Ὁ ἐμβολιασμὸς τοῦ ἰοῦ τῆς δημοκρατίας στὶς ἀθῶες ψυχὲς τῶν ἑλληνοπαίδων ξεκινάει ἀπὸ τὰ πρῶτα κιόλας χρόνια φοιτήσεως στὸ σχολεῖο, μὲ τὰ ἀπάτριδα συστηματικὰ σφυροκοπήματα τοῦ μαρξιστοφιλελευθέρου δογματισμοῦ μέσῳ σχεδὸν ὅλων τῶν μαθημάτων. Ἐδῶ θὰ περιορισθοῦμε σταχυολογικῶς σὲ κάποιες ἐνδεικτικὲς ἐπισημάνσεις, ὑποσχόμενοι νὰ ἐπανέλθουμε μὲ ἄλλες παρόμοιες μελλοντικῶς.
Τὸ κατάπτυστο μάθημα τῆς «Πολιτικῆς καὶ κοινωνικῆς ἀγωγῆς» ἀποτελεῖ θεμελιῶδες στάδιο μιᾶς καλὰ ὀργανωμένης προπαγάνδας, ποὺ κρατάει ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς ἀπόλυτης ΠΑΣΟΚοκρατείας τῆς δεκαετίας ᾿80.
Ἀφοῦ οἱ μαθηταὶ γαλουχηθοῦν στὶς ἀρχὲς τῆς ἀναξιοκρατίας καὶ τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ, στὸ γυμνάσιο καλοῦνται νὰ ἐκλέξουν πρόεδρο τοῦ 15μελοῦς. Ἕνας σώφρων νοῦς θὰ ἀποροῦσε μὲ τὴν ἐκπροσώπηση μαθητῶν σὲ μιὰ ἐπιτροπὴ συναλλαγῆς μὲ τοὺς καθηγητές. Στὴν δημοκρατία ὅμως ἀπαγορεύεται νὰ σκέφτεσαι, ὁπότε ἡ διαδικασία συνεχίζεται χωρὶς ἀντιδράσεις. Ποιὲς οἱ ἀρμοδιότητες τοῦ προέδρου τοῦ δεκαπενταμελοῦς; Μὰ φυσικά, νὰ ἀποδείξῃ ὅτι κατανοεῖ τὸν τρόπο λειτουργίας τοῦ πολιτεύματος: Ὁ πρόεδρος εἶναι αὐτὸς ποὺ παίρνει μίζες ἀπὸ τὰ … νυχτερινὰ μαγαζιὰ (!!!) προκειμένου νὰ ὀργανώσῃ τοὺς σχολικοὺς χορούς, ὁ ἴδιος κανονίζει τὴν 7ήμερη ἐκδρομὴ καὶ παίρνει προσφορὲς ἀπὸ τὰ ταξιδιωτικὰ γραφεῖα ἐξασφαλίζοντας δωρεὰν συμμετοχὴ αὐτοῦ καὶ τῶν κολλητῶν του καί, γενικά, οἱ ἀρμοδιότητές του εἶναι μιὰ μικρογραφία τῆς πολιτικῆς πραγματικότητος.
Ἀφοῦ οἱ μαθηταὶ περάσουν τὰ τὲστ πολιτικῶν φρονημάτων καὶ ἐξετασθοῦν πανελλαδικῶς μέσα ἀπὸ «ἀντικειμενικότατα» θέματα στὴν ἔκθεση, στὴν ἱστορία καὶ ἄλλα ἔξοχα (παραποιημένα) πεδία ἰδεολογικῆς ὑποβολῆς, περνοῦν πλέον στὸ πανεπιστήμιο, τὸ ἐκκολαπτήριο τῶν αὐριανῶν λαμόγιων τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ. Ἐκεῖ πέρα οἱ ἄμεσα ἀποσκοποῦντες σὲ «ῥουσφέτι» φοιτητές συμμετέχουν ἐνεργὰ στὶς «δημοκρατικὲς διαδικασίες», στὴν ἐκλογὴ καθηγητῶν καὶ στὴν διοικητικὴ διαχείριση τῶν πανεπιστημίων. Ἀπὸ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ σημεῖο ξεκινάει γιὰ τὰ καλὰ ὁ ὀχετὸς τῆς δημοκρατικῆς διαφθορᾶς: Τὸ πανεπιστήμιο παύει νὰ εἶναι ὁ ναὸς τῆς γνώσεως καὶ μετατρέπεται σὲ ἕνα ἀλισβερίσι ῥουσφετιῶν ἀνάμεσα σὲ κομματικὲς παρατάξεις καὶ καθηγητές. Τὰ κομματόσκυλα τῶν παρατάξεων παίρνουν πτυχία χωρὶς ν’ ἀνοίξουν βιβλίο καί, ἀπὸ τὴν μεριά τους, οἱ καθηγητὲς ἐξασφαλίζουν ὁποιαδήποτε πολιτικὴ καὶ ἀκαδημαϊκὴ στήριξη ἀπὸ τὸν καλοβολεμένο καὶ τεντυμποϊκὸ στρατό, ἢ μᾶλλον μαφία, τῶν κομματόσκυλων, ποὺ ἐκτρέφει ἡ ἀνώτατη δημοκρατικὴ ἐκπαίδευση.
