Ἡ δεκαετία τοῦ ᾿30 ὑπῆρξε καθοριστικὴ διὰ τὴν μετέπειτα παγκόσμιον πολεμικὴν σύρραξιν, τὴν ὁποίαν πᾶς σοβαρὸς ἱστορικὸς μελετητὴς ἀντιλαμβάνεται ὡς ἐκ τῶν διεθνῶν ἑβραιοκρατουμένων κέντρων προδιαγεγραμμένην κατόπιν τῆς ἱστορικῶς μοιραίας ἐγκαθιδρύσεως τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ ἐν Γερμανίᾳ, λειτουργήσαντος ὡς φωτεινοῦ πυρσοῦ διὰ τὴν συνειδητοποίησιν τοῦ Ἀριανισμοῦ καὶ διὰ τὴν κατὰ τὸν ὁρίζοντα δι᾿ αὐτοῦ προβάλλουσαν συναδέλφωσιν τῶν λευκῶν λαῶν. Τὰ πρὸς τὸν ἐθνοφυλετισμὸν ἀντιδιαμετρικῶς ἐχθρικὰ διεθνῆ Ἑβραϊκὰ κέντρα δὲν ἐπρόκειτο νὰ ἐπιτρέψωσι τὴν ἑδραίωσιν τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ ὡς πανευρωπαϊκοῦ δόγματος, καθὼς τοῦτο θὰ ἐσήμαινε σταδιακῶς τὴν ὁλικήν των ἐκρίζωσιν. Το ἐλεύθερον πνεῦμα του Ἀρίου δὲν θὰ ἠδύνατο ποτὲ νὰ ἐπιτρέψῃ τὴν βδελυρὰν ἐκμετάλλευσιν τῶν ἀδελφῶν του ὑπὸ μιᾶς σκοτεινῆς κλίκας ὑπανθρώπων, ἐχθρευομένης πᾶν τι φωτεινὸν καὶ ἀνωτροπικὸν καὶ μεθοδικῶς προωθούσης ὁ,τιδήποτε ἔκφυλον καὶ ἄρρωστον, ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον πρὸς ἱκανοποίησιν τῆς νοσηρᾶς μεσσιανικῆς της ἰδιοσυγκρασίας καὶ τῆς ἀκράτου της παρασιτικῆς ἀδηφαγίας. Ἤδη ἀπὸ τῶν ἀρχῶν τῆς δεκαετίας του ᾿30 διεφαίνετο ἡ μεγάλη ἐπερχομένη σύγκρουσις, ἥτις ἐπρόκειτο νὰ καθορίσῃ τὸ μέλλον τῆς Εὐρώπης.
Περαιτέρω, τὰ ὑπόλοιπα Εὐρωπαϊκὰ κράτη ἐδονοῦντο ἀναλόγως κατὰ τοὺς παλμοὺς ρωμαλέων Ἐθνικῶν κινημάτων· ὁ στρατηγὸς Φράνκο ἐκυριάρχει ἐν Ἱσπανίᾳ, ὁ Σαλαζὰρ μετέτρεπε τὴν Πορτογαλίαν εἰς πρότυπον ἐθνικὸν κράτος, ὁ ἐν Ἰταλίᾳ Φασισμὸς ἐνισχύετο σταθερῶς, ἀκόμη δὲ καὶ ἐν Ἀγγλίᾳ, ἡ προσωπικότης τοῦ Oswald Mosley ἀνεδεικνύετο κυρίαρχος καὶ οἱ Μελανοχίτωνές του ἐπολλαπλασιάζοντο μὲ ταχύτατον ρυθμόν. Ἡ δὲ Ἑλλὰς διήνυε περίοδον δημιουργικῆς εὐημερίας ὑπὸ τὸ καθεστὼς τῆς 4ης Αὐγούστου καὶ τὸν Ἰωάννην Μεταξᾶ.
