…Στις τέσσερις δεκαετίες – 41 έτη για να είμαστε ακριβείς – αυτής της περιόδου (της μεταπολιτεύσεως) από το 1974 μέχρι σήμερα, πολλά σημαντικά γεγονότα σημάδεψαν την μοίρα της Πατρίδος μας. Στο διάστημα αυτό η ελληνική κοινωνία γνώρισε βαθύτατες ανακατατάξεις, μετασχηματισμούς και μεταλλάξεις, όχι μόνο στο πολιτικό και οικονομικό πεδίο αλλά και στο κοινωνικό και πολιτισμικό, κατά τρόπο ώστε με βεβαιότητα θα μπορούσε ναισχυρισθεί κανείς ότι ο παραδοσιακός ελληνικός χαρακτήρ εκφυλίστηκε δραματικά και το ελληνικό πνεύμα και ήθος αλλοιώθηκε και διεστράφη κατά τρόπο συγκλονιστικό: πελατειακές σχέσεις με το κράτος, κομματική ευνοιοκρατία, νεποτισμός, καιροσκοπισμός, διαφθορά στην διαχείριση του δημοσίου χρήματος, αθέμιτος πλουτισμός, έκπτωση των ηθικών αξιών, συστηματική υποβάθμιση και γελοιοποίηση των εννοιών «Πατρίδα» και «Έθνος», αλλοτρίωση και νόθευση των παραδόσεων και της λαϊκής κληρονομιάς, μαλθακότης, οκνηρία, εκθήλυνση των ανδρών, εκπόρνευση των γυναικών, αυθάδεια, ανάδειξη και κυριαρχία κατωτέρων (γυφτοειδών) χαρακτήρων και τάσεων, γενικευμένη απειθαρχία, αταξία και ακαλαισθησία, φιλοτομαρισμός, φλυαρία, κενότης και αγραμματοσύνη, απώλεια ουσιαστικής παιδείας, απόσβεση και διαστροφή της ελληνικότητος σ’ όλους τους τομείς, πολιτισμική καταβαράθρωση κ.ο.κ. αποτελούν μερικά μόνον από τα χαρακτηριστικά του «ήθους» – ατομικού και συλλογικού – και της κοινωνικής συμπεριφοράς που καλλιεργήθηκε στα χρόνια της μεταπολιτεύσεως, με βάση τα οποία ευλόγως μπορεί να θεωρηθεί περίοδος απολύτου παρακμής. Παράλληλα, ένας απολύτως αποκρουστικός ανθρωπολογικός τύπος νεοέλληνος διεπλάσθη, ο οποίος τελικώς κυριάρχησε. Ένας τύπος με κύρια στοιχεία: την κακογουστιά, την κομπορρημοσύνη, τον εξυπνακισμό, τον τσαρλατανισμό, την απατεωνιά, την θρασυδειλία και την ψευτομαγκιά…
Διανέμεται και αποστέλλεται άνευ οικονομικού αντιτίμου από συντρόφους και φίλους της Kοινότητός μας.