Σε μία εποχή κατά την οποία η Ελλάς μαραζώνει δημογραφικώς έχοντας ήδη καταστεί χώρα γερόντων, δεδομένου ότι για πολλοστή χρονιά οι θάνατοι που καταγράφονται είναι πιο πολλοί από τις γεννήσεις, οι γεννήσεις αλλοδαπών είναι περισσότερες από τις γεννήσεις Ελλήνων (εντός της χώρας) – τα τελευταία στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας είναι πραγματικά σοκαριστικά, προδιαγράφοντας το τέλος υπάρξεως του ελληνικού έθνους (!) – σε μια εποχή κατά την οποία συντελείται μαζική μετακίνηση λαών από την ασιατική Ανατολή και τον αφρικανικό Νότο – με σαφή χαρακτήρα εισβολής και εποικισμού – προς τις Ευρωπαϊκές πατρίδες που αντιμετωπίζουν πλέον το φάσμα του εξισλαμισμού, αυτή την εποχή διάλεξε η γενιτσαρική ηγεσία του γενιτσαρικού υπουργείου «παιδείας» να εισαγάγει τον βαρύγδουπο θεσμό της «Πανελλήνιας Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού» με κεντρικό θεματικό άξονα – τι άλλο; «Ρατσισμός και Διαφορετικότητα, όλοι διαφορετικοί όλοι ίσοι»!!!Δεν μπορούμε να αποφύγουμε έναν σύντομο σχολιασμό αυτού του αίσχους:
1. Η επιλογή από τους γενιτσάρους που μας εξουσιάζουν, της, τεχνητής και «άνωθεν» θεσμικά επιβεβλημένης διά της επισήμου εκπαιδεύσεως, σύνδεσης μιας ημέρας αφιερωμένης – υποτίθεται – στην άθληση, με την εμετική «αντιρατσιστική» προπαγάνδα, είναι ατυχέστατη και βλακώδης, αφού ο αθλητισμός από την φύση του είναι το πεδίο στο οποίο οι φυλετικές διαφορές ήταν ανέκαθεν και εξακολουθούν να είναι περισσότερο από οπουδήποτε αλλού ευδιάκριτες, με τον πιο εντυπωσιακό μάλιστα τρόπο!
2. Η κυβέρνηση, εξαπολύοντας μέσω των σχολείων, τόσο χονδροκομμένη «αντιρατσιστική» προπαγάνδα, προσκολλώντας την σε άσχετη αφορμή, ομολογεί ουσιαστικά ότι αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα εκδηλώσεως του «ρατσιστικού φαινομένου» στα σχολεία και τις νεανικές ηλικίες. Σπεύδει κατά συνέπεια να περισώσει τα πράγματα με σπασμωδικές ενέργειες πλύσεως εγκεφάλου όπως αυτή. Ευχόμαστε για το καλό της πατρίδος μας, να μην ευδοκιμήσουν αυτές οι άθλιες μεθοδεύσεις!
3. Η άθληση αποτελεί μόνο το πρόσχημα. Το πόσο πολύ (δεν) ενδιαφέρονται για την άθληση και την υγεία του λαού οι εξουσιαστές, το φανερώνουν ήδη με την μείωση των εβδομαδιαίων ωρών που αφιερώνονται στην άθληση στα σχολεία, σε αντίθεση με τις συστάσεις των επιστημονικών και εκπαιδευτικών φορέων, διεθνώς, οι οποίοι συστήνουν καθημερινή άθληση – και σε κάθε περίπτωση όχι λιγότερο από 3 ώρες εβδομαδιαίως, στο πλαίσιο της εκπαίδευσης. Το υπουργείο “παιδείας” αντιθέτως, χωρίς ντροπή, μείωσε φέτος τις ώρες της φυσικής αγωγής στα σχολεία, σε όλες τις τάξεις. Για να αμβλύνει κάπως τις αρνητικές εντυπώσεις αυτής της μείωσης, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των ηλιθίων, χρησιμοποίησε ως άλλοθι ένα ανούσιο πυροτέχνημα-φιέστα, την «Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού», λες και αν μία μέρα το χρόνο αθληθούν λίγο περισσότερο οι μαθητές, θα λυθεί αίφνης το πρόβλημα της παχυσαρκίας και της μαλθακότητος που εξελίσσεται στο κύριο χαρακτηριστικό των εκφυλισμένων θλιβερών «νέων γενεών»…
4. Ενώ τα σχολεία είναι υποστελεχωμένα και λείπουν πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί (εξ αιτίας των αθρόων συνταξιοδοτήσεων που λόγω τρόικας δεν αναπληρώνονται), σχολεία κλείνουν, τα υπάρχοντα υποχρηματοδοτούνται και διαλύονται, το μόνο που «μας μάρανε» ήταν η καμπάνια για καταπολέμηση του «ρατσισμού», για την οποία χάθηκε μία ακόμη ολόκληρη ημέρα μαθημάτων.
