Κατωτέρω ἀναδημοσιεύομεν τὴν ἀπὸ 20ῆς Ἰουλίου 2015 ἐπετειακὴν ἀνάρτησίν μας, προστίθεντες κυρίως ἐνίας νέας παραπομπάς/συνδέσμους ΑΛΛΑ καὶ σημαντικὸν Παράρτημα εἰς τὸ τέλος.
Σὰν σήμερα, τὴν 20ὴν Ἰουλίου 1974, στὰ πλαίσια ἑνὸς σκοτεινοῦ προδοτικοῦ σχεδίου συνεννοήσεως, ἐξεκίνησεν ὁ “Ἀττίλας” τὴν βάρβαρη κι ἀνταξίαν τῶν μογγολικῶν παραδόσεων εἰσβολήν του στὴν Κύπρο. Κατ᾿ ἐκείνην οἱ “Ἕλληνες” προδόται συνέπραττον μετὰ τῶν Τούρκων, μὲ ἀντάλλαγμα τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς τὴν … ποθητὴν ἐπάνοδον τῆς κυνοβουλευτικῆς Δεινοκρατίας εἰς τὴν Πατρίδα μας, τὴν γνωστὴν ὡς “Μεταπολίτευσιν”…Προδοσία σχεδὸν ἀπροκάλυπτος: τὴν προτεραίαν τῆς εἰσβολῆς, ὁ δόλιος ῥασοφόρος πολιτικάντης Μακάριος εἶχεν ἀπὸ τοῦ βήματος τοῦ ἐκτάκτως ἐπὶ τούτῳ συγκληθέντος Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ Ο.Η.Ε. κυριολεκτικῶς προσκαλέσει καὶ παρακαλέσει τοὺς Τούρκους νὰ εἰσβάλουν ἀμέσως, διότι “ἡ Ἑλλὰς τὸ εἶχεν ἤδη πράξει”, ὅπως ὁ ἴδιος θρασύτατα ἡρμήνευσε πρὸ τῆς διεθνοῦς κοινότητος τὴν ἀνατροπήν του καὶ τὸν διορισμὸν τοῦ ἥρωος Νικολάου Σαμψὼν τὴν 15ην Ἰουλίου (βλ. 19η Ἰουλίου 1974 : ὁ “ἐθνάρχης” τῶν Ἑλληνοκυπρίων Μακάριος προσκαλεῖ τὸν Ἀττίλα!!!), ἐπικαλούμενος καὶ τὰς προδοτικὰς συμφωνίας Ζυρίχης-Λονδίνου (1959) τοῦ ἐθνοπροδότου Κ. Καραμανλῆ, βάσει τῶν ὁποίων ἡ Τουρκία διὰ πρώτην φορὰν εἰσήγετο ὡς ἰσότιμος διαπραγματευτὴς εἰς τὰς ἑλληνοβρεττανικὰς συνομιλίας, ἰσοτίμως καθισταμένη καὶ “ἐγγυητρία δύναμις” (οἱ Τουρκοκύπριοι ἀπετέλουν τότε μόλις τὸ 18% τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Κύπρου).
Σκοτεινὰ ὑπερατλαντικὰ κέντρα (ὑπὸ τὸν ἑβραῖον ὑπουργὸν ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ Henry Kissinger), ὁμοῦ μετὰ τῆς ἰσραηλινῆς ΜΟΣΑΝΤ, κατηύθυναν τὰ νήματα καί, κυρίως, τὰ ἀμέσως ἐμπλεκόμενα ἀνδρείκελά των, ἤτοι τὴν τότε προδοτικὴν ἡγεσίαν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, πρώτιστα δὲ τὸν συνωμότην ἀρχηγὸν Ναυτικοῦ Πέτρον Ἀραπάκην, τὸν ἐφιαλτικὸν ἀρχηγὸν ΓΕΕΘΑ Γρηγ. Μπονᾶνον καὶ τὸν συνωμότην ἀρχηγὸν Ἀεροπορίας Παπανικολάου, εἰς τὴν συνειδητὴν παθητικότητα πρὸ τῆς ἐκτυλισσομένης τουρκικῆς εἰσβολῆς, προκειμένου νὰ ἀφεθῇ νὰ ἐκτυλιχθῇ ἡ ἐθνικὴ συμφορὰ ὥστε, ἐν μέσῳ ταύτης, νὰ ὑπαναστρέψῃ ὁ κυνοβουλευτικὸς συρφετὸς καὶ ἡ διεφθαρμένη του ἀκολουθία, ὑπὸ τὸν Κ. Καραμανλῆν, ἐπιπίπτων εἰς τὴν ἀπὸ τοῦ 1967 ἀπολεσθεῖσαν “λείαν” του…
Ὁ ταξίαρχος Ἰωαννίδης ἔλαβε “διαβεβαιώσεις” ὑπὸ τῶν Ἀμερικανῶν (κατὰ τὴν βλακώδη παλαιὰν ἔμμονον πίστιν τῆς μεταπολεμικῆς δεξιᾶς εἰς τὴν ”ὑπερατλαντικὴν προστάτιδα σύμμαχον”…) ὅτι δὲν θὰ ἐγίνετο τουρκικὴ ἐπέμβασις μετὰ τὸ κίνημα, τὴν ἴδια ὥρα ποὺ οἱ Τοῦρκοι ἐλάμβανον ἐξ ΗΠΑ “πράσινον φῶς” ὅτι ἡ Ἑλλὰς δὲν θὰ ἐπέμβῃ, καθὼς ἄλλως δὲν θὰ ἐτόλμουν τότε οὔτε νὰ τὸ διανοηθοῦν! Ἐκ τῆς παλαιοτέρας τῶν δύο παρατεθεισῶν συνεντεύξεων τοῦ Ἕλληνος ἥρωος Νικολάου Σαμψὼν προκύπτει μάλιστα ὅτι ἦτο ἡ προδοτικὴ συμπαιγνία τῶν ἀρχηγῶν τῶν Ὅπλων τῆς Ἑλλάδος ποὺ ὠργάνωσε τὸ πραξικόπημα, ἀφοῦ ἔπεισαν τὸν Ἰωαννίδην (ποὺ ἦτο πανταχόθεν παγιδευμένος δίχως νὰ τὸ γνωρίζῃ…), ὅλως δὲ τυχαίως ἐπέλεξαν τελικῶς τὸν Νικ. Σαμψών! Συμπαιγνία ἐνωρχηστρωμένη ὑπὸ Ἀμερικανοσιωνιστῶν, βρεττανοσιωνιστῶν, τοῦ Κ. Καραμανλῆ καὶ λοιπῶν πολιτικάντηδων, ἦτο δ᾿ ἐν γνώσει καὶ τοῦ “τέως” Κωνσταντίνου ἀλλὰ καὶ τοῦ Μακαρίου, τοὐλάχιστον γενικῶς, καὶ ὁ ὁποῖος Μακάριος ἐπιμελῶς ἀφέθη νὰ διαφύγῃ! … Διὰ νὰ προσκαλέσῃ κατόπιν τὸν Ἀττίλαν ἀπὸ τοῦ βήματος τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ Ο.Η.Ε. ἐν Νέᾳ Ὑόρκῃ, ὥστε μέσῳ τοῦ “Ἀττίλα” νὰ ἐπανέλθῃ ὁ προδοτικὸς θλιβερὸς ἑσμὸς πολιτικάντηδων διὰ τῆς κληθείσης Μεταπολιτεύσεως, μὲ τὰς γνωστὰς ὀλεθρίας διὰ τὴν Ἑλλάδα συνεπείας!
Ἡ Ἀεροπορία μας διέθετε 60 καινοτόμα φοβερὰ βομβαρδιστικὰ A7 Corsair, μὲ ἀκτῖνα δράσεως χωρὶς ἀνεφοδιασμὸν ὣς τὸ Ἰράν, 22 (τὰ πρῶτα παραληφθέντα, συντόμως θὰ ἀνήρχοντο εἰς 38) ὑπερσύγχρονα κι ἐκπληκτικὰ καταδιωκτικά/ἐλαφρὰ βομβαρδιστικὰ Phantom F-4, ἕνα πολὺ ἐπίφοβον ὑπερόπλον τῆς ἐποχῆς· ἀπέναντι σ᾿ αὐτὰ ἡ Τουρκία δὲν εἶχε ΤΙΠΟΤΕ ἀντίστοιχον ν᾿ ἀντιπαραθέσῃ! Κατὰ ξηρὰν τὰ ἡμέτερα γαλλικῆς κατασκευῆς ἅρματα ΑΜΧ ἦσαν κατὰ πολὺ ἀνώτερα τῶν τουρκικῶν Μ-47. Αἱ κατὰ θάλασσαν δυνάμεις μας περιελάμβανον 6 ταχείας γαλλικὰς πυραυλακάτους μετ᾿ αὐτοκατευθυνομένων πυραύλων (ἔναντι 0 τῆς Τουρκίας), 10 ἀντιτορπιλικά (ἔναντι 14 ἀπηρχαιωμένων τῆς Τουρκίας), πλὴν δὲ τῶν βραδυκαύστων ὑποβρυχίων τοῦ Β΄ΠΠ, ἀντίστοιχα τῶν ὁποίων διέθετε καὶ ἡ Τουρκία, τὸ Ναυτικόν μας ἐπὶ πλέον διέθετε καὶ 8 ταχέα κι εὐέλικτα γερμανικὰ ὑποβρύχια, ἐξ ὧν τὰ 4 ὑπερσύγχρονα, ποὺ εἶχε μόλις πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν παραλάβει καὶ ἐντάξει εἰς ἐνεργὸν ὑπηρεσίαν, ἕκαστον φέρον 16 τορπίλας!
