Ο πόλεμος το οποίον έχει κηρύξει ο αφιονισμένος ισλαμικός οριενταλισμός εναντίον της Ευρώπης κλιμακώνεται ραγδαία. Οι επιθέσεις είναι πλέον συνεχείς, σχεδόν καθημερινές: Νίκαια, Παρίσι, Λονδίνο, Βερολίνο, Βρυξέλλες και πάλι Λονδίνο, Παρίσι, Λονδίνο (το τελευταίο κρούσμα, σημερινό: 30χρονη νηπιαγωγός μαχαιρώθηκε στο Λονδίνο πηγαίνοντας στην δουλειά της από τρεις γυναίκες που φώναζαν “Αλλαχ-ου-ακμπαρ”!) και πάει λέγοντας… Υπάρχει μήπως κάποια αντίδραση εκ μέρους των ευρωπαϊκών κοινωνιών που δέχονται τις αιματηρές επιθέσεις; Τίποτε περισσότερο από τους γνωστούς ανούσιους στερεοτυπικούς ριτουαλισμούς: κεράκια, λουλούδια, ολίγη συγκίνηση, βαρύγδουπες δηλώσεις πολιτικών με τις οποίες (γενικώς και αορίστως) καταδικάζεται η «βία», ο «εξτρεμισμός» και η «τρομοκρατία», συνοδευόμενες από τα γνωστά χιλιοειπωμένα σλόγκαν του τύπου: «είμαστε όλοι Λονδρέζοι» (Βερολινέζοι, Παριζιάνοι, κλπ.), μέχρι που περνούν μερικές ημέρες, οπότε το εκάστοτε τελευταίο κρούσμα αρχίζει να ξεχνιέται και οι υπνωτισμένοι Ευρωπαίοι επιστρέφουν στον συνήθη τους λήθαργο, με τις εμπεδωμένες φαντασιώσεις και ιδεοληψίες περί «ανεκτικότητας» και «πολυπολιτισμικότητας» που τον πλαισιώνουν, ώσπου, μετά από λίγες μέρες εμφανίζεται το επόμενο κρούσμα και ούτω καθ’ εξής… Φαύλος κύκλος μαζικής αποβλακώσεως και δογματικής εθελοτυφλίας που συνιστούν έναν ιδιότυπο αυτοκτονικό ιδεασμό που οδηγεί μία ολόκληρη φυλή στον όλεθρο!
Οι εθελότυφλοι Ευρωπαίοι, εν όσω τελούν σε κατάσταση σοκ, μετά από κάθε νέο ισλαμικό τρομοκρατικό χτύπημα, πασχίζουν να ανακαλύψουν τις «αιτίες» του φαινομένου, τους λόγους δηλαδή που οδηγούν νεαρούς μετανάστες μουσουλμανικού θρησκεύματος (συχνά ακόμα και 2ης ή 3ης γενιάς, οι οποίοι δηλαδή έχουν φοιτήσει επί δεκαετίες σε αγγλικά, γαλλικά, βελγικά, κλπ, σχολεία, «πολυπολιτισμικής ανεκτικότητας») να ριζοσπαστικοποιούνται, να ασπάζονται την ιδέα του τζιχάντ και να στρατολογούνται στην υπηρεσία της σουνιτικής τρομοκρατίας. Διερωτώνται επίσης γιατί οι τεχνολογικώς εξοπλισμένες υπηρεσίες ασφαλείας των χωρών τους δεν καταφέρνουν να προλαμβάνουν τις επιθέσεις, καίτοι κάθε φορά προκύπτει εκ των υστέρων ότι οι ισλαμιστές τρομοκράτες ήταν λιγότερο ή περισσότερο γνωστοί στις αρχές. Δεν αντιλαμβάνονται – οι ανόητοι – ότι όταν μία χώρα έχει επιτρέψει να εγκατασταθούν στο έδαφός της μερικά …εκατομμύρια αλλοφύλων που μισούν την Ευρώπη, ακόμα και πολύ μικρό να είναι το ποσοστό των φανατικών μεταξύ τους, συνιστούν έναν τόσο μεγάλο αριθμό που καθιστά απολύτως αδύνατον να τίθενται υπό παρακολούθηση οι θεωρούμενοι εξτρεμιστές ακόμα και αν το σύνολο των ατόμων που υπηρετούν στις υπηρεσίες ασφαλείας της κάθε χώρας