Καθώς συνεχίζεται, με τις ευλογίες των ΗΠΑ και των εξαρτημένων από αυτές Δυτικών κυβερνήσεων, η εισβολή των ισραηλινών στρατευμάτων στη Λωρίδα της Γάζας, εισβολή συνοδευόμενη από μαζικούς βομβαρδισμούς κατοικημένων περιοχών και απροκάλυπτα κυνικές δολοφονίες αμάχων Παλαιστινίων, καθίσταται πραγματικά δύσκολο να αποσιωπηθεί από τα φιλικά έως απολύτως ελεγχόμενα από το σιωνισμό μ.μ.ε., ο γενικός αποτροπιασμός της παγκόσμιας κοινής γνώμης για τα σιωνιστικά εγκλήματα στην Παλαιστίνη. Εν όψει λοιπόν της κλιμακούμενης δυσφορίας της διεθνούς κοινής γνώμης, η παγκόσμια εβραϊκή προπαγάνδα σπεύδει, κατά την πάγια τακτική της, να ενεργοποιήσει τα γνωστά επικοινωνιακά τεχνάσματα που μονίμως μεταχειρίζεται, δυνάμει των επί δεκαετίες καλλιεργημένων – ελέω Χόλυγουντ – εξηρτημένων αντανακλαστικών, σύμφωνα με τα οποία, όποιος τολμά να καταγγείλει την βαρβαρότητα του σιωνιστικού τρομο-κράτους, καθίσταται αμέσως ύποπτος “αντισημιτισμού”, καταγγελλόμενος ως “(φιλο)ναζιστής”. Τοποθετώντας την ταμπέλα αυτή στους επικριτές τους οι Εβραίοι αμέσως αναδιπλώνονται και περνούν στη θέση των κλαυθμυριζόντων “αθώων θυμάτων” καίτοι αυτουργοί αποτρόπαιων εγκλημάτων κατά αμάχων οι ίδιοι! Πόσες φορές δεν έχει επαναληφθεί η ιστορία αυτή…Καθώς καθίσταται εξαιρετικά επίκαιρο (και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι η Ελλάς μοιάζει να βρίσκεται το τελευταίο διάστημα στο μάτι του κυκλώνα, ήτοι στις προτεραιότητες της προσοχής και του ενδιαφέροντος των σιωνιστικών think tanks, τα οποία έχουν ενορχηστρώσει και υποδαυλίζουν την συνεχιζόμενη εκστρατεία δαιμονοποιήσεως και πονικοποιήσεως κάθε αποπείρας αμφισβητήσεως των θεμελιωδών μύθων της μεταπολεμικής εβραϊκής προπαγάνδας, την οποία βολικά βαπτίζουν ως “ναζιστική” και εν συνεχεία χαρακτηρίζουν a priori ως “εγκληματική”) θα αποτολμήσουμε να αναδημοσιεύσουμε ένα άκρως διαφωτιστικό απόσπασμα της εκπληκτικά προφητικής Πολιτικής Διαθήκης του Α. Χίτλερ, του ανδρός που, όπως οξυδερκώς αναφέρει ο ίδιος: “άνοιξε τα μάτια ολοκλήρου του κόσμου ενώπιον του εβραϊκού κινδύνου” (γι’ αυτό και πολεμήθηκε λυσσαλέα από τον εβραϊσμό και τα ενεργούμενά του σε κυβερνήσεις και μ.μ.ε., τόσο εν ζωή όσο και μετά θάνατον…)
{…} 13 Φεβρουαρίου 1945
Ένα από τα επιτεύγματα του Εθνικοσοσιαλισμού είναι πως αντιμετώπισε το εβραϊκό πρόβλημα με τον πλέον πραγματιστικό τρόπο. Είναι γνωστό ότι οι ίδιοι οι εβραίοι υπήρξαν εκείνοι που προκάλεσαν πάντοτε τον αντισημιτισμό. Η ιστορία διδάσκει διαμέσου των αιώνων ότι όλοι οι λαοί από τους αρχαίους Αιγυπτίους μέχρι και εμάς, αντέδρασαν απέναντι τους με την ίδια τακτική. Φθάνει κάποια μέρα η στιγμή που κάμπτονται και κουράζονται να αποτελούν θύματα εκμεταλλεύσεως του απεχθούς εβραίου. Τότε με όλη τους την ορμή εκτινάσσονται, σαν το ζώο το οποίο προσπαθεί να