Σ’ αὐτό μας τὸ ἀφιέρωμα θὰ σηματοδοτήσουμε τὸ πέρασμα στὸν Μάη καὶ στὸ καλόκαιρο, τώρα ποὺ οἱ ξένοι μας (: ξενητεμένοι) βούλονται νὰ ματάλθουν στὸν τόπο τους.
Μὲ κάποια καθυστέρησι, λοιπόν, θὰ περιδιαβοῦμε κάποιες πτυχὲς τοῦ φανταστικοῦ πλούτου τῆς Λαϊκῆς μας Παραδόσεως μέσα ἀπὸ τοπικὲς παραλλαγὲς περίπου τοῦ ἰδίου θέματος, χωρὶς βεβαίως καθόλου νὰ ἐξαντλοῦμε κἂν τὸ πλῆθος τῶν σχετικῶν παραλλαγῶν, τῶν ὁποίων οἱ πλεῖστες ἴσως ἔχουν χαθῆ…
