Πριν λίγες μέρες η ελληνική πρωτεύουσα φιλοξένησε ένα σημαντικό αθλητικό γεγονός με παγκόσμια ακτινοβολία: τον 30ο διεθνή μαραθώνιο Αθηνών.Πολλές χιλιάδες δρομέων απ’ όλα τα μέρη του κόσμου συνέρρευσαν στην Αττική γη για να διανύσουν την «κλασσική» διαδρομή, με εκκίνηση από τον Μαραθώνα και τερματισμό στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό στάδιο, το στάδιο που το 1896 φιλοξένησε τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τότε ήταν που για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε αγώνας δρόμου παρόμοιας απόστασης με πρώτο νικητή τον θρυλικό Σπύρο Λούη.
Από το 1896, οπότε πραγματοποιήθηκε ο πρώτος μαραθώνιος δρόμος, μέχρι σήμερα ένα παγκόσμιο αθλητικό κίνημα έχει γιγαντωθεί με επίκεντρο το αγώνισμα του μαραθωνίου, το οποίο, λαμβάνοντας υπόψη τον τεράστιο αριθμό αγώνων μαραθώνιας ή υπερμαραθώνιας απόστασης που πραγματοποιούνται σε ετήσια βάση σε ολόκληρο τον κόσμο (κάθε εβδομάδα γίνονται πολλοί μαραθώνιοι σε διάφορα μέρη της γης με χιλιάδες αθλητών να συμμετέχουν σε καθέναν από αυτούς) έχει εξελιχθεί σε ένα είδος διεθνούς μαζικής αθλητικής υστερίας. Και μπορεί να διεξάγονται άπειροι μαραθώνιοι σε κάθε γωνιά της γης, ωστόσο ο μαραθώνιος Αθηνών παραμένει μοναδικός γιατί είναι περιβεβλημένος με μια ιδιαίτερη γοητεία και αίγλη, όχι μόνο επειδή ήταν ο πρώτος, αλλά κυρίως επειδή η γέννησή του συνδέεται με το αρχαίο ελληνικό κλέος. Ως γνωστόν, ιστορική αφετηρία τη ιδέας του μαραθωνίου δρόμου υπήρξε η νικηφόρα για τα ελληνικά όπλα, κοσμοϊστορική σε σημασία, μάχη του Μαραθώνος, η οποία έλαβε χώρα το 490 π.Χ. στην ομώνυμη πεδιάδα, όταν οι ελληνικές δυνάμεις, αποτελούμενες από Αθηναίους και τους Θεσπιείς συμμάχους των, υπό την άξια καθοδήγηση του Αθηναίου στρατηγού Μιλτιάδου, επιδεικνύοντας απαράμιλλη πολεμική ανδρεία και σθένος ηρωικό, συνέτριψαν το πολυαριθμότερο στράτευμα των Περσών εισβολέων. Στο ίδιο ιστορικό πλαίσιο τοποθετείται και το περιστατικό της διαδρομής του Αθηναίου ημεροδρόμου – οπλίτου ο οποίος, σύμφωνα με όσα μας μεταφέρουν οι αρχαίες πηγές, αμέσως μετά την νικηφόρα για τους Έλληνες λήξη της μάχης, διήνυσε, τρέχοντας με τον οπλισμό του, την απόσταση από το πεδίο της μάχης του Μαραθώνος μέχρι την Αθήνα, προκειμένου να μεταφέρει το άγγελμα της νικηφόρας έκβασης της μάχης στον λαό της Αθήνας, ώστε να μείνει σε αμυντική ετοιμότητα σε περίπτωση που τα υπολείμματα του Περσικού στρατεύματος, τα οποία είχαν μετά βίας προλάβει να επιβιβαστούν στα πλοία για να σωθούν, επιχειρούσαν αιφνιδιαστική έφοδο στην Αθήνα, προτού προλάβει ολόκληρο το ελληνικό στράτευμα να επιστρέψει από το πεδίο της μάχης πίσω στο Αθηναϊκό άστυ. Σύμφωνα με τις πηγές, ο ημεροδρόμος έφερε εις πέρας την αποστολή του, κατάφερε δηλαδή να τρέξει εγκαίρως στην Αθήνα και μάλιστα υπό συνθήκες καύσωνος, αλλά, μόλις πρόλαβε να αναφωνίσει το περίφημο «νενικήκαμεν», κατέρρευσε νεκρός από την υπερπροσπάθεια. Ένεκα τούτου ο μαραθώνιος ως αθλητική ιδέα και ως αγωνιστικό βίωμα, συνδέεται με την προσπάθεια υπέρβασης των φυσικών ανθρωπίνων ορίων, αποτελώντας αθλητικό εγχείρημα που συνδυάζει την ακραία σωματική καταπόνηση με την συνειδητή ψυχική πάλη με στόχο την υπέρβαση του εαυτού και των συμβατικών δυνατοτήτων του.
