«Δυστυχώς υπήρξε μια απαράδεκτη απόπειρα παρέμβασης στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της χώρας και ως απαράδεκτη ενέργεια μπορεί να χαρακτηριστεί η δημόσια τοποθέτηση του εκτελεστικού διευθυντή της αμερικανοεβραϊκής οργάνωσης American Jewish Committee, Ντέιβιντ Χάρις, ο οποίος εξαπέλυσε εντελώς αναίτια επίθεση […]»
Από πού προέρχεται άραγε αυτό το απόσπασμα διαπρύσιου αντιεβραϊκού λόγου; Όσο και αν είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, προέρχεται από επίσημη ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ (!), που ξαφνικά γεύθηκε με έκπληξη και απορία τι θα πει ταλμουδικό μένος. Παρά την μονίμως γλοιώδη εβραιοδουλεία και εβραιολαγνεία του ΣΥΡΙΖΑ, αρκούσε η πρόσφατη γκάφα με την παρ’ ολίγον υποψηφιότητα του Καρυπίδη (του οποίου οι γενικότερες απόψεις και ιδίως αυτές σε σχέση με το εβραϊκό ζήτημα και την επιρροή των εβραίων, δεν φαίνεται να δένουν με την εν γένει εθνομηδενιστική ιδεοληψία της ροζ αριστεράς) για να εισπράξει οργισμένους εβραϊκούς μύδρους. Οι Εβραίοι, αναπαυόμενοι όπως πάντα στην ψευδαίσθηση ασφαλείας που τους παρέχει η μεταπολεμική παντοδυναμία τους (ένεκα της υποστηρίξεως των ΗΠΑ και της ελεγχόμενης από τους ίδιους παγκοσμίου βιομηχανίας του χρήματος, του θεάματος, και της «ενημερώσεως»), φθάνουν σε τέτοιο σημείο σκαιότητος και απροκάλυπτων παρεμβάσεων στα εσωτερικά άλλων χωρών, ώστε καταφέρνουν (περισσότερο ακόμη και απ’ ότι θα κατάφερναν όσοι τους απεχθάνονται) να αναζωπυρώνουν τα αντιεβραϊκά αισθήματα που τόσο προσπαθεί επί δεκαετίες να καταστείλει η χολιγουντιανών χαρακτηριστικών προπαγάνδα τους. Έτσι, αποκαλύπτεται περίτρανα, ακόμα και στους πιο ηλίθιους και εθελότυφλους, τίνων κέντρων τις εντολές εκτελεί τους τελευταίους μήνες η ανθελληνική, εβραιόδουλη συμμορία των Σαμαρά, Δένδια, Βορίδη. Ιδιαιτέρως όμως η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι τραγελαφική, επαληθεύουσα την φράση-επιτομή του ραγιαδισμού: «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω». Αρκεί να διαβάσει κανείς την συνέχεια της υπερχειλίζουσας εμετική δουλοπρέπεια (έναντι της, όλο ιταμότητα, εβραϊκής στάσεως), δήλωσης του ΣΥΡΙΖΑ:
[…] «δεν χρειάζεται να αναφερθεί κανείς στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σταθεί έμπρακτα απέναντι στους νεοναζί και στους αρνητές του ολοκαυτώματος. Δεν χρειάζεται καμία αναφορά στις δράσεις, σε όλα τα επίπεδα, του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στον ρατσισμό και στην ξενοφοβία. Είναι πασίγνωστες τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Ως εκ τούτου προκαλούν έκπληξη κάποια σημεία των χθεσινών δηλώσεων του κ. Χάρις, τα οποία μπορούν να χαρακτηρισθούν ως άστοχα. Σε κάθε περίπτωση οι θέσεις της Αριστεράς απέναντι στα δεινά που υπέστησαν οι Εβραίοι από τους ναζί είναι γνωστές και αποτελούν έλλειψη σεβασμού στα εκατομμύρια των Εβραίων θυμάτων των ναζιστών τέτοιες τοποθετήσεις».[…] «παρόλο που ο κ. Χάρις επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ, εμείς δεν θα διστάσουμε να συμφωνήσουμε μαζί του ως προς την έξαρση του αντισημιτισμού στην Ελλάδα» […]
Ωστόσο, παραλλήλως προς την προϊούσα αφύπνιση του ελληνικού λαού, ο οποίος δείχνει ότι αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον ύπουλο ανθελληνικό ρόλο του διεθνούς σιωνισμού, κλιμακώνεται και η εβραϊκή προπαγάνδα, όχημα της οποίας καθίσταται, πέρα από τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ακόμα και η επίσημη ελληνική εκπαίδευση, όπου η εβραϊκή διείσδυση καθίσταται τον τελευταίο καιρό τεραστία! Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η παρακάτω είδηση που αποκαλύπτει το ζωηρό ενδιαφέρον του διεθνούς εβραϊσμού για άσκηση ελέγχου ιδίως στην Θεσσαλονίκη:
Αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα «esos.gr»:
«Ιστορική ήταν η σημερινή συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην Πρυτανεία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ανάμεσα στον Πρύτανη του ΑΠΘ, καθηγητή Γιάννη Μυλόπουλο, τον κοσμήτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, καθηγητή Μιλτιάδη Παπανικολάου, τον πρόεδρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, Δαυίδ Σαλτιέλ, τον αντιπρόεδρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, Λάζαρο Σεφιχά, και το Γενικό Διευθυντή, Σαμουήλ Ιωσαφάτ.
Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης συνεργάζονται από καιρό για να καλύψουν ένα μεγάλο κενό, την επαναλειτουργία της έδρας Εβραϊκών Σπουδών, που είχε διακοπεί από τη δικτατορία του Μεταξά. Σκοπός είναι η αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης και η παραγωγή και η μετάδοση της επιστημονικής γνώσης στον τομέα της ιστορίας και του εβραϊκού πολιτισμού. Η ίδρυση έδρας Εβραϊκών Σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης αποκτά ξεχωριστή σημασία, καθώς ιδρύεται σε μια πόλη, η ιστορία της οποίας συνδέεται άμεσα με τον εβραϊκό πολιτισμό, δεδομένου ότι ο πληθυσμός της Θεσσαλονίκης αποτελούνταν –προ του Ολοκαυτώματος- κατά 20% από Εβραίους.
Η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης ανέλαβε να χρηματοδοτήσει τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της επώνυμης έδρας Εβραϊκών Σπουδών στο ΑΠΘ. Η έδρα αναμένεται να ενταχθεί στο πρόγραμμα σπουδών των τμημάτων της Φιλοσοφικής Σχολής από το ακαδημαϊκό έτος 2014-2015. Στόχος είναι να αποτελέσει μέρος τόσο του προπτυχιακού, όσο και του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών, ώστε να αναπτυχθεί παράλληλα μια δυναμική για σχετική ερευνητική δραστηριότητα.»
Κοντά σ’ αυτό μπορεί να προστεθεί και η διοργάνωση από το «εβραϊκό μουσείο Ελλάδος» ειδικού εκπαιδευτικού σεμιναρίου (11ου κατά σειρά!) με τίτλο «Διδάσκοντας το Ολοκαύτωμα» που απευθύνεται σε Έλληνες εκπαιδευτικούς τους οποίους (διά του Υπουργείου Παιδείας) προσκαλεί να το παρακολουθήσουν, προκειμένου εν συνεχεία φροντίσουν να «μυήσουν» καταλλήλως τους ελληνόπαιδες μαθητές…
Μπορεί επίσης να προστεθεί η προώθηση στους Έλληνες μαθητές, επίσης μέσω του Υπουργείου Παιδείας, της γνωστής δακρύβρεχτης φιλοεβραϊκής κινηματογραφικής ταινίας «Φιλιά εις τα παιδιά» η οποία διεκτραγωδεί το «δράμα» του εκτοπισμού των Εβραίων της Θεσσαλονίκης κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Δεν βλέπουμε όμως ανάλογες καμπάνιες από πλευράς του Υπουργείου Παιδείας για τον ξεριζωμό του μικρασιατικού ελληνισμού επί παραδείγματι ή για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Καθίσταται τοιουτοτρόπως αντιληπτός ο λόγος για τον οποίο το υφιστάμενο εν Ελλάδι γενιτσαρικό καθεστώς φρόντισε να απαλείψει το επίθετο «εθνικής» από τον τίτλο του πάλαι ποτέ «»Υπουργείου Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων».
