Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου μεθαύριο και σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο (αυτό που μας υπεδούλωσε εθνικώς, κοινωνικώς και οικονομικώς, δημοκρατικώτατα, για τα επόμενα 100 χρόνια), η μηντιοκρατία των πορνοκάναλων και των τιμητών επί πληρωμῇ δημοσιογράφων και σε πλήρη συγχορδία ο καλλιτεχνικός κόσμος της ναρκοκουλτούρας και του κιναιδισμού θα ανακράξουν ομοθυμαδόν όλοι μαζί πανηγυρίζοντες για την ΄΄νίκη της ελευθερίας΄΄ και των δημοκρατικών δυνάμεων κατά των σκοτεινών ορδών του Άξονος – και για το πόσο ευτυχείς κι ευγνώμονες πρέπει να είναι οι λαοί της Ευρώπης, καθώς τώρα πια απολαμβάνουν τα πνευματικά και υλικά αγαθά και αξίες της νίκης των ΄΄συμμάχων΄΄ κατά τον Β΄ΠΠ.
Στα δε σχολεία θα προβληθούν ταινίες με ανάλογο περιεχόμενο, τα αμέριμνα ελληνόπουλα θα τραγουδήσουν και θα απαγγείλουν ποιήματα για την ΄΄χιλιάκριβη την λευτεριά΄΄ και για 1-2 ώρες θα ακούσουν για τα πολεμικά (πράγματι) κατορθώματα των προ παππούδων τους, στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας.
Είναι σαφής η κατεύθυνση δαιμονοποιήσεως και ποινικοποιήσεως που επιμελώς ενορχηστρώνεται και σκηνοθετείται διεθνώς για τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό (κυρίως), διότι ήταν και είναι η μόνη ζώσα Ιδέα, η οποία χωρίς περιστροφές εμβάθυνε και κατέδειξε το πρόβλημα της Ευρώπης στην πραγματική του εθνοφυλετική διάσταση και στον αληθή του πυρήνα. Συνεπώς γιορτές και παρελάσεις για τις ηρωικές μάχες των προγόνων μας το 1940 ντοπάρουν ή κοιμίζουν (αναλόγως) την συνείδηση του λαού, εκτρέποντας όπως και τότε και καθυποτάσσοντας τα υγιή πατριωτικά ένστικτα στην σκοτεινή ορθοπολιτική σκηνή και την ζωτικής σημασίας για την στερέωσή της σύγχυση – κατά το παροιμιώδες: ΄΄Όταν το χέρι έδειχνε τον ουρανό, εμείς κοιτούσαμε το δάχτυλο΄΄… Και όχι απλώς στήνονται υπό τα πέπλα της παραποιήσεως και της συγχύσεως για ν᾿ αποκρύπτουν την πικράν αλήθεια ότι πολεμήσαμε στο πλευρό εκείνων που ήσαν πλήρως υποταγμένοι στὶς σκοτεινὲς σιωνιστικὲς δυνάμεις, που σήμερα πια ολοφάνερα για όλους μας οδηγούν στον πλήρη μας εθνοφυλετικό αφανισμὀ ως Λευκών Εθνών, έχοντάς μας προηγουμένως εξανδραποδίσει, διαφθείρει και αλλοιώσει επί παντός τομέως και επιπέδου πέραν αναγνωρισιμότητος, ώστε να πέσουμε στην Άβυσσο που μας προσχεδίασαν ως ώριμο/σάπιο φρούτο – αλλά για να ενισχύουν με αλλότριες για την ουσίαν τους δάφνες και να συνεχίζουν τα καλοκουρδισμένα τους τετριμμένα τροπάρια περί “νίκης τοῦ πολιτισμού κατά της βαρβαρότητος” – ενώ και η τρέχουσα αλλά και η τότε πραγματικότης αποκαλύπτει σε κάθε αντικειμενική ματιά ότι ακριβώς το αντίθετο συνέβη!
