Πολλές φορές βρεθήκαμε στη δυσάρεστη θέση να τονίσουμε ότι η παρούσα κρίση είναι πρωτίστως πολιτιστική κρίση, προϊόν πνευματικής καταπτώσεως και μετέπειτα οτιδήποτε άλλο. Έχουμε επίσης επισημάνει ότι για την δημιουργηθείσα κατάσταση ευθύνονται αποκλειστικώς η αστική δεξιά και η προλεταριακή αριστερά οι οποίες εκυβέρνησαν και συνεχίζουν να κυβερνούν την πατρίδα μας από το 1974 και δώθε. Μία απλή καταγραφή των γεγονότων που έχουν μεσολαβήσει αρκεί για να αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κυρίως όμως είναι εύκολο, μέσα από την παράθεση απλών αληθειών, να φανεί ότι η αστική δεξιά και η προλεταριακή αριστερά δεν είναι παρά σιαμαία αδελφάκια, παιδιά του κοινού «άρχοντος» του αιώνος μας.Ας δούμε με τις θέσεις των εκπροσώπων της αστικής δεξιάς και της προλεταριακής αριστεράς. Ως προς τις θέσεις τους στα εθνικά ζητήματα συμπίπτουν εντυπωσιακά και η Νέα Δημοκρατία/ΠΑΣΟΚ (ως πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής παράταξης) αλλά και το ΚΚΕ/ΣΥΡΙΖΑ (ως εκπρόσωποι της «προλεταριακής» αριστεράς). Χαρακτηριστική είναι η κοινή τους θέση ότι η Ελλάδα «δεν διεκδικεί τίποτε» καθώς και ότι, όπως θεωρείται δεδομένο, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση η χώρα μας χάνει ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας, προκειμένου να συμμετάσχει στο Ευρωπαϊκό όνειρο… Εκ μέρους της αστικής δεξιάς, σε ανύποπτο χρόνο το είχε ομολογήσει με τρόπο ανατριχιαστικά απροκάλυπτο η κ. Μπενάκη, εκ μέρους δε της προλεταριακής αριστεράς, σε γνωστή ιστοσελίδα («red») έχουν δημοσιευθεί τα εξής: «καμία ουσιαστική αλλαγή της κοινωνίας δεν μπορεί να υπάρξει εάν δεν κυριαρχήσει η αλληλεγγύη και η διεθνιστική αλληλεγγύη». Άρα στις ημέρες μας και για την αστική δεξιά αλλά και για την προλεταριακή αριστερά η Ελλάδα ως Έθνος δεν υφίσταται. Αυτό που υφίσταται είναι ένας ευρωπαϊκός πολυπολιτιστικός διεθνισμός όπου η έννοια «Ελλάς» υφίσταται απλώς και μόνο ως τυπική ονομασία, δίχως κάποιο εθνοπολιτισμικό και ιστορικό περιεχόμενο. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτές οι θέσεις προπαγανδισμένες συστηματικά από τα μ.μ.ε. του Συστήματος, κυριάρχησαν σταδιακά, από το 1974 και δώθε, σε κοινωνικό επίπεδο, ευνουχίζοντας τα υγιή αντανακλαστικά των Ελλήνων και οδηγώντας τους στην σημερινή τρισάθλια και αποχαυνωτική κατάσταση.
