«Μνημονιακοί» ραγιάδες και «αντιμνημονιακοί» γραικύλοι: Εγχώριοι τοποτηρητές της εθνοκτόνας Παγκόσμιας Σιωνιστικής Δημοκρατικής Δικτατορίας των Φαύλων , των Χρηματιστών και των Τραπεζιτών.

Το παρόν άρθρο αποτελεί μια καταγραφή της πραγματικής αλήθειας πάνω σε  δώδεκα από τα θέματα που μονοπωλούν την διαμορφωμένη από τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα και όλα τους βρίσκονται στο επίκεντρο των αναφορών της υποτιθέμενης «διαμάχης» μεταξύ «μνημονιακών και «αντιμνημονιακών» πολιτικών δυνάμεων. Οι νοήμονες αναγνώστες θα αντιληφθούν ότι τα πολιτικά συμπεράσματα που θα διαβάσουν εδώ  βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με τα όσα έχουν μέχρι στιγμής ακούσει και διαβάσει σε χιλιάδες άρθρα εφημερίδων και ιστοσελίδων , στις εξαγγελίες των επαγγελματιών πολιτικών και των πολιτικών κομμάτων ολόκληρου του πολιτικού φάσματος (από το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ μέχρι τους «αντιμνημονιακούς», το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και την «ακροδεξιά») και στις συζητήσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα.  Θα διαπιστώσουν τελικώς ότι έχουν απέναντί τους μια πολυφωνική μονογλωσσία που μοναδικό σκοπό έχει να εγκλωβίσει τον θεατή-καταναλωτή όλου αυτού του «δημοκρατικού» φαύλου θιάσου στον «μονόδρομο» ΜΙΑΣ και μόνο πολιτικής που εκφράζεται  από πολλές «πολύχρωμες» διαφορετικές συνιστώσες: Την πολιτική της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Δημοκρατικής Δικτατορίας των Φαύλων , των Χρηματιστών και των Τραπεζιτών. Η δημόσια υποτιθέμενη «αντιπαράθεση» μεταξύ των «διαφορετικών» πολιτικών συνιστωσών της παραπάνω Δικτατορίας είναι μονάχα επιφανειακή και απολύτως θεατρική.  Δεν εμπεριέχει διεξόδους για καμμιάν απολύτως «λύση» οποιουδήποτε προβλήματος, διότι αποτελεί οργανικό μέρος του προβλήματος. Μοναδικό σκοπό έχει να αποτρέψει τον θεατή από την συνειδητοποίηση των πραγματικών αιτιών που προκαλούν το πρόβλημα και της πραγματικής διεξόδου από αυτό.  Η  κυρίαρχη στην εποχή μας φαυλότητα  δεν πρόκειται ποτέ να λύσει κανένα πρόβλημα – διότι Η ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ το πρόβλημα.

1) Ολόκληρο το ποσό από τα νέα δάνεια, πηγαίνει για να πληρώνονται οι τραπεζίτες με τόκους από τα προηγούμενα δάνεια. Ούτε ένα Ευρώ από τα νέα δάνεια δεν πηγαίνει σε «μισθούς και συντάξεις».

Από το δάνειο των 110 δισ. ευρώ, μέχρι τα τέλη του 2011 εκταμιεύθηκαν 5 δόσεις, συνολικού ποσού 65 δισεκατομμυρίων ευρώ. Την ίδια ακριβώς περίοδο, από το 2010 μέχρι  και το Σεπτέμβριο του 2011, η κυβέρνηση έχει πληρώσει προς τους τραπεζίτες τόκους και χρεολύσια που ήδη ξεπερνούν τα 75 δισ. ευρώ. Δηλαδή ολόκληρο το ποσό του δανείου πήγε κατευθείαν στους τραπεζίτες μαζί με επιπλέον 10 δισεκατομμύρια Ευρώ που άρπαξαν από τους Έλληνες φορολογουμένους. Κατά την ίδια χρονική περίοδο το συνολικό κονδύλι για τη μισθοδοσία των εργαζομένων ολόκληρου του δημόσιου τομέα  (συμπεριλαμβανομένων και όλων των υψηλόμισθων  κομματικών στελεχών των υπουργείων και των ΔΕΚΟ) μαζί με την συνταξιοδότηση όλων των συνταξιούχων του Δημοσίου, το εισόδημα δηλαδή περίπου 1,2 εκατομμυρίων ανθρώπων, ήταν 19,8 δισ. Ευρώ, δηλαδή μόλις λίγο παραπάνω από το ένα τέταρτο όσων έδωσαν στους τραπεζίτες για τόκους! Παρά την πλήρη διάλυση και οικονομική καταστροφή που έχουν επιφέρει οι πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών, τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν ότι ακόμη και τώρα υπάρχει η δυνατότητα να βρεθούν χρήματα, μόνο που προορίζονται για τους τραπεζίτες.  Αυτός είναι και ο λόγος που οι τελευταίοι δεν επέτρεψαν να κηρυχθεί η χώρα από την αρχή σε κατάσταση πλήρους χρεοκοπίας: Αντιλαμβάνονται το ότι υπάρχουν ακόμα κάποια ελάχιστα λειτουργικά απομεινάρια στην οικονομία της χώρας και επομένως ότι έχουν περιθώριο να συνεχίζουν να την λεηλατούν και να την απομυζούν για όσο διάστημα ακόμη μπορεί να αντέξει, μέχρι να την καταστρέψουν εντελώς.  Εάν υπήρχε η δυνατότητα να κηρυχθεί από την αρχή και άμεσα η χώρα σε οικονομική χρεοκοπία με όρους όμως και προϋποθέσεις που να έχουν κριτήριο το εθνικό συμφέρον και όχι τα κέρδη των τραπεζών, βεβαίως  θα εμφανίζονταν και κάποιες βραχυπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες. Όμως η πολιτική που αποκαλούν ως «σώσιμο από την χρεοκοπία» έχει ολέθριες συνέπειες και δεν αποτελεί παρά επίσης χρεοκοπία, αλλά σταδιακή και πλήρως ελεγχόμενη από τους τραπεζίτες ώστε να διασφαλίζει τα κέρδη τους σε βάρος της ίδιας της υποστάσεως του Ελληνικού έθνους. Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε για να  επιβιώσει το Ελληνικό έθνος δεν είναι να «σωθούμε από την χρεοκοπία» αλλά να σωθούμε από τους τραπεζίτες.

Την χρονιά της δημιουργίας του ευρώ, το 2001, το κρατικό χρέος ήταν 151,8 δισ. ευρώ. Έκτοτε και μέχρι σήμερα, έχουν πληρωθεί τόκοι και χρεολύσια ύψους 381,5 δισ. ευρώ, όμως το χρέος έχει ανέλθει ήδη στα 356,5 δισ. ευρώ.

Από το νέο δάνειο του 2012 (το λεγόμενο δεύτερο «μνημόνιο») των 130 δισ. ευρώ, τα 30 δισ. ευρώ θα πάνε απευθείας στους κατόχους ομολόγων, δηλαδή σε τραπεζίτες και ιδιώτες που θα δεχτούν να συμμετάσχουν στο PSI. Από τα 100 δισ. ευρώ που μένουν, είναι ομολογημένο ότι τα 39 δισ. ευρώ θα πάνε στις ελληνικές τράπεζες για την «ανακεφαλαιοποίησή τους». Όμως, τόσο στις 3/11/2011 όσο και στις 22/11/2011 ο Βενιζέλος έχει μιλήσει για ένα επιπλέον πακέτο ύψους 30 δισ. ευρώ που και αυτό, σε συνεννόηση με την Τράπεζα της Ελλάδος, θα διοχετευτεί στις τράπεζες για την «ενίσχυση της ρευστότητάς τους». Από τα 31 δισ. που απομείνουν, αφαιρούμε ακόμη 10 με 15 δισ. ευρώ με τα οποία θα ενισχύσουν, όπως… υπόσχονται, τα ασφαλιστικά ταμεία για να καλυφθεί το κενό από το «κούρεμα» που  υπέστησαν, καθώς τα χρήματά τους τα είχαν τοποθετήσει σε ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου  των οποίων η αξία «κουρεύτηκε» εξαφανίζοντας μέσα σε μια ημέρα τα μισά αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων!

Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2012, που συντάχθηκε και ψηφίστηκε από τη συγκυβέρνηση Παπαδήμου στη βάση των αποφάσεων της 26ης Οκτώβρη και του PSI, μόνο το 2012 οι τόκοι και τα χρεολύσια που καλείται να πληρώσει η Ελλάδα ανέρχονται σε 88,488 δισ. Ευρώ. Άρα, και το νέο δάνειο των 130 δισ. ευρώ  θα πάει  ολόκληρο σε τοκογλύφους και κερδοσκόπους για την αποπληρωμή των παλαιότερων τοκογλυφικών δανείων!

2) Δεν υπάρχει κάποια «χούντα του μνημονίου» αλλά η Παγκόσμια Σιωνιστική Δημοκρατική Δικτατορία των Φαύλων, των Χρηματιστών και των Τραπεζιτών. Η σημερινή κατάσταση είναι άμεση και εντελώς αναμενόμενη συνέπεια όχι κάποιου μεμονωμένου «μνημονίου» αλλά ολόκληρης της εθνοκτόνας πολιτικής που εφαρμόζεται ανελλιπώς τις τελευταίες δεκαετίες, πάνω στους παγκόσμια κυρίαρχους πολιτικούς άξονες στην «Δύση» των τελευταίων δύο αιώνων.

Η συμμετοχή και υποταγή του «Ελληνικού» κράτους στο υπάρχων διεθνές φαυλοκρατικό πλαίσιο του οικονομικού και κοινωνικού παρασιτισμού και  της διεθνοποιημένης «ελεύθερης αγοράς»  και των «ανοιχτών συνόρων»  είχε ως απόλυτα αναμενόμενη , προβλέψιμη και δεδομένη συνέπεια την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα.  Οδηγηθήκαμε σε αυτήν την κατάσταση όχι γιατί οι κυβερνώντες ήταν «ανίκανοι να κυβερνήσουν» και «ανίκανοι να προβλέψουν το τι επρόκειτο να συμβεί» (όπως νομίζουν σήμερα κάποιοι από τους αφελείς ψηφοφόρους τους), αλλά αντιθέτως διότι εδώ και δεκαετίες επέλεξαν απολύτως συνειδητά για την χώρα μας αυτόν ακριβώς τον δρόμο , απλώς και μόνο διότι η πολιτική κατεύθυνση της Εθνικής κυριαρχίας δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του παγκόσμιου ληστρικού παρασιτισμού των τοκογλύφων και των χρηματιστών του οποίου οι ίδιοι αποτελούν την πολιτική έκφραση.

Όμως η τριτοκοσμική πολιτική μιας δήθεν αναμενόμενης «ανάπτυξης» που δεν θα προέρχονταν ως αποτέλεσμα Εθνικού σχεδιασμού και Εθνικού κοινωνικού και οικονομικού προγράμματος αλλά  μέσω ξένων «επενδύσεων» και υποστηρίζεται εδώ και δύο αιώνες από όλους τους θιασώτες του εγχώριου πολιτικού συστήματος, έχασε και τις ελάχιστες υπαρκτές λειτουργικές της δυνατότητες μετά από την ένταξη της Ελλάδος  στην Ευρωζώνη αλλά και την μετοίκηση του κέντρου ενδιαφέροντος των «επενδυτών» του διεθνούς ληστρικού εμποροχρηματιστικού κεφαλαίου στις χώρες της Ασίας.  Κανείς από τους διεθνείς κερδοσκόπους δεν θα πήγαινε ποτέ να επενδύσει  σε μια χώρα με μηνιαίους μισθούς επιπέδου 600 Ευρώ τον μήνα (όταν πρωτοήρθε το Ευρώ μιλούσαν «σοκαρισμένοι» για «γενιά των 700 Ευρώ» ενώ τώρα ακόμη και τα 600 Ευρώ είναι απλησίαστα για πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες ανέργους απολύτως μηδενικού εισοδήματος), όταν οι μισθοί ακόμα και στις λεγόμενες «καλοπληρωμένες» και «εξειδικευμένες» θέσεις εργασίας όπως στον τομέα της πληροφορικής και της κατασκευής κινητών τηλεφώνων στην Κίνα ή στην Ινδία δεν υπερβαίνουν τα 240 Ευρώ. Αλλά ούτε οποιαδήποτε περεταίρω μείωση των μισθών σε μια χώρα όπως η Ελλάδα θα μπορούσε να προσελκύσει ξένες «επενδύσεις» καθώς ακόμη και αν ο κατώτατος μηνιαίος μισθός  μειωθεί στα 400 Ευρώ  , θα είναι και πάλι υπερδιπλάσιος από το εργατικό κόστος των ασιατικών αγορών και έτσι και πάλι κανείς από τους διεθνείς κερδοσκόπους δεν πρόκειται να έρθει να «επενδύσει» στην Ελλάδα.

Καμιά απολύτως λύση στο  πρόβλημα της πραγματικής οικονομίας και της ανεργίας που να συμβαδίζει με τις ληστρικές πολιτικές των «ανοιχτών συνόρων» και της «παγκόσμιας ελεύθερης αγοράς» δεν υπάρχει και δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει. Με τις σημερινές διεθνείς οικονομικές συνθήκες, οι «ξένες επενδύσεις» θα μπορούσαν να έρθουν στην Ελλάδα μονάχα εάν πρώτα καταφέρουν να οδηγήσουν την χώρα μας σε κοινωνικό  και βιοτικό επίπεδο (και σε πληθυσμιακή σύσταση) τέτοια που να γίνει παγκοσμίως «ανταγωνιστική» ως αγορά εργασίας, δηλαδή φθηνότερη από …την Μαλαισία και το Πακιστάν. Η μόνη υπαρκτή διέξοδος για την Ελληνική οικονομία δεν μπορεί να βασίζεται σε ξένες «επενδύσεις», αλλά μονάχα σε μια πολιτική Εθνικής αξιοποιήσεως των υπαρχόντων φυσικών πόρων  και ανθρώπινου δυναμικού μέσα από Εθνικό σχεδιασμό και πρόγραμμα που θα οδηγήσει σε μια πραγματική Εθνική οικονομική ανάπτυξη. Μια τέτοια πολιτική είναι όμως εντελώς αντίθετη από τις σημερινές οικονομικές κατευθύνσεις της απόλυτα ελεγχόμενης από τους Παγκόσμιους τοκογλύφους σημερινής «Ευρωπαϊκής» Ενώσεως .

Βεβαίως στον τομέα της βιομηχανίας και της μεταποιήσεως οι ξένες επενδύσεις ήταν πάντοτε σχεδόν ανύπαρκτες στην Ελλάδα. Όμως τις τελευταίες δεκαετίες με την ακολουθούμενη πολιτική των «ανοιχτών συνόρων»  όχι μόνο δεν ήρθαν νέες ξένες επενδύσεις, αλλά έφυγαν και οι υποτιθέμενες «Ελληνικές» επενδύσεις που κατευθύνθηκαν κυρίως προς χώρες όπως Βουλγαρία, Σκόπια, Τουρκία , Ρουμανία όπου δεν υπάρχει Ευρώ και άρα υπάρχει φθηνό εργατικό δυναμικό. Η παγκοσμιοποιημένη «οικονομία» λειτουργεί με όρους «ανταγωνιστικότητος» και η είσοδος της χώρας στην Ευρωζώνη έπληξε βαθύτατα την «ανταγωνιστικότητα» των Ελληνικών προϊόντων τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και την ίδια την «ανταγωνιστικότητα» της τιμής της εργατικής δύναμης. Για παράδειγμα μόλις η δραχμή «κλείδωσε» σε σταθερή ισοτιμία με το Ευρώ,  μέσα σε λίγα μόλις χρόνια εξαφανίστηκε ολόκληρος ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας της χώρας μας, που ήταν μάλιστα αρκετά ανεπτυγμένος, καθώς οι «Έλληνες» «επενδυτές» σχεδόν στο σύνολό τους μετέφεραν τις δραστηριότητές τους σε γειτονικές χώρες των Βαλκανίων.  Οι βιομηχανικές ζώνες συρρικνώθηκαν και μάλιστα δεν ήταν λίγοι οι «Έλληνες» επιχειρηματίες που έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους και είτε μετέφεραν τις δραστηριότητές τους στην Τουρκία είτε τοποθέτησαν τα χρήματά τους στο Τουρκικό χρηματιστήριο.

Ο ξεριζωμός του αγροτικού πληθυσμού στο όνομα μιας δήθεν «ανάπτυξης»  των αστικών κέντρων, υποστηρίζεται επίσης εδώ και δύο αιώνες από όλους τους θιασώτες του αστικοδημοκρατικού πολιτικού συστήματος.  Με την ένταξη της χώρας στην «Ευρωπαϊκή» Ένωση ξεκίνησε και η εφαρμογή της λεγόμενης «Κοινής Αγροτικής πολιτικής» στις αποφάσεις της οποίας αναφέρονταν ότι «ο αγροτικός πληθυσμός της Ελλάδος είναι ιδιαίτερα υψηλός καθώς υπερβαίνει το 8%. Στόχος είναι η μείωσή του στα επίπεδα του 3,5% έως το 2010».

Ο  στόχος ήταν ξεκάθαρος: Ξεκλήρισμα του αγροτικού πληθυσμού ώστε να μπορούν να αγοράσουν φτηνά την γη οι πολυεθνικές εταιρείες και να την μετατρέψουν σε φάρμες εργατών γης. Οι νέοι «αγρότες» της «Κοινής Αγροτικής Πολιτικής»  δεν θα είναι πια ιδιοκτήτες γης, αλλά εργάτες γης και μάλιστα σχεδόν στο σύνολό τους μετανάστες. Τέτοιες φάρμες είδαμε πρώτα να δημιουργούνται σε χώρες όπως η Ολλανδία, τώρα βλέπουμε να αρχίζουν να εμφανίζονται και στην Ελλάδα σε περιοχές όπως στην Πελοπόννησο και στην Κρήτη, όπου οι αγροτικές οικογένειες αναγκάστηκαν να πωλήσουν την γη τους σε «επενδυτές» καθώς ήταν για αυτούς πλέον αδύνατον να καλύψουν τα έξοδα από την υψηλή φορολογία των λιπασμάτων (έφθασε στο 23%) και τα έξοδα της επιβιώσεως της οικογένειάς τους σε μια πανάκριβη Ευρωπαϊκή αγορά ενώ ταυτόχρονα τα προϊόντα τους είχαν να ανταγωνιστούν εισαγωγές από την Αίγυπτο την Τουρκία και τις Βαλκανικές χώρες που καθώς δεν δεσμεύονται από το Ευρώ έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν πολύ χαμηλότερες τιμές. Ο πρώην αγροτικός πληθυσμός μετατράπηκε σε αρκετές περιοχές στην κυριολεξία σε «προλεταριάτο» των πόλεων, με αρκετούς να συντηρούνται σήμερα από δημόσια συσσίτια και  εκατοντάδες να επιλέγουν την αυτοκτονία, ενώ στις αγροτικές καλλιέργειες εργάζονται εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαποί προερχόμενοι από κάθε γωνιά της γης.

Η μαζική εισαγωγή στην Ελλάδα αγροτικών προϊόντων από χώρες η Τουρκία η Βουλγαρία και η Αίγυπτος σε συνδυασμό με την είσοδο της Ελλάδος στην Ευρωζώνη,  έδωσε το οριστικό χτύπημα στην Ελληνική αγροτική παραγωγή. Η συναλλαγματική ισοτιμία των νομισμάτων αυτών των χωρών είναι τόσο χαμηλή συγκριτικά  με το Ευρώ , ώστε αρκετά από τα Ελληνικά αγροτικά προϊόντα είναι αδύνατον πλέον να πωληθούν όχι μόνο στην Ευρωπαϊκή αλλά ούτε καν στην Ελληνική αγορά.  Στην Τουρκία για παράδειγμα, ένα καθαρό εισόδημα 350 Ευρώ τον μήνα έχει τέτοια συναλλαγματική αξία ώστε μπορεί να προφέρει σε έναν Τούρκο αγρότη ένα πολύ ανώτερο βιοτικό επίπεδο από ότι έχει ένας Έλληνας αγρότης που θα κέρδιζε πάνω από 800 Ευρώ τον μήνα . Μέσα σε τέτοια δεδομένα «ανοιχτών συνόρων» για το εμπόριο και κλειστών συναλλαγματικών ισοτιμιών τύπου Ευρώ,  το μοντέλο της μικρής οικογενειακής αγροτικής παραγωγής είναι πλέον πολύ δύσκολο να σταθεί και την θέση του παίρνει το νέο μοντέλο με τις τεράστιες φάρμες που ως ιδιοκτήτη έχουν κάποιον που δεν είναι αγρότης αλλά «επενδυτής» και ως καλλιεργητές τριτοκοσμικούς μετανάστες, εργάτες γης.

Η πολιτική της εισαγωγής μεταναστών επίσης δεν είναι κάποιο καινούριο φαινόμενο. Στην Ελλάδα ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του 90, όμως είναι σύμφυτο με την ίδια την ατομικιστική υλιστική και ληστρική  αντιφύση  ενός συστήματος που βάζει το ατομικό χρηματικό κέρδος πέρα από κάθε εθνικό σχεδιασμό αλλά και πέρα και από την ίδια την ανάγκη επιβιώσεως του έθνους. Κύριος φορέας προωθήσεως αυτής της πολιτικής είναι σήμερα η Μαρξιστική  αριστερά παρότι ακόμα και ο ίδιος ο  Μάρξ περιέγραφε αναλυτικά το πώς οι κεφαλαιοκράτες χρησιμοποιούν την μετανάστευση για να κατεβάζουν το κόστος εργασίας και να αυξάνουν τα κέρδη τους. Το κλείδωμα της ισοτιμίας του νομίσματος της χώρας στα επίπεδα του Ευρώ  αύξησε την τιμή της εργατικής δύναμης. Οι επιχειρήσεις προσπάθησαν να  μειώσουν την τιμή της εργατικής δύναμης με την εισαγωγή εκατομμυρίων μεταναστών στην Ελλάδα , φαινόμενο που συνέβαλε στην τεράστια αύξηση της ανεργίας και στην ανασφάλιστη παράνομη εργασία ακόμα και για τους Έλληνες. Η τεράστια αύξηση της ανεργίας και η ανασφάλιστη παράνομη εργασία, οδήγησαν στην μείωση του αριθμού των φορολογουμένων , στην αύξηση των επιδοτούμενων από το κράτος ανέργων και στην μείωση της κατανάλωσης στην αγορά, ενώ χτύπησαν ανεπανόρθωτα τα ασφαλιστικά ταμεία.  Τα φαινόμενα αυτά μαζί με το παράνομο εμπόριο των λαθρομεταναστών και την απώλεια εκατομμυρίων Ευρώ κάθε χρόνο από την Ελληνική οικονομία καθώς οι μετανάστες τα στέλνουν ως συνάλλαγμα στις πατρίδες τους,   συνέβαλλαν καθοριστικά στην κατάρρευση της οικονομίας του Ελληνικού κράτους.

Η  επί σειρά δεκαετιών ακραία δημόσια διαφθορά , η συντήρηση με χρήματα που προέρχονταν από μια πολύ υψηλή φορολογία των μισθοδοτούμενων κομματικών στρατών που απομυζούσαν δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο – είτε άμεσα ως υπάλληλοι του δημοσίου είτε ως εργολάβοι  «δημοσίων έργων» –  επίσης έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην συνεχή ετήσια συσσώρευση υπέρογκων κρατικών χρεών.