παραιτούνταν από κάθε άλλο καθήκον τους και εστίαζαν το ενδιαφέρον τους αποκλειστικώς στην παρακολούθηση των φανατικών ισλαμιστών. Μα αφού μόνο αυτοί οι φανατικοί είναι πολλές χιλιάδες! Πρόκειται για τον ορισμό της ασύμμετρης απειλής, αφού ο εκάστοτε επίδοξος τρομοκράτης δεν χρειάζεται να έχει καν πρόσβαση σε όπλα. Αρκεί να έχει στην κατοχή του ένα όχημα το οποίο να ρίξει με ταχύτητα επάνω στα σώματα πεζών ή μερικά κουζινομάχαιρα με τα οποία να σφάξει όποιον λευκό βρεθεί μπροστά του. Κανένα μέτρο ασφαλείας δεν μπορεί να αποτρέψει ή να σταματήσει τέτοιες επιθέσεις, όσο μεγάλο αριθμό πάνοπλων αστυνομικών και στρατιωτών κι αν μπορεί να επιστρατεύσει στους δρόμους των πόλεών της μία χώρα. Μόνο η εκδίωξη ΟΛΩΝ των τριτοκοσμικών μουσουλμάνων από την Ευρώπη δύναται να επαναφέρει την γαλήνη και την ασφάλεια στους λαούς της Ευρώπης. Διότι μπορεί κάθε μουσουλμάνος να μη είναι απαραιτήτως τρομοκράτης, επειδή, όμως, στην πράξη αποδεικνύεται ότι κάθε τρομοκράτης συμβαίνει να είναι μουσουλμάνος (μόνο στην περίπτωση ορισμένων χωρών, όπως η Ελλάδα, όπου ακόμη ενδημεί ο αριστερισμός, μπορεί να ένας τρομοκράτης εκτός από μουσουλμάνος να είναι αναρχοκομμουνιστής…), κάθε μουσουλμάνος μπορεί να θεωρηθεί, δυνητικώς, τρομοκράτης. Με αυτό ως δεδομένο, μετά από τόσες πολύνεκρες δολοφονικές επιθέσεις που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί από ισλαμιστές σε ευρωπαϊκό έδαφος, αποτελεί τον απόλυτο παραλογισμό το ότι ακόμα δεν έχει ξεσπάσει, πανευρωπαϊκώς, ένα οργισμένο, γενικευμένο, μαζικό, λαϊκό, αντι-ισλαμικό κίνημα.
Αντί αυτού, η ροή μουσουλμάνων λαθροεποίκων από την Ασία και την Αφρική προς την Ευρώπη συνεχίζεται ακάθεκτη! Είναι επίσης εκπληκτικό ότι, ενώ κάθε φορά αποκαλύπτεται ότι τα τζαμιά με τους περίεργους ιμάμηδες και τα διάφορα μουσουλμανικά σχολεία και «πολιτιστικά κέντρα» που ξεφυτρώνουν στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις σαν μανιτάρια, αποτελούν τα φυτώρια και τα θερμοκήπια της ισλαμικής τρομοκρατίας, δεν γίνεται καμία συζήτηση, όπως θα φυσιολογικώς θα ενέμενε κανείς, για την ολική απαγόρευση και έξωση του Ισλάμ από την Ευρώπη. Αντί να απελαύνονται οι μουσουλμάνοι με συνοπτικές διαδικασίες στις χώρες προελεύσεώς των, οι προδοτικές πολιτικές ηγεσίες των χωρών της Ευρώπης έχουν θέσει ως κύριο μέλημά τους την «πάταξη του ρατσισμού και της ξενοφοβίας» και την προστασία των «δικαιωμάτων» των μουσουλμάνων μεταναστών, καθώς και ως κύρια φροντίδα τους την ανέγερση νέων τζαμιών (βλέπε Αθήνα) και κέντρων ισλαμικών σπουδών! Άκρως νοσηρή η κατάσταση! Η μορφή του πακιστανού μουσουλμάνου δημάρχου του Λονδίνου να …καταδικάζει την ισλαμική τρομοκρατία αποτελεί την πιο συμπυκνωτική εικόνα της σύγχρονης Ευρωπαϊκής τραγωδίας…