Ας εξετάσουμε και το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Η αστική δεξιά, ενώ κάποτε υποτίθεται ότι απέρριπτε την σύνθετη ονομασία (η οποία σε κάθε περίπτωση συνιστά εθνική προδοσία), σήμερα, διά της ασκουμένης εξωτερικής πολιτικής, αποφεύγει να δεσμευθεί δημοσίως κατά της συνθέτου ονομασίας, αρνούμενη δηλαδή να ακολουθήσει, έστω και σε λεκτικό επίπεδο, ακόμα και την χλιαρή γραμμή απορρίψεως συνθέτου ονομασίας που υποτίθεται ότι μέχρι πρότινος αποτελούσε τον πυρήνα της εξωτερικής πολιτικής π.χ. επί περιόδου Κ. Καραμανλή. Και να φανταστεί κανείς ότι ο νυν πρωθυπουργός, πριν από περίπου μια εικοσαετία είχε προκαλέσει την πτώση της κυβέρνησης (της οποίας ήταν ο ιδιος υπουργός των εξωτερικών) …προκειμένου να υπερσπίσει τάχα μια αταλάντευτη στάση στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Ιλαροτραγωδία πέραν πάσης φαντασίας! Για τον εκπρόσωπο της προλεταριακής αριστεράς ΣΥΡΙΖΑ ούτε λόγος. Διά των συνιστωσών του τάσσεται αναφανδόν υπέρ του προδοτικού ονόματος (με χρήση του όρου «Μακεδονία»), νεολαίοι του μάλιστα δεν χάνουν την ευκαιρία διά ζώσης να διαδηλώνουν υπέρ του δικαιώματος των Σκοπιανών να παραδίδονται ελεύθερα στις εθνικές ονειρώξεις τους!
Ας πάμε και στο θέμα της λαθρομετανάστευσης και της δήθεν πολυπολιτισμικότητας. (Εννοείται ότι κανείς από τους «προοδευτικούς» μας δεν έχει επισκεφθεί το Αφγανιστάν ή στο Πακιστάν για να εφαρμόσει τις ψευτοπροοδευτικές ιδέες του περί πολυπολιτισμικότητος, διότι είτε θα γύριζε νύχτα είτε δεν θα γύριζε ποτέ…). Εδώ ομοιότητες που μπορούν να παρατηρηθούν στα δύο αδελφάκια, την αστική δεξιά και την προλεταριακή αριστερά είναι περισσότερο από εντυπωσιακές. Για την ακρίβεια, οι θέσεις του συμπίπτουν απόλυτα! Αυτή η ταύτιση έχει οδηγήσει τη δύσμοιρη πατρίδα μας στον πλήρη αφελληνισμό αφού οι γηγενείς Έλληνες αδυνατούν να αντιδράσουν στην προγραμματισμένη εξαθλίωση που έχει επιβληθεί από τους διεθνείς τοκογλύφους. Σε λίγο καιρό ούτε η λεκτική διαμαρτυρία θα έχει κάποιο αντίκτυπο αφού οι διάφοροι πολυδιαφημισμένοι «επενδυτές» – κινέζοι και όχι μόνο – έχοντας έτοιμο φθηνό εργατικό δυναμικό από τις ορδές των λαθρομεταναστών, δεν θα έχουν καμμία ανάγκη να απευθυνθούν σε γηγενείς Έλληνες που αναζητούν απεγνωσμένα κάποια εργασία. Τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων ανέργων Ελλήνων μάταια θα παρακαλάνε για ένα κομμάτι ψωμί… Αρκεί να θυμήσουμε ίσως ότι η Νέα Δημοκρατία,επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ (και αντιπολιτεύσεως Σαμαρά), πρόώθησε, διά του εισηγητού της, νομοσχέδιο εις το οποίον προβλέπεται ότι αρκεί ένας λαθρομετανάστης απλώς και μόνο να δηλώσει “θύμα δουλεμπόρων” και κατόπιν τούτου αποκτάει μαγική ασυλία (!) η οποία αίρεται μόνο εφόσον ΄κάποιο δικαστήριο μετά από απροσδιόριστο χρονικό διάστημα (λόγω των γνωστών ελλαδικών δικονομικών ρυθμών) αποφασίσει διαφορετικά. Δηλαδή η Νέα Δημοκρατία ως «αστική δεξιά» συνταυτίσθηκε πλήρως με την «προλεταριακή αριστερά» η οποία παραδοσιακά τάσσεται υπέρ των λαθρομεταναστών (το τι έγραφε ο «προφήτης» όλων των αριστεριστών Μαρξ-Μαρδοχάϊ είναι ένα άλλο θέμα). Αυτό που έχει σημασία είναι ότι το προαναφερθέν γενιτσαρικό σύμπλεγμα εξουσίας διαλύει συθέμελα την Πατρίδα, ποδοπατώντας ξεδιαντροπα τα ιερά και τα όσια του Έθνους μας, οδηγώντας σε μία υπαρξιακή καταβαράθρωση που τάχιστα οδηγεί στον εθνικό εκμηδενισμό!