Ως ΑΡΜΑ αντιλαμβανόμαστε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μάλλον και πρώτιστα ως θεμελιώδη εθνοφυλετική, κοσμοθεωρητική, πολιτική και πολιτισμική σύγκρουση, μια σύγκρουση πολιτικών Συστημάτων που αντιπροσώπευαν αντιπαρατιθέμενες Φυλές και Πολιτισμούς, αποτελώντας αποκρυσταλλώσεις ριζικώς αντιθέτων φυλετικών ψυχών και βουλήσεων (έστω κι αν ο αιώνιος Εβραίος έβαλε δολίως τα παιδιά των Αρίων να αιματοκυλιστούν προς υπεράσπισή του, καθώς του είναι οικείον…), παρά ως μίαν περιστασιακή γεωπολιτική αντιπαράθεση λαών και οικονομιών, όπως θέλουν να την παρουσιάζουν οι μαρξισταί και λιμπεραλισταί. Αντιπαρετίθεντο από την μία μεριά ο εθνικοσοσιαλισμός ως υπέρμαχος του Αρίου-Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, της λευκής ευρωπαϊκής φυλής και των παραδοσιακών αξιών των λαών της Ευρώπης – και, από την άλλη, η ανίερη συμμαχία των εβραιοκινήτων δυνάμεων της καπιταλιστικής ΄΄δύσης΄΄ (ΗΠΑ – Βρετανία) και της ευρασιατικής, εβραιομπολσεβικικής Σοβιετίας, ήτοι το δικέφαλο σιωνιστικό τέρας, εκφράζοντας στην συγκυρίαν εκείνη τον αιώνιο διαβρωτή και καταστροφέα της Ευρώπης και του πολιτισμού της.
Άλλωστε παρατηρώντας την όλη συναφή ιδεολογικοπολιτική προπαγάνδα που συνοδεύει τις σχετικές αναφορές και των εκπροσώπων του Συστήματος προκύπτει σαφώς ότι και γι᾿ αυτούς πρώτον και κύριον επρόκειτο περί συγκρούσεως δύο αντιθέτων πόλων από κάθε άποψη, πολύ περισσότερο και πέρα από γεωστρατηγικές συγκυρίες.
Απετέλεσε τραγική, και για την σταδιακή διάλυση και της Πατρίδος μας αποφασιστική, εξέλιξη ότι η Ελλάς, ανέκαθεν πρόμαχος αμύντωρ της Ευρώπης έναντι των βαρβάρων ασιατικών ορδών, σ΄ εκείνην την κοσμοϊστορικής σημασίας θεμελιώδη πολιτικοϊδεολογική σύγκρουση βρέθηκε στο πλευρό των υπονομευτών του Αριοευρωπαϊκού Πολιτισμού, καίτοι το τότε καθεστώς της 4ης Αυγούστου είχε, πάντως, χαρακτήρα μάλλον συμβατό με τις δυνάμεις του Άξονος, που έδιναν μια μάχη για μια Ευρώπη απαλλαγμένη από την διευθύνουσα χρηματιστηριακή διεθνή μαφία, την εβραϊκή κηδεμονία και καταδυνάστευση. Το γεγονός ότι το απολύτως αγγλόδουλο ελλαδικό παλάτι διατηρούσε μεγάλη δύναμη, ικανή να επηρεάζει τις επιλογές της χώρας σε επίπεδο διεθνών σχέσεων και συμμαχιών και παρά την αρχικώς πολιτική ισορροπίας του Μεταξά, σε συνδυασμό με τις αλλοπρόσαλλες επιλογές της Ιταλίας, έφερε τα ηρωικά ελληνικά όπλα στην τραγική θέση να πρωταγωνιστούν σ᾿ έναν πόλεμο που κατ᾿ αρχήν ευνοούσε, υποτίθεται, τα συμφέροντα της εβραιόδουλης Βρετανίας (οδηγώντας τελικά και στον πλήρη εξανραποδισμό της τελευταίας, συνεπεία της ΄΄νίκης΄΄ των ΄΄συμμάχων΄΄ – αποδεικνύοντας κι έτσι ότι επρόκειτο, πράγματι, για την μεγίστη ήττα του Λευκού Ανθρώπου και καθυπόταξή του στο εβαριοσιωνιστικό παγκόσμιο κατεστημένο – διά χειρός λευκών στρατιωτών..) και εναντίον του εθνικοσοσιαλισμού, ήτοι ενός καθεστώτος κι ενός αναγεννωμένου πολιτισμού που απεθέωνε το αρχαίο ελληνικό κλέος και τα ελληνικά ιδεώδη – και διεσφάλιζε την ιστορική του συνέχεια! Ιδού η μεγίστη τραγικότητα της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας !
