Ἑνωμένη Εὐρώπη καὶ “Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση”: σκέψεις πρὸς μίαν ἀληθῆ ἐννοιολογικὴ ἀποκατάστασι!
Μία των πλέον σημαντικών και διαδεδομένων θεμελιωδών συγχύσεων στην υπηρεσία της γενικής αποβλακώσεως και του Συστήματος είναι η απόπειρα ταυτίσεως της ”Ευρωπαϊκής Ενώσεως” των Βρυξελλών με την έννοιαν της Ευρώπης. Ωστόσο, οιοσδήποτε νοήμων άνθρωπος μετά επιφανειακής, έστω, γνώσεως της Ιστορίας και των εν Ευρώπῃ τεκταινομένων, εννοεί και διαβλέπει την προφανή αλήθειαν, ότι η Ευρώπη, ως εθνοφυλετική ενότης, διαχρονική κοιτίς πολιτισμού και επίκεντρον συναφούς Ιστορίας ουδεμίαν έχει σχέσιν με το σημερινόν τερατούργημα των Βρυξελλών.
Η “Ευρωπαϊκή Ένωσις” αποτελεί ένα εβραϊκό διεθνιστικό δημιούργημα, βασισθέν εις το δόγμα Kallergi (Richard Nikolaus von Coudenhove-Kalergi), όστις εις τα βιβλία του “Pan-Europa” (Πανευρώπη) και “Praktischer Idealismus” (Πρακτικός Ιδεαλισμός) περιγράφει τους σκοπούς και τας ιδέας της μελλοντικής “Ευρωπαϊκής Ενώσεως”. Ενδεικτικώς, εις τα ανωτέρω πονήματα, δημοσιευθέντα κατά την δεκαετία του 1920, παρουσιάζονται αι ιδέαι περί ενωμένης υπερεθνικής Ευρώπης, αι θεωρίαι περί ευρασιατικής και νεγροειδούς φυλής εις την Ευρώπη του μέλλοντος και, φυσικά, ο επικυρίαρχος ρόλος του Εβραίου εις το σκιαγραφούμενον “Ευρωπαϊκό” μέλλον.
Οι θιασώται των ως άνω ιδεών μετά το πέρας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου προχώρησαν βαθμηδόν (“Κοινή Αγορά”, “ΕΟΚ”) εις την δημιουργίαν της “Ευρωπαϊκής Ενώσεως”, προβάλλοντάς την ως παράγοντα ειρήνης και ενότητος μεταξύ των λαών, χάριν αποτροπής μελλοντικών πολεμικών συρράξεων. Σταδιακώς, αι οίαι εναπομείνασαι τάσεις και φωναί περί αληθούς Ευρώπης των Εθνών εξωλοθρεύθησαν, ενώ καθ᾿ οδόν συλλήβδην εχρησιμοποιήθη η θεμελιώδης διαστρέβλωσις και οικειοποίησις στοιχείων της αληθούς Ευρωπαϊκής Ιδέας που εισαγωγικώς επεσημάναμε, ως εν σπέρματι αναγκαίου (απατηλού) στοιχείου της επιτυχίας της εκτροπής, ώστε σήμερον περίπου το σύνολον των Ευρωπαϊκών κρατών να αποτελούν μέρος αυτής της προδοτικής οργανώσεως, εν όσῳ τα οικτρῶς και μοιραίως κακοποιούμενα έθνη των ευρίσκονται δέσμια υπό κοινοβουλευτικόν δημοκρατικόν μανδύα “ελευθερίας”.
Αναμφιβόλως η συγκεκριμένη “ένωσις” της Ευρώπης προχώρησε δια λόγους αποκλειστικώς διεθνιστικούς, συναφείς προς τον παμβόρον και καρκινώδη υπερεθνικόν καπιταλισμόν, προς εκμετάλλευσιν, έλεγχον, αλλοίωσιν και, εν τέλει, αφανιστικόν εξανδραποδισμόν των εν Ευρώπῃ Εθνών.
Για κάποια χρόνια ο φιλελευθερισμός ηδύνατο να σαγηνεύῃ τον εξαθλιωμένο λευκό άνθρωπο, υποσχόμενος πλούτο και λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα λήθην και υποταγήν. Συνεπώς, εν συνεργείᾳ προς πολύπλευρον ισχυράν προπαγάνδα και τα αποχαυνωτικά συμπτώματα του υλιστικού ευδαιμονισμού, εδελέασε μεγάλην μερίδα του Ευρωπαϊκού πληθυσμού, εκ παραλλήλου εγκαθιδρύων εις τας συνειδήσεις των μαζών την ασαφή αλλά ψυχονοητικώς και κοινωνικώς διαλυτικήν έννοιαν της “δημοκρατίας”, ως μονοκρατορικού και αδιαμφισβητήτου κοινωνικοπολιτικού ιδεώδους.