Αὐτὰ τὰ τελευταῖα εὑρέθησαν κάτωθεν τῆς πρὸς ἀπόβασιν πλεούσης τουρκικῆς ἀρμάδος μεταξὺ Ῥόδου καὶ Κύπρου κατὰ τὴν κρίσιμον νύκτα, ὁπότε καὶ ἐζήτησαν ἐντολὰς ὑπὸ τοῦ συγχρόνου Ἐφιάλτου Ἀραπάκη· ξέρετε τὶ διέταξεν ὁ τελευταῖος; Ὄχι ἁπλῶς νὰ μὴ δράσουν, ἀλλὰ νὰ ἐπανέλθουν πάραυτα εἰς τὴν βάσιν των!!! Ἠγνόησεν δὲ καὶ παρέκαμψεν ῥητὴν ἐντολὴν τοῦ Ἰωαννίδη ὅπως βυθίσωσι τὸν τουρκικὸν ἀποβατικὸν στόλον ἐν Κηρυνείᾳ,
ὅπως ἀκριβῶς ἀντιστοίχως ἔπραξε (διὰ τὴν ἀκρίβειαν, ΔΕΝ ΕΠΡΑΞΕΝ!) καὶ ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἀεροπορίας Παπανικολάου, διαταχθεὶς ν᾿ ἀποστείλῃ Phantom F-4 πρὸς βομβαρδισμὸν τῶν ἀποβιβαζομένων (κυριολεκτικῶς!) Τούρκων…Δυστυχῶς πολὺ ἀργὰ ξυπνοῦσε ἀπὸ τὶς αὐταπάτες του ὁ Ἰωαννίδης, καθὼς τὸ πρωὶ τῆς εἰσβολῆς ποὺ ὁ (Ἑβραιο-)ἀμερικανὸς ὑφυπουργὸς Ἐξωτερικῶν Joseph Sisco, δεξὶ χέρι τοῦ Henry Kissinger μὲ ἁρμοδιότητα τὴν Μἐσην Ἀνατολήν (βλ. Ἰσραήλ, χάριν τοῦ ὁποίου καὶ εἶχεν ἀνατραπῆ ὁ “μὴ συνεργάσιμος” Γ. Παπαδόπουλος, μέσῳ … “ἡρώων Πολυτεχνείου”…), συνεσκέπτετο μετὰ τοῦ ὑποτελοῦς του Γρ. Μπονάνου ἐν Πενταγώνῳ, τοῦ εἶπεν ὠργισμένος: “Μᾶς ἐξηπατήσατε! Ἡμεῖς, ὅμως, θὰ κηρύξωμεν πόλεμον!” Οὔτε πρὸς τοῦτο, ὅμως, δυστυχῶς ἀπεδείχθη ἱκανός, ὁ δὲ πρὸς τοῦτο κρίσιμος ἀρχηγὸς Γ΄ΣΣ Ἰ. Ντάβος ἀπετέλει ἐπίσης μέρος τῆς συνωμοσίας, ἀδρανῶν μὲν ὡς πρὸς τὴν ἐκτέλεσιν τοῦ καθήκοντος καὶ τῶν ἐντολῶν του, δραστηρίως ὅμως συλλέξας καὶ ὑπογραφὰς 250 ἀξ/κῶν του ὑπὲρ τῆς παραδόσεως τῆς ἐξουσίας εἰς Κ. Καραμανλῆν!
Καὶ πάλιν μόνον ἐνδεικτικῶς, ἀντιγράφω ἐκ τῆς σημερινῆς καθεστωτικῆς (διαδικτυακῆς) “Ἐλευθεροτυπίας” (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=375814):
“ Ομως ο Καραμανλής δεν επέστρεφε στην Ελλάδα χωρίς να έχει κάποιες διαβεβαιώσεις για την απόφαση, της τελευταίας στιγμής, της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων να αποδεχτεί, κάτω από το βάρος της τραγωδίας της Κύπρου, μια πολιτική λύση. Στις 15 Ιουλίου 1974 είχε εκδηλωθεί το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου και στις 20 Ιουλίου είχε αρχίσει η αποβατική επιχείρηση των Τούρκων στην Κύπρο.
Ομως, όπως όλα δείχνουν, και πριν ακόμα από την εκδήλωση του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου, ο Καραμανλής είχε σαφείς πληροφορίες ότι εντός των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδιαίτερα στο Πολεμικό Ναυτικό υπήρχαν δυνάμεις που πρόσβλεπαν στην επιστροφή στην πολιτική διακυβέρνηση της χώρας, υπό την ηγεσία του. Ιδιαίτερα ο αρχηγός του Ναυτικού κατά την τελευταία περίοδο της δικτατορίας, ναύαρχος Πέτρος Αραπάκης, είχε επικοινωνία μαζί του.
Ο Μανώλης Κεφαλογιάννης, παλιός υπουργός της ΕΡΕ και της Ν.Δ., σε επιστολή του προς τον Αραπάκη (27.6.1996) έγραψε ότι «θυμούμαι πολύ καλά τη συνάντηση την οποία είχαμε την 31η Ιανουαρίου του 1974, όταν με καλέσατε ως αρχηγός Ναυτικού για να μου εκφράσετε την επιθυμίαν σας να μεταφέρω εις τον κ. Κωνσταντίνο Καραμανλή τις προθέσεις σας για πολιτική αλλαγή. Ζωντανή παραμένει εις την μνήμη μου η συζήτηση την οποίαν είχαμε τότε. Συγκεκριμένα, μου είπατε: “Η πρόθεσίς μου είναι να προχωρήσω σε πολιτική αλλαγή, για να αποκαταστήσω την Δημοκρατία, αλλά χρειάζεται προσοχή. Η αλλαγή πρέπει να γίνει διά των Ενόπλων Δυνάμεων, για να μη χυθεί αίμα”. Αμέσως σας απάντησα: “Αυτό θέλουμε και εμείς, και προ παντός να μη χυθεί αίμα”».
Ο Καραμανλής είχε δεχθεί με θετικό τρόπο τις προθέσεις του Αραπάκη, γι’ αυτό στις 16 Ιουλίου, μία μέρα μετά την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Κύπρο, απευθύνθηκε με φιλικό τρόπο «προς τας Ενόπλους Δυνάμεις της χώρας», τονίζοντας ότι επιβαλλόταν «η αποκατάστασις της δημοκρατικής ομαλότητος» στην Ελλάδα και την Κύπρο και γι’ αυτόν τον σκοπό ετίθετο «εις την διάθεσιν της χώρας».
Ο Καραμανλής κατέληξε λέγοντας: «Η Ιστορία διδάσκει ότι αι εθνικαί κρίσεις οδηγούν συνήθως σε συμφορές. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που μια εθνική κρίσις ημπορεί να αφυπνίσει τας συνειδήσεις και να γίνει αφετηρία μιας πολιτικής και ηθικής αναγεννήσεως ενός λαού. Εύχομαι και ελπίζω ότι κατά τον ευλογημένον αυτόν τρόπο θα τερματισθεί η σημερινή περιπέτεια του Εθνους».
Την Τρίτη 23 Ιουλίου, το πρωί, η πρόταση του Αραπάκη για σχηματισμό πολιτικής κυβέρνησης έγινε αποδεκτή από τους στρατηγούς Μπονάνο, Γαλατσάνο και τον «Πρόεδρο της Δημοκρατίας» Φ. Γκιζίκη, όπως και από τον πτέραρχο Παπανικολάου.
Αλλά την πραγματική δύναμη στο στρατό ξηράς διέθετε ο ταξίαρχος Ιωαννίδης. Γι’ αυτό ο Γκιζίκης κάλεσε και τον Ιωαννίδη, στον οποίο ανακοίνωσε τις αποφάσεις των στρατιωτικών αρχηγών. Εκείνος απάντησε:
«Κύριοι, εγώ δεν συμφωνώ, έχω διαφορετικές αντιλήψεις, αφού όμως και οι πέντε συμφωνείτε, εγώ αποσύρομαι και ζητώ διήμερη άδεια από τον αρχηγό Στρατού».
Αλλά το ίδιο είχε κάνει και επί Παπαδόπουλου, είχε ζητήσει άδεια πριν σχεδιάσει την ανατροπή του. Οι παριστάμενοι στη συνάντηση στρατηγοί ζήτησαν από τον Ιωαννίδη να υποσχεθεί ότι δεν θα αντιδράσει στην αλλαγή. «Καλά, σας το υπόσχομαι», απάντησε εκείνος.
Κρίσιμη σύσκεψη
Την ίδια μέρα, το μεσημέρι, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη με τη συμμετοχή ορισμένων πολιτικών προσωπικοτήτων, στη διάρκεια της οποίας στρατιωτικοί και πολιτικοί συμφώνησαν να αναλάβει την πρωθυπουργία ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, που, όντας πρωθυπουργός της χώρας την 21η Απριλίου 1967, είχε ανατραπεί και συλληφθεί από τους συνταγματάρχες.
