Ἐξ ἀφορμῆς συνεντεύξεως τῆς Κατερίνας Παναγοπούλου, πρέσβειρας τῆς Ἑλλάδος εἰς τὸ Συμβούλιον τῆς Εὐρώπης διὰ τὸν Ἀθλητισμόν, τὴν Ἀνοχὴν καὶ τὸ “Εὖ ἀγωνίζεσθαι”. (http://e-volta.gr/archives/3084)
Κατ᾿ ἀρχὴν λαμβάνουμε τὶς παπαγαλίστικες ἀνούσιες συστημικὲς στερεοτυπίες τῆς σπουδαιοφανοῦς αὐτῆς κυρίας ἁπλῶς ὡς τυπικὸν δεῖγμα μιᾶς δίκην πανώλους διακεχυμένης ἐπενδύσεως τῆς κοινῆς βλακείας μὲ μηντιακῶς ἀπαστράπτοντα πέπλα ἐπηρμένης δοκησισοφίας· ἁπλῶς ὡς τοιοῦτον τυπικὸν δεῖγμα, λοιπόν, καὶ ἔχει τὴν τιμὴν νὰ άνέρχεται εἰς τὸν ἱστότοπόν μας … ἂς μὴ παρερμηνευθῇ ἡ … ἀξιολόγησις τῆς συγκεκριμένης κυρίας ὑπὲρ μέτρον!
Ἡ ἐν λόγῳ στερεότυπος κοινὴ βλακεία ἀποτελεῖ καὶ τὸ κύριον ὑποκατάστατον “παιδείας” τὸ ὁποῖον, ὁμοῦ μετὰ τῆς ἀποδομήσεως χαρακτήρων καὶ τῆς καλλιεργείας παντοειδοῦς κακοηθείας, σαθρότητος, κολακευμένου ἐκτεθραμμένου ψεύδους, σοφιστείας καὶ κενῆς φλυαρίας δηλητηριάζει καὶ ἐκτροχιάζει ἐσωτερικῶς τὴν νεολαίαν εἰς τὰ δημοκρατικὰ “σχολεῖα”, τὰ ὁποῖα οὕτω καὶ ἐντελῶς ἐκπληροῦν τὸν ῥόλον των ὡς ἄντρα Ἀντιπαιδείας καὶ Ἀποδομήσεως χαρακτήρων (https://www.youtube.com/watch?v=yPvkX7EJPko&ab_channel=CelticAngloPress%5BScotland%5D). Τῆς ὁποίας ἀποδομήσεως καὶ κακοηθείας οἱ πρωταθληταὶ βλέπομεν κατόπιν νὰ ἀναρριχῶνται εἰς τὰ ὕπατα ἀξιώματα τῆς δημοκρατικῆς Ἐκτροπῆς, ὡς πρόεδροι δημοκρατίας, πρωθυπουργοί, ὑπουργοὶ “παιδείας” κ.ο.κ.
Θὰ ἀντιπαρέλθωμεν ἐδῶ ταχέως ὅλην τὴν χιλιοτετριμμένην ἀμπελοφιλοσοφίαν της τοῦ τύπου “αγωνίζομαι, με όσες δυνάμεις διαθέτω, για να επαναφέρω στο προσκήνιο Αξίες διαχρονικές και οικουμενικές. Ιδεώδη, όπως το ιδεώδες της Ολυμπιακής Παιδείας, που μπορούν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο, στην αλληλοκατανόηση, μεταξύ, ανθρώπων και λαών και στη διάδοση «Πολιτισμού Ειρήνης», που τόσο έχουμε ανάγκη“· κάποιος πρέπει νὰ σφυρίξῃ στ᾿ αὐτὶ ὅλων