απαλλαγεί από τα παράσιτα που το ταλαιπωρούν. Τελικά αντιδρούν με επαναστατική βία. Αποτελεί μία ενστικτώδη αντίδραση που στρέφεται ενάντια ενός αλλότριου ο οποίος αντιδρά και αρνείται να ενσωματωθεί αποτελώντας μέρος της κοινότητος, πρόκειται περί ενός παρασίτου το οποίο προσκολλάται στο σώμα που το φιλοξενεί, επιβαλλόμενο δια της βίας και εκμεταλλευόμενο τις περιστάσεις στο έπακρο. Εκ φύσεως και εξ ιδιοσυστασίας ο εβραίος είναι παράσιτο το οποίο ούτε θέλει μα ούτε και μπορεί να αφομοιωθεί. Μία ειδοποιός διαφορά και συνάμα ένα διακριτικό γνώρισμα του εβραίου είναι πως, σε αντίθεση προς τους υπόλοιπους λαούς, αν και παντού απαιτεί από την κοινωνία που τον φιλοξενεί όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από την ιδιότητα του πολίτη, ταυτόχρονα διατηρεί την ιδιαιτερότητα του και παραμένει πάντοτε εβραίος. Θεωρεί πως είναι δικαίωμα του να τρέχει συνοδοιπορώντας με τον λαγό και παράλληλα να κυνηγά τα θηράματα με τους σκύλους, όντας ο μοναδικός άνθρωπος ανά τον κόσμο που απαιτεί να κάνει χρήση ενός τόσο παράλογου προνομίου.
Ο Εθνικοσοσιαλισμός επιλήφθηκε του εβραϊκού προβλήματος εμπράκτως και όχι θεωρητικώς. Στάθηκε αντίθετος στην επιδίωξη των εβραίων να κυριαρχήσουν παγκοσμίως και τους εναντιώθηκε επιτιθέμενος τους σε κάθε τομέα και σε κάθε σφαίρα δραστηριότητας. Τους εξεδίωξε από τις θέσεις τις οποίες είχαν υφαρπάξει. Τους απέπεμψε από όλες τις κατευθύνσεις του βίου, αποφασισμένος να εκκαθαρίσει τον γερμανικό κόσμο από το εβραϊκό μίασμα και δηλητήριο. Για εμάς η πολεμική αυτή κατά του εβραϊσμού υπήρξε μία ουσιαστική διαδικασία αποκαθάρσεως και εξυγιάνσεως την οποία επιδιώξαμε έως και το έσχατο όριο της, άνευ της οποίας θα είχαμε υποστεί ασφυξία και θα είχαμε περιέλθει σε καταστροφή εμείς οι ίδιοι.
Δια της επιτυχίας του εξυγιαντικού αυτού εγχειρήματος εντός της Γερμανίας, παρεχόταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να το επεκτείνουμε περισσότερο πλατειά, σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Ήταν μία συνέχεια αναπόφευκτη, διότι η υγεία θριαμβεύει επί της ασθενείας. Αντιλαμβανόμενοι ταχέως τον κίνδυνο που τους απειλούσε και που διακύβευε τις μέγιστες επιδιώξεις τους, οι εβραίοι απεφάσισαν να διακινδυνεύσουν τα πάντα στον καθοριστικό αγώνα που εξαπέλυσαν εναντίον μας. Ο Εθνικοσοσιαλισμός έπρεπε να καταστραφεί με κάθε μέσο και τίμημα, ακόμη και εάν έπρεπε να συντριβεί ολόκληρος ο κόσμος. Ουδέποτε άλλοτε υπήρξε ένας πόλεμος τόσο τυπικά και ουσιαστικά εβραϊκός κατ’ αποκλειστικότητα. Τους εξανάγκασα αποκαλύπτοντας τους να ρίξουν τα προσωπεία τους. Και εάν ακόμη στην εσχάτη των περιπτώσεων οι προσπάθειες μας οδηγηθούν σε αποτυχία, αυτή θα είναι μία αποτυχία προσωρινού χαρακτήρα. Διότι άνοιξα τα μάτια ολοκλήρου του κόσμου ενώπιον του εβραϊκού κινδύνου.