Η Ευρώπη σήμερον κάθε άλλο παρά ηνωμένη είναι. Η εγκληματική σπείρα των Βρυξελλών, ομιλούσα και κηρύσσουσα περί δημοκρατίας, ελευθερίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιβάλλει συγκεκριμένην πολιτικήν ατζένταν συλλογικής αυτοκτονίας των Εθνών μας, όχι δε μόνον οικονομικώς, παρά κυρίως πολιτικώς αλλά και βιολογικώς εν τέλει – δυστυχώς δε, ο ιδεολογικώς και ψυχονοητικώς ευνουχισθείς και εκφυλισθείς ασύντακτος δημοκρατικός εσμός καταπίνει τα τοιαύτα ασύστολα ψεύδη αμάσητα, ως, δῆθεν, μη έχων (πείθεται…) διέξοδον ή “αποδεκτήν” (…) εναλλακτικήν προοπτικήν.
Με δόλιον τρόπον, η “Ευρωπαική Ένωση” σταδιακώς απέσπασε την όποιαν εθνική κυριαρχίαν των κρατών και σήμερον ελέγχει πλήρως και κυριολεκτικώς όλα τα Ευρωπαϊκά έθνη. Προσφάτως, εις την περίπτωσιν της Ελλάδος διεπιστώθη ότι ακόμη και η εικονική κι απατηλή “λαϊκή κυριαρχία” μέσῳ αυτού του ελεεινού συστήματος των εκλογών/ δημοψηφίσματος, άλλως αποτελούσα σύμβολον και “ιεράν αγελάδα” των κρατούντων δογμάτων Υποταγής, δεν δύναται καθόλου, εν τούτοις, ν᾿ αποτελέσει εμπόδιον εις τα σχέδιά των, καθώς ασυστόλως παρεκάμφθη με συνοπτικάς διαδικασίας, με την αριστεράν των γραικυλικήν παλλακίδα να κατορθώνἡ να περάσῃ εσπευσμένως όσα θα ήσαν αδύνατα και υπερβολικά αποτολμήματα δι᾿ οιανδήποτε αστικήν κυβέρνησιν.
Οι λαοί της Ευρώπης δεν δύνανται να ενωθούν υπό τοιαύτας συνθήκας. Απλώς θα παραμένουν σκλάβοι εν κοινοβουλευτισμῷ, ελπίζοντες δι᾿ ένα καλλίτερο αύριο και εκλιπαρούντες τους διεθνείς δημοκρατικούς οικονομικοπολιτικούς δυνάστας των να τους ελεήσουν με ακόμη μερικά ψίχουλα και ξεροκόμματα από τα εκθετικά κι εκρηκτικά τοκογλυφικά και συναφή κερδοσκοπικά αποθέματα και παραφουσκωμένα εικονικά χρεώγραφα της παρασκηνιακώς κυβερνώσης τραπεζικής σπείρας χρηματανθρώπων.
Ιστορικώς αποδεικνύεται ότι μια πραγματική ένωσις λαών επιτυγχάνεται μόνον δια της Δυνάμεως. Πώς άλλως τε να ενωθούν αι άβουλοι, διεφθαρμέναι και ευκόλως χειραγωγούμεναι μάζαι;
Η ιδεολογία, τα υψηλά ιδανικά, η αυτοθυσία και η τόλμη αείποτε αποτελούν υπόθεσιν των αρίστων, καθώς είναι φυσικώς αδύνατον ο ασύντακτος “λαός”, ως φύρδην συνάθροισμα χειραγωγητών ατόμων με κοινόν γνώρισμα την έλλειψιν όχι μόνον ανιδιοτελούς υψηλού ιδεαλισμού αλλ᾿ έτι και στοιχειώδους λογικής και αυτενεργείας, να κατανοήσῃ επαρκώς, συνολικώς κι εποπτικώς μιαν αληθή κι ολοκληρωμένη κοσμοθεωρία ή να εντρυφήσῃ πρωτοποριακώς και ρηξικελεύθως εις ένα νέον τρόπον ζωής. Συνεπώς πάντοτε οι υπέροχοι άνθρωποι θα βαρύνωνται με την ευθύνην προσαρμογής του συνόλου, ήτις, συναρτήσει και των εκάστοτε κι εκασταχού συγκεκριμένων ιστορικών συνθηκών, επιβάλλεται να πραγματοποιηθή διά της Δυνάμεως, υπό την αιγίδα, όμως, και της ανωτέρας Δυνάμεως ενός νέου φέροντος κι εμπνέοντος πνεύματος και χαρακτήρος, άνευ της καταλυτικής διεισδύσεως του οποίου ουδεμία εκ θεμελίων αναγέννησις είναι εφικτή.
Εν όσῳ δε η Φυλή τελεί υπό επικρεμάμενον κίνδυνον ολικού αφανισμού, διά να επανέλθωμεν εις την παρούσαν ιστορικήν συγκυρίαν, καθώς η σήψις ευρίσκεται εις άκρως προκεχωρημένον στάδιον, πάσα καθυστέρησις ή αμέλεια συνιστά βαρύτατον έγκλημα. Όμως και η επιπολαία και απροετοίμαστος σπουδή θα ήτο ακόμη χειροτέρα, προλαμβάνουσα την αληθή και καιρίαν παρέμβασιν.