Ο δανεισμός του Ελληνικού κράτους από τους διεθνείς τοκογλύφους δεν αποτελεί κάποιο νέο φαινόμενο αλλά θεσμό συνυφασμένο με την ίδια την υπόσταση του αστικοδημοκρατικού πολιτικού του συστήματος. Η επαναστατημένη Ελλάς ήδη από το 1824, έλαβε δύο ληστρικά δάνεια από διεθνή κοινοπραξία τραπεζιτών με την συμμετοχή και των Ρότσιλντ, τα επονομαζόμενα ως «δάνεια της ανεξαρτησίας», ξεκινώντας έτσι την αδίστακτη τοκογλυφική εκμετάλλευση και υποδούλωση του νέου κράτους στο ξένο χρηματιστικό τοκογλυφικό κεφάλαιο, εκμετάλλευση η οποία, παρά τις διαφορετικές μορφές που προσλαμβάνει σε κάθε ιστορική περίοδο συνεχίζεται αμείωτα μέχρι και σήμερα. Ένα μόνο μικρό ποσοστό από τα συνολικά ποσά των αυτών των δανείων δαπανήθηκε για τις ανάγκες της επαναστάσεως. Το μεγαλύτερο σπαταλήθηκε στην προπληρωμή τόκων και προμηθειών στα χρηματιστήρια της Ευρώπης ή σε παραγγελίες πολεμικού υλικού που ποτέ δεν έφτασε στην Ελλάδα. Το 1827  μπροστά στην αδυναμία πληρωμής των τόκων αυτών των δανείων η ελληνική διοίκηση οδηγήθηκε σε πτώχευση. Από τότε ακολούθησαν αρκετές νέες πτωχεύσεις, όπως  το 1843 και το 1897.  Αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς ήρθε η υποδούλωση στο ξένο τοκογλυφικό κεφάλαιο.

Αυτή η πολιτική του δανεισμού και της υποταγής στους διεθνείς τοκογλύφους ακολουθήθηκε με συνέπεια από όλες σχεδόν τις «δημοκρατικές» κυβερνήσεις αυτής της χώρας μέχρι και σήμερα και μάλιστα άκμασε ιδιαίτερα κατά την περίοδο της λεγόμενης «μεταπολιτεύσεως». ‘

Κατά τα τελευταία γεγονότα οι κυβερνώντες πολιτικοί της Ευρώπης και της Ελλάδος έκαναν τα πάντα για να διασφαλίσουν τα κέρδη των τραπεζών σε βάρος των εθνικών συμφερόντων. Έφθασαν μάλιστα στο σημείο να ονομάζουν την διασφάλιση αυτών των κερδών  ως προσπάθεια «για να σωθεί η χώρα από την χρεοκοπία». Η «χρεοκοπία» όμως για την οποία μιλούν δεν είναι στην πραγματικότητα «χρεοκοπία της χώρας»  αλλά απαλλαγή της από το χρέος (δηλώνοντας ότι αδυνατεί ή ότι αρνείται να το πληρώσει) και απώλεια των κερδών των τραπεζιτών και των «επενδυτών». Αυτό που πραγματικά χρειάζεται η χώρα μας και οποιαδήποτε άλλη χώρα κατά τους τελευταίους δύο αιώνες δεν είναι το «να σωθεί από την χρεοκοπία», αλλά το να σωθεί από τους τραπεζίτες και τους χρηματιστές. Καμία πραγματική οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να επέλθει με τους όρους της λεγόμενης «οικονομίας» των τοκογλύφων , των χρηματιστών και της υπερσυγκεντρώσεως εικονικού χρήματος που συνεχώς αυξάνει «από μόνο του» μέσω ανακυκλώσεως δανείων ,τόκων , ασφαλίστρων πάνω στους τόκους και νέων ασφαλίστρων πάνω στα ασφάλιστρα. Πραγματική ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει  μόνο στα πλαίσια μιας πραγματικής οικονομίας , παραγωγικής και όχι παρασιτικής. Απαιτείται ένας εντελώς διαφορετικός τρόπος κοινωνικής και οικονομικής οργανώσεως που να βασίζεται σε εντελώς διαφορετικές αξίες και ιδεώδη από αυτά του ληστρικού παρασιτικού κέρδους που να κηρύξει παράνομη κάθε μορφή τοκογλυφίας και οι τοκογλύφοι – που σήμερα διοικούν την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο ενώ η «νόμιμη» τοκογλυφία των τραπεζών αποτελεί τον πυλώνα λειτουργίας ολόκληρου του οικονομικού συστήματος – μαζί με τους πολιτικούς συνεργάτες τους να δικαστούν για τα εγκλήματα τους.

Στα πλαίσια του δημοκρατικού πολιτικού θεάματος εξαπατήσεως μαζών, κάποιοι πολιτικοί σαλτιμπάγκοι που συμμετείχαν ενεργά επί δεκαετίες στην στήριξη όλων αυτών των ακολουθούμενων πολιτικών που περιγράψαμε παραπάνω και που είχαν ως άμεση και αυτονόητη συνέπεια την σημερινή κατάσταση, άρχισαν να  αυτοαποκαλούνται ως «αντιμνημονιακοί» και προσπαθούν να εμφανίσουν τις τελευταίες δανειακές συμβάσεις του «Ελληνικού» κράτους ως κάτι το εντελώς καινούριο και απρόσμενο.

Τα μόνα καινούρια πολιτικά στοιχεία που εμφανίστηκαν με το «μνημόνιο»  είναι ότι πλέον έγιναν περισσότερο άμεσα ορατές οι συνέπειες ολόκληρης πολιτικής περιόδου της «μεταπολιτεύσεως» στα μάτια του ελεγχόμενου από αυτούς λαού, ενώ οι ρυθμοί της ακολουθούμενης επί δεκαετίας πολιτικής της εθνικής αυτοδιαλύσεως επιταχύνθηκαν ακόμη περισσότερο. Όμως το υποτιθέμενο «Ελληνικό» κράτος εδώ και δυο αιώνες συνεχώς συνάπτει δανειακές συμβάσεις που υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας και μάλιστα κατά τις τελευταίες δεκαετίες αυτό συνέβαινε σχεδόν  κάθε χρόνο. «Σε αυτήν την δανειακή σύμβαση υπάρχει διαφορά» λένε, διότι τώρα υπάρχουν όροι στο δάνειο που  «υποθηκεύουν την εθνική μας κυριαρχία» . Και αυτό όμως δεν είναι κάτι καθόλου καινούριο, όροι που ήταν αντίθετοι με κάθε μορφή εθνικής κυριαρχίας εμπεριέχονταν σχεδόν σε όλες τις συμφωνίες που υπέγραψε το Ελληνικό κράτος, όχι μόνο από την εποχή της εντάξεώς του στην Ε.Ο.Κ. αλλά και από τις εποχές που έναν αιώνα πριν η «Αντάντ» καθόριζε τα πάντα σχετικά με την οικονομικά υποδουλωμένη Ελλάδα  και αξιοποιώντας τις ξενόδουλες κυβερνήσεις της την οδήγησε ακόμη και στην Μικρασιατική καταστροφή.  Όροι που υποθήκευαν κάθε μορφή εθνικής κυριαρχίας υπήρξαν ακόμα και σε όλα τα λεγόμενα «κοινοτικά πακέτα» όπως τα λεγόμενα «πακέτα Ντελόρ» που δόθηκαν την δεκαετία του 90 για την προσαρμογή της Ελληνικής οικονομίας στο ληστρικό μοντέλο της Ευρωζώνης όπως το είχαν διαμορφώσει οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες. Τα πακέτα αυτά δεν αποτελούσαν κάποιου είδους «δώρο» όπως τα παρουσίαζαν τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως, αλλά το  «Ελληνικό» κράτος έχει δεσμευθεί να επιστρέψει τα ποσά αυτά στο σύνολό τους, μέσω της συμμετοχής του στον «κοινοτικό προϋπολογισμό» και στις επιδοτήσεις όλων των «υπό ένταξιν στην Ε.Ε. χωρών» που ακολούθησαν, στις οποίες συμμετείχε.  Και το αποτέλεσμα αυτών των μεταρρυθμίσεων δεν ήταν κάποια «ανάπτυξη» αλλά αντίθετα η πλήρης αποσύνθεση και διάλυση της Ελληνικής οικονομίας.

Η «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας» δεν συντελείται μονάχα μέσω δανειακών συμβάσεων. Μήπως δεν ήταν «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας»  η κατάργηση της δυνατότητος του  Ελληνικού κράτους να εκδίδει το δικό του νόμισμα και να αναπροσαρμόζει την ισοτιμία του ανάλογα με τις ανάγκες του; Μήπως δεν ήταν «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας»  οι δεκάδες καταδικαστικές αποφάσεις των «Ευρωπαϊκών» δικαστηρίων εναντίον του Ελληνικού κράτους για δήθεν παραβιάσεις «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» «μειονοτήτων» και λαθρομεταναστών αλλά και οι αποφάσεις του που απαγορεύουν σε οποιαδήποτε χώρα τις ομαδικές απελάσεις  λαθρομεταναστών για τις οποίες μάλιστα καταδικάστηκε η Ιταλία; Μήπως δεν αποτελεί «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας» η απαγόρευση στην χώρα μας να προστατεύει τα δικά της αγροτικά προϊόντα ελέγχοντας τις εισαγωγές από τρίτες χώρες και η αντικατάσταση του εθνικού συμφέροντος με τα συμφέροντα των κερδοσκόπων και της «ελεύθερης αγοράς»;  Μήπως δεν ήταν «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας» οι κυρίαρχες πολιτικές όλων των κυβερνήσεων του «Ελληνικού» κράτους των τελευταίων δεκαετιών πάνω σε θέματα  όπως τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, το ζήτημα με τα Σκόπια ή το Κυπριακό;  Μήπως δεν ήταν «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας» η συνδρομή της χώρας σε όλες ανεξαιρέτως τις Σιωνιστικές επεμβάσεις των τελευταίων δεκαετιών, από τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας μέχρι το Ιράκ και το Αφγανιστάν, η χρήση του Αιγαίου από την Τουρκία και το Ισραήλ για να κάνουν στρατιωτικές ασκήσεις ,η παραχώρηση της Σούδας στο ΝΑΤΟ και η τοποθέτηση Τούρκου διοικητή στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο στην Λάρισα; Μήπως δεν είναι εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας η ένταξη της χώρας από την κυβέρνηση Παπαδήμου στην αντιπυραυλική «ασπίδα» του ΝΑΤΟ παραχωρώντας τους πυραύλους Patriot για τις «ανάγκες» της Σιωνιστικής επιθέσεως στο Ιράν αλλά και για τα γεωπολιτικά παιχνίδια των Η.Π.Α. στην προσπάθειά τους να απομονώσουν στρατηγικά την Ρωσία; Γιατί άραγε ποτέ κανείς από τους «αντιμνημονιακούς» δεν ανέφερε ποτέ ούτε μια λέξη για κάποιο από όλα αυτά τα θέματα;

Και άραγε σε πόσες περιόδους μπορούμε να πούμε ότι υπήρξε «εθνική κυριαρχία» σε αυτό το κράτος; Το 1841 ο Βρετανός πρεσβευτής στην Ελλάδα sir Edmund Lyons δηλώνει : « Μια πραγματικά ανεξάρτητη Ελλάς είναι παραλογισμός. Η Ελλάς μπορεί να γίνει είτε Ρωσική είτε Αγγλική. Και αφού δεν πρέπει να γίνει Ρωσική είναι ανάγκη να γίνει Αγγλική». Η εποχή της αποικιοκρατίας  τελείωσε μέσα στον 20^ο αιώνα ενώ τόσο στην Ρωσία όσο και στην Αγγλία την κυβέρνηση κατάφεραν να ελέγξουν δυνάμεις που προήλθαν από τα σπλάχνα του Σιωνιστικού «κινήματος». Έτσι το ιδιότυπο ημιαποικιακό καθεστώς στο οποίο βρίσκονταν μέχρι τότε η Ελλάς κυρίως υπό την επιρροή της ελεγχόμενης από τον Σιωνισμό Αγγλίας διαδέχθηκε η οικονομική κυριαρχία μιας παγκόσμιας ληστρικής  Σιωνιστικής τάξης πραγμάτων.

Ούτε η αύξηση της ανεργίας ξεκίνησε από το «μνημόνιο», ούτε η μείωση των εισοδημάτων του πραγματικά παραγωγικού πληθυσμού. Ο δείκτης ανεργίας στην Ελλάδα κατά το έτος 1975 βρίσκονταν μόλις στο 2,3%. Αλλά στην συνέχεια τα πράγματα άλλαξαν καθώς «αποκαταστάθηκε η δημοκρατία». Από τότε η ανεργία αυξάνεται συνεχώς.

Τα συνθήματα «κάτω η χούντα του μνημονίου» και «όχι στο μνημόνιο» είναι λοιπόν άκρως παραπλανητικά και μόνο ως σκοπό τους έχουν τον αποπροσανατολισμό. Η ακολουθούμενη σήμερα πολιτική , η «πολιτική του μνημονίου» ούτε είναι κάτι νέο ούτε ξεκίνησε με το «μνημόνιο». Οι πρόσφατες κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου δεν έπραξαν απολύτως τίποτε το ουσιωδώς διαφορετικό από αυτό που ακριβώς έκαναν σε ετήσια βάση όλες οι «δημοκρατικές» κυβερνήσεις της «μεταπολιτεύσεως». Μάλιστα κινούνται ακριβώς στην ίδια πολιτική κατεύθυνση με αυτήν που λειτούργησαν οι περισσότερες κυβερνήσεις από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους εδώ και δύο αιώνες.

Κινήθηκαν ακριβώς πάνω στους θεμελιώδεις πολιτικούς άξονες της Σιωνιστικής κυριαρχίας των τραπεζιτών που λεηλατούν και καταστρέφουν την Ευρώπη και εμφανίζονται τις τελευταίες δεκαετίες με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ευρωπαϊκή Ένωση». Παρέμειναν απόλυτα συνεπείς στα προηγούμενα πολιτικά τους πεπραγμένα και στις πραγματικές πολιτικές τους θέσεις, αυτές τις οποίες μόλις 3 χρόνια πριν είχαν ψηφίσει εκατομμύρια αποβλακωμένων νεοελλήνων. (ΠΑΣΟΚ 43,92% 3.012.373 ψήφοι, ΝΔ 33,48% 2.295.967 ψήφοι, ΚΚΕ 7,54% 517.154 ψήφοι, ΛΑΟΣ 5,63% 386.152 ψήφοι, ΣΥΡΙΖΑ 4,60% 315.627 ψήφοι, Οικολόγοι Πράσινοι 2,53% 173.449 ψήφοι).  Τα κόμματα της πρώτης «μνημονιακής» συγκυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ είχαν μόλις πριν τρία χρόνια λάβει αθροιστικά και μέσα από «δημοκρατικές» διαδικασίες ποσοστό περίπου 84%! Με βάση το πολίτευμα της αστικής «κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας» , η κυβέρνηση του «μνημονίου» ήταν η πιο «δημοκρατική» κυβέρνηση που έχει  γνωρίσει ποτέ η χώρα από την ίδρυσή της, αν εξαιρέσουμε την «οικουμενική» κυβέρνηση Ζολώτα το 1989, καθώς είχε ψηφιστεί με μια τεράστια «δημοκρατική» πλειοψηφία.  Το ποσό του δημόσιου χρέους των Η.Π.Α.  που αντιστοιχεί σε κάθε πολίτη είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδος.  Το επίσημο δημόσιο χρέος της Γερμανίας φτάνει σήμερα στα 2 τρις Ευρώ. Καθώς η υποτιθέμενη πολιτική « του μνημονίου» δεν είναι σε τίποτε διαφορετική από την πολιτική που ακολουθείται σήμερα σε οποιαδήποτε αστικοδημοκρατική χώρα του κόσμου,  το σωστό σύνθημα θα ήταν «κάτω η  Παγκόσμια Σιωνιστική Δημοκρατική Δικτατορία των Φαύλων, των Χρηματιστών και  των Τραπεζιτών» και «Όχι στους Παγκόσμιους τοκογλύφους» σε αντιδιαστολή με τα εντελώς παραπλανητικά «Όχι στο μνημόνιο» και «Κάτω η χούντα του μνημονίου» και τα περί «αντιμνημονιακών μετώπων». Ενδεικτικό για το πόσο «επαναστατική» είναι η τελευταία φρασεολογία είναι το ότι πρωτοεμφανίστηκε στις Δημοτικές εκλογές από το πολιτικό επιτελείο του Σαμαρά για να στηρίξει τους συνδυασμούς της Ν.Δ. όπως του παλαιμάχου μπασκετμπολίστα Κικίλια και σκοπό είχε να αποκρύψει αυτούς που βρίσκονται πίσω από το «μνημόνιο» αλλά και να δώσει την ψευδαίσθηση ότι πριν να υπογραφεί το «μνημόνιο» η πολιτική που ακολουθούνταν στην χώρα μας ήταν διαφορετική! Καθώς ο Σαμαράς εγκατέλειψε μερικώς αυτήν την φρασεολογία για να συμμετάσχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου, ανέλαβαν άλλοι (από πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μέχρι «ακροαριστερούς» και «ακροδεξιούς») να κρατούν τα υποστηλώματα που είχε ανάγκη το φαυλοκρατικό πολιτικό σύστημα,  καλύπτοντας το «κενό» που άφησε ο Σαμαράς.

Κάποιοι από τους ανόητους ψηφοφόρους του δημοκρατικού θιάσου λένε ότι το πρόβλημα με το «μνημόνιο» είναι ότι τα  κόμματα δεν «τήρησαν τις υποσχέσεις τους». Στην πραγματικότητα συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Τήρησαν και εφάρμοσαν επακριβώς το πολιτικό πρόγραμμά τους σε όλους τους κεντρικούς του άξονες και παρέμειναν απόλυτα συνεπείς με τις πολιτικές κατευθύνσεις που ακολουθούσαν εδώ και δεκαετίες.  Το «απίστευτο» δεν είναι ότι οι συγκεκριμένοι πολιτικοί υπέγραψαν το «μνημόνιο»,  απίστευτο θα ήταν εάν δεν το είχαν υπογράψει. Εδώ όμως μπορούμε να δούμε το κεντρικό «κλειδί» που εδραιώνει την εξουσία της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Δημοκρατικής Δικτατορίας των Φαύλων , των Χρηματιστών και των Τραπεζιτών:  Μέσα από την λειτουργία ολόκληρου του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος, της αντεθνικής παιδείας που παρέχεται στα σχολεία και των Μέσων Μαζικής Εξαπατήσεως, αλλά και μέσα από τον κυρίαρχο υποπολιτισμό του ατομικιστή μαζανθρώπου, εξασφαλίζει το να υπάρχει σχεδόν πάντοτε μια σημαντική κρίσιμη μάζα τέτοιων ανόητων και αφελών που αθροιζόμενη με την μάζα των συνειδητά φαύλων να διαμορφώνει μια μόνιμη κοινωνική αριθμητική πλειοψηφία που να στηρίζει το φαυλοκρατικό καθεστώς. Εάν αυτή η αριθμητική πλειοψηφία σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις τύχει να διαταραχθεί, τότε η Παγκόσμια Δημοκρατική Δικτατορία εγκαταλείπει προσωρινά τις «δημοκρατικές» της μάσκες και επιστρατεύει είτε τις βόμβες είτε τις «πορτοκαλί» «επαναστάσεις», ώστε η «Δημοκρατία» «να αποκατασταθεί» το συντομότερο.

Και όπως θα δούμε στο τέλος αυτού του άρθρου, αυτή η αριθμητική πλειοψηφία όχι μόνο δεν έχει διαταραχθεί σήμερα στην Ελλάδα αλλά αντιθέτως η ίδια η                              Goldman Sachs και το Δ.Ν.Τ. χαρακτηρίζουν στις δημόσιες πολιτικές αναλύσεις τους ως «απίθανη οποιαδήποτε ριζική αλλαγή στην ελληνική πολιτική σκηνή»! Άλλωστε εάν υπήρχε το ενδεχόμενο να  συμβεί οποιαδήποτε ριζική αλλαγή, δεν θα διοργάνωναν σε καμιά περίπτωση εκλογές. Οι πρόσφατες «πολιτικές μετατοπίσεις» ψηφοφόρων δεν αποτελούν καμιά απολύτως πραγματική πολιτική αλλαγή, αλλά συνέχιση του εγκλωβισμού των μαζών στην λογική της υπερψηφίσεως της ίδιας ακριβώς εθνοκτόνας πολιτικής που εμφανίζεται κατά περιόδους με νέες διαφορετικές μάσκες όπως π.χ. αυτή του «αντιμνημονιακού».  Στην συνέχεια αυτού του άρθρου θα δούμε ότι οι βασικοί πολιτικοί άξονες «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» δεν διαφέρουν παρά μονάχα επιφανειακά.

Αυτό που σήμερα κάποιο ονόμασαν ψευδεπίγραφα ως «πολιτική του μνημονίου» δεν είναι τίποτε διαφορετικό από την πολιτική που ασκείται στην χώρα σε ολόκληρη την περίοδο της μεταπολιτεύσεως. Είναι η πολιτική που ακολουθεί ακριβώς τους κεντρικούς άξονες πάνω στους οποίους οι Παγκόσμιοι Τοκογλύφοι θεμελίωσαν τις συνθήκες για την υποτιθέμενη «Ευρωπαϊκή» Ένωση και βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση με αυτήν που κυριαρχεί  σε ολόκληρη την κατεχόμενη από τους Σιωνιστές τραπεζίτες «Δύση» τους τελευταίους δύο αιώνες. Η πολιτική τις απολύτου αντιστροφής, στην οποία αντί να υπάρχει η οικονομία για να υπηρετεί τον άνθρωπο, υπάρχει ο άνθρωπος για να υπηρετεί την «οικονομία». Δεν πρόκειται για μια πραγματική οικονομία, αλλά για μια «οικονομία» του απόλυτου παρασιτισμού , της τοκογλυφίας, του χρηματιστηριακού τζόγου, του εικονικού χρήματος δίχως κανένα πραγματικό αντίκρισμα που «αυξάνει από μόνο του» μέσω της ανακυκλώσεως δανείων, των «υπηρεσιών» και των μεσαζόντων, του εμπορίου των μονοπωλίων και των καρτέλ, των «ανοιχτών συνόρων» και των «επενδύσεων» που «μεταναστεύουν» μέσα σε λίγα χρόνια από την μια χώρα στην άλλη αναζητώντας το μέγιστο κέρδος αφήνοντας πίσω τους αφήνοντας εκατομμύρια ανέργων και όπου ο καθένας μπορεί να εισάγει προϊόντα από οποιαδήποτε τριτοκοσμική χώρα και να τα πουλά σε εξευτελιστικές τιμές διαλύοντας την εσωτερική εγχώρια παραγωγή. Είναι η «οικονομία» που εμποδίζει την αληθινή παραγωγικότητα, που πετάει τα αγροτικά προϊόντα στις χωματερές για να κρατήσει τις τιμές τους ψηλά και που πληρώνει με επιδόματα ένα μεγάλο ποσοστό του παραγωγικά ικανού πληθυσμού για να κάθεται στο σπίτι του άνεργος απλώς και μόνο γιατί οι «επενδύσεις» προτιμούν Ασιάτες και Αφρικανούς για να κατεβάζουν το την τιμή της εργατικής δύναμης καθώς έχουν την δυνατότητα να τους πληρώνουν πολύ φθηνότερα από έναν Ευρωπαίο, αλλά και διότι αυξάνουν με αυτόν τον τρόπο την ανεργία των Ευρωπαίων και έτσι μειώνουν και τους μισθούς των Ευρωπαίων μέσα από τον «νόμο της προσφοράς και της ζήτησης» για τα εμπορεύματα, μιας και η «φιλελεύθερη» «οικονομία» έχει μετατρέψει την ανθρώπινη εργασία και μέσω αυτής  και ολόκληρη την ανθρώπινη ζωή σε εμπόρευμα. Οι Σιωνιστές επιδιώκουν να αυξάνουν με κάθε τρόπο την ανεργία διότι έτσι αυξάνουν τα κέρδη τους μειώνοντας το κόστος της εργατικής δύναμης. Η Bundesbank , η ελεγχόμενη από τους Σιωνιστές Κεντρική τράπεζα της Γερμανίας σε έκθεσή της που δημοσίευσε τον Απρίλιο του 2012, δηλώνει ότι «υπάρχει απόλυτη ανάγκη η Γερμανία να εισάγει περίπου 200.000 νέους μετανάστες κάθε χρόνο για τα επόμενα πέντε χρόνια, καθώς η ανεργία στην χώρα βρισκεται μόλις στο 7.2%!» Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε περίπου τρία εκατομμύρια Γερμανούς ανέργους, αριθμός που δεν θεωρείται αρκετός  για να κατεβάσει ακόμα περισσότερο τους μισθούς και έτσι  ζητούν την εισαγωγή ακόμη ενός εκατομμυρίου μεταναστών. Καθώς οι «επενδύσεις» αναζητούν φθηνό εργατικό δυναμικό, είτε μεταναστεύουν οι ίδιες στην Ασία και την Αφρική, είτε φέρνουν την Ασία και την Αφρική για να εργαστούν στην Ευρώπη.

