Η χριστιανική μυθολογία, ξεκινώντας από την Παλαιά Διαθήκη και φθάνοντας ώς τους βίους αγίων, αναφέρεται συχνότατα σε διάφορα «θαύματα» τα οποία, για όποιον παρατηρεί τους χριστιανούς για καιρό, γίνεται αντιληπτό ότι παρατίθενται περίπου προπαγανδιστικώς – ήτοι, όχι για να εμβαθύνει ο πιστός στην φύση της θειότητος αλλά για να πεισθεί “εκ του εντυπωσιακού αποτελέσματος” ότι αυτή είναι «η οδός της αληθείας και της σωτηρίας» και να προσδεθεί δουλικώς στα απόκοσμα υπερφυσικά φόβητρα (που μάλλον με προλήψεις παρά με το Πνεύμα συγγενεύουν) και στον πλαισιούντα εκκλησιαστικό μηχανισμό, δίκην προβάτων, τα οποία και χρησιμεύουν ως συμπεριφορικά πρότυπα της “κατηχήσεως”, άλλωστε. Η περί θαυμάτων παραφιλολογία, που από μόνη της αναδεικνύει την ιδιάζουσα ανασφάλεια των χριστιανών, οι οποίοι βασίζουν την περί Θεού αντίληψή τους σε διάφορες ιστορίες που χρησιμοποιούνται ως τάχα αποδείξεις και όχι στο πνευματικό αισθητήριο, αναδεικνύει ουσιαστικώς την εγγενή στην εμπέδωση του χριστιανισμού ατροφία αυτού του αισθητηρίου. Είναι άλλωστε γνωστό ιστορικώς, ότι κατά τους πρώτους αιώνες επιβολής του Χριστιανισμού στα ευρωπαϊκά έθνη το χριστιανικό ιερατείο επεδόθη σε μανιώδη αγώνα καταπολεμήσεως όλων των στοιχείων και οδών καλλιεργείας αυτού του αισθητηρίου: Θυμηθείτε και το αποδιδόμενο στον Ιησού, “ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός”, άρα κάθε εκ τῶν ἔνδον πρὸς το θεῖον (αυθεντική) ὁδὸς εἶναι απαράδεκτη, αφού τὸ “θεῖον” είναι εξωτερικώς δεδομένο (αποκεκαλυμμένο/αποδεδειγμένο), η “σωτηρία” έχει προσφερθεί, η αλήθεια είναι αποκεκαλυμμένη διά των αποστόλων και γραμμένη στην βίβλο, ολόκληρη – … επαναπαυθείτε λοιπόν, μόνο πολεμήστε τον “κόσμο” που την αμφισβητεί και δοκιμάζει, ώστε να “σωθείτε” – δηλαδή να κερδίσετε τον παράδεισο…
Η ιουδαιοχριστιανική “πρακτική” αυτή νοοτροπία επικλήσεως «θαυμάτων», ουσιαστικώς ακυρώνοντας οποιαδήποτε αυθεντική προσπάθεια υπερβατικής θεάσεως του θείου, επιδρά διαλυτικώς και στην ίδια την αξία της θείας παρεμβάσεως, υποβιβάζοντάς την στο επίπεδο της «ιστορικής» (ψευτο)αποδείξεως, μάλιστα συνδυασμένης με την παγίδευση των θυμάτων της στην ειρκτή του διπόλου εκφοβισμού-ιδιοτέλειας – από το πρότερο Υψηλό βάθρο όπου εδράζονταν η μεταφυσική, στο πλαίσιο της αρχαίας Ελληνικής (και, γενικότερα, της Αρίας) Παραδόσεως. Αποκαλυπτική είναι η αναγνώριση από τον ίδιο τον απόστολο Σαούλ (Παύλο) της θεμελιώδους διαφοράς μεταξύ ελληνικής και ιουδαϊκής προσεγγίσεως του θείου, όταν γράφει (α΄ Κορ. 1),
“(ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου) 21 ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας. 22 ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖον (:θαῦμα) αἰτοῦσι καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, 23 ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον …”!
(Δηλαδή: οἱ Ἰουδαῖοι ἀπαιτοῦν θαύματα (ὥστε νὰ πεισθοῦν), ἐν ᾧ οἱ Ἕλληνες ψάχνουν τὴν Σοφία.)
