Νικητές των εκλογών ανεδείχθησαν οι σοσιαλδημοκράτες, που θα αντικαταστήσουν την συμμαχική κυβέρνηση των συντηρητικών, μετριοπαθών και «λαϊκών» κομμάτων, εντός ενός πλήρως συγκεχυμένου πολιτικού σκηνικού, όπου πλήθος μικρών κομμάτων με ασήμαντες και επουσιώδεις ιδεολογικοπολιτικές διαφοροποιήσεις ανταγωνίζονται για κάποιο μερίδιο εξουσίας.
Δύο εκ των πολιτικών σχηματισμών που συμμετείχαν στις εκλογές χρήζουν μεγαλύτερης προσοχής και μελέτης. Καίτοι με μία πρόχειρη ματιά μοιάζει να αποτελούν αντίθετους πόλους, ένας οξυδερκής παρατηρητής θα διαπιστώσει αμέσως ότι δεν πρόκειται παρά για τα δύο “άκρα” ενός πλήρως προκαθωρισμένου και κατευθυνομένου αυτοκλειστού πολιτικού συστήματος, που ελέγχει και διαμορφώνει την συνείδηση του, κατά τα άλλα πρωτοπόρου και φύσει εξαιρετικά ικανού, πλην πλήρως ναρκωμένου, αυτού έθνους. Το πρώτο πολιτικό κόμμα στο οποίο θα αναφερθούμε είναι οι περιβόητοι «Σουηδοί Δημοκράτες», που τόσο έχουν διχάσει την σουηδική κοινωνία, και το δεύτερο, που παρά την ασίγαστη και εξόφθαλμη προβολή και υποστήριξη υπό των ΜΜΕ δεν κατάφερε να κερδίσει κάποια βουλευτική έδρα, η «Φεμινιστική Πρωτοβουλία». Ο βαρύγδουπος τίτλος του τελευταίου υποδεικνύει κατά πολύ και τον πολιτικό του προσανατολισμό, ωστόσο οι ιδέες και αντιλήψεις που προωθεί είναι τόσο εξοργιστικές και ακραίες, που χρήζουν ιδιαιτέρας παρουσιάσεως. Υποσχόμεθα στους αναγνώστες μας ότι θα αφιερώσουμε ένα εκτενές άρθρο στην παρουσίαση αξιοπρόσεκτων σημείων του πολιτικού του μανιφέστου.
Οι Σουηδοί Δημοκράτες (Σ.Δ.) είναι ένα σχετικά νέο κόμμα, το οποίο με ποσοστό 5,7% κατάφερε στις εκλογές του 2010 να εισέλθει στο κοινοβούλιο, ποσοστό που υπερδιπλασίασε στις τελευταίες εκλογές (13%), με αποτέλεσμα να είναι πια το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα, μετά τους σοσιαλοδημοκράτες και τους μετριοπαθείς (“συντηρητικούς”), και να συνορίζει σε κάποιο βαθμό τις πολιτικές εξελίξεις. Στις πρόσφατες ευρωεκλογές είχε λάβει το 9,7% των ψήφων.