Αλλά τελικά ο ναύαρχος Αραπάκης, όπως έγραψε, πρωτοστάτησε για τη λύση Καραμανλή, πράγμα που πέτυχε τελικά. Παρά τη βαθειά εκτίμηση που έτρεφε για τον Κανελλόπουλο, «η δυναμική και σοβαρή προσωπικότητα του Καραμανλή ήταν απαραίτητη», τόνιζε ο ναύαρχος Αραπάκης. «Η κατάσταση ήταν ασταθής, εύθραυστη και επικίνδυνη. Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια μέχρις ότου σταθεροποιηθεί και εδραιωθεί η μεταπολιτευτική κυβέρνηση».
Ο Καραμανλής ορκίστηκε πρωθυπουργός λίγο μετά την άφιξή του στην Αθήνα, καθώς στην ουσία δεν υπήρχε κυβέρνηση. ”
Τὰ συμπεράσματα δικά σας…
Κατὰ τὴν ἀσύλληπτον καὶ στρατιωτικῶς διὰ τὸν ἀμυνόμενον ἀδιανόητον ἐκείνην ὑπογραφὴν ἀνακωχῆς, ὑπ᾿ εὐθύνῃ … Ἀραπάκη (!!!), διαμεσολαβήσαντος τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Henry Kissinger καὶ τοῦ ΑΓΕΕΘΑ Μπονάνου διασφαλίζοντος (μετὰ τὴν ἀποδυνάμωσιν Ἰωαννίδου) μὴ ἐμπλοκὴν Ἑλλάδος εἰς πόλεμον μετὰ τῆς Τουρκίας, ἐκεχειρίας ἰσχυσάσης ἀπὸ 22ας Ἰουλίου καὶ ὥρας 16:00, οἱ Τοῦρκοι κατεῖχον τὸ 3% τῆς νήσου – καὶ ἐχρειάζοντο ἐπειγόντως «ἐκεχειρίαν» ὥστε νὰ ἠρεμήσουν ἐκ τῶν ἑλληνικῶν ἐπιθέσεων καὶ ἀνασυνταχθοῦν. Ἀνακωχὴ μετὰ ἐχθρικὴν ἀπόβασιν ἀποτελεῖ προοίμιον παραδόσεως εἰς τὸν εἰσβολέα – καὶ μᾶλλον ἀποτελεῖ παγκόσμιον στρατιωτικὴν πρωτοτυπίαν τοῦ προδότου Ἀραπάκη καὶ τῆς κομπανίας του!!!
Ἔτι τρισαθλιώτερον διὰ τὴν διαγωγὴν τῆς προδοτικῆς κομπανίας, διαρκούσης τῆς ἐκεχειρίας οἱ Τοῦρκοι ἐν τούτοις ἐξηκολούθουν ἐνεργοῦντες ἐπιθετικῶς καὶ ἐντὸς ἤδη τῶν πρώτων τεσσάρων ἡμερῶν ἀπὸ τοῦ 3% ἔφθασαν εἰς ἔλεγχον τοῦ 7%, χάρις εἰς τὴν παθητικὴν ἀφασίαν τοῦ Καραμανλικοῦ συρφετοῦ, ὁ ὁποῖος διατάσσει κάθε φορὰν ἀποχώρησιν πρὸ τῶν προελαυνόντων Τούρκων – διότι … “ἔχουμε ἀνακωχή”, ὅλα κι ὅλα!!!
Μετὰ μίαν παταγώδη ἀστοχίαν, ἐπίσης, καὶ ἀφασιακὴν ἀμέλειαν ἀξιοποιήσεως τῆς ἐκεχειρίας πρὸς προετοιμασίαν ἑλληνικῆς στρατιωτικῆς ἀποστολῆς πρὸς ἀντιμετώπισιν τῆς καταστάσεως, ὁ Καραμανλῆς κι ἐκεῖνος ὁ ἀνεκδιήγητος χαρτογιακᾶς Γ. Μαῦρος (ὑπ. Ἐξωτερικῶν του) ἐζήτησαν πρὸς τοῦτο τὴν ἔγκρισιν τῶν ἀγγλοαμερικανικῶν ἀφεντικῶν τους – πού, ἀσφαλῶς, δὲν ἔλαβον (τὶ πολιτικὴ ὀξύτης αὐτὴ ποὺ καὶ πάλιν ἐπιδεικνύει ὁ “ἔμπειρος” κηφὴν Καραμανλῆς πιά…). Μάλιστα οἱ Βρεττανοὶ μετεβίβασαν τὸ αἴτημα εἰς τὸν Μακάριον ὁ ὁποῖος, πρὸς μεγίστην των ἀπορίαν, συνέστησε ἀπόρριψιν, ὥστε νὰ μὴ μεταβοῦν ἑλληνικαὶ ἐνισχύσεις ὑπὸ βρεττανικὴν κάλυψιν! Μεθ᾿ ὃ καὶ ὁ Καραμανλῆς βγαίνει ἀναιδέστατα τὴν 14ην Αὐγούστου μὲ τὴν κατάπτυστον (καὶ ὀξυνουστάτην…) δημοσίαν δήλωσιν, ἀποκρινόμενος εἰς τὸ ἐρώτημα ἐὰν ἡ Ἑλλὰς στείλῃ ἐνισχύσεις πρὸς Κύπρον: “Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ”!!!
Ἀντιγράφω ἐκ τοῦ ἱστολογίου http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/111925/kai-o-makarios-symfonouse-me-to-i-kypros-keitai-makran :
“Στις 14 Αυγούστου 1974, σε συνεδρία στην πρωθυπουργική κατοικία, οι Βρετανοί πήραν την τελική απόφαση ότι θα άφηναν τους Τούρκους να προχωρήσουν δίχως να κάνουν τίποτα. Ο Χάρολτ Γουίλσον (Βρετ. Πρωθυπουργός) ήταν της άποψης ότι ούτε η βρετανική κυβέρνηση ούτε τα Ηνωμένα Έθνη έπρεπε να εμπλακούν στρατιωτικώς με την Τουρκία. Την ίδια στάση κράτησε και ο Αμερικανός Υπ. Εξωτερικών Δρ Χένρι Κίσιγκερ (ο οποίος ακολουθούσε τη βρετανική πολιτική και όχι αντιστρόφως). Την ίδια μέρα, ο Κ. Καραμανλής ζήτησε από τους Βρετανούς κάλυψη να στείλει αεροπορικώς από την Κρήτη ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς μια δύναμη 10.000 ανδρών στην Κύπρο, όμως η απάντηση ήταν αρνητική από τον Τζέιμς Κάλαχαν (Βρετ. Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας).
Από αμερικανικό δε έγγραφο ημερ. 15 Αυγούστου 1974, βρήκα ότι σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Κίσιγκερ, ο Κάλαχαν του είπε για το ελληνικό αίτημα μέσω Μαύρου και την απόρριψή του. Όμως πρόσθεσε και τούτο: «Του έστειλα (του Μαύρου) μήνυμα ότι δεν μπορεί να γίνει για πολλούς λόγους που εξήγησα. Ένας λόγος που ενδιαφέρει είναι ότι όταν είδα τον Μακάριο το πρωί, τον ρώτησα ποια ήταν η άποψή του, αν μας εζητείτο να κάνουμε κάτι τέτοιο και μου είπε, μα τι θα έκαναν τα στρατεύματα αν πήγαιναν εκεί. Έτσι ήμουν στη θέση να δώσω οδηγίες στον πρέσβη μας (στην Αθήνα) ότι ο Μακάριος δεν έβλεπε λόγο για κάτι τέτοιο. Έτσι νομίζω μπορούμε να θεωρούμε το θέμα αυτό νεκρό».
15.8.1974 ώρα Αμερικής 10.43 π.μ. «…Callahan to Kissinger: So what I have done, is to send back a message to him (Μαύρου), saying that it can’t be done for a variety of reasons which I have outlined. One of the interesting ones is that when I saw Makarios this morning, I asked him what would be his view if we were asked to do such a thing and he said, but what would the troops do, if they got there. So I have been able to give our Ambassador instructions that Makarios sees no purpose in doing this. So I think we can regard that one as dead».
Έτσι φθάσαμε να ακουστεί το περιβόητο του Κ. Καραμανλή «Η Κύπρος κείται μακράν», με τη διαφορά, σύμφωνα με τον Τζέιμς Κάλαχαν, γι’ αυτό συμφωνούσε και ο ίδιος ο Μακάριος! Ακούστε και τι δήλωσε ο Μίκης Θεοδωράκης για τον εαυτόν του. Ομιλία στο REX για τη Σπίθα, 17 Ιανουαρίου 2011: «Εγώ ο ίδιος ομολογώ ότι συνεργάστηκα για τη λύση Καραμανλή, αναγνωρίζοντας τη δύναμη της εξάρτησής μας από τους Αμερικανούς και προβαίνοντας εν γνώσει μου σε συμβιβασμό. Και επειδή οι υπεύθυνοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ, ειδικά μετά το Πολυτεχνείο, έψαχναν και αυτοί τρόπους για να απαλλαγούν από τους στρατιωτικούς και συμφωνούσαν μαζί μου για τη λύση Καραμανλή, με κάλεσαν στην Ουάσιγκτον τον Ιούνιο του 1974 να μεσολαβήσω, προκειμένου να δεχθεί ο Καραμανλής να αναλάβει αυτόν τον ρόλο» (σημείωση γράφουσας: Η επιλογή Κ. Καραμανλή και το σχέδιο επαναφοράς του εκπονήθηκε με εντολή του Φόρεϊν Όφις πέντε χρόνια πριν από το πραξικόπημα και την εισβολή του 1974). ”
Κι ἔτσι ἐξαπελύθη ΑΜΕΣΩΣ ὁ “Ἀττίλας 2” – κι ἡ Τουρκία, ἀπὸ τὸ ἀρχικῶς κατεχόμενον 3%, κατέλαβεν τὸ 38% τῆς μεγαλονήσου! Ὁ δὲ Καραμανλῆς ἀνεκηρύχθη … “ἐθνάρχης”, ἐλέῳ δημοκρατικῆς Συγχύσεως καὶ Βλακείας…
Διὰ τὰ λεπτομερῆ γεγονότα, ἐξαιρετικὴ πηγὴ πληροφοριῶν εἶναι τὸ βιβλίον τοῦ Κων/νου Ἀλ. Δημητριάδου (http://kostasmavroskoufis.blogspot.dk/2009/07/1974_9677.html ), “Κύπρος ᾿74, ἡ Μεγάλη Προδοσία”. Ἐξαιρετικοῦ ἐνδιαφέροντος εἶναι καὶ ἡ γλαφυρά του ζῶσα ἀφήγησις, βλ. https://www.youtube.com/watch?v=zWvGzviFcWg .