Στην αρχαία ελληνική θρησκευτική παράδοση, καθώς και σε όλες τις αρχαίες παραδόσεις των αρίων λαών, η θεία παρέμβαση είναι πολύ συχνότερη, υπογραμμίζοντας την συνεχή παρουσία του θείου στον κόσμο, αντίληψη ριζικώς διαφορετική από τις αντίστοιχες ιουδαϊκές και χριστιανικές, που αντιλαμβάνονται τον κόσμο ως αμαρτωλό τόπο εξορίας. Σε συμβολικό επίπεδο βλέπει κανείς στην χριστιανική παράδοση να εμφανίζεται η «θαυματουργός θεία παρέμβαση» χάριν της πόρνης, του αδύναμου, του δειλού, του απατεώνος, κ.λπ., πράγμα τελείως ξένο προς τις αριοελληνικές αντιλήψεις και ιεραρχήσεις, που αποθεώνουν τον ηρωικό τρόπο ζωής και τα ουράνια/ηλιακά ιδεώδη και γνωρίσματα. Για τους αρχαίους Έλληνες, και φυσικά για όλους τους Αρίους, ο Ουράνιος Πατήρ και κατ᾿ επέκταση όλοι οι Θεοί δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να τηρούν τέτοια στάση, αντίθετα λειτουργούν ως θεματοφύλακες της Αληθείας, της Τάξεως αλλά και του Κοσμικού Μέτρου.
Ἡ Ἐκτροπὴ καὶ ἡ ἔκφανσις τοῦ θείου στὶς ἡμέρες μας…
Τους τελευταίους μήνες η πολιτική κατάσταση του επονομαζόμενου “ελληνικού κράτους” αλλά και μία σειρά από γεγονότα που την ακολούθησαν, δείχνουν να επιβεβαιώνουν τον εθνικό μας βάρδο Κωστή Παλαμά, που στον πρώτο στίχο του ολυμπιακού ύμνου χαρακτηρίζει αθάνατο το αρχαίο Πνεύμα.
Η σε πολλαπλά επίπεδα διαπραττομένη ΥΒΡΙΣ αφύπνισε, φαίνεται, του αρχαίους Θεούς. Για τους περισσότερους ανθρώπους, των οποίων η αντιληπτική δυνατότης “υπνώττει” και περιορίζεται ασφυκτικά από τον τετράγωνο, υλιστικό και χοντροκομμένο “ορθολογικό” τρόπο σκέψεως, μια αλληλουχία συγχρονοτήτων και θαυμαστών γεγονότων δεν αποτελεί παρά απλές συμπτώσεις και τίποτε παραπάνω. Για όσους, ωστόσο, διαθέτουν λεπτά αισθητήρια εν εγρηγόρσει, δύνανται ν᾿ αποτελούν σαφή σημεία της μήνιος των θεών, ένεκα εκτάκτου εξάρσεως της εξακολουθητικώς διαπραττομένης ύβρεως!
Ήταν 29 Ιανουαρίου όταν ανέλαβε η νέα κυβέρνηση της αριστεράς (παρ᾿ ότι στην Ελλάδα μετά το ᾿74 η μαρξιστογενής αριστερά ηγεμονεύει ακόμη και επί «δεξιών» κυβερνήσεων), γινομένη δεκτή μετά βαΐων και κλάδων από τον χαύνο λαό, έχοντας διακηρύξει ότι είναι έτοιμη να βάλει την δύσμοιρη πατρίδα μας σε νέες ατραπούς και έχοντας μοιράσει άπειρες υποσχέσεις προς κάθε κατεύθυνση, εγγυώμενη ευημερία…
Την ειδυλλιακή, όμως, αυτήν ατμόσφαιρα ήρθε τότε συλλήβδην να χαλάσει ένα σφοδρότατο κύμα κακοκαιρίας που εσάρωσε – για όσους το θυμούνται – στο πέρασμά της. Ειδικά στην Ήπειρο, όπου σημειωτέον η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση είχε σημειώσει πρωτοφανή εκλογικά ποσοστά, οι καταστροφές ήσαν ανυπολόγιστες, με τις οδούς των κυριωτέρων πόλεων να μετατρέπονται σε ποτάμια μέσα σε λίγα λεπτά, την ίδια στιγμή που σφυροκοπούνταν αγρίως από θυελλώδεις ανέμους. Από την μανία της φύσεως δεν ξέφυγαν ούτε τα υπεραιωνόβια πέτρινα γεφύρια, πολλά εκ των οποίων εκινδύνευσαν, όπως το πολυτραγουδισμένο γεφύρι της Άρτας, και άλλα κατέρρευσαν, όπως το ξακουστό γεφύρι της Πλάκας.
