Ο κίνδυνος επιταχύνσεως του εκφυλισμού των Ευρωπαϊκών λαών και κατ’ επέκταση αυτού η υπογεννητικότητα, η φυλετική επιμειξία και η πλήρης πολιτισμική αλλοτρίωση δεν βρίσκεται πλέον προ αλλά εντός των πυλών. Η διαστροφή της επιβαλλομένης μείξεως με αλλόφυλες πλημμυρίδες, κυρίως στις «προηγμένες» χώρες του Βορρά, καθώς και η υποταγή στην επιθετική πολιτική των σκοταδιστικών Σουνιτικών Ισλαμικών κέντρων σε ολόκληρη την Ευρώπη, αποτελούν ακραία σημάδια όχι απλής αδυναμίας λόγω γηράνσεως αλλά συντονισμένης εκφυλιστικής αφανίσεως του Λευκού Ανθρώπου και του Πολιτισμού αυτού, σχεδόν αυτοχειριασμού. Ανάμεσα στις ποικίλες μορφές αντιδράσεως σε αυτόν τον ανηλεή πόλεμο ένδοθεν διαλύσεως έχει εμφανισθεί εντόνως το τελευταίο διάστημα το ρεύμα των λεγομένων «ταυτοτικών κινήσεων» το οποίο, ξεκινώντας από την Γαλλία, έχει κατορθώσει να επεκταθεί σε αρκετές χώρες της Ευρώπης.
Τις ρίζες αυτών των κινήσεων στην μεταπολεμική Ευρώπη θα πρέπει να τις αναζητήσουμε κυρίως σε δύο προσωπικότητες οι οποίες επηρέασαν, έπλασαν και διαμορφώνουν ακόμη τον λεγόμενο χώρο της νέας δεξιάς στην Γαλλία. Μία δεξιά η οποία βέβαια ουδεμία σχέση έχει με την εγχώρια αντίστοιχη κατ’ όνομα και μόνον «δεξιά». Πρόκειται για τον Alain de Benoist και τον Guillaume Faye. Κύριοι θεωρητικοί της ομάδος GRECE ( Groupement de recherché et d’ etudes pour la civilisation Europeenne) και της Nouvelle Droite, εξέδωσαν ή συμμετείχαν σε πληθώρα περιοδικών, βιβλίων, συνεδρίων και κινήσεων κατά βάση θεωρητικών για την διαμόρφωση της σκέψεως και εν συνεχεία της πολιτικής προς μία Ευρώπη των Εθνών. Και ο μεν πρώτος παραμένει ακόμη στα ίδια επίπεδα αποστασιοποιήσεως από τον ακτιβισμό, ενῷ ο G. Faye αποτελεί ένα νέο κέντρο πολιτικού ακτιβισμού. Ειδικώς με το βιβλίο του «Αρχαιοφουτουρισμός», όπου αναζητά τον συγκερασμό της αρχαιότητος με τον σύγχρονο κόσμο, πέτυχε να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει προς τον ακτιβισμό αρκετές ομάδες.
Έχοντας ως κύρια βάση τις δύο αυτές προσωπικότητες, όπου δεν πρέπει να παραλείψουμε πως πίσω από το έργο τους διακρίνουμε την ισχυρή επιρροή του Julius Evola και του René Guenon, άρχισαν να εμφανίζονται αρκετές ομάδες στην Γαλλία οι οποίες, αποστασιοποιημένες από εκλογές και κομματικές γραμμές, ξεκίνησαν να στρέφονται προς ένα από τα βασικότερα σύγχρονα προβλήματα της Ευρώπης. Εν ολίγοις, διέκριναν την πορεία προς τον φυσικό και μεταφυσικό αφανισμό αυτής. Τις εμφανιζόμενες αυτές ομάδες ενίσχυσε άλλος ένας ισχυρός πόλος επιρροής, οι εκδόσεις Arktos. Με σημαντικό παρελθόν υπό άλλα ονόματα και άλλη ηγεσία, ο σημερινός εκδότης John Morgan αποτελεί μία από τις πιο δραστήριες προσωπικότητες του χώρου. Με έδρα για μία περίοδο ακόμη και στην Ινδία, έχει κατορθώσει να εκδώσει ή να διανείμει βιβλία από όλες σχεδόν τις σημαίνουσες προσωπικότητες του χώρου. Επιστρέφοντας στον χώρο των ταυτοτικών ομάδων, τις Γαλλικές Jeunesses Identitaires, Terre et Peuple, Bloc Identitaire, Generation Identitaire ακολούθησαν η Ισπανική Terre y Pueblo, το Νορδικό Motpol και πληθώρα άλλων παρομοίου προσανατολισμού.