3) Οι «αντιμνημονιακοί» ως  εκφραστές και στυλοβάτες της  «μνημονιακής» πολιτικής.

Κοντεύουν 40 χρόνια από τότε που ξεκίνησε η λεγόμενη «μεταπολίτευση». Κατά την πάροδο όλων αυτών των ετών κανείς από αυτούς που σήμερα εμφανίζονται ως «αντιμνημονιακοί» δεν αντέδρασε ποτέ όταν σε ετήσια βάση λαμβάνονταν υπέρογκα κρατικά δάνεια, όταν σταδιακά διαλύονταν κάθε ίχνος πραγματικής οικονομίας,  όταν οι Ελληνικές επιχειρήσεις έφευγαν στο εξωτερικό , όταν οι Έλληνες αγρότες πετούσαν τα προϊόντα τους στις χωματερές γιατί οι μεσάζοντες επέβαλαν το να πωλούν τα σουπερμάρκετ πατάτες Τουρκίας και Αιγύπτου, όταν η ανεργία αυξάνονταν συνεχώς και την θέση των Ελλήνων εργατών έπαιρναν αλλοδαποί, όταν οι κυβερνήσεις της χώρας υπέγραφαν το ξεκλήρισμα του αγροτικού πληθυσμού και την «Κοινή αγροτική πολιτική» , όταν σχεδιάζονταν η είσοδος της χώρας στην Ευρωζώνη , όταν διορίζονταν ολόκληροι κομματικοί στρατοί στο δημόσιο και χιλιάδες υψηλόβαθμα στελέχη υπουργείων και Δ.Ε.Κ.Ο. αμείβονταν με απίστευτους μισθούς που ξεπερνούσαν ακόμη και τα πλαίσια του μύθου, όταν η διαφθορά κυριαρχούσε στον δημόσιο τομέα καθώς οι πάντες έκλεβαν από παντού και μοίραζαν  δανεικό χρήμα σε κομματικούς «φίλους» και επαγγελματίες φοροφυγάδες και εργολήπτες υπερτιμημένων δημόσιων έργων και όταν το Αιγαίο μετατρέπονταν σε «γκρίζα ζώνη».

Που βρίσκονταν τόσα χρόνια και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά οι σημερινοί τηλεοπτικοί πρωταγωνιστές του «αντιμνημονιακού» «κινήματος»;

Οι περισσότεροι βρίσκονταν στο ΠΑΣΟΚ και στην Ν.Δ. είτε ως βουλευτές, είτε ως υποψήφιοι στην τοπική αυτοδιοίκηση, είτε ως στελέχη υπουργείων, είτε απλώς ως «παρατρεχάμενοι».

Ας δούμε μερικά παραδείγματα. Ο Πάνος Καμμένος ήταν βουλευτής της Ν.Δ. από το 1993 και μάλιστα ήταν υφυπουργός της κυβερνήσεως Καραμανλή, όταν σε μια περίοδο που αρκετές τράπεζες στο εξωτερικό είχαν χρεοκοπήσει, έδωσε 28 δισεκατομμύρια Ευρώ στις «Ελληνικές» τράπεζες για να «τις προστατεύσει από κίνδυνο χρεοκοπίας». Εκείνη την περίοδο διεθνείς οικονομικοί αναλυτές είχαν γράψει σε εκθέσεις τους ότι το ποσό που δόθηκε από το Ελληνικό δημόσιο στους τραπεζίτες είναι δυσανάλογο για τις δυνατότητες του Ελληνικού δημοσίου που είναι πλέον αδύνατον να αντέξει και σύντομα θα οδηγηθεί το ίδιο στην χρεοκοπία. Είχαμε δηλαδή την πολιτική «να χρεοκοπήσει το Ελληνικό δημόσιο για να μην χρεοκοπήσουν οι Ελληνικές τράπεζες!»  Όμως σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητος, σχεδόν ολόκληρο το ποσό που έλαβαν οι «Ελληνικές» τράπεζες το αξιοποίησαν σε «επενδύσεις» για να χρηματοδοτήσουν παραρτήματά τους σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και σχεδόν τίποτε δεν διοχετεύθηκε στην Ελληνική οικονομία.  Ο Καμμένος έχει τιμηθεί με το «παράσημο του Ιππότη του Εθνικού Τάγματος της Αξίας από έναν από τους βασικούς συντελεστές του «μνημονίου». Τον πρόεδρο της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί.

Ο Γιάννης Δημαράς εξελέγη τρεις φορές βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ (2004, 2007, 2009) ενώ κατέβαινε και στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοικήσεως πάλι με την στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Ήταν μέλος του Ο.Α.Σ.Ε. (Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη), που έχει σκοπό να παρεμβαίνει εκβιάζοντας κυβερνήσεις για να προωθεί τον «νεοφιλελευθερισμό» και τα γεωπολιτικά συμφέροντα των Σιωνιστών.  Στις επίσημα χαρακτηρισμένες ως κυριότερες δραστηριότητες του οργανισμού περιλαμβάνεται ο έλεγχος της διαδόσεως των όπλων, τα «ανθρώπινα δικαιώματα», η «ελευθερία του τύπου» και η επιτήρηση χωρών «για την δίκαιη και ελεύθερη διεξαγωγή εκλογών». Ο Δημαράς συμμετείχε επίσης στην ειδική στην Ειδική Επιτροπή της Βουλής για την κύρωση της Συνθήκης για την υιοθέτηση του Ευρωσυντάγματος, στην Ειδική Διαρκή Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και στην κοινοβουλευτική ομάδα « Φιλίας Ελλάδος- Μεγάλης Βρετανίας».  Στο γραφείο του έχει κορνίζα με τον Ανδρέα Παπανδρέου ενώ ως βουλευτής ψήφισε υπέρ του νόμου για την απόδοση Ελληνικής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς μετανάστες. Σε αυτές τις εκλογές το ονομαζόμενο συζητούσε να συμμετάσχει μαζί με το κόμμα του στα ψηφοφέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά καθώς τελικώς διαφώνησαν στο μοίρασμα των βουλευτικών εδρών, συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια του κόμματος του Καμμένου.

Ο Μίκης Θεοδωράκης που έγινε γνωστός από τις συναυλίες του ΚΚΕ και το «βραβείο Λένιν για την ειρήνη» που έλαβε από τους γραφειοκράτες Σιωνιστές της Ε.Σ.Σ.Δ αλλά και από σειρές τραγουδιών που αναπαρήγαγαν φαντασιακές ιστορίες και μύθους των Σιωνιστών περί «ολοκαυτώματος»  υπήρξε βουλευτής με το ΚΚΕ  την περίοδο 1981-86  , τότε που το ΚΚΕ στήριζε εκείνους από άξονες της πολιτικής Ανδρέα Παπανδρέου που στηρίζονταν στην δημόσιο δανεισμό και στην συντήρηση τεράστιων κομματικών στρατών ως δημοσίων υπαλλήλων και τους ονόμαζε «σοσιαλιστικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του ΠΑΣΟΚ». Εξελέγη αργότερα ξανά βουλευτής με την Ν.Δ. στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, την περίοδο που αυτή είχε κάνει σημαία της και κεντρικό σημείο στο πολιτικό της πρόγραμμα το να φέρει την «επανάσταση» του «νεοφιλελευθερισμού» στην Ελλάδα και διατέλεσε μάλιστα υπουργός επικρατείας την περίοδο 1990-1992.  Όταν ο Αντώνης Σαμαράς εξελέγη πρόεδρος της Ν.Δ. του απέστειλε επιστολή με το παρακάτω περιεχόμενο: «Αγαπητέ μου Αντώνη, πανηγυρίζω και εγώ μαζί σου στην θριαμβευτική σου νίκη που διανοίγει μια νέα προοπτική για την Ελλάδα μας. Με αγάπη, δικός σου, Μίκης». Τον Ιούνιο του 2006, με αφορμή τη συναυλία που πραγματοποιήθηκε για τα δέκα χρόνια του θανάτου του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Μίκης Θεοδωράκης δήλωσε για τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ: «Είναι μια μεγάλη, ιστορική προσωπικότητα, μπροστά στην οποία εγώ ευλαβικά σκύβω το κεφάλι». Τον Μάρτιο του 2004 στέλνει επιστολή και συγχαίρει τον Κώστα Καραμανλή για την απόφασή του να αναλάβει το υπουργείο Πολιτισμού: «Θέλω να πιστεύω ότι η ανάληψη του υπουργείου Πολιτισμού πρόκειται για μια πράξη συμβολική, που σκοπό έχει να δείξει ότι η πολιτεία αντιλαμβάνεται τη βαθιά πολιτική φύση του πολιτισμού, την ευρύτερη σημασία του για την πορεία του τόπου και του ελληνικού λαού και το γεγονός ότι η πνευματική δημιουργία αποτελεί την καρδιά και την ουσία της ελληνικότητας…». Τον Μάρτιο του 2000 πλέκει το εγκώμιο του Κώστα Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου λέγοντας ότι «στα ελληνοτουρκικά πέτυχαν όσα δεν κατάφεραν να πετύχουν Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου και Κωνσταντίνος Μητσοτάκης». «Ο Κ. Σημίτης είναι σοβαρός άνθρωπος και έδειξε πως ό,τι λέει το κάνει. Το ΠΑΣΟΚ με τον Κ. Σημίτη είναι τελείως διαφορετικό» σημειώνει και προσθέτει πως «ο Κώστας Σημίτης και η κυβέρνησή του έβαλαν νερό στο αυλάκι και αυτό είναι πολύ σημαντικό». Και κατά την περίοδο κυβερνήσεως Σημίτη εμφανίζεται πολλές φορές δημόσια μαζί του στην τηλεόραση λέγοντας ότι «με την κυβέρνηση Σημίτη έχει επέλθει η  «ανάπτυξη» και η «ευημερία» του Ελληνικού λαού και ότι καρποφόρησαν οι κοινοί τους αγώνες για «δημοκρατία»! Ο Θεοδωράκης δεν είναι υποψήφιος σε αυτές τις εκλογές, όμως έπαιξε και παίζει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση όλης αυτής της «αντιμνημονιακής» ρητορικής.

Ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης που ήταν μέλος του ΚΚΕ μέχρι και το 2000 ονόμασε το κόμμα του ΕΠΑΜ καθώς σύμφωνα με τον ίδιο αποτελεί «το νέο ΕΑΜ» που έχει σκοπό να απαλλάξει την χώρα μας από την «Γερμανική κατοχή». Δηλώνει σήμερα σχετικά με τους μετανάστες: «Έλληνας είναι αυτός που επενδύει σε αυτήν την χώρα το μέλλον το δικό του και το μέλλον των παιδιών του. Ένας είναι ο λαός ανεξάρτητα με το ποια είναι η καταγωγή του. Αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα σήμερα»

Το βίντεο με αυτές τις δηλώσεις υπάρχει στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://www.youtube.com/watch?v=frwuZ6INsQE

Ο Μανώλης Γλέζος υπήρξε αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη την περίοδο του εμφυλίου και τον Οκτώβριο του 1948 είχε καταδικαστεί σε θάνατο. Η ποινή του όμως δεν εξετελέσθη και μετατράπηκε σε ισόβια. Ξαναδικάστηκε το 1959 με την κατηγορία της κατασκοπίας σε 5 χρόνια φυλάκιση. Τόσο το 1981 όσο και το 1984 εξελέγη βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, στηρίζοντας την πολιτική των δανείων που οδήγησε την χώρα στο «μνημόνιο». Το 2000 εξελέγη βουλευτής του Συνασπισμού ενώ σε αυτές τις εκλογές κατεβαίνει ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως ένας από τους κύριους εκφραστές του «αγώνα ενάντια στο μνημόνιο» και καλεί στην συγκρότηση «αντιμνημονιακού μετώπου». Υποστήριξε όμως θερμά την πλήρη υποδούλωση της χώρας στην πολιτική των Σιωνιστών τραπεζιτών, καθώς εμφάνισαν την ένταξη της στην «Ευρωπαϊκή» Ένωση και την προσαρμογή της Ελληνικής οικονομίας στις κατευθύνσεις που την οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση. Ακόμη και σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει ότι υποστηρίζει την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη (με ότι αυτό συνεπάγεται και για τους βασικούς άξονες της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής), ενώ κάθε θέση για εθνική ανάπτυξη και εθνική οικονομία απορρίπτεται ως «εθνικιστική», άλλωστε για τον ΣΥΡΙΖΑ «δεν υπάρχουν έθνη, τα έθνη δεν είναι παρά μια επινόηση που εμφανίστηκε με την δημιουργία των εθνικών κρατών» . Ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας ως σύνθημά του το «ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ» προωθεί και προωθούσε σε κάθε επίπεδο την πολιτική της παγκόσμιας Σιωνιστικής Τάξεως πραγμάτων, από την εισαγωγή λαθρομεταναστών στην Ευρώπη μέχρι το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο ή τα παιχνίδια με την ονομασία των Σκοπίων.

Οι σημερινές «αντιμνημονιακές» θέσεις όλων αυτών δεν άλλαξαν σε τίποτε απολύτως συγκριτικά με πολιτικό παρελθόν τους. Εκτός από τον Καζάκη που  συνεπής με το παρελθόν του στο ΚΚΕ μιλά για έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη και από το ΝΑΤΟ (αλλά και για νομιμοποίηση όλων των μεταναστών), όλοι οι υπόλοιποι εξακολουθούν να έχουν ως κεντρικό άξονα της πολιτικής τους την παραμονή της χώρας στο Ευρώ και στην απόλυτα ελεγχόμενη και κατευθυνόμενη από τους Σιωνιστές τραπεζίτες «Ευρωπαϊκή» Ένωση και ότι δεν επιθυμούν να πλήξουν την «ελεύθερη αγορά». Στηρίζουν δηλαδή και περιγράφουν ως πολιτική «αντιπρόταση» στο «μνημόνιο» πολιτικές που όχι μόνο δεν έρχονται σε ρήξη με τις κατευθυντήριες γραμμές που έχουν επιβάλλει οι τοκογλύφοι στην «Ευρωπαϊκή» Ένωση, αλλά τονίζουν ότι έχουν ως πρώτη τους πολιτική προτεραιότητα το να συνεχίσει η χώρα να κινείται εντός αυτών των κατευθύνσεων. Αυτή ακριβώς όμως ήταν η πολιτική που εφαρμόζονταν επί δεκαετές στην χώρα και που σήμερα εφαρμόζει η κυβέρνηση Παπαδήμου!

Ως «διέξοδο» από την κρίση, τόσο οι «μνημονιακές» όσο και οι  «αντιμνημονιακές» δυνάμεις συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ και  ενός υποψήφιου για την είσοδο στην Βουλή «κόμματος» της «ακροδεξιάς» υποστηρίζουν την κεντρικότερη θέση του Δ.Ν.Τ. πάνω στο θέμα: Tο Ευρωομόλογο! Με την έκδοσή αυτού του ομολόγου, κράτη τα οποία σήμερα βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και που με το σημερινό καθεστώς δεν έχουν την δυνατότητα να συνεχίσουν να δανείζονται, θα μπορούν πλέον να συνεχίσουν να δανείζονται με ένα επιτόκιο που θα είναι κοινό για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση βάζοντας ως εγγυητές στο δάνειο όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. ενώ το ομόλογο θα εκδίδει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Έτσι οι Σιωνιστές τραπεζίτες θα αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα κέρδη τους και επί πλέον θα τα διασφαλίζουν από περιπτώσεις που κάποιο κράτος θα χρεοκοπήσει.  Βεβαίως οι όροι που θα υπάρχουν για να δανειστεί κάποιο κράτος σε Ευρωομόλογα, θα είναι σκληρότεροι από αυτούς του «μνημονίου». Βλέπουμε δηλαδή το πώς το σύνολο του φαυλοκρατικού πολιτικού φάσματος, από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μέχρι τους «αντιμνημονιακούς», την «ακροδεξιά» και τον ΣΥΡΙΖΑ προτείνουν ως «λύση» όχι την απελευθέρωση της Ευρώπης από τους Σιωνιστές τραπεζίτες αλλά την βαθύτερη υποδούλωση και υποταγή της σε αυτούς! Η συνέχιση του κρατικού δανεισμού δεν μπορεί να αποτελεί λύση σε κανένα πρόβλημα, αντιθέτως βρίσκεται στον πυρήνα του προβλήματος, που είναι η υποδούλωση όλων των σημερινών κρατών της Δύσεως στους Παγκόσμιους Τοκογλύφους, τους Σιωνιστές Τραπεζίτες.

Καθώς οι πολιτικές θέσεις των «αντιμνημονιακών» δεν διαφέρουν παρά μόνο επιφανειακά και όχι ουσιωδώς από την πολιτική που ακολουθείται σήμερα, έπρεπε να βρουν μια απάντηση στην ερώτηση «από πού θα βρεθούν οι πόροι για να συνεχίζουμε να πληρώνουμε τους τόκους από τα δάνεια, εάν όχι από νέες δανειακές συμβάσεις όπως το μνημόνιο». Και καθώς δεν έχουν σκοπό να αλλάξουν απολύτως τίποτε στην σημερινή οικονομική πολιτική , έπρεπε να εφεύρουν κάποιους τρόπους για να ισχυριστούν ότι υπάρχει τρόπος να βρεθούν επιπλέον χρήματα δίχως καμιά ριζική αλλαγή στην οικονομία: Να …«πέσουν ουρανοκατέβατα» και να προέλθουν από «Γερμανικές αποζημιώσεις» «κατοχικά δάνεια» και «πετρέλαια».

Η πολιτική των «αντιμνημονιακών» δεν διαφέρει ουσιωδώς από την «μνημονιακή» πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση της «τρόικας» και της παγκόσμιας κυριαρχίας των τοκογλύφων, ενώ η ρητορική τους έχει σχεδιαστεί ως υποστύλωμά της.

Διοργανώνουν πορείες και συγκεντρώσεις «κατά του μνημονίου» για να εμφανίσουν ως αποκλειστικό αίτιο για την σημερινή κατάσταση κάποια συγκεκριμένη δανειακή σύμβαση, ένα απρόσωπο έγγραφο , «το μνημόνιο» και να την εμφανίσουν ως γεγονός εντελώς μεμονωμένο και ανεξάρτητο από την ίδια την αντιφύση του σημερινού παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και να αποκρύψουν πίσω από αυτό την πραγματική αιτία του προβλήματος :  Μια πολιτική που δεν είναι καθόλου καινούρια αλλά εφαρμόζεται στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο εδώ και δύο αιώνες, την πολιτική της παγκόσμιας Δημοκρατικής Δικτατορίας των Φαύλων, των Χρηματιστών και των Τραπεζιτών. Μια πολιτική που είτε άμεσα είτε έμμεσα όλες οι «αντιμνημονιακές» δυνάμεις  συνεχίζουν να στηρίζουν.

Απόλυτα ενδεικτικό παράδειγμα για την πλήρη ταύτιση των κεντρικών πολιτικών κατευθύνσεων μεταξύ «μνημονιακών» με τους «αντιμνημονιακών» είναι η απόλυτη ευκολία της άμεσης «μεταπηδήσεως» από τη μια πολιτική μάσκα στην άλλη:

Ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίζονταν ως «αντιμνημονιακός» και είχε κατεβάσει συνδυασμούς στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοικήσεως σε όλη την χώρα  με κεντρικό σύνθημα «Όχι στο μνημόνιο». Αργότερα δίχως καμία απολύτως αλλαγή πραγματικών πολιτικών θέσεων, μεταπήδησε στην πλευρά των «μνημονιακών» με το επιχείρημα «είμαι ενάντια στο μνημόνιο αλλά αφού ψηφίστηκε τώρα η χώρα έχει δεσμευθεί και δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς» και έτσι «συμφωνώ μόνο με το δεύτερο μνημόνιο αλλά όχι με το πρώτο».

Ο Γιώργος Καρατζαφέρης εμφανίζονταν ως «μνημονιακός» και ήταν από τους βασικούς πρωτεργάτες του σχηματισμού της κυβερνήσεως Παπαδήμου. Όταν όμως είδε τα εκλογικά ποσοστά του να  πέφτουν , εμφανίστηκε ξαφνικά ως «αντιμνημονιακός» , δίχως πάλι καμιά απολύτως αλλαγή πολιτικών θέσεων, με το ακριβώς αντίστροφο επιχείρημα από αυτό του Σαμαρά: «Συμφωνώ μόνο με το πρώτο μνημόνιο αλλά όχι με το δεύτερο».

Παρόμοιες «μετατοπίσεις» μπορεί να αναμένει κανείς στο μέλλον και από όλα τα υπόλοιπα «αντιμνημονιακά» και «μνημονιακά» κόμματα που θα βρεθούν στην Βουλή. Για παράδειγμα το κόμμα του Κουβέλη που έχουν επιλέξει να το εμφανίζουν να ανήκει στους «αντιμνημονιακούς» δηλώνει ότι δεν αποκλείει την «προοδευτική» συγκυβέρνηση με το «μνημονιακό» ΠΑΣΟΚ , πάντοτε φυσικά υπό την επίβλεψη του Δ.Ν.Τ. και της «Ευρωπαϊκής» Κεντρικής Τράπεζας!

Ένα από τα ενδεχόμενα που σήμερα συζητούν πλέον σοβαρά οι Σιωνιστές τραπεζίτες είναι αφού πρώτα αφαιμάξουν πλήρως οικονομικά την χώρα και αυτή οδηγηθεί σε μια κατάσταση που να αδυνατεί πλέον να καταβάλλει τους τόκους, να συνεχίσουν να την ληστεύουν με μια νέα μέθοδο, αυτήν της αποβολής από την Ευρωζώνη. Το σχέδιο αυτό προβλέπει να επιστρέψει η χώρα στην δραχμή με μισθούς κατώτερους από της σημερινής Τουρκίας και Βουλγαρίας και ακριβώς πάνω στην περίοδο της πλήρους οικονομικής καταρρεύσεως και χρεοκοπίας που οι τιμές της Ελληνικής γης και των εναπομεινάντων επιχειρήσεων θα είναι εξευτελιστικά χαμηλές,  θα έρθουν οι ίδιοι να αγοράσουν ότι έχει απομείνει όρθιο και κατόπιν θα αξιοποιήσουν το «εργατικό δυναμικό» της χώρας μας (τόσο τους Έλληνες όσο και τους λαθρομετανάστες) για να εργάζονται σε νέες «αναπτυξιακές» «επενδύσεις» που θα δημιουργηθούν με την ίδια ακριβώς πολιτική με την οποία «επενδύουν» στην Μαλαισία, στην Ινδία και στο Πακιστάν. Εάν στην περίοδο αυτής της αλλαγής συμβεί να βρίσκονται στην κυβέρνηση «μνημονιακά» κόμματα (π.χ. ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), για να την δρομολογήσουν θα αρχίσουν ξαφνικά να εμφανίζονται ως «αντιμνημονιακοί» που «ακούγοντας την δημοκρατική θέληση του λαού» αποφάσισαν τελικά «να βγάλουν προσωρινά την χώρα από την Ευρωζώνη» για να «αποκατασταθεί η οικονομική σταθερότητα» και να  … «απαλλαγεί η χώρα από το μνημόνιο!».