Οι μήνες πέρασαν, με τον «σοσιαλιστικό παράδεισο» των νεομπολσεβίκων να έχει καταρρεύσει ολοκληρωτικώς υπό το βάρος της πραγματικότητος, προτού καν αρχίσει να «κτίζεται». Υπήρξαν όμως και χειρότερα δεινά.
Η πολιτική των ανοικτών συνόρων, που κήρυξε η ΣΥΡΙΖΑΝΕ(γκεφα)Λική γελοιογραφία κυβερνήσεως, δεν ήταν κάτι καινούργιο. Εγκαινιάστηκε προ εικοσιπενταετίας (από τον Α. Σαμαρά, ως υπουργό εξωτερικών της κυβερνήσεως Μητσοτάκη) και πλέον εξελίσσεται σε πραγματική γενοκτονία. Καθημερινώς υπέρ τις τρεις χιλιάδες τριτοκοσμικών Μεσανατολιτών, Ασιατών και Αφρικανών συνεχίζουν να εισέρχονται, κυρίως μέσῳ θαλάσσης, στο ευρωπαϊκό έδαφος, χωρίς φυσικά να συναντήσουν έλεγχο και την στοιχειώδη αντίσταση που θα ανέμενε κανείς από τις αρχές ενός θεωρητικώς υπαρκτού κράτους! Η μετακινούμενη ανθρωπομάζα των τριτοκοσμικών, συνειδητώς έχουσα ως τελικό προορισμό τα προ πολλού αλωμένα από την Ν.Π.Τ.Π. κράτη-άσυλα του πολυφυλετικού και πολυπολιτισμικού πολτού (Σουηδία και Γερμανία), εγκλωβίστηκε επί μακρόν στα ελληνο-σκοπιανά σύνορα, τα οποία οι Σκοπιανοί (προς τιμήν τους, σε αντίθεση με τους Ελλαδίτες προδότες) εφύλαξαν με ισχυρές στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις, μέχρις ότου, αποκαμωμένοι από την παραλυμένη ελλαδική αφασία, που άφηνε να συσσωρεύονται εκεί εκρηκτικώς διογκούμενοι πληθυσμοί εισβολέων, αλλά και της προδοτικής Ε.Ε. που τους επίεζε, ενέδωσαν κι απεφάσισαν να τους διεκπεραιώνουν, ὥστε να συνεχίζουν την εισβολή τους στην Ευρώπη…
Αμέσως την επομένην των εκλογών αλλά και τις μετέπειτα ημέρες η συγχρονική εκδήλωση πρωτοφανώς ακραίων καιρικών φαινομένων και αδιανοήτων για τον ελλαδικό χώρο φυσικών καταστροφών δεν είναι απλή σύμπτωση αλλά εκδήλωση σε φυσικό πεδίο της οργής των Θεών για το συντελούμενο τερατώδες εθνοφυλετικό έγκλημα και την βεβήλωση της ιερής μας γης, της γης που εγέννησε κι έθρεψε ήρωες και σοφούς, γης την οποία αναρίθμητοι στρατιώτες εδόξασαν στα πεδία των μαχών ανά τους αιώνες της μακράς ελληνικής ιστορίας, αποκρούοντας τον εκάστοτε αλλόφυλο εισβολέα. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι στα μετεωρολογικά γραφήματα κατά τις πρώτες μετεκλογικές ημέρες του Σεπτεμβρίου δεν μπορούσε καν να διακριθεί ο χάρτης της Ελλάδος, αφού οι ενδείξεις των κεραυνών τον εκάλυπταν εξ ολοκλήρου – ιδίως μάλιστα στις περιοχές συσσωρεύσεως των εισβολέων!
Ο νεφεληγερέτης Ζεὺς Πατὴρ ἐξεδήλωσε τὴν ὀργήν του!
