Με αφορμή μια ξεχασμένη βόμβα στο Κορδελιό Θεσσαλονίκης.
Τα τερατώδη ψεύδη που ανακυκλώνονται από το 1945 μέχρι σήμερα, σχετικώς με τα πολεμικά γεγονότα, τα αίτια και τους υπευθύνους του αιματηρού και καταστροφικού πολέμου και κυρίως σχετικώς με τα εγκλήματα πολέμου που διεπράχθησαν είτε εναντίον στρατιωτών (αιχμαλώτων) είτε – κυρίως – εναντίον του αμάχου πληθυσμού, δεν έχουν προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία!
Είναι γνωστός ο διαχρονικός κανόνας, σύμφωνα με τον οποίο, είναι οι εκάστοτε νικητές ενός πολέμου που στην πραγματικότητα «γράφουν» την ιστορία του πολέμου, εννοώντας ότι είναι εκείνοι που υπαγορεύουν τα όρια της «αποδεκτής» ιστοριογραφίας, «φιλτράροντας» μεροληπτικώς ουσιώδες πτυχές, διαστρεβλώνοντας, αποσιωπώντας, υποβαθμίζοντας ή μεγαλοποιώντας περιστατικά, αναλόγως αυτού που εξυπηρετεί την «αγιοποίηση» των νικητών και αντιστοίχως την δαιμονοποίηση των ηττημένων.
Στην περίπτωση ειδικώς του 2ου παγκοσμίου πολέμου, δεδομένης της ιδεολογικής και πολιτικής φορτίσεως με την οποία είναι συνυφασμένος, ενορχηστρώθηκε, μεταπολεμικώς, τεραστίας κλίμακος επιχείρηση συστηματικής δαιμονοποιήσεως των ηττημένων (μέσω του στησίματος μίας γιγαντιαίας βιομηχανίας παραγωγής βιβλίων, κινηματογραφικών ταινιών, «ντοκιμαντέρ», κλπ, σχετικώς με «ναζιστικά εγκλήματα», τα πλείστα δε εξ αυτών αφορούντα τον μύθο του περιφήμου «Ολοκαύτωματος»©) και προσπαθείας να κατασκευαστεί και να εμφυτευθεί στις συνειδήσεις των μεταπολεμικών γενεών η εικόνα των δυνάμεων του Άξονος, ιδίως των Γερμανών εθνικοσοσιαλιστών, ιδιαιτέρως δε των επιλέκτων δυνάμεων (των SS) ως μίας τάχα απάνθρωπης εγκληματικής πολεμικής μηχανής, και όλα αυτά προκειμένου να πλαστεί και εμπεδωθεί το ιδεολόγημα περί της δήθεν εγγενώς «εγκληματικής» φύσεως του εθνικοσοσιαλισμού ως πολιτικής ιδεολογίας. Σκοπός της προπαγανδιστικής αυτής στρατηγικής ήταν, προφανώς, να υπονομευθεί εκ προοιμίου, το ενδεχόμενο (η βεβαιότητα, κατ’ ουσίαν) μελλοντικής αναγεννήσεως της υπερηφανείας των ευρωπαϊκών εθνών, αναγεννήσεως της ιδέας της απελευθερώσεως της Ευρώπης από τα δεσμά των εβραιογενών συστημάτων του καπιταλισμού και του μπολσεβικισμού, της επιστροφής στις ζείδωρες πηγές της πατρογονικής κληρονομιάς των ευρωπαϊκών εθνών, αναγεννήσεως δηλαδή του κοσμοειδώλου που ο εθνικοσοσιαλισμός ως πολιτικό κίνημα κόμισε και εξέφρασε με τρόπο καθαρό, επαναστατικό και δυναμικό στο ιστορικό προσκήνιο του 20ου αιώνος.
