Τα αναρίθμητα – προεκλογικά και μετεκλογικά – ψεύδη (συνήθη βεβαίως στην ελλαδική κοινοβουλευτική πολιτική παράδοση) και οι αλλεπάλληλες κωλοτούμπες του κωμικοτραγικού νυν κυβερνητικού θιάσου, δεν έχουν ίσως προηγούμενο στην παγκόσμια πολιτική ιστορία. Ήδη, καθώς φαίνεται, αρχίζουν να ξεσπούν οι αναμενόμενες οργισμένες αντιδράσεις των, τόσο αισχρά εξαπατημένων, ψηφοφόρων, κάθε κοινωνικής και επαγγελματικής ομάδος (αγροτών, ελευθέρων επαγγελματιών, επιστημόνων, κλπ) των οποίων η ευπιστία στις αισχρά ανεδαφικές προεκλογικές εξαγγελίες και υποσχέσεις των πολιτικάντηδων είναι παροιμιώδης.Ωστόσο, σε ένα σημείο του πολιτικού του προγράμματος ο τραγικός κυβερνητικός θίασος παρέμεινε ολεθρίως συνεπής: στην εθνοπροδοτική πολιτική του εθνομηδενισμού και των «ανοικτών συνόρων», ένεκα της οποίας η Ελλάς συνεχίζει να εποικίζεται καθημερινώς από αναρίθμητες ορδές αλλοφύλων λαθρομεταναστών, οι οποίες πλέον συσσωρεύονται και λιμνάζουν στην χώρα, καθώς οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, υπό την αυξανόμενη πίεση της κοινής γνώμης των χωρών τους, μετά τις φρικτές τρομοκρατικές επιθέσεις και τα αλλεπάλληλα κρούσματα εγκλημάτων από διάφορους «πρόσφυγες»-λαθροεποίκους, αναγκάζονται πια να θέσουν σε καθεστώς απομονώσεως την Ελλάδα – που ευθέως καταγγέλλεται, από σύμπασα την ευρωπαϊκή πολιτική τάξη, ως απρόθυμη και παντελώς ανίκανη να φρουρήσει τα σύνορά της – σχεδιάζοντας να θέσουν ως de facto νέα γραμμή των ευρωπαϊκών συνόρων, την ελληνοσκοπιανή και ελληνοβουλγαρική μεθόριο, φράσσοντας με τον τρόπο αυτό την προς βορρά δίοδο των μεταναστών.
Τα ψέματα τελείωσαν. Τα τελεσίγραφα είναι πια ασφυκτικά. Η κυβέρνηση καλείται εντός ολίγων ημερών να καταφέρει να ελέγξει τα θαλάσσια σύνορά της και να δημιουργήσει τα λεγόμενα «hot-spots», ήτοι κέντρα παραμονής-διαλογής μεταναστών, διαφορετικά κινδυνεύει να εκβληθεί από το καθεστώς του ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους Έλληνες. Πέραν των προφανών πρακτικών και οικονομικών συνεπειών (π.χ. βαρύτατο πλήγμα στα έσοδα από τον τουρισμό και δυσχέρειες μετακινήσεως των Ελλήνων στον ευρωπαϊκό χώρο) η Ελλάδα θα μετατραπεί σε χώρα-τάφρο, ή μάλλον χωματερή, για τα απειράριθμα στίφη των τριτοκοσμικών εποίκων. Η αλλοίωση της συνθέσεως του πληθυσμού θα είναι βεβαία και τραγική…
Μετά το ευρωπαϊκό τελεσίγραφο, οι ΣΥΡΙΖΑΝ(θ)ΕΛ, έθεσαν την ουρά κάτω από τα σκέλια και έβαλαν βεβιασμένα τον στρατό να διαμορφώσει διάφορα παλαιά στρατόπεδα σε «hot-spots». Τώρα όμως είναι οι τοπικές κοινωνίες που ευλόγως (και ευτυχώς, επιτέλους!) αρχίζουν να αντιδρούν, διότι ουδείς ασφαλώς επιθυμεί την εγκατάσταση ενός γκέτο τριτοκοσμικών μουσουλμάνων στην γειτονιά του! Βεβαίως, οι οψίμως αντιδρώντες (π.χ. κάτοικοι της Κω) οι οποίοι στήριξαν εκλογικώς και μάλιστα με αξιοσημείωτα μεγάλο ποσοστό (με κοντόφθαλμο και ωφελιμιστικό δέλεαρ τις απατηλές προεκλογικές εξαγγελίες για διάφορες οικονομικές ελαφρύνσεις στα νησιά), τους ΣΥΡΙΖΑΝ(θ)ΕΛ, θα έπρεπε να αναμένουν ότι σύντομα θα κατακλύζονταν οι περιοχές τους από την αφροασιατική μουσουλμανική πλημμυρίδα, μετά την ανοικτή πρόσκληση που απηύθυνε η συριζαν-θ-ελ-ληνική κομπανία στους τριτοκοσμικούς όλης της γης, διά μέσου της αλήστου μνήμης εμμονικά εθνομηδενήστριας εσχατόγριας υπουργού! Αν και τώρα ίσως να είναι ήδη αργά για κραυγές και οιμωγές, «κάλιο αργά παρά ποτέ»! Κάθε επιπλέον μέρα παραμονής στην εξουσία μίας τέτοιας καταστροφικής κυβερνήσεως, φέρνει πιο κοντά την πατρίδα μας στον απόλυτο όλεθρο!
