Τὸ ἀκολουθοῦν ἄρθρον μᾶς ἀπεστάλη ὑπὸ νεαροῦ μέλους τοῦ Ἅρματος πού, ὅπως ἑκατοντάδες χιλιάδων νέων τῆς Πατρίδος μας κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη, ἀναγκαστικῶς ἐξωρίσθη ὑπὸ τοῦ προδοτικοῦ δημοκρατικοῦ συστήματος ἐκτὸς χώρας γιὰ νὰ ἐπιβιώσῃ, ἐν ὅσῳ βεβαίως τὸ ἴδιο αὐτὸ σύστημα προβαίνει εἰς μαζικὴν εἰσαγωγὴν κατακλυσμιαίων ῥοῶν ἀλλοφύλων εἰσβολέων, διὰ τῶν ὁποίων ἐμφανῶς καὶ ἀνυποκρύπτως ἐπιδιώκει τὴν ἀντικατάστασιν καὶ τὸν βιολογικὸν ἐξυβριδισμόν/ἀφανισμὸν τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ: Ἕνα σιωνιστικῶς στημένο καὶ τρεχόντως σκηνοθετούμενο προδοτικό σενάριο πανευρωπαϊκῆς σιωπηρᾶς Λευκῆς Γενοκτονίας, τῆς ὁποίας ὅμως ἀπαραίτητος προϋπόθεσις ὁλοκληρώσεως τῆς ἐπιτυχίας εἶναι ἡ συνέχισις τῆς ναρκώσεως καὶ παθητικῆς ἀποβλακώσεως τῆς μεγάλης πλειονότητος τῶν ἐγχωρίων θυμάτων της – ἡ ὁποία, ὅπως καὶ ἐκ τοῦ σχολιαζομένου περιστατικοῦ καταδεικνύεται, καλὰ κρατεῖ… Σημειωτέον ὅτι ἕνα προτύπωμα (ἐκ πολλῶν) τοιούτου δείγματος τῆς πλέον μέχρι μυελοῦ προκεχωρημένης σήψεως εἴχαμε ἐπισημάνει ἐξ ἀφορμῆς δημοσιεύματος/σχολίου τῆς σηψαιμικῆς «Καθημερινῆς» μετὰ τὴν παρέλασιν τῆς 25ης Μαρτίου 2009, http://www.armahellas.com/?p=929
Ἐν τέλει δὲν θὰ ἔδει νὰ μείνῃ ἀσχολίαστον καὶ τὸ ὅτι μία τέτοια τραγελαφικὴ καὶ σαρκαστικώτατα καταρρακωτικὴ κάθε ἐθνοφυλετικοῦ χαρακτῆρος καὶ ὑποβάθρου σημειολογία ὅπως ἡ κάτωθι περιγραφομένη, ὡς κεντρικὸν μάλιστα στοιχεῖον «ἐθνικῆς ἐξάρσεως», καθ᾿ ὅλην της τὴν γκροτέσκα καὶ βαθύτατα αὐταναιρετικὴν ἐσωτερικὴν ἀντιφατικότητα ταιριάζει ἀπολύτως, ἐν τούτοις, εἰς καὶ ἀποδίδει ἐπακριβῶς τὴν ἐνδόμυχον σαθρότητα καὶ τὸ τελικὸν νόημα τῆς οὐσιαστικῶς προδοτικῆς ἐπιλογῆς τῆς τότε ἀγγλοδούλου καί, ἐμμέσως οὕτω, ἀπέναντι καὶ τοῦ συνωμοτικῶς καὶ πανολεθρίως προελαύνοντος Σιωνισμοῦ ἀβοηθήτου ἡγεσίας, καθὼς τὴν περιγράφει ὄχι μόνον ὡς κωμικοτραγικὴν ἐνδόμυχον ἰδιοσυστασίαν τῶν ὑποκρυπτομένων Δυνάμεων ἀλλὰ καὶ ὡς ἀποτύπωμα τῶν φρικτῶν καρπῶν τῆς κατὰ κόρον λιβανιζομένης νίκης ἐκείνων: Καρπῶν ποὺ κατὰ τὴν θλιβεράν μας μάλιστα ἐποχὴν βλέπουμε φρικαλέως νὰ ὡριμάζουν, σημαίνοντες πανδαιμόνιον πανηγυρικῆς παραφροσύνης, παντοίας διαστροφῆς, ὑλισμοῦ, χάους, προδοσίας, αὐτοχειριασμοῦ, συγχύσεως, διαλύσεως, ἀποσυνθέσεως, σήψεως, διαφθορᾶς καί, ἐν τέλει, ῥαγδαίως ὁλοκληρουμένης Λευκῆς Γενοκτονίας!
