Το να παρακολουθεί κανείς τις εσωτερικές «πολιτικές εξελίξεις», αποτελεί μια διασκεδαστική υπόθεση. Ωστόσο ανάμεσα στην φαρσοκωμωδία και την ποταπότητα της εντόπιας πολιτικής σκηνής, μπορούμε ν’ αλιεύσουμε περιστατικά και γεγονότα τα οποία αποδεικνύουν με τον πιο γλαφυρό τρόπο τον διαχρονικό ιδιοτελή και ωφελιμιστικό χαρακτήρα των πολιτικάντηδων και εν γένει των κομμάτων που απαρτίζουν την σύγχρονη ελληνική δημοκρατία.
Ένα περιστατικό που συνέβη και επιβεβαιώνει την εβραϊκή κυριαρχία στα πολιτικά τεκταινόμενα του τόπου, είναι η περίπτωση του γνωστού γραφικού πλασιέ-υποψηφίου για την προεδρία της Ν.Δ. Εδώ και μέρες, ανεσύρθησαν βίντεο από το πρόσφατο παρελθόν, όπου ο εν λόγω τηλεμαϊντανός εξεθείαζε το γνωστό βιβλίο που αναφέρεται στους εβραίους και τα πελώρια προπαγανδιστικά τους ψεύδη. Έτσι μπροστά στο φάσμα της πολιτικής του εξοντώσεως, ο πολιτικάντης «ένοιωσε» την ανάγκη να κλίνη ευλαβικά το γόνυ μπροστά στο μνημείο του εβραϊκού ολοκαυτώματος στην πόλη της Καβάλας όπου περιόδευε και να αναρτήσει, φυσικά, την φωτογραφία στα μέσα δικτυώσεως. Εάν αυτό δεν αποτελεί υποβολή των διαπιστευτηρίων προς τους περιούσιους, τότε τι άλλο είναι;
Εξ άλλου έχει διαρρεύσει ότι ο γνωστός Εβραίος προπαγανδιστής Ζαν Κοέν, τέως υπεύθυνος του Καζίνου Λουτρακίου, ανέλαβε “υπεύθυνος προπαγάνδας” τοῦ … Αδώνιδος! Όνειδος… Παραγράφονται τα “ανομήματά” του του παρελθόντος έναντι των περιουσίων, όταν ο Άδωνις από οθόνης επροπαγάνδιζε υπέρ του πολύ αξιολόγου και σοβαρού βιβλίου του Κ. Πλεύρη περί Ἑβραίων και “Ολοκαυτώματος”, αφού ζητεῖ πλέον ταπεινὰ συγγνώμην από τους Εβραίους, που το εξἐδωσε και διεφήμισε. Φυσικά το εκλεκτό αυτό … μπουμπούκι του φαιδρού νεοδημοκρατικού Τσίρκου Τσαρλατάνων γνωρίζει πολύ καλά τα σχετικά με τα εβραϊκά ψεύδη του Συστήματος – όμως, ως γνήσιος εμποράκος, γνωρίζει επίσης άριστα και ποιός κατέχει και την … πίτα και το μαχαῖρι!