Διότι δυστυχώς, για ακόμα μία φορά, επιβεβαιώθηκαν οι χειρότερες προβλέψεις. Ανανεώνει την θητεία της μια ανοικτά αντεθνική κυβέρνηση-τσίρκο, έχοντας ακολουθήσει επί επτάμηνο αλλοπρόσαλλες τακτικές, συγκρουόμενες ακόμα και με την κοινή λογική, που οδήγησαν σε ολοκληρωτική οικονομική κατάρρευση· έχοντας διεξαγάγει μια παρωδία δημοψηφίσματος, υπογράψει δε ένα τρίτο (και … φαρμακερό!) μνημόνιο, ενώ εξελέγη ακριβώς για να «σχίσει το δεύτερο», οδηγώντας τελικώς σε νέες πρόωρες εκλογές, τις οποίες εν τούτοις (!) εκέρδισε, ελέῳ φαύλου δημοκρατικού κοινοβουλευτισμού, της παρωδίας αυτής πολιτεύματος, που νομοτελειακώς συνεπάγεται τον θρίαμβο της δικτατορίας τον ηλιθίων. Εντός ολίγων μηνών ο κωμικοτραγικός αυτός θίασος, που παριστάνει κυβέρνηση της χώρας, κατάφερε να ποδοπατήσει κάθε έννοια τάξεως, κάθε έννοια αληθείας, κάθε έννοια μέτρου.
Ωστόσο, με το κλείσιμο της κάλπης, τα καιρικά φαινόμενα αγρίεψαν περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Στην Θέρμη Θεσσαλονίκης, στην Σκάλα Λακωνίας και αλλού, έκαναν την εμφάνισή τους μέχρι και ανεμοστρόβιλοι, φαινόμενο εξαιρετικά σπάνιο έως ανύπαρκτο στην Πατρίδα μας, ενώ σε άλλες περιοχές της χώρας πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν από κεραυνούς που συνόδευαν τις καταρρακτώδεις βροχές, ενώ πολλές περιοχές της χώρας κατεκλύσθησαν από ανεξελέγκτους καταρρακτώδεις χειμάρρους, οι οποίοι διέλυσαν τα πάντα στο πέρασμά τους!
Οι μιαροί κυβερνώντες, δογματικώς εγκλωβισμένοι στον πέρα για πέρα αντιφυσικό μαρξιστικό τρόπο σκέψεως, παρετήρησαν άραγε αυτήν την σειρά φυσικών καταστροφών, που συνόδευσαν τον εκλογικό τους «θρίαμβο» – για δεύτερη μάλιστα φορά με παρόμοιο τρόπο, όπως και μετά τις προηγούμενες εκλογές του Ιανουαρίου; Αντιλαμβάνονται άραγε ότι ο βέβηλος βίος και πολιτεία τους επισύρει την σαρωτική κοσμική Νέμεσι; Προφανώς όχι, διότι αν είχαν μια μικρή, έστω, στιγμιαία έκλαμψη συνειδητότητος, θα ανέμενε κανείς ότι θα ήσαν τουλάχιστον τρομοκρατημένοι.
Για όσους μπορούν ακόμα να νοιώθουν το αρχαίο αθάνατο πνεύμα, του ωραίου του μεγάλου και του αληθινού, φανερώθηκαν κάποια καθαρά κι εύγλωττα σημεία της επερχομένης καθάρσεως. Οι κύριοι συντελεσταί της συντελουμένης κοσμικής ύβρεως δεν θα έχουν καλό τέλος…
Η σε πολλαπλά επίπεδα διαπραττομένη ΥΒΡΙΣ αφύπνισε, φαίνεται, του αρχαίους Θεούς. Για τους περισσότερους ανθρώπους, των οποίων η αντιληπτική δυνατότης “υπνώττει” και περιορίζεται ασφυκτικά από τον τετράγωνο, υλιστικό και χοντροκομμένο “ορθολογικό” τρόπο σκέψεως, μια αλληλουχία συγχρονοτήτων και θαυμαστών γεγονότων δεν αποτελεί παρά απλές συμπτώσεις και τίποτε παραπάνω. Για όσους, ωστόσο, διαθέτουν λεπτά αισθητήρια εν εγρηγόρσει, δύνανται ν᾿ αποτελούν σαφή σημεία της μήνιος των θεών, ένεκα εκτάκτου εξάρσεως της εξακολουθητικώς διαπραττομένης ύβρεως!