Μέσα λοιπόν σ᾿ αυτό το απελπιστικώς αρνητικό περιβάλλον ανασύρουμε από το αρχείο μας, μίαν άκρως διαφωτιστική ομιλία του μεγάλου Οραματιστού της Ευρώπης Αδόλφου Χίτλερ εις το γερμανικό Ράϊχσταγ, που εξεφωνήθη στις 11 Δεκεμβρίου του 1941, https://www.youtube.com/watch?v=uTZbqI427_U. Επιλέξαμε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα, στα οποία εξηγεί ο Φύρερ με εκπληκτικό τρόπο την Ιδέα της Ευρώπης και την συνέχεια του Ευρωπαϊκού πνεύματος δια μέσου των λαών της ανά τους αιώνας. Στον δε πρόλογο του κάνει μίαν ανατριχιαστική πρόβλεψη, ενορατικής υφής, σχετικά με το νόημα του Β΄ΠΠ και το τί πρόκειται να επιφέρει ανάλογα με την έκβασή του. . Είθε οι ψυχές των νέων μαχητών της Ευρώπης να σφυρηλατηθούν από τις διδαχές των κοινών προγόνων μας !
«Βουλευταί, ἄνδρες τοῦ Γερμανικοῦ Ῥάιχσταγ !
Ἓν ἔτος κοσμοϊστορικῶν γεγονότων βαίνει πρὸς τὸ τέλος του, ἓν ἔτος μεγίστων ἀποφάσεων ἵσταται πρὸ ἡμῶν. Κατὰ τὴν σοβαρὰν αὐτὴν στιγμὴν ὁμιλῶ πρὸς ὑμᾶς, Βουλευταὶ τοῦ Ῥάιχσταγ, ὡς ἀντιπροσώπους τοῦ Γερμανικοῦ Ἔθνους. Πέραν ὅμως τούτου, ὁ Γερμανικὸς Λαὸς πρέπει νὰ λάβῃ γνῶσιν τῆς ἀνασκοπήσεως αὐτῆς καὶ τῶν ἀποφάσεων, τὰς ὁποίας μᾶς ἐπιβάλλει κατ᾿ ἀνάγκην τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον. Μετὰ τὴν ἐπανειλημμένην κατὰ τὸ 1940 ἀπόρριψιν τῶν προτάσεών μου εἰρήνης ἐκ μέρους τοῦ νῦν Βρεττανοῦ Πρωθυπουργοῦ καὶ τῆς ἀγούσης αὐτὸν ἢ κυριαρχούσης αὐτοῦ κλίκας, τὸ φθινόπωρον ἦτο πλέον φανερόν, ὅτι ὁ πόλεμος αὐτὸς ἔπρεπε νὰ διεξαχθῇ μέχρι τέλους διὰ τῶν ὅπλων, παρὰ πᾶσαν λογικὴν καὶ παρὰ τὴν ἀνάγκην τῶν πραγμάτων. Μὲ γνωρίζετε, παλαιοί μου σύντροφοι τοῦ κόμματος, ὅτι ἤμην ἀνέκαθεν ἐχθρὸς τῶν ἡμιμέτρων καὶ τῶν ἀσθενῶν ἀποφάσεων. Ἐὰν ἡ Θεία Πρόνοια ἠθέλησεν ὥστε ὁ Γερμανικὸς λαὸς νὰ μὴ δυνηθῇ νὰ ἀπαλλαγῇ τοῦ ἀγῶνος αὐτοῦ, εὐχαριστῶ τὸν Θεόν, διότι μοῦ ἐνεπιστεύθη τὴν ἡγεσίαν μιᾶς ἱστορικῆς πάλης, ἡ ὁποία διὰ τὰ προσεχῆ 500 ἢ 1000 ἔτη θὰ διαμορφώσῃ ἀποφασιστικῶς ὄχι μόνον τὴν γερμανικήν μας ἱστορίαν, ἀλλὰ τὴν ἱστορίαν τῆς Εὐρώπης καὶ μάλιστα ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου. Ὁ Γερμανικὸς Λαὸς καὶ οἱ στρατιῶταί του ἐργάζονται καὶ πολεμοῦν σήμερον ὄχι μόνον διὰ τοὺς ἑαυτούς των καὶ τὴν ἐποχήν των, ἀλλὰ διὰ τὰς ἐπερχομένας καὶ μάλιστα τὰς πλέον μεμακρυσμένας γενεάς. Μία ἱστορικῆς σπουδαιότητος ἀναθεώρησις, μοναδικῆς ἐκτάσεως, μᾶς ἐπεβλήθη ὑπὸ τοῦ Δημιουργοῦ, τὴν ὁποίαν εἴμεθα ὑποχρεωμένοι ἤδη νὰ φέρωμεν εἰς πέρας…»