Αυτός ο τιποτένιος αριβίστας, που “επούλησε” τον ένα μετά τον άλλον τους ευεργέτας του για να γλείψη εκεί που έφτυνε, αφού επί χρόνια διέπρεψε όχι απλώς ως τηλεπωλητής βιβλίων αλλά, κυρίως, ως προβεβλημένος εκποιητής κι ευτελιστής της ουσίας και της αισθητικής της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς, βρήκε τελικώς την θέση και τον χώρο που του ταιριάζει άριστα: την Νέα Δημοκρατία που, καλύπτοντας με την ευπρεπισμένη της σαβούρα τον χώρο του κεντροδεξιού τίποτα, διατηρεί κάπου ως εκλογικώς χρήσιμη κληρονομιά αλλά επί το χυδαιότατον και ασπονδυλότατον μετατοπισμένην και μιαν ανάμνηση εννοιών όπως “πατρίδα” και “πατριωτισμός”, πλήρως όμως απονεκρωμένες και πνιγμένες μέσα σε μια σούπα νεοφιλελεύθερης τραπεζοφροσύνης και του μικροαστικώς ευπρεπισμένου ολικού ραγιαδισμού έναντι του Συστήματος και όχι μόνον: Διότι ο ακραίος ραγιαδισμός εκδηλώνεται σε κάθε έκφανση της αστικής δεξιάς, που ό,τι συντρίμμια αξιῶν κι αν ενίοτε επικαλείται, δεν αποτελούν παρά σκιώδη κι άψυχα δειλά φαντάσματα σε άτακτη φυγή, εκλιπαρούντα για το έλεος και την αναγνώριση της αριστεράς όλων των αποχρώσεων, στην οποίαν είναι εξ υπαρχής αναμφισβητήτως και ευπειθώς υποτεταγμένα· άλλως τε ο λιμπεραλισμός, που και αποτελεί την κεντρικήν τους “ιδεολογική” αναφορά, είναι καθαρώς αριστερού χαρακτήρος.
Η αστική δεξιά ως η αποθέωσις της δειλίας και της υποταγής έδωσε πολλά παραδείγματα ασύλληπτης αχρηστίας και αναξιότητος, ξεκινώντας από την καραμανλική αφασία που άφησε τον Αττίλα να καταπιή ανενόχλητος την μισή Κύπρο ώς την πλέον απίστευτη υποτακτική δειλία ενός … πρωταθλητού φαυλοδούλου Πάκη, που άφησε πέντε αναρχικές τσογλανοπαρέες να δυναμιτίσουν την εύφλεκτη παραλυμένη ενδοτικότητα και δουλοπρέπεια των αστοφρουφρούδων και να κινητοποιήσουν ένα παράφορο κύμα που κατέκαυσε την Αθήνα και άλλες πόλεις της χώρας, “ζωγραφίζοντας” ακριβώς ό,τι εκφράζει τελειότερα κι ακριβέστερα την “ψυχή” αυτού του βρωμερού και βαθύτατα διεφθαρμένου κουφαριού της αστικής “κεντροδεξιάς” που πλήττει και ρημάζει την Πατρίδα μας… Γι᾿ αυτό και, πράγματι ανταξίως, ανταμοίφθηκε ο εν λόγῳ από τους υποτιθεμένους “αντίπερα”, τους αριστερούς ψάλτες της δημοκρατικής παρωδίας με το τυπικώς ύπατο αξίωμα του κοινού τους Θεάτρου Σκιών.
Είναι χαρακτηριστική η … αναπαλαιωτική ισχύς των διεφθαρμένων “νέων” επιγόνων της δημοκρατικής φαυλοκρατίας. Με απίστευτο θράσος έρχονται οι διαπεπλεγμένοι, ξενόδουλοι φασουλήδες της … “ανανεώσεως” της πλέον εξωφλημένης κομματικής σήψεως και μιλούν για κάτι “νέο”, με μίαν ακατάσχετη ρητορική λατρευτικής προσκολλήσεως σε ό,τι πιο ᾿ξωφλημένο και νεκρό, από τον καραμανλισμό ώς την τραπεζοκρατική ιδεολογία “που νίκησε και