18 Οκτωβρίου 1912Νύχτα, βαθύ σκοτάδι… ένα μικρό πλοιάριο εισέρχεται με όλες τις προφυλάξεις στον λιμένα της τουρκοκρατουμένης και δίκην αστακού φρουρουμένης Θεσσαλονίκης. Σκοπός του είναι η βύθιση του ελλιμενισμένου τουρκικού θωρηκτού Φετίχ Μπουλέν. Η αποστολή φαντάζει ακατόρθωτη. Τουρκικά παρατηρητήρια με μεγάλα κανόνια δεσπόζουν στην είσοδο του Θερμαϊκού κόλπου αποθαρρύνοντας οιονδήποτε θα διεννοείτο να προσεγγίσει την πόλη δια θαλάσσης. Όμως, η ελληνική ψυχή ουδέποτε οπισθοχώρησε έμπροσθεν του κινδύνου! Ξαφνικά στις 23:35 και χωρίς κανείς να το περιμένει, μια τεράστια έκρηξη συνταράσσει την κοιμωμένη πόλη και θέτει σε συναγερμό τα οθωμανικά οχυρά τα οποία πλέον βάλλουν με τα πυροβόλα τους κατά του «θρασυτάτου» εισβολέως που τόλμησε να αμφισβητήσει την κυριαρχία τους…
19 Οκτωβρίου 1912
Το τουρκικό θωρηκτό Φετίχ Μπουλέν βρίσκεται βυθισμένο στον πάτο της θαλάσσης και ταυτοχρόνως ο «θρασύς», παράτολμος καταστροφεύς του, γράφει με χρυσά γράμματα το όνομα του όχι μόνο στην ναυτική αλλά σε ολόκληρη την ελληνική ιστορία. Ο εν λόγω πλοίαρχος, ονόματι Νικόλαος Βότσης, καταγόμενος από την θρυλική Ύδρα, κατά την βραδινή του εφόρμηση που οδήγησε στην ανατίναξη του τουρκικού θωρηκτού, κουβαλούσε στους ώμους του την ναυτική ιστορία τόσο της ενδόξου οικογενείας του όσο και ολόκληρου του ελληνικού έθνους! Συνεπώς ήταν προορισμένος από την μοίρα για ένα τέτοιο ανδραγάθημα. Δεν θα μπορούσε να πράξει διαφορετικά!
29 Μαρτίου 2015
103 χρόνια μετά την ηρωική βύθιση του τουρκικού θωρηκτού, στην «ελεύθερη» Θεσσαλονίκη, μία συνάθροιση νέων λαμβάνει χώρα μπροστά στην προτομή του ναυάρχου Βότση, πλησίον του σημείου βυθίσεως του τουρκικού θωρηκτού. Εκδήλωση, άραγε, τιμής και μνήμης; Κάθε άλλο! Εκδήλωση ντροπής και βεβηλώσεως! Οι συμμετέχοντες στην «εκδήλωση» ουραγκοτάγκοι αφού φρόντισαν να βεβηλώσουν το μνημείο του Ναυάρχου Βότση, αυτού του νέου Θεμιστοκλέους της συγχρόνου ελληνικής ιστορίας, ξεκίνησαν την «χορευτική- break dance» εκδήλωσή τους υπό τους ρυθμούς αποτρόπαιων θορύβων που επιμένουν να αποκαλούν «μουσική»…
Το «κράτος» των ροζ μπολσεβίκων της νέας κυβερνήσεως κατά τρόπο παρόμοιο με αυτόν της έως πρότινος κυβερνώσας σάπιας δεξιάς (δεξιάς της καρπαζιάς, του ενδοτισμού και της παθητικότητος) σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν, ασφαλώς δεν ενδιαφέρθηκε διόλου για τα τεκταινόμενα και όπως ήταν αναμενόμενο ούτε στην βεβήλωση του μνημείου αντέδρασε. Ωστόσο, η εγκληματική απουσία του κράτους δεν περιορίζεται μονάχα στην μη αποτροπή και καταστολή τέτοιων απαραδέκτων και, δυστυχώς, περίπου καθημερινών συμβάντων. Η έλλειψη οιασδήποτε κατευθυντηρίου γραμμής και η αδυναμία εμφυσήσεως αξιών, ιδανικών και υγειών προτύπων προς την παραπαίουσα νεολαία αποτελεί την γενεσιουργό αιτία της συνεχούς υποδουλώσεως και εκμαυλισμού της τελευταίας.
Οιοδήποτε κράτος που σέβεται στοιχειωδών τον εαυτό του θα οδηγούσε στο εκτελεστικό απόσπασμα όλους τους ασχημονούντες μπαμπουίνους, λόγω της εξοργιστικής προσβολής του μνημείου αλλά και της διασαλεύσεως της δημοσίας αισθητικής. Αντίθετα με όσα εκπληκτικά συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες, το γραικυλιστάν δεν αποκλείεται στο μέλλον να φθάσει έως του σημείου να κατεδαφίσει τον ανδριάντα του Βότση προκειμένου να ανεγείρει π.χ. ένα τζαμί ή ενδεχομένως, σε ένδειξη μεταμέλειας, να υψώσει μνημείο προς τιμήν των Τούρκων πεσόντων του Φετίχ Μπουλέν.
Η εύλογη σύγκριση του εθνικού φρονήματος και αγωνιστικού ήθους των Ελλήνων του παρελθόντος αλλά και παράλληλη κατάντια των Ελλήνων του παρόντος υποδεικνύουν τον βαθμό και τον ρυθμό της παρακμής της συγχρόνου μεταπολιτευτικής Ελλάδος που δείχνει να οδεύει ολοταχώς στον γκρεμό του αφανισμού