Όλα αυτά έκαναν τον Εβραίο περισσότερο επιθετικό. Στην πραγματικότητα είναι λιγότερο επικίνδυνος όταν εκδηλώνει την επιθετικότητα του, παρά όταν μετέρχεται της δολιότητος και των μηχανορραφιών. Ο Εβραίος ο οποίος προβαίνει σε ομολογία της φυλετικής του καταγωγής είναι απείρως προτιμότερος από τον δήθεν σεμνότυφο εβραίο που ισχυρίζεται πως διακρίνεται από εμάς μόνο από θρησκευτική άποψη. Εάν ο πόλεμος αυτός αποβεί για τα όπλα μας νικηφόρος, θα θέσω τέλος στην παγκόσμια εβραϊκή δύναμη και θα κατορθώσω στους Εβραίους ένα θανάσιμο κτύπημα, από το οποίο δεν θα συνέλθουν ποτέ. Ακόμη όμως και εάν χάσω αυτό τον πόλεμο, τούτο δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι η κυριαρχία τους είναι εξασφαλισμένη, διότι τότε θα προκαλέσουν οι ίδιοι το τέλος τους. Θα μεταβληθούν σε υπέρμετρα αλαζόνες, ώστε θα προκαλέσουν μία ισχυρή αντίδραση εναντίον τους. Θα εξακολουθήσουν, ασφαλώς, να συμπορεύονται με τον λαγό αλλά και να κυνηγούν πλάι στους σκύλους ώστε να διεκδικούν τα δικαιώματα του πολίτη ανά χώρα, χωρίς όμως να κάμψουν την υπερηφάνεια τους και θα παραμένουν, προπαντός, μέλη της «εκλεκτής φυλής». Ο ραδιούργος, δήθεν συνεσταλμένος Εβραίος, θα παραχωρήσει τη θέση του σε έναν Εβραίο ματαιόδοξο και ακατάσχετα φιλόδοξο. Και αυτός ο δεύτερος θα αποπνέει τη νοσογόνο εβραϊκή μυρωδιά στο έπακρον. Είναι αδύνατον λοιπόν να εξαλειφθεί ο αντισημιτισμός, διότι είναι οι ίδιοι οι Εβραίοι εκείνοι οι οποίοι αναμοχλεύουν την πυρά και μεριμνούν ώστε να είναι πάντοτε τροφοδοτημένη. Για να εξαλειφθεί η αντίθεση προς τον σημιτισμό, πρέπει προηγουμένως να εξαλειφθεί η αρρώστια που αυτός προκαλεί. Όσο επιζούν οι Εβραίοι, πρακτικά, ο αντισημιτισμός θα είναι ζωντανός.