που δέχεται όλος ο δυτικός κόσμος”, δίδοντες και άφθονα πειστήρια άγονης κι αδιέξοδης βλακείας και δογματικότητος. Σταθερή παραμένει και η κλασσική νεοδημοκρατική μπουρεκίλα, όπου αδιαμφισβήτητος πρωταθλητής είναι ο Τζιτζικώστας, για τον οποίον δεν είναι αρκούντως γνωστόν ότι είναι και για νεοδημοκρατικά ακόμη δεδομένα εξαιρετικός οσφυοκάμπτης της “πολιτικής ορθότητος”, που σπεύδει από τα πρώτα του βήματα να δώση σαφές σχετικό στίγμα – και τώρα ζητεί την αναγνώριση και ανταμοιβή του. Ομολογουμένως το άχρωμον και άοσμον, μαζί με την ξέχειλη μαλθακότητα του τύπου, τον καθιστούν καθ᾿ όλα άξιο εκπρόσωπο του αστοραγιαδικού ενδοτισμού και της αφόρητης ρηχότητος της “κεντροδεξιάς”, ήδη φερόμενον ως σχετιζόμενο με τους πλέον διεφθαρμένους κύκλους της νεοδημοκρατικής κηφηνοφωλιάς – και όχι μόνον: ως γνωστόν στους αναγνώστες μας τουλάχιστον, η νεοφιλελεύθερη ορθοπολιτικότητα δεν διαφέρει σε τίποτε από τον πολιτιστικό μαρξισμό, πέραν του ότι χρησιμοποιεί σιέλ αντί ροζ – και ιδού… Διά της σιωπής του και της αρνήσεως να σχολιάση, ο βδελυρός εβραιοτουρκόφρων Μπουτάρης δείχνει την στήριξή του προς τον συγγενή του Τζιτζικώστα! Συγγενή πρώτιστα κατά την φαυλότητα και τα βοθρώδη ορθοπολιτικά εξαχνίσματα (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ, είμαστε εις θέσιν να γνωρίζουμε: διότι ο Απόστολος “Τζιτζικώστας” είναι υιοθετημένος υιός του Γεωργίου Τζιτζικώστα…)Είναι αστείο που όλοι αυτοί οι κλόουν της πιο βαθειάς σήψεως ευαγγελίζονται την “ανανέωση”, όπως τότε κι εκείνος ο “κουρασμένος” από την γυροφαγία “νέος” κι “ανανεωτικός” Καραμανλής! Για να μη σχολιάσουμε καν τον γόνον της δεύτερης οικογενειακής μαφίας του τυμπανισμένου κώματος της ΝΔ, τον διασκεδαστικό Κούλη, που επίσης ευαγγελίζεται ανανέωση!
Η αστική δεξιά ως η αποθέωσις της δειλίας και της υποταγής έδωσε πολλά παραδείγματα ασύλληπτης αχρηστίας και αναξιότητος, ξεκινώντας από την καραμανλική αφασία που άφησε τον Αττίλα να καταπιή ανενόχλητος την μισή Κύπρο ώς την πλέον απίστευτη υποτακτική δειλία ενός … πρωταθλητού φαυλοδούλου Πάκη, που άφησε πέντε αναρχικές τσογλανοπαρέες να δυναμιτίσουν την εύφλεκτη παραλυμένη ενδοτικότητα και δουλοπρέπεια των αστοφρουφρούδων και να κινητοποιήσουν ένα παράφορο κύμα που κατέκαυσε την Αθήνα και άλλες πόλεις της χώρας, “ζωγραφίζοντας” ακριβώς ό,τι εκφράζει τελειότερα κι ακριβέστερα την “ψυχή” αυτού του βρωμερού και βαθύτατα διεφθαρμένου κουφαριού της αστικής “κεντροδεξιάς” που πλήττει και ρημάζει την Πατρίδα μας… Γι᾿ αυτό και, πράγματι ανταξίως, ανταμοίφθηκε ο εν λόγῳ από τους υποτιθεμένους “αντίπερα”, τους αριστερούς ψάλτες της δημοκρατικής παρωδίας με το τυπικώς ύπατο αξίωμα του κοινού τους Θεάτρου Σκιών.