Οι κύριες θέσεις του ταυτοτικού αυτού ρεύματος πηγάζουν από την βασική παραδοχή πως οποιαδήποτε αλλαγή δύναται να λάβει χώρα στην Ευρώπη προϋποθέτει αλλαγές στην πολιτιστική σύσταση των ίδιων των Ευρωπαίων. Ο κατακερματισμός της φυλετικής και της πολιτισμικής μας ταυτότητος, ο σύγχρονος εκχυδαϊσμός αξιών και ιδανικών καθώς και η λεξιλογική και συντακτική καθίζηση των γλωσσών καταδικάζουν σε αποτυχία οποιαδήποτε προσπάθεια εκλογικής-αριθμητικής επικρατήσεως οποιουδήποτε επιφανειακώς εθνοκεντρικού-εθνικιστικού κόμματος. Βάσει αυτών των πρωταρχικών αναγκών, στόχο των περισσοτέρων ομάδων απετέλεσε η ευαισθητοποίηση σε ζητήματα όπως η υπογεννητικότητα, η μετανάστευση και η ισλαμοποίηση. Την ευαισθητοποίηση αυτή προσπαθούν κυρίως να την επιτύχουν με συμβολικές ενέργειες, οι οποίες θα αναγκάσουν τον Τύπο να τις προβάλλει, επιτυγχάνοντας έτσι την δημοσιοποίηση των θέσεών τους. Καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, ανεγειρομένου τεμένους, ομάδες προστασίας σε σταθμούς του μετρό ή σε γειτονιές, μικρές συσπειρώσεις-κοινότητες οικογενειών στην ύπαιθρο και μαθήματα αυτοάμυνας αποτελούν μερικές από τις εξωστρεφείς δράσεις οι οποίες αποσκοπούν στο να εστιάσουν την προσοχή των Γάλλων τόσο σε αυτούς όσο και στα προβλήματα που αναδεικνύουν. Άλλες ομάδες συγκοινωνούν με οργανώσεις και κόμματα, εμφανώς ή μη, ενώ άλλες χαράσσουν την δική τους πορεία με τον φόβο ενίοτε του χαρακτηρισμού τους ως ρατσιστικών, εθνικοσοσιαλιστικών κ.ο.κ. Πολιτικώς η πλειοψηφία των ομάδων αυτών αποφεύγει την αναφορά ή και στρέφεται ενάντια στον εθνικοσοσιαλισμό και τον φασισμό. Επιπροσθέτως πολλές εξ αυτών αρνούνται να εστιάσουν ή να εναντιωθούν στον ρόλο και την συγκεκριμένη δράση και χαρακτήρα του ιουδαϊκού παράγοντος στις χώρες της Ευρώπης. Ο φόβος μίας νομικής απαγορεύσεώς τους, ακόμη και η αποδοχή και συμφιλίωση με τον παράγοντα αυτό σε άλλες περιπτώσεις, οδηγεί δυστυχώς πολλές φορές στην διάκριση της κάνης, αλλά όχι του σκοπευτή… Πέραν των αναφερομένων ζητημάτων δεν έχουν αναπτύξει ιδιαιτέρως θέσεις για την οικονομία ή για την εν γένει διαμόρφωση μίας νέας πολιτικής.