αὐτῶν τῶν θορυβωδῶν τενεκέδων ὅτι τὰ ὀλυμπιακὰ ἰδεώδη ἦσαν καὶ εἶναι ἰδεώδη Πολέμου, τὰ δὲ ὀλυμπιακὰ ἀγωνίσματα (ἀρχῆθεν καθαρῶς πολεμικοῦ χαρακτῆρος) ἐνετάσσοντο ὀργανικῶς εἰς ἱερὰς τελετουργίας διαχρονικῆς ἐθνοφυλετικῆς αὐτογνωσίας, ἐπιγνώσεως καὶ πολυμόρφου Ἀγῶνος, Πολέμου δηλαδή. Δὲν συνεδέοντο οὔτε μὲ “οἰκουμενικὲς ἀξίες” παραλελυμένης “ἀνθρωπιστικῆς” αὐτο-παραδόσεως καὶ ἑκουσίας ὑποταγῆς πρὸ τοῦ προελαύνοντος (καί … προσκαλουμένου!) εἰσβολέως, οὔτε μὲ συναισθηματικὰς φλυάρους εἰρηνιστικὰς ἀπεραντολογίας περὶ “παγκοσμίου εἰρήνης”, οὔτε βεβαίως καὶ μὲ μαιναδοφεμινιστικοῦ τύπου ἀναστροφὰς τῆς Κοσμικῆς Τάξεως… Ἐν σχέσει δὲ πρὸς τὴν Καλλιπάτειραν, διὰ τῆς ἐπικλήσεως τῆς ὁποίας ἡ ἐπιθετική της ἡμιμάθεια ἐπίσης φαίνεται νὰ διαπρέπῃ μεταξὺ ὁμοιοπαθῶν, θὰ ἀπογοητευθῇ ἂν μάθῃ ὅτι ἡ Καλλιπάτειρα καθόλου δὲν ἐνεφανίσθη διεκδικοῦσα ἀνατροπήν τινα τῆς Πατριαρχίας καὶ τοῦ Ἀνδρείου Πνεύματος ἤ τινα “ἴσην μοῖραν” διὰ λογαριασμὸν τῶν γυναικῶν, ὅπως δείχνει νὰ φαντάζεται: ἀπεναντίας, ἐζήτησε ὑπὸ τῶν Ἑλλανοδικῶν νὰ τῆς ἐπιτρέψουν τὴν εἴσοδον κατ᾿ ἐξαίρεσιν, ὡς εὐγενοῦς καὶ ἐξ οἰκογενείας μεγάλων ὀλυμπιονικῶν – καὶ ὡς μητρὸς ἀγωνιζομένου ἀθλητοῦ ποὺ διεκδικεῖ συνέχισιν τοῦ προγονικοῦ κλέους, ὅπως τόσον γλαφυρῶς καὶ ἀκριβῶς ἀπέδωσεν ὁ ποιητὴς Λορέντζος Μαβίλης εἰς τὸ γνωστόν του ποίημα:
Καλλιπάτειρα
«Ἀρχόντισσα Ροδίτισσα, πῶς μπῆκες;
Γυναῖκες διώχνει μιὰ συνήθεια ἀρχαία
ἐδῶθε.» «Ἔχω ἕνα ἀνίψι, τὸν Εὐκλέα,
τρία ἀδέρφια, γιό, πατέρα, Ὀλυμπιονίκες·
νὰ μὲ ἀφήσετε πρέπει, Ἑλλανοδίκες,
κι ἐγὼ νὰ καμαρώσω μὲς τὰ ὡραῖα
κορμιά, ποὺ γιὰ τὸ ἀγρίλι τοῦ Ἡρακλέα
παλεύουν, θαυμαστὲς ψυχὲς ἀντρίκειες.
Μὲ τὲς ἄλλες γυναῖκες δὲν εἶμ᾿ ὅμοια·
στὸν αἰῶνα τὸ σόι μου θὰ φαντάζει
μὲ τῆς ἀντρειᾶς τ᾿ ἀμάραντα προνόμια·
μὲ μάλαμα γραμμένος τὸ δοξάζει
σὲ ἀστραφτερὸ κατεβατὸ μαρμάρου
ὕμνος χρυσός, τοῦ ἀθάνατου Πινδάρου.»
