Ένας εκλεκτός συναγωνιστής μας έφυγε χθες από την ζωή, ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΪΚΟΥΣΗΣ: Ανήρ αδαμαντίνου χαρακτήρος, αμέμπτου ήθους, τρόπων ευγενών• άνθρωπος της Γνώσεως και της Δράσεως, σπάνιο πρότυπο Έλληνος με την πιο πλήρη έννοια του όρου. Χαρισματικός ρήτωρ, σπινθηροβόλος στο πνεύμα, ρωμαλέος στο σώμα, πάντοτε γενναιόδωρος και ανιδιοτελής στις σχέσεις του με τους ανθρώπους. Σπαρτιατικά λιτός στον βίο, με έμφυτη σεμνότητα και κοσμιότητα, ασυμβίβαστος με το ψεύδος, ίστατο επί δεκαετίες, ήδη από τα εφηβικά του χρόνια, στην πρώτη γραμμή του εθνικού αγώνος, δείχνοντας πάντοτε απόλυτη συνέπεια ιδεών, λόγων και έργων. Μοναδικός ως προσωπικότης, ευρυμαθής και βαθύτατα πνευματώδης, εξοπλισμένος με στέρεη φιλοσοφική παιδεία, άοκνος και οξυδερκής μελετητής των κειμένων των αρχαίων Ελλήνων σοφών, υπήρξε αστείρευτη πηγή ιστορικών και εθνολογικών πληροφοριών και, το σημαντικότερο, προικισμένος με απαράμιλλο θάρρος και σθένος ψυχικό το οποίο επέδειξε με τρόπο αξιοθαύμαστο ακόμα και στην ύστατη μάχη – μάχη άνιση – που έδιδε τους τελευταίους μήνες για να κρατηθεί στη ζωή. Η φυσική του απουσία αφήνει τεράστιο κενό που δεν αναπληρώνεται. Ωστόσο, η συνεπής στάση ζωής του τον καθιστά πρότυπο αγωνιστού της Αιωνίου Ιδέας μας, στην οποία έμεινε αληθινά πιστός – αυτή είναι η πολύτιμη κληρονομία που μας αφήνει!
Θα μείνει ΑΘΑΝΑΤΟΣ στις σκέψεις, στις καρδιές μας!
Θα μείνει ΑΘΑΝΑΤΟΣ στις σκέψεις, στις καρδιές μας!
