Ἡ ἀποθέωση τῆς ἐφημερότητος…
Ενώ τα παγκόσμια κέντρα εξουσίας επιδιώκουν την εξεύρεση λύσεως για την αντιμετώπιση της “διεθνούς οικονομικής κρίσεως”,ή τουλάχιστον παριστάνουν ότι έτσι πράττουν, στην πραγματικότητα ο πλανήτης γη μαστίζεται από μίαν άλλη, πολύ σοβαρότερη και τραγικώς εξελισσόμενη κρίση, αυτήν του περιβαλλοντικού παρασιτισμού από τους «δίποδους» κατοίκους του, που μόνο κατ’ εικόνα πλέον θυμίζουν ανθρώπους – στην καλλίτερη περίπτωση…Ταυτοχρόνως τα ίδια κέντρα, με προμετωπίδα τον δόλιο Ο.Η.Ε., παριστάνουν πως «σκέπτονται» και συσκέπτονται, όπως σήμερα καλή ώρα στην Ν. Υόρκη, για το πῶς θα αντιμετωπίσουν τα περιβαλλοντικά αυτά προβλήματα. Θυμίζουν σ᾿αυτό τους υποκριτικούς τους «προβληματισμούς» για το πῶς θα σώσουν τόσους νέους από τα ναρκωτικά, όταν τα περιβόητα «ανθρώπινα δικαιώματά» τους διασώζουν πάντα τους μικρούς και μεγάλους ναρκο-εμπόρους από μεγάλες συνέπειες, ενώ οι πόλεμοί τους ανά τον κόσμο υπό την επίκλησιν παραλλαγών των ιδίων «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», μαζί με την αυτογελοιοποίησή τους και της υποτιθεμένης «τάξεως» που επιβάλλουν, στο «ιερό» όνομα της δημοκρατίας, έχουν μεταξύ άλλων εξασφαλίσει την αναγέννηση και προστασία των καλλιεργειών που προμηθεύουν την πρώτη ύλη του εν λόγῳ εμπορίου!
Καθώς η ίδια η υπερκαταναλωτική βάση του καπιταλισμού (και του συναφούς του λιμπεραλισμού) είναι αρρήκτως κι αναποφεύκτως συνυφασμένη με τα οικονομικά και περιβαλλοντικά αδιέξοδα, αφού μοιραίως κάποτε έρχεται ο … «λογαριασμός» για την ασυδοσία – είναι μάλιστα, ειδικότερα, αρρήκτως συνυφασμένη με την ταχύτατη υποβάθμιση και τελική συντομότατη πλήρη καταστροφή του περιβάλλοντος!!!
Ο παρασιτισμός και η εκθετική ανάπτυξη, επιβεβλημένα από το ίδιο το τοκογλυφικό θεμέλιο και την καρκινώδη έκρηξη εικονικών «αξιών» και χρεών, αντικατοπτρίζονται σε μιὰ φρενήρη επιδίωξη ολοένα μεγαλύτερης παραγωγής και καταναλώσεως, ακράτου υλισμού και ελλείψεως ίχνους χαρακτήρος και αντιστάσεων εκ μέρους του «ποιμνίου», όπου οι χειρότεροι ξεπεσμένοι δίδουν τον σάπιο ρυθμό και γίνονται «πρωτοπόροι» μιας ακάθεκτης εφημερότητος και ματαιότητος, που ενσπείρεται στο ίδιο το κύτταρο του καταναλωτού κατ᾿ανάγκην, ως ὀρος επιβιώσεως, ή μάλλον αναβολής θανάτου, του θνησιγενούς Συστήματος της Αντιστροφής!