Τὸ καθεστὼς αὐτὸ θὰ ἠδύνατο μὲν νὰ χαρακτηρισθῇ φασιστικὸν, διαφέρον ἐν τούτοις σημαντικῶς ὄχι μόνον ἐκ του γερμανικοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ ἰταλικοῦ καθεστῶτος. Ἡ σημαντικωτέρα πολιτική του διαφοροποίησις προέκυπτεν ἐκ τοῦ ἐμμέσου ἐλέγχου του ὑπὸ τοῦ βασιλέως Γεωργίου Β΄ καί, κατὰ συνέπειαν, ὑπὸ τῆς βρετανικῆς κυβερνήσεως, πρὸς ἣν δουλοφρόνως διέκειτο ὁ Γεώργιος. Καθὼς δὲ ὁ Μεταξᾶς ἐστερεῖτο βουλήσεως ἢ δυναμικῆς ἱκανῆς νὰ περιορίσῃ τὴν βασιλικὴν ἐπιρροήν, ἐπεβάλλετο τελικῶς ὁ βρετανικὸς παράγων καὶ ἡ ἀπαίτησίς του πρὸς ἀποκοπὴν τῆς Ἑλλάδος ἐκ τῶν συναφῶν ὁλοκληρωτικῶν καθεστώτων τῆς Εὐρώπης.
Ἐπακολουθήσασαι ἀγγλικαί παρεμβάσεις, οὐχ ἧσσον καὶ ἡ ὕπαρξις βρετανικῶν στρατιωτικῶν μονάδων ἐντὸς τῆς ἐλληνικῆς ἐπικρατείας, μοιραίως κατέστησαν τὴν Ἑλλάδα ἐχθρικὸν πρὸς τὰς δυνάμεις τοῦ Ἄξονος παράγοντα μόλις ἔφθασεν ἡ ὥρα τοῦ Πολέμου, παρὰ πᾶσαν φαινομενικὴν ἢ διακηρυσσομένην οὐδετερότητα. Ὁ Μεταξᾶς, ἀναγνωρίζων τὴν τοιαύτην κατάστασιν, ηὑρίσκετο εἰς δυσχερεστάτην θέσιν, καθὼς ἀφ᾿ ἑτέρου ἐπεθύμει τὴν ἀποφυγὴν ἀμέσου ἐμπλοκῆς τῆς Ἑλλάδος εἰς τὸν πόλεμον.
Ἡ ἐκ τοῦ βρετανικοῦ ἅρματος ἀπεμπλοκὴ τῆς Πατρίδος μας, ἐξαρτήσεως καὶ ὑποτελείας ἤδη ἀναγομένης εἰς τὰς ἀπαρχὰς τοῦ καχεκτικοῦ νεοελληνικοῦ κρατιδίου, ἦτο πολλαπλῶς δυσχερής, τοσούτῳ δὲ μᾶλλον ἐν καιρῷ πολέμου, καθὼς ἡ Ἀγγλία ἐπεθύμει τὴν πάσῃ θυσίᾳ ἐμπλοκὴν τῆς Ἑλλάδος πρὸς δημιουργίαν νοτίου μετώπου, ἐπιφέροντος ἀναστολὴν καὶ ἀνάσχεσιν τῆς κατὰ τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως ἀναμενομένης Γερμανικῆς ἐπιθέσεως. Ὁ Μεταξᾶς ἐπεθύμει ἐν μέρει οὐδετέραν στάσιν, οὐδετερότητα ἐν τούτοις ὑποσκαπτομένην οὐ μόνον ὑπὸ τῶν ἀνακτόρων ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῆς ὑπογείου δράσεως βρετανῶν πρακτόρων, ὅπως ἡ περίπτωσις τοῦ Δαυίδ Μπάλφουρ (David Balfour), εἰδικοῦ πράκτορος τῆς Intelligence Service, ὅστις ὡς “πατὴρ Δημήτριος” ἀνέπτυξε κολοσσιαίαν δρᾶσιν ἐν ὄψει τοῦ πολέμου, καλλιεργήσας ἔντονον “ἀντιμεταξικὸν” κλῖμα ἐντὸς τῆς βασιλικῆς αὐλῆς καὶ εἰς ὡρισμένους πολιτικοὺς κύκλους. (πρβλ. http://kokkinosfakelos.blogspot.co.uk/2013/11/blog-post_28.html)