Όχι βεβαίως ότι διαφαίνεται κάποια εναλλακτική προοπτική εθνικής διακυβερνήσεως στον ορίζοντα. Η αξιωματική αντιπολίτευση περί του καυτού αυτού θέματος, σιωπά ενόχως. Σιωπά και ο γνωστός πολυδιαφημισμένος επερχόμενος «μεσσίας», Κούλης, που προσφάτως ανέλαβε τα ηνία της συντηρητικής παρατάξεως. Διότι στο θέμα του λαθροεποικισμού της χώρας δεν έχει διαφορετική προσέγγιση από τους ΣΥΡΙΖΑΝ(θ)ΕΛ. Είναι και ο ίδιος πιστός θιασώτης της «πολιτικώς ορθής» γραμμής του «πολυπολιτισμού» που έχουν επιβάλλει οι γνωστοί παγκόσμιοι εξουσιαστές η οποία ισοδυναμεί με την κατάργηση των ευρωπαϊκών εθνών. Η λαθρομεταναστευτική ροή ήταν άλλωστε συνεχής κατά την θητεία των προηγουμένων – εξίσου εθνοπροδοτικών – κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ). Αν διαφέρει κατά τι η νυν κατάσταση είναι μόνο ως προς το μέγεθος του ρεύματος. Με την έλευση των ΣΥΡΙΖΑΝ(θ)ΕΛ στην εξουσία η αύξηση εισόδου μεταναστών υπήρξε ραγδαία. Ο αριθμός των απροσκλήτων εισβολέων, σε ετήσια βάση, κυριολεκτικώς πολλαπλασιάστηκε. Χάθηκε κάθε έλεγχος. Η παμπόνηρη νεoοθωμανική-ισλαμιστική Τουρκία του Ερντογκάν βρήκε την χρυσή της ευκαιρία. Έχοντας απέναντί της μία ανθελληνική κυβέρνηση να κυβερνάει την …Ελλάδα, έκανε μερικές πολύ έξυπνες κινήσεις. Κατήργησε την βίζα από δεκάδες μουσουλμανικές χώρες ώστε οι μουσουλμάνοι όλης της γης να μπορούν πολύ εύκολα να αξιοποιούν τα πάμφθηνα εισιτήρια των Turkish Airlines για να πετάξουν με ελάχιστα έξοδα στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί να μεταβούν στα παράλια του Αιγαίου ώστε με την συνδρομή διαφόρων υπόπτων ΜΚΟ να προωθηθούν στα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου και από εκεί στην ηπειρωτική Ελλάδα και την Ευρώπη. Ανοίχθηκε δηλαδή μία κερκόπορτα ώστε να αλωθεί η Ευρώπη από το Ισλάμ. Ό,τι δεν κατόρθωσαν πολεμικώς οι ορδές του Ισλάμ με τις οθωμανικές πολιορκίες της Βιέννης, το επιτυγχάνουν τώρα με όχημα τους «πρόσφυγες» και τους «οικονομικούς μετανάστες» που εντέχνως προωθεί η Τουρκία, παρά τις υποκριτικές δεσμεύσεις της περί συγκρατήσεως των, για τις οποίες μάλιστα λαμβάνει πακτωλούς ευρωπαϊκών πόρων!