«… Τὴν ἄνοιξιν τοῦ ἔτους αὐτοῦ παρηκολουθοῦμεν εὐσυνειδήτως καὶ κατὰ καθῆκον τὴν παράταξιν μιᾶς παγκοσμίου δυνάμεως, τῆς ὁποίας αἱ εἰς ἀνθρώπους καὶ ὑλικὸν ἐφεδρεῖαι ἐφαίνοντο ἀνεξάντλητοι. Πυκνὰ σύννεφα ἤρχισαν νὰ συναθροίζωνται ὑπεράνω τῆς Εὐρώπης. Διότι, Βουλευταί μου, τί εἶναι Εὐρώπη; Δὲν ὑπάρχει γεωγραφικὸς ὁρισμὸς τῆς ἠπείρου μας, ἀλλὰ μόνον λαϊκὸς καὶ πνευματικὸς τοιοῦτος. Τὰ Οὐράλια δὲν εἶναι τὰ σύνορα τῆς ἠπείρου ταύτης ἀλλ᾿ ἡ γραμμή, ἥτις διαχωρίζει τὴν εἰκόνα τῆς ζωῆς τῆς Δύσεως ἀπὸ τὴν τῆς Ἀνατολῆς. Ὑπῆρξεν ἐποχὴ καθ᾿ ἣν ἡ Εὐρώπη ἦτο ἡ Ἑλληνικὴ ἐκείνη νησὶς εἰς τὴν ὁποίαν εἰσέβαλον βόρειαι φυλαί, διὰ νὰ ἀνάψουν ἐκεῖθεν διὰ πρώτην φορὰν τὸ φῶς, τὸ ὁποῖον ἔκτοτε ἤρχισε νὰ φωτίζῃ βραδέως μὲν ἀλλὰ σταθερῶς τὸν ἀνθρώπινον κόσμον. Καὶ ὅταν οἱ Ἕλληνες αὐτοὶ ἀπέκρουσαν τὴν περσικὴν εἰσβολήν, δὲν ὑπερησπίσθησαν τὴν ἰδίαν αὑτῶν πατρίδα, ἥτις ἦτο ἡ Ἑλλάς, ἀλλὰ τὴν ἔννοιαν ἐκείνην, ἥτις σήμερον ὀνομάζεται Εὐρώπη. Καὶ κατόπιν ἡ Εὐρώπη μετενάστευσεν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα εἰς τὴν Ῥώμην. Μὲ τὸ Ἑλληνικὸν πνεῦμα συνηνώθη ἡ Ῥωμαϊκὴ σκέψις καὶ ἡ Ῥωμαϊκὴ τέχνη τοῦ κυβερνᾶν. Ἐδημιουργήθη μία Αὐτοκρατορία, τῆς ὁποίας τὴν σημασίαν καὶ τὴν συνεχῆ δημιουργικὴν δύναμιν οὐδεὶς ἀκόμη μέχρι σήμερον προσήγγισε, πολὺ δὲ ὀλιγώτερον οὐδεὶς ὑπερέβαλε. Ὅταν δὲ αἱ Ῥωμαϊκαὶ λεγεῶνες ὑπερήσπισαν τὴν Ἰταλίαν ἐναντίον τῆς Ἀφρικανικῆς ἐπιθέσεως τῶν Καρχηδονίων εἰς τρεῖς σκληροὺς ἀγῶνας καί, τέλος, ἀπέσπασαν τὴν νίκην, δὲν ἦτο καὶ πάλιν ἡ Ῥώμη ἐκείνη διὰ τὴν ὁποίαν ἠγωνίσθησαν ἀλλ᾿ ὁλόκληρος ἡ τὸν ἑλληνορωμαϊκὸν κόσμον περικλείουσα Εὐρώπη.
Ἡ ἑπομένη εἰσβολὴ εἰς τὸ πάτριον αὐτὸ ἔδαφος τοῦ νέου ἀνθρωπίνου πολιτισμοῦ ἦλθεν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἀνατολῆς. Ἓν τρομερὸν ῥεῦμα ἀπολιτίστων ὀρδῶν ἐξεχύθη ἀπὸ τὸ ἐσωτερικὸν τῆς Ἀσίας εἰς τὸ βάθος τῆς καρδίας τῆς σημερινῆς Εὐρωπαϊκῆς ἠπείρου κατακαῖον, πυρπολοῦν καὶ δολοφονοῦν ὡς ἀληθὴς μάστιξ τοῦ Κυρίου.
