Ενόσω η κλιμακούμενη ρευστότης στον χώρο της Αν. Μεσογείου – Μ. Ανατολής τείνει να καταστήσει χαοτικό το ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον (στο οποίο περιλαμβάνεται και η, βυθισμένη στην αμεριμνησία, Ελλάς), ο νεο-οθωμανός «σουλτάνος» Ερντογάν δεν αφήνει ούτε μία μέρα κατά την οποία να μη διαλαλήσει, με ιταμότατο ύφος, με προφανή επιδίωξη να ακουστεί σε διεθνές επίπεδο (ώστε το μήνυμά του να εμπεδωθεί, διά της επαναλήψεως) ότι άμεση στρατηγική επιδίωξή του αποτελεί η αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης, διατυπώνοντας κατ’ ουσίαν ευθεία και απροκάλυπτη απαίτηση αλλαγής των ελληνοτουρκικών συνόρων! Το ίδιο μήνυμα ενισχύουν, με καθημερινή συχνότητα δηλώσεων και διάφοροι άλλοι θεσμικοί παράγοντες της Τουρκίας (τελευταίο κρούσμα αποτελούν οι σημερινές δηλώσεις του Τούρκου υπουργού των εξωτερικών, Τσαβούσογλου, σύμφωνα με τις οποίες τα «Καρντάκ», όπως οι Τούρκοι αποκαλούν τα Ίμια, είναι τουρκικά)! Η δε κεμαλική-εθνικιστική αντιπολίτευση στο εσωτερικό της Τουρκίας, υπερθεματίζει σ’ αυτή την ρητορική, εγκαλώντας μάλιστα τον Ερντογάν ότι δεν είναι επαρκώς διεκδικητικός έναντι της Ελλάδος, απαιτώντας να προσαρτηθούν από την Τουρκία 18 ελληνικά νησιά! Την ομοβροντία ανθελληνικών δηλώσεων συμπληρώνει ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, ο οποίος, εμφανώς συντονισμένος με την στρατηγική της Άγκυρας (με την οποία έχει συμπήξει συμμαχία που περισφίγγει την Ελλάδα ως τανάλια), κλιμακώνει παράλληλη σειρά προκλήσεων έναντι της Ελλάδος, την οποία συνθέτουν οι συνεχείς ενέργειες εις βάρος της ελληνικής μειονότητος της Β. Ηπείρου (π.χ. κατεδαφίσεις ελληνικών ιδιοκτησιών στην Χειμάρρα) καθώς και η συστηματική προβολή διεκδικήσεως ελληνικών εδαφών με αιχμή την ανακίνηση «τσαμικού» ζητήματος.Απέναντι σ’ αυτές τις, πρωτοφανούς εντάσεως, προκλήσεις, η ελληνική κυβέρνηση επιδεικνύει την γνωστή στάση καρπαζοεισπράκτορος την οποία συμβολικά μπορεί να αναπαραστήσει μόνον η γνωστή φιγούρα του ανατολίτικου θεάτρου σκιών, ο «Χαντζηαβάτης». Φτύνουν την χώρα καθημερινώς, κατάμουτρα, απ’ όλες τις μεριές, αλλά οι κυβερνώντες εθνομηδενιστές, σαν να μη συμβαίνει τίποτε, καμώνονται πως …βρέχει. Η εξωτερική πολιτική παραμένει καθηλωμένη στο ψοφοδεές δόγμα περί της «μικράς, εντίμου, Ελλάδος», η οποία «δεν διεκδικεί τίποτε»! Τέτοια σειρά ταπεινώσεων, χωρίς καμία αντίδραση, δεν έχει προηγούμενο όχι μόνο στην ελληνική ιστορία, αλλά ίσως στην παγκόσμια. Δυσκολεύεται κανείς να φανταστεί μία οιαδήποτε χώρα, όσο μικρή και αδύναμη και αν είναι, η οποία να μην αντιτάξει κάποιο