Ωστόσο, οι ΣΥΡΙΖΑΝ(θ)ΕΛ, με την άφρονα πολιτική τους, προκάλεσαν, άθελά τους προφανώς, μία τουλάχιστον θετική εξέλιξη: ενεργοποίησαν τα αντιμεταναστευτικά αντανακλαστικά (το ένστικτο αυτοσυντηρήσεως, κατ’ ουσίαν) σε μερίδα της μέχρι πρότινος ναρκωμένης ευρωπαϊκής κοινωνίας. Διότι η απότομη αύξηση των μεταναστευτικών κυμάτων καθιστά πλέον το φαινόμενο άμεσα αντιληπτό σε ευρύτερα στρώματα ευρωπαίων πολιτών, ενώ με τις μικρότερες ροές, κατά τα προηγούμενα έτη, η καταστροφή επίσης συντελούνταν, συντελούνταν όμως πιο αθόρυβα, με τρόπο λιγότερο ευδιάκριτο στους αδαείς. Δηλαδή, οι ίδιες συνέπειες επέρχονταν, απλώς σε λίγο μακρύτερο χρονικό ορίζοντα. Είναι κρίσιμη λοιπόν η συμβολή της προδοτικής πολιτικής της κυβερνήσεως των ΣΥΡΙΖΑΝ(θ)ΕΛ στην παρούσα, μερική τουλάχιστον, αφύπνιση των λαών της Ευρώπης, ενώπιον του συντελούμενου εποικισμού των ευρωπαϊκών χωρών και της ισλαμοποιήσεως, διότι οι αντιδράσεις, λαμβάνοντας διαστάσεις εκφράσεως μαζικής λαϊκής οργής σε πανευρωπαϊκό μάλιστα επίπεδο, δεν μπορούν πλέον να αγνοηθούν από τις (παγίως αντεθνικώς δρώσες) ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Δυστυχώς η ελληνική κοινωνία, καίτοι δέχεται την αμεσότερη απειλή, εμφανίζει τα ασθενέστερα αντανακλαστικά! Μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας βρίσκεται ακόμα σε προφανή σύγχυση και αποπροσανατολισμό, σφυροκοπούμενη καθημερινώς με προπαγανδιστικά παραμύθια των μ.μ.ε. περί της υποχρεώσεως επιδείξεως «αλληλεγγύης προς τους κατατρεγμένους πρόσφυγες του Αιγαίου», εν αναμονή μάλιστα και της θρυλούμενης (ενδεχόμενης) απονομής του βραβείου «Νόμπελ ειρήνης» (!) για την «αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες» που παρουσιάζεται περίπου ως ένα «εθνικό όραμα»! Αν υπήρχε βραβείο παγκοσμίου βλακείας, εθνικής μειοδοσίας και αυτοχειριασμού, σίγουρα θα το εδικαιούντο «επαξίως» όλοι αυτοί οι επιεικώς ηλίθιοι υποστηρικτές της εν λόγω άκρως γελοίας προτάσεως βραβεύσεως!
Η στάση της ελλαδικής κοινωνίας ενώπιον της ασύλληπτων διαστάσεων εποικιστικής εισβολής που διήρκεσε όλο το καλοκαίρι με αφίξεις της τάξεως των 10.000 ανθρώπων ημερησίως (μία ολόκληρη πόλη κάθε μέρα!) και συνεχίστηκε και τον χειμώνα με αφίξεις της τάξεως των 3.000 – 5.000 ημερησίως (αναλόγως των καιρικών συνθηκών) είναι όντως εκπληκτικά νοσηρή, εφόσον αθροίσει κανείς στο μεγάλο ποσοστό των απαθών και αδιάφορων (που νοιάζονται μόνο για οικονομικά ζητήματα ή για θέματα όπως το …ποδόσφαιρο), το επίσης μεγάλο ποσοστό των «συμπονετικών» αλληλέγγυων (που συγκεντρώνουν τρόφιμα, ρούχα, κλπ και προσμένουν και προπαγανδίζουν ηλιθιωδώς το «Νόμπελ») και το σχετικά μικρό αλλά εντόνως θορυβώδες και απολύτως ασύδοτο ποσοστό των συνειδητών ανθελλήνων προδοτών (όπως εκείνων που πραγματοποιούν πορείες για να «γκρεμιστεί ο φράκτης του Έβρου, ώστε να περνούν ελεύθερα, οι πρόσφυγες, χωρίς να διακινδυνεύουν στα νερά του Αιγαίου»).Οι μηχανισμοί προπαγάνδας είναι πανίσχυροι. Όποιος δημοσίως επισείει τον προερχόμενο από την μαζική μετανάστευση εθνικό κίνδυνο, αμέσως λοιδορείται και καταγγέλλεται ως ρατσιστής και φασίστας-εγκληματίας. Η τετριμμένη ερώτηση-κατηγορία είναι: «ε και τι να κάνουμε; να ρίχνουμε τους πρόσφυγες-ναυαγούς στην θάλασσα; Να πνίγουμε παιδάκια; Αυτό δεν είναι ανθρωπιστικό και αντίκειται στο διεθνές στο ναυτικό δίκαιο και τις δεσμεύσεις της χώρας στον τομέα της έρευνας και διασώσεως».