Ἐν ταὐτῷ χρόνῳ πλεῖστοι πράκτορες τῶν Ἄγγλων εἶχον διεισδύσει καὶ εἰς τὴν ἰταλικὴν κυβέρνησιν. Χαρακτηριστικὴ ἦτο ἡ περίπτωσις τοῦ κόμητος Γκαλεάτσο Τσιάνο (Galeazzo Ciano), ὑπουργοῦ ἐξωτερικῶν καὶ στενοῦ συνεργάτου τοῦ Μπενίτο Μουσολίνι, οὗτινος ὁ σκοτεινὸς ρόλος ἀπεκαλύφθη πολὺ ἀργότερον καί, βεβαίως, τελικῶς ἐξετελέσθη. Σήμερον εἴμεθα εἰς θέσιν νὰ γνωρίζωμεν ὅτι ὁ Τσιάνο ἤσκει βαθυτάτην ἐπιρροὴν ἐπὶ τοῦ Μουσολίνι καὶ ἦτο ὁ ἐμπνευστὴς τῆς κατὰ τῆς Ἑλλάδος ἐπιθέσεως, τὴν ὁποίαν ἐπεδίωκε τοὐλάχιστον ἀπὸ τοῦ Αὐγούστου τοῦ 1940. Ἐπεστράτευσε μάλιστα πρὸς τοῦτο ψευδεῖς πληροφορίας περὶ δῆθεν διχασμοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ περὶ ὑποφώσκοντος “ἀντικαθεστωτικοῦ κλίματος”, διαβεβαιώσας τὸ ἰταλικὸν στρατιωτικὸν ἐπιτελεῖον περὶ δυνατότητος εὐχεροῦς κατακτήσεως τῆς Ἑλλάδος καὶ ἐπιτυχὼν νὰ πείσῃ τὸν Ντοῦτσε νὰ ἐγκρίνῃ τελικῶς τὴν 15ην Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 τὴν ἐπίθεσιν.
Ἡ ἀνάφλεξις ἑνὸς βαλκανικοῦ μετώπου ὑπῆρξε στρατηγικὸς στόχος τῶν δολοπλόκων Ἄγγλων, ἐφ᾿ ᾧ καὶ προετίθεντο ἀδιστάκτως νὰ θυσιάσουν τὴν μονίμως πιστήν των δούλην Ἑλλάδα. Τοῦτο δὲ τόσον ἀπροκαλύπτως, ὥστε μηδὲ κἂν ὑπεστήριξαν τὴν Ἑλλάδα στρατιωτικῶς, τῆς ὁποίας τὴν ἀσφάλειαν δῆθεν ἠγγυῶντο – καὶ παρ᾿ ὅτι κατ᾿ οὐσίαν εἰσήλθομεν εἰς τὸν πόλεμον δυνάμει καὶ χάριν τῆς ἀγγλικῆς κηδεμονίας, τῆς ὁποίας ἀφ᾿ ἑτέρου ἡ ὑπαγωγὴ εἰς τὸν παγκόσμιον Σιωνιστικὸν σχεδιασμὸν εἶναι γνωστή: Ἐξ ἄλλου ἡ περιλάλητος «νίκη» των ἐσήμανε τὴν λῆξιν οὐ μόνον τῆς βρετανικῆς κοσμοκρατορίας, ἀλλὰ καὶ τὴν σταδιακὴν κατάλυσιν καὶ αὐτῆς των τῆς ἐθνικῆς ἀκεραιότητος καὶ ἰδιοπροσωπίας, καθὼς μάλιστα ἀντὶ ἄλλων ἐπινικίων τροπαίων εἰσπράττουν ἑκατομμύρια φαιῶν ἀνθρωπιδῶν, ποὺ ἐκτοπίζουν καὶ συνθλίβουν ἐντὸς τῶν ἰδίων αὐτῶν ἰσχνῶν κοιτίδων τὸ ἐκ τῆς «πολιτικῆς ὀρθότητος» τῶν πραγματικῶν νικητῶν βαθύτατα ναρκωμένον καὶ ἀποπροσηνατολισμένον αὐτογενὲς λευκὸν στοιχεῖον, ὅπως ἄλλως τε καὶ καθ᾿ ὅλην τὴν λευκὴν ἀνθρωπότητα – ποὺ καὶ εἶναι συλλήβδην καὶ ἑνιαίως ὁ πραγματικὸς ἡττημένος τῆς κοσμοϊστορικῆς ἐκείνης ἀντιπαραθέσεως.