Ὅταν πλέον κάποιος ἔχῃ ἀποφοιτήσει ἀπὸ τὸ πανεπιστήμιο, ἡ ἤδη διαμορφωμένη πολιτική του ταυτότητα λειτουργεῖ ὡς εἰσιτήριο ἢ ὡς ἀπαγορευτικὸ γιὰ τὴν ἐπαγγελματική του σταδιοδρομία. Καθένας κρίνεται βάσει τοῦ σάλιου ποὺ ξόδεψε γιὰ νὰ γλείψῃ καὶ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν κομματικῶν ἀφισσῶν ποὺ κόλλησε. Οἱ μόνοι σίγουρα βολεμένοι εἶναι τὰ ὑψηλόβαθμα στελέχη τῶν φοιτητικῶν παρατάξεων, τὰ ὁποῖα συνεχίζουν τὴν πολιτική τους ἀνέλιξη στὸ κόμμα ποὺ τόσα χρόνια ὑπηρέτησαν σὰν πιστὰ σκυλιά.
Κάπως ἔτσι , ὅπως περιγράφηκε παραπάνω ἡ πορεία κάποιου δημοκράτη ἀπὸ τὸ δημοτικὸ μέχρι τὸ πανεπιστήμιο, χτίζεται ἡ καριέρα τοῦ κάθε ἐπαγγελματία πολιτικοῦ, δηλαδὴ ἔτσι ἀναδεικνύεται ἡ ἀνεστραμμένη «ἡγετικὴ ἐλὶτ» τῆς δημοκρατίας. Τὰ ῥουσφέτια, οἱ χρηματισμοὶ καὶ ὅλες οἱ «ἀξίες» ποὺ διαρρέουν τὴν δημοκρατία ἐμφυσοῦνται στὰ μυαλὰ τῶν ἀθώων παιδικῶν ψυχῶν ἀπὸ τὰ πρῶτα κιόλας σχολικὰ χρόνια.
Τὸ δημοκρατικὸ σύστημα στηρίζεται στὴν προπαγάνδα ποὺ ἔχει καταφέρει νὰ καταστήσῃ μέρος τῆς δωρεὰν ἐκπαιδεύσεως, μὲ τὴν εὐγενικὴ σύμπραξη τῶν καθηγητῶν τῶν παιδαγωγικῶν σχολῶν καὶ τῆς ΟΛΜΕ. Ὅ,τι δὲν μπορεῖ νὰ ὁλοκληρώσῃ ἡ ἐκπαίδευση, τὸ καλύπτουν μὲ ἀπόλυτη ἐπιτυχία τὰ Μ.Μ.Ε. καὶ ἡ περιβἀλλουσα δημοκρατικὴ σῆψις, σ᾿ ἕνα φαῦλο κῦκλο ἐπιταχυνομένων ἀρνητικῶν ἀλληλεπιδράσεων.