Εἰς τὴν σύρραξιν παρὰ τὰ Καταλωνικὰ πεδία παρουσιάσθησαν διὰ πρώτην φορὰν εἰς μοιραῖον ἀγῶνα ἀνυπολογίστου σπουδαιότητος οἱ Ῥωμαῖοι καὶ οἱ Γερμανοὶ καὶ ἐπολέμησαν ὁμοῦ διὰ τὸν πολιτισμόν, ὁ ὁποῖος ἐξεπορεύθη ἐξ Ἑλλάδος καὶ διὰ τῶν Ῥωμαίων παρέσυρε καὶ τοὺς ἀρχαίους Γερμανοὺς εἰς τὴν τροχιάν του.
Ἡ Εὐρώπη ἐμεγεθύνθη. Ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Ῥώμην προῆλθεν ἡ Δύσις καὶ ἡ ὑπεράσπισίς της δὲν ἦτο εἰς τὸ ἑξῆς, ἐπὶ πολλὰς ἑκατονταετηρίδας, ἔργον μόνον τῶν Ῥωμαίων, ἀλλὰ πρὸ παντὸς ἔργον τῶν ἀρχαίων Γερμανῶν. Καθ᾿ ἣν ὅμως ἀναλογίαν ὁ κόσμος τῆς Δύσεως ἐπεξέτεινε τὸν χῶρόν του διὰ τοῦ ἀποικισμοῦ τῶν ἀρχαίων Γερμανῶν, φωτισθεὶς ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸν πολιτισμόν καὶ πλήρης ἐντυπώσεων ἐκ τῶν τεραστίων παραδόσεων τοῦ Ῥωμαϊκοῦ κράτους, ἐπεξετάθη κατὰ χῶρον καὶ ἡ ἔννοια ἐκείνη τὴν ὁποίαν ὀνομάζομεν Εὐρώπην.
Ἀδιαφόρως ἐὰν ἦσαν Γερμανοὶ Αὐτοκράτορες ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἀπέκρουσαν εἰς τὰς ὄχθας τοῦ Οὔνστρουθ ἢ εἰς τὸ Λέχφελντ τὰς ἐξ Ἀνατολῆς εἰσβολὰς ἢ ἐὰν ἡ Ἀφρικὴ ἐξετοπίσθη κατόπιν μακροῦ ἀγῶνος ἀπὸ τὴν Ἱσπανίαν, τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι ἐπρόκειτο πάντοτε περὶ ἀγῶνος τῆς δημιουργουμένης Εὐρώπης ἐναντίον ἑνὸς δι᾿ αὐτὴν ὁλοκληρωτικῶς ἀλλοτρίου, ὑπὸ τὴν βαθυτάτην ἔννοιαν τῆς λέξεως, κόσμου.
Ἐὰν κάποτε ἡ Ῥώμη ἦτο ἐκείνη εἰς τὴν ὁποίαν ὠφείλοντο αἰώνιαι χάριτες διὰ τὴν δημιουργίαν καὶ τὴν ἄμυναν τῆς ἠπείρου ταύτης, βραδύτερον κατέστησαν οἱ ἀρχαῖοι Γερμανοὶ ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀνέλαβον τὴν ἄμυναν καὶ τὴν προστασίαν μιᾶς οἰκογενείας λαῶν, οἰκογενείας ἡ ὁποία κατὰ τὴν πολιτικὴν διαμόρφωσίν της καὶ τὸν καθορισμὸν τῶν σκοπῶν της ἦτο ἐνδεχόμενον νὰ παρουσιάζῃ τόσας διαφορὰς ἐντὸς αὐτῆς καὶ τόσας ἀνομοιότητας. Κατὰ τὴν συνολικὴν ὅμως εἰκόνα παρουσιάζει, ἀπὸ ἀπόψεως αἵματος καὶ πολιτισμοῦ, ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν τὴν αὐτὴν ἑνότητα, ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ ἀλληλοσυμπληρουμένην τοιαύτην. Καὶ ἐκ τῆς τοιαύτης Εὐρώπης δὲν προῆλθεν μόνον εἷς ἀποικισμὸς ἄλλων ἠπείρων ἀλλὰ καὶ μία πνευματικὴ καὶ ἐκπολιτιστικὴ γονιμοποίησις, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον δύναται μόνον ν᾿ ἀντιληφθῇ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἶναι πρόθυμος ν᾿ ἀναζητήσῃ τὴν ἀλήθειαν ἀντὶ νὰ τὴν ἀρνῆται. Δὲν εἶναι λοιπὸν ἡ Ἀγγλία ἡ ἐκπολιτίσασα τὴν ἤπειρον ἀλλ᾿ ἀποσπασθέντα τμήματα τῆς ἀρχαίας Γερμανικῆς φυλῆς τῆς ἠπείρου μας μετέβησαν ὡς Ἀγγλοσάξονες καὶ Νορμανδοὶ εἰς τὴν νῆσον ταύτην καὶ κατέστησαν ἐφικτὴν μίαν ἐξέλιξιν, ἥτις βεβαίως ὑπῆρξε μοναδική. Ἐπίσης δέ, δὲν ἀνεκάλυψεν ἡ Ἀμερικὴ τὴν Εὐρώπην – ἀλλ᾿ ἀντιθέτως. Καὶ ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἡ Ἀμερικὴ δὲν ἔλαβεν ἀπὸ τὴν Εὐρώπην, δυνατὸν ὡς νεόκοπα νὰ φαίνωνται ἄξια θαυμασμοῦ εἰς μίαν νόθον ἐξ ἑβραϊκοῦ αἵματος ἀνθρωπίνην μᾶζαν. Ἀλλ᾿ ἡ Εὐρώπη δὲν διαβλέπει εἰς τὴν τοιαύτην ἐλλειπτικὴν ἀστοχίαν παρὰ σημεῖα καταπτώσεως τῆς τέχνης καὶ τῆς πεπολιτισμένης βιώσεως, τὴν κληρονομίαν ἑνὸς ὑποβαθμισμένου μείγματος δι᾿ αἵματος Ἑβραίων ἢ Νέγρων.
Βουλευταί μου, ἄνδρες τοῦ Γερμανικοῦ Ῥάιχσταγ! Εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ κάμω τὰς ἀνακοινώσεις αὐτάς, διότι ὁ ἀγών, ὅστις ἀπὸ τοὺς πρώτους ἤδη μῆνας τοῦ ἔτους τούτου ἤρχισε νὰ διαφαίνεται ὡς ἀναπόφευκτος, καὶ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ ὁποίου εὑρέθη πρωτίστως ἡ Γερμανία τὴν φορὰν αὐτήν, ὑπερβαίνει ἐπίσης κατὰ πολὺ τὰ συμφέροντα τοῦ ἰδίου τοῦ λαοῦ μας καὶ τῆς χώρας μας. Διότι ὅπως ἄλλοτε οἱ Ἕλληνες δὲν εἶχον ὑπερασπισθῆ μόνον τὴν Ἑλλάδα κατὰ τῶν Περσῶν καὶ οἱ Ῥωμαῖοι τὴν Ῥώμην ἐναντίον τῶν Καρχηδονίων, ὅπως ἐπίσης Ῥωμαῖοι καὶ Γερμανοὶ δὲν εἶχον ὑπερασπισθῆ μόνον τὴν Δύσιν κατὰ τῶν Οὕννων καὶ Γερμανοὶ Αὐτοκράτορες δὲν ὑπερησπίσθησαν τὴν Γερμανίαν κατὰ τῶν Μογγόλων, οἱ δὲ Ἱσπανοὶ ἥρωες τὴν Ἱσπανίαν κατὰ τῆς Ἀφρικῆς, ἀλλ᾿ ὑπερησπίσθησαν τὴν Εὐρώπην ὁλόκληρον, οὕτω καὶ σήμερον ἡ Γερμανία δὲν ἀγωνίζεται διὰ τὸν ἑαυτόν της, ἀλλὰ δι᾿ ὁλόκληρον τὴν ἤπειρον. Καὶ εὐτυχὴς ἔνδειξις τούτου εἶναι τὸ ὅτι οἱ πλεῖστοι τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν διῃσθάνθησαν τόσον ἐντόνως εἰς τὸ ὑποσυνείδητόν των τὸ γεγονὸς τοῦτο, ὥστε εἴτε ἔλαβον θέσιν ἀπροκαλύπτως ἔναντι τοῦ ἀγῶνος τούτου, εἴτε καὶ συνέβαλον εἰς αὐτὸν διὰ τῆς προσελεύσεως ἐθελοντῶν…»