Κατόπιν τῆς ὡς ἄνω ἀναλύσεως καθίσταται ἀναγκαία καὶ ἡ συνοπτικὴ παρουσίασις τῆς Γερμανικῆς ὀπτικῆς ἐπὶ τῆς ἑλληνοϊταλικῆς συρράξεως. Εἶναι γνωστὸν ὅτι ὁ Χίτλερ ἐπεθύμει ἀποφυγὴν Βαλκανικοῦ μετώπου, κατ᾿ ἀντίθεσιν πρὸς τοὺς βρετανικοὺς σχεδιασμούς, διὸ καὶ ἀπηγόρευσεν ἐπίθεσιν τῆς Ἰταλίας κατόπιν τοῦ τορπιλισμοῦ τοῦ “Ἕλλη” τὸν Αὔγουστον τοῦ 1940. Εἶναι ἐπίσης πολλαπλῶς ἐπαληθευμένον ὅτι δὲν εἶχε καμμίαν προτέραν ἐνημέρωσιν περὶ ἐπικειμένης Ἰταλικῆς ἐπιθέσεως, τὴν ὁποίαν ἐκ τῶν ὑστέρων πληροφορηθεὶς ἐξεμάνη, εἰς δὲ τὴν Πολιτικὴν του Διαθήκην τὴν ἐχαρακτήρισεν ἠλιθίαν καὶ ὀλεθρίαν διὰ τὴν ἐξέλιξιν τοῦ πολέμου, καθὼς ὑπέσκαπτε κάθε ὑψηλὸν στρατηγικὸν σχεδιασμόν, ἐπιβάλλουσα ἀναβολὴν τῆς κατὰ τοῦ Μπολσεβικισμοῦ ἐκστρατείας καὶ κατασπατάλησιν κρισίμου διὰ τὴν τελικὴν νίκην χρόνου προκειμένου νὰ κλείσῃ τὸ ἀσκόπως καὶ ἀτόπως ἀναφλεγὲν βαλκανικὸν μέτωπον. Ἡ ὀλεθρία διὰ τὴν Ἑλλάδα βρετανικὴ κηδεμονία ἀπῄτει παρουσίαν βρετανικῶν στρατευμάτων ἐν Ἑλλάδι, τὸ ὁποῖον θὰ ἐσήμαινε μάλιστα καὶ χρῆσιν τῆς Θεσσαλονίκης ὡς βάσεως δι᾿ ἀεροπορικὰς ἐπιδρομὰς τῶν βρετανῶν κατὰ τῶν ρουμανικῶν διυλιστηρίων, ποὺ ἀνεφωδίαζαν ὁλόκληρον τὴν πολεμικὴν μηχανὴν τῆς Wehrmacht!
Ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ ἐσημείωνε εἰς τὴν Διαθήκην του ὅτι ἔτρεμε καὶ εἰς τὴν ἰδέαν τοιούτων ἐπιθέσεων καθώς, ὅπως χαρακτηριστικῶς παρετήρει, ἀκόμη κι ἕνα μὴ ἀναφλεγὲν βλῆμα τῶν οἰκείων ἀντιαεροπορικῶν πυρῶν θὰ ἐπήρκει διὰ νὰ προκαλέσῃ κόλασιν φωτιᾶς εἰς τὰ διυλιστήρια. Καὶ τοῦτο μόνον, χωρὶς καμμίαν ἄλλην ἀκόμη θεώρησιν, καθίστα τὴν ὑπὸ τῆς Βέρμαχτ καταστολὴν τῆς ἀγγλικῆς ἐν Ἑλλάδι στρατιωτικῆς παρουσίας ἀμελλήτως ἐπιτακτικήν. Ἄλλως τε οἱ Γερμανοὶ διένειμαν προκηρύξεις εἰς τὸν ἑλληνικὸν λαόν, ἐκφράζοντες τὰ φιλελληνικά των αἰσθήματα καὶ ἐξηγοῦντες ὅτι κατῆλθον ὄχι διὰ νὰ πολεμήσουν τοὺς Ἕλληνας ἀλλὰ διὰ νὰ καταδιώξουν τοὺς Ἄγγλους, εἰς τὴν διάθεσιν τῶν ὁποίων ἡ προδοτικὴ πολιτικὴ ἡγεσία ἔθεσε τὴν χώραν, τὴν ὁποίαν ὅμως ἐν συνεχείᾳ ἡ ἰδία, προκαλέσασα δουλικῶς καὶ ἀλογίστως τὰς ἐπικειμένας περιπετείας καὶ συμφοράς, «ἐγκατέλειψεν αἰσχρῶς»! … – ἔχουσα ὅμως προηγουμένως ἐπιτελέσει καὶ τὸ τελευταῖόν της «καθῆκον» – ὄχι βεβαίως πρὸς τὴν Πατρίδα ἢ τὸν ἑλληνικὸν λαόν, ἀλλὰ πρὸς τοὺς Ἄγγλους αὐθέντας της, δι᾿ ἀπαγωγῆς τοῦ ἑλληνικοῦ χρυσοῦ πρὸς τὸ Κάιρον ὅπου ὡς λιποτάκται ἐκ τῶν συμφορῶν εἰς τὰς ὁποίας ἐπέρριψαν τὸν ἑλληνικὸν λαὸν ἀπέδρασαν, διὰ νὰ τὸν παραδώσουν κατόπιν εἰς τοὺς … συμμάχους μας Ἄγγλους: οἱ ὁποῖοι, ὅμως, ἔκτοτε δὲν τὸν ἔχουν παραδώσει, οἱ δὲ διαδοχικοὶ μεταπολεμικοὶ λακέδες τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτικαντισμοῦ … ἐλησμόνησαν νὰ ζητήσουν τὴν ἐπιστροφήν του! (Μάλιστα κάποιοι νεόκοποι φωστῆρες ζητοῦν τὴν ἐπιστροφήν του ὑπὸ τῆς … Γερμανίας!!!)