Ιστορικώς, ο Βασιλεύς Φίλιππος Β’, παροτρυνθείς υπό του Ισοκράτους και των καταλυτικών των επικειμένων ιστορικών αναδομήσεων περί Πανελληνισμού ιδεών αυτού, προσεπάθησε να ενώσῃ τας Ελληνικάς πόλεις-κράτη ώστε να εκστρατεύσῃ κατά του αληθινού ιστορικού Εχθρού των Ελλήνων: της Ασίας. Βαθμηδόν διεπίστωσεν οτι η τοιαύτη ένωσις μόνον μέσῳ πολέμου θα ηδύνατο να επιτευχθή, καθώς οι ταγοί των εκάστοτε μικρών κοινοτήτων, δια διαφόρους έκαστος λόγους, αντέδρων προς την ιδέαν της ενώσεως και επ᾿ ουδενί δεν προυτίθεντο να συμμαχήσουν υπό τον Μακεδόνα βασιλέα. Συνεπώς, αρχικώς ο Φίλιππος, έπειτα και ο Αλέξανδρος, εστράφησαν στρατιωτικώς κατά των Ελληνικών πόλεων και, κυριεύοντάς τες, ήνωσαν μεν τους λαούς των, απερρόφησαν δε οργανικώς τους αρίστους των, ενσωματώνοντάς τους εις το ηνωμένον ελληνικόν στράτευμα.
Συμπερασματικώς, η ανωτέρω πολιτική απεδείχθη εθνικώς ανωτέρα και επωφελής, τουλάχιστον αμέσως και χωρίς εδὠ να υπεισέλθωμεν εις τας μεταγενεστέρας ελληνιστικάς επιπλοκάς, καθώς η εξεταζομένη ένωσις επραγματοποιήθη μὀλις εντός ολίγων ετών, ο δε τότε γνωστός κόσμος μετετράπη εις επαρχίαν της ηνωμένης Ελλάδος.
Τότε οι Έλληνες μεγαλούργησαν ενωθέντες και πεισθέντες υπό μιαν ηγεσίαν και ένα ιερόν σκοπόν· πάντοτε, όμως, όπως και τότε, αποδεικνύεται ότι η παρουσία του φυσικού ηγέτου, συνδυαζομένη προς την κοινήν αναγνώρισιν του αληθούς εχθρού, αποτελούν διαχρονικήν προϋπόθεσιν αποκαταστάσεως ενότητος δι᾿ ένα Έθνος ή μιαν Φυλήν.
Το πλέον σύγχρονον ιστορικόν παράδειγμα, που επίσης επικυρώνει πλήρως την ως άνω αρχήν, είναι η πανευρωπαϊκή ένωσις που επετεύχθη κατά την διάρκειαν του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου· μία ένωσις ουσιαστική και βαθυτάτη, θεμελιωθείσα εις αυτό τούτο το ουσιώδες ψυχονοητικόν και υπαρξιακόν υπόβαθρον του Αρίου ανθρώπου και ζυμωθείσα και σφυρηλατηθείσα με αίμα και με φωτιά εις τα πλέον ακραία πεδία Ολικού Αγώνος. Τότε ο κυριώτερος παράγων συντήξεως και συμπήξεως της ουσιώδους ενότητος ήτο σαφώς ιδεακός, συναφώς προς την αναδυομένην Αρίαν φυλετικήν επίγνωσιν, Ιδέαν και αυτογνωσίαν. Διότι ο εθνικοσοσιαλισμός ηδυνήθη να ενώση ολόκληρον την Αρίαν φυλήν ήδη κατά την πρώτην του σύγχρονον ανάδυσιν – και όχι μόνον εν Γερμανίᾳ όπου ανεφύη. Τότε και δια πρώτην φοράν ιστορικώς εκατοντάδες χιλιάδες μαχητών, προελθόντες εκ του συνόλου των ευρωπαϊκών χωρών, κατετάγησαν εθελοντικώς εις τους ηρωικούς σχηματισμούς των Waffen SS και εξεστράτευσαν κατά του υπανθρωποειδούς Μπολσεβικισμού. Οι μαχηταί ούτοι ουδέποτε υπήρξαν μισθοφόροι, τουναντίον ηνώθησαν υπό το υπέρτατον ιδεώδες και τας διαχρονικάς αξίας του εθνικοσοσιαλισμού, ίνα προστατεύσωσι την Ευρώπην προ του προελαύνοντος καρκίνου του Κομμουνισμού. Βεβαίως, πέραν της γενεσιουργού και ρηξικελεύθου αξίας αυτής καθ᾿ εαυτής της τόσον καινοφανώς επιτευχθείσης συμπήξεώς των εις υπερεθνικήν Αρίαν Μαχομένην Κοινότητα, υπό την ζωογόνον πνοήν και ηγεσίαν του Γερμανού Αρχικαγκελαρίου και αληθούς Ηγέτου Αδόλφου Χίτλερ προεχώρησαν και εις μνημειώδεις πολεμικάς επιτυχίας και ακραίους άθλους, αποτελούντες διά του ηρωικού των Αγώνος αιώνιον παράδειγμα προς έμπνευσιν και μίμησιν δια τους μελλοντικούς μαχητάς.