Τὸ ἄτιμον κι ἐπαίσχυντον τοῦτο καθεστὼς ἠγνόησε, προσέτι, ἐξακολουθητικῶς κι ἐποδοπάτησε τὶς θυσίες τῶν προδομένων ἡρωικῶν Ἑλλήνων μαχητῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπισήμως … ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, προκειμένου νὰ μὴ φαίνεται ὅτι τὸ 1974 πολέμησαν κάποιοι Ἕλληνες κατὰ τῶν Τούρκων!
Ἀκόμη δὲ ἠγνόησεν αἰσχρῶς καὶ τὴν μοῖραν 1619 ἀγνοουμένων (: αἰχμαλώτων), ποὺ ἐβασανίζοντο μέχρι θανάτου ἐντὸς τῆς Ἀνατολίας, χωρὶς κανένα ἑλληνικὸν κράτος νὰ δίδῃ δεκάραν! Κι οἱ ἀποκτηνωμένοι πολῖται ἐπαχύνοντο μακαρίως μὲ πλούτη ποὺ δὲν εἶχαν, ἐφρόντιζαν ὅμως πάντοτε νὰ διαλέγουν τοὺς “ἡγέτας” ἐκείνους ποὺ ἐξεῖχον εἰς τὸ εὐγενὲς δημοκρατικὸν ἄθλημα τοῦ θυσιάζειν τὸ μέλλον (τῶν παιδιῶν τους!) εἰς τὸ “ἐδῶ καὶ τώρα” τοῦ ἐθελοτύφλου των ὑλιστικοῦ εὐδαιμονισμοῦ…
Τὸ θέρος τοῦ 1986 ἡ “Χουριὲτ” ἐδημοσίευσε μίαν ἀποκαλυπτικὴν σειρὰν συνεντεύξεων τοῦ πρωθυπουργοῦ τοῦ “Ἀττίλα”, (σοσιαλιστοῦ! ἔτσι εἶναι οἱ ΤΟΥΡΚΟΙ σοσιαλισταί…) Μπουλέντ Ἐτσεβίτ· ποιὸς τὶς θυμᾶται; Μήπως νὰ … ρωτήσουμε στὸ κατάπτυστο παρασιτικὸν ἵδρυμα “Κ. Καραμανλῆς” νὰ μᾶς εἴπουν; Θὰ σᾶς τὸ ἐνθυμίσω ἐγώ – μίαν ἄλλην φοράν ὅμως… (Σημείωσις: τὸ ἐξήγησα ἐδῶ 19η Ἰουλίου 1974 : ὁ “ἐθνάρχης” τῶν Ἑλληνοκυπρίων Μακάριος προσκαλεῖ τὸν Ἀττίλα!!!)
Κι ἔχουμε, … αἰσίως, φθάσει στὸ τέρμα τῆς … ἐθνοσωτηρίου Μεταπολιτεύσεως· μιᾶς ἀναισχύντου ἐξαπολύσεως τῶν κατωτέρων ἐνστίκτων καὶ τῆς ἠλιθιότητος τοῦ ὄχλου, τῶν κουρδιστῶν του καὶ τῶν ἐκλεκτῶν του, ποὺ ἐξεκίνησε μὲ Προδοσίαν, ἐλειτούργησε προδοτικῶς καὶ τώρα ἐπισφραγίζεται μὲ τὴν μεγίστην κι ἀσυναίσθητη ἀκόμη στοὺς πολλοὺς Προδοσίαν, ἤτοι τὴν ἄνευ ὅρων παράδοσιν τῆς χώρας εἰς τοὺς πιστωτὰς τῆς Μεταπολιτεύσεως διεθνεῖς μεγαλοτραπεζίτας (εἰς ἐφαρμογὴν τῆς διακηρύξεως τοῦ G.A.Papandreou, “We need global governance, global financial governance – and we need it fast!”, https://www.youtube.com/watch?v=owW7X2K63Xk, https://www.youtube.com/watch?v=keC4rjMmDcQ , https://www.youtube.com/watch?v=zNdO54lGHC0), καὶ εἰς τὰς ὑποδαυλιζομένας ὀρδὰς ἀλλοφύλων εἰσβολέων, καθὼς μετέτρεψαν τὴν Ἑλλάδα εἰς ἀναξίαν σκωληκοειδῆ ἀπόφυσιν τῆς χρηματιστοδυναστευομένης “Ε.Ε.” καὶ εἰς πύλην βιολογικῆς μολύνσεώς της, ἀπὸ ἁσπίδα της ἔνδοξον ποὺ ἀνέκαθεν ἀπετέλει!
Τέλος θὰ κλείσω παραπέμπων εἰς μίαν συγκλονιστικὴν συνέντευξιν τοῦ ἀληθινοῦ Ἕλληνος τῆς Κύπρου καὶ λαμπροῦ μαχητοῦ Νικολάου Σαμψών, ποὺ ξεσκεπάζει καὶ ξεμπροστιάζει τοὺς προδότας: https://www.youtube.com/watch?v=4a5FmpOxZ48 ὡς καὶ παλαιοτέραν του [15/7/1998] μεγάλην συνέντευξιν: https://www.youtube.com/watch?v=_hWY21kpSnk
Ἀπολαῦστέ τον – ἀπέναντι σ᾿ ἕνα ἐμφανῶς φοβισμένο “καθὼς πρέπει” δημοσιογραφίσκο, ψοφοδεὲς μαθητοῦδι τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος!
Ἐν τέλει δὲ καὶ ἐν εἴδει (σημαντικοῦ!) παραρτήματος προστίθεται καὶ ἀντίγραφον τεσσάρων σπουδαίων μαρτυριῶν, εἰλημμένον ἐκ τῆς κυπριακῆς ἱστοσελίδος https://neaproini.us/2011/02/06/etsi-prodothike-i-kypros/, τὸ ὁποῖον καὶ σᾶς παροτρύνω νὰ μελετήσητε προσεκτικῶς…
Στέφανος Γκέκας
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Έτσι προδόθηκε η Κύπρος.
Του Ονήσιλου Κρατερού
Τα τέσσερα παρακάτω κείμενα είναι διαφωτιστικά της συνωμοσίας που παίχτηκε τέτοιες μέρες το 1974. Αν αληθεύει η εκδοχή του Δ. Ιωαννίδη τότε φυλακή δεν έπρεπε να σταλεί αυτός αλλά ο Καραμανλής και οι τέσσερεις αρχηγοί των επιτελείων και οι δύο σωματάρχες που ήσαν σε επαφή με το Τουρκικό μέτωπο, δηλαδή οι Ιωάννης Ντάβος και Αγαμέμνων Γκράτσιος. Γι’ αυτό το λόγο δεν άνοιξε και ο φάκελος της Κύπρου. Εξ άλλου το Δικαστήριο στήθηκε για να στείλει στη φυλακή αυτούς που κατάργησαν την (δήθεν) δημοκρατία και όχι αυτούς που πρόδοσαν την πατρίδα.
Να φαντασθείτε ότι αυτόν τον προδότη τιμούν οι σημερινοί πολιτικοί ως εθνάρχη.
Καλή ανάγνωση.
Κύπρος -Ελλάς
Όταν η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο ήταν πλέον γεγονός στις 07.00 την 21ης Ιουλίου 1974, το πολεμικό συμβούλιο υπό την προεδρία του Φαίδωνα Γκιζίκη και την συμμετοχή του “πρωθυπουργού” Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου και του ταξίαρχου Ιωαννίδη, έδωσε διαταγές στον Αρχηγό στρατού Αντιστράτηγο Γαλατσάνο, στον Αρχηγό Ναυτικού Αντιναυαρχο Πέτρο Αραπάκη, στον αρχηγό Αεροπορίας Παπανικολάου και στον Αρχηγο Ενόπλων Δυνάμεων Γρηγόριο Μπονάνο για γενική επιστράτευση και άμεση ενίσχυση της Άμυνας της Κύπρου. Συγκεκριμένα σύμφωνα με το Πόρισμα της Βουλής των Ελλήνων που συστάθηκε στις 21/2/1985 για να ανοίξει τον «Φάκελλο της Κύπρου, συμφωνήθηκε οτι:
1. Μια μοίρα καταδρομών πλήρως εξοπλισμένη θα μεταφερόταν αεροπορικώς από την Σούδα στην Λευκωσία
2. Τρία υπερσύγχρονα υποβρύχια θα έπλεαν στην Κύπρο σε μια προσπάθεια παρακωλύσεως της αποβάσεως των Τούρκων
3. Το πλήρως εξοπλισμένο 573 Τάγμα πεζικού με 550 Κύπριους εθελοντές θα μεταφερόταν με το επιταγμένο οχηματαγωγό πλοίο «Ρέθυμνο».