Ἡ εἰσαγωγή της πρὸ τῆς συνεντεύξεως πληροφορεῖ: “Αγαπάει την Ελλάδα, το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, τον συνάνθρωπο” (ὡς γνωστόν, ὁ Ἡράκλειτος, ὁ Αἰσχύλος, ὁ Πλάτων καὶ ὁ Ἀριστοτέλης ἠσχολήθησαν μὲ … “τὸν συνάνθρωπο”!!!), κατόπιν δὲ κι ἡ ἴδία ξεκινάει ὡς ἑξῆς μιὰν ἀπὸ τὶς ἀπαντήσεις της: “Ο Ελληνισμός και το πιο πολύτιμο δημιούργημα του, ο ανθρωπισμός…“, ὅπου ἀνασκάπτοντας τὸ (ἀπ)αξιακὸν περιεχόμενον ποὺ ὅλος ὁ συναφὴς συστημικὸς ἑσμὸς ἀποδίδει εἰς τὸν ὅρον “ἀνθρωπισμός”, καὶ ποὺ δὲν ἀπέχει πολὺ ἐκ τοῦ πολιτιστικοῦ μαρξισμοῦ τοῦ Τσίρκου τοῦ Σύριζα καὶ τῶν Ἐξαρχείων, ἀποθαυμάζομεν τὸ πῶς κυριολεκτικῶς τὸ ἄσπρο γίνεται μαῦρο – καὶ τὸ πόσον ἀχανὴς εἶναι ἡ (συστηματικῶς καλλιεργουμένη) Σύγχυσις. Διὰ τὸ δίκαιον, ὅμως, τοῦ πράγματος πρέπει ν᾿ ἀναγνωρίσωμεν ὅτι ἡ ὑπὸ τῶν μαρξιστοφιλευθέρων καλλιεργουμένη περὶ Ἑλληνικότητος σύγχυσις ἔχει πλήρως προλειανθῆ ὄχι μόνον ὑπὸ τοῦ χριστιανισμοῦ, ἀλλὰ μάλιστα ὑπὸ τοῦ θνησιγενοῦς τραγελαφικοῦ ὑβριδίου τοῦ “ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ”…
Θὰ μείνουμε, ὅμως, περισσότερον εἰς ἕνα ἑπόμενον σημεῖον τῆς συνεντεύξεως, τὸ ὁποῖον ἀκριβῶς ἀποτελεῖ τὸ ἐπιστέγασμα καὶ τὸ “διὰ ταῦτα” τῆς ὅλης συγχύσεως καὶ διαστροφῆς:
ΤΟ ΠΛΕΟΝ ΕΠΙΜΑΧΟΝ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΩΣ:
“Στὴν ὁμιλία σας στὰ Ἡνωμένα Ἔθνη εἴπατε: ἡ σύγκρουση στὸν 21ο αἰῶνα, θὰ προκύψει, ἀπὸ τὸν «φόβο» γι’ αὐτὸ ποὺ ἔρχεται, μὲ τὴ δύναμη τοῦ νέου καὶ δὲν μποροῦμε, νὰ τὸ κατανοήσουμε, ἀκόμα. Πῶς ἀντιλαμβάνεσθε τὸ νέο ποὺ ἔρχεται;
Τὸ πρωταρχικὸ «νέο» ποὺ σηματοδοτεῖ τὴν ἐποχή μας εἶναι, ὅτι πρέπει νὰ μάθουμε νὰ ζοῦμε μὲ τὸ γεγονός, ὅτι τὰ ἐθνικὰ σύνορα ἔχουν χάσει τὴν σημασία ποὺ εἶχαν στὸν 20ο αἰῶνα. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ μάθουμε ὅλοι οἱ πολιτισμοὶ τοῦ κόσμου νὰ συνυπάρχουμε, εἰρηνικά, σὲ ἕνα κόσμο ποὺ ἔχει γίνει, πλέον, χωριό.
Ἐὰν φοβηθοῦμε τὴν συνύπαρξη μὲ τὸ διαφορετικό, τότε, μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια, θὰ ὁδηγηθοῦμε σὲ μία σύγκρουση, ποὺ δὲν θὰ θυμίζει σὲ τίποτα τὶς συγκρούσεις ποὺ ἔχει βιώσει, μέχρι τώρα, ἡ ἀνθρωπότητα. Ἐὰν μετατρέψουμε τὴν ἀλληλεξάρτηση σὲ ἀλληλοκατανόηση, τότε παρουσιάζεται, γιὰ πρώτη ἴσως φορά στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ εὐκαιρία νὰ οἰκοδομήσει ἕνα βιώσιμο πολιτισμὸ εἰρήνης.”
Τὸ “νέον” ποὺ τόσον ἐπιτακτικῶς ἡ πρέσβυς μᾶς ζητεῖ νὰ κατανοήσωμεν, ἀλλὰ δολίως ἀποφεύγει νὰ κατονομάσῃ, εἶναι ἡ ἐξ Ἀφρικῆς καὶ Ἀσίας προερχομένη λαῖλαψ ἀνθρωπιδῶν, ἡ ὁποία κατόπιν τῆς βιαίας προωθήσεώς της ἐντὸς τῶν Πατρίδων μας πρέπει ἐπειγόντως νὰ ἀφομοιωθῇ, καθ’ ὅσον ἡ συνεχῶς αὐξάνουσα παρουσία τριτοκοσμικῶν λαθρεποίκων δημιουργεῖ … ἐθνικὰς “ἐντάσεις” (ὅπως τρομοκρατικὰ χτυπήματα, βιασμοὺς, δολοφονίας καὶ κλοπὰς), τὰς ὁποίας τὸ Σύστημα διὰ τῆς προδοτικῆς του ἔναντι τῶν Εὐρωπαίων πολιτικῆς προκαλεῖ ἀφ᾿ ἑνός, ὅμως ἀφ᾿ ἑτέρου γητευτικῶς … ἐξορκίζει, ὡς ἐὰν προήρχοντο ἐκ τῆς μὴ ἐθελοντικῆς προσελεύσεως τῶν ἰθαγενῶν εἰς τὴν λαιμητόμον, ἐν πλήρει πανικῷ καθὼς ἡ νομοτελειακῶς προδιαγεγραμμένη ἐξάπλωσίς των ἐγκυμονεῖ κινδύνους διὰ τὸ ἐν Εὐρώπῃ κρατοῦν Σύστημα.