Ήταν 29 Ιανουαρίου όταν ανέλαβε η νέα κυβέρνηση της αριστεράς (παρ᾿ ότι στην Ελλάδα μετά το ᾿74 η μαρξιστογενής αριστερά ηγεμονεύει ακόμη και επί «δεξιών» κυβερνήσεων), γινομένη δεκτή μετά βαΐων και κλάδων από τον χαύνο λαό, έχοντας διακηρύξει ότι είναι έτοιμη να βάλει την δύσμοιρη πατρίδα μας σε νέες ατραπούς και έχοντας μοιράσει άπειρες υποσχέσεις προς κάθε κατεύθυνση, εγγυώμενη ευημερία…
Την ειδυλλιακή, όμως, αυτήν ατμόσφαιρα ήρθε τότε συλλήβδην να χαλάσει ένα σφοδρότατο κύμα κακοκαιρίας που εσάρωσε – για όσους το θυμούνται – στο πέρασμά της. Ειδικά στην Ήπειρο, όπου σημειωτέον η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση είχε σημειώσει πρωτοφανή εκλογικά ποσοστά, οι καταστροφές ήσαν ανυπολόγιστες, με τις οδούς των κυριωτέρων πόλεων να μετατρέπονται σε ποτάμια μέσα σε λίγα λεπτά, την ίδια στιγμή που σφυροκοπούνταν αγρίως από θυελλώδεις ανέμους. Από την μανία της φύσεως δεν ξέφυγαν ούτε τα υπεραιωνόβια πέτρινα γεφύρια, πολλά εκ των οποίων εκινδύνευσαν, όπως το πολυτραγουδισμένο γεφύρι της Άρτας, και άλλα κατέρρευσαν, όπως το ξακουστό γεφύρι της Πλάκας.Οι μήνες πέρασαν, με τον «σοσιαλιστικό παράδεισο» των νεομπολσεβίκων να έχει καταρρεύσει ολοκληρωτικώς υπό το βάρος της πραγματικότητος, προτού καν αρχίσει να «κτίζεται». Υπήρξαν όμως και χειρότερα δεινά.
Η πολιτική των ανοικτών συνόρων, που κήρυξε η ΣΥΡΙΖΑΝΕ(γκεφα)Λική γελοιογραφία κυβερνήσεως, δεν ήταν κάτι καινούργιο. Εγκαινιάστηκε προ εικοσιπενταετίας (από τον Α. Σαμαρά, ως υπουργό εξωτερικών της κυβερνήσεως Μητσοτάκη) και πλέον εξελίσσεται σε πραγματική γενοκτονία. Καθημερινώς υπέρ τις τρεις χιλιάδες τριτοκοσμικών Μεσανατολιτών, Ασιατών και Αφρικανών συνεχίζουν να εισέρχονται, κυρίως μέσῳ θαλάσσης, στο ευρωπαϊκό έδαφος, χωρίς φυσικά να συναντήσουν έλεγχο και την στοιχειώδη αντίσταση που θα ανέμενε κανείς από τις αρχές ενός θεωρητικώς υπαρκτού κράτους! Η μετακινούμενη ανθρωπομάζα των τριτοκοσμικών, συνειδητώς έχουσα ως τελικό προορισμό τα προ πολλού αλωμένα από την Ν.Π.Τ.Π. κράτη-άσυλα του πολυφυλετικού και πολυπολιτισμικού πολτού (Σουηδία και Γερμανία), εγκλωβίστηκε επί μακρόν στα ελληνο-σκοπιανά σύνορα, τα οποία οι Σκοπιανοί (προς τιμήν τους, σε αντίθεση με τους Ελλαδίτες προδότες) εφύλαξαν με ισχυρές στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις, μέχρις ότου, αποκαμωμένοι από την παραλυμένη ελλαδική αφασία, που άφηνε να συσσωρεύονται εκεί εκρηκτικώς διογκούμενοι πληθυσμοί εισβολέων, αλλά και της προδοτικής Ε.Ε. που τους επίεζε, ενέδωσαν κι απεφάσισαν να τους διεκπεραιώνουν, ὥστε να συνεχίζουν την εισβολή τους στην Ευρώπη…
Αμέσως την επομένην των εκλογών αλλά και τις μετέπειτα ημέρες η συγχρονική εκδήλωση πρωτοφανώς ακραίων καιρικών φαινομένων και αδιανοήτων για τον ελλαδικό χώρο φυσικών καταστροφών δεν είναι απλή σύμπτωση αλλά εκδήλωση σε φυσικό πεδίο της οργής των Θεών για το συντελούμενο τερατώδες εθνοφυλετικό έγκλημα και την βεβήλωση της ιερής μας γης, της γης που εγέννησε κι έθρεψε ήρωες και σοφούς, γης την οποία αναρίθμητοι στρατιώτες εδόξασαν στα πεδία των μαχών ανά τους αιώνες της μακράς ελληνικής ιστορίας, αποκρούοντας τον εκάστοτε αλλόφυλο εισβολέα. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι στα μετεωρολογικά γραφήματα κατά τις πρώτες μετεκλογικές ημέρες του Σεπτεμβρίου δεν μπορούσε καν να διακριθεί ο χάρτης της Ελλάδος, αφού οι ενδείξεις των κεραυνών τον εκάλυπταν εξ ολοκλήρου – ιδίως μάλιστα στις περιοχές συσσωρεύσεως των εισβολέων!Ο νεφεληγερέτης Ζεὺς Πατὴρ ἐξεδήλωσε τὴν ὀργήν του!
