράστιο μέγεθος του προβλήματος, ενδεικτικά αναφέρουμε δύο παραδείγματα.
Οι Έλληνες από την εποχή της Αρχαίας Ελλάδος μέχρι τους νεώτερους χρόνους διέθεταν τεράστια μουσική παράδοση. Μέσα στις τελευταίες δεκαετίες η παραδοσιακή Ελληνική μουσική έγινε άγνωστη για το μεγαλύτερο σχεδόν κομμάτι του πληθυσμού, καθώς μάλιστα την θέση της σε δημοτικότητα κατέλαβε η παραδοσιακή μουσική των αθιγγάνων – αφού είχε προηγηθή η μεταπολεμική επιμόλυνση και καθ’ εαυτού του δημοτικού τραγουδιού, μέσω γύφτικης επιμολύνσεως, αφού βαθμηδόν εξέλιπαν οι αναστολείς εκείνοι και οι υγιείς δυνάμεις που απορρέουν από την ρωμαλέα επίγνωση και αίσθηση της ιδίας ταυτότητος, που ώς τότε καθιστούσαν τέτοια επιμόλυνση αδιανόητη. Εν τέλει φτάσαμε αυτό που κάποτε ονομάζονταν απλώς «τουρκογύφτικο», σήμερα το αποκαλούν «Ελληνικό» «λαϊκό τραγούδι»!
Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι η μετάλλαξη μέσα σε αυτό που στην Ελλάδα ονομάζονταν ως «πατριωτικό» και «εθνικό» στοιχείο. Παλαιότερα, όταν κανείς μιλούσε για εθνικισμό ή πατριωτισμό, του έρχονταν στο μυαλό οι αγωνιστές του 21, ο Παύλος Μελάς, ο Γρηγόρης Αυξεντίου κ.λπ. Από την δεκαετία του 90, αλλά ιδιαίτερα την δεκαετία μετά το 2000, ξεκίνησε μια ιδιαιτέρως ανησυχητική μετάλλαξη του αποκαλούμενου «πατριωτικού χώρου», που στο παρελθόν, παρά τα αρκετά ελαττώματα και προβλήματά του αλλά και τα γραφικά στοιχεία που εμπεριείχε, σίγουρα ποτέ δεν θα μπορούσε να φανταστεί όμως κανείς ότι θα φθάναμε στην Ελλάδα του 21ου αιώνος να αποκαλείται «πατριωτισμός» και «εθνικισμός» η απόλυτη γυφτιά. Αυθάδεις τηλεπλασιέ εμφανώς γύφτικου χαρακτήρος (κάποιοι εξ αυτών είναι γνωστό ότι είναι τσιγγάνικης καταγωγής, μάλιστα ένας εξελέγη και «πατριώτης» βουλευτής), που μέσω τηλεοράσεως πωλούν σκουπίδια ως «βιβλία», «πατριώτες» «εφημεριδέμπορες» που δεν γνωρίζουν Ελληνικά και που η γλώσσα που χρησιμοποιούν στα άρθρα τους είναι χειρότερη και από αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε «αργκό του πεζοδρομίου», «εθνικιστές» έμποροι που βγάζουν χρήματα πωλώντας είδη μικροπωλητών που παλαιά τα πωλούσαν οι αθίγγανοι στις «λαϊκές αγορές», «διασκεδάσεις» με γαρύφαλλα σε ημίγυμνες πόρνες που «τραγουδούν» τουρκογύφτικα (μια από αυτές είχε και βουλευτική υποψηφιότητα), σχέσεις με κυκλώματα τις νύχτας, «νταβατζήδες» κ.λπ. – και προ παντός μάλιστα το όλον «πολιτιστικό» αποτύπωμα αυτού του « χώρου» έχει εντονώτατα τα χαρακτηριστικά της γυφτιάς και της απόλυτης παρακμής.
Θα αναρωτηθεί κανείς πως φθάσαμε στο να υπάρχουν Ελληνικής καταγωγής οικογένειες που να πληρώνουν μεγάλα ποσά για να αγοράσουν , να μεγαλώσουν και να αναθρέψουν ένα παιδί τσιγγάνικης καταγωγής.