4. Να εμπλακούν από αέρος τα 34 υπερσύγχρονα αεροπλάνα τύπου FANTOM που μόλις είχαν παραληφθεί.
Να σημειωθεί ότι κανείς από τους τρεις Αρχηγούς Όπλων δεν έφερε αντίρρηση εκείνη την στιγμή στα μέτρα αυτά, που ήταν αυτονόητα και επιβάλλονταν από την κρισιμότητα της κατάστασης.
Από τις τέσσερις αυτές στρατιωτικές ενέργειες, πλην της πρώτης με το γνωστό τραγικό αποτέλεσμα, καμμία άλλη δεν πραγματοποιήθηκε.
Όσον αφορά την επέμβαση των υποβρυχίων την διαταγή Αραπάκη για μεταφορά τους στην Κύπρο ανακάλεσε ο ΑΕΔ Παπανικολάου με το σκεπτικό ότι τα χρειαζόταν στο Αιγαίο για να αμυνθεί σε περίπτωση επίθεσης είτε από Ανατολάς είτε από Βορρά. Νέα απόπειρα του Αραπάκη στις 22.7.1974 να σταλλούν τα υποβρύχια, χωρίς ενημέρωση του ΑΕΔ αυτή την φορά, ανακλήθηκε (από ποιόν; δεν αναφέρει το Πόρισμα) το μεσημέρι της 23ης Ιουλίου υπό το πρόσχημα της συμφωνίας εκεχερείας και της έναρξης τριμερών διαπραγματευσεων στην Γενευη.
Ο απόπλους του εμπορικού πλοίου «Ρέθυμνος»που μετέφερε το 573 Τάγμα πεζικού υπό της διαταγές του Συνταγματάρχη Παπαποστόλου, ξεκίνησε τα μεσάνυχτα της 21ης Ιουλίου για Κύπρο. Αμέσως μετά τον απόπλου ο Συνταγματάρχης Παπαποστόλου έλαβε 2 διαταγές ανάκλησης της αποστολής του. Με προσωπική του ευθύνη παράκουσε τις διαταγές που έλαβε και το πλοίο έφτασε λίγα ναυτικά μίλια έξω από την Κύπρο. Τότε με νέο σήμα, ο ΑΕΔ Παπανικολάου του έγραψε επί λέξει «…Σπευσατε και αποβιβάσατε τα τμήματα εις την ΡΟΔΟΝ απειλούμενην υπό Τούρκων…». Ο Παπαποστόλου έσπευσε στην Ρόδο εγκαταλείποντας την αποστολή του, όπου όταν έφτασε αντίκρυσε ένα νησί που δεν είχε τεθεί καν σε επιφυλακή!
Τα υπερσύγχρονα αεροπλάνα τύπου FANTOMS βρίσκονταν στο αεροδρόμιο Καστελίου Κρήτης πλήρως εξοπλισμένα και έτοιμα για επέμβαση. Η διαταγή για επέμβασή τους στάλθηκε δύο φορές στις 22.7.1974 από τον Στρατηγό Μπονάνο και ανακλήθηκε 2 λεπτά μετά. Η ανάκληση οφειλόταν κατά τον ΑΕΔ Παπανικολάου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Στρατηγό Φάνη Γκιζίκη στον οποίο ο Μπονάνος τηλεφωνούσε για να επιβεβαιώσει τις διαταγές που έδινε. Ο Γκιζίκης σε κατάθεσή του στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής αρνήθηκε κατηγορηματικά το γεγονός.
Και οι τέσσερις αυτές επεμβάσεις σύμφωνα με το κοινοβουλευτικό πόρισμα, είτε η κάθε μια μόνη της, πολύ περισσότερο σε συνδιασμό, θα μπορούσε να μεταβάλει δραματικά την στρατιωτική κατάσταση στο Νησί και ίσως να συντρίψει και εντελώς την εισβολή. Σύμφωνα με το πόρισμα της Βουλής των ελλήνων «…η μη έγκαιρη αποστολή υποβρυχίων και η εξ αυτής μη επίθεση κατά της αποβατικής Τουρκικής δύναμης εστέρησε από τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις την μοναδική ευκαιρία να καταγάγουν μια μοναδική νίκη επί της Τουρκικής αποβατικής Δύναμης….» και λίγο μετά «….Η ποιότητα και το αξιόμαχο των υποβρυχίων τα καθιστούσαν αποφασιστικό παράγοντα για την έκβαση της αποβατικής εχθρικής ενέργειας…».
Για την επέμβαση τον Φάντομς ομοίως αναφέρεται στο πόρισμα ότι «…η μη αποστολή των αεροσκαφών χρήζει περαιτέρω έρευνας, γιατί αν είχε εκτελεστεί η κατάσταση στην Κύπρο θα ήταν διαφορετική…».
Μια συνηθισμένη δικαιολογία που πρόταξαν οι Αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων για την άνωθεν περιγραφείσα συμπεριφορά τους ήταν οι δήθεν πληροφορίες που είχαν για επίθεση από την Βουλγαρία. Οι πληροφορίες αυτές προέρχονταν σύμφωνα με τις καταθέσεις τους από τον “Αρχηγό¨ της ΚΥΠ Σταθόπουλο και τον ΑΣΔΕΝ Γκράτσιο, που όμως στις καταθέσεις τους αρνούνται κατηγορηματικά ότι έδωσαν τέτοιες πληροφορίες.
Μια άλλη πολύ κρίσιμη πληροφορία είναι ότι το ΑΕΔ (Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων) (Μπονάνος) ώς τις 08.40 το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974 δεν έδινε έγκριση στο ΓΕΕΦ (Γενικό επιτελείο Εθνοφρουράς) για άρξη του πυρός και ανάσχεση της εισβολής, αντίθετα καθησύχαζε ότι πρόκειται για άσκηση του Τουρκικού στρατού και συνιστούσε αυτοσυγκράτηση, όρο άγνωστο μέχρι τότε στην στρατιωτική ορολογία. Αυτό την στιγμή που τα αποβατικά πλοία των Τούρκων ήταν ορατά με γυμνό μάτι από την στεριά τις τελευταίες ώρες της 19ης Ιουλίου. Οι Τούρκοι έτσι κέρδισαν τουλάχιστον μια μέρα χωρίς να παρενοχληθούν στην απόβαση τους. Σύμφωνα με τον έγκυρο ερευνητή Κώστα Χατζηαντωνίου “…η μη εκμετάλευση αυτής της νύχτας θα αποδειχθεί μοιραία….”. (Σημείωσις Στ.Γκ.: Τὰ ὡς ἄνω πρέπει μάλιστα νὰ ἰδωθοῦν ὑπὸ τὸ φῶς τῶν συγκλονιστικῶν ἀποδεικτικῶν στοιχείων Ἀλφαντάκη εἰς τὸ τέλος τοῦ παρόντος Παραρτήματος, τὰ ὁποῖα καταλεπτῶς καταδεικνύουν ὅτι οἱ ἀρνούμενοι νὰ πράξουν τὸ στοιχειῶδές των καθῆκον, ὑπηρετοῦντες δ᾿ ἀντ᾿ ἐκείνου τοὺς προδοτικοὺς σχεδιασμοὺς Καραμανλῆ καὶ ὑποκρυπτομένων ἀμερικανοσιωνιστικῶν καὶ βρεττανοσιωνιστικῶν παραγόντων, ἀρχηγοὶ στὴν πραγματικότητα ἦσαν ἤδη ἐκ τῶν προτέρων πολλαπλῶς ἐνημερωμένοι περὶ ἀμέσως ἐπικειμένης τουρκικῆς ἀποβάσεως! Καὶ ἐν τούτοις, ὄχι μόνον δὲν ἔδρασαν καθόλου προληπτικῶς καὶ ἐγκαίρως, ἀλλ᾿ ἀκόμη καὶ κατὰ τὰς πρώτας πολλὰς καὶ κρισιμωτάτας ὥρας μετὰ τὴν ἐκδήλωσιν τῆς [στρατιωτικῶς ὁρωμένης καθ᾿ ὅλα φαιδρᾶς, ἐν τούτοις…] τουρκικῆς ἐπιθέσεως “συνεκράτουν” τὰς … οἰκείας δυνάμεις, παριστάνοντες τοὺς … τρελλοὺς τοῦ χωριοῦ, ἤτοι “πουλώντας τρέλλαν” – οἱ τρισάθλιοι ἐκεῖνοι προδόται καὶ ἱδρυτικοὶ “ἥρωες” τῆς Μεταπολιτεύσεως!!!)
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Όσα γράφτηκαν ως εδώ αποτελούν μέρος του πορίσματος της ελληνικής βουλής για τα γεγονότα της Κυπριακής τραγωδίας. Τα στοιχεία είναι διασταυρωμένα, ενώ δόθηκαν λεπτομερείς καταθέσεις από τους εμπλεκόμενους. Το πόρισμα όμως δεν έδωσε εξήγηση για την αλλοπρόσαλη (προδοτική κατά την γνώμη μας) συμπεριφορά της Ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας εκείνης της εποχής (Μπονάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου, Γαλατσάνος).