Το τελευταίον αυτό παράδειγμα είναι και το μοναδικόν όπου ζη, πάλλεται, αναπνέει και μάχεται μια κυριολεκτικώς ηνωμένη Ευρώπη, καθώς η Φυλή τότε ηνώθη εν καιρώ πολέμου, συντηκομένη υπό την πυράν της μάχης αλλά και, προ παντός, υπό την φλόγα της ζώσης Ιδέας μας και την πυρὰν της καρδιάς και των ζωτικών δυνάμεων που εκείνη πυροδοτεί.
Η σημερινή “Ευρωπαϊκή Ένωση”, ως ένα ιουδαϊκής εμπνεύσεως και ιδεολογίας φιλελεύθερο, υλιστικό και τραπεζοκρατικό συνδικάτο καθυποτάξεως και συνθλιβής εθνικών βουλήσεων και κοινοτήτων, τη επικλήσει οικονομικού δέους και φόβου, είναι πράγματι το ακριβώς αντίθετον του ονόματός της. Αποτελεί μιαν οργάνωσιν της οποίας ο επιστέφων σκοπός και η γενεσιουργός πεποίθησις είναι η καταστροφή της Ευρώπης, μέχρις ολοκληρωτικής εσωτερικής αποδομήσεως και πολιτικής και βιολογικής διαλύσεως της Φυλής που την απαρτίζει.
Το δε κοινόν της νόμισμα, το περίφημον “ευρώ”, απετέλεσε και αποτελεί βασικόν εργαλείον ολικής υπερχρεώσεως και υποδουλώσεως των ευρωπαϊκών λαών εις τα καρκινώδη τραπεζοκρατικά κέντρα· αποτελεί δε θλιβερόν σύμπτωμα της συλλογικής παρανοίας και πλάνης η τεχνηέντως υπό των παπαγάλων του φιλελευθερισμού, αλλά και υπό κάποιων παρατρεχάμενων παρδαλών και πολυχρώμων προβεβλημένων τσίρκων “εθνικιστών”, καλλιεργηθείσα πεποίθησις (: οικονομικόν δέος και φόβος!) ότι … “η ευρωζώνη αποτελεί μονόδρομον”!!! Ναι, πράγματι, αποτελεί ένα μονόδρομον που οδηγεί μετά σαφούς και κραυγαλέας βεβαιότητος (πλην ηλιθίων και προδοτών) εις την ολικήν μας καταστροφήν – και όχι μόνον οικονομικήν αλλά πολιτικήν, εθνικήν και βιολογικήν.
Ο πλέον κατάλληλος επίλογος των σκέψεων αυτών είναι η εξής, σχετικὠς προς την μεταπολεμικήν εκτροπήν της Ευρώπης, κρίσις του ήρωος του ανατολικού μετώπου, Βαλλώνου συνταγματάρχου της εθελοντικής μεραρχίας “Wallonien” των Waffen SS, Léon Degrelle:
“Έκανα κάποια τεράστια σφάλματα. Αλλά τι ακριβώς αποτελεί πολιτικό σφάλμα; Όταν κοιτώ πίσω, έχω ένα μόνο συναίσθημα: μιαν απέραντη λύπη. Λύπην επειδή δεν επιτύχαμε, επειδή δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε μιαν Ευρώπη ικανή να κυριαρχεί στο σύμπαν για πάντα, που θα ανεδείκνυε τους λευκούς λαούς χάρις εις την υπεροχήν του πνεύματος. Και όταν βλέπουμε τι βρίσκεται στην άλλη πλευρά, τι έδωσε η νίκη των αντιπάλων μας εδώ και 30 χρόνια – αυτήν την χαώδη αναρχία που επικρατεί στον κόσμο, αυτήν την παρακμή των λευκών λαών, αυτήν την εξαθλίωσι σε κάθε πτυχή του κόσμου· όταν αντικρύζουμε στα ίδια μας τα κράτη την παρακμή των αξιών, την καταστροφή της Πατρίδος, την καταστροφή της οικογενείας, την αποσύνθεσι της κοινωνικής ευταξίας· όταν αντικρύζουμε αυτήν την ακόραστη επιθυμία για υλικά αγαθά, που έχει αντικαταστήσει την ιερή φλόγα της Ιδέας που μας ενέπνεε – τότε, ειλικρινά, μεταξύ των δύο, διαλέξαμε ακριβώς την σωστή πλευρά.
Η μικροπρεπής και άθλια Ευρώπη του σήμερα, της παρηκμασμένης Ενιαίας Αγοράς, δεν μπορεί να προσφέρη ευτυχία στους ανθρώπους. Η καταναλωτική κοινωνία δηλητηριάζει την ανθρωπότητα παρά την εξυψώνει. Επομένως, εμείς τουλάχιστον από την πλευρά μας ονειρευθήκαμε κάτι σπουδαίο – και έχουμε μόνον μίαν επιθυμία: αυτό το φλογερό πνεύμα να αναγεννηθή. Με όλην μου την δύναμι, μέχρι την τελευταία στιγμή της υπἀρξεώς μου, θα παλεύω γι’ αυτό: Ώστε αυτό που κάποτε απετέλεσε τον αγώνα και το μαρτύριό μας, κάποια μέρα να αποτελέση την πλήρη αναγέννησι.”
(Απόσπασμα ομιλίας του Léon Degrelle από το ντοκιμαντέρ Le Volksführer, που γυρίστηκε κατά την διάρκεια της μεταπολεμικής του εξορίας στην Ισπανία.)