Οι απαρχές του φαινομένου ξεκινούν από την στιγμή που τα ηνία του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους πέρασαν στα χέρια του ξένου και του εγχώριου παρασιτισμού, των τοκογλύφων και των πολιτικών. Έδωσαν την Ελληνική ιθαγένεια μαζί με Ελληνικές αστυνομικές ταυτότητες στους αθίγγανους που βρίσκονταν στην χώρα και ξεκίνησαν να προπαγανδίζουν την ιδέα ότι είναι και αυτοί «Έλληνες», ενώ «Έλληνες» βάφτισαν και κάθε είδους, είτε χριστιανικούς είτε απλά ελληνόφωνους πληθυσμούς, που διέμεναν ή που επιθυμούσαν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα. Είναι ιδιαιτέρως χαρακτηριστική εν προκειμένω η εκστρατεία του γνωστού εκείνου χριστιανικού Ταλιμπάν Αυγουστίνου Καντιώτη, κάποτε παντοδυνάμου μητροπολίτου Φλωρίνης, ο οποίος βάφτιζε μαζικά τους αθιγγάνους, τους έχτισε σπίτια και έκανε τα πάντα για να επιτύχη την αφομοίωσή τους και την ανεπίστρεπτη βιολογική επιμόλυνση των Ελλήνων μ’ αυτά τα «κατατρεγμένα» «παιδιά του Θεού»!
Σε μια εποχή που ακόμα οι άνθρωποι επηρεάζονταν ιδιαίτερα από την εκκλησία, η προπαγάνδα από τους κύκλους της ιουδαιοχριστιανικής εκκλησίας υπέρ του ότι «όλα τα παιδιά γεννιούνται ίδια ως παιδιά του Θεού» και η προπαγάνδα υπέρ «φτωχών και αδυνάτων», σε συνδυασμό με την κοινωνική ντροπή που ένοιωθαν σε τέτοιους κλειστούς θρησκόληπτους κύκλους κάποιοι άνθρωποι της εποχής στο να δηλώσουν ανίκανοι να τεκνοποιήσουν , ώθησε αρκετά άτεκνα ζευγάρια από τις αρχές του 20ου αιώνος να αγοράζουν παράνομα παιδιά από τους αθίγγανους και να τα εμφανίζουν ως δικά τους. Τα διαφορετικά φυλετικά χαρακτηριστικά των παιδιών αυτών ήταν ιδιαίτερα εμφανή και προσπαθούσαν να τα καλύψουν με δικαιολογίες του τύπου «έτυχε και το παιδί δεν μας έμοιασε» κ.λπ.
Βεβαίως εκείνες τις εποχές υπήρχαν και αυτοί που πλήρωναν περισσότερα και απαιτούσαν το παιδί που θα αγόραζαν να ήταν λευκό. Τα κυκλώματα των αθιγγάνων εμπορεύονταν και αρκετά λευκά βρέφη, που προέρχονταν από κάποιες Ελληνίδες του περιθωρίου που εργάζονταν ως πόρνες , είτε από κοπέλες με σοβαρά κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα. Υπήρχαν όμως και οι ιδιαίτερα εύπορες άτεκνες οικογένειες, που απαιτούσαν το παιδί που θα αγόραζαν να προέρχεται «από καλή οικογένεια». Έτσι στο παρελθόν άκμαζε η αρπαγή βρεφών από τα σπίτια. Είχαν συμβεί αρκετά τέτοια περιστατικά. Εκείνα τα χρόνια οι οικογένειες, όταν περνούσαν τσιγγάνες από την γειτονιά τους, έκλειναν πόρτες και παράθυρα κρατώντας τα παιδιά μέσα στο σπίτι και μάζευαν τα ρούχα που είχαν απλώσει για να στεγνώσουν στην αυλή, διότι έκλεβαν πάντοτε ακόμη και τα εσώρουχα. (Οι δε μεταγενέστεροι δημοκρατικοί ευνούχοι/αστομπουμπούκοι κατάπιαν κι αναμασούσαν περιοδικώς την ορθοπολιτική καραμέλα ότι τέτοια μέτρα – προφανώς, πάντως, ανεπαρκή – αποτελούσαν εκδηλώσεις προληπτικότητος και μισαλλοδοξίας!!!)