Κατόπιν όλων αυτών θα μπορούσε κανείς απαισιόδοξος βασίμως να υποθέσει ότι κάποια στιγμή θα φθάσουμε να πληροφορηθούμε μετονομασία σε Υπουργείο Εβραϊκής Παιδείας και Ιουδαϊκού Θρησκεύματος…
Από πού προέρχεται άραγε αυτό το απόσπασμα διαπρύσιου αντιεβραϊκού λόγου; Όσο και αν είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, προέρχεται από επίσημη ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ (!), που ξαφνικά γεύθηκε με έκπληξη και απορία τι θα πει ταλμουδικό μένος. Παρά την μονίμως γλοιώδη εβραιοδουλεία και εβραιολαγνεία του ΣΥΡΙΖΑ, αρκούσε η πρόσφατη γκάφα με την παρ’ ολίγον υποψηφιότητα του Καρυπίδη (του οποίου οι γενικότερες απόψεις και ιδίως αυτές σε σχέση με το εβραϊκό ζήτημα και την επιρροή των εβραίων, δεν φαίνεται να δένουν με την εν γένει εθνομηδενιστική ιδεοληψία της ροζ αριστεράς) για να εισπράξει οργισμένους εβραϊκούς μύδρους. Οι Εβραίοι, αναπαυόμενοι όπως πάντα στην ψευδαίσθηση ασφαλείας που τους παρέχει η μεταπολεμική παντοδυναμία τους (ένεκα της υποστηρίξεως των ΗΠΑ και της ελεγχόμενης από τους ίδιους παγκοσμίου βιομηχανίας του χρήματος, του θεάματος, και της «ενημερώσεως»), φθάνουν σε τέτοιο σημείο σκαιότητος και απροκάλυπτων παρεμβάσεων στα εσωτερικά άλλων χωρών, ώστε καταφέρνουν (περισσότερο ακόμη και απ’ ότι θα κατάφερναν όσοι τους απεχθάνονται) να αναζωπυρώνουν τα αντιεβραϊκά αισθήματα που τόσο προσπαθεί επί δεκαετίες να καταστείλει η χολιγουντιανών χαρακτηριστικών προπαγάνδα τους. Έτσι, αποκαλύπτεται περίτρανα, ακόμα και στους πιο ηλίθιους και εθελότυφλους, τίνων κέντρων τις εντολές εκτελεί τους τελευταίους μήνες η ανθελληνική, εβραιόδουλη συμμορία των Σαμαρά, Δένδια, Βορίδη. Ιδιαιτέρως όμως η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι τραγελαφική, επαληθεύουσα την φράση-επιτομή του ραγιαδισμού: «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω». Αρκεί να διαβάσει κανείς την συνέχεια της υπερχειλίζουσας εμετική δουλοπρέπεια (έναντι της, όλο ιταμότητα, εβραϊκής στάσεως), δήλωσης του ΣΥΡΙΖΑ:
[…] «δεν χρειάζεται να αναφερθεί κανείς στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σταθεί έμπρακτα απέναντι στους νεοναζί και στους αρνητές του ολοκαυτώματος. Δεν χρειάζεται καμία αναφορά στις δράσεις, σε όλα τα επίπεδα, του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στον ρατσισμό και στην ξενοφοβία. Είναι πασίγνωστες τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Ως εκ τούτου προκαλούν έκπληξη κάποια σημεία των χθεσινών δηλώσεων του κ. Χάρις, τα οποία μπορούν να χαρακτηρισθούν ως άστοχα. Σε κάθε περίπτωση οι θέσεις της Αριστεράς απέναντι στα δεινά που υπέστησαν οι Εβραίοι από τους ναζί είναι γνωστές και αποτελούν έλλειψη σεβασμού στα εκατομμύρια των Εβραίων θυμάτων των ναζιστών τέτοιες τοποθετήσεις».[…] «παρόλο που ο κ. Χάρις επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ, εμείς δεν θα διστάσουμε να συμφωνήσουμε μαζί του ως προς την έξαρση του αντισημιτισμού στην Ελλάδα» […]
Ωστόσο, παραλλήλως προς την προϊούσα αφύπνιση του ελληνικού λαού, ο οποίος δείχνει ότι αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον ύπουλο ανθελληνικό ρόλο του διεθνούς σιωνισμού, κλιμακώνεται και η εβραϊκή προπαγάνδα, όχημα της οποίας καθίσταται, πέρα από τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ακόμα και η επίσημη ελληνική εκπαίδευση, όπου η εβραϊκή διείσδυση καθίσταται τον τελευταίο καιρό τεραστία! Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η παρακάτω είδηση που αποκαλύπτει το ζωηρό ενδιαφέρον του διεθνούς εβραϊσμού για άσκηση ελέγχου ιδίως στην Θεσσαλονίκη:
Αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα «esos.gr»:
«Ιστορική ήταν η σημερινή συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην Πρυτανεία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ανάμεσα στον Πρύτανη του ΑΠΘ, καθηγητή Γιάννη Μυλόπουλο, τον κοσμήτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, καθηγητή Μιλτιάδη Παπανικολάου, τον πρόεδρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, Δαυίδ Σαλτιέλ, τον αντιπρόεδρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, Λάζαρο Σεφιχά, και το Γενικό Διευθυντή, Σαμουήλ Ιωσαφάτ.
Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης συνεργάζονται από καιρό για να καλύψουν ένα μεγάλο κενό, την επαναλειτουργία της έδρας Εβραϊκών Σπουδών, που είχε διακοπεί από τη δικτατορία του Μεταξά. Σκοπός είναι η αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης και η παραγωγή και η μετάδοση της επιστημονικής γνώσης στον τομέα της ιστορίας και του εβραϊκού πολιτισμού. Η ίδρυση έδρας Εβραϊκών Σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης αποκτά ξεχωριστή σημασία, καθώς ιδρύεται σε μια πόλη, η ιστορία της οποίας συνδέεται άμεσα με τον εβραϊκό πολιτισμό, δεδομένου ότι ο πληθυσμός της Θεσσαλονίκης αποτελούνταν –προ του Ολοκαυτώματος- κατά 20% από Εβραίους.
Η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης ανέλαβε να χρηματοδοτήσει τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της επώνυμης έδρας Εβραϊκών Σπουδών στο ΑΠΘ. Η έδρα αναμένεται να ενταχθεί στο πρόγραμμα σπουδών των τμημάτων της Φιλοσοφικής Σχολής από το ακαδημαϊκό έτος 2014-2015. Στόχος είναι να αποτελέσει μέρος τόσο του προπτυχιακού, όσο και του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών, ώστε να αναπτυχθεί παράλληλα μια δυναμική για σχετική ερευνητική δραστηριότητα.»
Κοντά σ’ αυτό μπορεί να προστεθεί και η διοργάνωση από το «εβραϊκό μουσείο Ελλάδος» ειδικού εκπαιδευτικού σεμιναρίου (11ου κατά σειρά!) με τίτλο «Διδάσκοντας το Ολοκαύτωμα» που απευθύνεται σε Έλληνες εκπαιδευτικούς τους οποίους (διά του Υπουργείου Παιδείας) προσκαλεί να το παρακολουθήσουν, προκειμένου εν συνεχεία φροντίσουν να «μυήσουν» καταλλήλως τους ελληνόπαιδες μαθητές…
Μπορεί επίσης να προστεθεί η προώθηση στους Έλληνες μαθητές, επίσης μέσω του Υπουργείου Παιδείας, της γνωστής δακρύβρεχτης φιλοεβραϊκής κινηματογραφικής ταινίας «Φιλιά εις τα παιδιά» η οποία διεκτραγωδεί το «δράμα» του εκτοπισμού των Εβραίων της Θεσσαλονίκης κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Δεν βλέπουμε όμως ανάλογες καμπάνιες από πλευράς του Υπουργείου Παιδείας για τον ξεριζωμό του μικρασιατικού ελληνισμού επί παραδείγματι ή για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Καθίσταται τοιουτοτρόπως αντιληπτός ο λόγος για τον οποίο το υφιστάμενο εν Ελλάδι γενιτσαρικό καθεστώς φρόντισε να απαλείψει το επίθετο «εθνικής» από τον τίτλο του πάλαι ποτέ «»Υπουργείου Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων».
Κατόπιν όλων αυτών θα μπορούσε κανείς απαισιόδοξος βασίμως να υποθέσει ότι κάποια στιγμή θα φθάσουμε να πληροφορηθούμε μετονομασία σε Υπουργείο Εβραϊκής Παιδείας και Ιουδαϊκού Θρησκεύματος…