Μία των πλέον σημαντικών και διαδεδομένων θεμελιωδών συγχύσεων στην υπηρεσία της γενικής αποβλακώσεως και του Συστήματος είναι η απόπειρα ταυτίσεως της ”Ευρωπαϊκής Ενώσεως” των Βρυξελλών με την έννοιαν της Ευρώπης. Ωστόσο, οιοσδήποτε νοήμων άνθρωπος μετά επιφανειακής, έστω, γνώσεως της Ιστορίας και των εν Ευρώπῃ τεκταινομένων, εννοεί και διαβλέπει την προφανή αλήθειαν, ότι η Ευρώπη, ως εθνοφυλετική ενότης, διαχρονική κοιτίς πολιτισμού και επίκεντρον συναφούς Ιστορίας ουδεμίαν έχει σχέσιν με το σημερινόν τερατούργημα των Βρυξελλών.
Η “Ευρωπαϊκή Ένωσις” αποτελεί ένα εβραϊκό διεθνιστικό δημιούργημα, βασισθέν εις το δόγμα Kallergi (Richard Nikolaus von Coudenhove-Kalergi), όστις εις τα βιβλία του “Pan-Europa” (Πανευρώπη) και “Praktischer Idealismus” (Πρακτικός Ιδεαλισμός) περιγράφει τους σκοπούς και τας ιδέας της μελλοντικής “Ευρωπαϊκής Ενώσεως”. Ενδεικτικώς, εις τα ανωτέρω πονήματα, δημοσιευθέντα κατά την δεκαετία του 1920, παρουσιάζονται αι ιδέαι περί ενωμένης υπερεθνικής Ευρώπης, αι θεωρίαι περί ευρασιατικής και νεγροειδούς φυλής εις την Ευρώπη του μέλλοντος και, φυσικά, ο επικυρίαρχος ρόλος του Εβραίου εις το σκιαγραφούμενον “Ευρωπαϊκό” μέλλον.
Οι θιασώται των ως άνω ιδεών μετά το πέρας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου προχώρησαν βαθμηδόν (“Κοινή Αγορά”, “ΕΟΚ”) εις την δημιουργίαν της “Ευρωπαϊκής Ενώσεως”, προβάλλοντάς την ως παράγοντα ειρήνης και ενότητος μεταξύ των λαών, χάριν αποτροπής μελλοντικών πολεμικών συρράξεων. Σταδιακώς, αι οίαι εναπομείνασαι τάσεις και φωναί περί αληθούς Ευρώπης των Εθνών εξωλοθρεύθησαν, ενώ καθ᾿ οδόν συλλήβδην εχρησιμοποιήθη η θεμελιώδης διαστρέβλωσις και οικειοποίησις στοιχείων της αληθούς Ευρωπαϊκής Ιδέας που εισαγωγικώς επεσημάναμε, ως εν σπέρματι αναγκαίου (απατηλού) στοιχείου της επιτυχίας της εκτροπής, ώστε σήμερον περίπου το σύνολον των Ευρωπαϊκών κρατών να αποτελούν μέρος αυτής της προδοτικής οργανώσεως, εν όσῳ τα οικτρῶς και μοιραίως κακοποιούμενα έθνη των ευρίσκονται δέσμια υπό κοινοβουλευτικόν δημοκρατικόν μανδύα “ελευθερίας”.
Αναμφιβόλως η συγκεκριμένη “ένωσις” της Ευρώπης προχώρησε δια λόγους αποκλειστικώς διεθνιστικούς, συναφείς προς τον παμβόρον και καρκινώδη υπερεθνικόν καπιταλισμόν, προς εκμετάλλευσιν, έλεγχον, αλλοίωσιν και, εν τέλει, αφανιστικόν εξανδραποδισμόν των εν Ευρώπῃ Εθνών.
Για κάποια χρόνια ο φιλελευθερισμός ηδύνατο να σαγηνεύῃ τον εξαθλιωμένο λευκό άνθρωπο, υποσχόμενος πλούτο και λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα λήθην και υποταγήν. Συνεπώς, εν συνεργείᾳ προς πολύπλευρον ισχυράν προπαγάνδα και τα αποχαυνωτικά συμπτώματα του υλιστικού ευδαιμονισμού, εδελέασε μεγάλην μερίδα του Ευρωπαϊκού πληθυσμού, εκ παραλλήλου εγκαθιδρύων εις τας συνειδήσεις των μαζών την ασαφή αλλά ψυχονοητικώς και κοινωνικώς διαλυτικήν έννοιαν της “δημοκρατίας”, ως μονοκρατορικού και αδιαμφισβητήτου κοινωνικοπολιτικού ιδεώδους.