Για κάποιες δεκαετίες το φαινόμενο της εμπορίας βρεφών από αθίγγανους βρίσκονταν σε ύφεση στην Ελλάδα, αν και δεν σταμάτησε ποτέ. Τα τελευταία όμως χρόνια άρχισε να αναπτύσσεται ξανά. Αυτήν την φορά η ιδέα μιας οικογένειας να αναθρέψει το παιδί κάποιων αθίγγανων δεν προέρχεται από τον Ιουδαιοχριστιανισμό, αλλά από την εκσυγχρονισμένη του εκδοχή/μετάλλαξη, την εξελιγμένη μορφή του Ιουδαιογενούς «προοδευτισμού» και «αντιρατσισμού». «Είναι καλλίτερα να μη υιοθετήσουμε ένα λευκό παιδί, για να προβάλλουμε το πρότυπο του αντιρατσισμού», αναπιπιλίζουν σήμερα οι «προοδευτικοί». Άλλωστε αυτό απαιτεί και η … «τελευταία λέξη της μόδας», κατά τα πρότυπα τύπου της Χολυγουντιανής «στάρ» Αντζελίνα Τζολί, που υιοθετεί και μεγαλώνει παιδιά από κάθε γωνιά της Αφρικής και της Ασίας και φωτογραφίζεται συνεχώς μαζί τους σε περιοδικά «lifestyle». H συγκεκριμένη «στάρ» είναι βαριά ψυχικά άρρωστη από την παιδική της ηλικία, κάτι το οποίο είναι επίσης ευρύτερα γνωστό, καθώς περηφανεύεται γι᾿ αυτό στις συνεντεύξεις της, περιγράφοντας η ίδια δημόσια τις διάφορες ψυχικές της παθήσεις και διαστροφές. Στον παγκόσμιο Σιωνιστικό πολιτισμό, η διαστροφή και η διαταραχή εξιδανικεύονται και άτομα που η πιο θετική αντιμετώπιση που θα μπορούσαν να είχαν από έναν υγιή πολιτισμό θα ήταν η συμπόνια και η θεραπεία σε κάποιο ειδικό ίδρυμα, αντιμετωπίζονται διεθνώς με θαυμασμό, η δε άρρωστη προσωπική τους ζωή παρουσιάζεται καθημερινώς ως παγκόσμιο κοινωνικό πρότυπο από τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως.
Οι αθίγγανοι έγιναν «πολύ της μόδας» στα τέλη της δεκαετίας του 90, όταν εκατοντάδες χιλιάδες αποβλακωμένοι και αποχαυνωμένοι νεοέλληνες καθόντουσαν κάποιες ημέρες της εβδομάδος κολλημένοι μπροστά στην τηλεόραση, για να παρακολουθήσουν την σειρά «ψίθυροι καρδιάς» που παρουσίαζε μια εξωραϊσμένη και πλασματική εικόνα των αθίγγανων. Η σειρά είχε τηλεθέαση που άγγιζε το 80% μεταξύ των ναρκωμένων τηλεκοπαδιών – που τώρα εκπαιδεύονται με αντίστοιχα προγράμματα αποδοχής του τουρκισμού, μέσω πολλών τηλεκαναλιών εβραιοπαγούς σαβούρας…
Έτσι άρχισε τότε να γίνεται «της μόδας» και η υιοθεσία παιδιών προερχομένων από αθίγγανους. Με την είσοδο στην χώρα μας και της μαφίας των αθιγγάνων της Βουλγαρίας, που κυκλοφορούν ελεύθερα ως «Ευρωπαίοι πολίτες», το φαινόμενο εντάθηκε ιδιαίτερα.
Και δεν κυκλοφορούν απλά ελεύθερα, αλλά και διαπράττουν σχεδόν ανενόχλητοι ό,τι έγκλημα επιθυμούν, ληστεύοντας και λεηλατώντας δημοσία και ιδιωτική περιουσία και, ουχ ήσσον, μολύνοντας εντατικά και κατάφωρα το περιβάλλον και την αισθητική μας.