Σουρεαλιστική και άκρως συμβολική φωτογραφία από τα τραγελαφικά εγκαίνια του “Μουσείου Μπελογιάννη”. Οι παλαιομαρξιστές ατενίζουν προς τα αριστερά, οι νεομαρξιστές ατενίζουν, πλέον, προς τα δεξιά. Και ένας παπάς (;!), κρυμμένος πίσω από τα μοντέρνα γυαλιά του, δεν ατενίζει πουθενά (ίσως κοιμάται).
Πριν από λίγες μέρες οι απανταχού Έλληνες τίμησαν την επέτειο ενάρξεως της Εθνικής Επαναστάσεως. Ωστόσο, για τους αναίσχυντους εθνομηδενιστές που εξουσιάζουν την σύγχρονη Ελλάδα, οι οπλαρχηγοί του 1821, οι αντρειωμένοι κλεφταρματολοί που κατάφεραν με σπαθί και με ντουφέκι, μέσα από υπερανθρώπους αγώνες και αμέτρητες θυσίες, να λευτερώσουν την πατρίδα μας από τους ασιάτες κατακτητές, αποτελούν, καθώς φαίνεται, «παρωχημένα», αν όχι και «επικίνδυνα» πρότυπα…. Γι’ αυτό και είναι ευδιάκριτη μια προσπάθεια συνεχούς υποβαθμίσεως των εκδηλώσεων τιμής στην μνήμη τους αλλά και μία προσπάθεια συστηματικής διαστρεβλώσεως και παρερμηνείας των περί την Εθνική Επανάσταση γεγονότων, κατά τρόπο ώστε να καλλιεργηθεί ένα νόθο αφήγημα, προσαρμοσμένο στις επιβληθείσες νόρμες της κυρίαρχης πια αντεθνικής ιδεολογίας.
Για τους νεογενίτσαρους εξουσιαστές της πατρίδος μας, οι αγωνιστές του 1821, είναι όντως επικίνδυνα πρότυπα, διότι με το ήθος και την μορφή τους, με την λεβεντιά και το αγωνιστικό παράδειγμα του βίου τους, εκπέμπουν ένα διαχρονικό παράδειγμα φιλοπατρίας και εθνοφυλετικής υπερηφάνειας, στοιχεία που βρίσκονται στον απόλυτο αντίποδα των, προωθουμένων από το αντεθνικό Σύστημα εξουσίας, κηρυγμάτων περί «πολυπολιτισμού», «ανεκτικότητος», «αντιρατσισμού», κλπ . Η σύγκρουση δύο ριζικώς αντιθέτων κόσμων είναι περισσότερο από προφανής!
Το διαβρωτικό έργο των ανθελλήνων εξουσιαστών δεν περιορίζεται όμως μόνο στην υποβάθμιση της επετείου του 1821 και στην δολία υπόσκαψη του κύρους και της αίγλης των αγωνιστών της Εθνικής Επαναστάσεως. Προχωρά σε κάτι ακόμα χειρότερο: στην προώθηση νόθων υποκαταστάτων ψευτοηρωϊσμού προερχομένων από τις τάξεις των χειροτέρων προδοτών της Ελλάδος, ιδίως δε από τις τάξεις του, ανοιχτά αντεθνικού από γενέσεώς του, ελλαδικού μπολσεβικικού κινήματος. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί η συστηματική επί δεκαετίες καλλιεργουμένη προσπάθεια ηρωοποιήσεως του αρχιεγκληματία κομμουνιστοσυμμορίτη σφαγέα Θανάση Κλάρα (Άρη Βελουχιώτη) καθώς και του επίσης αρχιμπολεσεβίκου και στενού συνεργάτου του πρώτου στις μαζικές σφαγές Ελλήνων πατριωτών κατά την διάρκεια της κομμουνιστικής ανταρσίας (που ψευδεπίγραφα προσδιορίζεται από την μεταπολιτευτική ιστοριογραφία ως «εθνική αντίσταση» και εν συνεχεία ως «εμφύλιος»), Νίκου Μπελογιάννη, ο οποίος εξετελέσθη δια τυφεκισμού από τακτικό στρατοδικείο, ως προδότης της Ελλάδος και πράκτορας της Μόσχας και μάλιστα από μία κεντρώα τότε κυβέρνηση (με πρωθυπουργό τον Νικόλαο Πλαστήρα, και ηγετικές μορφές του κεντρώου κόμματος τον Σοφοκλή Βενιζέλο και τον Γεώργιο Παπανδρέου). Η προσπάθεια των κομμουνιστών να εμφανιστούν ως …πατριώτες που αγωνίστηκαν τάχα στην λεγόμενη εθνική αντίσταση μόνο πικρά χαμόγελα δύναται να προκαλέσει σε όσους μελετούν τις ιστορικές πηγές. Διότι την μόνη πατρίδα την οποία ίσως ανεγνώριζαν οι κομμουνιστές ήταν η …Σοβιετική. Γι’ αυτό και, ως γνωστόν, κατά την διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, εν