Διότι δυστυχώς, για ακόμα μία φορά, επιβεβαιώθηκαν οι χειρότερες προβλέψεις. Ανανεώνει την θητεία της μια ανοικτά αντεθνική κυβέρνηση-τσίρκο, έχοντας ακολουθήσει επί επτάμηνο αλλοπρόσαλλες τακτικές, συγκρουόμενες ακόμα και με την κοινή λογική, που οδήγησαν σε ολοκληρωτική οικονομική κατάρρευση· έχοντας διεξαγάγει μια παρωδία δημοψηφίσματος, υπογράψει δε ένα τρίτο (και … φαρμακερό!) μνημόνιο, ενώ εξελέγη ακριβώς για να «σχίσει το δεύτερο», οδηγώντας τελικώς σε νέες πρόωρες εκλογές, τις οποίες εν τούτοις (!) εκέρδισε, ελέῳ φαύλου δημοκρατικού κοινοβουλευτισμού, της παρωδίας αυτής πολιτεύματος, που νομοτελειακώς συνεπάγεται τον θρίαμβο της δικτατορίας τον ηλιθίων. Εντός ολίγων μηνών ο κωμικοτραγικός αυτός θίασος, που παριστάνει κυβέρνηση της χώρας, κατάφερε να ποδοπατήσει κάθε έννοια τάξεως, κάθε έννοια αληθείας, κάθε έννοια μέτρου.Ωστόσο, με το κλείσιμο της κάλπης, τα καιρικά φαινόμενα αγρίεψαν περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Στην Θέρμη Θεσσαλονίκης, στην Σκάλα Λακωνίας και αλλού, έκαναν την εμφάνισή τους μέχρι και ανεμοστρόβιλοι, φαινόμενο εξαιρετικά σπάνιο έως ανύπαρκτο στην Πατρίδα μας, ενώ σε άλλες περιοχές της χώρας πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν από κεραυνούς που συνόδευαν τις καταρρακτώδεις βροχές, ενώ πολλές περιοχές της χώρας κατεκλύσθησαν από ανεξελέγκτους καταρρακτώδεις χειμάρρους, οι οποίοι διέλυσαν τα πάντα στο πέρασμά τους!
Οι μιαροί κυβερνώντες, δογματικώς εγκλωβισμένοι στον πέρα για πέρα αντιφυσικό μαρξιστικό τρόπο σκέψεως, παρετήρησαν άραγε αυτήν την σειρά φυσικών καταστροφών, που συνόδευσαν τον εκλογικό τους «θρίαμβο» – για δεύτερη μάλιστα φορά με παρόμοιο τρόπο, όπως και μετά τις προηγούμενες εκλογές του Ιανουαρίου; Αντιλαμβάνονται άραγε ότι ο βέβηλος βίος και πολιτεία τους επισύρει την σαρωτική κοσμική Νέμεσι; Προφανώς όχι, διότι αν είχαν μια μικρή, έστω, στιγμιαία έκλαμψη συνειδητότητος, θα ανέμενε κανείς ότι θα ήσαν τουλάχιστον τρομοκρατημένοι.
Για όσους μπορούν ακόμα να νοιώθουν το αρχαίο αθάνατο πνεύμα, του ωραίου του μεγάλου και του αληθινού, φανερώθηκαν κάποια καθαρά κι εύγλωττα σημεία της επερχομένης καθάρσεως. Οι κύριοι συντελεσταί της συντελουμένης κοσμικής ύβρεως δεν θα έχουν καλό τέλος…