Οι τέσσερις συμμετείχαν στην ιστορική σύσκεψη με τους πολιτικούς αρχηγούς υπό την προεδρία του Γκιζίκη στις 22 Ιουλίου 1974, όπου παρέδωσαν την εξουσία στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Κάποια χρόνια μετά, ο αντιναύαρχος Αραπάκης και ο αντιστράτηγος Μπονάνος εξέδωσαν βιβλία όπου περιγράφουν τα τραγικά αυτά γεγονότα από την σκοπιά τους. Αξίζει να τα διαβάσετε….
Οι τέσσερις Αρχηγοί των όπλων παρέμειναν στις θέσεις τους επί Κυβέρνησεως Εθνικής Ενότητας και χειρίστηκαν εκληματικά και την αντιμετώπιση του Αττίλα 2, όπου με μνημόνια τους προς τον Καραμανλή που περιέχονται στο πόρισμα της βουλής, τον καλούσαν να μην αντιδράσει στρατιωτικά στην ολοκλήρωση της τραγωδίας (η ανάλυση του μνημονίου αυτού ξεφευγει από το θέμα του κειμένου. Ισως ασχοληθούμε στο μέλλον με αυτό).
Οι τέσσερις αυτοί αρχηγοί των όπλων (Μπονάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου, Γαλατσάνος), πρωταγωνιστές της Χούντας του 1973, αποστρατεύθηκαν λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση του Αττίλα 2 με βαθμό επί τιμή, απολαμβάνοντας την σύνταξη και όλα τα υπόλοιπα προνόμια των συνταξιούχων στρατιωτικών…. Ο ταξίαρχος Ιωαννίδης καταδικάστηκε δις εις θάνατον που μετατράπηκαν σε ισόβια δεσμά…. Να σημειωθεί ότι το “άνοιγμα” του Φακέλου της Κύπρου και ο καταλογισμός ευθυνών που θα προέκυπταν, αποτέλεσε συνηθισμένη πολιτική απειλή για τον Ανδρέα Παπανδρέου κατά της Νέας Δημοκρατίας του Κ. Μητσοτάκη για όλη την διετία 1987-1988. Γιατί άραγε…
Πηγές
-Πορίσμα Εξεταστικής Επιτροπής του Ελληνικού κοινοβουλίου για την απόδοση ευθυνών για την προδοσία της κύπρου
-Κύπρος 1954-1974, Από το έπος στην τραγωδία, Κώστας Χατζηαντωνίου, εκδόσεις Ιολκός
-Κύπρος 1974, Γιατί δεν νικήσαμε, Δημήτριος Χάτζος, εκδόσεις “ελευθερη σκέψις”
-Η μαρτυρία ενός Πρωθυπουργού, Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, εκδόσεις “το οικονομικόν”-
-Μειοδοτικού καραμανλισμού στηλίτευση, Χρήστος Μαρκογιάννης
– Κύπρος 1974, σκέψεις και συμπεράσματα, Κώστας Δημητριαδης,https://www.scribd.com/doc/13498022/-1974-
Η εκδοχή του Δημήτρη Ιωαννίδη
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ
Κάνοντας μια αναδρομή στην κρίσιμη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, λίγες ώρες μετά την τουρκική απόβαση στο Πεντεμίλι της Κυρήνειας, στο ΑΕΔ (Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων) – στην οποία εκτός του Προέδρου της Δημοκρατίας Φαίδωνα Γκιζίκη, του πρωθυπουργού Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου, των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας Κυπραίου και Λατσούδη και των αρχηγών Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας, συμμετείχαν ο πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αθήνα Χένρι Τάσκα και ο υφυπουργός Εξωτερικών της Αμερικής Σίσκο, που μόλις είχε προσγειωθεί ερχόμενος από την Αγκυρα όπου συναντήθηκε με τον Ετσεβίτ – αποκαλύπτει πῶς οι Αμερικανοί προσπάθησαν να… αποκοιμίσουν την Αθήνα, ενώ συνεχιζόταν η τουρκική εισβολή.
Απόσπασμα από παλαιότερο άρθρο μας με αναφορά στο βιβλίο του Σπ. Παπαγεωργίου
….Σε τέτοιες συνθήκες ξεκινά κι ο απελευθερωτικός αγώνας της μικρής μας πατρίδας εναντίον των Άγγλων, οι οποίοι όμως έλεγχαν τη βούληση του Εθνικού Κέντρου, όντας σε θέση να ελέγξουν το παλάτι. Αυτό αποδεικνύει με χειρουργική ακρίβεια ο ιστορικός Σπύρος Παπαγεωργίου στο βιβλίο, το οποίο συνέγραψε το 1988: «Καραμανλής και Κυπριακό» εκδόσεις Νέα Θέσις, σελ. 13:
«Όταν ο Έλλην μελαγχολή και απορεί πως ο αγών της Ε.Ο.Κ.Α, ωδηγήθη υπό της διπλωματίας εις το πλέον άδοξον τέλος, το οποίον ηδύνατο να φαντασθή κανείς, θα εύρη επαρκή ικανοποίησιν των βασανιστικών ερωτημάτων του, εάν ανατρέξη εις τας εξής δύο πηγάς…».
Είναι τα σχετικά της εποχής αρχεία του Αγγλικού Υπουργείου Εξωτερικών και ο τέταρτος τόμος του συγγράμματος του τότε Γενικού Προξένου της Ελλάδος στην Κύπρο, Άγγελου Βλάχου «Μιά φορά κι ένα καιρό ένας διπλωμάτης». Ο Σπύρος Παπαγεωργίου τεκμηριωμένα υποστηρίζει ότι ο Άγγελος Βλάχος αντετάχθη προς τον αγώνα της ΕΟΚΑ και συνεχώς τον υπενόμευε. Επιπλέον επεδόθη σε «εμπαθή διασυρμόν όλων των Κυπρίων ηγετών και παντός φορέως του Αγώνος» και «βεβαίως, ο κ. Βλάχος εξωτερίκευε τα απώτερα αισθήματα της δυάδος των αυθεντών και πατρώνων του, κ.κ. Καραμανλή και Αβέρωφ, οι οποίοι – όπως αποδεικνύεται συνεχώς και δια νέων στοιχείων – εκ προθέσεως ενεργούντες, ωδήγησαν το Κυπριακόν εις το «ξεπούλημα» του 1959. Η Καραμανλική θεομηνία φαίνεται εις όλην της την αποκρουστικήν μεγαλοπρέπεια στο βιβλίο του Α. Βλάχου».
Στην συνέχεια ο κ. Παπαγεωργίου τεκμηριώνει τους χαρακτηρισμούς του: Οι Άγγλοι προ του θανάτου του Στρατάρχη Παπάγου, έχοντες «απολύτως εξηκριβωμένες πληροφορίες ότι επέκειτο ο θάνατός του, βολιδοσκοπήσαντες τον φυσικό διάδοχο του Στρατάρχη, τον Στέφανο Στεφανόπουλο και αφού διαπίστωσαν την απροθυμία του να ξεπουλήσει τον αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού και να προβεί σε «συμμαχικές ρυθμίσεις ικανοποιούσαι την Τουρκία, τον απέρριψαν». Ούτε στον αμέσως επόμενον Παναγιώτη Κανελλόπουλο ανηύραν τον άνθρωπο της εμπιστοσύνης των. Βρήκαν όμως στο πρόσωπο του Καραμανλή το «σκεύος εκλογής των». Η ανάθεση της εντολής σχηματισμού κυβερνήσεως εις τον Καραμανλή από το παλάτι εδόθη βάσει γραπτής δεσμεύσεως του ιδίου προς τους Εγγλέζους ότι θα έκλειε το Κυπριακό. Πρόκειται περί του περίφημου «Μνημονίου», το οποίο δημοσιεύεται αυτούσιο στο βιβλίο του Παπαγεωργίου, οι συνέπειες του οποίου εσφράγισαν τραγικώς τη μοίρα της Κύπρου. Το κολοβό κυπριακό Κράτος, το οποίο προέκυψε το 1959 από τις συμφωνίες Λονδίνου-Ζυρίχης, έφερε και ημερομηνία λήξης.
Η επιστολή του δικηγόρου Γεωργίου Αλφαντάκη
Προ ετών είχε καταθέσει στην Ελληνική Δικαιοσύνη ένα υπόμνημα ο δημοσιογράφος κ. Δημητρακόπουλος, με το οποίο ζητούσε να ασκηθεί δίωξη κατά του τότε υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρυ Κίσσιγκερ, που υπήρξε ο μεγάλος ένοχος της κυπριακής τραγωδίας. Στο υπόμνημα του κ. Δημητρακόπουλου απήντησε ο Εισαγγελεύς Εφετών ότι δεν υπάρχει δυνατότης ασκήσεως ποινικής διώξεως κατά του Κίσσιγκερ γιατί… με νόμο του 1975 αναβάλλεται η δίωξη για κάθε αδίκημα σχετικό με την υπόθεση της Κύπρου!
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Δύο μόλις μήνες μετά την κυπριακή τραγωδία κατ’ εντολήν αξιωματικών των Ενόπλων δυνάμεών μας, ο δικηγόρος κ. Αλφαντάκης καταθέτει στην δικαιοσύνη το παρακάτω υπόμνημα:
«Ενώπιον πάσης αρμοδίας Αρχής
ΕΞΩΔΙΚΟΣ Αναγγελία αξιοποίνων πράξεων Του κ. Γεωργίου Αλφαντάκη, Δικηγόρου Αθηνών, υπερασπιστού κατηγορουμένων αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων συνεπείᾳ των τελευταίων καταμηνύσεων και διώξεων αυτών, συμφώνως τω άρθρῳ 40 του Κωδ. Ποιν. Δικονομίας
ΠΡΟΣ
Τον Αξιότιμον κ. Προϊστάμενον της Εισαγγελίας Πλημ/κών Αθηνών.