Η Ευρώπη σήμερον κάθε άλλο παρά ηνωμένη είναι. Η εγκληματική σπείρα των Βρυξελλών, ομιλούσα και κηρύσσουσα περί δημοκρατίας, ελευθερίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιβάλλει συγκεκριμένην πολιτικήν ατζένταν συλλογικής αυτοκτονίας των Εθνών μας, όχι δε μόνον οικονομικώς, παρά κυρίως πολιτικώς αλλά και βιολογικώς εν τέλει – δυστυχώς δε, ο ιδεολογικώς και ψυχονοητικώς ευνουχισθείς και εκφυλισθείς ασύντακτος δημοκρατικός εσμός καταπίνει τα τοιαύτα ασύστολα ψεύδη αμάσητα, ως, δῆθεν, μη έχων (πείθεται…) διέξοδον ή “αποδεκτήν” (…) εναλλακτικήν προοπτικήν.
Με δόλιον τρόπον, η “Ευρωπαική Ένωση” σταδιακώς απέσπασε την όποιαν εθνική κυριαρχίαν των κρατών και σήμερον ελέγχει πλήρως και κυριολεκτικώς όλα τα Ευρωπαϊκά έθνη. Προσφάτως, εις την περίπτωσιν της Ελλάδος διεπιστώθη ότι ακόμη και η εικονική κι απατηλή “λαϊκή κυριαρχία” μέσῳ αυτού του ελεεινού συστήματος των εκλογών/ δημοψηφίσματος, άλλως αποτελούσα σύμβολον και “ιεράν αγελάδα” των κρατούντων δογμάτων Υποταγής, δεν δύναται καθόλου, εν τούτοις, ν᾿ αποτελέσει εμπόδιον εις τα σχέδιά των, καθώς ασυστόλως παρεκάμφθη με συνοπτικάς διαδικασίας, με την αριστεράν των γραικυλικήν παλλακίδα να κατορθώνἡ να περάσῃ εσπευσμένως όσα θα ήσαν αδύνατα και υπερβολικά αποτολμήματα δι᾿ οιανδήποτε αστικήν κυβέρνησιν.
Οι λαοί της Ευρώπης δεν δύνανται να ενωθούν υπό τοιαύτας συνθήκας. Απλώς θα παραμένουν σκλάβοι εν κοινοβουλευτισμῷ, ελπίζοντες δι᾿ ένα καλλίτερο αύριο και εκλιπαρούντες τους διεθνείς δημοκρατικούς οικονομικοπολιτικούς δυνάστας των να τους ελεήσουν με ακόμη μερικά ψίχουλα και ξεροκόμματα από τα εκθετικά κι εκρηκτικά τοκογλυφικά και συναφή κερδοσκοπικά αποθέματα και παραφουσκωμένα εικονικά χρεώγραφα της παρασκηνιακώς κυβερνώσης τραπεζικής σπείρας χρηματανθρώπων.
Ιστορικώς αποδεικνύεται ότι μια πραγματική ένωσις λαών επιτυγχάνεται μόνον δια της Δυνάμεως. Πώς άλλως τε να ενωθούν αι άβουλοι, διεφθαρμέναι και ευκόλως χειραγωγούμεναι μάζαι;
Η ιδεολογία, τα υψηλά ιδανικά, η αυτοθυσία και η τόλμη αείποτε αποτελούν υπόθεσιν των αρίστων, καθώς είναι φυσικώς αδύνατον ο ασύντακτος “λαός”, ως φύρδην συνάθροισμα χειραγωγητών ατόμων με κοινόν γνώρισμα την έλλειψιν όχι μόνον ανιδιοτελούς υψηλού ιδεαλισμού αλλ᾿ έτι και στοιχειώδους λογικής και αυτενεργείας, να κατανοήσῃ επαρκώς, συνολικώς κι εποπτικώς μιαν αληθή κι ολοκληρωμένη κοσμοθεωρία ή να εντρυφήσῃ πρωτοποριακώς και ρηξικελεύθως εις ένα νέον τρόπον ζωής. Συνεπώς πάντοτε οι υπέροχοι άνθρωποι θα βαρύνωνται με την ευθύνην προσαρμογής του συνόλου, ήτις, συναρτήσει και των εκάστοτε κι εκασταχού συγκεκριμένων ιστορικών συνθηκών, επιβάλλεται να πραγματοποιηθή διά της Δυνάμεως, υπό την αιγίδα, όμως, και της ανωτέρας Δυνάμεως ενός νέου φέροντος κι εμπνέοντος πνεύματος και χαρακτήρος, άνευ της καταλυτικής διεισδύσεως του οποίου ουδεμία εκ θεμελίων αναγέννησις είναι εφικτή.
Εν όσῳ δε η Φυλή τελεί υπό επικρεμάμενον κίνδυνον ολικού αφανισμού, διά να επανέλθωμεν εις την παρούσαν ιστορικήν συγκυρίαν, καθώς η σήψις ευρίσκεται εις άκρως προκεχωρημένον στάδιον, πάσα καθυστέρησις ή αμέλεια συνιστά βαρύτατον έγκλημα. Όμως και η επιπολαία και απροετοίμαστος σπουδή θα ήτο ακόμη χειροτέρα, προλαμβάνουσα την αληθή και καιρίαν παρέμβασιν.