Διακηρύσσω ταύτα, όντας απελευθερωμένος από κάθε φυλετικό μίσος. Ασφαλώς και είναι ασυμβίβαστη η ανάμειξη οιασδήποτε φυλής με άλλες φυλές. Πλην ελαχίστων, ανούσιων επιτυχιών, η συστηματική φυλετική επιμειξία ουδέποτε έφερε θετικά αποτελέσματα. Η βούληση της να παραμείνει φυλετικά καθαρή και αγνή, αποτελεί μία απτή απόδειξη της ζωτικότητας και της καλής υγείας μιας φυλής. Η υπερηφάνεια για τη δική μας τη φυλή, χωρίς να υποτιμούμε ή να περιφρονούμε οιαδήποτε άλλη φυλή, αποτελεί ένα ορθό και υγιές από κάθε άποψη συναίσθημα. Ουδέποτε θεώρησα τους Ιάπωνες ή τους Κινέζους ως κατώτερους έναντι ημών. Είναι γεγονός ότι αμφότεροι οι λαοί ανήκουν σε αρχαίους πολιτισμούς μεγάλης ποιοτικής στάθμης. Δικαιούνται να νιώθουν υπερήφανοι για το παρελθόν τους και ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας αναφέρεται στο παρελθόν αυτό, όπως ακριβώς εμείς διαθέτουμε το δικαίωμα να υπερηφανευόμαστε για τον πολιτισμό στον οποίο τώρα ανήκουμε. Είμαι πεπεισμένος πως σε όσο πιο σταθερά θεμέλια διατηρηθεί ο πολιτισμός των Κινέζων και των Ιαπώνων, τόσο πιο εύκολα θα μπορώ να συνεννοηθώ μαζί τους στο μέλλον.
Η φυλετική υπερηφάνεια αποτελεί ένα προτέρημα το οποίο ο Γερμανός το υστερήθηκε. Το αίτιο αυτής της καταστάσεως έγκειται στο γεγονός ότι κατά τους τρεις τελευταίους αιώνες η χώρα βρέθηκε στο επίκεντρο εμφυλίων διενέξεων και θρησκευτικών συρράξεων και υπέστη μία σειρά ξένων επιδράσεων, λ.χ. αυτής του χριστιανισμού, διότι ο χριστιανισμός δεν αποτελεί μία φυσική θρησκεία των Γερμανών αλλά μία θρησκεία ξενόφερτη που δεν πάλλει τις καρδιές του Γερμανικού Λαού διότι είναι αλλότρια προς το έμφυτο πνεύμα της φυλής. Όταν η φυλετική υπερηφάνεια εκδηλώνεται σε έναν Γερμανό, επί της ουσίας δεν πρόκειται παρά για μία αντισταθμιστική αντίδραση προς το αίσθημα της κατωτερότητας από το οποίο υποφέρουν τόσοι Γερμανοί. Αυτό, δεν κρίνεται αναγκαίο να το πω, δεν τυγχάνει εφαρμογής στους Πρώσους. Από την εποχή του Φρειδερίκου του Μεγάλου διέθεταν την απλή υπερηφάνεια η οποία αποτελεί μία σφραγίδα του ανθρώπινου τύπου ο οποίος τυγχάνει βέβαιος για τον εαυτό του και δεν έχει ανάγκη επιδείξεων προκειμένου να προβάλλει την υπόσταση του. Βασισμένοι σε αυτά τα έμφυτα προτερήματα, οι Πρώσοι απεδείχθησαν ικανοί να θεμελιώσουν μία ενωμένη Γερμανία. Ο Εθνικοσοσιαλισμός επιχείρησε να προσδώσει σε όλους τους Γερμανούς ακριβώς αυτή την υπερηφάνεια η οποία μέχρι σήμερα ανήκε μόνο στους Πρώσους. Οι Αυστριακοί, από την πλευρά τους, διαθέτουν στο αίμα τους μία υπερηφάνεια αρκετά συγγενή προς εκείνη των Πρώσων, μία υπερηφάνεια η οποία εκπηγάζει από το γεγονός ότι επί αιώνες ολόκληρους ουδέποτε κυριαρχήθηκαν από άλλη φυλή. Αντίθετα, υπήρξαν επί μακρόν εκείνοι οι οποίοι κατείχαν τα ηνία και διέταζαν.