Σημειωτέον ὅτι ἡ Γερμανικὴ διπλωματία ἠγωνίσθη προκειμένου νὰ ἐπιτύχη συνεννόησιν μετὰ τοῦ Ἰωάννου Μεταξά, πρὸς ἐπίτευξιν ἐλληνικῆς οὐδετερότητος καὶ ὑπὸ ὄρους ἰδιαιτέρως εὐνοϊκοὺς διὰ τὴν ἐλληνικὴν πλευράν, καθὼς ἡ Ἑλλὰς θὰ διετήρει τὴν καταληφθεῖσαν βόρειον Ἤπειρον καὶ δὴ ὑπὸ γερμανικὴν ἐγγύησιν. Ἡ ἀκόμη καὶ ἀπὸ στενῆς ἐθνικῆς πλευρᾶς ὁρωμένη δέουσα θέσις της Ἑλλάδος ἦτο προφανὴς ἀκόμη καὶ διὰ τὸν μέχρι τότε ὑπὸ βασιλικὴν καὶ βρετανικὴν κηδεμονίαν τελοῦντα Μεταξᾶν· ὅμως ἡ προφανῶς ἀναμενομένη ἐθνική του ἐπιλογὴ εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα τὴν δολοφονίαν του, τὴν 29ην Ἰανουαρίου τοῦ 1941, ὁπότε κατὰ τὸ ἐπίσημον ἀνακοινωθὲν ὁ Κυβερνήτης ἀπεβίωσε λόγῳ … ἀμυγδαλίτιδος! Οὕτω δὲν κατέστη δυνατὴ ἡ, ἔστω καὶ βραδεῖα, ἐπίτευξις ἑλληνικῆς οὐδετερότητος, ἡ δὲ Ἑλλὰς ὑπέφερε φοβερῶς τὰς συνεπείας τῆς ἀγγλοδούλου της ὑποτελείας καθ᾿ ὅλην τὴν δεκαετίαν τοῦ 1940, τῆς ὁποίας τὰ δεινὰ ἐσημάδευσαν καὶ ὁλόκληρον τὴν μεταπολεμικὴν κακοδαιμονίαν, μετὰ τῆς γνωστῆς της ἀπιστεύτως ἀξιοθρηνήτου ἀπολήξεως ποὺ βιώνουμε…
Ἀποδεικνύεται λοιπὸν ὅτι ἡ Ἑλλὰς ὑπηγμένη εἰς τὴν βρετανικὴν σφαῖραν ἐπιρροῆς οὐδέποτε ὑπῆρξεν ἀνεξάρτητος, τελοῦσα πράγματι ἕρμαιον τῶν ἑκάστοτε σχεδίων τῆς ἀγγλικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Βεβαίως δὲν πρέπει καθόλου νὰ παραβλεφθῇ ἡ ἄλλη συνιστῶσα τῆς ἐπετείου, ἡ εἰς τὴν ἐπικὴν μεγαλουργίαν τοῦ Ἐλληνικοῦ στρατοῦ ἀφορῶσα. Ὁ ἑλληνικός λαὸς ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ἀναδεικνύει ἀπαράμιλλον ψυχικὸν μεγαλεῖον καὶ δύναμιν, ποὺ τὸν κάνουν νὰ φαντάζῃ ὡς κάτι ὅλως ξένον καὶ ἀλλότριον τοῦ σημερινοῦ ἐλεεινοῦ ἑσμοῦ γραικύλων. Ἐν προκειμένῳ φαίνονται γλαφυρῶς καὶ ἀντιπαραβάλλονται ἱστορικῶς τὰ ἁπτὰ ἀποτελέσματα, ὡς ἀνθρώπινοι τύποι, τοῦ ἔστω καὶ ἀτελῶς ἐθνικοῦ καθεστῶτος τῆς 4ης Αὐγούστου πρὸς τὰ ἀντίστοιχα τῆς βαθυτάτης καὶ πολλαπλῆς δημοκρατικῆς παρακμῆς τῆς ἐποχῆς μας…