Γι᾿αυτό και «πρέπει» κάθε πραγματική, εσωτερική, μὴ υλικὴ αξία να πολεμηθεί κι εκριζωθεί, ως πρωταρχικό εμπόδιο, σε επίπεδο αρχών και συνθηκών βιωσιμότητος του Συστήματος, μέσα από τους Λαούς-θύματά του, ώστε αυτοί να ξεπέσουν ως τάχιστα σε φαιά μάζα παθιασμένων καταναλωτών, χωρίς ενοχλητικὲς εσωτερικές αξίες και ιδιαιτερότητες, χωρίς αίμα, φυλή και έθνος, καθώς αυτά ολοένα και θα ατονούν, ως η τελική αποτελμάτωση της ανθρωπότητος σε μια πάνω-κάτω ομοιοσύστατη φαιά ανθρωπομάζα ίσων κι ουσιαστικά αδιαφοροποιήτων μονάδων-καταναλωτών: μονάδων των οποίων εκάστη είναι ένα στρογγυλό μηδενικό, για το οποίο η συνοδός κι ευλογούσα σημιτοχριστιανική ηθική και δογματική διδάσκει ότι αποτελεί … αθάνατη εικόνα του θεού (Ιαχβέ) που σκέπει τον περιούσιο λαό, λαού που από τα σαπίζοντα σπαράγματα και κουφάρια μιας καταρρεούσης ανθρωπότητος οικοδόμησε το θαυμαστό αυτό Σύστημα – κατ᾿ εικόνα και καθ᾿ ομοίωσίν του!
Αυτὴ είναι η αλήθεια – και ένα είναι βέβαιο: είναι πιθανότερο ν᾿ ανατείλει αύριο ο ήλιος από την δύση παρά να την πιστοποιήσουν ευθαρσῶς και διαυγῶς, ώστε να θεμελιώσουν μία πραγματική αντιμετώπιση και του περιβαλλοντικού προβλήματος, οι έρποντες «ηγέτες» που σήμερα συνάγονται στην «Μέκκα» του καπιταλισμού, την Νέα Υόρκη (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=23106&subid=2&pubid=64068001 και http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26515&subid=2&pubid=113353033) – για να παρερμηνεύσουν και παραχώσουν για μιὰν ακόμη φορά τα προβλήματα, αποπροσανατολίζοντας κατὰ τα εφήμερά τους ήθη και μυαλά…
…καὶ ἡ πλαστική της εἰκόνα (σούπα)
Αυτός ο σύγχρονος τεχνοκρατικός «πολιτισμός», λοιπόν, έχοντας επιλέξει ως βασικό καθημερινό υλικό το πλαστικό, το οποίο κατά κόρον χρησιμοποιείται σε πληθώρα προϊόντων και συσκευασιών, αγνόησε εντούτοις το βάθος χρόνου που απαιτείται για την βιοδιάσπαση του υλικού αυτού, η οποία έχει ασύλληπτο μέσο όρο ζωής, από 450 έτη και πλέον!!! (http://wikipedia.qwika.com/en2el/Biodegradation πίνακας ζωής υλικών). Αν μάλιστα συνυπολογιστούν οι υπόγειες εγκαταστάσεις πυρηνικών αποβλήτων, των οποίων η περίοδος ημιζωής ξεπερνά ορισμένες εκατοντάδες εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια έτη, η τραγικότης της όλης καταστάσεως μεγεθύνεται… (http://www.physics4u.gr/nuclear/radio5.html) Χωρίς να διαθέτει ο πλανήτης μας μηχανισμούς