Όσο και αν είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσουμε, έχουν περάσει τρία χρόνια από το τραγικό γεγονός της βιολογικής αποδημίας του εκλεκτού και αλησμόνητου συναγωνιστού μας, Κώστα Μπαϊκούση ∙ Ανδρός αδαμαντίνου χαρακτήρος, ήθους ευγενούς ∙ Ανδρός γενναίου, σώφρονος, εναρέτου!Είναι εξαιρετικώς δύσκολο να αποδεχτούμε την φυσική απουσία του συναγωνιστού μας ∙ η αίσθησις της παρουσίας του σε πνευματικό επίπεδο και η ανάμνησις της μορφής του, ως προτύπου συμπεριφοράς, στάσεως ζωής και αγώνος, παραμένει αναλλοίωτη! Όλοι εμείς, οι σύντροφοι και συναγωνισταί του, αισθανόμεθα ότι με έναν υπερβατικό-μυστικό τρόπο, συνεχίζει να βρίσκεται δίπλα μας!
Ως ελάχιστο φόρο τιμής στον Κώστα Μπαϊκούση ψάλλουμε το εμβατήριο «Ωδή Μνήμης», του οποίου οι στίχοι (που συμφωνούν με την μουσική του παλαιού Ε/Σ εμβατηρίου “Είχα έναν σύντροφο”) είναι αφιερωμένοι στην μνήμη του:
Ωδή μνήμης
Στοῦ Λεωνίδα ἐστάθην κι ἔνοιωσα τὴν Τιμή
μὲ φίλο ἐμπρὸς τὸ μνῆμα, ὡσὰν σ᾿ αἰώνιο Βῆμα
καὶ συναγωνιστή – [δίς]
ποὺ ἐχάθη πιά· εἶχε σθένος καὶ βλέμμα καθαρό,
σπινθηροβόλο πνεῦμα – ποὺ ἐμάχετο τὸ ψέμμα,
τὸ φαῦλο, τὸ σαθρό. [δίς]
Τὸ φρόνημα ἀτσαλένιο κι ὁ νοῦς του διαυγής,
καὶ μιὰ καρδιὰ καθάρια, ἀμάθητη στὰ πλάγια
– στ᾿ ἀλήθεια εὐγενής. [δίς]
Ὁ λόγος του σπουδαῖος, στεντόρεια ἡ φωνή
τὸ σῶμα γυμνασμένο, ἀθλητικὰ πλασμένο,
ἡ φύσις του λιτή. [δίς]
Ἀπρόσμενη μιὰ μοῖρα τὸν πῆρε μακριά ·
κενὸ μεγάλο μένει, μὰ ἡ μνήμη του ἀναμμένη
αἰώνια πυρά. [δίς]
Ποτὲ δὲν σὲ ξεχνοῦμε οἱ σύντροφοί σου ἐμεῖς!
Στὸ πλάι μας σὲ νογοῦμε, πιστὰ ὡς προχωροῦμε
στὸν Δρόμο τῆς Τιμῆς. [δίς]