Κατ’ εντολήν πελατών μου, ανωτέρων και ανωτάτων αξιωματικών, κατηγορουμένων και συκοφαντουμένων εσχάτως εν χορώ, εκ διαφόρων κατευθύνσεων και συνεπεία της αδυναμίας αυτών όπως προβούν εις νέας δημοσίας δηλώσεις, αναγγέλλω Υμίν τα κάτωθι:
1) Εις προγενεστέρας δηλώσεις μου, δημοσιευθείσας μόνον από μίαν πρωϊνήν εφημερίδα των Αθηνών “ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ” της 27/10 αφορώσας το Κυπριακόν θέμα εζήτησα από την Κυβέρνησιν να ΕΙΠΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ εις τον Ελληνικόν λαόν ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΝ ΚΥΠΡΟΝ.
Εζήτησα επίσης να απομακρύνη πάραυτα τους εν ενεργεία εισέτι ανωτάτους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίοι κατά το δεκαήμερον από 15 έως 23 Ιουλίου 1974 επρόδωσαν την Κύπρον, κατά την έννοιαν του άρθρου 26 εδάφ. β’ του στρατιωτικού Ποινικού Κώδικος, γινόμενοι περαιτέρω υπαίτιοι, ως κατωτέρω θέλει καταδεχθεί και άλλων στρατιωτικών αδικημάτων.
2) Παρήλθεν έκτοτε εν δεκαήμερον και ουδέν ηκούσθη εις απάντησιν των δηλώσεων αυτών, τόσον από επισήμου Κυβερνητικής πλευράς όσον και από πλευράς των ευκρινώς διαφαινομένων τότε ως καταγγελλομένων.
Επιθυμούν καταδήλως την συσκότισιν περί το Κυπριακόν και την παραπλάνησιν του Ελληνικού Λαού.
3) Υπεσχέθην τότε, ότι θα επανέλθω με πλήρως αποκαλυπτικά στοιχεία εάν δεν ετύγχανον προσοχής. Εδέχθην ανωνύμους απειλάς και πιέσεις ν’ απόσχω πάσης περαιτέρω συνεχείας. Μου εδημιούργησαν την συναίσθησιν κινδύνου, και δι’ αυτό θεωρώ πλέον ιεράν μου υποχρέωσιν ν’ αποκαλύψω τα όσα δύνανται αυτήν την στιγμήν να λεχθούν. Και ΕΙΔΙΚΩΤΕΡΟΝ:
4) Μετά την ενέργειαν κατά του Μακαρίου, ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος, προειδοποιήθη και ενημερώθη αρκούντως δια την επικειμένην Τουρκικήν εισβολήν και δη:
α) Δι’ επανειλημμένων αποκαλυπτικών σημάτων, του βοηθού Στρατιωτικού ακολούθου της Ελληνικής Πρεσβείας του Λονδίνου (από 15 έως 19 Ιουλίου) Ταγματάρχου κ. Αθανασίου Περδίκη.
β) Υπό του Έλληνος Ταξιάρχου κ.Σωτηριάδου, υπηρετούντος εις το Αρχηγείον του ΝΑΤΟ Σμύρνης, όστις ενημερώθη υπό του Αμερικανού Στρατηγού – Διοικητού των Δυνάμεων ΝΑΤΟ Νοτίου Ευρώπης, περί της πραγματοποιήσεως τουρκικής εισβολής εις Κύπρον, εντός 48 ωρών, με την εντολήν όπως ενημερώση τον Έλληνα Αρχηγόν των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο Ταξίαρχος κ.Σωτηριάδης, έσπευσεν εις την Ελλάδα και ενημέρωσε την 18.7.74 τον κ. Μπονάνο.
γ) Υπό Του ΓΕΕΦ Κύπρου, όπερ από του παρελθόντος έτους είχεν ενημερωθή λεπτομερειακώς από Βρεττανόν ανώτατον αξιωματικόν περί του Τουρκικού σχεδίου εισβολής, όπερ και πράγματι εφηρμόσθη υπό των εισβολέων τελικώς.
δ) Υπό την Ναυτικήν Διοίκησιν Κύπρου από της 10ης νυκτερινής της 19ης Ιουλίου ’74 ήτις δια του Διοικητού αυτής Αντιπλοιάρχου κ. Γ. Παπαγιάννη, ειδοποίησε τον κ. Μπονάνον περί κατευθύνσεως της τουρκικής αρμάδας προς τας ακτάς της Κυρηνείας.
ε) Από το ΓΕΕΦ και την Ναυτικήν Διοίκησιν Κύπρου τας πρώτας πρωϊνάς ώρας της 20.7.1974 με την πολεμικήν κραυγήν “ευρίσκονται εις απόστασιν 20 μιλίων, πλησιάζουν 15… 10… 5… μίλια…”
5) Παρά ταύτα το Αρχηγείον Ενόπλων Δυνάμεων, ηγνόησε την προειδοποίησιν και δεν ενίσχυσε την Κυπριακήν Εθνοφρουράν κατά το πενθήμερον 15 έως 20 Ιουλίου και ΕΔΕΧΘΗ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ 700 εμπείρων ανδρών της ΕΛΔΥΚ την 18 έως 19 Ιουλίου 1974 υπό απείρων κληρωτών αγνοούντων και τας τοπικάς Κυπριακάς συνθήκας.
6) Οι Αρχηγοί Ενόπλων Δυνάμεων και Αρχηγείου Στρατού κ.κ. Μπονάνος και Γαλατσάνος όταν πέραν των άνω προενημερώσεων ειδοποιήθησαν την πρωϊαν της 20.7.1974 παρά του ΓΕΕΦ ότι ρίπτονται Τούρκοι αλεξιπτωτισταί και ενώ προηγουμένως η τουρκική αεροπορία είχε βομβαρδίσει αγρίως το στρατόπεδον της ΕΛΔΥΚ δεν διέταξαν τας Ελληνικάς Κυπριακάς δυνάμεις να αρχίσουν το πυρ. Δεν διέταξαν πύρ, μέχρι της 8.50 πρωϊνής της 20.7.1974.
Την 8.50 ως άνω πρωϊνήν, ο μόνος αφιχθείς εις την αίθουσαν επιχειρήσεων του Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων Αντισυνταγματάρχης κ. Λούκουτος προσωπικώς είπε τηλεφωνικώς εις τον Διοικητήν του ΓΕΕΦ Ταξίαρχον κ.Γεωργίτσην “κτυπάτε δι’ όλων των μέσων”. Έτσι κατόρθωσαν να προγεφυρωθούν ένιοι μονάδες των ρηθέντων τούρκων αλεξιπτωτιστών.
7) Επίσης ιδία πρωτοβουλία των Ελληνο-κυπριακών μονάδων Κυρηνείας επλήγη το πρώτον κύμα της τουρκικής αποβάσεως, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να έχουν 2.000-3.000 νεκρούς και τραυματίας.
Η Κυβέρνησις και η Επανάστασις της 25.11.1973 απεφάσισαν και διέταξαν Γενικήν Επιστράτευσιν την 20.7.1974, ήτις ήρξατο εφαρμοζομένη από της 9ης πρωϊνής ώρας. Αυτήν απήτουν αι περιστάσεις και τα στρατιωτικά δεδομένα. Ο Στρατηγός Μπονάνος μετά των επιτελών του, την 11ην πρωϊνήν της αυτής ημέρας(20.7.1974) ΑΝΕΚΑΛΕΣΕ την γενικήν επιστράτευσιν, ΔΙ’ ΑΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.
9) Την 21.7.1974 ημέραν Κυριακήν, συνήλθε υπό την Προεδρίαν του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Γκιζίκη το Συμβούλιον Εθνικής Ασφαλείας της Χώρας. Η Ηγεσία του Έθνους κατά τας στιγμάς εκείνας. Συμμετέσχον οι κ.κ. Γκιζίκης, Ανδρουτσόπουλος, Μπονάνος, Γαλατσάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου και ο Ταξίαρχος τότε κ. Δημήτριος Ιωαννίδης. Ενημερώθησαν:
α) Υπό του Αρχηγού, Αντιναυάρχου κ. Αραπάκη ειπόντες: “Ευρίσκομαι προ των ακτών της Κυρηνείας με ΔΥΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ (τσέπης Γερμανικά) εξωπλισμένα δια 14 τορπιλλών-πυραύλων έκαστον. Έχω τα 11 τουρκικά πλοία της αποβάσεως εις τα περισκόπια και τα σκόπευτρα. Λογικώς και μαθηματικώς δεν δύναται να εκφύγη ουδέν τουρκικόν πλοίον. (Κυβερνήται των υποβρυχίων γνωστοί πλωτάρχαι του πολεμικού ναυτικού.) Έχω λάβει πρόνοιαν και δια τον υπόλοιπον τουρκικόν στόλον.”
β) Υπό του Αρχηγού Αεροπορίας κ. Παπανικολάου ειπόντος: “Τα Φάντομς ευρίσκονται εις την Κρήτην και φέρουν βόμβας-πυραύλους εκ των οποίων δεν δύναται να γλυτώσουν τα τουρκικά πλοία.”