Ένα σχέδιο ταχύρυθμης βιολογικής/δημογραφικής γενοκτονίας της λευκής ευρωπαϊκής φυλής βρίσκεται σε εξέλιξη και όποιος λευκός δεν επιτρέπει στον εαυτό του να το διακρίνει είναι τουλάχιστον ηλίθιος! Το γεγονός ότι οι μάζες των μεταναστών-εποίκων που πλημυρίζουν την Ευρώπη είναι κατά συντριπτική πλειονότητα μουσουλμάνοι θα μπορούσε υπό μίαν έννοια να θεωρηθεί ευτύχημα, διότι η βαρβαρική, ανελεύθερη και απάνθρωπη πολιτισμική έκφραση αυτού του σκοταδιστικού θρησκευτικού δόγματος βοηθά στο να καθίσταται εντονότερη (και άρα πρόδηλη) η ριζική διαφορετικότης των αλλοφύλων που το ακολουθούν, ακόμα και στα απίδευτα μάτια όσων είναι αδαείς περί τα φυλετικά ζητήματα και περί της σημαντικότητος του βιολογικού παράγοντος στην ζωή και την εξέλιξη ενός λαού. Υπό την έννοια αυτή, ο ισλαμικός εξτρεμισμός και η επιθετική έκφραση με την οποία εκδηλώνεται εσχάτως στην Ευρώπη, ακριβώς επειδή συνιστά άμεση ορατή απειλή για την ζωή, την ασφάλεια και την κοινωνική γαλήνη των ευρωπαίων πολιτών, αποτελεί και την τελευταία ελπίδα αφυπνίσεώς τους από τον βαθύ εθνοφυλετικό τους λήθαργο. Δυστυχώς, οι πλείστοι εξ αυτών, παρά τις αλλεπάλληλες αιματηρές επιθέσεις ακόμη αγρόν αγοράζουν… Πόσα άραγε ακόμα πολύνεκρα τρομοκρατικά χτυπήματα θα πρέπει να υποστεί η Ευρώπη μέχρι να αφυπνιστεί;
Υ.Γ.: Ενώ γράφεται το παρόν κείμενο, έχει ήδη εκδηλωθεί η τρομοκρατική επίθεση του ISIS στο ιρανικό κοινοβούλιο και στο μαυσωλείο του Αγιατολάχ Χομεϊνί στην Τεχεράνη, καθώς και η αιφνιδιαστική διπλωματική κρίση στον αραβικό κόσμο με την ξαφνική απομόνωση του πάμπλουτου Εμιράτου του Κατάρ από σειρά ισχυρών Αραβικών χωρών που (…όλως συμπτωματικώς) συνεργάζονται στενά με τις Η.Π.Α. (Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, κλπ). Η κατηγορία εναντίον του Κατάρ μοιάζει προσχηματική αφού είναι αστείο να κατηγορεί η μήτρα της παγκόσμιας ισλαμικής τρομοκρατίας Σ. Αραβία, το Κατάρ για υποστήριξη τάχα του ISIS! Μια προσεκτικότερη ματιά στα πράγματα δείχνει ότι πρόκειται για αμερικανοεβραϊκό στρατήγημα με κύριο στόχο το Ιράν, διότι είναι γνωστό ότι το Κατάρ, καίτοι σουνητικό, διατηρεί καλές σχέσεις και συνεργάζεται σε οικονομικό επίπεδο με το Ιράν το οποίο με την σειρά του αποτελεί το κύριο στήριγμα (πέραν της Ρωσίας) για το καθεστώς Άσαντ στην Συρία (που πλέον έχει συρρικνώσει την επιρροή του ISIS επί του εδάφους της χώρας) και βασική απειλή για την απόλυτη κυριαρχία του Ισραήλ στην Μ. Ανατολή. Εξ ου και το διαρκές μένος των (εβραιοκινούμενων) Η.Π.Α. εναντίον του Ιράν. Παρακολουθούμε λοιπόν τις πολύ σημαντικές εξελίξεις στην περιοχή και θα επανέλθουμε.
