Μία μεγάλη ἀπώλεια…
Ἐπρόκειτο γιὰ ὅλως ἰδιαίτερο καὶ χαρισματικὸ ἄτομο. Τὸν συνήντησα πρώτη φορὰ τὸ 1998, λίγο μετὰ τὸ παγκόσμιο συνέδριο τοῦ Φιλύρου ποὺ διωργάνωσα μὲ τεράστια ἐπιτυχία τὸν Ὀκτώβριο τοῦ ἰδίου ἔτους – καὶ πού, οὐσιαστικῶς, ἔθεσε τὰ θεμέλια τοῦ ΑΡΜΑτος, τοῦ ὁποίου τὸ ἔμβλημα καὶ Λάβαρο ἐπίσης ἐκεῖ γιὰ πρώτη φορὰ εἰσήχθη. Εὐφυέστατος καὶ πολυταλαντοῦχος, μὲ προχωρημένες εἰδικὲς γλωσσολογικὲς γνώσεις καὶ ἱκανότητες, ἐπίσης ἑλληνικῶν, βαθύτατα φιλέλλην, μὲ βαθειὰ γνῶσι καὶ κατανόησι τῶν Ἀρίων παραδόσεων, ἐξαιρετικὸ μουσικὸ τάλαντο καὶ μοναδικὴ ἰδεαλιστικὴ σταθερότητα καὶ Πίστι, ἦταν ἀληθῶς ὁ τύπος τοῦ Ἀρίου φιλοσόφου-πολεμιστοῦ-στρατιώτου. Τὸν ἐπεσκέφθην ἐπίσης κατὰ τὸ ἑπόμενο ἔτος, ἔκτοτε δὲ συναντηθήκαμε ἐπανειλημμένως στὴν οἰκία τῆς ἀλησμονήτου μεγάλης κυρίας τοῦ Ἐθνοκοινοτισμοῦ, τῆς Florentine Rost van Tonningen.
Πέραν τοῦ ὅτι ἦταν μιὰ ἀστείρευτη πηγὴ γνώσεων, ἐχαρακτηρίζετο ἀπὸ ἕνα βάθος πνεύματος καὶ συνειδητότητος, ποὺ ὁ ἐπιπόλαιος παρατηρητὴς τῶν ἁπτῶν πολιτικῶν ἀποσταγμάτων τους θὰ ἐκινδύνευε νὰ παραγνωρίσῃ· ἡ προσεκτικώτερη, ὅμως, ἐξέτασις τῶν πλέον ἐμπεριστατωμένων του ἀναλύσεων τὰ ἀφήνουν σαφῶς νὰ διαφανοῦν. Ἦτο ἕνα βαθὺ ἄτομο, σὲ μιὰ τόσο ῥηχὴ καὶ ἀπνευμάτιστη κοινωνία ὅπως ἡ ἀμερικανική, μὲ προφανῆ προβλήματα στὴν ἐξεύρεσι καταλλήλου δρόμου ἐκφράσεως καὶ δράσεως. Ἡ βαθειὰ αὐτὴ ἀλήθεια σχεδὸν πάντοτε παραγνωρίζεται ἀπὸ τοὺς ἐκ τοῦ χώρου (διεθνῶς) ἀσκήσαντας κριτικὴ ἐπὶ τῆς πολιτικῆς του καὶ ὀργανωτικῆς γραμμῆς.
Δὲν θὰ γράψω πολλὰ τὴν στιγμὴν αὐτή· παρ᾿ ὅτι οἱ συναντήσεις μας ἦσαν πολὺ σποραδικές, διατηρούσαμε πάντα ἐπαφή – καὶ θὰ μοῦ λείψουν καὶ οἱ πάντα ξεχωριστὲς εὐχές του ποὺ ποτὲ δὲν λησμονοῦσε νὰ μοῦ στείλῃ στὰ γενέθλιά μου. Ὑπῆρξε ὁ διάδοχος τοῦ George Lincoln Rockwell μετὰ τὴν δολοφονία του τὸ 1967 καὶ ἐχάραξε μία διαφορετικοῦ ὕφους πορεία. Ἐγνώρισε καλῶς τὴν μεγάλη Ἑλληνίδα Savitri Devi (Μαξιμιανὴ Πόρτα), ἡ ὁποία καὶ τοῦ ἤσκησε μεγάλη ἐπιρροή. Μοῦ ἀφηγήθη ἀρκετὰ ἐκ τῆς γνωριμίας του αὐτῆς.