Μία από τις πιο δραστήριες προσωπικότητες υπήρξε από το 2013 ο νεώτατος και δραστήριος Αυστριακός συγγραφέας και φοιτητής πολιτικών επιστημών Markus Willinger, ο οποίος επιτάχυνε ακόμη περισσότερο την ανασύσταση και την δράση των ταυτοτικών κινήσεων. Τα δύο του βιβλία, ένα για την Γενιά της Ταυτότητος και ένα για την Ευρώπη των Εθνών, τα οποία η Arktos μετέφρασε στα Αγγλικά, απετέλεσαν μία εμφύσηση νιότης και δυναμισμού στον συγκεκριμένο χώρο. Το νεαρό της ηλικίας του Willinger (γεννημένος το 1992), το οποίο αποκλείει οποιαδήποτε σύνδεση με ομάδες του παρελθόντος, σε συνδυασμό με το γνωστικό του υπόβαθρο και την θέληση για δράση τον έχει μετατρέψει σε ηγετική φυσιογνωμία στον συγκεκριμένο χώρο.
Αναφερόμενοι στις πρόσφατες δράσεις του χώρου αυτού, στις αρχές Οκτωβρίου ήταν προγραμματισμένο να λάβει χώρα στην Ουγγαρία συνέδριο αρκετών κινήσεων, με την συμμετοχή μεταξύ άλλων και της Arktos και του Motpol . Η συμμετοχή όμως του Alexander Dugin στο εν λόγω συνέδριο οδήγησε την Ουγγρική κυβέρνηση , η οποία κάθε άλλο παρά επιθυμούσε την διεξαγωγή του, να το απαγορεύσει με το πρόσχημα της αναπτύξεως ρατσιστικών θεωριών και απόψεων. Βέβαια εκείνες τις μέρες έλαβε χώρα, επιτυχώς, και συνέδριο της Γαλλικής Generation Identitaire με τον Philippe Vardon στο Παρίσι.
Εν κατακλείδι, ομάδες και οργανώσεις οι οποίες δρουν στον εν λόγω «ταυτοτικό» χώρο επ᾿ ουδενί δεν θα μπορούσαν να μας αφήσουν αδιάφορους ή να μας βρουν πολεμίους, ειδικώς σε περιόδους εκφυλισμού του Λευκού Ανθρώπου. Η ανεπάρκεια καθώς και η αποτυχία των παλαιοτέρων κομματικών-πολιτικών οργανώσεων να σταθούν αντάξια των ευθυνών και της Ιδέας που φέρονται να εκπροσωπούν επιτρέπει την εμφάνιση και την επικράτηση στο προσκήνιο νεοπαγών συνόλων, δίχως αποκρυσταλλωμένη συγκρότηση ή και πολιτική δράση. Τα συγκεκριμένα σύνολα, όμως, φέρουν την ορμή, την κίνηση, την δράση και την ζωντάνια της νιότης, την οποία καλούνται να αφουγκρασθούν και να προσανατολίσουν η εμπειρία και η ωριμότητα του παρελθόντος. Ειδάλλως, όπως πολλάκις έχουμε διακρίνει και επισημάνει, η αλαζονεία και της νιότης μα και της εμπειρίας οδηγεί σε μία συνεχή ανακύκληση προς τον κατήφορο της Φυλής μας.