Πρόκειται για ένα γνήσιο αστικό, δημοκρατικό κόμμα με έμφαση στην παράδοση και την οικογένεια και με σημαία του τον περιορισμό της μαζικής εισροής μεταναστών στην σουηδική επικράτεια. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια τα σουηδικά ΜΜΕ βομβαρδίζουν τους αποπροσανατολισμένους και συμβιβασμένους πολίτες με μία ανελέητη προπαγάνδα για τους δήθεν ρατσιστές των Σ.Δ., που αποτελούνται κυρίως από πρώην και νυν “ναζί”, οι οποίοι εχθρεύονται αδικαιολογήτως τους ταλαίπωρους μετανάστες και θέλουν να υπονομεύσουν τις κοινά αποδεκτές δημοκρατικές και ανθρωπιστικές αξίες της χώρας (δηλ. του «μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώστε» – και καμία κριτική επ᾿ αυτού ανεκτή!), «αμαυρώνοντας» την διεθνή εικόνα της και «διαφθείροντας» την νεολαία, καλώντας μάλιστα τον λαό σε μαζική συσπείρωση έναντι της «ρατσιστικής απειλής» και αποκλεισμό των μελών και υποστηρικτών τους από κάθε βήμα, δημόσιο ή ιδιωτικό. Η ανταπόκριση του λαού, ωστόσο, είναι διφορούμενη. Πολλοί υιοθετούν, ενστικτωδώς σχεδόν, την εχθρότητα προς το κόμμα και συμπλέουν με την συστημική προπαγάνδα που εκμεταλλεύεται το πειθήνιο και αντι-στασιαστικό πνεύμα συμμορφώσεως των βορείων λαών προς την εκάστοτε εξουσία. Ωστόσο, πολλοί άλλοι – 800.000 χιλιάδες περίπου σε πληθυσμό 10 εκ. – την αγνοούν και τους υποστηρίζουν.
Εκ πρώτης όψεως η εξέλιξη των Σ.Δ. και η «αιφνιδιαστική» εκλογική τους επιτυχία συμβαδίζει με την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων ανά την Ευρώπη και φαίνεται να έχει ακόμη περισσότερες ομοιότητες με την πορεία της «Χρυσής Αυγής» στην χώρα μας, λόγω και των εκλογοποσοτικών ομοιοτήτων. Η γενικευμένη εισροή αλλοφύλων μεταναστών στην Ευρώπη και τα τεράστια ποσά που απαιτούνται για την συντήρησή τους, η ανάμειξη των πληθυσμών και η διεθνοποίηση, η μετατροπή άλλοτε πανέμορφων πόλεων σε μιαρά αφροασιατικά γκέτο, η επιβολή φιλελευθέρων αρχών και ιδεοληψιών με ταυτόχρονη άρνηση και αποδόμηση θεμελιωδών ιστορικών αξιών και παραδόσεων ήταν φυσικό ότι θα οδηγούσε σε κάποια μορφή αντιδράσεως, την οποία το διεθνές οικονομικοπολιτικό κατεστημένο, με πρωτεργάτες τους υπερατλαντικούς, κυρίως, “περιουσίους” και τους εν Ευρώπη υποτακτικούς τους, προέβλεψε και αντιμετώπισε με τρομερή επιτυχία, κατά παλαιάν τους δοκιμασμένη συνταγή, ήτοι φαλκιδεύοντας και κατασκευάζοντας το ακινδυνότερο υποκατάστατο, ήτοι προωθώντας και υποστηρίζοντας (και όχι πάντα κρυφά) κόμματα-μαριονέτες, τα οποία υπό τον μανδύα ενός επιφανειακού και εσωτερικώς φαλκιδευμένου αντιδιεθνισμού, πατριωτισμού, εθνικισμού και αντισυστημικής επαναστατικότητος συλλέγουν, εξομαλύνουν και καθυποτάσσουν στο Σύστημα και προς όφελός τους κάποιους αγωνιώντες αδαείς, απλούς αγανακτισμένους και απελπισμένους πολίτες χωρίς σοβαρό ιδεακό υπόβαθρο.