φυσικής διασπάσεως των πλαστικών αποβλήτων που δέχεται και χωρίς ο ανθρώπινος παράγων να λαμβάνει υπ’ όψιν του αυτόν τον αντικειμενικό περιορισμό, η ανθρωπότης οδηγήθηκε σε μία υπεραφθονία χρήσης πλαστικών, τα οποία, αφού χάσουν την χρησιμότητά τους, ρίπτονται αλόγιστα στην φύση, μολύνοντάς την ανεπανόρθωτα. Πολλές φορές οι χωματερές προχωρούν ατελώς στην καύση των απορριμμάτων, με μεγάλη επιβάρυνση αέρος και εδάφους φυσικά, ωστόσο στις περισσότερες περιπτώσεις τα απορρίμματα ρίπτονται μαζικώς και οργανωμένα στους ωκεανούς. Το πρόβλημα όμως των απορριμμάτων δεν εξαφανίζεται έτσι ως διά μαγείας, ακόμη και αν αυτό θέλουν να πιστεύουν οι εταιρείες διαχειρίσεως απορριμμάτων που απλώς τα «εξαφανίζουν» για λίγο, αποκομίζοντας με αυτό το «μαγικό κόλπο» τρομερά χρηματιστηριακά κέρδη, ακόμα και κρατικές επιχορηγήσεις. Το πρόβλημα, λοιπόν, των απορριμμάτων επιστρέφει κυριολεκτικώς ως δίνη που στροβιλίζεται στην επιφάνεια του ωκεανού, έχοντας το διπλάσιο μέγεθος από την ήπειρο της Αμερικής (!), καταδεικνύοντας με την ύπαρξή του το μέγεθος του κακού που έχει επιφέρει “ο άνθρωπος” στην γη. Το 2008 έγινε γνωστό το μέγεθος αυτής της “πλαστικής σούπας” στον Ειρηνικό ωκεανό, με την πρόβλεψη πως σε μία δεκαετία η έκτασή της μπορεί ακόμη και να διπλασιαστεί σε περίπτωση που δεν μειωθεί δραστικά η χρήση των πλαστικών.
Δυστυχώς τέτοια μείωση έως τώρα δεν συνέβη – απεναντίας: Η ρύπανση ΚΑΙ των θαλασσών συνεχίζεται εντεινομένη, με τα γνωστά (αλλά και τα ακόμη άγνωστα!) αποτελέσματα.
Αφού μόρια πλαστικού, έχοντας περάσει στον υδροφόρο ορίζοντα, καταναλώνονται από πτηνά και ψάρια (https://www.youtube.com/watch?v=dAL9Xvrg3hI) ,δεν θα μπορούσε παρά να έλθει η στιγμή που το πρόβλημα θα επέστρεφε μέσω της τροφικής αλυσίδας στον δημιουργό του. Επιστημονικές μελέτες εντοπίζουν πλέον σειρά χημικών ουσιών στον ανθρώπινο οργανισμό, οι οποίες προέρχονται από μόρια πλαστικού.
Όλα αυτά οδηγούν στο εύλογο συμπέρασμα ότι το «σιδηρούν γένος» έφτασε στο τέλος του, δίνοντας θέση σε ένα άλλο υποδεέστερο υβρίδιο του εαυτού του, «το πλαστικό γένος»…
http://www.plasticoceans.net/the-facts/health/
Είναι ο πλαστικός κι εύπλαστος από τα γνωστά κέντρα νέος «παγκόσμιος πολίτης/καταναλωτής», μόριο της παγκόσμιας σούπας της ΝΠΤΠ… Τουλάχιστον εφ᾿ όσον ακόμα κρατάει η γιορτή – και η επίχρυση αλυσίδα των αυταπατών!!!