Βεβαίως το δίλλημα για το εάν η επικείμενη «Πακιστανοποίηση» της χώρας θα πρέπει να επέλθει… εντός ή εκτός Ευρωζώνης είναι τεχνητό και αποπροσανατολιστικό. Το ζητούμενο θα έπρεπε να είναι το πώς θα αποτραπούν και τα δύο  πιθανά ενδεχόμενα «Πακιστανοποιήσεως»,  τόσο αυτό που την σχεδιάζει εντός Ευρωζώνης όσο και αυτό που την σχεδιάζει εκτός, διότι και τα δύο μας οδηγούν στο ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα: Στον εθνικό και φυλετικό μας αφανισμό.

Η  «μνημονιακή» και η «αντιμνημονιακή» ρητορική πέραν από τις επιφανειακές και φαινομενικές «διαφορές» τους, δεν εκφράζουν δύο διαφορετικές πολιτικές αλλά μία. Δεν είναι παρά η πολιτική της «Δημοκρατίας» των παγκόσμιων τοκογλύφων, της παγκόσμιας «ελεύθερης αγοράς», των «ανοιχτών συνόρων» , των μεγάλων μεταναστευτικών ρευμάτων, του ενδοτισμού στα εθνικά θέματα και της υποταγής σε διεθνείς Σιωνιστικούς οργανισμούς. Το μόνο που αλλάζει είναι η μάσκα που φορούν κατά καιρούς κάποιοι πολιτικοί σαλτιμπάγκοι για να κοροϊδεύουν τους αφελείς.

Όσο για το ΚΚΕ που εμφανίζεται  ως «διαφορετικό», αξίζει να αναφερθούν μερικά από τα επιτεύγματα των «εργατικών αγώνων» που έδωσε τις τελευταίες δεκαετίες: Μείωση της αγοραστικής αξίας του κατώτατου μισθού στο ένα τρίτο, μέσα από τη εισαγωγή εκατομμυρίων λαθρομεταναστών στην χώρα , που προωθήθηκε θερμά και από το ΚΚΕ που τους ονόμαζε «ταξικά μας αδέλφια». Το Συνδικάτο Οικοδόμων στις εκλογές του οποίου το ΚΚΕ λαμβάνει σταθερά ποσοστά πάνω από 90% ελέγχεται κυρίως από «κομμουνιστές» εργολάβους, που σπάνια θα προσλάβουν κάποιον Έλληνα για εργασία ακόμη και αν αυτός είναι «σύντροφος». Όλοι αυτοί «αγωνίζονται για δημόσια καθολική υποχρεωτική ασφάλιση» όμως προτιμούν λαθρομετανάστες στις δουλειές τους για να μην τους κολλούν ένσημα οικοδομών. Την στιγμή που ακόμα και οι ελάχιστες Ελληνικές επιχειρήσεις φεύγουν στο εξωτερικό αναζητώντας φθηνά εργατικά χέρια το ΚΚΕ κάνει απεργίες διεκδικώντας…. «κατώτατο μισθό 1600 Ευρώ!» ώστε να φύγουν και οι ελάχιστοι επιχειρηματίες που έμειναν στην Ελλάδα , ενώ υπό τις συνθήκες που βρισκόμαστε διεκδικεί «επίδομα ανεργίας στα 1300 Ευρώ για όλους τους ανέργους» καθώς «λεφτά υπάρχουν»! Και τα λεφτά που υπάρχουν μαζί με τις θέσεις εργασίας είναι τόσα πολλά , που ολόκληρη  η κάτω των 30 ετών γενιά της χώρας μας θα μπορούσε να μην εργάζεται καθόλου, αλλά μονάχα να σπουδάζoυν  στα Δημόσια Πανεπιστήμια με «Δημόσια δωρεάν Ανώτατη εκπαίδευση και δωρεάν Σίτιση και Στέγαση για όλους» και μάλιστα για όσα χρόνια το επιθυμούν οι ίδιοι, όπως δέκα, δεκαπέντε ή και είκοσι χρόνια. Άλλωστε η ΚΝΕ  αποτελείται πλέον σχεδόν μονάχα από φοιτητές που οι περισσότεροι εξ αυτών δεν έχουν καμιά απολύτως επαφή με το αντικείμενο των σπουδών τους.

Όσο για τους μισθούς των τριών χιλιάδων Ευρώ και άνω που λάμβαναν μεγαλοστελέχη και επαγγελματίες «συνδικαλιστές» στις ΔΕΚΟ, αυτοί  σύμφωνα με το ΚΚΕ «κακώς μειώθηκαν» διότι «αποτελούσαν εργατικές κατακτήσεις που κατακτήθηκαν με ταξική πάλη»!

Το ΚΚΕ εξήγγειλε τις προτάσεις του για την «αντιμετώπιση της ανεργίας»: Για να αντιμετωπιστεί η ανεργία δεν πρέπει λέει να απελαθούν οι λαθρομετανάστες καθώς αυτοί είναι «ταξικά μας αδέλφια». Απαιτείται λέει «μείωση των ωρών εργασίας», ώστε σε κάθε σημερινή θέση εργασίας να μπορούν να εργαστούν δύο άτομα (ουσιαστικά δηλαδή από 600 Ευρώ τον μήνα που λαμβάνει τώρα ο ένας, θα υπάρχουν στην ίδια θέση δύο που θα λαμβάνουν από 300 ευρώ τον μήνα ο καθένας) .

Όλη αυτή η πολιτική του ΚΚΕ έχει ως βασικούς άξονες κάποιες από τις κυριότερες αιτίες που οδήγησαν την χώρα σε αυτήν την κατάσταση, ευνοώντας τον παρασιτισμό, τα μεταναστευτικά ρεύματα και  χτυπώντας κάθε απομεινάρι εθνικής οικονομίας και κάθε δυνατότητα για οικονομική ανάκαμψη. Όμως σύμφωνα με τις θέσεις του ΚΚΕ «στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη εθνική οικονομική ανάπτυξη, αλλά τα κέρδη τα καρπώνονται οι καπιταλιστές» και μάλιστα «το Ελληνικό κεφάλαιο έχει αναπτυχθεί τόσο πολύ που δεν μπορεί να βρει άλλες επενδύσεις στην χώρα μας και αρχίζει να πνίγεται μέσα σε αυτήν και έτσι αναγκάζεται να βρει επενδύσεις στο εξωτερικό παίζοντας τον ρόλο του μικρού ιμπεριαλιστή στα Βαλκάνια», ενώ  «τα λεφτά που υπάρχουν ήδη είναι πολλά , αλλά μπορούν να βρεθούν ακόμη περισσότερα με τις Γερμανικές αποζημιώσεις και τα κατοχικά δάνεια» που αποτελούν αγαπημένο θέμα και του «Ριζοσπάστη», όπως άλλωστε συμβαίνει με όλες τις εφημερίδες, από τις μεγάλες αστικές μέχρι της φυλλάδες της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς.

Η ιστορία του μπολσεβικισμού είναι γνωστή καθώς και τα εγκλήματά του. Όμως μετά τις πολιτικές αλλαγές στην ΕΣΣΔ και στις χώρες του «υπαρκτού» «σοσιαλισμού», οι δύο φαινομενικά αντίθετες εκδοχές του πολιτικού Σιωνισμού συγχωνεύθηκαν σε μια. Καθώς όμως  όλα ανεξαιρέτως τα πολιτιστικά στοιχεία που εξέφραζε κάποτε ο μπολσεβικισμός έχουν ενσωματωθεί πλήρως από την σημερινή «νεοφιλελεύθερη δύση», ενώ οι «κομμουνιστικές» χώρες όπως η Κίνα , η Κούβα και το Βιετνάμ ακολουθούν πλέον το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο και καθώς  η πολιτιστική πλευρά του σημερινού τρόπου ζωής συμβαδίζει πλήρως με τα Μαρξιστικά πρότυπα (π.χ. «φεμινισμός»,  «πολυπολιτισμικότητα»  «ισότητα» , «δημοκρατία», «προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε», κατάργηση της οικογένειας  κλπ)  το ΚΚΕ έχει χάσει τον παλαιότερο «λενινιστικό» δήθεν «επαναστατικό» χαρακτήρα που διατηρούσε μέχρι και την περίοδο του εμφυλίου και έχει μετατραπεί σε ένα μικροαστικό γραφειοκρατικό δεκανίκι της κυρίαρχης «σοσιαλφιλελεύθερης» πολιτικής.  Το ΚΚΕ από την εποχή του ένοπλου κομμουνιστοσυμορριτισμού έχει περάσει στην εποχή των ομιλιών και των συνεντεύξεων στα τηλεοπτικά παράθυρα, ενώ οι συμμορίες αποτελούν πλέον αποκλειστικότητα του «αντιεξουσιαστικού» χώρου που δεν αποτελεί παρά την πιο ακραία εκδοχή του παγκόσμιου «φιλελευθερισμού», του πολιτικού συστήματος της εποχής μας.

4) Ο Κολοκοτρώνης και ο Λεωνίδας δεν πολέμησαν για …επιδόματα!

Σε «αντιμνημονιακή» συγκέντρωση βίντεο της οποίας μπορεί κανείς να βρει στο διαδίκτυο ο πρώτος ομιλητής ξεκίνησε με τα εξής λόγια:

«Αν δεν τους εμποδίσουμε δεν θα σταματήσουν. Θα συνεχίσουν να μας μειώνουν τις συντάξεις και να μας κόβουν τα επιδόματα. Οφείλουμε να αντισταθούμε, ακολουθώντας το παράδειγμα του Κολοκοτρώνη και του Λεωνίδα!»

Και όμως υπάρχει μια …διαφορά ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις, που βεβαίως πέρασε από το ακροατήριο εντελώς απαρατήρητη.

Ο Κολοκοτρώνης και ο Λεωνίδας αγωνίστηκαν για ανώτερα ιδανικά και όχι γιατί να …μην τους κόψουν τα επιδόματα. Ιδανικά για τα οποία κανείς από όλους αυτούς τους καλοταϊσμένους «επαναστάτες» της καρέκλας και της «νεοελληνικής» λογικής του «δημόσιου υπαλλήλου»  δεν μπορεί καν να αντιληφθεί ότι υπάρχουν. Δεν αγωνίστηκαν για επιδόματα, αγωνίστηκαν για το Αίμα, την Φυλή , την Τιμή και την Ελευθερία.

Η συγκεκριμένη εκδήλωση είχε διοργανωθεί από το Ε.Π.Α.Μ.  Όμως η θέση του Καζάκη ότι «Έλληνας είναι όποιος ζει και εργάζεται σε αυτήν την χώρα» θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι ίσως ο Κολοκοτρώνης δεν θα έπρεπε να πολεμήσει και να εκδιώξει τους Τούρκους από την Ελλάδα, καθώς «ζούσαν και εργάζονταν σε αυτήν την χώρα» και άρα ήταν και αυτοί… Έλληνες! Απλά  θα έπρεπε να …διοργανώνει συγκεντρώσεις και να κάνει οικονομικές αναλύσεις διεκδικώντας να του δώσουν επιδόματα!

Οι οικονομικές αναλύσεις είναι απλώς χρήσιμα εργαλεία , όταν βέβαια έχουν σκοπό να αποκαλύψουν την πραγματικότητα και όχι να την συσκοτίσουν.  Όμως κανένας εθνικοαπελευθερωτικός  πόλεμος δεν δόθηκε ποτέ έχοντας ως κεντρικό όπλο του οικονομικές αναλύσεις (όσο εύστοχες και αν είναι αυτές) και οικονομικές λογικές. Αντίθετα για να κερδηθεί ο πόλεμος αυτό που απαιτείται είναι ο απεγκλωβισμός από τις λογικές του οικονομισμού και η ανάδειξη της αυθεντικής Αρίας και Ελληνικής Ψυχής.

Αν το ξεπούλημα εθνικής κυριαρχίας δεν συνδυάζονταν με μείωση αλλά με αύξηση των επιδομάτων, άραγε πόσοι από αυτούς θα διαμαρτύρονταν  σήμερα; Σχεδόν κανείς. Όπως και σχεδόν κανείς από τους εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους και στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ποτέ τόσα  χρόνια δεν διαμαρτύρονταν για την πολιτική του εθνικού ξεπουλήματος καθώς οι ίδιοι ατομικά «βολεύονταν» με την κατάσταση που επικρατούσε. Μα ακόμη και σήμερα αυτοί που «βολεύονται» δεν είναι λίγοι: 40% δίνουν οι δημοσκοπήσεις αθροιστικά στους δύο κυριότερους συντελεστές της «μνημονιακής» κυβερνήσεως,  ΠΑΣΟΚ και ΝΔ! Και μετά λένε ότι για την κατάντια της χώρας οι μόνοι που φταίνε είναι … οι Γερμανοί!

«Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!» Αυτό ήταν που έλεγε πραγματικά ο Κολοκοτρώνης.  Αυτό είναι και σήμερα απαραίτητο για να δοθεί πραγματική διέξοδος και λύση στο πρόβλημα!

5) Δεν υπάρχει σήμερα καμιά κατοχή της Ελλάδος  «από τους Γερμανούς» αλλά υπάρχει κατοχή κάθε κράτους της Δύσεως από τους Σιωνιστές τραπεζίτες.

Προσπαθώντας να αποκρύψουν από τα μάτια του αποβλακωμένου λαού μας τα πραγματικά αίτια που προκάλεσαν την σημερινή κατάσταση και που σχετίζονται με την ίδια την αντιφυσική και παρασιτική «φύση» του Συστήματος της «Δημοκρατίας» και της «οικονομίας» των τραπεζιτών τοκογλύφων, οι αυτοαποκαλούμενοι ως «αντιμνημονιακοί» προβάλλουν ιστορίες για «κατοχή της χώρας» από τους «Γερμανούς» και καίνε Γερμανικές σημαίες. Μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια αυτός ο διάχυτος σε όλη την Ελλάδα «αντιαμερικανισμός» αντικαταστάθηκε με τον «αντιγερμανισμό». Ήταν και αυτός ένας από τους βασικούς πολιτικούς σκοπούς των «αντιμνημονιακών».

Όμως το υπέρογκο δημόσιο χρέος δεν είναι αποκλειστικότητα της Ελλάδος, αλλά αποτελεί χαρακτηριστικό και των Η.Π.Ἄ. και της Γερμανίας και όλων των άλλων δυτικών κρατών στην εποχή μας.  Μάλιστα το ποσό του δημόσιου χρέους των Η.Π.Α.  που αντιστοιχεί σε κάθε πολίτη είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδος.  Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία σε κάθε κάτοικο των Η.Π.Α. το έτος 2022 θα αναλογούν 75.000 δολάρια δημοσίου χρέους προς τους παγκόσμιους τοκογλύφους! Το επίσημο δημόσιο χρέος της Γερμανίας φτάνει σήμερα τα €2 τρις (75% του ΑΕΠ) ενώ υπάρχουν μελέτες οικονομολόγων που λένε ότι ή το πραγματικό δημόσιο χρέος της Γερμανίας βρίσκεται στο 260% του ΑΕΠ, της σπάζοντας κάθε ρεκόρ μεταξύ των δυτικών χωρών! Όσο και αν κάθε είδους πολιτικοί σαλτιμπάγκοι, είτε «δημοκράτες» είτε «κομμουνιστές» είτε  «ακροδεξιοί» προσπαθούν να αποκρύψουν την αλήθεια, αυτή είναι εμφανέστατη ακόμη και με βάση τα παραπάνω οικονομικά δεδομένα: Και τα ίδια τα κράτη των ΗΠΑ και της Γερμανίας είναι κατεχόμενα από τους Σιωνιστές τοκογλύφους, που χρησιμοποιούν τους μηχανισμούς των κρατών που ελέγχουν για να προωθούν παγκοσμίως τα συμφέροντά τους. Δεν υπάρχει καμιά Γερμανική κατοχή, υπάρχει Παγκόσμια Σιωνιστική κατοχή. Και ο αγώνας μας για την απελευθέρωση της Ελλάδος είναι κοινός με αυτόν που δίνουν οι Γερμανοί συναγωνιστές μας για την απελευθέρωση και της δικής τους χώρας και ολόκληρης της Ευρώπης από το Σιωνιστικό παγκόσμιο τοκογλυφικό κεφάλαιο.

Στις ΗΠΑ το 20% του πληθυσμού ζει στα όρια της απόλυτης οικονομικής εξαθλιώσεως ή της παρανομίας ενώ στην Γερμανία αλλά και στην Γαλλία  εκατοντάδες Γάλλοι και Γερμανοί πεθαίνουν κάθε χρόνο  από το κρύο αφού είτε δεν έχουν να πληρώσουν θέρμανση για το σπίτι τους, είτε είναι εντελώς άστεγοι. Μόνο στο Παρίσι το κάθε χειμώνα τα τελευταία χρόνια πεθαίνουν πάνω από 400 Γάλλοι από το κρύο μέσα στα σπίτια τους όπου ζουν δίχως θέρμανση.

Αυτό λοιπόν που υπάρχει σήμερα δεν υπάρχει καμιά «κατοχή της χώρας» από «Γερμανούς» και «Αμερικανούς» αλλά η κατοχή κάθε κράτους της Δύσεως  , συμπεριλαμβανομένων της Ελλάδος , της Γερμανίας και των Η.Π.Α. από μια παγκόσμια παρασιτική Σιωνιστική δημοκρατική τρομοκρατική κλίκα στην κορυφή της οποίας βρίσκονται οι παγκόσμιοι τοκογλύφοι-τραπεζίτες και στην οποία συμμετέχουν επίσης οι πολιτικοί, οι «χρηματιστές» και εκπρόσωποι του εμπορίου των διεθνών μονοπωλίων και των καρτέλ. Η κλίκα αυτή διαμορφώνει, χρησιμοποιεί και αξιοποιεί τους στρατιωτικούς, πολιτικούς και οικονομικούς μηχανισμούς των κρατών των οποίων τις κυβερνήσεις ελέγχει ούτως ώστε να επιβάλλει διεθνώς τα συμφέροντά της.

Όλοι αυτοί μιλούν για «πολυχρωμία» και «πολυπολιτισμικότητα»  και τοποθετούνται μανιωδώς ενάντια «σε κάθε εθνικισμό», εκτός όμως από έναν και μόνο «εθνικισμό» τον οποίον πάντοτε υποστηρίζουν ανοιχτά. Τον «εθνικισμό» του Σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ.  Η σημαντικότερη κύρια κατηγορία συμμετεχόντων που κυριαρχεί σε αυτήν την κλίκα «τυγχάνει» να είναι Εβραϊκής καταγωγής Σιωνιστές . Η απόκρυψη της τελευταίας αλήθειας είναι βασικός άξονας κάθε πολιτικής συνιστώσας του σημερινού αστικοδημοκρατικού Σιωνιστικού παγκόσμιου πολιτικού συστήματος. Η Εβραϊκή καταγωγή των «Αμερικανικής» «Γερμανικής»  , «Βρετανικής» κ.λ.π. υπηκοότητος τραπεζιτών και μάλιστα η ιδιαίτερη σχέση τους με το «κίνημα» του Σιωνισμού παρουσιάζονται απλώς ως μια «χωρίς καμία σημασία σύμπτωση που αφορά ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα» και η όποια αναφορά σε αυτήν δύναται να υπάρχει μόνο από «ακραίους και περιθωριακούς» «αντισημίτες» και «συνομωσιολόγους». Το να μιλά κανείς δημόσια για «Αμερικανούς» και «Γερμανούς», να τους αποκαλεί «δολοφόνους» και να καίει τις σημαίες τους  δεν έχει ενοχλήσει ποτέ τους υπερασπιστές της «αντιρατσιστικής» και «αντιεθνικιστικής» πολιτικής «ορθότητος»,  όμως απαγορεύεται αυστηρά να μιλήσει κάποιος για Εβραίους και για Σιωνιστές.

Και όμως η Μέρκελ μπορεί να θεωρηθεί τόσο «Γερμανίδα», ο Σαρκοζί τόσο «Γάλλος» και ο Ομπάμα τόσο «Αμερικανός» όσο ο Γιώργος Παπανδρέου θα μπορούσε ποτέ να θεωρηθεί «Έλληνας». Οι τρεις τελευταίοι είναι μάλιστα μιγάδες που «τυγχάνει» να έχουν Εβραϊκή καταγωγή (σχετικά με  τον Γιώργο Παπανδρέου είναι γνωστό ότι η οικογένεια Μινέικο ήταν ΒουλγαροΕβραϊκή,η οικογένεια Τσάντ ΑμερικανοΕβραϊκή). Εντελώς ανεξάρτητα όμως από την καταγωγή τους , κανείς τους δεν έχει κανένα στοιχείο στην συνείδησή του που να σχετίζεται με την εθνική ταυτότητα και την διατήρησή της, κανείς τους δεν εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα του λαού που διοικεί και όλοι τους ανεξαιρέτως στηρίζουν την ίδια ακριβώς πολιτική,  αυτή της πλήρους διαλύσεως και αποσυνθέσεως της Ευρώπης και ολόκληρης της Δύσεως μέσω της «δημοκρατικής» υποδουλώσεως των κρατών που διοικούν στους παγκόσμιους Σιωνιστές τοκογλύφους.

Όμως ενώ κάποιοι βολεμένοι γραικύλοι ψευτοπατριώτες της δημοκρατικής θεατρικής πασαρέλας έκαιγαν καθημερινά Γερμανικές σημαίες στην πλατεία Συντάγματος, εκφωνώντας από τα μικρόφωνα  ότι «οι Γερμανοί φταίνε που τους κόπηκαν τα επιδόματα»,  στην Γερμανία διοργανώνονταν εκδηλώσεις συμπαραστάσεως στους Έλληνες όπου σήκωναν την Γερμανική σημαία μαζί με την Ελληνική. «Τόσο η Ελλάς όσο και η Γερμανία βρίσκονται υπό κατοχή από τους παγκόσμιους τραπεζίτες. Η κυβέρνησή μας λέει ότι για τα νέα μέτρα λιτότητας στην χώρα μας ευθύνονται οι Έλληνες που  δημιούργησαν την οικονομική κρίση. Όμως εμείς γνωρίζουμε ότι δεν ευθύνονται οι Έλληνες αλλά οι τραπεζίτες. Αλληλεγγύη στους Έλληνες που αντιστέκονται, κοινός αγώνας των λαών της Ευρώπης για την απελευθέρωση όλων   των κρατών της Ευρώπης από τους τοκογλύφους. Η κυβέρνησή μας δεν εκπροσωπεί και δεν εκφράζει τους Γερμανούς αλλά τους τραπεζίτες, το ίδιο και η κυβέρνηση των Ελλήνων δεν εκφράζει τους Έλληνες» ήταν το πολιτικό πλαίσιο αυτών των εκδηλώσεων που είχαν θετική κατεύθυνση.

Βεβαίως και εκεί υπάρχουν φωνές που προσπαθούν να πείσουν τους αφελείς ότι για όσα άσχημα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην Γερμανία δεν φταίνε οι Σιωνιστές τραπεζίτες αλλά οι «Έλληνες» που «έφαγαν τα λεφτά των Γερμανών» . Το αντίστοιχο φαινόμενο συμβαίνει και στην Ελλάδα, όπου έχουν συστρατευθεί κάθε είδους «αντιμνημονιακές» δυνάμεις – από στελέχη και παρατρεχάμενους του ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ για δεκαετίες μέχρι διάφορους «ακροαριστερούς» και «ακροδεξιούς» – και όλοι μαζί προσπαθούν να πείσουν τους εγχώριους αφελείς ότι για ότι συμβαίνει δεν φταίει αυτή η ληστρική παγκόσμια Σιωνιστική κλίκα τραπεζιτών, χρηματιστών, πολιτικών, «επενδυτών», μονοπωλίων και καρτέλ, αλλά «οι Γερμανοί»  που «έφαγαν τα λεφτά των Ελλήνων».