Ιστορικώς, ο Βασιλεύς Φίλιππος Β’, παροτρυνθείς υπό του Ισοκράτους και των καταλυτικών των επικειμένων ιστορικών αναδομήσεων περί Πανελληνισμού ιδεών αυτού, προσεπάθησε να ενώσῃ τας Ελληνικάς πόλεις-κράτη ώστε να εκστρατεύσῃ κατά του αληθινού ιστορικού Εχθρού των Ελλήνων: της Ασίας. Βαθμηδόν διεπίστωσεν οτι η τοιαύτη ένωσις μόνον μέσῳ πολέμου θα ηδύνατο να επιτευχθή, καθώς οι ταγοί των εκάστοτε μικρών κοινοτήτων, δια διαφόρους έκαστος λόγους, αντέδρων προς την ιδέαν της ενώσεως και επ᾿ ουδενί δεν προυτίθεντο να συμμαχήσουν υπό τον Μακεδόνα βασιλέα. Συνεπώς, αρχικώς ο Φίλιππος, έπειτα και ο Αλέξανδρος, εστράφησαν στρατιωτικώς κατά των Ελληνικών πόλεων και, κυριεύοντάς τες, ήνωσαν μεν τους λαούς των, απερρόφησαν δε οργανικώς τους αρίστους των, ενσωματώνοντάς τους εις το ηνωμένον ελληνικόν στράτευμα.
Συμπερασματικώς, η ανωτέρω πολιτική απεδείχθη εθνικώς ανωτέρα και επωφελής, τουλάχιστον αμέσως και χωρίς εδὠ να υπεισέλθωμεν εις τας μεταγενεστέρας ελληνιστικάς επιπλοκάς, καθώς η εξεταζομένη ένωσις επραγματοποιήθη μὀλις εντός ολίγων ετών, ο δε τότε γνωστός κόσμος μετετράπη εις επαρχίαν της ηνωμένης Ελλάδος.
Τότε οι Έλληνες μεγαλούργησαν ενωθέντες και πεισθέντες υπό μιαν ηγεσίαν και ένα ιερόν σκοπόν· πάντοτε, όμως, όπως και τότε, αποδεικνύεται ότι η παρουσία του φυσικού ηγέτου, συνδυαζομένη προς την κοινήν αναγνώρισιν του αληθούς εχθρού, αποτελούν διαχρονικήν προϋπόθεσιν αποκαταστάσεως ενότητος δι᾿ ένα Έθνος ή μιαν Φυλήν.
Το πλέον σύγχρονον ιστορικόν παράδειγμα, που επίσης επικυρώνει πλήρως την ως άνω αρχήν, είναι η πανευρωπαϊκή ένωσις που επετεύχθη κατά την διάρκειαν του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου· μία ένωσις ουσιαστική και βαθυτάτη, θεμελιωθείσα εις αυτό τούτο το ουσιώδες ψυχονοητικόν και υπαρξιακόν υπόβαθρον του Αρίου ανθρώπου και ζυμωθείσα και σφυρηλατηθείσα με αίμα και με φωτιά εις τα πλέον ακραία πεδία Ολικού Αγώνος. Τότε ο κυριώτερος παράγων συντήξεως και συμπήξεως της ουσιώδους ενότητος ήτο σαφώς ιδεακός, συναφώς προς την αναδυομένην Αρίαν φυλετικήν επίγνωσιν, Ιδέαν και αυτογνωσίαν. Διότι ο εθνικοσοσιαλισμός ηδυνήθη να ενώση ολόκληρον την Αρίαν φυλήν ήδη κατά την πρώτην του σύγχρονον ανάδυσιν – και όχι μόνον εν Γερμανίᾳ όπου ανεφύη. Τότε και δια πρώτην φοράν ιστορικώς εκατοντάδες χιλιάδες μαχητών, προελθόντες εκ του συνόλου των ευρωπαϊκών χωρών, κατετάγησαν εθελοντικώς εις τους ηρωικούς σχηματισμούς των Waffen SS και εξεστράτευσαν κατά του υπανθρωποειδούς Μπολσεβικισμού. Οι μαχηταί ούτοι ουδέποτε υπήρξαν μισθοφόροι, τουναντίον ηνώθησαν υπό το υπέρτατον ιδεώδες και τας διαχρονικάς αξίας του εθνικοσοσιαλισμού, ίνα προστατεύσωσι την Ευρώπην προ του προελαύνοντος καρκίνου του Κομμουνισμού. Βεβαίως, πέραν της γενεσιουργού και ρηξικελεύθου αξίας αυτής καθ᾿ εαυτής της τόσον καινοφανώς επιτευχθείσης συμπήξεώς των εις υπερεθνικήν Αρίαν Μαχομένην Κοινότητα, υπό την ζωογόνον πνοήν και ηγεσίαν του Γερμανού Αρχικαγκελαρίου και αληθούς Ηγέτου Αδόλφου Χίτλερ προεχώρησαν και εις μνημειώδεις πολεμικάς επιτυχίας και ακραίους άθλους, αποτελούντες διά του ηρωικού των Αγώνος αιώνιον παράδειγμα προς έμπνευσιν και μίμησιν δια τους μελλοντικούς μαχητάς.
Το τελευταίον αυτό παράδειγμα είναι και το μοναδικόν όπου ζη, πάλλεται, αναπνέει και μάχεται μια κυριολεκτικώς ηνωμένη Ευρώπη, καθώς η Φυλή τότε ηνώθη εν καιρώ πολέμου, συντηκομένη υπό την πυράν της μάχης αλλά και, προ παντός, υπό την φλόγα της ζώσης Ιδέας μας και την πυρὰν της καρδιάς και των ζωτικών δυνάμεων που εκείνη πυροδοτεί.