Αυτός ο σύγχρονος τεχνοκρατικός «πολιτισμός», λοιπόν, έχοντας επιλέξει ως βασικό καθημερινό υλικό το πλαστικό, το οποίο κατά κόρον χρησιμοποιείται σε πληθώρα προϊόντων και συσκευασιών, αγνόησε εντούτοις το βάθος χρόνου που απαιτείται για την βιοδιάσπαση του υλικού αυτού, η οποία έχει ασύλληπτο μέσο όρο ζωής, από 450 έτη και πλέον!!! (http://wikipedia.qwika.com/en2el/Biodegradation πίνακας ζωής υλικών). Αν μάλιστα συνυπολογιστούν οι υπόγειες εγκαταστάσεις πυρηνικών αποβλήτων, των οποίων η περίοδος ημιζωής ξεπερνά ορισμένες εκατοντάδες εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια έτη, η τραγικότης της όλης καταστάσεως μεγεθύνεται… (http://www.physics4u.gr/nuclear/radio5.html) Χωρίς να διαθέτει ο πλανήτης μας μηχανισμούς φυσικής διασπάσεως των πλαστικών αποβλήτων που δέχεται και χωρίς ο ανθρώπινος παράγων να λαμβάνει υπ’ όψιν του αυτόν τον αντικειμενικό περιορισμό, η ανθρωπότης οδηγήθηκε σε μία υπεραφθονία χρήσης πλαστικών, τα οποία, αφού χάσουν την χρησιμότητά τους, ρίπτονται αλόγιστα στην φύση, μολύνοντάς την ανεπανόρθωτα. Πολλές φορές οι χωματερές προχωρούν ατελώς στην καύση των απορριμμάτων, με μεγάλη επιβάρυνση αέρος και εδάφους φυσικά, ωστόσο στις περισσότερες περιπτώσεις τα απορρίμματα ρίπτονται μαζικώς και οργανωμένα στους ωκεανούς. Το πρόβλημα όμως των απορριμμάτων δεν εξαφανίζεται έτσι ως διά μαγείας, ακόμη και αν αυτό θέλουν να πιστεύουν οι εταιρείες διαχειρίσεως απορριμμάτων που απλώς τα «εξαφανίζουν» για λίγο, αποκομίζοντας με αυτό το «μαγικό κόλπο» τρομερά χρηματιστηριακά κέρδη, ακόμα και κρατικές επιχορηγήσεις. Το πρόβλημα, λοιπόν, των απορριμμάτων επιστρέφει κυριολεκτικώς ως δίνη που στροβιλίζεται στην επιφάνεια του ωκεανού, έχοντας το διπλάσιο μέγεθος από την ήπειρο της Αμερικής (!), καταδεικνύοντας με την ύπαρξή του το μέγεθος του κακού που έχει επιφέρει “ο άνθρωπος” στην γη. Το 2008 έγινε γνωστό το μέγεθος αυτής της “πλαστικής σούπας” στον Ειρηνικό ωκεανό, με την πρόβλεψη πως σε μία δεκαετία η έκτασή της μπορεί ακόμη και να διπλασιαστεί σε περίπτωση που δεν μειωθεί δραστικά η χρήση των πλαστικών.Δυστυχώς τέτοια μείωση έως τώρα δεν συνέβη – απεναντίας: Η ρύπανση ΚΑΙ των θαλασσών συνεχίζεται εντεινομένη, με τα γνωστά (αλλά και τα ακόμη άγνωστα!) αποτελέσματα.
Αφού μόρια πλαστικού, έχοντας περάσει στον υδροφόρο ορίζοντα, καταναλώνονται από πτηνά και ψάρια (https://www.youtube.com/watch?v=dAL9Xvrg3hI) ,δεν θα μπορούσε παρά να έλθει η στιγμή που το πρόβλημα θα επέστρεφε μέσω της τροφικής αλυσίδας στον δημιουργό του. Επιστημονικές μελέτες εντοπίζουν πλέον σειρά χημικών ουσιών στον ανθρώπινο οργανισμό, οι οποίες προέρχονται από μόρια πλαστικού.
Όλα αυτά οδηγούν στο εύλογο συμπέρασμα ότι το «σιδηρούν γένος» έφτασε στο τέλος του, δίνοντας θέση σε ένα άλλο υποδεέστερο υβρίδιο του εαυτού του, «το πλαστικό γένος»…
http://www.plasticoceans.net/the-facts/health/
Είναι ο πλαστικός κι εύπλαστος από τα γνωστά κέντρα νέος «παγκόσμιος πολίτης/καταναλωτής», μόριο της παγκόσμιας σούπας της ΝΠΤΠ… Τουλάχιστον εφ᾿ όσον ακόμα κρατάει η γιορτή – και η επίχρυση αλυσίδα των αυταπατών!!!