Δυστυχώς όμως, σε καιρούς γενικής παρακμής και καταπτώσεως, ηθικής, αισθητικής και ιδεολογικής, όπως οι σύγχρονοι καιροί, διαπιστώνει κανείς στοιχεία κραυγαλέου εκτροχιασμού της μαραθώνιας ιδέας ακόμα και στην ίδια την γενέτειρά της!
Γιατί πως αλλιώς να ερμηνευθεί η απόλυτος διαστροφή του ιδεολογικού μηνύματος του σύγχρονου αθηναϊκού μαραθωνίου; Ενώ ιστορική αφετηρία του αθλήματος αποτελεί η αρχαία μάχη του Μαραθώνος, το κυρίαρχο σύνθημα – τίτλος που συνοδεύει τον σύγχρονο μαραθώνιο Αθηνών είναι, φευ (!): «μαραθώνιος δρόμος ειρήνης – αφιερωμένος στην μνήμη αγωνιστή της δημοκρατίας και ειρηνιστή Γρηγόρη Λαμπράκη». Θυμίζουμε ότι ο Λαμπράκης ως βουλευτής της ΕΔΑ οργάνωσε την δεκαετία του ’60 την λεγόμενη «μαραθώνια πορεία ειρήνης» που ήταν είδος πολιτικού ακτιβισμού (στην πραγματικότητα ένας “επαναστατικός περίπατος”) στα πλαίσια της ύπουλης μπολσεβικικής τακτικής μετωπισμού με όχημα το υποκριτικό κίνημα του “φιλειρηνισμού” που ήταν τότε της μόδας, το οποίο την εποχή εκείνη ενορχήστρωνε παρασκηνιακώς η κομμουνιστική μητρόπολη, διά των πειθήνιων κατά τόπους φερεφώνων της στη Δ. Ευρώπη, προκειμένου να διαβρώνει τις μη κομμουνιστικές κοινωνίες με την διάδοση του νοσηρού πασιφιστικού και αντιστρατιωτικού πνεύματος, την ίδια μάλιστα εποχή κατά την οποία, ο Σοβιετικός στρατός εισέβαλλε με ωμότητακαι κυνισμό και κατέπνιγε στο αίμα τα αντισοβιετικά κινήματα ελευθερίας που ξεσπούσαν στην τυραννισμένη από τον μπολσεβικισμό Ανατολική Ευρώπη (Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία).
Και σαν να μην φθάνει η άστοχη και υβριστική για την μαραθώνια ιδέα συσχέτιση του μαραθωνίου Αθηνών με το κομμουνιστικό κίνημα των Λαμπράκηδων, ο μαραθώνιος Αθηνών δέχεται με ολοένα αυξανόμενη χρόνο με τον χρόνο ένταση, τον χαρακτηριστικό εκβαρβαρισμό της επιβολής ενός εμπορικού τάχα «marketing» το οποίο υπαγορεύει μεταξύ άλλων νεγροειδή «μουσική υπόκρουση» στην εκκίνηση και τον τερματισμό του αγώνα και διάφορες άλλες θλιβερές και κακόγουστες “αμερικανιές”. Σημεία και αυτά των καιρών…
Καταγγέλλουμε λοιπόν με οργή την νεγροειδή, αμερικανίζουσα αισθητική και τα συναφή κακόγουστα καραγκιοζιλίκια που διασύρουν και αμαυρώνουν το ιδανικό της μαραθώνιας προσπάθειας και διακηρύττουμε προς αποκατάσταση της ηθικής τάξεως ότι ο αρμόζων τίτλος – σύνθημα που συνάδει με την ιστορικότητα και τον αληθή χαρακτήρα του μαραθωνίου δεν μπορεί παρά να είναι: «μαραθώνιος δρόμος ελευθερίας – αφιερωμένος στην μνήμη των ηρωικών μαραθωνομάχων»!