Ο Εθνικοσοσιαλισμός ως υψικάμινος θα τήξει και θα αναμείξει όλα εκείνα τα θετικά στοιχεία που συνιστούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Γερμανικής Ψυχής. Μέσα από αυτό το κράμα, θα αναδειχθεί ο νέος Γερμανός, εργατικός, συνειδητοποιημένος, με αυτοπεποίθηση και κυριαρχία, και παράλληλα απλός, διακατεχόμενος από υπερηφάνεια όχι για τον εαυτό του αλλά για την ιδιότητα του να αποτελεί μέλος μίας μεγάλης λαϊκής ενότητος η οποία θα προκαλεί τον θαυμασμό των υπολοίπων λαών. Το συναίσθημα αυτό μίας συσσωρευμένης υπεροχής δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση έκφραση μίας επιθυμίας επιβολής και κυριαρχίας επί των άλλων. Έχω επίγνωση του γεγονότος ότι σε ορισμένες περιπτώσεις έχουμε διογκώσει τη λατρεία αυτού του συναισθήματος της υπεροχής, αυτό ωστόσο υπήρξε αναγκαίο προκειμένου στην εκκίνηση να αφυπνίσουμε τους Γερμανούς έντονα ώστε να τους θέσουμε στον ορθό δρόμο.
Στην ουσία των πραγμάτων, μία υπέρμετρα έντονη ώθηση προς έναν προσανατολισμό, συνεπάγεται μία βίαιη ώθηση προς την ενάντια κατεύθυνση. Βεβαίως όλες αυτές οι μεταβολές δεν δύνανται να πραγματωθούν εντός μίας ημέρας. Απαιτείται η βραδεία επίδραση του χρόνου. Ο Φρειδερίκος ο Μέγας έχει αναδειχθεί ως ο αυθεντικός εμπνευστής του πρωσικού προτύπου. Πρακτικά, διανύθηκαν δύο ή τρεις γενεές προκειμένου να αποκρυσταλλωθεί το πρότυπο αυτό και πριν ο πρωσικός τύπος καταστεί χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε Πρώσου. Η φυλετική υπερηφάνεια μας δεν έχει χαρακτήρα επιθετικό, πλην του σημείου εκείνου που αφορά την εβραϊκή φυλή. Υιοθετούμε τον όρο «εβραϊκή φυλή» χάριν σαφήνειας και ευκολίας, διότι στην πραγματικότητα από βιολογικής-γενετικής απόψεως δεν υφίσταται εβραϊκή φυλή. Υφίσταται ωστόσο μία κοινότητα στην οποία ανταποκρίνεται ο όρος αυτός και της οποίας η ύπαρξη καθίσταται αποδεκτή και από τους ίδιους τους εβραίους. Συνιστά μία πνευματικά ομοιογενή κοινότητα, στην οποία οι ανά τον κόσμο εβραίοι προσχωρούν εθελουσίως ως μέλη της, ασχέτως της τοποθεσίας στην οποία διαβιούν και της χώρας στην οποία κατοικούν. Σε αυτή την κατηγορία υπάρξεων αποδίδουμε την επωνυμία της εβραϊκής φυλής, η οποία, σημειωτέον, δεν αποτελεί θρησκευτική κοινότητα, παρ’ όλο που η εβραϊκή θρησκεία επιστρατεύεται ως πρόφαση ώστε να παρουσιάζεται παραπλανητικά ως τέτοια. Ούτε αποτελεί ένωση ομάδων που έχουν ως συνεκτικό τους δεσμό τα στοιχεία μιας κοινής θρησκείας.