Και όμως η Goldman Sachs που ελέγχει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν είναι Γερμανικών συμφερόντων – αλλά ελέγχεται κυρίως από Εβραίους επενδυτές, που οι περισσότεροι φέρουν όχι την Γερμανική αλλά την Αμερικανική υπηκοότητα.

Η Γερμανία βρίσκεται υπό ληστρική Σιωνιστική κατοχή ήδη από το 1945 μέχρι και σήμερα. Οι Σιωνιστές, αφού πρώτα ώθησαν την Βρετανία και την Γαλλία να κηρύξουν τον πόλεμο στην Γερμανία, ξεκινώντας έτσι τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, στην συνέχεια χρησιμοποιώντας τις ελεγχόμενες από αυτούς κυβερνήσεις και στρατούς των Η.Π.Α. , της Βρετανίας και της Ε.Σ.Σ.Δ.  και  διαφόρων μικροτέρων κρατών που ελέγχονταν από τις παραπάνω δυνάμεις, κατάφεραν  να  επικρατήσουν στον πόλεμο και τελικά διέλυσαν και ισοπέδωσαν το πραγματικό Γερμανικό κράτος. Αφού πρώτα δολοφόνησαν εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους και συνέλαβαν εκατοντάδες χιλιάδες νέους της χώρας που συμμετείχαν στον Γερμανικό στρατό και είτε τους εκτέλεσαν άμεσα είτε τους έστειλαν να πεθάνουν αιχμάλωτοι στα Σταλινικά Γκουλάγκ ή στα κάτεργα του Αϊζενχάουερ,  αφού βίασαν χιλιάδες γυναίκες και παντοιοτρόπως κατετρομοκράτησαν τον πληθυσμό, στην συνέχεια διαίρεσαν την Γερμανία σε δύο μέρη: έθεσαν το μισό υπό διοίκηση Σιωνιστών μπολσεβίκων και το μισό υπό διοίκηση Σιωνιστών «φιλελευθέρων». Και στα δύο μέρη εγκατέστησαν ξένες στρατιωτικές βάσεις και κυβερνήσεις μαριονέτες που εξυπηρετούσαν ξένα συμφέροντα, γέμισαν την χώρα με εκατομμύρια μετανάστες για να της διαλύσουν την εθνική ταυτότητα και δημιούργησαν σε αυτήν μια νέα απόλυτα ελεγχόμενη από τους ίδιους βιομηχανική «οικονομία», σχεδιασμένη ώστε να εξυπηρετεί το δικό τους κέρδος και όχι τα συμφέροντα του Γερμανικού λαού. Η επανένωση των δύο μερών σε ένα δεν άλλαξε τίποτε εις ό,τι αφορά στο ποιοί έχουν τον έλεγχο της χώρας. Από το 1945 και μετά καμιά  κυβέρνηση του Γερμανικού κράτους δεν είναι Γερμανικών συμφερόντων, όπως άλλωστε ακριβώς και οι κυβερνήσεις της Ελλάδος δεν είναι Ελληνικών συμφερόντων.

Η Σιωνιστική, λοιπόν, (και καθόλου Γερμανική!) κυβέρνηση της σημερινής κατεχόμενης Γερμανίας έχει μεν, βεβαίως, συνευθύνη για την σημερινή κατάσταση της Ελλάδος αλλά και πάλι όμως δεν είναι αυτή που επέβαλε το «μνημόνιο» στην Ελλάδα. Το «μνημόνιο» το απαίτησε και το υπέγραψε η ίδια η κυβέρνηση Παπανδρέου, που είχε μόλις τρία χρόνια πριν ψηφιστεί από εκατομμύρια αποβλακωμένους καλοπερασάκηδες ατομιστές κι απρονόητους νεοέλληνες, λαμβάνοντας ποσοστό 43%!

Οι πρώτοι, λοιπόν, υπεύθυνοι για την κατάσταση της χώρας δεν είναι λοιπόν «οι Γερμανοί» αλλά οι ίδιοι οι αποβλακωμένοι και αφελληνισμένοι νεοέλληνες, που εδώ δεκαετίες συμμετέχουν στις στημένες εκλογικές διαδικασίες, στηρίζοντας και ψηφίζοντας τα κόμματα της υποταγής και υποδουλώσεως στον διεθνή Σιωνισμό και στους διεθνείς τοκογλύφους και μάλιστα τους προσφέρουν ποσοστά που αθροιστικά είναι μεγαλύτερα ακόμη και από αυτά που λάμβανε ο Στάλιν στις εκλογές της  Ε.Σ.Σ.Δ. Οι Γερμανοί , όπως και όλοι οι άλλοι λαοί της Ευρώπης, ευθύνονται μόνο στο ότι έχοντας δεχθεί παρόμοια μαζική «πλύση εγκεφάλου» από τις κατοχικές δυνάμεις της παγκόσμιας «Δημοκρατίας» των Σιωνιστών τραπεζιτών και παρόμοια με τους νεοέλληνες, ανέχονται και αυτοί το ίδιο ακριβώς ελεεινό πολιτικό σύστημα εφαρμοσμένο και προσαρμοσμένο στα δεδομένα της δικής τους χώρας.

Τέλος πρέπει να σημειωθεί ότι από παντού αποκρύπτεται το γεγονός ότι ανάμεσα στους βασικούς δανειστές του δημοσίου στους οποίους πληρώνουμε τόκους, είναι και οι λεγόμενες «Ελληνικές» ιδιωτικές τράπεζες που  και αυτές με την σειρά τους  ασκούν πιέσεις και έλεγχο στα πολιτικά κόμματα ώστε να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη συνέχιση των υπερκερδών τους σε βάρος του Ελληνικού λαού!  Αυτοί λοιπόν που έχουν την χώρα υπό κατοχή δεν είναι άλλοι από τους παγκόσμιους τοκογλύφους (ανάμεσα στους οποίους μάλιστα υπάρχουν και κάποιοι «Έλληνες» ) και όχι «οι Γερμανοί».

6)Το κάψιμο της σημερινής Γερμανικής σημαίας αποτελεί μια αναίσχυντη προσβολή εθνικού συμβόλου και εκθέτει τους Έλληνες διεθνώς.

Την ίδια στιγμή που στην Γερμανία οι πραγματικοί Γερμανοί ύψωναν Ελληνικές σημαίες και διοργάνωναν εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους Έλληνες, μέσα από τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα προβάλλονταν  εικόνες ντροπής προερχόμενες από την Ελλάδα, με το κάψιμο των Γερμανικών σημαιών έξω από την Βουλή και την Πλατεία Συντάγματος.

Αλήθεια πως θα ένιωθε κάποιος από όλους αυτούς τους γραικύλους ψευτο«πατριώτες»  εάν έβλεπε στην τηλεόραση να καίνε την Ελληνική σημαία σε μια ξένη χώρα τάχα για να «διαμαρτυρηθούν για τους χειρισμούς της κυβερνήσεως του Παπαδήμου ή  του Γιώργου Παπανδρέου;»

Ο «αντιμνημονιακός» «αγώνας» τους όμως άρχισε να φέρνει αποτελέσματα: Πρώτον καταρράκωσε ακόμη περισσότερο τον Ελληνικό τουρισμό και αρκετά ακόμη Ελληνικά ξενοδοχεία και επιχειρήσεις ετοιμάζονται να κλείσουν με αποτέλεσμα να χάσουν τα την δουλειά τους χιλιάδες ακόμη Έλληνες και δεύτερον εξέθεσε, ρεζίλεψε και ευτέλισε την Ελλάδα διεθνώς παρουσιάζοντας την εικόνα ότι οι νεοέλληνες είναι κρετίνοι.

Οι Γερμανοί που παραδοσιακά αγαπούσαν την Ελλάδα και τους άρεσε να την επισκέπτονται ως τόπο διακοπών , μείωσαν φέτος τις κρατήσεις τους σε Ελληνικά ξενοδοχεία κατά 43% σε σχέση με πέρσι, ενώ αντιθέτως ο αριθμός των Γερμανών που έκανε κράτηση σε ξενοδοχεία τρίτων χωρών αυξήθηκε! Παρότι δηλαδή ο Γερμανικός τουρισμός θα είναι φέτος αυξημένος, στην Ελλάδα θα έρθουν ως τουρίστες μόνο οι μισοί Γερμανοί από όσους ήρθαν τον περασμένο χρόνο. Και έχουν απόλυτο δίκιο.  Άραγε πόσοι Έλληνες θα πήγαιναν για διακοπές σε μια χώρα όπου θα έβριζαν συνεχώς την Ελλάδα και τους Έλληνες και θα έκαιγαν την Ελληνική σημαία; Κανείς εκτός ίσως από κάποιους αναρχικούς και ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπεύθυνοι για την αναίσχυντη πράξη της προσβολής της Γερμανικής σημαίας δεν είναι μόνο αυτοί που της έβαλαν φωτιά αλλά και όλοι οι υπόλοιποι συγκεντρωμένοι, αφού κανείς δεν μπήκε στην διαδικασία να διαμαρτυρηθεί και κανείς δεν προσπάθησε να τους σταματήσει, με μια και μόνο εξαίρεση. Η εξαίρεση ήταν…. κάποιοι αναρχικοί που βρίσκονταν στην συγκέντρωση των «αντιμνημονιακών» δήθεν «πατριωτών» (όλοι μαζί ενωμένοι ενάντια στο …μνημόνιο!). Πλησίασαν τους υπεύθυνους της  συγκεντρώσεως και τους δήλωσαν ότι διαφωνούν με την πράξη αυτή καθώς μαζί με την Γερμανική σημαία θα έπρεπε λέει να κάψουν και την Ελληνική! Οι  υπεύθυνοι όμως καθώς δηλώνουν «πατριώτες» δεν δέχθηκαν την πρόταση. Ένας από αυτούς τους αναρχικούς μετέφερε την εμπειρία του από την κοινή «αντιμνημονιακή» εκδήλωση στο Ιντυμίντια:

«Γενικά η συγκέντρωση έγινε σε καλό κλίμα και είχε πολύ καλά στοιχεία. Η μόνη διαφωνία μας με το πλαίσιο που έγινε η συγκέντρωση ήταν ότι μαζί με την Γερμανική σημαία θα έπρεπε να καεί και η Ελληνική. Τους το προτείναμε αλλά δεν δέχθηκαν διότι δεν είναι ακόμα σε θέση να αντιληφθούν το γιατί.  Μας κοιτούσαν παράξενα και δεν καταλάβαιναν τι εννοούσαμε. Είναι δύσκολο για κάποιους που έχουν συνηθίσει σε μια πατριωτική λογική και τα μυαλά τους είναι κολλημένα. Παρόλα αυτά το κάψιμο της Γερμανικής σημαίας ήταν ένα πρώτο σωστό βήμα και μια καλή αρχή για να προχωρήσουν στο μέλλον και παρακάτω. Βρίσκονται σε σωστό δρόμο και σταδιακά πιστεύω ότι έχουν την δυνατότητα να συνειδητοποιηθούν περισσότερο. Ίσως να χρειαστεί αρκετός καιρός ακόμα αλλά κάποια μέρα κάποιους από αυτούς πιστεύω ότι μπορούμε να καταφέρουμε να τους πείσουμε να κάψουν και την Ελληνική σημαία».

Ο αγώνας που πρέπει να δοθεί βρίσκεται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που προωθούν τον αντιγερμανισμό. Είναι ο κοινός εθνοφυλετικός αγώνας των Ελλήνων με τους υπόλοιπους Αρίους λαούς, για την απελευθέρωση τόσο του έθνους μας όσο και ολόκληρης της Ευρώπης από τα δεσμά της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Δημοκρατικής Δικτατορίας των Φαύλων, του παρασιτισμού, της εθνικής και φυλετικής μας καταστροφής, της τοκογλυφίας και των τραπεζιτών.

Γεγονός είναι πάντως ότι αρκετοί από αυτούς που μέχρι και την δεκαετία του 80 έκαιγαν Αμερικανικές σημαίες προωθώντας τα συμφέροντα της Ε.Σ.Σ.Δ. έχουν τα τελευταία χρόνια βρει νέους , υπερατλαντικούς πατρόνες. Τουλάχιστον το κάψιμο της Αμερικανικής σημαίας δεν αποτελούσε προσβολή κάποιου εθνικού συμβόλου, καθώς κανένα από τα χαρακτηριστικά που προδιορίζουν ένα έθνος (όμαιμον, ομότροπον, ομόγλωσσον και ομόθρησκον) δεν σχετίζεται με το κράτος των Η.Π.Α. Έτσι η Αμερικανική σημαία αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό σύμβολο της «πολυπολιτισμικότητος» της παγκοσμιοποιήσεως, του υποπολιτισμού του χρήματος και του υλισμού, του νεοφιλελευθερισμού , και των ψευδοαξιών της «δημοκρατίας» (φυσικά οι αριστεροί δεν την έκαιγαν για κανέναν από τους παραπάνω λόγους).  Αντιθέτως η προσβολή του εθνικού συμβόλου ενός λευκού Ευρωπαϊκού αδελφού μας έθνους δεν μπορεί να έχει ουδεμία αγνή ιδεολογική αφετηρία· αποτελεί απλώς μια αναίσχυντη πράξη.

7)Η αλήθεια σχετικά με το κάψιμο της σβάστικας.

Μαζί με την σημαία του σημερινού Γερμανικού κράτους έχει γίνει μόδα να καίνε (συνήθως μάλιστα μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, ώστε να μεταδοθούν οι εικόνες και στα διεθνή δελτία ειδήσεων) και την σημαία με την σβάστικα.

Η σβάστικα είναι ιερό σύμβολο των Ινδοευρωπαίων εδώ και χιλιετίες.  Συναντάται στους αρχαίους Έλληνες, στους Κέλτες, στους Βίκινγκς, στους Πέρσες, στους Χετταίους, στην Ρώμη, στην Ινδία και οπουδήποτε αλλού εμφανίστηκε ο Άριος πολτισμός και σήμερα αποτελεί ιερό σύμβολο του Ινδουϊσμού και του Βουδισμού με εκατομμύρια πιστούς σε όλο τον κόσμο. Το κάψιμο της σβάστικας δεν είναι τίποτε άλλο παρά η βεβήλωση και προσβολή ενός ιερού συμβόλου.

Η σβάστικα σε ναό στην Ινδία.

Η σβάστικα σε άγαλμα του Βούδα.

Η σβάστικα σε μωσαϊκό στην Αρχαία Ρώμη

Η σβάστικα σε κολιέ της πρώτης χιλιετίας π.Χ. Φυλάσσεται στο εθνικό μουσείο του Ιράν.

H σβάστικα σε αρχαίο Ελληνικό κράνος

Βεβαίως μπορεί κανείς να πει ότι οι κρετίνοι που κάνουν την συγκεκριμένη πράξη δεν γνωρίζουν ότι πρόκειται για ιερό σύμβολο αλλά νομίζουν ότι είναι κάποιο σύμβολο που σχετίζεται μονάχα με τον Χίτλερ.

Καίνε λοιπόν την σβάστικα διότι για τα δάνεια του Ελληνικού κράτους:

– δεν φταίνε οι Σιωνιστές τραπεζίτες, αλλά ο Αδόλφος Χίτλερ!

-δεν φταίει ο Γιώργος Παπανδρέου και το 43% των κρετίνων που τον ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές, ούτε το 84% που ψήφισε τα κόμματα της συγκυβερνήσεως του Παπαδήμου, ούτε αυτοί που για τέσσερις δεκαετίες «μεταπολιτεύσεως»» ψηφίζουν και στηρίζουν ή συμμετέχουν στα κόμματα του δανεισμού και του παρασιτισμού. Ο μόνος που μπορεί να φταίει είναι, φυσικά, ο Αδόλφος Χίτλερ!

– δεν φταίει φυσικά για την κατάντια της χώρας το πολίτευμα της αστικής κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας» που υπάρχει στην Ελλάδα εδώ και τέσσερις δεκαετίες – αλλά φταίει … ο εθνικοσοσιαλισμός!

-και φυσικά δεν φταίνε όλοι αυτοί που εδώ και δεκαετίες «έτρωγαν με χίλια κουτάλια» και κατασπαταλούσαν την περιουσία του Ελληνικού δημοσίου και τα χρήματα από τα δάνεια -αλλά και πάλι φταίει ο Αδόλφος Χίτλερ!

Και όμως, παρότι οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι κάποιος που θα πίστευε κάτι από τα παραπάνω θα έπρεπε , πρώτα για το καλό της δικής του υγείας, να βρίσκεται κλεισμένος σε ψυχιατρείο, η σβάστικα συνεχίζεται να καίγεται κάθε λίγες ημέρες έξω από την Βουλή και οι εικόνες να μεταδίδονται διεθνώς, ρεζιλεύοντας την Ελλάδα στο εξωτερικό και παρουσιάζοντάς την ως άσυλο ηλιθίων. Διότι  μπορεί οι Ευρωπαίοι που παρακολουθούν αυτές τις εικόνες στα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα να έχουν την «πολιτικά ορθή»  αρνητική εικόνα που τους έχει περάσει το σύστημα σχετικά με τον Χίτλερ, παρόλα αυτά  η κυρίαρχη πλέον άποψη στην Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη (όπως κατάφεραν να την περάσουν με τις γελοίες πράξεις τους οι δήθεν «αντιμνημονιακοί» ) είναι ότι οι νεοέλληνες αντί να  ζητήσουν ευθύνες από τους πολιτικούς που ψήφιζαν τόσα χρόνια και αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους για την δική τους ανοχή και στήριξη που παρείχαν επί δεκαετίες τόσο σε αυτούς τους πολιτικούς όσο και στην άρρωστη κατάσταση που υπήρχε στην χώρα τους και αντί να κατηγορήσουν τους τραπεζίτες που έχουν ληστέψει ολόκληρη την Ευρώπη, προσπαθούν να αποδώσουν τις ευθύνες «στους Γερμανούς» και σε φαντάσματα.

Το πιο αισχρό όμως στοιχείο αυτής της χυδαιότητος είναι η πλήρης αντιστροφή της αλήθειας. Θα δούμε παρακάτω το πώς ήταν η κατάσταση στην Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του ΄30 και το πώς  ανετράπη από την εθνικοσοσιαλιστική επανάσταση, μέσα από ένα απόσπασμα που εκδόθηκε το 1929 , όπου ο Δρ. Γκαίμπελς περιγράφει τις θέσεις των εθνικοσοσιαλιστών ενάντια στην κατοχή των κρατών της Ευρώπης από τους Σιωνιστές τραπεζίτες:

«Ο εχθρός λειτουργεί διεθνικά, έχοντας φορτωθεί στις πλάτες των Ευρωπαϊκών εθνών: Δεν έχει μείνει κανένα δείγμα εθνικού κεφαλαίου στην Γερμανία: οι σιδηρόδρομοι, τα ορυχεία, οι βιομηχανίες, το χρήμα, ο χρυσός, η Εθνική τράπεζα –τα πάντα έχουν μετατραπεί σε μετοχές αποθεμένες στα χρηματοκιβώτια των εβραϊκών τραπεζών της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου. Τα ίδια τα χαρτιά των μετοχών όμως από μόνα τους είναι άχρηστα – δεν μπορούν να συρθούν στις ράγες, δεν αποδίδουν μετάλλευμα, δεν φτιάχνουν ψωμί, δεν παράγουν κανένα αγαθό και δεν δημιουργούν ούτε συντηρούν καμιά αξία. Χρησιμεύουν μόνο στο να ξαφρίζουν τον τόκο. Εάν είχαμε ένα πραγματικά Γερμανικό κράτος, θα έκανε άχρηστα σκουπίδια όλες τις γερμανικές μετοχές που είναι καταχωνιασμένες στις εβραϊκές τράπεζες, θα τις μεταχειρίζονταν σαν τα παλιόχαρτα που είναι στην πραγματικότητα και θα ανακήρυσσε κυβέρνηση εθνικής εργασίας στην Γερμανία. … Δεν υπάρχει εθνικός πλούτος και δεν υπάρχει εθνικό κεφάλαιο, ήτοι πλούτος και κεφάλαιο που να ανήκουν στον λαό, στο έθνος, απεναντίας τα πάντα βρίσκονται υπό τον έλεγχο μιας διεθνούς τραπεζιτικής κλίκας. Το εθνικό κεφάλαιο σε διεθνές επίπεδο δεν εξυπηρετεί τα δικά μας συμφέροντα, αντιθέτως οι ύαινες της διεθνούς οικονομίας το εκμεταλλεύονται…

Δεν πιστεύουμε στην απάτη  του Κοινοβουλίου και των κομμάτων. Όλα είναι μια καλοστημένη βιομηχανία εκμετάλλευσης της δύναμης και της εργασίας του Γερμανικού λαού. Το Κοινοβούλιο είναι ο κηφήνας της Γερμανικής κυψέλης. Τα δημόσια ταμεία και τα χρήματα για την πρόνοια κατακλέβονται. Πίσω από όλα αυτά βρίσκονται οι Εβραίοι, που κινούν  τα πιόνια τους στην σκακιέρα, τα βάζουν να μιλάνε, να ψηφίζουν και να εισπράττουν τα βουλευτικά τους επιδόματα –ενώ οι ίδιοι κρατούν τα ηνία της εξουσίας.»

Εάν στο παραπάνω κείμενο στην θέση της λέξεως «Γερμανία» έβαζε κανείς «Ελλάς» και το δημοσίευε σήμερα, θα περιέγραφε επακριβώς την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα μας – αλλά και τον μοναδικό δρόμο για την απελευθέρωσή της!

Και οι παρατρεχάμενοι του διεθνούς Σιωνισμού,  καθώς εμφανίζονται με  το «αντιμημονιακό» τους προσωπείο κακοποιούν και αντιστρέφουν πλήρως την αλήθεια. Μας λένε ότι για την κατοχή της χώρας από τους Σιωνιστές τραπεζίτες δεν φταίνε αυτοί ακριβώς οι …Σιωνιστές τραπεζίτες – αλλά φταίνε αυτοί που επαναστάτησαν εναντίον τους και προσπάθησαν να απελευθερώσουν ολόκληρη την Ευρώπη από τα δεσμά της!

Μέσα σε λίγα χρόνια το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα της Γερμανίας άλλαξε την κατάσταση και έκανε ακριβώς αυτό που χρειάζεται σήμερα να γίνει και στην Ελλάδα. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο διεθνής Σιωνισμός κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας.

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της Βρετανικής εφημερίδος «Daily Express» με ημερομηνία 24 Μαρτίου 1933. Η εφημερίδα δημοσιεύει την είδηση ότι ο Διεθνής Ιουδαϊσμός κηρύσσει τον πόλεμο εναντίον της Γερμανίας και καλεί τους Εβραίους να στραφούν εναντίον της. Η αιτία για αυτήν την επίθεση δεν είναι άλλη παρά η εθνική οικονομική πολιτική που ακολουθεί ο Αδόλφος Χίτλερ, απελευθερώνοντας την χώρα του από τα δεσμά των Σιωνιστών τοκογλύφων. Έξι χρόνια αργότερα οι Σιωνιστές θα χρησιμοποιήσουν τα ελεγχόμενα από αυτούς κράτη της Βρετανίας και της Γαλλίας για να κηρύξουν τον πόλεμο εναντίον της Γερμανίας, ξεκινώντας έτσι τον Β παγκόσμιο πόλεμο.

8α)Το θέμα με τις  «Γερμανικές αποζημιώσεις»  έχει κλείσει οριστικά εδώ και δεκαετίες.

«Μνημονιακοί» , «αντιμνημονιακοί» και Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως , αναφέρουν συνεχώς ότι «διεκδικούν» «Γερμανικές αποζημιώσεις».