Το ψεύδος όμως έχει «κοντά ποδάρια» όπως λέει ο λαός. Παρά τα επί δεκαετίες ανακυκλούμενα ψεύδη και την μαύρη προπαγάνδα, παρά την λογοκρισία σε επίπεδο ακαδημαϊκών ερευνών, παρά την πλύση εγκεφάλου, κάθε τόσο αποκαλύπτονται διάφορες πτυχές της ιστορικής αληθείας, ακόμα και με τρόπο αναπάντεχο, που αποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα οι «δυνάμεις του κακού» δεν ήταν οι «κακοί Ναζί» αλλά οι «καλοί Σύμμαχοι», αμερικανο-βρετανοί και σοβιετικοί. Και δεν είναι μόνο τα μαζικά εγκλήματα που ήταν αδύνατον να αποσιωπηθούν, όπως οι κτηνώδεις αμερικανικοί βομβαρδισμοί, με πυρηνικές βόμβες, των ιαπωνικών πόλεων, με συνέπεια τον φρικτό θάνατο χιλιάδων αμάχων και την μόλυνση με ραδιενέργεια ολόκληρων γενεών, ή οι φρικτοί βομβαρδισμοί με εμπρηστικές βόμβες, ανοχύρωτων γερμανικών πόλεων (π.χ. Δρέσδη, Αμβούργο) όταν μάλιστα η έκβαση του πολέμου είχε κριθεί με συνέπεια την δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων, ούτε καν τα εγκλήματα μαζικών δολοφονιών χιλιάδων κρατουμένων που επί δεκαετίες χρεώνονταν στους «κακούς Ναζί», ενώ άπαντες γνώριζαν ότι επρόκειτο για σοβιετικά εγκλήματα που χρειάστηκε να μεσολαβήσει η κατάρρευση των κομμουνιστικών δικτατοριών της ανατολικής Ευρώπης για να υπάρξει δημόσια παραδοχή περί της προελεύσεως των αυτουργών (χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η λεγόμενη «σφαγή στο δάσος του Κατίν», όπου οι (κατέχοντες την ανατολική Πολωνία) Σοβιετικοί, εκτέλεσαν μαζικώς την αφρόκρεμα του πολωνικού λαού, αξιωματικούς, εκπαιδευτικούς, επιστήμονες, κλπ), αλλά πρόκειται και για πολλά, λιγότερο γνωστά, αν και όχι λιγότερο σημαντικά, εγκλήματα που έχουν ταφεί στην λήθη, μέχρις ότου, τυχαία περιστατικά να τα φέρουν εκ νέου στο προσκήνιο, βοηθώντας (τουλάχιστον τους μη λοβοτομημένους) συγχρόνους, να ανακαλύψουν την αλήθεια που τόσο επιμελώς τους κρύβει η μαζική προπαγάνδα.
Τελευταίο χαρακτηριστικό δείγμα του είδους αποτελεί το πρόσφατο περιστατικό με την τεραστίας ισχύος βόμβα η οποία απεκαλύφθη τυχαίως στην περιοχή Κορδελιό, στην δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης. Επρόκειτο για βόμβα η οποία ερρίφθη από αεροπλάνο κατά την διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου, αλλά δεν εξερράγη, παρά έμεινε θαμμένη στη γη για να αποκαλυφθεί συμπτωματικώς κατά την διάρκεια σκαπτικών εργασιών σε πρατήριο καυσίμων. Παρ’ ολίγον δε να συνέβαινε έκρηξή της, αν το σκαπτικό μηχάνημα την κτυπούσε (για λίγα χιλιοστά απεφεύχθη!), πράγμα που θα είχε ως αποτέλεσμα να ανατιναχθούν μερικά …οικοδομικά τετράγωνα σε μία αρκετά πυκνοκατοικημένη περιοχή, με συνέπεια ανυπολόγιστο αριθμό θυμάτων, τόσες δεκαετίες μετά! Γι’ αυτό και οργανώνεται αύριο (12.02.2017) μεγάλη επιχείρηση εκκενώσεως της περιοχής προκειμένου να εξουδετερωθεί και να απομακρυνθεί η βόμβα από ειδικούς πυροτεχνουργούς του στρατού.
Όσοι έκπληκτοι πρωτοάκουσαν την είδηση αυτή, θα ήταν απίθανο να μην υποθέσουν ότι επρόκειτο για βόμβα των «κακών Ναζί». Δειλά δειλά όμως άρχισαν τα μ.μ.ε. να ψελλίζουν αυτό που θα ήταν αδύνατον να αποφύγουν, διά της (συνήθους) τακτικής της αποσιωπήσεως: η βόμβα ήταν …«συμμαχική»! Δόθηκε έτσι η ευκαιρία να πληροφορηθούν οι νεότεροι, οι καταναλωτές της μεταπολεμικής μαζικής «αντιναζιστικής» προπαγάνδας, ότι η συγκεκριμένη βόμβα ήταν μία από τις πολλές βόμβες που έριξαν το βράδυ της 5ης Δεκεμβρίου 1943 βρετανικά αεροπλάνα στην Θεσσαλονίκη, κατά την διάρκεια ενός βομβαρδισμού που είχε ως θύματα περί τους 500 νεκρούς και πολύ περισσοτέρους τραυματίες! Αναλόγους βρετανικούς βομβαρδισμούς είχαμε ως γνωστόν και στον Πειραιά με πολλούς νεκρούς επίσης.
500 νεκροί λοιπόν και μάλιστα νεκροί μεταξύ του αμάχου πληθυσμού, που όμως αποτελούν «λεπτομέρειες» οι οποίες ουδέποτε αναφέρονται, όχι μόνο στα σχολικά βιβλία αλλά ούτε στα διάφορα «ντοκιμαντέρ» που τόσο εξαντλούν, διανθίζοντας με μυθιστορηματικές υπερβολές, τα διάφορα υποτιθέμενα «ναζιστικά εγκλήματα»…
Ιδού ένα σχετικό δημοσίευμα (από την «iefimerida») σχετικώς με τον βρετανικό βομβαρδισμό στην Θεσσαλονίκη το 1943, δημοσίευμα που σπεύδει ωστόσο να μετριάσει τις εντυπώσεις του φρικτού συμμαχικού εγκλήματος, χαρακτηρίζοντάς το απλώς ως …«λάθος»!