“Ισχυροί της γης γιά την οικονομική κρίση που δημιουργήσατε θέλετε κρέμασμα και σας είναι λίγο.”
Αναδημοσιεύουμε τους στίχους με τους οποίους τελείωνε το αποχαιρετιστήριο μηνυμά του ο 60 χρονος μουσικός Αντώνης Περρής, πριν αυτοκτονήσει μαζί με την 90χρονη μητέρα του. Όπως έγραφε στο μήνυμά του ήταν σοβαρά άρρωστος ενώ η μητέρα του έπασχε από Αλτσχάιμερ. Δεν είχαν καμιά πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, δεν είχαν χρήματα ούτε για να πληρώσουν τα φάρμακά τους, ούτε για να φάνε. Παρότι είχαν περιουσιακά στοιχεία, ήταν αδύνατον να καταφέρουν να τα πωλήσουν λόγω της κρίσεως, ενώ αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι τράπεζες τους ζητούσαν να πληρώνουν 22% επιτόκια πιστωτικών καρτών κάτι που αποτελεί σαφέστατη κλοπή αφού το αντίστοιχο επιτόκιο καταθέσεων είναι μόλις 1%. Την μητέρα του δεν την δέχονταν σε κανένα γηροκομείο, ενώ και ο ίδιος ήταν αδύνατον να νοσηλευθεί δίχως χρήματα, καθώς όπως είναι γνωστό η νοσηλεία σε Δημόσιο Νοσοκομείο για κάποιον που είναι ανασφάλιστος κοστίζει περισσότερο από 350 Ευρώ ανά ημέρα.
Τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως μίλησαν για μήνυμα οργής και απελπισίας. Στην πραγματικότητα όμως αποτελεί μια κρυστάλλινα ξεκάθαρη διαπίστωση της καταστάσεως και των αιτιών που την συντηρούν ( η εγκληματική ηθική απραξία και νωθρότητα των νεοελλήνων είναι που μας οδηγεί στην εθνική αυτοκτονία και τον αφανισμό) και της μόνης πραγματικής λύσως και διεξόδου από αυτήν την κατάσταση που δεν μπορεί να έχει ουδεμία σχέση με ευρωομόλογα, μνημόνια και αντιμνημόνια, ορκωτούς λογιστές και παράτασεις περιόδων αποληρωμής, αλλά είναι “η δίχως κανένα οίκτο απαλλαγή μας από τους τραπεζίτες, τους λωποδύτες και τους υποτακτικούς τους (πολιτικούς)”, ενώ αναφέρει χαρακτηριστικά:
“Ισχυροί της γης γιά την οικονομική κρίση που δημιουργήσατε θέλετε κρέμασμα και σας είναι λίγο.”
Μην μείνει απ´ αυτούς κανείς.
Τον κόσμο αυτό αν θες να φτιάξεις
πρέπει ν΄αλλάξεις τη δομή,
πρωτού λόγω της απραξίας μας
μας αφανίσει η παρακμή,
μας κυβερνούν οι λωποδύτες,
οι τραπεζίτες κι´ οι αγιογδύτες
κι´ όλοι τους οι υποτακτικοί.
Δίχως έλεος λοιπόν, δίχως οίκτο,
κτύπα τους πριν αφανιστείς,
γιατί αλλιώς μεσ´ στη μιζέρια
και μεσ´ στο άδικο θα ζεις,
δίχως έλεος λοιπόν, δίχως οίκτο,
μη μείνει απ´ αυτούς κανείς.
Λέει η εντολή ου αυτοκτονήσεις,
μα κατ´ ανάγκη αυτοκτονείς,
χτύπα τους πριν σε αφανίσουν,
εγκληματείς που αδρανείς,
της ηθικής μας απραξίας
όπως και της νωθρότητάς μας
πια ας μην είμαστ´ ασθενείς.