Έχοντας ως κύρια βάση τις δύο αυτές προσωπικότητες, όπου δεν πρέπει να παραλείψουμε πως πίσω από το έργο τους διακρίνουμε την ισχυρή επιρροή του Julius Evola και του René Guenon, άρχισαν να εμφανίζονται αρκετές ομάδες στην Γαλλία οι οποίες, αποστασιοποιημένες από εκλογές και κομματικές γραμμές, ξεκίνησαν να στρέφονται προς ένα από τα βασικότερα σύγχρονα προβλήματα της Ευρώπης. Εν ολίγοις, διέκριναν την πορεία προς τον φυσικό και μεταφυσικό αφανισμό αυτής. Τις εμφανιζόμενες αυτές ομάδες ενίσχυσε άλλος ένας ισχυρός πόλος επιρροής, οι εκδόσεις Arktos. Με σημαντικό παρελθόν υπό άλλα ονόματα και άλλη ηγεσία, ο σημερινός εκδότης John Morgan αποτελεί μία από τις πιο δραστήριες προσωπικότητες του χώρου. Με έδρα για μία περίοδο ακόμη και στην Ινδία, έχει κατορθώσει να εκδώσει ή να διανείμει βιβλία από όλες σχεδόν τις σημαίνουσες προσωπικότητες του χώρου. Επιστρέφοντας στον χώρο των ταυτοτικών ομάδων, τις Γαλλικές Jeunesses Identitaires, Terre et Peuple, Bloc Identitaire, Generation Identitaire ακολούθησαν η Ισπανική Terre y Pueblo, το Νορδικό Motpol και πληθώρα άλλων παρομοίου προσανατολισμού.
Οι κύριες θέσεις του ταυτοτικού αυτού ρεύματος πηγάζουν από την βασική παραδοχή πως οποιαδήποτε αλλαγή δύναται να λάβει χώρα στην Ευρώπη προϋποθέτει αλλαγές στην πολιτιστική σύσταση των ίδιων των Ευρωπαίων. Ο κατακερματισμός της φυλετικής και της πολιτισμικής μας ταυτότητος, ο σύγχρονος εκχυδαϊσμός αξιών και ιδανικών καθώς και η λεξιλογική και συντακτική καθίζηση των γλωσσών καταδικάζουν σε αποτυχία οποιαδήποτε προσπάθεια εκλογικής-αριθμητικής επικρατήσεως οποιουδήποτε επιφανειακώς εθνοκεντρικού-εθνικιστικού κόμματος. Βάσει αυτών των πρωταρχικών αναγκών, στόχο των περισσοτέρων ομάδων απετέλεσε η ευαισθητοποίηση σε ζητήματα όπως η υπογεννητικότητα, η μετανάστευση και η ισλαμοποίηση. Την ευαισθητοποίηση αυτή προσπαθούν κυρίως να την επιτύχουν με συμβολικές ενέργειες, οι οποίες θα αναγκάσουν τον Τύπο να τις προβάλλει, επιτυγχάνοντας έτσι την δημοσιοποίηση των θέσεών τους. Καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, ανεγειρομένου τεμένους, ομάδες προστασίας σε σταθμούς του μετρό ή σε γειτονιές, μικρές συσπειρώσεις-κοινότητες οικογενειών στην ύπαιθρο και μαθήματα αυτοάμυνας αποτελούν μερικές από τις εξωστρεφείς δράσεις οι οποίες αποσκοπούν στο να εστιάσουν την προσοχή των Γάλλων τόσο σε αυτούς όσο και στα προβλήματα που αναδεικνύουν. Άλλες ομάδες συγκοινωνούν με οργανώσεις και κόμματα, εμφανώς ή μη, ενώ άλλες χαράσσουν την δική τους πορεία με τον φόβο ενίοτε του χαρακτηρισμού τους ως ρατσιστικών, εθνικοσοσιαλιστικών κ.ο.κ. Πολιτικώς η πλειοψηφία των ομάδων αυτών αποφεύγει την αναφορά ή και στρέφεται ενάντια στον εθνικοσοσιαλισμό και τον φασισμό. Επιπροσθέτως πολλές εξ αυτών αρνούνται να εστιάσουν ή να εναντιωθούν στον ρόλο και την συγκεκριμένη δράση και χαρακτήρα του ιουδαϊκού παράγοντος στις χώρες της Ευρώπης. Ο φόβος μίας νομικής απαγορεύσεώς τους, ακόμη και η αποδοχή και συμφιλίωση με τον παράγοντα αυτό σε άλλες περιπτώσεις, οδηγεί δυστυχώς πολλές φορές στην διάκριση της κάνης, αλλά όχι του σκοπευτή… Πέραν των αναφερομένων ζητημάτων δεν έχουν αναπτύξει ιδιαιτέρως θέσεις για την οικονομία ή για την εν γένει διαμόρφωση μίας νέας πολιτικής.