Καὶ κάπως ἔτσι ὁ ναρκωμένος, ἀποπροσανατολισμένος κι ἀποβλακωμένος λαὸς ἀκολουθεῖ πιστὰ τὸ δόγμα τῆς δημοκρατίας – ἤ, μᾶλλον, σέρνεται καὶ κυλάει στὴν βαθειὰ κοίτη τοῦ ῥεύματος. Ἐνῷ δὲ εἶναι ἐμφανὲς ὅτι ἡ δημοκρατία μᾶς ἔφθασε ἐδῶ ποὺ φτάσαμε, κανεὶς δὲν θὰ κατηγορήσῃ τὸ πολίτευμα. Ἀντιθέτως, ὁ κόσμος ἀκολουθεῖ κι ἀκούει εὐχαρίστως τὸν κάθε ἐπιστιλπνωμένο κρετῖνο ποὺ ζητάει περισσότερη ἢ «ἄμεση» δημοκρατία. Εἶναι μιὰ σχέση ναρκομανοῦς καὶ ναρκωτικοῦ: Ἐνῶ αὐτὸς ἀντιλαμβάνεται ξεκάθαρα ὅτι τὰ ναρκωτικὰ τὸν καταστρέφουν, θέλει κι ἄλλο ἐν τούτοις, μέχρις ὅτου ἀργὰ καὶ βασανιστικὰ φθάσῃ στὸν θάνατο. Τὸ πρεζόνι (δημοκράτης) θὰ ἀντιδράσῃ ἔντονα ὅταν κάποιος κάνῃ κριτικὴ στὸ πολίτευμα. Θὰ ἀναπαραγάγῃ σὰν μαγνητόφωνο τὴν προπαγάνδα ποὺ ἀποστήθισε ἀπὸ τὸ σχολεῖο, τὶς ἐπετείους τῆς 17 Νοέμβρη καὶ τὰ Μ.Μ.Ε..
Πολλοὶ μάλιστα, ἐνῷ ἀντιλαμβάνονται ὅτι κάτι δὲν πηγαίνει καλὰ μὲ τὸν κόσμο μας, ἔχουν τόσο πολὺ κάψει τὸν ἐγκέφαλό τους ἀπὸ τὴν πρέζα ποὺ ὀνομάζεται δημοκρατία ὥστε, ἴσως κάτι ἀορίστως συναισθανόμενοι ὡς πρὸς τὴν διαταραγμένη τους νόηση, νὰ ἀναζητοῦν τὴν αἰτία στοὺς ψεκασμοὺς τῶν ἀεροπλάνων καὶ ἄλλες τέτοιες ἀνοησίες.
Βλέπουμε, λοιπὸν, ὅτι ἡ καθεστωτικὴ προπαγάνδα, ὄχι μόνον διαμορφώνει συνειδήσεις, ἀλλὰ ὁδηγεῖ τὸν λαὸ στὴν παράνοια. Διότι τὸ δημοκρατικὸ καθεστὼς εἶναι ἀρρήκτως συνυφασμένο μὲ καὶ βασισμένο εἰς τὴν σύγχυση καὶ τὴν παραφροσύνη, γι’ αὐτὸ καὶ δημιουργεῖ ἕνα φαῦλο κῦκλο αὐτοαναπαραγωγῆς του πού, παρ᾿ ὅλην τὴν ἀπίστευτη προκύπτουσα ἀθλιότητα καὶ διαφαινομένη ἀπόλυτο σῆψι, νὰ καταντᾷ ἡ πολυλιβανισμένη δημοκρατία, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ χείριστο, καὶ τὸ πλέον ἀδιέξοδο πολίτευμα, ὅπως ἄλλως τε βιώνουμε καὶ στὶς ἡμέρες μας μὲ τὸν πιὸ ἀπίστευτο τρόπο. Διότι ἡ βλακεία τοῦ πλήθους εἶναι ἀνίκητη!
Τὸ σύστημα παιδείας ποὺ έξελίχθηκε καὶ διαμορφώθηκε μέσα ἀπὸ τὴ σύγχρονη δημοκρατία ἔχει τελειοποιήσει τόσο πολὺ τὴν ἐπιστήμη τῆς διαβρώσεως καὶ τῆς συναφοῦς προπαγάνδας, ποὺ οἱ Σοβιετικὲς πρακτικὲς φαίνονται συγκριτικῶς ξεπερασμένες πρωτόγονες μέθοδοι τῆς ἐποχῆς τῶν σπηλαίων.