Κάποιος όμως που ισχυρίζεται ότι «διεκδικεί» κάτι   θα πρέπει να έχει ξεκινήσει και μια διαδικασία διεκδικήσεως. Όμως κανένας από όλους αυτούς που λένε ότι «διεκδικούν» Γερμανικές αποζημιώσεις δεν έχει ξεκινήσει καμιά τέτοια διαδικασία, άρα δεν υπάρχει κανεις , ούτε “μνημονιακός” ούτε “αντιμνημονιακός” που να διεκδικεί στην πραγματικότητα ο,τδήποτε σχετικό. Άλλωστε  δεν  υπάρχει καμιά τέτοια διαδικασία και κανένας τρόπος που θα μπορούσε να διεκδικηθεί κάτι τέτοιο, καθώς και η ίδια η Γερμανία δηλώνει ότι το θέμα έχει κλείσει οριστικά από την δεκαετία του 60 και το δικαστήριο της Χάγης πήρε οριστικές αποφάσεις που απαγορεύουν σε οποιοδήποτε  κρατικό δικαστήριο όπως αυτά της Ελλάδος και της Ιταλίας να επιβάλλει κυρώσεις στην Γερμανία που να αφορούν τον Β Παγκόσμιο πόλεμο.

Τότε γιατί λοιπόν τόσος θόρυβος;  Κοντεύουν 70 χρόνια από την λήξη του Β παγκοσμίου πολέμου. Είναι γνωστό ότι μετά τα 50 έτη υπάρχει παραγραφή (διότι εάν δεν υπάρχει  παραγραφή όπως ισχυρίζονται κάποιοι , τότε θα μπορούσαν να διεκδικήσουν αποζημιώσεις και από το Ιράν, διότι ο Ξέρξης εισέβαλλε στην Ελλάδα και σκότωσε τον Λεωνίδα και τους 300!).

Όλη αυτή η αναφορά στο θέμα γίνεται απλώς για να έχει η «κοινή γνώμη» κάτι να ασχολείται. Θέλουν η ανόητη και αφελής μάζα των ψηφοφόρων να νομίζει ότι υπάρχει κάποια «ελπίδα» να «γίνει ένα θαύμα» και εντός των πλαισίων του σημερινού συστήματος να  αλλάξει κάτι προς το καλύτερο στην τραγική οικονομική κατάσταση που έφεραν την Ελλάδα. Η  κατασκευή και προβολή ψεύτικων «ελπίδων» είναι θεμέλιος λίθος του συστήματος, καθώς εάν η μάζα αντιληφθεί ότι εντός αυτού δεν υπάρχει καμιά απολύτως ελπίδα, θα πάψει να ασχολείται με τους πολιτικούς και τα κόμματα και θα αρχίσει να λειτουργεί ανεξέλεγκτα, ενώ κάποιοι θα αρχίσουν να αναζητούν και πραγματικές ελπίδες , που φυσικά βρίσκονται εκτός πολιτικού συστήματος.

Έτσι σε μια περίοδο οικονομικής φτώχειας οι ψεύτικες «ελπίδες» που  σερβίρουν οι πολιτικοί σχετίζονται με το ότι « θα βρεθούν λεφτά». Αλλά καθώς όλοι τους , τόσο «μνημονιακοί» όσο και «αντιμνημονιακοί» δεν επιθυμούν καμιά απολύτως αλλαγή στην υπάρχουσα οικονομική πολιτική υποδουλώσεως στους τοκογλύφους και στην δήθεν «ελεύθερη αγορά», δεν μπορούν και δεν θέλουν να μιλήσουν για πραγματικές αλλαγές στην οικονομία. Έτσι για να πουλήσουν «ελπίδα» υπόσχονται ότι θα βρουν τα χρήματα δίχως καμιά αλλαγή οικονομικής πολιτικής. O μόνος τρόπος που είχαν ήταν να ισχυριστούν ότι  υπάρχει δυνατότητα τα χρήματα «να πέσουν ουρανοκατέβατα»!  Και έτσι μιλάνε για «Γερμανικές αποζημιώσεις» , «κατοχικά δάνεια» και «πετρέλαια στην Α.Ο.Ζ.». Για  τα δύο τελευταία θέματα θα αναφερθούμε σε επόμενες ενότητες.

To θέμα με τις Γερμανικές αποζημιώσεις έχει κλείσει οριστικά με σύμβαση μεταξύ του Ελληνικού και του Γερμανικού κράτους με ημερομηνία 18 Μαρτίου 1960, που υπεγράφη υπό τον Έλληνα πρέσβη στην Γερμανία.

Στο πρώτο άρθρο της Συμβάσεως ορίζονταν ότι «H Γερμανική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία θα καταβάλει εις το Bασίλειον της Eλλάδος εκατόν δέκα πέντε εκατομμύρια γερμανικών μάρκων υπέρ των υπό εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεων διά λόγους φυλής, θρησκείας ή κοσμοθεωρίας θιγέντων Eλλήνων υπηκόων, οίτινες υπέστησαν, συνεπεία των μέτρων τούτων διώξεως, ζημίας ελευθερίας ή υγείας και ιδίως και προς όφελος των επιζησάντων οικείων των φονευθέντων συνεπεία των μέτρων διώξεων τούτων».

Στο δεύτερο άρθρο ορίζονταν οι δόσεις καταβολής των χρημάτων, ενώ στο τρίτο αναφέρονταν «Διά της εν άρθρω 1ω προβλεπομένης πληρωμής ρυθμίζονται οριστικώς άπαντα τα ζητήματα άτινα αποτελούν το αντικείμενο της Συμβάσεως ταύτης και τα αναφερόμενα εις τας σχέσεις της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας προς το βασίλειον της Eλλάδος, μη θιγομένων ενδεχόμενων νομίμων απαιτήσεων Eλλήνων υπηκόων».

Κατεβλήθησαν λοιπόν 115 εκατομμύρια μάρκα και στην σύμβαση που φέρει την υπογραφή και την σφραγίδα του Ελληνικού κράτους αναφέρεται ότι «ρυθμίστηκαν οριστικώς άπαντα τα ζητήματα» δηλαδή ότι μετά την συγκεκριμένη συμφωνία το θέμα έκλεισε οριστικά.

Μετά την λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου το σύνολο των  περιουσιακών στοιχείων του Γερμανικού κράτους με διεθνείς συμφωνίες  ληστεύθηκαν και διαμοιράστηκαν στους νικητές, μεταξύ των  οποίων ήταν και το Ελληνικό κράτος.

Η Γερμανία είναι λοιπόν η μόνη που έχει πληρώσει αποζημιώσεις για τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ κανείς δεν την έχει αποζημιώσει για την δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων Γερμανών αμάχων από Αμερικανούς και Βρετανούς μέσω μαζικών βομβαρδισμών.              Μόνο στην Δρέσδη δεκάδες χιλιάδες άμαχοι βρήκαν φρικτό θάνατο μέσα στα σπίτια τους καθώς στον βομβαρδισμό της 13ης Φεβρουαρίου 2005 ερίφθησαν 2.659,3 τόνοι βομβών από τα βρετανικά και 4.441,2 τόνοι από τα αμερικανικά αεροπλάνα  ενώ καταστράφηκαν πάνω από 6.480.000 τετραγωνικά μέτρα. Τα απαράμιλλα μπαρόκ και αναγεννησιακά μνημεία της Δρέσδης, όπως η όπερα Semperoper και το παλάτι Τσβίνγκερ καταστράφηκαν μαζί με το 90% του ιστορικού κέντρου της πόλεως που μετατράπηκε σε μια άμορφη μάζα από ερείπια και ανθρώπινες σάρκες.. Στις 15 Φεβρουαρίου κατέρρευσε και ο περίφημος καθεδρικός Ναός της Παναγίας.

Και βεβαίως κανείς δεν έδωσε αποζημιώσεις στην Γερμανία για τον διαχωρισμό της χώρας από τον διεθνή Σιωνισμό σε δύο κράτη και την κατοχή δεκαετιών που ακολούθησε.

Και κανείς δεν αποζημίωσε την Γερμανία για τα εγκλήματα των  Μπολσεβίκων και των Αμερικανών κατά την εισβολή τους στην χώρα, ούτε για τους δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες και αξιωματικούς που συνελήφθησαν και μετεφέρθησαν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Στάλιν στην Ε.Σ.Σ.Δ. από τα οποία οι περισσότεροι δεν ψαν ποτέ.

H παραπάνω φωτογραφία προέρχεται από το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ. Χιλιάδες Γερμανοί κλεισμένοι σε κουτιά, μεταφέρονται με τραίνα στην Σιβηρία για να δουλέψουν μέχρι θανάτου στα Σταλινικά Γκουλάγκ. Περισσότερα για το θέμα μπορείτε να διαβάσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://northerntruthseeker.blogspot.com/2011/11/more-real-history-revealed-suppressed_16.html

Και για την εξολόθρευση 1.7 εκατομμυρίων Γερμανών από τον Αϊζενχάουερ μπορείτε να διαβάσετε μερικά άρθρα στους παρακάτω συνδέσμους:
http://www.rense.com/general46/germ.htm
http://www.rense.com/general19/camps.htm
http://www.whale.to/b/bacque1.html

Δείτε σχετικό βιντεο στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.youtube.com/watch?v=ejiRO1K8OLk&feature=player_embedded&skipcontrinter=1

Την 11^η Ιανουαρίου 1944 ο Πειραιάς δέχεται τρία κύματα βομβαρδισμών από Αμερικανικά και Βρετανικά αεροπλάνα. Σφυροκόπημα για τρεις ώρες, από τις 12 το μεσημέρι  – ώρα που ο κόσμος βρισκόταν στους δρόμους.

Τα θύματα υπολογίστηκαν  σε 5.500: Σχεδόν όλοι οι νεκροί ήταν Έλληνες,  μόνον 8 ήταν οι νεκροί Γερμανοί στρατιώτες.

Ανάμεσα στις χιλιάδες των θυμάτων της ημέρας εκείνης, συγκαταλέγονται 200 μαθήτριες που πέθαναν από ασφυξία στη Γαλλική Σχολή και 85 μαθήτριες μαζί με τις 15 δασκάλες τους της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιώς, που καταπλακώθηκαν στο καταφύγιο του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας.

Ακόμη 70 άτομα στο  εστιατόριο του Βίρβου, γωνία Ρέπουλη και Βασ. Κωνσταντίνου (Καραολή Δημητρίου και Πολυτεχνείου σήμερα), στο κτίριο Ταβλαδωράκη,  στο  ξενοδοχείο “Κοντινένταλ”  και αλλού.

Κανείς όμως δεν ζήτησε ποτέ αποζημιώσεις για τους νεκρούς του Πειραιώς ούτε για τους χιλιάδες νεκρούς που χτυπήθηκαν σε παρόμοιους βομβαρδισμούς σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας.  Όλα αυτά τα γεγονότα τα οποία μπορεί να ακούσει κανείς με λεπτομέρειες από επιζήσαντες εκείνης της περιόδου στην οποία χτυπήθηκαν αρκετά σχολεία και καταφύγια αμάχων, «δεν υπήρξαν ποτέ» για τους «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς» δήθεν «διεκδικητές» αποζημιώσεων.

Κανείς επίσης δεν ζήτησε αποζημιώσεις από την Αγγλία για τον ναυτικό αποκλεισμό της χώρας μας που οδήγησε χιλιάδες άτομα στον θάνατο από λιμό. Κανείς επίσης δεν ζήτησε αποζημιώσεις ούτε από την Αγγλία ούτε και από το ΚΚΕ για την πρόκληση εμφυλίου πολέμου στην χώρα μας με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και κανείς δεν ζήτησε αποζημιώσεις για τα Δεκεμβριανά για τους χιλιάδες σφαγιασθέντες αμάχους στον Μελιγαλά και σε ολόκληρη την χώρα.

Η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία την οποίον κατηγορούν ως υπεύθυνο για τα δεινά της Ελλάδος στον πόλεμο, ήταν η μόνη δύναμη που ήταν αντίθετη με την ιταλική επίθεση, καθώς δεν ήθελε να ανοίξει Βαλκανικό μέτωπο, τη στιγμή που προετοίμαζε την εκστρατεία κατά της ΕΣΣΔ.

Έγραφε ο Χίτλερ στην “Πολιτική Διαθήκη”, την οποία υπαγόρευσε στον Borman, το Φεβρουάριο του 1945 στο Βερολίνο:
“Η κακή τροπή του πολέμου για τον Άξονα άρχισε από την περιττή και ανόητη επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδος, η οποία έδωσε την ευκαιρία στην Αγγλία να θέσει και πάλι τον πόδα της επί της Ευρώπης, στον Churchill να θριαμβολογήσει ότι η Αγγλία έχει και πάλι συμμάχους στον αγώνα της κατά του Άξονα, και στους εχθρούς του Ράιχ να αναθαρρήσουν.”
“…Άνευ των δημιουργηθεισών υπό των Ιταλών δυσκολιών εκ της εκστρατείας των κατά της Ελλάδος, θα είχον επιτεθή εναντίον των Ρώσων εβδομάδας τινάς ενωρίτερον.”

 

H Λένι Ρίφενσταλ στην αυτοβιογραφία της αναφέρει ότι ο Χίτλερ της είπε σε συνάντησή τους στις 30 Μαρτίου 1944:
“Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθή εις την Ελλάδα και δεν εχρειάζοντο την βοήθειάν μας, ο πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετικήν τροπήν. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσωμεν το Λένινγκραντ και την Μόσχαν, πριν πιάσει το Ρωσικόν ψύχος.”

Το Αγγλικό κράτος υπό τον έλεγχο των Σιωνιστών και όχι η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία ήταν που έκανε τα πάντα για να εμπλέξει την χώρα μας στον πόλεμο. Όλοι αναφέρουν το τελεσίγραφο του Μουσολίνι, κανείς όμως δεν αναφέρει το περιεχόμενό του, διότι περιέχει κάποιες αλήθειες σε ότι αφορά τον ρόλο της Αγγλίας:

«Η ουδετερότης της Ελλάδος απέβη ολονέν και περισσότερον απλώς και καθαρώς φαινομενική. Η ευθύνη δια την κατάστασιν ταύτην πίπτει πρωτίστως επί της Αγγλίας και επί της προθέσεώς της όπως περιπλέκη πάντοτε άλλας χώρας εις τον πόλεμον. Η Ιταλική Κυβέρνησις θεωρεί έκδηλον ότι η πολιτική της Ελληνικής Κυβερνήσεως έτεινε και τείνει να μεταβάλη το ελληνικόν έδαφος, ή τουλάχιστον να επιτρέψη όπως το ελληνικόν έδαφος μεταβληθή εις βάσιν πολεμικής δράσεως εναντίον της Ιταλίας. Τούτο δεν θα ηδύνατο να οδηγήση ή εις μίαν ένοπλον ρήξιν μεταξύ της Ιταλίας και της Ελλάδος, ρήξιν την οποίαν η Ιταλική Κυβέρνησις έχει πάσαν πρόθεσιν να αποφύγη.

Όθεν, η Ιταλική Κυβέρνησις κατέληξεν εις την απόφασιν να ζητήση από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν -ως εγγύησιν δια την ουδετερότητα της Ελλάδος και ως εγγύησιν δια την ασφάλειαν της Ιταλίας- το δικαίωμα να καταλάβη δια των ενόπλων αυτής δυνάμεων, δια την διάρκειαν της σημερινής προς την Αγγλίαν ρήξεως, ωρισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους. Η Ιταλική Κυβέρνησις ζητεί από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν όπως μη εναντιωθή εις την κατάληψιν ταύτην και όπως μη παρεμποδίση την ελευθέραν διέλευσιν των στρατευμάτων των προοριζομένων να την πραγματοποιήσωσι. Τα στρατεύματα ταύτα δεν παρουσιάζονται ως εχθροί του ελληνικού λαού και η Ιταλική Κυβέρνησις δεν προτίθεται ποσώς, δια της προσωρινής κατοχής στρατηγικών τινών σημείων, επιβαλλομένης υπό της ανάγκης των περιστάσεων και εχούσης καθαρώς αμυντικόν χαρακτήρα, να θίξη οπωσδήποτε την κυριαρχίαν και την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος.

Η Ιταλική Κυβέρνησις ζητεί από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν όπως δώση αυθωρεί εις τας στρατιωτικάς αρχάς τας αναγκαίας διαταγάς ίνα η κατοχή αυτή δυνηθή να πραγματοποιηθή κατά ειρηνικόν τρόπον. Εάν τα ιταλικά στρατεύματα ήθελον συναντήση αντίστασιν, η αντίστασις αυτή θα καμφθή δια των όπλων και η Ελληνική Κυβέρνησις θα έφερε τας ευθύνας, αι οποίαι ήθελον προκύψη εκ τούτου

Αθήναι τη 28η Οκτωβρίου 1940»

 

Κανείς επίσης δεν ζήτησε να πληρώσει αποζημιώσεις το Ισραήλ για την γενοκτονία των Παλαιστινίων. Κανείς δεν ζήτησε  να πληρώσει αποζημιώσεις το ΝΑΤΟ για τα εκατοντάδες παιδιά που γεννιούνται στην γειτονική μας πρώην Γιουγκοσλαβία ή στο Ιράκ με μεταλλάξεις και καρκίνο από το απεμπλουτισμένο ουράνιο που περιείχαν οι βομβαρδισμοί.

Κανείς από όλους αυτούς δεν θα μπορούσε άλλωστε να ζητήσει κάτι από όλα αυτά, καθώς ανεξάρτητα με τις διαφορετικές μάσκες με τις οποίες εμφανίζονται  όλοι αυτοί οι πολιτικοί σαλτιμπάγκοι, η πραγματική τους πολιτική ταυτότητα και ιδεολογία είναι κοινή: H υπηρεσία του παγκόσμιου Σιωνισμού.

Μάλιστα η διαστροφή τους δεν έχει ούτε όριο ούτε ηθικό φραγμό. Στις εφημερίδες πριν λίγο καιρό διαβάσαμε ότι ο Γλέζος ήταν καλεσμένος τοπικής Ε.Λ.Μ.Ε. για να μιλήσει σε ανήλικους μαθητές συμπεριλαμβανομένων και μαθητών δημοτικού σχολείου (κάτω των 12 ετών). Η ομιλία του είχε θέμα: «Οι Γερμανικές αποζημιώσεις»!

8β)«Διεκδικούν τα Γερμανικά κατοχικά δάνεια»: ‘Ένα ακόμη παραμύθι για αφελείς.

Διαβάζοντας κανείς τα άρθρα των εφημερίδων για τα «κατοχικά δάνεια» (από τις μεγάλες αστικές εφημερίδες μέχρι την «Αυγή» , τον «Ριζοσπάστη» και εφημερίδες της ακροδεξιάς)  και για δεκάδες δισεκατομμύρια Ευρώ που «μας χρωστάει η Γερμανία καθώς τα έλαβε ως δάνειο από την Ελλάδα στις 14 Μαρτίου 1942», απορεί για το πώς είναι δυνατόν να ηττήθηκε η Γερμανία στον Β παγκόσμιο πόλεμο με τέτοια ισχυρή χρηματοδότηση!

Το ποσό που αναφέρουν ότι μας χρωστά η Γερμανία, εάν αναχθεί στα οικονομικά δεδομένα του 1942,  ξεπερνά κατά πολύ ακόμη και ολόκληρο το ετήσιο Α.Ε.Π. της εποχής που είχαν πανίσχυρα κράτη όπως οι Η.Π.Α.  και η Μεγάλη Βρετανία! Η Ελλάς στα μέσα 1942 μέσα στην περίοδο του πολέμου με σχεδόν κατεστραμμένη οικονομία και νόμισμα,  παρουσιάζεται σαν να ήταν … η μεγαλύτερη παγκόσμια χρηματοπιστωτική υπερδύναμη!

Η πραγματικότητα βεβαίως είναι εντελώς διαφορετική. Το «δάνειο» στο οποίο αναφέρονται, δεν ήταν παρά χαρτονομίσματα που τύπωσαν οι ίδιοι οι Γερμανοί στην Τράπεζα της Ελλάδος σε δραχμές (και εκείνη την περίοδο η δραχμή είχε σχεδόν μηδενική αξία) για να τα χρησιμοποιεί ο Γερμανικός στρατός στο εσωτερικό της χώρας για τις συναλλαγές του. Και καθώς δεν ήθελαν να επιβαρύνουν περισσότερο την Ελληνική οικονομία που ήταν σε άσχημη κατάσταση, έλαβαν τα χρήματα υπό μορφή δανείου του οποίου  μάλιστα δύο δόσεις κατέβαλλαν έναν χρόνο αργότερα, την πρώτη τον Απρίλιο του 1943. Δεν πρόλαβαν όμως αν αποπληρώσουν όλο το ποσό , καθώς η Γερμανία δεν άντεξε πολεμώντας την εισβολή του παγκόσμιου Σιωνισμού.

Το ποσό που έλαβε ο Γερμανικός στρατός ήταν ενάμισι δισεκατομμύριο δραχμές ανά μήνα, το οποίο δεν προέρχονταν από «οικονομίες των Ελλήνων» όπως  τραπεζικές καταθέσεις ή από φορολογία, αλλά ήταν νέα χαρτονομίσματα που εκτύπωναν οι ίδιοι οι Γερμανοί στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Στην δανειακή σύμβαση καθορίζονταν ότι το δάνειο  ήταν άτοκο.

Μόλις το 1944 κατά την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων, το απλήρωτο ποσό του δανείου που κυμαίνονταν περίπου στα 15 δισεκατομμύρια δραχμές, καθώς ήταν άτοκο, είχε χάσει ήδη κάθε αξία  μέσα από τον τεράστιο πληθωρισμό εκείνης της περιόδου.

Στην φωτογραφία βλέπετε ένα χαρτονόμισμα των 100 δισεκατομμυρίων δραχμών του 1944.  Με αυτό δεν μπορούσε κάποιος να αγοράσει τίποτε περισσότερο από ένα μεγάλο τσουβάλι πατάτες.

Ένα τέτοιο χαρτονόμισμα κοστίζει 5.25 Ευρώ και μπορεί κανείς να το βρει εύκολα σε πάγκους στο Μοναστηράκι αλλά και να το αγοράσει μέσω του Ίντερνετ. Όποιος λοιπόν επιθυμεί τόσο διακαώς να επιστραφούν τα «κατοχικά δάνεια» μπορεί να αγοράσει ένα από αυτά και έτσι να τους το επιστρέψει όχι μόνο ολόκληρο το ποσόν, αλλά και 85 δις παραπάνω ως δώρο, ώστε να κλείσει μια για πάντα το θέμα!

Πέραν όμως της μηδενικής χρηματικής αξίας του οφειλόμενου «δανείου» υπάρχει άλλο ένα στοιχείο που το αποκρύπτουν εντελώς και στο οποίο είχε αναφερθεί επίσημα ο Γερμανός υπουργός οικονομικών όταν είχε τεθεί ξανά το 1995: Με  τις συνθήκες του Πότσδαμ και των Παρισίων όλα τα περιουσιακά στοιχεία του εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού κράτους πέρασαν  στους νικητές του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου – και μαζί με αυτά «κληρονόμησαν» και τα χρέη του. Μάλιστα ανάμεσα σε αυτούς που αναφέρονται στις συνθήκες αυτές ότι λαμβάνουν ποσοστό της «κληρονομιάς» ήταν και το ίδιο το Ελληνικό κράτος. Με βάση τις διεθνείς συνθήκες, τo «κατοχικό δάνειο» θα μπορούσε να διεκδικηθεί μονάχα από τους νικητές του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και όχι από το σημερινό Γερμανικό κράτος.