Μία από τις πιο δραστήριες προσωπικότητες υπήρξε από το 2013 ο νεώτατος και δραστήριος Αυστριακός συγγραφέας και φοιτητής πολιτικών επιστημών Markus Willinger, ο οποίος επιτάχυνε ακόμη περισσότερο την ανασύσταση και την δράση των ταυτοτικών κινήσεων. Τα δύο του βιβλία, ένα για την Γενιά της Ταυτότητος και ένα για την Ευρώπη των Εθνών, τα οποία η Arktos μετέφρασε στα Αγγλικά, απετέλεσαν μία εμφύσηση νιότης και δυναμισμού στον συγκεκριμένο χώρο. Το νεαρό της ηλικίας του Willinger (γεννημένος το 1992), το οποίο αποκλείει οποιαδήποτε σύνδεση με ομάδες του παρελθόντος, σε συνδυασμό με το γνωστικό του υπόβαθρο και την θέληση για δράση τον έχει μετατρέψει σε ηγετική φυσιογνωμία στον συγκεκριμένο χώρο.
Αναφερόμενοι στις πρόσφατες δράσεις του χώρου αυτού, στις αρχές Οκτωβρίου ήταν προγραμματισμένο να λάβει χώρα στην Ουγγαρία συνέδριο αρκετών κινήσεων, με την συμμετοχή μεταξύ άλλων και της Arktos και του Motpol . Η συμμετοχή όμως του Alexander Dugin στο εν λόγω συνέδριο οδήγησε την Ουγγρική κυβέρνηση , η οποία κάθε άλλο παρά επιθυμούσε την διεξαγωγή του, να το απαγορεύσει με το πρόσχημα της αναπτύξεως ρατσιστικών θεωριών και απόψεων. Βέβαια εκείνες τις μέρες έλαβε χώρα, επιτυχώς, και συνέδριο της Γαλλικής Generation Identitaire με τον Philippe Vardon στο Παρίσι.
Εν κατακλείδι, ομάδες και οργανώσεις οι οποίες δρουν στον εν λόγω «ταυτοτικό» χώρο επ᾿ ουδενί δεν θα μπορούσαν να μας αφήσουν αδιάφορους ή να μας βρουν πολεμίους, ειδικώς σε περιόδους εκφυλισμού του Λευκού Ανθρώπου. Η ανεπάρκεια καθώς και η αποτυχία των παλαιοτέρων κομματικών-πολιτικών οργανώσεων να σταθούν αντάξια των ευθυνών και της Ιδέας που φέρονται να εκπροσωπούν επιτρέπει την εμφάνιση και την επικράτηση στο προσκήνιο νεοπαγών συνόλων, δίχως αποκρυσταλλωμένη συγκρότηση ή και πολιτική δράση. Τα συγκεκριμένα σύνολα, όμως, φέρουν την ορμή, την κίνηση, την δράση και την ζωντάνια της νιότης, την οποία καλούνται να αφουγκρασθούν και να προσανατολίσουν η εμπειρία και η ωριμότητα του παρελθόντος. Ειδάλλως, όπως πολλάκις έχουμε διακρίνει και επισημάνει, η αλαζονεία και της νιότης μα και της εμπειρίας οδηγεί σε μία συνεχή ανακύκληση προς τον κατήφορο της Φυλής μας.