Στον τομέα του οικονομισμού (έννοια αντιθετική της εννοίας της πνευματικότητος που θα πρέπει να χαρακτηρίζει τη ζωή) επίσης παρατηρούμε πλήρη σύμπνοια και σύμπλευση της «αστικής δεξιάς» και της «προλεταριακής αριστεράς». Πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβαίνει άλλωστε; Τα αφεντικά έχουν δώσει τις διαταγές τους. Η Ελλάς θα πρέπει να μεταβληθεί σε χωνευτήρι μαζών και εξαλλοιωμένων συνειδήσεων που πέρα από το ευρώ δεν θα ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο. Όλοι οι άνθρωποι και της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ και πάει λέγοντας, ομιλούν μόνο για ζητήματα που σχετίζονται με την οικονομία και τα συναφή. Οι λέξεις Έθνος, Εθνική αυτοανάπτυξη, Εθνική σωτηρία, Ελληνικός πολιτισμός, Ελληνικά όνειρα έχουν σβησθεί αμετάκλητα από το λεξιλόγιό τους. Η καλύτερη απόδειξις για αυτό δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την αγαστή συνεργασία της κ.Γιαννάκου (υπουργού παιδείας, κάποτε, της «δεξιάς») και της κ.Ρεπούση (σημερινού στελέχους της Δημοκρατικής Αριστεράς) στο θέμα της διδαχής του καταπτύστου βιβλίου ιστορίας της τελευταίας. Γίνεται αντιληπτό γιατί η δεξιά του Καλαματιανού πρωθυπουργού τόσο εύκολα συνεργάσθηκε με την ΔΗΜΑΡ του «ευρωκομμουνιστή» Κουβέλη.
Η πιο εμφανής ένσταση που θα εγείρει πιθανώς κάποιος είναι φυσιολογικά η παρακάτω: πώς είναι δυνατόν να έχουν έτσι τα πράγματα αφ΄ ής στιγμής η αριστερά είναι με τους πτωχούς και η δεξιά με τους πλουσίους; Ποιός διεφώνησε με αυτό; Ουδείς. Βγαλμένες, τόσο η αστική δεξιά όσο και η προλεταριακή αριστερά, από την ίδια πηγή (τον μεταδιαφωτιστικό λόγο που κυριαρχείται από την οικονομοκεντρική θεώρηση των πάντων), υποβαθμίζουν αμφότερες κάθε στοιχείο ανωτέρας πνευματικότητος και πίστεως, υποτάσσοντάς το σε ποταπές, υλιστικής φύσεως επιδιώξεις και συμφέροντα. Ο κάθε άνθρωπος, είτε ως πλούσιος καπιταλιστής είτε ως πτωχός προλετάριος, βρίσκεται εγκλωβισμένος στον ίδιο αδυσώπητο φαύλο κύκλο. Οι πλούσιοι εξουσιάζουν τους πτωχούς και οι πτωχοί κυνηγούν τους πλουσίους επιδιώκοντας τα κέρδη τους. Όλοι και όλα, ακόμα και οι αιώνιες έννοιες όπως η δικαιοσύνη υποτάχθηκαν στον αυτό κύκλο. Το σύμπαν που απλώνεται έξω από αυτόν τον κύκλο κανένα δεν μοιάζει να ενδιαφέρει. Το άπειρο πνεύμα ανωτέρων ιδεών, η εσωτερικότητα που οδηγεί σε ανωτέρους κόσμους κανέναν δεν απασχολεί. Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται μόνο για τον πλούτο. Είτε ως πλούσιοι είτε ως πτωχοί. Εδώ όμως ισχύει η θεωρία της κοινής αναφοράς. Δύο μεγέθη (πλούσιος και πτωχός) εάν είναι το ίδιο ως προς τρίτο μέγεθος (υλικές και μόνο επιδιώξεις) είναι και μεταξύ τους ίσα και ίδια. Το χειρότερο είναι η υλιστικοποίηση και τελικά ο εκχυδαϊσμός εννοιών που στήριξαν την πνευματική ιστορία του τόπου μας. Πόσο μακρινό φαντάζει σήμερα να μπορούμε να ζήσουμε στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις, αυτάρκεις, δίχως τους πακτωλούς των ευρώ που μας δανείζουν οι διεθνείς τοκογλύφοι; Πόσο ανόητο φαντάζει τα να νικήσουμε τις δυνάμεις που μας κυβερνούν, με μοναδικό όπλο την Πίστη μας σε έναν ανώτερο κόσμο όπου το πνεύμα και οι ιδέες κυβερνούν, όπου οι άνθρωποι προσδιορίζονται, όχι με βάση τον υλικό πλούτο αλλά με βάση την πνευματικότητα και της φυσική αριστεία;
Μία απλούστατη απόδειξη για όλα τα παραπάνω: οι σπουδαιοφανείς διεφθαρμένοι βουλευτές και πολιτευτές, τα περίφημα «παιδιά του λαού», οι «αγωνιστές της δημοκρατίας», «οι γενιά του πολυτεχνείου», που εξελίχθηκαν σε καλογυαλισμένα γρανάζια του Συστήματος αποτελούν το πιο ορατό τεκμήριο της φαυλοκρατίας που καταδυναστεύει την πατρίδα μας. Η κατάντια της πατρίδος μας αυτό μαρτυρεί. Εάν οι πολιτικοί ταγοί είχαν ελάχιστο ενδιαφέρον για τα ιδανικά του Ελληνικού Έθνους, η πατρίδα μας θα ήταν σήμερα η πλουσιότερη χώρα των Βαλκανίων και θα μπορούσε να είναι ανεξάρτητη. Όμως η δουλεία στο χρήμα, τον θεό της αστικής δεξιάς και της προλεταριακής αριστεράς, οδηγεί σε αποθέωση του ανθρώπινου εγωισμού, οπότε δεν χρειάζεται να μας εκπλήσσει η παρούσα κατάπτωση: όλου κλέβουν όλους, άπαντες ενδιαφέρονται για το αρρωστημένο του εγώ και μόνο. Και όταν, πράγμα που σπανίως συμβαίνει, κάποιοι από τους κραταιούς αστέρες του πολιτικοοικονομικού συμπλέγματος τύχει να «σκοντάψουν», π.χ. αποκαλυφθούν κάποιες από τις ατασθαλίες τους και εμπλακούν σε δικαστικές περιπέτειες, ανεκπαίδευτοι όπως είναι ως χαρακτήρες, χωρίς να έχουν καν το ψυχικό σθένος να παραδεχθούν έστω τις πράξεις τους, συνηθέστατα οδηγούνται σε εντυπωσιακή κατάρρευση.
Η ιστορία – σύμφωνα με τον Ευριπίδη – (το παραφράζω) – είναι η μεγαλύτερη κουτσομπόλα. Ίσως μιλήσει και τα παιδιά μας. Ίσως οι επόμενες γενεές, εφόσον συνεχίσει να υπάρχει ελληνικό έθνος, πληροφορηθούν το ανόσιο παιχνίδι που παίχθηκε σε βάρος των Ελλήνων από Έλληνες. Ίσως οι απόγονοί μας να αποκτήσουν τη γνώση και την ικανότητα για να ξαναχτίσουν εκ θεμελίων το Ελληνικό κράτος ανακαλύπτοντας το ποιος είναι ποιος, όπως π.χ. στην εποχή του Ρήγα Φεραίου που όλα φάνταζαν ξεκάθαρα και το μόνο που έλειπε ήταν οι μεγάλες αποφάσεις.
Β.Δ.Μ.