Η σημερινή “Ευρωπαϊκή Ένωση”, ως ένα ιουδαϊκής εμπνεύσεως και ιδεολογίας φιλελεύθερο, υλιστικό και τραπεζοκρατικό συνδικάτο καθυποτάξεως και συνθλιβής εθνικών βουλήσεων και κοινοτήτων, τη επικλήσει οικονομικού δέους και φόβου, είναι πράγματι το ακριβώς αντίθετον του ονόματός της. Αποτελεί μιαν οργάνωσιν της οποίας ο επιστέφων σκοπός και η γενεσιουργός πεποίθησις είναι η καταστροφή της Ευρώπης, μέχρις ολοκληρωτικής εσωτερικής αποδομήσεως και πολιτικής και βιολογικής διαλύσεως της Φυλής που την απαρτίζει.
Το δε κοινόν της νόμισμα, το περίφημον “ευρώ”, απετέλεσε και αποτελεί βασικόν εργαλείον ολικής υπερχρεώσεως και υποδουλώσεως των ευρωπαϊκών λαών εις τα καρκινώδη τραπεζοκρατικά κέντρα· αποτελεί δε θλιβερόν σύμπτωμα της συλλογικής παρανοίας και πλάνης η τεχνηέντως υπό των παπαγάλων του φιλελευθερισμού, αλλά και υπό κάποιων παρατρεχάμενων παρδαλών και πολυχρώμων προβεβλημένων τσίρκων “εθνικιστών”, καλλιεργηθείσα πεποίθησις (: οικονομικόν δέος και φόβος!) ότι … “η ευρωζώνη αποτελεί μονόδρομον”!!! Ναι, πράγματι, αποτελεί ένα μονόδρομον που οδηγεί μετά σαφούς και κραυγαλέας βεβαιότητος (πλην ηλιθίων και προδοτών) εις την ολικήν μας καταστροφήν – και όχι μόνον οικονομικήν αλλά πολιτικήν, εθνικήν και βιολογικήν.
Ο πλέον κατάλληλος επίλογος των σκέψεων αυτών είναι η εξής, σχετικὠς προς την μεταπολεμικήν εκτροπήν της Ευρώπης, κρίσις του ήρωος του ανατολικού μετώπου, Βαλλώνου συνταγματάρχου της εθελοντικής μεραρχίας “Wallonien” των Waffen SS, Léon Degrelle:
“Έκανα κάποια τεράστια σφάλματα. Αλλά τι ακριβώς αποτελεί πολιτικό σφάλμα; Όταν κοιτώ πίσω, έχω ένα μόνο συναίσθημα: μιαν απέραντη λύπη. Λύπην επειδή δεν επιτύχαμε, επειδή δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε μιαν Ευρώπη ικανή να κυριαρχεί στο σύμπαν για πάντα, που θα ανεδείκνυε τους λευκούς λαούς χάρις εις την υπεροχήν του πνεύματος. Και όταν βλέπουμε τι βρίσκεται στην άλλη πλευρά, τι έδωσε η νίκη των αντιπάλων μας εδώ και 30 χρόνια – αυτήν την χαώδη αναρχία που επικρατεί στον κόσμο, αυτήν την παρακμή των λευκών λαών, αυτήν την εξαθλίωσι σε κάθε πτυχή του κόσμου· όταν αντικρύζουμε στα ίδια μας τα κράτη την παρακμή των αξιών, την καταστροφή της Πατρίδος, την καταστροφή της οικογενείας, την αποσύνθεσι της κοινωνικής ευταξίας· όταν αντικρύζουμε αυτήν την ακόραστη επιθυμία για υλικά αγαθά, που έχει αντικαταστήσει την ιερή φλόγα της Ιδέας που μας ενέπνεε – τότε, ειλικρινά, μεταξύ των δύο, διαλέξαμε ακριβώς την σωστή πλευρά.
Η μικροπρεπής και άθλια Ευρώπη του σήμερα, της παρηκμασμένης Ενιαίας Αγοράς, δεν μπορεί να προσφέρη ευτυχία στους ανθρώπους. Η καταναλωτική κοινωνία δηλητηριάζει την ανθρωπότητα παρά την εξυψώνει. Επομένως, εμείς τουλάχιστον από την πλευρά μας ονειρευθήκαμε κάτι σπουδαίο – και έχουμε μόνον μίαν επιθυμία: αυτό το φλογερό πνεύμα να αναγεννηθή. Με όλην μου την δύναμι, μέχρι την τελευταία στιγμή της υπἀρξεώς μου, θα παλεύω γι’ αυτό: Ώστε αυτό που κάποτε απετέλεσε τον αγώνα και το μαρτύριό μας, κάποια μέρα να αποτελέση την πλήρη αναγέννησι.”
(Απόσπασμα ομιλίας του Léon Degrelle από το ντοκιμαντέρ Le Volksführer, που γυρίστηκε κατά την διάρκεια της μεταπολεμικής του εξορίας στην Ισπανία.)