Πολλά τα παραδείγματα αντιστοίχων πολιτικών σχηματισμών στην Ευρώπη με παρόμοιο ρόλο στο Σύστημα και με ακόμη περισσότερες ιδεολογικές, δομικές και λειτουργικές ομοιότητες · παρόμοια δε και η αντιμετώπισίς των από τα ΜΜΕ και το πολιτικό κατεστημένο. Οι Σ.Δ. δεν αποτελούν διόλου την εξαίρεση παρά μάλλον επαληθεύουν τον θλιβερό κανόνα. Μία πρόχειρη ανάλυση του πολιτικού και ιδεολογικού χαρακτήρος των διακηρύξεων, των δράσεων και του ύφους του κόμματος αυτού, σε συνδυασμό με μία απλή παρατήρηση των στελεχών, μελών και υποστηρικτών του, οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι δεν είναι οι αιμοβόροι και ύπουλοι “ρατσιστές” που διατείνονται τα ΜΜΕ ούτε φυσικά, πολλῷ μᾶλλον, οι φωτισμένοι επαναστάτες που θα λύσουν τα δεσμά της τυρρανικής πολιτικής ορθότητος και θα απελευθερώσουν την Σουηδία από προδότες και αλλοφύλους… Αντιθέτως! Πρόκειται για συνηθισμένους πολίτες μέσου και χαμηλού, κυρίως, μορφωτικού επιπέδου, από όλες τις οικονομικές τάξεις – και, μάλιστα, από όλες τις φυλές, τα έθνη και τις θρησκευτικές κοινότητες, που συναποτελούν την πολυφυλετική, σύγχρονη σουηδική κοινωνία. Μεταξύ δε αυτών ανευρίσκονται και πολλοί εβραίοι, τόσο στελέχη αλλά και…φανατικοί οπαδοί.
Άκρως αποκαλυπτική είναι και η προεκλογική τηλεοπτική διαφήμιση των Σ.Δ. (http://www.youtube.com/watch?v=YuK4MjrGbCU), όπου ένας μελαμψός, γεμάτος αυτοπεποίθηση νεαρός, νεγροσημιτικής καταγωγής, και μία νεαρή από την άπω ανατολή μας ενημερώνουν σε άψογα σουηδικά πως ‹‹Ο ρατσισμός είναι κατάπτυστος και προκάλεσε το μεγαλύτερο έγκλημα του 20ού αιώνος›› και πως ‹‹η προστασία του πολιτισμού «μας», της χώρας «μας» και της ιστορίας «μας» (;;;!!!) δεν είναι ρατσισμός››.
Σε ποιά χώρα και ποιαν ιστορία «τους» αναφέρονται άραγε;
Τίθεται επίσης το εξής ερώτημα: εφ᾿ όσον ο εν λόγω νεαρός, μετανάστης δευτέρας η τρίτης γενιάς θεωρείται απολύτως αποδεκτός ψηφοφόρος ή μέλος του κόμματος, γιατί να μη δώσουν μία ευκαιρία και στους πιο πρόσφατους μετανάστες να τεκνοποιήσουν και να πολλαπλασιαστούν; Ίσως, μάλιστα, στο μέλλον και αυτοί να αποκαλούν την Σουηδία πατρίδα τους και να πυκνώνουν τις τάξεις των Σ.Δ. έναντι της επόμενης φουρνιάς μεταναστών…
Ο αρχηγός των Σ.Δ. Jimmie Åkesson έχει επιβάλει εντός του κόμματος τακτική “μηδενικής ανοχής” σε εκδηλώσεις “ρατσισμού”, ξενοφοβίας και διακρίσεων, που οδήγησε στην διαγραφή απλών μελών έως και κοινοβουλευτικών υποψηφίων, μόλις η αριστερή λογοκρισία ανεκάλυψε συμπεριφορές και σχόλια, κυρίως στο διαδίκτυο, που «προσέβαλλαν» μετανάστες και αλλοφύλους, ακόμη και εάν συχνά επρόκειτο για ήπιες επικριτικές παρατηρήσεις απέναντι κυρίως σε πράξεις και εκδηλώσεις που κοινώς θεωρούνται στην Σουηδία ανήθικες και μη αποδεκτές! Το Σύστημα δεν έχει ανάγκη να ανησυχεί για την εκδήλωση “ρατσιστικών” τάσεων εντός του κόμματος, καθώς τον ρόλο αυτό έχει αναλάβει η ίδια η διοίκησή του!