Παραθέτω στὸ πρωτότυπο ἀμετάφραστη τὴν ἐπιστολὴ στενοῦ του φίλου, ποὺ μοῦ διεκοίνωνε τὴν θλιβερὰν εἴδησι:Ich hatt’ einen Kameraden
It is with the greatest sadness that we have to announce to you that Commander Matt Koehl died in his sleep in the night between October 9 and October 10, 2014, at the age of 79.
There are no words to express the personal loss to us who were close to him and to the Cause for which he was selflessly fighting his entire life.
His brilliant intelligence, his linguistic skills, and his great talent for music would have opened all doors to him in society, had he not chosen to follow his inner calling to fight for the National Socialist idea. This is not the time, nor the place to discuss his achievements or his disappointments. All his life he did what he found to be right, without ever thinking about the consequences for himself.
The Movement was his life – but his life was so much more than the Movement. His sense of humor, his extensive knowledge about so many things, and his inquisitive mind made it a great pleasure to be in his company. I have spent many months on the road with Matt Koehl over the last 40 years, and it was never dull. I feel a never-ending gratitude for the privilege of having known this extraordinary man, and for the knowledge he so readily shared with me. We could have our differences about this, that, or the other, but such differences were never allowed to stand in the way of our friendship. Behind the public figure Matt Koehl, the Commander, there was a private Matt Koehl, the human being that so few people ever met, but whose warmth and wit was life-giving – also when the going was rough.
He will not be forgotten!
Μὲ τὸ πέρασμά του στὴν Στρατιὰ τῆς Αἰωνιότητος, στὸ πλευρὸ τόσων ἄλλων, ἀφήνει ἕνα μεγάλο καὶ δυσαναπλήρωτο κενό. Παραμένων ὅμως ἐσαεὶ ἕνα ὅλως ἐξαιρετικὸ πρότυπο ἀδαμαντίνου χαρακτῆρος καὶ ἀκάμπτου χαλυβδίνου μαχητοῦ. Ἡ βαθειά, στεντορεία ἀλλὰ ταὐτοχρόνως ζεστὴ φωνή του καὶ ἡ ἀληθῶς στρατιωτική του φυσικὴ εἰκόνα ἀπὸ μόνα τους ἤδη φέρουν καὶ μαρτυροῦν συγκεκριμένες ἀξίες καὶ πρότυπα, σὲ μιὰν ἄνανδρη, αἰσχρὰν ἐποχὴ διαστροφῆς καὶ τρανσβεστοποιήσεως, ἐκπτώσεως καὶ εὐτελισμοῦ Ἀξιῶν καὶ Ἰδεῶν καὶ Λαβάρων. Μέσα ἀπὸ τὴν ἁγνὴ κι αὐθεντικὴ ἔκφρασι τῶν ὁποίων θὰ συνεχίσῃ νὰ εἶναι παρών.
Κι ἐκεῖ θὰ κρίνεται πολὺ περισσότερο ζωντανὸς ἀπὸ τοὺς ἀμέτρητους ἐκείνους ζωντανοὺς-νεκρούς, ποὺ δὲν μποροῦν ν᾿ ἀκούσουν καὶ ἐννοήσουν τὸ κάλεσμα τῆς Ἱστορίας στοὺς κρισίμους μας καιρούς – ἤ, ἀκόμη χειρότερα, ἐκείνους ποὺ ἀκοῦν καὶ βλέπουν ἀλλὰ δὲν τολμοῦν νὰ ἀνταποκριθοῦν μὲ γενναιότητα, αὐταπάρνησι καὶ αὐθεντικότητα, προτιμώντας τὴν ὑπαγωγή τους, ὅσῳ δύνανται, στὰ δικά τους μικροσυμφέροντα καὶ ὑπολογισμούς.
ΠΑΡΩΝ, λοιπόν, γιὰ πάντα στὶς Τάξεις τοῦ Ἀγῶνός μας ὁ διοικητὴς (Commander) Matt Koehl!
ΣτΓκ