Η εβραϊκή φυλή είναι κύρια και πρώτιστα μια αφηρημένη φυλή. Έλκει την καταγωγή της, όπως τα ίδια τα μέλη τους δέχονται, από την εβραϊκή θρησκεία, και η θρησκεία του ιουδαϊσμού ασκούσε μία καθορισμένη επιρροή στη διάπλαση των γενικών της χαρακτηριστικών. Πέραν όμως αυτών, δεν αποτελεί κατά κυριολεξία μία αμιγώς θρησκευτική κοινότητα, διότι στις τάξεις της δέχεται επί ίσοις όροις τους πλέον ριζοσπάστες άθεους και ταυτόχρονα τους πιο ευσεβείς πιστούς. Σε αυτά θα πρέπει να συνυπολογιστούν και οι δεσμοί που σχηματίσθηκαν από διώξεις αιώνων, παρά το γεγονός ότι οι εβραίοι λησμονούν, επειδή τους εξυπηρετεί, πως τις διώξεις αυτές τις προκάλεσαν αυτοί οι ίδιοι. Ο εβραϊσμός δεν διαθέτει τα ανθρωπολογικά εκείνα χαρακτηριστικά γνωρίσματα τα οποία θα του προσέδιδαν τη σφραγίδα μίας ομοιογενούς φυλής. Δεν είναι δυνατόν, ωστόσο, να αρνηθεί κάποιος πως κάθε εβραίος ανά τον κόσμο διαθέτει μερικές σταγόνες καθαρού εβραϊκού αίματος στις φλέβες του. Αν αυτό δεν ίσχυε, θα ήταν αδύνατο να αιτιολογήσει κανείς την ύπαρξη ορισμένων φυσικών χαρακτηριστικών, τα οποία είναι κοινά σε όλους τους εβραίους, από το γκέτο της Βαρσοβίας έως τα παζάρια του Μαρόκου και αυτά τα χαρακτηριστικά είναι η φοβερή μύτη, τα διεφθαρμένα ρουθούνια κ.α.
Μία φυλή που αποτελεί νοητικό προϊόν συνιστά κάτι πιο στέρεο και περισσότερο διαρκές από μια απλή φυλή. Μεταφέρατε έναν Γερμανό στις Ηνωμένες Πολιτείες και θα τον μεταβάλλετε σε Αμερικανό. Ο εβραίος όμως παραμένει αμετάβλητα εβραίος, οπουδήποτε κι αν βρεθεί, καθώς πρόκειται για μία ύπαρξη την οποία κανένα περιβάλλον δεν δύναται να αφομοιώσει. Η ιδιομορφία της πνευματικής δομής της φυλής του, καθιστά τον εβραίο απρόσβλητο από τις αφομοιωτικές τάσεις. Η τεράστια επιρροή που άσκησαν κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα, παρείχε στους εβραίους μία αίσθηση δυνάμεως και τους ώθησε στο να απορρίψουν την μάσκα. Και ήταν ακριβώς αυτό το γεγονός που μας συνειδητοποίησε ώστε να τους αντιμετωπίσουμε ακριβώς σαν εβραίους. Ενθυμούμενοι μάλιστα τον βαθμό ευπιστίας των Γερμανών, θα κατανοήσετε πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε έναντι των πλέον θανάσιμων εχθρών μας, ακριβώς γι’ αυτή την επίδειξη ειλικρίνειας εκ μέρους τους.
Απέναντι στους εβραίους, υπήρξα απόλυτα ειλικρινής και τίμιος. Στα πρόθυρα του πολέμου τους απηύθηνα την έσχατη προειδοποίηση. Τους κατέστησα σαφές ότι εάν δρομολογήσουν έναν άλλο πόλεμο θα σταθώ απέναντι τους αμείλικτος και πως θα εξοντωθούν σαν παράσιτα σε ολόκληρη την Ευρώπη, άπαξ δια παντός. Σε αυτή μου την προειδοποίηση η εβραϊκή απάντηση ήρθε ως κήρυξη πολέμου, διακηρύσσοντας οι σιωνιστές πως οπουδήποτε στον κόσμο υπάρχει ακόμη και ένας εβραίος, υφίσταται ένας εχθρός της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Κατόπιν τούτου ανοίξαμε το εβραϊκό απόστημα, με αποτέλεσμα ο κόσμος του μέλλοντος να μας ευγνωμονεί αιώνια. {…}