Εκλογές λοιπόν, και ο χειμαζόμενος λαός – ο ίδιος λαός που εξέλεγε πανηγυρικώς επί 40 συναπτά έτη τους διεφθαρμένους πολιτικούς «ηγέτες» τους οποίους τώρα καταριέται και υβρίζει – βρίσκεται έμπροσθεν (ψευτο-)διλήμματος, καλούμενος να επιλέξει μεταξύ: είτε της παρουσιαζόμενης ως τάχα «εθνικής επιλογής» που συνδέεται με την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, την διατήρηση της πρόσδεσης στο όχημα της δήθεν «ανάπτυξης», «ανασυγκρότησης» (και ό,τι άλλο ουτοπικό αποδίδεται στο κίβδηλο ευρωπαϊκό όραμα της εθνοδιαλυτικής €.€.), είτε της δήθεν «πατριωτικής επιλογής» των μονομερών ακυρώσεων των μνημονίων και της προσφυγής σε δημοψήφισμα για την τύχη του προαναφερθέντος «ωρίμου» λαού. Σε επίπεδο συνθηματολογίας «ξεχειλίζει» πια ο «πατριωτισμός», τόσο εκ μέρους της καταρρέουσας δεξιάς όσο και εκ μέρους της ανερχόμενης αριστεράς, κοινός ιδεολογικός παρονομαστής των οποίων, διαχρονικώς, είναι ο αντεθνισμός και κοινή επιδίωξη ο απεθνισμός. Και εντάξει, για τον «πατριωτισμό» της Ν.Δ. …δεν αμφιβάλλαμε ποτέ, είναι άλλωστε μακρά η παράδοσή της στην πατριδοκαπηλία και απατηλή ψευδοπατριωτική συνθηματολογία, αλλά για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, τι να ειπωθεί; Έκπληκτοι ακούμε την δασκαλεμένη ρητορική των στελεχών του που αίφνης ανακάλυψαν …την πατρίδα! Έχουν φθάσει, αυτοί οι δηλητηριώδεις μαρξιστές, να αναφέρονται στον όρο «πατρίδα» σε κάθε δεύτερή τους πρόταση, ο δε αρχηγός τους έφθασε σήμερα στο σημείο να αναφερθεί και στην ορθοδοξία! (καίτοι δεδηλωμένος άθεος). Βρε κυβιστήσεις που γίνονται με την προσδοκία της κουτάλας! Ή μήπως πρόκειται περί θαύματος του Αγίου Πνεύματος, μέρα που είναι (έχει άλλωστε προηγηθεί η περίπτωση Καρατζαφέρη – μην ξεχνάμε όσους ανήγαγαν τον εθνοτσαρλατανισμό σε επάγγελμα).
Μια άλλη, αρκετά κωμική, περιοχή αντιπαράθεσης των δύο πλευρών είναι η περίφημη αλληλοκατηγορία περί των «άκρων». Από την μια πλευρά εξαπολύονται κατηγορίες εναντίον της (χαρακτηριζόμενης ως …«ναζιστικής») κυβέρνησης – υπηρέτη της Μέρκελ (λες και η εν λόγω καγκελάριος και η πολιτική που εκφράζει αποτελεί το απαύγασμα της γερμανικότητος…) προσθέτοντας ως συμπληρωματική απόδειξη γι’ αυτό την πρωταγωνιστική παρουσία εντός του «δεξιού μαντριού», μεταμελημένων τέως τσεκουροφόρων, Αδώνιδων, (Γαρου)φαήλων και λοιπών γενιτσάρων, πάλαι ποτέ εκφραστών της αστικής ακροδεξιάς. Από την άλλη έχουμε τις σταλινίζουσες προγραμματικές εξαγγελίες των ακροαριστερών συνιστωσών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α που απειλούν να μετατρέψουν την χώρα, την επαύριον καταλήψεως της εξουσίας, σε Β. Κορέα.
Αλληλοκατηγορίες και ψευτοδιλήμματα αποκλειστικώς για εσωτερική κατανάλωση…
Όσο η Ν.Δ. αποτελεί την επιτομή του συμμορφωτισμού, της αστικής δειλίας και της πολιτικής ορθότητος, άλλο τόσο ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της συγχρόνου παρηκμασμένης (αντι-)«Ευρώπης», σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο. Γι’ αυτό λοιπόν ας μην προβληματίζονται οι φιλήσυχοι ραγιάδες για το άμεσο μέλλον της πατρίδας. Απελπιστικά δυσοίωνο θα παραμείνει, εφόσον η Ελλάς δεν απαλλαγεί οριστικά από τα αδηφάγα τρωκτικά της ψευτοδημοκρατίας που κατασπαράσσουν με βουλημία τις σάρκες της επί 40 χρόνια.
Μια άλλη, αρκετά κωμική, περιοχή αντιπαράθεσης των δύο πλευρών είναι η περίφημη αλληλοκατηγορία περί των «άκρων». Από την μια πλευρά εξαπολύονται κατηγορίες εναντίον της (χαρακτηριζόμενης ως …«ναζιστικής») κυβέρνησης – υπηρέτη της Μέρκελ (λες και η εν λόγω καγκελάριος και η πολιτική που εκφράζει αποτελεί το απαύγασμα της γερμανικότητος…) προσθέτοντας ως συμπληρωματική απόδειξη γι’ αυτό την πρωταγωνιστική παρουσία εντός του «δεξιού μαντριού», μεταμελημένων τέως τσεκουροφόρων, Αδώνιδων, (Γαρου)φαήλων και λοιπών γενιτσάρων, πάλαι ποτέ εκφραστών της αστικής ακροδεξιάς. Από την άλλη έχουμε τις σταλινίζουσες προγραμματικές εξαγγελίες των ακροαριστερών συνιστωσών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α που απειλούν να μετατρέψουν την χώρα, την επαύριον καταλήψεως της εξουσίας, σε Β. Κορέα.
Αλληλοκατηγορίες και ψευτοδιλήμματα αποκλειστικώς για εσωτερική κατανάλωση…
Όσο η Ν.Δ. αποτελεί την επιτομή του συμμορφωτισμού, της αστικής δειλίας και της πολιτικής ορθότητος, άλλο τόσο ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της συγχρόνου παρηκμασμένης (αντι-)«Ευρώπης», σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο. Γι’ αυτό λοιπόν ας μην προβληματίζονται οι φιλήσυχοι ραγιάδες για το άμεσο μέλλον της πατρίδας. Απελπιστικά δυσοίωνο θα παραμείνει, εφόσον η Ελλάς δεν απαλλαγεί οριστικά από τα αδηφάγα τρωκτικά της ψευτοδημοκρατίας που κατασπαράσσουν με βουλημία τις σάρκες της επί 40 χρόνια.