Για όσους αναρωτιούνται το πως κατάφεραν να μετατρέψουν ένα ποσό σε δραχμές που κατέληξε να αξίζει όσο ένα μεγάλο τσουβάλι πατάτες, μετατράπηκε σε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, υπάρχουν αναλυτικά άρθρα στην «Αυγή» που περιγράφουν τους «υπολογισμούς» που έκανε το επιτελείο «ειδικών» του Γλέζου, με «κομπιουτεράκι» σαν αυτό που πουλάνε για δύο Ευρώ οι  Πακιστανοί στα πεζοδρόμια. Η  «εμπεριστατωμένη επιστημονική μέθοδος» που ακολούθησαν ήταν η παρακάτω:

Πρώτα πολλαπλασίασαν λένε το ποσό με τον ετήσιο πληθωρισμό που υπήρχε στην Ελλάδα κάθε έτος από το 1942 μέχρι και σήμερα. Κατόπιν  μετέτρεψαν (από μόνοι τους) το δάνειο από άτοκο σε έντοκο γιατί αποφάσισαν οι ίδιοι πως «η Γερμανία πρέπει να τιμωρηθεί που σταμάτησε να πληρώνει τους τόκους». Έπειτα προσέθεσαν ένα αυθαίρετο αρκετά υψηλό ετήσιο επιτόκιο και πολλαπλασίασαν το ποσό αυτό 69 φορές με το επιτόκιο αυτό (όσα είναι τα χρόνια που πέρασαν από το 1943). Επίσης αποφάσισαν ότι το δάνειο πρέπει να πληρώσει η Γερμανία και όχι οι «σύμμαχοί» τους, διότι «από την εποχή που το Γερμανικό κράτος επανενώθηκε, «έγινε ξανά κυρίαρχο κράτος» και έτσι με κάποιο ανεξήγητο τρόπο και δίχως καμιά διεθνή απόφαση…. «επανακληρονομεί» τα χρέη του Γερμανικού εθνικοσοσιαλιστικού κράτους – δίχως όμως να επανακληρονομεί και τα περιουσιακά στοιχεία του, τα οποία με τις διεθνείς συμφωνίες μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και είχαν καταληστεύσει οι «σύμμαχοί» τους.

Όμως τo εντελώς γελοίο στοιχείο αυτής της ιστορίας είναι ότι, παρ΄ ότι πολλαπλασίασαν το πραγματικό ποσό αρκετά εκατομμύρια φορές, το συνολικό αποτέλεσμα που έβγαλαν έφθασε οριακά τα 30 δις Ευρώ!

Περίπου τόσα δηλαδή όσα ήταν τα χρήματα (28 δις) που έδωσε πριν λίγα χρόνια η κυβέρνηση Καραμανλή (στην οποία ήταν υφυπουργός ο Π. Καμμένος) ως δάνειο στις «Ελληνικές» τράπεζες για να «στηρίξει» την «ανάπτυξη» της Ελληνικής οικονομίας σε μια περίοδο με διεθνή ύφεση. Όμως σχεδόν ολόκληρο το ποσό αυτό, αντί να διοχετευθεί στην Ελληνική οικονομία,  «επενδύθηκε» από τις «Ελληνικές» τράπεζες σε δάνεια και «επενδύσεις» στην Ανατολική Ευρώπη!

«Διεκδικούν» απίθανα πράγματα όπως το υποτιθέμενο «κατοχικό δάνειο» όμως δεν διεκδικούν κάτι πολύ περισσότερο ρεαλιστικό: Nα επιστραφεί το ποσό που οφείλουν στο Ελληνικό δημόσιο οι «Ελληνικές» τράπεζες και που είναι περίπου το ίδιο με αυτό που σήμερα διεκδικούν για το «κατοχικό δάνειο» με την μόνη διαφορά ότι στην περίπτωση των τραπεζών το ποσό είναι απόλυτα πραγματικό δίχως να έχει πολλαπλασιαστεί εκατομμύρια φορές  και ότι  δεν έχουν περάσει 70 χρόνια από τον δανεισμό του!

Αντί αυτού  βεβαίως, η κυβέρνηση Παπαδήμου σήμερα παρέχει στις τράπεζες επιπλέον 30 δις για να τις «ανακεφαλαιοποιήσει». Διότι το μόνο που τους απασχολεί είναι για το πώς θα εγγυηθούν το να μείνουν αμείωτα κέρδη των τραπεζών σε βάρος όχι απλώς του Ελληνικού λαού αλλά και της ίδιας της υποστάσεως του Ελληνικού έθνους.

Ζητούν να επιστραφούν χρήματα που δόθηκαν πριν από 7 δεκαετίες για την συντήρηση του Γερμανικού στρατού, κανείς όμως δεν ζητά να επιστραφούν τα χρήματα που δόθηκαν μόλις πριν από ένα έτος για την επίθεση των Αμερικανοσιωνιστών στην Λιβύη. Το κόστος της Ελληνικής συμμετοχής σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του ΥΠΕΘΑ ήταν 7 εκατομμύρια ευρώ ανά μήνα, δηλαδή περίπου 230 χιλιάδες ευρώ ανά ημέρα. Η εκτίμηση αυτή θεωρείται από αρμόδιους παράγοντες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ως ιδιαίτερα μετριοπαθής καθώς θεωρείται ότι είναι πιο ρεαλιστικό να υπολογιστεί το κόστος σε περίπου 10,5 εκατομμύρια ευρώ ανά μήνα. Δηλαδή 350 χιλιάδες ευρώ την ημέρα. Μονάχα το ελληνικό αεροσκάφος ΑΣΕΠΕ, ένα ιπτάμενο ραντάρ στοιχίζει 8 χιλιάδες ευρώ την ώρα. Το διέθετε το «Ελληνικό» κράτος επί 5 ώρες την μέρα στο ΝΑΤΟ για να επιτηρεί τον ουρανό της Λιβύης. Συνεπώς κόστιζε στο Ελληνικό Δημόσιο 40 χιλιάδες ευρώ την ημέρα. Όμως όσο συνέβαιναν αυτά , ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Γλέζος, ο Δημαράς, ο Καμμένος και οι λοιπές «αντιμνημονιακές» δυνάμεις μιλούσαν για «αραβική άνοιξη».  Μιλούν για «γερμανική» κατοχή αλλά για την αμερικανοσιωνιστική κατοχή της χώρας μας δεν μιλάει κανένας.

Το κόστος συντηρήσεως του Ελληνικού στρατού στο Αφγανιστάν είναι 5 εκατομμύρια Ευρώ τον χρόνο. «Είναι εκεί για να πολεμήσουν τους Ταλιμπάν» λένε κάποιοι και αυτό την στιγμή που χιλιάδες Ταλιμπάν εισέρχονται κάθε μήνα στο Ελληνικό έδαφος και ΟΛΟΙ τους ανεξαιρέτως λαμβάνουν «πολιτικό άσυλο» δηλώνοντας απλώς και μόνο υπήκοοι του Αφγανιστάν! Διότι σύμφωνα με τους κανόνες της «Ευρωπαϊκής» Ενώσεως (την οποία οι «αντιμνημονιακοί» δηλώνουν ότι θέτουν ως πρώτη προτεραιότητα) το Ελληνικό κράτος είναι υποχρεωμένο να παρέχει πολιτικό άσυλο σε όλους όσους προέρχονται από χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση! Εάν ο Ελληνικός στρατός είχε σκοπό να πολεμήσει για να απαλλάξει την Δύση από τον κίνδυνο των Ταλιμπάν, θα βρίσκονταν στην πύλη  από όπου εισέρχονται οι Ταλιμπάν καθημερινά στην Δύση και θα προσπαθούσε να τους εμποδίσει:  Θα βρισκόταν στον Έβρο. Στο Αφγανιστάν βρίσκονται μονάχα ως υποτελείς του Αμερικανοσιωνισμού.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για τις σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από την ρητορική των πολιτικών σαλτιμπάγκων που εμφανίζονται ως «αντιμνημονιακοί» και όψιμοι «πατριώτες» είναι ότι κανείς από αυτούς δεν έχει αναφέρει τίποτε για τους 17,4 τόνους χρυσού της Τραπέζης της Ελλάδος που εκλάπησαν από τους Άγγλους το 1941 τάχα για να «προστατευθούν» από τους Γερμανούς.

Ήδη από τις αρχές Απριλίου 1941, η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤΕ) έλαβε εντολή να αρχίσει τις προετοιμασίες για να ακολουθήσει την κυβέρνηση με τα αποθεματικά της προς «εδάφη που δεν έχουν καταληφθεί». Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν έρθει στη δημοσιότητα, το ολικό φορτίο του αποθέματος της Ελλάδος ανήρχετο σε 611.000 ουγκιές χρυσού (περίπου 17,4 τόνους) σε μορφή ράβδων και λιρών.

Το απόθεμα της χώρας σε χρυσό μεταφέρθηκε με άκρα μυστικότητα και φορτώθηκε στα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος» και «Βασίλισσα Όλγα», τα οποία απέπλευσαν για το Ηράκλειο της Κρήτης, όπου το πολύτιμο φορτίο θα φυλασσόταν στο τοπικό υποκατάστημα της Τ.Ε.. Η αποστολή συνοδεύτηκε από τους Βαρβαρέσο και Μαντζαβίνο, διοικητή και υποδιοικητή αντίστοιχα της Τ.Ε., καθώς και τρεις ανώτερους διοικητικούς υπαλλήλους. Με την έναρξη της επιχείρησεως Mercur ελήφθη η απόφαση, ο χρυσός να μεταφερθεί στην Αίγυπτο. Εν μέσω επιθέσεων από βομβαρδιστικά του εχθρού, φορτώθηκε σε ένα βοηθητικό σκάφος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, την κορβέτα «Salvia» (K97) με προορισμό τον κόλπο της Σούδας, όπου ανέμενε το βρετανικό καταδρομικό «Dido» (37) για να αναλάβει τη μεταφορά του χρυσού στην Αλεξάνδρεια. Φοβούμενος για την απώλεια του πλοίου του, ο κυβερνήτης του «Dido» πλοίαρχος Μακ Κολ, ανέμενε το πολύτιμο φορτίο με τις μηχανές αναμμένες και το σκάφος έτοιμο για άμεση αναχώρηση. Η μεταφορά του χρυσού ολοκληρώθηκε με επιτυχία, και το σκάφος απέπλευσε με ταχύτητα προς την Αίγυπτο. Το καταδρομικό «Dido» έφθασε αυθημερόν στην Αλεξάνδρεια και από εκεί ο χρυσός μεταφέρθηκε για φύλαξη στην Τράπεζα της Αιγύπτου, στο Κάιρο. Το ίδιο διάστημα, ο Αγγλόφιλος Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ θα άφηνε την Αίγυπτο, για να καταλήξει στο Λονδίνο μέσω Νότιας Αφρικής. Όχι τυχαία, ο χρυσός ακολουθεί τρόπον τινά τον βασιλιά και φθάνει στο Germiston,Transvaal της Νοτίου Αφρικής όπου και αποφασίζεται οι χρυσές λίρες να μετατραπούν σε ράβδους χρυσού. Μετά από σύντομη αποθήκευση στην Τράπεζα της Νοτίου Αφρικής (South Africa Reserve Bank), το φορτίο μεταφέρθηκε στο Λονδίνο.

 

Όταν  μετά την λήξη του πολέμου η Ελληνική κυβέρνηση ζήτησε την επιστροφή του ελληνικού αποθεματικού σε χρυσό από την Βρετανία, δέχτηκε με έκπληξη την απάντηση ότι «αυτό είχε χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη των εξόδων του Ελληνικού Στρατού Μέσης Ανατολής, και ότι το Στέμμα δεν όφειλε τίποτε στην Ελλάδα».

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι από την 9η Μαρτίου του 1942, η βρετανική κυβέρνηση είχε υπογράψει συμφωνία με την Ελληνική, σύμφωνα με την οποία αυτή αναλάμβανε όλα τα έξοδα εξοπλισμού και διατροφής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (που τελούσαν άλλωστε υπό τις διαταγές του βρετανικού στρατηγείου Μέσης Ανατολής).
Ως εκ τούτου, οι όποιες αιτιάσεις των Βρετανών στερούνται νομικής βάσεως.

Με βάση την σημερινή τιμή του χρυσού, οι 17,4 τόνοι που εκλάπησαν από  το Αγγλικό κράτος κοστίζουν σήμερα 7 δισεκατομμύρια 732 εκατομμύρια Ευρώ δίχως όμως να υπολογιστούν οι νόμιμοι τόκοι, με τους οποίους το ποσό που μας οφείλει σήμερα η Αγγλία  ξεπερνάει τα 100 δισεκατομμύρια Ευρώ ( με βάση το ετήσιο «επιτόκιο» που  καθόρισε ο… Γλέζος  για το άτοκο «κατοχικό δάνειο», ξεπερνάει  τα  250 δις). Το ότι όλοι αυτοί οι αυτοαποκαλούμενοι ως «αντιμνημονιακοί» αναφέρονται μονάχα σε «γερμανικές αποζημιώσεις» και «κατοχικά δάνεια»  αλλά κανείς τους δεν έχει κάνει οποιαδήποτε αναφορά σε αυτό το σοβαρό θέμα, είναι αρκετά αποκαλυπτικό σχετικά με τους πραγματικούς σκοπούς και συμφέροντα που προωθεί αυτή η «βορειοατλαντική» ρητορική. (Για αυτούς τους σκοπούς μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στην ενότητα 11.)

9) Γιατί θυμήθηκαν τώρα την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων;

Εδώ και πολλές δεκαετίες υπάρχουν μελέτες που δείχνουν με βεβαιότητα την ύπαρξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος. Η ύπαρξη αυτών των κοιτασμάτων υπήρξε μια από τις βασικές αιτίες της Τουρκικής προκλητικότητας και του χαρακτηρισμού της εξασκήσεως του δικαιώματος της Ελλάδος για επέκταση της υφαλοκρηπίδος στα 12 μίλια ως “Casus Belli”. Το 1974 και το1976 πραγματοποιήθηκαν έρευνες για πετρέλαιο στο Αιγαίο από τουρκικό ωκεανογραφικό σκάφος. Τον Μάρτιο του 1987 , η κρίση έφθασε στα όρια ένοπλης αντιπαραθέσεως, όταν το τουρκικό πλοίο Σισμίκ-1 συνοδευόμενο από τουρκικά πολεμικά πλοία, ξεκίνησε για να πραγματοποιήσει έρευνες έξω από την αιγιαλίτιδα ζώνη ελληνικών νησιών.

Σε αυτές τις δεκαετίες το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας μας δεν έκανε ποτέ επισήμως ουδεμία αναφορά σε  υδρογονάνθρακες και είχε ως επίσημη θέση ότι «δεν ασχολούμαστε με το θέμα διότι πιθανότατα δεν υπάρχει πετρέλαιο».

Η πολιτική της μη αξιοποιήσεως των υδρογονανθράκων της χώρας μας για όλες αυτές τις δεκαετίες ξεπερνάει τα όρια της εθνικής προδοσίας και ακολουθήθηκε με βάση τους γεωπολιτικούς και οικονομικούς σχεδιασμούς των ξένων δυνάμεων αλλά και την πολιτική του απόλυτου ενδοτισμού στα εθνικά θέματα και στις αξιώσεις της Τουρκίας.  Όταν οι Αμερικανοσιωνιστές μαζί με την Τουρκία μετέτρεπαν το Αιγαίο σε «γκρίζα ζώνη»  με τα γεγονότα των Ιμίων του 1996, η κυβέρνηση Σημίτη διέταξε τον Ελληνικό στρατό να τους αφήσει ανενόχλητους και δήλωνε «ευχαριστούμε τους Αμερικανούς».   Λίγους μήνες μετά τα γεγονότα στα Ίμια, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 1996, ο Σημίτης επανεκλέγεται πρωθυπουργός  από την μάζα των αποβλακωμένων ψηφοφόρων με ποσοστό 41,96%, ενώ ακόμη και σήμερα συζητούνται σενάρια επαναφοράς του ως πρωθυπουργού  σε μια κυβέρνηση «συνεργασίας», καθώς οι αποβλακωμένες μάζες νεοελλήνων συνεχίζουν να τον θεωρούν ως «τον πιο επιτυχημένο πρωθυπουργό των τελευταίων δεκαετιών».

Ξαφνικά όμως, όλοι αυτοί που μέχρι τώρα δήλωναν ότι «δεν υπάρχει πετρέλαιο» το έθεσαν ως βασικό ζήτημα της πολιτικής επικαιρότητος.

Η κυβέρνηση Παπαδήμου προκήρυξε διαγωνισμό για έρευνες σε Ιόνιο και Κρήτη και οκτώ πολυεθνικές εταιρείες κατάθεσαν αίτηση, ενώ ανοιχτό μένει το θέμα για έρευνες και στο Αιγαίο. Ταυτόχρονα οι αυτοαποκαλούμενοι «αντιμνημονιακοί» θέτουν επίσης βασικό άξονα της πολιτικής τους αυτό που ήδη έκανε η κυβέρνηση Παπαδήμου: Την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων.

Σίγουρα όλοι αυτοί δεν έγιναν από την μια ημέρα στην άλλη «εθνικιστές».  Η εξήγηση του γιατί τώρα έθεσαν ένα ζήτημα που κρατούσαν θαμμένο επί δεκαετίες είναι η παρακάτω θλιβερή πραγματικότητα:

Όλοι αυτοί που μέχρι πρόσφατα έλεγαν ότι «δεν υπάρχει πετρέλαιο» έθεσαν τώρα το ζήτημα διότι τώρα είναι οι καταλληλότερες συνθήκες για το παγκόσμιο Σιωνιστικό καρτέλ του πετρελαίου , μετά το πετρέλαιο του Ιράκ και τις Λιβύης, να βρει  , να αντλήσει και να ληστέψει και τους υδρογονάνθρακες της Ελλάδος.

Κάποιοι από τους αφελείς ψηφοφόρους των  πολιτικών σαλτιμπάγκων μέσα στην σημερινή τους φτώχεια (τόσο στο πορτοφόλι τους όσο και στο μυαλό τους) έχουν ήδη αρχίσει να φαντάζονται τους εαυτούς των ως μελλοντικούς «σεΐχηδες», όμως η αλήθεια για αυτό που θα συμβεί είναι εντελώς διαφορετική και είναι πραγματικά θλιβερή.

Ο τρόπος με τον οποίον προτίθενται οι σημερινοί «μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί» πολιτικοί σαλτιμπάγκοι του παγκόσμιου Σιωνισμού να «αξιοποιήσουν» τους υδρογονάνθρακες, όχι μόνο δεν θα αποφέρει σχεδόν τίποτε στην Ελληνική οικονομία και στο Ελληνικό Έθνος, αλλά αντιθέτως θα αποτελέσει απειλή για τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα .

Διότι η ανάληψη του έργου για άντληση και διάθεση των υδρογονανθράκων στην αγορά δεν θα γίνει από εταιρεία του Ελληνικού δημοσίου αλλά από ξένες πετρελαϊκές εταιρείες, από αυτούς που συμμετέχουν στο παγκόσμιο σιωνιστικό καρτέλ του πετρελαίου, τους ίδιους ακριβώς που βρίσκονται πίσω από την επίθεση του ΝΑΤΟ και την αρπαγή των πετρελαίων στο Ιράκ και στην Λιβύη. Μόνο που στην δική μας νεοελληνική περίπτωση δεν χρειάζεται να κάνουν πόλεμο για να τα πάρουν. Τους τα δίνει δώρο σύσσωμο το κοινοβουλευτικό σώμα της επικρατούσας φαυλοκρατίας και μάλιστα υπό τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα των αποβλακωμένων ψηφοφόρων «σεΐχηδων»!

Οι πετρελαϊκές εξέδρες που θα βρίσκονται στην Ελλάδα ουσιαστικά δεν θα είναι πλέον Ελληνικό έδαφος καθώς θα διέπονται από την διεθνή νομοθεσία , θα ανήκουν σε ξένες πολυεθνικές εταιρείες και καθώς έχουν στρατηγική σημασία, θα βρίσκονται συνεχώς υπό την στρατηγική επίβλεψη των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Το δήλωσε και ο εκπρόσωπος του Αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών: “Οι ανακαλύψεις ενεργειακών πόρων στην Αν. Μεσόγειο υπερβαίνουν τις άμεσα εμπλεκόμενες χώρες όπως την Κύπρο, το Ισραήλ και ενδεχομένως αργότερα και την Ελλάδα” . Και αν ποτέ κανείς  τολμήσει να προσπαθήσει να τους εθνικοποιήσει, θα έχει την ίδια τύχη που είχε ο συνταγματάρχης Καντάφι λίγες μόλις ημέρες μετά την ανακοίνωσή του ότι εθνικοποιεί τα πετρέλαια της Λιβύης.

Σύμφωνα με το σημερινό διεθνές καθεστώς, η ιδιωτική πολυεθνική εταιρεία που αναλαμβάνει την άντληση του πετρελαίου λαμβάνει επί μονίμου βάσεως 40% από τα έσοδα. Το πρόγραμμα όμως που έχει εκπονήσει η κυβέρνηση Παπαδήμου προβλέπει 50% για την ξένη εταιρεία. Σύμφωνα με το ίδιο πρόγραμμα θα συσταθεί δημόσιο «Πράσινο Ταμείο» που θα απορροφά ακόμη ένα 20%  το οποίο θα δαπανάται στο σύνολό του για την περιβαλλοντική αποκατάσταση των περιοχών από την επιβάρυνση που θα προκαλεί η εξόρυξη!

Μένει λοιπόν μονάχα ένα υπόλοιπο 30% που θα λαμβάνει το Ελληνικό δημόσιο το οποίο θα χρησιμοποιείται σχεδόν ολόκληρο για να πληρώνεται ετησίως στους Σιωνιστές τοκογλύφους ένα ποσοστό των τόκων από τα δάνεια, μέχρις ότου τα όποια  κοιτάσματα να στερέψουν. Ως «δόλωμα» για να ξεγελάσουν τον Ελληνικό λαό  στο πρόγραμμα δεν αναφέρουν για 30% αλλά ότι «το 5% από  αυτά τα κονδύλια θα πηγαίνουν στην τοπική αυτοδιοίκηση και το 25% στο Ελληνικό δημόσιο»  και έτσι βασιζόμενοι σε αυτό το 5% γράφουν στις εφημερίδες ότι τάχα «θα υπάρξει μεγάλο όφελος για τις τοπικές κοινωνίες». Όμως  το σχέδιο είναι ότι το κράτος θα περικόψει από τις σημερινές του επιχορηγήσεις προς την τοπική αυτοδιοίκηση όλο το ποσό που αναλογεί σε αυτό το 5%.  Δηλαδή το ποσό που θα συνεχίσει να λαμβάνει η τοπική αυτοδιοίκηση δεν πρόκειται να αλλάξει. Αυτό που θα αλλάξει είναι ότι το Ελληνικό δημόσιο θα καταφέρει να μειώσει τις δαπάνες του για την τοπική αυτοδιοίκηση ώστε να εξοικονομήσει πόρους για να πληρώνει τους παγκόσμιους τοκογλύφους.

Στην πραγματικότητα λοιπόν το παραπάνω πρόγραμμα δεν στοχεύει στην «αξιοποίηση των υδρογονανθράκων»  αλλά στην ληστεία τους από τον διεθνή Σιωνισμό.

Μάλιστα εάν γίνει εξόρυξη και σε περιοχές του Αιγαίου που ο Αμερικανοσιωνισμός έχει μετατρέψει σε «γκρίζες ζώνες», σκοπεύουν εκεί να βάλουν συνέταιρο και την Τουρκία που θα λαμβάνει το ίδιο ποσοστό από τα έσοδα που θα λαμβάνει και το Ελληνικό δημόσιο , ενώ σε Ελλάδα και Τουρκία θα αναλογεί αθροιστικά μικρότερο ποσοστό από  όσο θα λαμβάνει η ξένη εταιρεία!

Και ενώ η «μνημονιακή» κατοχική κυβέρνηση της χώρας μας προωθεί αυτά τα σχέδια, οι «αντιμνημονιακοί» «αβανταδόροι» της συμπεριλαμβανομένων και κάποιων δήθεν «εθνικιστών» όχι μόνο δεν έχουν προσπαθήσει να οργανώσουν αντιστάσεις σε αυτά αλλά δεν αναφέρουν ούτε λέξη για το τι πραγματικά δρομολογείται αλλά αντιθέτως διασπείρουν σενάρια «εθνικού» παροξυσμού στο αποβλακωμένο κοινό της θεατρικής πολιτικής σκηνής, ώστε να πάλλεται η καρδιά του από «πατριωτική» χαρά που «επί τέλους» θα «ικανοποιηθεί το εθνικό αίτημα»  να … «αξιοποιηθούν τα πετρέλαια»!

