… ὅπως ἀκριβῶς εἴχαμε εὐχηθῆ καὶ προβλέψει! Καὶ δὲν θὰ σταματήσουν πλέον μέχρι τὴν ὁριστικήν του Κατάρρευσιν!
Γιὰ μιὰ φορὰ οἱ Βρετανοὶ ἐπὶ τέλους ξεφεύγουν ἀπὸ τὶς προκαθωρισμένες τους σιδηροτροχιὲς τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος, σὲ μιὰ ρωμαλέαν ἀντίδρασι, ποὺ δύναται μόνον νὰ συγκριθῇ μὲ τὴν καταψήφισιν τοῦ Churchill τὸ 1945. Οἱ ἀρλεκῖνοι τῆς ὑποτελοῦς δημοκρατικῆς «πολιτικῆς» καὶ τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως ἐμφανίζονται δακρύβρεκτοι καὶ ἀπορημένοι, σὰν νὰ προσγειώθηκαν ξαφνικὰ σὲ ἄγνωστο πλανήτη… Ἡ λυσσαλέα τους ἐκστρατεία παραπλανήσεως, ἐκφοβισμοῦ, «συνετίσεως» (ὅπως ἐκείνη ὑπὸ τῶν 50 παραφουσκωμένων νομπελιστῶν … ἀνωτάτης μπακαλικῆς, ἐγνωσμένων ὡς ἀνικάνων νὰ δοῦν πέρα ἀπὸ τὴν μύτη τους, ποὺ ὅμως τώρα αἴφνης «προέβλεψαν» τὸν πλήρη ὄλεθρο τῶν βρετανῶν, ἂν ἔφευγαν ἀπὸ τὴν … στοργικὴ «ἀγκάλη» τῆς Ε.Ε. …) δὲν ἀπέδωσε τὰ ἀναμενόμενα!
Ἡ ἐφιαλτικῶς προδοτικὴ «Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις» ἔχει πλέον πετάξει κάθε προηγουμένως ἀποτελεσματικὸ παραπλανητικὸ προσωπεῖόν της καὶ δείχνει ἀναιδέστατα καὶ προκλητικώτατα τὸν σιωνιστικὸ καὶ σχεδὸν ἀπροκαλύπτως γενοκτονικὸ κατὰ τῆς Εὐρώπης χαρακτῆρά της, ποὺ συνοψίζεται καὶ στὴν ἑξῆς ἀφίσσα της, ποὺ ἠναγκάσθη ν᾿ ἀποσύρῃ κατόπιν ἐντόνου διαμαρτυρίας τοῦ Λιθουανοῦ πρέσβεως (http://www.breitbart.com/national-security/2013/01/05/eu-removes-hammer-and-sickle-poster-from-hq/) γιὰ τὸ σφυροδρέπανο· θαυμᾶστε τὰ ἀφεντικὰ τῶν «πολιτικῶν» σας:
Κάτι σαλεύει, ὅμως, πλέον – κι ἡ ἀντίδρασις δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ἀποκρυβῇ πλήρως ἀπὸ τὰ προδοτικὰ ΜΜΕ. Κι ὅταν δὲν μποροῦν νὰ «θάψουν» εἰδήσεις περὶ ἀπροβλέπτων καὶ ἐπικινδύνων ἀντιδράσεων, ὅπως τῆς ἐνόπλου ὁμάδος ποὺ συνελήφθη στὴν Οὐκρανία, καθὼς ἑτοίμαζε ἐπιθέσεις στὴν Γαλλία, καὶ ποὺ συντόμως «ξεχάστηκε», τότε φροντίζουν νὰ παραποιοῦν καὶ ἀντιστρέφουν τὰ πάντα, ὅπως στὴν περίπτωσι τῆς «ἀδικοχαμένης» … «ἀδελφῆς τοῦ ἐλέους» βρετανίδος βουλευτοῦ Jo Cox, εἰς τὴν ὁποίαν ἀναφέρεται τὸ κάτωθι ἐνδιαφέρον καὶ διαφωτιστικὸν ἄρθρον.
Η επιλεκτική συμπόνοια της Jo Cox
Μετάφρασις μέρους εκτενούς άρθρου του Francis Carr Begbie ‘The Selective Compassion of Jo Cox’ (http://www.theoccidentalobserver.net/2016/06/the–selective–compassion–of–jo–cox/), δημοσιευθέντος στον ιστότοπο Occidental Observer
Η δολοφονία της βουλευτού των Εργατικών Jo Cox ακριβώς μιαν εβδομάδα προ του κρισίμως σημαντικού για τον Βρετανικό λαό δημοψηφίσματος της ερχομένης Πέμπτης χρησιμοποιείται ως μέσον δια την ανακοπήν του ασυγκρατήτου λαϊκού ρεύματος υπέρ εθνικής ανεξαρτησίας, ήτις και κατ’ αρχήν δύναται μόνον να επιτευχθή κατόπιν απαγκιστρώσεως εκ του μεταπολεμικού Σιωνιστικού δημιουργήματος της «Ευρωπαϊκής Ενώσεως»· δημιουργήματος σταδιακώς μεταλλαγέντος εις θεσμοποιημένην αντεθνικήν υστερία, καλλιεργουμένην υπό τον καταλυτικώς δρώντα φόβον ανόδου της «εξτρεμιστικής δεξιάς», ήτις προφανώς θα συνεπήγετο και πολλές ανεπιθύμητες εκκαθαρίσεις.