ΔΥΟ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙAΙ:
Ο Τούρκοι δεν είχον μέσα ανασχέσεως ούτε των δύο υποβρυχίων ούτε των Ελληνικών Φάντομς ΔΙΟΤΙ:
αα) Τα εν λόγω υποβρύχια πλέοντα εις βάθος 200 μέτρων και με 21-22 μίλια ωριαίως υπό την επιφάνειαν της θαλάσσης – κοινόν μυστικόν – δεν δύνανται να επισημανθούν υπό των τουρκικών αντιτορπιλλικών-καταστροφέων. Διότι τα ηχοληπτικά όργανα αυτών μετά την ταχύτητα των 18 μιλίων ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ.
ββ) Οι Τούρκοι εστερούντο Φάντομς και ΟΥΔΕΝ ΕΤΕΡΟΝ ΜΕΣΟΝ ΑΝΑΣΧΕΣΕΩΣ των Ελληνικών Φάντομς διέθετον.
γγ) Υπό του Αρχηγού Στρατού κ. Γαλατσάνου ειπόντος: “εις τον Έβρο είμεθα έτοιμοι δια βολάς πυροβολικού. Η άμυνα αυτού είναι πλήρως και μαθηματικώς εξησφαλισμένη. Οι Τούρκοι δεν δύνανται να περάσουν”.
10) ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΓΗ της Ηγεσίας του Έθνους: “κ. Αραπάκη την πρωϊαν της Δευτέρας 22.7.1974 ότε θέλει αρχίσει η κυρία απόβασις των Τούρκων, βυθίσατε τα προ του λιμένος Κυρηνείας ευρισκόμενα εις συγκέντρωσιν, τουρκικά αποβατικά και λοιπά σκάφη του εχθρού.
Κύριε Παπανικολάου κατά την αυτήν ώραν αποστείλατε εξ (6) Φάντομς από Κρήτην εις Κυρήνειαν (διάρκεια πτήσεως Κρήτη-Κύπρος 9′) και πλήξατε τα τουρκικά σκάφη.
Κύριε Γαλατσάνε αρχίσατε βολάς πυροβολικού εις Εβρον δι’ αντιπερισπασμόν.
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ κατά του τουρκικού εδάφους.
Κύριε Μπονάνε εποπτεύσατε την εκτέλεσιν των διαταγών”.
11) Μετά ταύτα ελύθη η συνεδρίασις του Έθνους ΧΩΡΙΣ ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΔΙΑΤΑΓΗΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΗ.
12)Την πρωϊαν της Δευτέρας 22.7.1974:
α) Ο κ. Αραπάκης διέταξε ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ ΤΑ ΔΥΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ εκ Κύπρου, καταλιπόντα τον εχθρόν ελεύθερον και ανενόχλητον να πραγματοποιήση την στρατιωτικώς αστείαν απόβασίν του.
β) Ο κ. Παπανικολάου εσταμάτησε τα 6 Φάντομς εις την Κρήτην, με αποτέλεσμα αι Ελληνο-κυπριακαί δυνάμεις να σφυροκοπώνται ανελέητα υπό της απαιδεύτου τουρκικής αεροπορίας και λοιπά, λέγων απευθυνόμενος και προς κατωτέρους, αξιωματικούς “πώς να στείλω Φάντομς, οι Βούλγαροι είναι έτοιμοι να μας επιτεθούν, έχουν συγκεντρωθή εις τα σύνορα, θα πάθωμε συμφορά.” Ενώ τούτο ήτο απολύτως ανακριβές.
γ) Ο κ. Γαλατσάνος δεν επέτρεψε τας βολάς πυροβολικού.
δ) Ο κ. Μπονάνος συνετόνισε τας ενεργείας των τριών Αρχηγών των Επιτελείων του δια να προληφθή Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΘΥΣΙΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΕΙΣΒΟΛΩΝ.
ΜΕΡΙΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΙ:
α) Ο Ελληνικός στρατός ουδέποτε ήτο καλύτερον ωπλισμένος μέχρι της 20.7.1974.
β) Πολεμοφόδια και υλικά υπήρχαν άφθονα ΠΑΡΑ ΤΑΣ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑΣ ΑΠΟ ΕΧΘΡΙΚΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑΝ ΠΗΓΑΣ, αντιθέτους πληροφορίας.
γ) Οι Τούρκοι είχον αεροναυμαχήσει μεταξύ των και είχον: 1) Καταβυθίσει εν αντιτορπιλικόν, 2) είχον αχρηστεύσει έτερα δύο, 3) είχον τα πλησσόμενα αντιτορπιλικά καταρρίψει δύο ιδικά των αεροσκάφη και 4) το ελληνικόν πυροβολικόν – όχι επάκτιον – είχεν αχρηστεύσει έτερα δύο τουρκικά αντιτορπιλικά εις την Κυρήνειαν.
δ) Ο Αμερικανός Υφυπουργός κ. Σίσκο, τον οποίον ηρνούντο να δεχθούν πλέον – 20.7.74 και εντεύθεν – ο κ.κ. Γκιζίκης και Ανδρουτσόπουλος, ως επιτηρητής των Τουρκο-αμερικανών συνηντάτο την 21.7.74, μετά την ως άνω σύσκεψιν της Ηγεσίας του Έθνους, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ κ.κ. ΜΠΟΝΑΝΟΥ ΚΑΙ ΑΡΑΠΑΚΗ.
Εις το γραφείον του κ. Μπονάνου – άγνωστον ποίος τον επήγεν – ηκούσθη να λέγη: “σταματήστε τον στόλον και την αεροπορίαν σας και ΣΑΣ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΩΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑΝ”.
15) Ο Αντιστράτηγος κ. Λάμπρος Σταθόπουλος, Διοικητής της Κ.Υ.Π. τότε, ανέφερεν εις την Ηγεσίαν, ότι είχε την πληροφορίαν ότι υπήρχεν συγκέντρωσις βουλγαρικού στρατού εις τα Ελληνο-βουλγαρικά σύνορα και αεροσκαφών τύπου ΜΙΓΚ. Οι επιτελείς του στρατηγού κ. Γαλατσάνου υποψιασθέντος δολίαν προέλευσιν της πληροφορίας ηρώτησαν σχετικώς τα αρμόδια κλιμάκια της Κ.Υ.Π., τα οποία την διέψευδον. Επεκοινώνησαν με τα 2α γραφεία των ταγμάτων της Ελληνο-βουλγαρικής μεθορίου και ταύτα όχι μόνον διέψευσαν την πληροφορίαν του κ. Σταθοπούλου, αλλά είπον ότι οι Βούλγαροι είχον αραιώσει εσχάτως τας μεθοριακάς φρουράς.
Ο κ. Σταθόπουλος την πληροφορίαν είχε από αγγλο-αμερικανικάς πηγάς.
16) Ο Αντιστράτηγος κ. Αγαμέμνων Γράτσιος Διοικητής Α.Σ.Δ.Ε.Ν. τότε συνέδραμε με τους κ.κ. Σταθόπουλον και Παπανικολάου εις το θέμα των Βουλγάρων, λέγων ενώπιον αξιωματικών κατά την 21ην, 22αν Ιουλίου: “Οι Βούλγαροι θα μας πάρουν την Θεσσαλονίκη. Ο στρατός μας δεν αντέχει. Οι επίστρατοι είναι διαλυμένοι και δεν έχουν ηθικόν.” Ότε και ηρωτήθη από Ταγματαρχών του Γεν. Επιτελείου πώς δύναται να λέγη τοιαύτας ανακριβείας όταν έχει και ο ίδιος επιστράτους εις την Α.Σ.Δ.Ε.Ν., ενώ πάντα ταύτα ήσαν ανακριβή. (…)
(…) Θα αναμείνω, ελπίζω όχι πάλιν επί ματαίω και εκ νέου κυβερνητικήν ενέργειαν δια την επιβεβαίωσιν των ανωτέρω, δια την απόδοσιν του δικαίου και εξύψωσιν των Ενόπλων Δυνάμεων της Πατρίδος.
Επειδή λαβών γνώσιν των ανωτέρω, εξ ων προκύπτει η διάπραξις των περιγραφομένων κακουργημάτων, υπόχρεως καθίσταμαι κατά Νόμον και δη κατ’ άρθρ. 40 του Κώδικος Ποινικής Δικονομίας ν’ αναγγείλω ταύτα προς τον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.
Επειδή τ’ ανωτέρω δέον προς τούτοις να τεθώσιν πρωτίστως υπ’ όψιν του αξιοτίμου προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών, Αντεισαγγελέως Εφετών κ. Φαφούτη, αρμοδίου κατά νόμον προς δίωξιν πάσης αξιοποίνου πράξεως. Τούτο δε έστω και εάν τα προκύπτοντα αδικήματα διώκονται παρά των Στρατιωτικών Δικαστικών αρχών, αίτινες δέον να λάβωσι γνώσιν προδήλως παρ’ αυτού.
ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΩ τα ανωτέρω υπό την επιφύλαξιν παντός εν γένει δικαιώματός μου ως Έλληνος πολίτου.
Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής επιδότω νομίμως την παρούσαν προς τον αξιότιμον κ. Προϊστάμενον της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών των Αθηνών προς γνώσιν του και δια την διενέργειαν των νομίμων.
Εν Αθήναις τη 8η Νοεμβρίου 1974