Αντίθετα με όλα αυτά εάν υπήρχε οποιαδήποτε κυβέρνηση με έστω ελάχιστο εθνικό χαρακτήρα, θα όφειλε αφού τελειώσουν οι έρευνες, να συστήσει εταιρεία που να ανήκει εξολοκλήρου στο Ελληνικό δημόσιο  και να αναλάβει η ίδια την εξόρυξη και την εμπορία των υδρογονανθράκων, με πρώτο στόχο την  ενεργειακή αυτάρκεια , την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας και την ευημερία των Ελλήνων πολιτών αλλά και την εγγύηση της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας δίχως να παραχωρήσει σημεία του Ελληνικού εδάφους στο Αμερικανοσιωνιστικό ληστρικό παγκόσμιο καρτέλ του πετρελαίου.

10) Γιατί  καλούν σε «μποϋκοτάζ» ειδικά και μόνο στα Γερμανικά προϊόντα;

Στην Ελλάδα κυκλοφορούν πλήθος προϊόντων από πολυεθνικές εταιρείες Σιωνιστικών συμφερόντων, κανείς όμως δεν κάλεσε ποτέ σε μποϋκοτάζ εναντίον τους.

Παλαιότερα κάποιοι καλούσαν τον κόσμο να αγοράζει Ελληνικά προϊόντα. Σήμερα όμως ο «αντιμνημονιακός» «πατριωτισμός» απαιτεί και προστάζει τους αποβλακωμένους ψηφοφόρους: «Να αγοράζετε ό,τι προϊόντα θέλετε, όπως Αμερικανικά, Εβραϊκά, Κινέζικα, Τούρκικα κ.λπ., αρκεί να μη είναι Γερμανικά!»

Όμως τα περισσότερα από τα Γερμανικά προϊόντα που κυκλοφορούν στην Ελληνική αγορά είναι βιομηχανικά προϊόντα που δεν παράγονται στην Ελλάδα (αν και κάποια από αυτά θα έπρεπε και θα μπορούσαν να παράγονται) και έτσι δεν είναι ανταγωνιστικά τόσο απέναντι τα Ελληνικά προϊόντα  αλλά κυρίως απέναντι στα Αμερικανικά.

Αντιθέτως προϊόντα που εισάγονται από χώρες όπως η Τουρκία, η Αίγυπτος , τα Σκόπια, η Τυνησία κ.λ.π. είναι κυρίως προϊόντα αγροτικής παραγωγής που ανταγωνίζονται ευθέως τα Ελληνικά προϊόντα και που κάποιοι επιτήδειοι που  εκμεταλλεύονται την νομοθεσία της «Ευρωπαϊκής» Ενώσεως για «ελεύθερο εμπόριο», τα εισάγουν και τα πωλούν σε χαμηλές τιμές έχοντας καταστρέψει την εγχώρια αγροτική παραγωγή. Και όμως κανείς δεν  έχει μιλήσει ποτέ για «μποϋκοτάζ» στα προϊόντα αυτά.

Τις περασμένες δεκαετίες στην Ελλάδα υπήρχαν επίσης κάποιες αξιόλογες Ελληνικές βιοτεχνίες ρούχων και υποδημάτων που απασχολούσαν Έλληνες ως προσωπικό και χρησιμοποιούσαν Ελληνικής παραγωγής πρώτες ύλες, ενώ  κατάφερναν να στέκονται όρθιες απέναντι στην διαφημιστική πλύση εγκεφάλου των εισαγόμενων πολυεθνικών και κυρίως Αμερικανοσιωνιστικών συμφερόντων προϊόντων. Προσέφεραν προϊόντα καλής ποιότητος σε πολύ καλές τιμές και κάποιοι έκαναν και εξαγωγές στην Ευρώπη. Τις βιοτεχνίες αυτές ήρθε να καταστρέψει η εισαγωγή των Κινέζικων προϊόντων και το άνοιγμα εκατοντάδων Κινέζικων καταστημάτων σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια. Ούτε μια αναφορά στο θέμα δεν υπάρχει από τους «αντιμνημονιακούς».

Εκτός από τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες, το «αντιμνημονιακό» κάλεσμα για «μποϋκοτάζ»  στα Γερμανικά προϊόντα ευνοεί και συγκεκριμένα ξένα οικονομικά συμφέροντα που βρίσκονται σε ανταγωνισμό με τα Γερμανικά. Όλη αυτή η διαμάχη ανάμεσα σε ξένα συμφέροντα μπορεί να εμφανίζεται από διάφορες πλευρές ως «πατριωτισμός»  όμως καθόλου πατριωτική δεν είναι.

Γιατί δεν καλούν τον κόσμο να προτιμάει Ελληνικά προϊόντα αλλά τον καλούν να μην αγοράζει ειδικά τα Γερμανικά;

Βεβαίως όταν μιλούμε για Ελληνικά προϊόντα πρέπει να προσδιορίσουμε και το ποια είναι αυτά. Σίγουρα προϊόντα όπως φράουλες που  καλλιεργούνται σε Ελληνικό έδαφος από τεράστιους καταυλισμούς Μπαγκλαντεσιανών, παγωτά που παράγονται από εισαγόμενο από τα Σκόπια και την Τουρκία γάλα σε σκόνη, χρώματα και βερνίκια που παράγονται σε βιομηχανίες που βρίσκονται στην Αττική αλλά απασχολούν αποκλειστικά και μόνο αλλοδαπούς, ΔΕΝ είναι Ελληνικά.

Ελληνικά προϊόντα είναι αυτά που πληρούν μεταξύ άλλων και τα τρία παρακάτω βασικά χαρακτηριστικά: 1) χρησιμοποιούν Ελληνικές πρώτες ύλες στηρίζοντας την εγχώρια πρωτογενή παραγωγή και τις τοπικές οικονομίες και κοινότητες 2) παράγονται από εταιρείες που απασχολούν Έλληνες και 3) τα κέρδη από τις πωλήσεις επενδύονται στην Ελλάδα δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας.

Αυτά έχουν σημασία να αναφερθούν καθώς  μέσα στην όλη αυτή κυρίαρχη ρητορική  περί «προϊόντων» δεν έλειψαν και κάποιοι που προσπάθησαν να εμφανίσουν λίστες «Ελληνικών» προτεινόμενων προϊόντων . Όμως κάποιες εταιρείες από τις εταιρείες που περιέχονται στις λίστες μπορεί να έχουν ιδιοκτήτες τους που να φέρουν την Ελληνική υπηκοότητα, δεν πληρούν όμως καμιά από τις παραπάνω τρεις προϋποθέσεις.

11) Οι πραγματικοί σκοποί της «αντιμνημονιακής» και της «αντιγερμανικής» ρητορικής.

Όπως είδαμε παραπάνω, σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχει λοιπόν «αντιμνημονιακή» πολιτική αλλά  μονάχα «αντιμνημονιακή» ρητορική, καθώς σε επίπεδο πραγματικής πολιτικής οι θέσεις «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» ελάχιστα και μονάχα επιφανειακά διαφέρουν μεταξύ τους.

Στόχος της «αντιμνημονιακής» ρητορικής είναι να παρουσιάσει ότι για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, δεν ευθύνονται οι πολιτικές που εφαρμόζονται για δεκαετίες, ούτε το διεθνές πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Δικτατορίας  των Φαύλων και των Σιωνιστών τοκογλύφων αλλά μονάχα η υπογραφή μιας ή δύο συγκεκριμένων δανειακών συμβάσεων.

Προσπαθεί επίσης να εμφανίσει όλους όσους εδώ και δεκαετίες συμμετείχαν ενεργά στο εθνοδιαλυτικό και εθνοπροδοτικό έργο που έφερε την χώρα σε αυτήν την κατάσταση , τόσο πολιτικούς όσο και μέλη κομμάτων και ψηφοφόρους, ως δίχως καμιά ευθύνη καθώς για όλα φταίνε μόνο «οι Γερμανοί».

Σε μια περίοδο που οι συνθήκες ευνοούν το να γίνει άμεσα ορατές οι αιτίες που αποτελούν το πραγματικό πρόβλημα σήμερα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, προσπαθούν να αντιστρέψουν πλήρως την πραγματικότητα εμφανίζοντας ως εχθρό το μόνο πολιτικό κίνημα  που είχε ακριβώς στο επίκεντρο του αγώνα ακριβώς το να επιλύσει αυτό το πρόβλημα και πολέμησε για αυτό: Τον εθνικοσοσιαλισμό. Η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία βρέθηκε ισοπεδωμένη και καταστρεμμένη  ακριβώς για αυτόν τον λόγο: Διότι έθεσε στο επίκεντρο του αγώνα της την  απελευθέρωση του Γερμανικού έθνους και όλων των εθνών της Ευρώπης, ολόκληρης της Αρίας Φυλής, από τα δεσμά των Σιωνιστών τοκογλύφων και των χρηματιστών αλλά και από κάθε άλλη εκδοχή της  Παγκόσμιας Σιωνιστικής κατοχής (όπως ο μπολσεβικισμός).

Όσο για τους σκοπούς του «αντιγερμανισμού» ας δούμε ενδεικτικά το τι γράφει ο Πάνος Καμμένος σε ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο:

“την ώρα που με καθοριστικά στρατηγικές κινήσεις, ευθείες οικονομικές προτάσεις, ενεργειακά και αμυντικά σε κοινή γραμμή ΗΠΑ-ΙΣΡΑΗΛ-ΡΩΣΙΑ μας φωνάζουν ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ, η κυβέρνηση Παπαδήμου-Goldman Sachs περιμένει τον εκπρόσωπο των ευρωπαίων τοκογλύφων Βεστερβέλε να παραδώσει την χώρα με την στήριξη 3 κομμάτων. ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ”.

Βεβαίως όλοι γνωρίζουν ότι κοινή «αμυντική και ενεργειακή γραμμή» ΗΠΑ-Ισραήλ-Ρωσίας δεν υπάρχει, οπότε είναι εμφανές ότι μιλάει για ΗΠΑ-Ισραήλ – και η Ρωσία έχει πονηρώς προστεθεί για «ξεκάρφωμα»!!! Στον Καμμένο αναφέρονται  και έγραφα του Wikileaks, σύμφωνα με τα οποία ο ίδιος βρίσκονταν σε επικοινωνία και συνεργασία με την Αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών – μάλιστα δε, έδινε και πληροφορίες στον Αμερικανό πρέσβη για εσωτερικά θέματα της κυβερνήσεως της ΝΔ στην οποία συμμετείχε (π.χ. για τις προθέσεις του Μεϊμαράκη) και ότι είχε ζητήσει την συνδρομή των ΗΠΑ στην οργάνωση του Ελληνικού Λιμενικού.

Ο Καζάκης, που απετέλεσε έναν από τους πρωταγωνιστές της κινήσεως «Σπίθα» του Θεοδωράκη, κατά την αποχώρησή του από την κίνηση αυτή, έγραφε στην δημόσια επιστολή του: «Τα ηνία κρατά συγκεκριμένο «ίδρυμα» πέραν του Ατλαντικού. Το ίδιο που κατασκεύασε την otpor στην Γιουγκοσλαβία και συνέβαλε στις «πορτοκαλί επαναστάσεις» στην Ουκρανία, την Γεωργία και αλλού.»

Ο παγκόσμιος Σιωνισμός όταν θέλει να προωθήσει τα συμφέροντά του εκφράζεται ενιαία (από την Σιωνιστική συμμαχία μπολσεβικισμού –  φιλελευθερισμού του Β Παγκοσμίου πολέμου και την συνθήκη της Γιάλτας μέχρι τους κοινούς βομβαρδισμούς ΗΠΑ-Γερμανίας-Ολλανδίας στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τα πρόσφατα διεθνή οικονομικά και διπλωματικά μέτρα εναντίον του Ιράν από ΗΠΑ –Γερμανία και «Ευρωπαϊκή» Ένωση). Καθώς όμως το παγκόσμιο κεφαλαιοκρατικό σύστημα βασίζεται σε νόμους «ανταγωνισμού», παρά τον έλεγχο της παγκόσμιας αγοράς από διεθνή υπερεθνικά μονοπώλια και καρτέλ, πάντοτε υπάρχουν και θα υπάρχουν αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε διάφορους Σιωνιστικούς πολυεθνικούς χρηματιστικούς ομίλους διαφορετικών ελεγχόμενων από αυτούς «κρατικών» και γεωπολιτικών εδρών.  Και όταν μια χώρα διέρχεται κρίση, ο όποιος πλούτος και τα όποια περιουσιακά στοιχεία της έχουν απομείνει γίνονται στόχος διαφορετικών τέτοιων κέντρων, που ενώ όλοι μαζί στηρίζουν το κοινό παγκόσμιο Σιωνιστικό πλαίσιο, ταυτόχρονα αντιπαρατίθενται μεταξύ τους για το ποιος θα αρπάξει μεγαλύτερο μερίδιο από την «πίτα» αλλά και θα αυξήσει περισσότερο την δική του γεωπολιτική επιρροή στην χώρα αυτή.

Πίσω από το αναπτυσσόμενο κίνημα του «αντιγερμανισμού»  στην Ελλάδα, βρίσκονται Αμερικανοσιωνιστικά συμφέροντα που βλέπουν τα εμπορικά τους προϊόντα να πλήττονται από την εισροή στην Ευρώπη των Γερμανικών, αλλά και επιθυμούν να αυξήσουν βαθύτερα την επιρροή τους εντός της «Ευρωπαϊκής» Ενώσεως , προσπαθώντας ταυτόχρονα να αποσταθεροποιήσουν το Ευρώ  που βρίσκεται σε ανταγωνισμό με τις «επενδύσεις» σε Αμερικανικό δολάριο.

Γι αυτό βλέπουμε ότι ο Καμμένος στο κείμενό του να αναφέρεται αποκλειστικά σε «ευρωπαίους» τοκογλύφους και όχι σε παγκόσμιους τοκογλύφους τους οποίους φέρνει σε αντιπαράθεση με την «ενεργειακή» και «στρατιωτική» «συνεργασία» (και στην πραγματικότητα υποτέλεια και όχι συνεργασία) με ΗΠΑ και Ισραήλ.

Η όλη αντιπαράθεση λοιπόν ανάμεσα σε όλους αυτούς τους «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς» δεν γίνεται πάνω στο εάν θα συνεχίσουμε ή όχι  να ανεχόμαστε τον Παγκόσμιο τοκογλυφικό Σιωνισμό να ληστεύει και να διαλύει την χώρα μας , να απομυζά τον εθνικό της πλούτο και να ελέγχει το κράτος και τον στρατό της, αλλά πάνω στο ποιό ακριβώς διεθνές λόμπι Σιωνιστών τοκογλύφων προτιμά καθένας από αυτούς περισσότερο ως ληστή της Ελλάδος.

Ταυτόχρονα επιχειρείται να αντικατασταθεί ο διάχυτος στις μάζες «αντιαμερικανισμός» με τον «αντιγερμανισμό» σε συνδυασμό με προτάσεις που να προσπαθούν να εμφανίσουν ως «πατριωτική» ή ακόμη και ως «εθνικιστική» μέχρι και ακραία «σοβινιστική» την εμβάθυνση της υποτέλειας της χώρας μας στον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ.    Μόλις πριν λίγα χρόνια υποψήφιος βουλευτής του ΛΑΟΣ στον Πειραιά, αρθρογραφώντας σε υποτιθέμενο «ακραίο» «εθνικιστικό» περιοδικό έγραφε, «Οι ΗΠΑ ψάχνουν συμμάχους στα Βαλκάνια και πρέπει να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία. Εάν δεν διεκδικήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Μοναστήρι, στην Βόρειο  Ήπειρο και στην Ανατολική Ρωμυλία υπό την ομπρέλα των ΗΠΑ, πως αλλιώς θα μπορούσαμε να τα διεκδικήσουμε;»  «Πατριωτική» εφημερίδα έγραφε ότι «οι ΗΠΑ και το Ισραήλ επιθυμούν να διαλύσουν την Τουρκία. Διαλύεται σίγουρα μέσα στο 2010. Εάν συμμαχήσουμε μαζί τους θα μας δώσουν την Κωνσταντινούπολη και του χρόνου θα κάνουμε λειτουργία στην Αγιά Σοφιά!»

Πρέπει λοιπόν να επισημανθεί ένας τεράστιος κίνδυνος: Η ανάπτυξη Σιωνιστικών δούρειων ίππων μέσα στα εθνικά και πατριωτικά κινήματα της Ευρώπης. Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, έχει αρχίσει να εμφανίζεται ένας νέου τύπου «πατριωτισμός» με ξεκάθαρα Αμερικανοσιωνιστικά στοιχεία, που εμφανίζεται σε διάφορες μορφές, από «ελαφροπατριωτικές» έως και «ακροδεξιές» ή δήθεν «εθνικιστικές» μέχρι και «ακραία σοβινιστικές»! Εμφανίζονται ακόμη και δυνάμεις που δεδομένου του απόλυτα πραγματικού και τεράστιου προβλήματος εποικισμού της Ευρώπης από ισλαμιστές τριτοκοσμικούς,  προτείνουν ανοιχτά την «συμμαχία με το Ισραήλ» που «θα εξαφανίσει τους ισλαμιστές» και καλούν σε στήριξη της Ευρώπης στις Σιωνιστικές επιθέσεις εναντίον των Αράβων ως τάχα «σταυροφορία»!

12)Η απάτη των εκλογών που γίνονται για να…μην αλλάξει απολύτως τίποτε.

«Απίθανη θεωρεί μια ριζική αλλαγή στην ελληνική πολιτική σκηνή μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου η Goldman Sachs, στη νέα έκθεση της για την επόμενη των εκλογών» – Από τις ειδήσεις των αστικών εφημερίδων.

«Και τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν ήδη εκφράσει την υποστήριξη τους στο δημοσιονομικό πρόγραμμα και είναι σημαντικό οι εκλογές να δώσουν την ευκαιρία για να κερδίσουν την εντολή» –Τζέρι Ράις, εκπρόσωπος του Δ.Ν.Τ.

«Οι έλληνες πολίτες καλούνται στις κάλπες προκειμένου να αποφασίσουν ποιο δρόμο θα ακολουθήσει η χώρα. Οι θυσίες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια δεν πρέπει να πάνε χαμένες» – τόνισε ο Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος.

«Η Ελλάδα έχει Δημοκρατία. Και οι εκλογές είναι θεμελιώδες στοιχείο του Κοινοβουλευτισμού. Οι εκλογές έχουν αποφασισθεί μαζί με τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου. Δεν αποτελούν πηγή αβεβαιότητας. Ο λαός θέλει και πρέπει να εκφραστεί πολιτικά. Και αυτό θα γίνει άμεσα». – Εκπρόσωπος τύπου της Ν.Δ. Γ. Μιχελάκης.

«Εκλογές τώρα. Η μόνη δημοκρατική λύση» – Η επικεφαλίδα από ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.

«Εκλογές τώρα και λαϊκή οργάνωση παντού, σε κάθε τόπο δουλειάς και κατοικίας. Να μην υποκύψει ο λαός στον εκβιασμό»- Από ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ.

«Να μη τολμήσει να αναβάλει τις εκλογές η κυβέρνηση της ξενοκρατίας! ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ! Να αποφασίσει  ο Ελληνικός λαός για το μέλλον της πατρίδας και όχι οι διορισμένοι των τραπεζιτών» –Η επικεφαλίδα από πολιτική ανακοίνωση υποτιθέμενου «εθνικιστικού» «αντιμνημονιακού» κομματικού σχηματισμού, «νεοεισερχόμενου στην Βουλή» σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσκοπήσεις.

Όλοι , από το ΔΝΤ, την Goldman Sachs, τον Παπαδήμο, την ΝΔ, το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και την «ακροδεξιά» ζητούν «εκλογές τώρα». Η μοναδική διαφορά ανάμεσα στις παραπάνω δηλώσεις είναι ότι οι πρώτοι λένε ανοιχτά την αλήθεια, ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση μέσα από τις εκλογές να αλλάξει απολύτως τίποτε, ενώ οι τελευταίοι που μάλιστα παριστάνουν και τους «αντισυστημικούς» στηρίζουν τις εκλογές του Δ.Ν.Τ. και της  Goldman Sachs, σπέρνοντας επιπλέον την αυταπάτη ότι τάχα κάτι θα μπορούσε να αλλάξει μέσα από αυτές.

Όπως μπορεί κανείς να δει ξεκάθαρα και από τις παραπάνω δηλώσεις, δεν διεξάγουν τις εκλογές για να λύσουν το πρόβλημα αλλά για για να διαιωνίσουν το πρόβλημα. Οι εκλογές αποτελούν μέρος του προβλήματος, καθώς επιτυγχάνουν την παγίωση και την ενίσχυση του πολιτικού συστήματος σε  μια περίοδο που αμφισβητείται έντονα. Αντί πέντε, τώρα θα υπάρχουν δέκα κόμματα στην Βουλή. Διπλάσιες αυταπάτες για τους αφελείς για να «διαλέξουν» ανάμεσα σε αυτές, διπλάσια δύναμη επομένως για τα το πολιτικό σύστημα.

Στην πραγματικότητα οι αφελείς δεν καλούνται να επιλέξουν ούτε ανάμεσα σε πέντε διαφορετικά πολιτικά κόμματα ούτε ανάμεσα σε δέκα, αλλά βρίσκονται κάθε φορά μπροστά σε ένα και μόνο κόμμα: Το «κόμμα» της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Δικτατορίας των Φαύλων, που εμφανίζεται πάντοτε με πολλές και «πολύχρωμες» «διαφορετικές» συνιστώσες του, φροντίζοντας επιμελώς  την κάθε φορά ώστε να εγκλωβίζονται όλα τα διαφορετικά «γούστα».

Γι αυτόν και μόνο τον λόγο αυτήν την φορά θα εισάγουν στην Βουλή πέντε ακόμη συνιστώσες. Ο ρόλος των «νέων» πέντε συνιστωσών είναι απλώς στο  να ενσωματώσουν εκ νέου στο φαυλοκρατικό πολιτικό σύστημα αυτούς που απέρριψαν τις προηγούμενες πέντε.  Να τους φέρουν  πίσω στην λογική του «ψηφοφόρου».  Στην λογική αυτού που νομίζει ότι για να «αλλάξουν τα πράγματα»  σε αυτήν την χώρα το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι μια φορά κάθε τετραετία να «επιλέγει ελεύθερα» ανάμεσα σε μια έτοιμη λίστα «επιλογών», που διαμορφώνουν κάθε φορά τα Τηλεοπτικά Κανάλια οι Εφημερίδες και οι «Δημοσκοπήσεις», σε ποιόν απόλυτα σιχαμερό υπάνθρωπο και πολιτικό σκουπίδι από αυτούς που οι ίδιοι του προτείνουν ως τάχα «διαφορετικές» «επιλογές», «προτιμά» περισσότερο να αναθέσει τις ελπίδες της δικής του ζωής,  το μέλλον των παιδιών του , το μέλλον του Έθνους του και της Φυλής του. Αυτή η πλέον απόλυτα ελεγχόμενη πολιτική διαδικασία (οι  «εκλογές») διοργανώνεται από τους Φαύλους απλώς και μόνο για να συμβάλλει στην διαιώνιση της παγκόσμιας κυριαρχίας τους: Του καθεστώτος της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Δημοκρατικής Δικτατορίας των  Φαύλων, των Χρηματιστών και των Τραπεζιτών.  Και εάν σε σπάνιες περιπτώσεις τύχει και τα αποτελέσματα της διαδικασίας δεν τους είναι αρεστά τότε έρχονται είτε οι βόμβες είτε οι «πορτοκαλί» «επαναστάσεις». Οι «Δημοκράτες» (δηλαδή οι Φαυλοκράτες) έχουν αποδείξει πως ούτε έχουν , ούτε είχαν ποτέ τους δημοκρατικές αυταπάτες και «ευαισθησίες». Αυτές τις κατασκευάζουν και τις διαδίδουν απλώς και μόνο για να εξουσιάζουν τις μάζες και τους αφελείς.