Η βουλευτής Cox «επιθυμούσε να φτιάξη ένα καλλίτερο κόσμο», διό και επεδίδετο εις το να ταξιδεύη τακτικώς ανά την υφήλιο, για να παρηγορήση είτε θύματα βιασμού στο Darfur είτε βομβαρδισθέντας επαρχιακούς πληθυσμούς στο Αφγανιστάν – απείχε δε σπανίως από το πεδίο της ενεργού ανθρωπιστικής δράσεως, επαληθεύουσα συνεχώς την φήμην της ως διεθνούς αρωγού αναξιοπαθούντων.
Εσχάτως, συγκινημένη από το δράμα των Συρίων προσφύγων πολέμου, ηγωνίζετο για την ασφαλή των άφιξι στην Ευρώπη, θέμα εις το οποίον επανειλημμένως ανεφέρθη σε ομιλίες της στην Βρετανική βουλή, μη αφήνοντας καμμίαν αμφιβολία περί των ισχυροτάτων ανθρωπιστικών της συναισθημάτων, καθώς καθίστατο σαφές ότι δεν υπήρχαν θύματα ανά τον κόσμο για τα οποία η Cox επρόκειτο να αδιαφορήση.
-
ΕΚΤΟΣ ίσως από μιαν όλως εξώφθαλμη και κατάφωρη παράλειψι:
Την περίπτωσι των λευκών παιδιών, θυμάτων βιασμού των μουσουλμανικών συμμοριών οι οποίες δρουν στην όχι και τόσο μακρινή γειτονιά της, στο δυτικό Yorkshire [ΣτΜ: πρβλ. και https://www.armahellas.com/?p=10519 , https://www.armahellas.com/?p=12370 , https://www.armahellas.com/?p=15028].
Η εκλογική, λοιπόν, περιφέρεια της Cox τυγχάνει να είναι το επίκεντρο μιας άνευ προηγουμένου επιδημίας βιασμών λευκών παιδιών από μουσουλμάνους, η οποία έχει μεν σαρώσει τις περιοχές-πυρήνες Εργατικών ψηφοφόρων της βορείου Αγγλίας αλλ᾿, εν τούτοις, επιμόνως αγνοείται από τους κοινωνικούς λειτουργούς, την αστυνομία και τους πολιτικούς, μηδέ και της Cox εξαιρουμένης…
Μια επίσης κατάφωρη παράλλειψις της Cox ήταν ότι, εξ όλων των ανθρωπιστικών θεμάτων δια τα οποία ηρέσκετο να φωνασκή, μονίμως απουσίαζε οιαδήποτε αναφορά στους πτωχούς λευκούς της εκλογικής της περιφερείας, οι οποίοι βιώνουν τις άγριες συνέπειες της περιβοήτου οικονομικής κρίσεως. Είναι εύλογον να αναρωτηθή κάποιος εάν η ως άνω επιτηδευμένη σιωπή της εσχετίζετο με το γεγονός ότι οι παχυλοί βουλευτικοί μισθοί των οποίων η Cox απήλαυε εξηρτώντο σημαντικώς από την υποστήριξι των τοπικών Μουσουλμανικών κοινοτήτων της εκλογικής της περιφερείας.
Όλως συγκυριακό είναι επίσης το γεγονός ότι, καθ᾿ ήν στιγμή η Cox εφονεύετο έξω από το εκλογικό της γραφείο την περασμένη Πέμπτη, το κακουργιοδικείο του Leeds απεφάσιζε επί μιας φρικιαστικής υποθέσεως σεξουαλικής κακοποιήσεως παιδιών από Μουσουλμάνους.
Η υπόθεσις διεδραματίσθη μόλις ένδεκα μίλια από την εκλογική περιφέρεια της Cox και αφορούσε ένα δεκατριάχρονο ορφανό κορίτσι, το οποίον απήχθη από ομάδα εκατό μουσουλμάνων αλλοφύλων, οι οποίοι την ενάρκωναν και ακολούθως την περιέφεραν καθ᾿ όλην την αγγλικήν επικράτειαν, όπου και εβιάζετο επανειλημμένως και συστηματικώς.