Ταιριάζει απολύτως στα παρακμιακά αυτά φαινόμενα η γνωστή φράση που αποτελεί την διαχρονική επιτομή του γιουσουφακισμού: «Σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω»…
Παραθέτουμε εν συνεχεία τον χαιρετισμό του υφυπουργού παιδείας Δερμεντζόπουλου για την σημερινή ημέρα ώστε να αντιληφθεί ο καθένας πώς, τραβώντας τις έννοιες «απ’ τα μαλλιά», ο αθλητισμός συνδέεται αφύσικα με τις «αντιρατσιστικές» ψυχωτικές εμμονές…
“Χαιρετισμός του Υφυπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Αλέξανδρου Δερμεντζόπουλου για την Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού
Αγαπητά παιδιά,
Αγαπητοί καθηγητές και γονείς,
«’Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης. Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες […] χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση».
Αυτά δεν είναι δικά μου λόγια, αλλά τα πρώτα δύο άρθρα της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Όσο ιδανικά και αν ακούγονται στα αυτιά όλων μας, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, η αποδοχή του άλλου ανθρώπου και η εκτίμηση στο πρόσωπό του δεν είναι δεδομένα.
Ο φόβος για το «άγνωστο», η αμφιβολία για το «διαφορετικό» δεν μπορούν να ξεπεραστούν παρά μόνο με ένα τρόπο: με τη γνωριμία του «άλλου».
Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων από φέτος καθιερώνει μια ιδιαίτερα σημαντική και επωφελή πρωτοβουλία για όλα τα παιδία. Πρόκειται για την Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού η οποία τίθεται σε εφαρμογή στο πλαίσιο του «Κοινωνικού Σχολείου».
Ο φετινός θεματικός άξονας είναι «Ρατσισμός και Διαφορετικότητα, όλοι διαφορετικοί όλοι ίσοι».
Όλοι σας θα έχετε ακούσει για τα φαινόμενα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη από άσχημες συμπεριφορές λόγω της μη αποδοχής της διαφορετικότητας. Το φαινόμενο αυτό εκδηλώνεται με τη δυσμενή διάκριση, την περιθωριοποίηση και τον κοινωνικό αποκλεισμό των ατόμων που δέχονται ρατσιστική συμπεριφορά.
Άνθρωποι διαφορετικής καταγωγής, φυλής και θρησκείας ενσωματώνονται στην κοινωνία μας. Μαζί με τους Έλληνες πολίτες αυτής της χώρας, συγκροτούμε ένα σύνολο με διαφορετικές πολιτισμικές και πολιτιστικές καταβολές και σε μερικές περιπτώσεις και άλλες θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Το ίδιο συμβαίνει και στην εκπαίδευση. Σε πολλά από τα σχολεία φοιτούν μαθητές με καταγωγή από άλλες χώρες.
Η σημερινή εκδήλωση για την Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού είναι μια πολύ καλή και διπλή ευκαιρία αφενός για να αθληθεί το σώμα αφετέρου το πνεύμα, έτσι ώστε να αναπτυχθεί συζήτηση γύρω από το φαινόμενο του ρατσισμού.
Λέμε όχι στο ρατσισμό, λέμε ναι στην ισότητα.
Όλοι συμφωνούμε ότι το σχολείο δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιθάλπει νοσηρές εκτιμήσεις και συμπεριφορές. Τα παιδιά μας χρειάζονται ένα σχολείο ενεργητικό, συνεργατικό, κριτικό και δημιουργικό. Και για την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού θα πρέπει να εργαστούμε όλοι σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Τέλος, πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε αλλά και να ανεχόμαστε τη διαφορετικότητα, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, μια χώρα που συμβιώνουν αρμονικά Έλληνες πολίτες ανεξαρτήτως θρησκεύματος, αλλά και πολίτες τρίτων χωρών.
Ας αποτελέσει η σημερινή ημέρα ευκαιρία, όχι μόνο για χαρά και παιχνίδι αλλά και για γόνιμο προβληματισμό και συζήτηση γύρω από το ζήτημα της αποδοχής της διαφορετικότητας”.