Πρόκειται για την γνωστή, εύπεπτη όσο και παραπλανητική συνταγή ενός πολιτικού κόμματος το οποίο, με πρόφαση τον περιορισμό της μαζικής μεταναστεύσεως που οι λοιποί αρνούνται καν να συζητήσουν, υποκλέπτει ψήφους από αδαείς και ευκολόπιστους, επί μίας συγκεχυμένης ‒ αν όχι ανύπαρκτης ‒ ιδεολογικής βάσεως, όπου η φυσική πραγματικότης, η ιστορική παράδοση και η κοινή λογική διαστρεβλώνονται και αναμειγνύονται με σύγχρονες δογματικές παραδοχές, συμβάσεις και στρεβλώσεις ‒ θριάμβους της πολιτικής ορθότητος και της πολυφυλετικής προπαγάνδας ‒, με απώτερο σκοπό τον απόλυτο έλεγχο και την ακίνδυνη εκτόνωση ενδεχομένως αφυπνιζομένων συνειδήσεων.
Η αληθής κατανόηση και συνειδητοποίηση της θεμελιώδους και κεντρικῆς βαρύτητος εννοίας της Φυλής και του Αίματος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την δόμηση ακλονήτων εσωτερικών, ιδεολογικών θεμελίων, επί των οποίων και μόνον καθίσταται δυνατή η οία στοιχειώδης απόπειρα ιδρύσεως και αναπτύξεως σοβαρού πολιτικού φορέως, πράγματι ικανού να αντιμετωπίσει τον επικείμενο φυλετικό αφανισμό των Λευκών πληθυσμών και να επιφέρει την εθνοφυλετική τους αναγέννηση.
Η στελέχωση και υποστήριξη μετριοπαθών, ακροδεξιών υβριδικών κομμάτων με πατριωτικές και εθνικιστικές κορώνες που, όμως, διόλου δεν συμβαδίζουν με κεντρικά τους αντιφυλετικά και αντι-αριστοκρατικά στοιχεία, που τα καθιστούν ακόμη ένα ιδιοτελές συμπίλημα φατριών και συμφερόντων, καλύπτον κάποιο «πολιτικό κενό», προς συν-νομήν της δημοκρατικής πίτας-λείας, αποτελούν επιλογές που εκπηγάζουν από την ιδιοτελή φαυλότητα των δραττομένων και την ανικανότητα των προσερχομένων να αναγνωρίσουν θεμελιώδεις φυσικές πραγματικότητες, ανικανότητα συναφή προς την δειλία προ των επιπτώσεων που μπορεί να έχει η ουσιαστική αμφισβήτηση των “ιερών” αγελάδων της παρηκμασμένης Δύσεως: δειλία που, ἔχοντας πια φωλιάσει στις πτοημένες καρδιές των αδιακόπως βαλλομένων λευκών ανδρών, προ παντός, τους εμποδίζει να θεωρήσουν τον Κόσμο όπως πραγματικώς έχει και να αναγνωρίσουν και πράξουν το αληθινό Καθήκον τους.
Σε ποιά χώρα και ποιαν ιστορία «τους» αναφέρονται άραγε;
Τίθεται επίσης το εξής ερώτημα: εφ᾿ όσον ο εν λόγω νεαρός, μετανάστης δευτέρας η τρίτης γενιάς θεωρείται απολύτως αποδεκτός ψηφοφόρος ή μέλος του κόμματος, γιατί να μη δώσουν μία ευκαιρία και στους πιο πρόσφατους μετανάστες να τεκνοποιήσουν και να πολλαπλασιαστούν; Ίσως, μάλιστα, στο μέλλον και αυτοί να αποκαλούν την Σουηδία πατρίδα τους και να πυκνώνουν τις τάξεις των Σ.Δ. έναντι της επόμενης φουρνιάς μεταναστών…
Ο αρχηγός των Σ.Δ. Jimmie Åkesson έχει επιβάλει εντός του κόμματος τακτική “μηδενικής ανοχής” σε εκδηλώσεις “ρατσισμού”, ξενοφοβίας και διακρίσεων, που οδήγησε στην διαγραφή απλών μελών έως και κοινοβουλευτικών υποψηφίων, μόλις η αριστερή λογοκρισία ανεκάλυψε συμπεριφορές και σχόλια, κυρίως στο διαδίκτυο, που «προσέβαλλαν» μετανάστες και αλλοφύλους, ακόμη και εάν συχνά επρόκειτο για ήπιες επικριτικές παρατηρήσεις απέναντι κυρίως σε πράξεις και εκδηλώσεις που κοινώς θεωρούνται στην Σουηδία ανήθικες και μη αποδεκτές! Το Σύστημα δεν έχει ανάγκη να ανησυχεί για την εκδήλωση “ρατσιστικών” τάσεων εντός του κόμματος, καθώς τον ρόλο αυτό έχει αναλάβει η ίδια η διοίκησή του!