Θα ανεμένετο, λοιπόν, ευλόγως ότι τέτοια περιστατικά θα εξώργιζαν μιαν επιδεικτικώς ηθικίστρια βουλευτή, φεμινιστικών μάλιστα αρχών…
Αλλά όχι, οι βουλευτίνες των Εργατικών αντί να υπερασπισθούν τα λευκά κορίτσια-θύματα των μουσουλμανικών συμμοριών βιαστών, προτιμούν μονίμως να προασπίζωνται τις Μουσουλμανικές κοινότητες και να εκτρέπουν κάθε αρνητική προς αυτές κριτική ή, όπως η Jo Cox στην προκειμένη περίπτωσι, επιλέγουν να αγνοούν πλήρως τα γεγονότα. Κατά την παρθενική της βουλευτική ομιλία η Cox είχε δηλώσει ότι η κοινότητά της «έχει θεμελιακώς ενισχυθή από την μετανάστευση», ωστόσο ουδείς γνωρίζει εάν στην εν λόγω «ενίσχυσι» συμπεριλαμβάνει και τους βιασμούς παιδιών.
Επί πλέον οι βόρειες γυναίκες βουλευτές των Εργατικών προτιμούν να εξαντλούν την ενεργητικότητά τους διαμαρτυρόμενες κατά των λευκών ψηφοφόρων τους, τους οποίους κατηγορούν επειδή αντιτίθενται στην εισδοχή αλλοφύλων προσφύγων, αγνοώντας πλήρως τα αμέτρητα καθημερινά εγκλήματα των μουσουλμάνων. Η δε βουλευτής Sarah Champion απετόλμησε και να αντιστρέψη τα κατά των μουσουλμάνων παιδοβιαστών δεδομένα, λέγοντας ότι εάν οι βιασμοί παιδιών μετρηθούν στο σύνολο του βρετανικού πληθυσμού, τότε το πρόβλημα έγκειται στους λευκούς άνδρες.
Στον απόηχο του θανάτου της Jo Cox άπαντες οι πολιτικοί υπεσχέθησαν να μη συμπεριλάβουν το τραγικό γεγονός στις επόμενες συζητήσεις των προ του δημοψηφίσματος, πράττοντες όμως εν τέλει το ακριβώς αντίθετον. Το Σύστημα επεστράτευσε όλα του τα μέσα ώστε να συνδέση το περιστατικό με την «άκρα δεξιά», εν ταυτώ μεθοδεύοντας δολίως την ηρωοποίησι της Cox, με συνεχή αφιερώματα στα Μ.Μ.Ε., εξαίροντα την … «μοναδικότητά» της.
Όμως ακριβώς το αντίθετο της προβληθείσης «μοναδικότητός» της ἰσχύει: Διότι υπάρχουν αναρίθμητα δείγματα γυναικών όπως η Jo Cox: μειλίχιες συμμορφωτικές λειτουργικές υπάρξεις βουτηγμένες στην πολιτική ορθότητα, πάντοτε πρόθυμες να αναπαραγάγουν τις κοινοτοπίες και τα «πολιτικώς ορθά» τυφλά και μονότονα τσιτάτα των πολιτικών τους ινστρουχτόρων. Που, φυσικά, επιβραβεύβονται αφειδώς από το Σύστημα που υπηρετούν.
Η Cox απετέλει χαρακτηριστικό παράδειγμα του τοξικού συνδυασμού φαρισαϊκής αυταρεσκείας και ανοήτου δοκησισοφίας, καθώς επίστευε ότι κατείχε μίαν βαθυτέραν ηθικιστική επίγνωσι των «ελλειμμάτων ανθρωπισμού» της κοινότητός της, την οποίαν και προσεπάθει βιαίως να «εμπλουτίση» πολιτισμικώς. Υπήρξε πάντοτε έτοιμη να επιδείξη συμπόνοια, ουχ ήσσον μετά τους βρετανικούς βομβαρδισμούς στην Συρία – … τους οποίους η ίδια υπεστήριζε! Βομβαρδισμοί και αλληλεγγύη, λοιπόν, ηδύναντο να ισορροπήσουν απροβληματίστως στην συνείδησίν της, καθώς η υιοθέτησις και η θετική προώθησις αναλόγων αλλοπροσάλλων θέσεων είναι απαραίτητος για μια σοβαρή πολιτική καριέρα.
Ενέργειες όπως η δολοφονία της Jo Cox είναι απολύτως καταδικαστέες. Ουδείς επιθυμεί την αφύπνισι του λευκού ανθρώπου και την χρήση βίας κατά των προδοτών, δολοφόνων και βιαστών της Φυλής του, καθώς όλοι μας οφείλουμε να μείνουμε πιστοί στην δοκιμασμένη πεπατημένην των τελευταίων εβδομηνταπέντε ετών: κατά την οποίαν τους προδότες δεν τους πυροβολούμε – αλλά … τους ψηφίζουμε!