Είναι χαρακτηριστική η … αναπαλαιωτική ισχύς των διεφθαρμένων “νέων” επιγόνων της δημοκρατικής φαυλοκρατίας. Με απίστευτο θράσος έρχονται οι διαπεπλεγμένοι, ξενόδουλοι φασουλήδες της … “ανανεώσεως” της πλέον εξωφλημένης κομματικής σήψεως και μιλούν για κάτι “νέο”, με μίαν ακατάσχετη ρητορική λατρευτικής προσκολλήσεως σε ό,τι πιο ᾿ξωφλημένο και νεκρό, από τον καραμανλισμό ώς την τραπεζοκρατική ιδεολογία “που νίκησε και που δέχεται όλος ο δυτικός κόσμος”, δίδοντες και άφθονα πειστήρια άγονης κι αδιέξοδης βλακείας και δογματικότητος. Σταθερή παραμένει και η κλασσική νεοδημοκρατική μπουρεκίλα, όπου αδιαμφισβήτητος πρωταθλητής είναι ο Τζιτζικώστας, για τον οποίον δεν είναι αρκούντως γνωστόν ότι είναι και για νεοδημοκρατικά ακόμη δεδομένα εξαιρετικός οσφυοκάμπτης της “πολιτικής ορθότητος”, που σπεύδει από τα πρώτα του βήματα να δώση σαφές σχετικό στίγμα – και τώρα ζητεί την αναγνώριση και ανταμοιβή του. Ομολογουμένως το άχρωμον και άοσμον, μαζί με την ξέχειλη μαλθακότητα του τύπου, τον καθιστούν καθ᾿ όλα άξιο εκπρόσωπο του αστοραγιαδικού ενδοτισμού και της αφόρητης ρηχότητος της “κεντροδεξιάς”, ήδη φερόμενον ως σχετιζόμενο με τους πλέον διεφθαρμένους κύκλους της νεοδημοκρατικής κηφηνοφωλιάς – και όχι μόνον: ως γνωστόν στους αναγνώστες μας τουλάχιστον, η νεοφιλελεύθερη ορθοπολιτικότητα δεν διαφέρει σε τίποτε από τον πολιτιστικό μαρξισμό, πέραν του ότι χρησιμοποιεί σιέλ αντί ροζ – και ιδού… Διά της σιωπής του και της αρνήσεως να σχολιάση, ο βδελυρός εβραιοτουρκόφρων Μπουτάρης δείχνει την στήριξή του προς τον συγγενή του Τζιτζικώστα! Συγγενή πρώτιστα κατά την φαυλότητα και τα βοθρώδη ορθοπολιτικά εξαχνίσματα (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ, είμαστε εις θέσιν να γνωρίζουμε: διότι ο Απόστολος “Τζιτζικώστας” είναι υιοθετημένος υιός του Γεωργίου Τζιτζικώστα…)Είναι αστείο που όλοι αυτοί οι κλόουν της πιο βαθειάς σήψεως ευαγγελίζονται την “ανανέωση”, όπως τότε κι εκείνος ο “κουρασμένος” από την γυροφαγία “νέος” κι “ανανεωτικός” Καραμανλής! Για να μη σχολιάσουμε καν τον γόνον της δεύτερης οικογενειακής μαφίας του τυμπανισμένου κώματος της ΝΔ, τον διασκεδαστικό Κούλη, που επίσης ευαγγελίζεται ανανέωση!
Ανανέωση της σήψεως, ανανέωση της προσκολλήσεως στην γερασμένη κι αποδυναμωμένη από μόνη της εσχάτη αστική παρακμή, ανανέωση του ραγιαδισμού και της πλήρους και φανατικής υποταγής στα παγκόσμια αφεντικά, την αδιαμφισβήτητη γι᾿ αυτούς τραπεζοκρατία και στην φαύλη εγχώριο πλουτοκρατία, ανανέωση της αβάσταχτης οννεδίτικης διαπεπλεγμένης ελαφρότητος – ΑΥΤΗΝ μόνον την “ανανέωση” είναι όλοι οι διαγκωνιζόμενοι δελφίνοι ικανοί και πρόθυμοι να κομίσουν.