είδος αντιδράσεως ή αντιποίνων, μετά από παρόμοια σειρά ευθέων προκλήσεων. Η Ελλάς συμβαίνει όμως να «κυβερνάται» από μία νεο-κομμουνιστική, εθνομηδενιστική κυβέρνηση, της οποίας πάγια ιδεολογική θέση ανέκαθεν αποτελούσε το «δεν υπάρχουν σύνορα», «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» και άλλα παρόμοια φαιδρά και αυτοκτονικά, τα οποία, δεν θα συνιστούσαν τίποτε περισσότερο από αριστερίστικες γραφικότητες, αν δε έσπευδε ο κυβερνητικός θίασος της συμφοράς, άμα τη αναλήψει της εξουσίας, να τις υλοποιήσει, διά της εμπράκτου καταργήσεως των εθνικών συνόρων και της θέσεως του στρατού σε αδράνεια, προκειμένου να εισρεύσουν ανεμπόδιστα οι τριτοκοσμικοί ισλαμιστές λαθροέποικοι, οι οποίοι διασπείρονται και εγκαθίστανται σ΄ όλη την χώρα ως οι νέοι «συμπολίτες» μας, προκειμένου να επιτευχθεί το «πολυπολιτιστικό» όνειρο των εθνομηδενιστών και να ανοιχθεί διάπλατα o δρόμος για την ισλαμοποίηση και τελικώς τον εκτουρκισμό της Ελλάδος.
Τον καταγέλαστο κλόουν ο οποίος (με εντολή – ας μην το λησμονούμε – του «κυρίαρχου» ελληνικού λαού) παριστάνει τον πρωθυπουργό, ουδόλως φαίνεται να τον απασχολούν τέτοια ζητήματα. Αυτές τις μέρες έζησε το «επαναστατικό» του όνειρο (ή μάλλον ονείρωξη…) στην εξωτική Κούβα όπου μετέβη για να τιμήσει τον θάνατο του κομμουνιστή δικτάτορα Φιντέλ Κάστρο. Πλάι σε (υπό εξαφάνιση) τριτοκοσμικά κομμουνιστικά λείψανα, τύπου Μαδούρο (του γελοίου προέδρου της Βενεζουέλας που οδήγησε την χώρα του – μία πετρελαιοπαραγωγό χώρα – σε κατάσταση τέτοιας οικονομικής εξαθλιώσεως, ώστε να φθάσουν τα χαρτονομίσματα να κοστίζουν λιγότερο από το χαρτί στο οποίο είναι τυπωμένα!), ταλαντευόμενος από το θεατρινίστικο ύφος του τάχα «συγκινημένου», στο πιο σύνηθες γι’ αυτόν του χαζοχαρούμενου αμετροεπούς τσόγλαν-boy, «διετράνωσε» με τον φαρσοκωμικά ψευτοεπαναστατικό στόμφο του μπούλη, την προσήλωσή του στην ιδέα της κουβανικής «επανάστασης». Φαντασιώνεται, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ότι ο (και) ίδιος «αντιστέκεται σκληρά στον καπιταλισμό»… Πρόκειται για τον ίδιο «επαναστάτη» που πριν λίγες μέρες υποδεχόταν «μετά βαΐων και κλάδων», χαριεντιζόμενος μαζί του ως «φιλαράκι», τον πρόεδρο των ΗΠΑ, ήτοι του επικεφαλής της καπιταλιστικής παγκοσμίου υπερδυνάμεως! Πρόκειται για τον ίδιο «επαναστάτη» που έχει πλήρως περιαγάγει την Ελλάδα σε καθεστώς αποικίας χρέους – υποτάσσοντάς την με την υπογραφή ενός νέου ταπεινωτικού μνημονίου στον παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό λεβιάθαν, στερώντας της και τα τελευταία εναπομείναντα ίχνη εθνικής κυριαρχίας.
Εν τω μεταξύ, διάφορα εγχώρια κυβερνητικά «φρούτα», όπως ο γνωστός δοκησίσοφος ασυνάρτητος ψευτοαντισυμβατικός μπαρουφολόγος ψευτοδιανοούμενος εστέτ μεγαλοαστός κομμουνιστονεοορθόδοξος συριζανέλιος νέος υφυπουργός παιδείας, Ζουράρις, «κατακεραύνωσε», με αήθεις χαρακτηρισμούς πεζοδρομίου, όσους στηλίτευσαν το ταξίδι του Τσίπρα στην Κούβα (το κόστος του οποίου με το κυβερνητικό αεροσκάφος, συνοδεία διαφόρων παρατρεχάμενων, υπολογίζεται, ειρήσθω εν παρόδω, στο σκανδαλώδες ποσό μερικών εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων!) για να τιμήσει την μνήμη ενός στυγνού δικτάτορος όπως ήταν ο Κάστρο, χαρακτηρίζοντας μάλιστα το κουβανικό καθεστώς, καθεστώς «άμεσης δημοκρατίας», παραλείποντας βεβαίως να πληροφορήσει το κοινό για τον τρόμο με τον οποίο σχετίζεται αυτή η «δημοκρατία» με τις δεκάδες χιλιάδες δολοφονημένων μετά από συνοπτικές «δίκες» σε «λαϊκά δικαστήρια»-παρωδία εντός σταδίων και τις ακόμη περισσότερες χιλιάδες φυλακισμένων, αντιφρονούντων, παραλείποντας επίσης να πληροφορήσει το κοινό για το ότι ο Κάστρο είχε φροντίσει να εκκαθαρίσει, εντός μικρού διαστήματος μετά την κατάληψη της εξουσίας, όχι μόνο τους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά και όλους τους συνεργάτες του στην «επανάσταση», πλην του πολυδιαφημισμένου και υπερεκτιμημένου Τσε Γκεβάρα, ο πρόωρος θάνατος του οποίου λειτούργησε ως ευκαιρία ηρωοποιήσεως (κατά την πάγια τακτική των κομμουνιστών) και κατασκευής του γνωστού ομώνυμου μύθου της αριστεράς (και όχι μόνο…) που εμπνέει, μεταξύ άλλων, και τον χαμαιλέοντα υβριδικό κομμουνιστοκαπιταλιστή πρωθυπουργό του Ελλαδιστάν (είναι γνωστό ότι ο Τσίπρας έχει ονομάσει το παιδί του …Ερνέστο προς τιμήν του Τσε Γκεβάρα), παραλείποντας τέλος να να πληροφορήσει το κοινό για την πλήρη κατάργηση, στον «κουβανικό παράδεισο άμεσης δημοκρατίας» κάθε πολιτικής ελευθερίας, ακόμη και της πιο στοιχειώδους, αφού οι δυστυχείς Κουβανοί εστερούντο του δικαιώματος ακόμα και της ελαχίστης ατομικής ιδιοκτησίας, φθάνοντας προοδευτικώς σε τέτοιο σημείο εξαθλιώσεως ώστε να αποτελεί σύνηθες φαινόμενο η εκπόρνευση των γυναικών από τους ίδιους τους συζύγους τους για λίγα δολάρια σε τουρίστες. Αυτός ο πολυφυλετικός «παράδεισος» της μιζέριας, της εξαχρειώσεως και της ανελευθερίας αποτελεί το «πρότυπο», το «όραμα» και την πηγή εμπνεύσεως για τους ιδεοληπτικούς κομμουνιστοκαπιταλιστές που εξουσιάζουν την χώρα μας και την σέρνουν με την μεγίστη δυνατή ταχύτητα στον γκρεμό. Αυτό και μόνο εξηγεί τα πάντα. Ως πότε θα τους ανέχεται άραγε ο λαός;