Πρόκειται για την γνωστή, εύπεπτη όσο και παραπλανητική συνταγή ενός πολιτικού κόμματος το οποίο, με πρόφαση τον περιορισμό της μαζικής μεταναστεύσεως που οι λοιποί αρνούνται καν να συζητήσουν, υποκλέπτει ψήφους από αδαείς και ευκολόπιστους, επί μίας συγκεχυμένης ‒ αν όχι ανύπαρκτης ‒ ιδεολογικής βάσεως, όπου η φυσική πραγματικότης, η ιστορική παράδοση και η κοινή λογική διαστρεβλώνονται και αναμειγνύονται με σύγχρονες δογματικές παραδοχές, συμβάσεις και στρεβλώσεις ‒ θριάμβους της πολιτικής ορθότητος και της πολυφυλετικής προπαγάνδας ‒, με απώτερο σκοπό τον απόλυτο έλεγχο και την ακίνδυνη εκτόνωση ενδεχομένως αφυπνιζομένων συνειδήσεων.
Η αληθής κατανόηση και συνειδητοποίηση της θεμελιώδους και κεντρικῆς βαρύτητος εννοίας της Φυλής και του Αίματος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την δόμηση ακλονήτων εσωτερικών, ιδεολογικών θεμελίων, επί των οποίων και μόνον καθίσταται δυνατή η οία στοιχειώδης απόπειρα ιδρύσεως και αναπτύξεως σοβαρού πολιτικού φορέως, πράγματι ικανού να αντιμετωπίσει τον επικείμενο φυλετικό αφανισμό των Λευκών πληθυσμών και να επιφέρει την εθνοφυλετική τους αναγέννηση.
Η στελέχωση και υποστήριξη μετριοπαθών, ακροδεξιών υβριδικών κομμάτων με πατριωτικές και εθνικιστικές κορώνες που, όμως, διόλου δεν συμβαδίζουν με κεντρικά τους αντιφυλετικά και αντι-αριστοκρατικά στοιχεία, που τα καθιστούν ακόμη ένα ιδιοτελές συμπίλημα φατριών και συμφερόντων, καλύπτον κάποιο «πολιτικό κενό», προς συν-νομήν της δημοκρατικής πίτας-λείας, αποτελούν επιλογές που εκπηγάζουν από την ιδιοτελή φαυλότητα των δραττομένων και την ανικανότητα των προσερχομένων να αναγνωρίσουν θεμελιώδεις φυσικές πραγματικότητες, ανικανότητα συναφή προς την δειλία προ των επιπτώσεων που μπορεί να έχει η ουσιαστική αμφισβήτηση των “ιερών” αγελάδων της παρηκμασμένης Δύσεως: δειλία που, ἔχοντας πια φωλιάσει στις πτοημένες καρδιές των αδιακόπως βαλλομένων λευκών ανδρών, προ παντός, τους εμποδίζει να θεωρήσουν τον Κόσμο όπως πραγματικώς έχει και να αναγνωρίσουν και πράξουν το αληθινό Καθήκον τους.