Ακόμη μία κατάδειξη του βαθύτατα φαύλου και προδοτικού χαρακτήρος των κομμάτων της δημοκρατίας έρχεται διά χειρός Κοττάκη. Ο εν λόγω δημοσιογράφος, ο οποίος δεν αρνήθηκε ποτέ τις φιλελεύθερες καταβολές του (χρημάτισε και στην κρατική τηλεόραση κατά την νεωτέρα καραμανλική περίοδο), καταλήγει σε πρόσφατο άρθρο του σχετικά με τα εσωκομματικά της Ν.Δ. στην εφημερίδα «Δημοκρατία»:
“Δυστυχώς, πίσω από τις διαφωνίες για την διαδικασία υποκρύπτεται ένας πόλεμος αντιλήψεων για τη φυσιογνωμία του κόμματος. Για το ποιους θα εκπροσωπεί στο μέλλον και για το ποιο στρατόπεδο θα επιλέγει: Τον λαό ή την διαπλοκή; Την πατρίδα ή τις πρεσβείες; Δεν είμαι έτοιμος ακόμη να πω ποιος εκπροσωπεί τι, είναι νωρίς. Αλλά αν χρειαστεί θα το κάνω.”
Ακόμη μία κατάδειξη του βαθύτατα φαύλου και προδοτικού χαρακτήρος των κομμάτων της δημοκρατίας έρχεται διά χειρός Κοττάκη. Ο εν λόγω δημοσιογράφος, ο οποίος δεν αρνήθηκε ποτέ τις φιλελεύθερες καταβολές του (χρημάτισε και στην κρατική τηλεόραση κατά την νεωτέρα καραμανλική περίοδο), καταλήγει σε πρόσφατο άρθρο του σχετικά με τα εσωκομματικά της Ν.Δ. στην εφημερίδα «Δημοκρατία»:
“Δυστυχώς, πίσω από τις διαφωνίες για την διαδικασία υποκρύπτεται ένας πόλεμος αντιλήψεων για τη φυσιογνωμία του κόμματος. Για το ποιους θα εκπροσωπεί στο μέλλον και για το ποιο στρατόπεδο θα επιλέγει: Τον λαό ή την διαπλοκή; Την πατρίδα ή τις πρεσβείες; Δεν είμαι έτοιμος ακόμη να πω ποιος εκπροσωπεί τι, είναι νωρίς. Αλλά αν χρειαστεί θα το κάνω.”Απροκάλυπτη εξ ιδίων παραδοχή παγιωμένων προδοτικών νοοτροπιών και πράξεων, λοιπόν!
Κάθε δικαιολογία πια είναι περιττή και ανεπίτρεπτη, καθώς έχουν πέσει και τα τελευταία παραπλανητικά (για κάποιους) προσχήματα σοβαροφανείας και προπετάσματα καπνού… Η πλήρης αλλαγή ολικού πλαισίου, χαρακτήρος, νοοτροπίας και πολιτικής κατευθύνσεως αποτελεί μοναδική διέξοδο από αυτήν την βαθύτατη και παρατεταμένη παρακμή (και όχι “κρίση”!) που μαστίζει την ελληνική κοινωνία.
Κάθε δικαιολογία πια είναι περιττή και ανεπίτρεπτη, καθώς έχουν πέσει και τα τελευταία παραπλανητικά (για κάποιους) προσχήματα σοβαροφανείας και προπετάσματα καπνού… Η πλήρης αλλαγή ολικού πλαισίου, χαρακτήρος, νοοτροπίας και πολιτικής κατευθύνσεως αποτελεί μοναδική διέξοδο από αυτήν την βαθύτατη και παρατεταμένη παρακμή (και όχι “κρίση”!) που μαστίζει την ελληνική κοινωνία.
Αφού βεβαίως πρώτα γίνουν οι αναγκαίες «εκκαθαρίσεις», επί των οποίων δεν χωράει άλλη αναβολή. Διότι άλλως οι καθ᾿ όλον το φάσμα διεσπαρμένοι κι εμφυτευμένοι φαύλοι και προδότες το πολύ ανακυκλώνονται, εν όσῳ η προδοσία και η φαυλότητά τους παραμένουν κατ᾿ ουσίαν σταθερά και αναλλοίωτα γνωρίσματα.