Κατά πρώτον, ουδείς εκ των μεταναστών είναι πρόσφυγας! ΟΛΟΙ είναι λαθρομετανάστες! Στην Τουρκία, απ’ όπου ταξιδεύουν δεν υφίστανται απειλή. Δεν βρίσκονται σε εμπόλεμη ζώνη. Βρίσκονται σε μια ομόθρησκη χώρα με αρκετά υψηλό βιοτικό επίπεδο που επιπροσθέτως εισπράττει και διεθνή οικονομική βοήθεια ώστε να περιθάλπει πρόσφυγες του συριακού εμφυλίου. Πέραν αυτού, οι περισσότεροι μετανάστες που περνούν από την Τουρκία στην Ελλάδα δεν προέρχονται από χώρες σε εμπόλεμη κατάσταση. Ακόμα και σε κάποιες περιπτώσεις οπότε προέρχονται από εμπόλεμες χώρες, πρόκειται περί λιποτακτών του στρατού της πατρίδας τους, εφόσον π.χ. μιλάμε για Σύριους ή Ιρακινούς.Κατά δεύτερον, ουδείς εκ των μεταναστών αναγκάζεται με την βία να ταξιδέψει! Ταξιδεύουν άπαντες με την θέλησή τους! Αποτελεί επιλογή τους η μετανάστευση προς την Ευρώπη, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, με δεδομένη την επικινδυνότητα και το ρίσκο ενός ναυαγίου, το οποίο συχνά το επιδιώκουν ή μάλλον το προκαλούν και το σκηνοθετούν προκειμένου να εκβιάσουν στην «διάσωσή» τους από τις ελληνικές αρχές, παριστάνοντας τους ναυαγούς. Γι’ αυτό και κάθε αναφορά σε «δουλεμπόρους», «δουλεμπορικά σκάφη» και ναυαγούς είναι ψευδεπίγραφη. Η εγκληματική ανευθυνότης κάποιων μεταναστών που εκθέτουν τα παιδιά τους στον κίνδυνο του ναυαγίου και του πνιγμού βαραίνει αποκλειστικώς τους ίδιους τους μετανάστες και όχι τους Έλληνες, στους οποίους επιχειρείται να αποδοθεί μία έμμεση απροσδιόριστη ευθύνη (και παρεπόμενη προκατασκευασμένη ενοχή), για την οποία πρέπει τάχα να εξιλεωθούν, υποδεχόμενοι τους μετανάστες και υποστηρίζοντάς τους…
Το ερώτημα είναι: υπάρχει άραγε κάποια λύση; Όσο και αν είναι, προφανώς, πιο δύσκολη η φύλαξη των θαλασσίων συνόρων, σε σύγκριση με την φύλαξη των χερσαίων, μία χώρα που έχει δαπανήσει ασύλληπτα ποσά σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς και διαθέτει μεγάλο αριθμό πολεμικών πλοίων, θα όφειλε να παρατάξει τις ναυτικές της δυνάμεις στα σημεία εισόδου, προκειμένου να αποτρέψει με κάθε τρόπο την είσοδο λαθρομεταφορικών λέμβων στα χωρικά της ύδατα. Και αν παρ’ όλα αυτά καταφέρουν κάποιοι να περάσουν, αυτοί θα πρέπει να εγκλείονται σε ειδικούς, φυλασσομένους, κλειστούς (φρουρούμνους) καταυλισμούς, είτε σε ακατοίκητα νησιά, είτε σε μία νεκρή ζώνη σε διασυνοριακή περιοχή (π.χ. στον Έβρο), αναμένοντας είτε την απέλασή τους στην χώρα καταγωγής τους, είτε την επαναπροώθησή τους στην Τουρκία. Στις ελάχιστες περιπτώσεις πραγματικών προσφύγων (γυναικόπαιδα, ηλικιωμένοι), θα έπρεπε να κινούνταν διαδικασίες για την προσωρινή εγκατάστασή τους σε κάποια γειτονική της πατρίδας των, μουσουλμανική χώρα.