Συνεπῶς, ἐπιστρατεύονται ὅλοι οἱ ἀχυράνθρωποι καὶ ὑπάλληλοι τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως πρὸς προετοιμασίαν τοῦ κακῇ τῇ μοίρᾳ ὑποτελοῦς των Εὐρωπαϊκοῦ πληθυσμοῦ διὰ τὰ περαιτέρω ὀφειλόμενα τελικὰ βήματα “προόδου”. Δυστυχῶς πλέον ὁ λευκὸς ἄνθρωπος, τοῦ ὁποίου τὸν πρωτογενῆ χαρακτῆρα καὶ ἔνστικτα ὁ Ἑβραῖος ἔχει κυριολεκτικῶς ἀντιστρέψει, φοβεῖται ἀκόμη καὶ τὸ ἄκουσμα τῶν λέξεων “ἀγὼν”, “ἀντίστασις” ἢ καὶ τὴν ὑπόνοιαν ἀκόμη συγκρούσεως, πρησμένος καὶ ἀνίκανος πλέον νὰ διανοηθῇ ἑαυτὸν μακρὰν τῆς ψοφοδεοῦς “καλοπέρασης” καὶ ἐκτὸς τῆς δῆθεν ἀσφαλοῦς θλιβερᾶς του καὶ ἐπιπέδου καθημερινότητος εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεται ἐγκλωβισμένος ψυχῇ καὶ σώματι. Ἐπιλέγει λοιπὸν τὸν (φαινομενικῶς!) ἥσυχον ὑπὸ τῶν συστημικῶν κυμβάλων διατυμπανιζόμενον δρόμον πρὸς τὸν “πανανθρώπινον πολιτισμὸν εἰρήνης”, ἀγνοώντας κάθε φυσικὴν ἀλήθειαν, νόμον καὶ πραγματικότητα – καὶ ὅτι τοῦτο ἀκριβῶς σημαίνει τὴν πλήρη βιολογικήν του ἐξαφάνισιν, μετὰ τὸν σχεδὸν ὁλοκληρωτικόν του πολιτικὸν καὶ ψυχοπνευματικὸν ἐξανδραποδισμόν.
Ὁ “ἀνθρώπινος” δίχως σύνορα καὶ διακρίσεις κόσμος τὸν ὁποῖον ποικιλοτρόπως οἱ σκοτεινοὶ δυνάσται τῆς Εὐρώπης προωθοῦν θὰ ἀποτελῆται τελικῶς ὑπὸ ἀναριθμήτων κοπροχρόων καὶ ἀρρίζων, ἀπροσώπων καὶ ὑποκτηνωδῶν ζωντανῶν-νεκρῶν καταναλωτῶν, δίκην χοίρων ἐπὶ σφαγὴν ἀναπαραγομένων, ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον χάριν τοῦ Μολώχ (προσφυῶς καὶ “παγκοσμίου χωριοῦ” καλουμένου!) καὶ τῆς συντηρήσεως τοῦ τραπεζικοῦ συστήματος, τῶν μεγιστάνων του καὶ τῶν διεθνῶν ἀγορῶν. Οἱ κατὰ τὸν Lothrop Stoddard μπάσταρδοι τῶν μεγαλουπόλεων, παρατηρούμενοι ὑπ᾿ αὐτοῦ ἤδη ἀπὸ τοῦ 1922 (https://theendofzion.com/2015/05/17/the-rising-tide-of-color-by-lothrop-stoddard-book-and-audiobook/), ἐκτρέφονται πλέον καὶ πολλαπλασιάζονται μανιωδῶς δίκην ἀρουραίων ὑπονόμων ἐντὸς τῶν πάλαι ποτὲ ἐκλάμπρων πρωτευουσῶν καὶ πόλεων τῆς Εὐρώπης, δὲν πρόκειται δὲ ἁπλῶς νὰ κυριαρχήσουν πλειοψηφικῶς – ἀλλὰ μετὰ μαθηματικῆς βεβαιότητος θὰ καταλήξουν ἐν τέλει νὰ εἶναι ἡ μοναδικὴ καὶ δεδομένη πραγματικότης. Οἱ εἰς χειμερίαν νάρκην νωχελικῶς διατελοῦντες λευκοὶ θὰ ἀφανισθοῦν, ἐκμηδενιζόμενοι μὲν ἀρχικῶς ὑπὸ τῆς ἐπιμειξίας καὶ τῆς ταχείας ἀναπαραγωγὴς τῶν “φιλοξενουμένων” εἰσβολέων, ἐν συνεχείᾳ δὲ θᾶττον ἢ βράδιον οἱ ὅσοι ἐναπομείναντες γευόμενοι τὸ λυσσαλέον μένος τοῦ ἐγχρώμου … “συνανθρώπου” των, ὅπως ἀκριβῶς συνέβη καὶ συμβαίνει ἀκόμη μαζικῶς εἰς τὴν Νότιον Ἀφρικὴν καὶ Ἀμερικὴν, ὅπου ὁ ἀπελευθερωθεὶς πλέον νέγρος δεικνύει τὴν … ἀπέραντον εὐγνωμοσύνην καὶ “ἀνθρωπισμόν” του δολοφονῶν μετὰ τρομεροῦ μίσους τὸν παρανοήσαντα “ἀνθρωπιστὴν” καὶ εὐνουχικῶς “καλόψυχον” λευκόν.
Τὸ Σύστημα πασχίζει νὰ ὁλοκληρώσῃ τὸ ὡς ἄνω διαγραφὲν σατανικὸν σχέδιον τοῦ Kalergi, προφήτου τῆς προδοτικῆς “Ε.Ε.”, προτοῦ ὁ συνειδητοποιημένος Ἄριος ἐξεγερθῇ καὶ ἀποκεφαλίσῃ τὸν Ὄφιν ποὺ ρημάζει ἐπὶ χιλιετίας καὶ ὑποσκάπτει τὴν Εὐρώπην καὶ τὴν ἐν γένει ὑπόστασιν καὶ παρουσίαν τοῦ λευκοῦ ἀνθρώπου.
Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἰσχυροτάτη προπαγάνδα τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ πλέον ἐναγωνίως σφυροκοπεῖ καὶ παρουσιάζει τὴν κατάστασιν ὡς μὴ ἀναστρέψιμον καταμαρτυρεῖ τὴν φοβερὰν κρίσιν ἄγχους ὑπὸ τὸ ὁποίον τελοῦν οἱ κρατοῦντες. Ἄλλως δὲν θὰ ἐχρειάζετο ἡ δαπάνη δισεκατομμυρίων πρὸς ἀνακήρυξιν καὶ διαφήμισιν ἑνὸς ἤδη “τετελεσμένου” γεγονότος!
Τοιαῦται ψυχολογικαὶ ἐπιχειρήσεις ἀποτελοῦν ἐχθροπραξίας δῃώσεως τῆς ψυχῆς καὶ ὁλικοῦ ἐκφοβισμοῦ τοῦ πλήρως ἀπονευρωμένου λευκοῦ ὑπηκόου των, ποὺ θὰ ἔπρεπεν ἐν ὄψει τῶν ἐξελίξεων νὰ εἶναι … “πολυπολιτισμικῶς πανευτυχής”, στοχεύουν δὲ εἰς τὴν ὁλοκληρωτικὴν ἠθικὴν καταβαράθρωσιν τῶν ἐλευθέρως σκεπτομένων Εὐρωπαίων, ὥστε νὰ παύσουν τὴν οἵαν ἀντίστασιν καὶ ν᾿ ἀποδεχθοῦν τὴν “πρόοδον τῆς ἀνθρωπότητος”, οἰκειοθελῶς καὶ μετὰ πολυπολιτισμικοῦ μειδιάματος ὑποτασσόμενοι εἰς τὸ μέλλον ποὺ τοῦ ἔχουν οἱ σοφοὶ “ἀνθρωπισταὶ” καὶ ἠθικολόγοι προετοιμάσει:
Τὸν ἐπερχόμενον Πιθηκάνθρωπον!