Ὅμως πολιτικῶς καὶ φυλετικῶς ἡ ἐπέτειος μοιραίως σηματοδοτεῖ ἐν ταὐτῷ τὴν συμμετοχὴν τῆς Πατρίδος μας εἰς ἕνα καταστροφικὸν ἐνδοφυλετικὸν πόλεμον, καθ᾿ ὃν οἱ λευκοὶ λαοὶ ἀλληλεσφαγιάσθησαν διὰ πολλοστὴν φοράν, ἐν προκειμένῳ μάλιστα πρὸς ἄμεσον ὄφελος καὶ ἐξυπηρέτησιν τῶν δηλητηριωδῶν σχεδιασμῶν τῶν γνωστῶν ὄφεων τῆς Ἱστορίας: Οἱ ὁποῖοι καί, χάρις εἰς τὸν «εὐγενῆ ἀγῶνα» τῶν ἀγγλοαμερικανῶν καὶ τῶν συμμάχων καὶ ὑποτελῶν των, ἀνεδείχθησαν τελικῶς ὡς οἱ μόνοι ἀληθεῖς νικηταὶ τῆς φρικτῆς ἐκείνης συγκρούσεως, ἀνταποδίδοντες εἰς τοὺς ἀφελεῖς ὑποτακτικούς των Γκόιμ τὰς πρὸς χάριν των φοβερὰς θυσίας διὰ τῆς ἐξαλείψεως τοῦ εἴδους των, τοῦ εἴδους τοῦ Λευκοῦ Ἀνθρώπου, ποὺ τοὺς εἶναι τόσον μισητόν…
Τὰ τρόπαια νίκης τοῦ Β΄ ΠΠ ἀποδεικνύονται ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας θλιβερὰ ἐπιτύμβια μνήματα τοῦ παραφρονήσαντος καὶ παραστρατήσαντος Λευκοῦ Ἀνθρώπου, τοῦ ὁποίου τὸ οἰκτρότατον τέλος οἱ παρασκηνιακοὶ ἐκεῖνοι ἀληθεῖς νικηταὶ πολλαπλῶς παρασκευάζουν καθώς, ἀφοῦ τοῦ ἐδολοφόνησαν τὴν ψυχὴν καὶ διέλυσαν τὸ πνεῦμα, τώρα ἐκτελοῦν καὶ τὸ φυσικόν του σῶμα: ἀφ᾿ ἑνὸς διὰ τῆς δημογραφικῆς/κοινωνικῆς ἀτελεσφορίας, ἀφ᾿ ἑτέρου διὰ τῆς «ἀνθρωπιστικῆς» εἰσβολῆς ἑκατομμυρίων ἀνθρωποειδῶν πρὸς ἀντικατάστασίν των!
Μόνον δὲ ἡ ἔγκαιρος ἀφύπνισις καὶ ἀνδρεία ἀνασύνταξις τοῦ Λευκοῦ Ἀνθρώπου, ἐν πλήρει πλέον ἐπιγνώσει καὶ συνειδήσει, δύναται ν᾿ ἀποτρέψῃ τὸν διαφαινόμενον ὄλεθρον, τοῦ ὁποίου ἡ τελικὴ φᾶσις ἐξεκίνησεν ἀκριβῶς ἀπὸ τῆς «νίκης» τῶν «συμμάχων» – φαινομενικῶς, πράγματι δὲ νίκης τοῦ «περιουσίου λαοῦ» καὶ τῶν σχεδίων του περὶ ὁμογενοποιήσεως, ἐκριζώσεως, ἐξυβριδισμοῦ καὶ καθυποτάξεως τοῦ κόσμου, καθὼς ὁ Ἰαχβέ του τοῦ τὸν ὑπεσχέθη διὰ τῆς γνωστῆς μας (;;;) Παλαιᾶς Διαθήκης…