όσω ετέλει εν ισχύι το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επιθέσεως (Ρίμπερντροπ – Μολότωφ), καμμία πρωτοβουλία ανιστασιακής ενεργείας δεν ελήφθη από το ΚΚΕ. Μόλις όμως ξεκίνησε η σταυροφορία της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας εναντίον του εβραιοσοβιετικού τέρατος, τότε θυμήθηκαν οι εν Ελλάδι κομμουνιστές ότι έπρεπε να αντισταθούν, ιδρύοντας το Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ.. το οποίο ουδεμία βεβαίως σοβαρή αντιστασιακή ενέργεια διεξήγαγε εναντίον των γερμανικών δυνάμεων κατοχής (πλην ίσως της ανατινάξως της γεφύρας του Γοργοποτάμου, η οποία όμως ήταν προϊόν της δράσεως κυρίως Βρετανών δολιοφθορέων). Κατά τα λοιπά, οι μετωπικές του Κ.Κ.Ε. οργανώσεις Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ. δύο βασικές αποστολές είχαν: (1) να εκκαθαρίσουν πάσα ελληνική οργάνωση εθνικού-πατριωτικού προσανατολισμού προκειμένου, μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων, να μη υπάρχει καμμία ένοπλη δύναμη, η οποία να μπορεί να τους ανακόψει τον δρόμο πρός την βιαία κατάληψη της εξουσίας, διά των όπλων, σύμφωνα με το μαρξιστικό-λενινιστικό δόγμα που εξ αρχής ακολουθούσαν και (2) να προβαίνουν σε άνανδρες δολοφονίες μεμονωμένων Γερμανών στρατιωτικών (άνευ στρατηγικής σημασίας) έξω από χωριά προκειμένου, μετά την σκόπιμη εξαφάνιση των κομμουνιστών δραστών, οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής, θεωρώντας αφελώς ότι οι υπαίτιοι σχετίζονταν με το (οίο) χωριό, να προωρούν σε σκληρότατα αντίποινα (εμπρησμούς, εκτελέσεις), που είχαν ως συνέπεια πολλοί νέοι να καταφεύγουν απελπισμένοι στα βουνά, όπου τους παρελάμβαναν οι κομματικοί επίτροποι (τύπου Μπελογιάννη) για να τους στρατολογήσουν στις κομμουνιστικές ανταρτικές ομάδες και να τους μετατρέψουν σε γενιτσάρους εναντίον της πατρίδας τους, προετοιμάζοντάς τους για τα κατοπινά εγκλήματα εναντίον κάθε Έλληνα που δεν θα συνετάσσετο μαζί τους κατά την δευτέρα προσπάθειά τους να καταλάβουν διά των όπλων την εξουσία, με σκοπό να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μία ακόμα κομμουνιστική δικτατορία. Αυτόν ακριβώς τον στόχο επεδίωξε με λύσσα το Κ.Κ.Ε. κατά το διάστημα 1945-1949 διά της ενόπλου δράσεως του Δ.Σ.Ε. (σημαίνον στέλεχος του οποίου ήταν ο Μπελογιάννης), στόχος που – ευτυχώς – απετράπη χαρη στους αγώνες των Ελλήνων αντικομμουνιστών πατριωτών, μαχητών του εθνικού στρατού.
Το ποιόν της ανθελληνικής δράσεως του κομμουνισμού και του λουτρού αίματος που επεφύλασσε στον ελληνικό λαό η κομμουνιστική ανταρσία, έχουν προ πολλού αποκαλυφθεί. Δυστυχώς όμως, η ελέῳ αστοκαραμανλικής σήψεως και υποτακτικής συνοδοιπορίας μεταπολιτευτική κυριαρχία της μαρξιστικής αριστεράς στον χώρο της δημοσιογραφίας, της «ενημέρωσης» και της (σάπιας) διανόησης (στα πανεπιστήμια και εκτός) είχε ως συνέπεια την καθολική επιβολή και επικράτηση στις συνειδήσεις των νεωτέρων γενεών, του ψευδούς κομμουνιστικού προπαγανδιστικού ιστορικού αφηγήματος.
Ευτυχώς υπάρχουν και ορισμένοι έντιμοι (πρώην;) αριστεροί (όπως ο συγκατηγορούμενος του Μπελογιάννη στην δίκη, Τάκης Λαζαρίδης!) που έχουν την ειλικρίνεια να παραδεχτούν την ιστορική αλήθεια που αφορά τις βαρύτατες ευθύνες της αριστεράς για τα διαχρονικά εγκλήματά της εναντίον της πατρίδος και του λαού.