Ἐκεῖνοι δὲ οἱ ὀλίγοι ἐκλεκτοὶ πού, ἔχοντες ἀκόμη κρατήσει κάτι ἀπὸ τὴν θεμελιώδη ἐσωτερικήν τους ὑγείαν καὶ ἐλευθερίαν, ἀντιλαμβάνονται ὀρθῶς τὰ τεκταινόμενα, τώρα πλέον ἀναμφιβόλως καὶ ὁμοθύμως ἐπαληθεύουν τὴν σοφὴν πρόρρησιν τοῦ Μεγάλου Ἀνδρὸς τοῦ 20οῦ αἰῶνος: «Σὲ τρεῖς γενιὲς οἱ πλανημένοι λευκοὶ θὰ καταλάβουν ὅτι ΕΙΧΑ ΔΙΚΙΟ!» Καὶ ὅτι ἀπορρίπτοντες τότε τὸ ἀγωνιῶδές του ζωτικὸν μήνυμα διὰ τῶν ἀναξίων καὶ προδοτικῶν τους ἡγεσιῶν τὰ λευκὰ Ἔθνη ἐπέλεξαν μίαν στάσιν καὶ γραμμήν, ποὺ ἀναποδράστως καταλήγει εἰς τὴν ἀτιμωτικήν των αὐταναίρεσιν καὶ γενοκτονίαν!
Ἡ ὁποία καὶ ἔχει πλέον εἰσέλθει εἰς καλπάζουσαν φᾶσιν – ἐπιβάλλεται δὲ συνεπῶς ἡ ἀφύπνισις, ἡ στράτευσις καὶ ἡ ἐνεργὸς ἐμπλοκὴ τῶν ἀληθῶς Ἀρίστων εἰς τὸν εὐγενῆ Ἀγῶνα, ὥστε ὁλοκληρωτικῶς νὰ συνεγείρουν ὅσους ἀκόμη παραμένουν ζωντανοί, τιθέμενοι ἐπὶ κεφαλῆς των εἰς τὴν ὁσονούπω ἐπερχομένην Τελικὴν Μάχην.
Ευρισκόμενος στο εξωτερικό εδώ και τρία περίπου χρόνια, έχω συνειδητά σταματήσει να παρακολουθώ την ελλαδική επικαιρότητα. Όχι λόγω του χαμηλού επιπέδου “δημοσιογραφίας” που θυμίζει κουτσομπολιά αφρικανικού χωριού αλλά, κυρίως, διότι φεύγοντας από την χώρα μου είχα αποφασίσει πως δεν υπάρχει πλέον λόγος να παρακολουθώ τέτοιου είδους λεπτομέρειες. Είναι ούτως ή άλλως δεδομένο ότι όλα πια έχουν απροσχηματίστως και ολοκληρωτικώς παραδοθεί με τους νεομαρξιστές του ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση της χώρας, ενώ καθημερινά καταφθάνουν χιλιάδες εκατοντάδες λαθροέποικοι από τα βάθη της Αφρικής και της ανατολής, οι οποίοι και στεγάζονται /σιτίζονται και υπηρετούνται από τον ελλαδικό στρατό (που ουδεμία σχέση με ο,τιδήποτε Ελληνικό έχει πλέον, πόσο δε μάλλον με στρατό) – ενώ το παγκόσμιο κεφάλαιο χάρις στις σιωνιστικές του πολιτικές μαριονέτες έχει υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας για τα επόμενα εκατό τουλάχιστον έτη.
Δεν υπάρχει προφανώς κανένας λόγος, λοιπόν, να υποφέρει κανείς διαρκώς και αδιαλλείπτως και σε προσωπικό επίπεδο ως ξενιτεμένος, αφού μάλιστα οι άνοες και διεφθαρμένες ψηφομάζες επέλεξαν τον ομαδικό σοσιαλμαρξιστικό μηδενισμό με τις ουτοπικές του ευτελείς υποσχέσεις περί «ισότητος» όλων (… σχεδόν!) – γνωστού όντος ότι μόνον έτσι έγιναν όλοι “ίσοι” οικονομικά στην ιστορία του σοσιαλισμού, καταντώντας όλοι στο απόλυτο μηδέν της πλήρους εξαθλιώσεως…
Το χειρότερο δε όλων είναι το γεγονός πως ο μέσος πολίτης εξακολουθεί να ζει σε μια ιδιότυπη “νιρβάνα” όπου, κατά τα λοιπά απαθής και βαθύτατα ναρκωμένος, εκνευρίζεται μόνον όταν χάνει η ομάδα του στο ποδόσφαιρο – ή κεντρίζεται το ενδιαφέρον του από … συγκλονιστικά γεγονότα αναλόγου επιπέδου, όπως από το τι φόρεσε ο τάδε ή ο δείνα «καλλιτέχνης»…
Ο μέσος λοιπόν πολίτης της χώρας, δείχνοντας να έχει μετατραπεί σε ένα απόλυτα παθητικό άβουλο κι άνοο ψυχορομπότ, δεν μπορεί δυστυχώς καθόλου, προς το παρόν τουλάχιστον, καθόλου να θεωρηθεί “μονάδα αντιστάσεως” – όχι σε αυτό που έρχεται, αλλ᾿ ούτε καν σ᾿ αυτό που ήδη έχει γίνει ελεεινή κι αδυσώπητη πραγματικότητα στην χώρα.
Αν μή τι άλλο, πλήρης απογοήτευση από κάποιους που θέλουν να λέγονται απόγονοι και εθνικοί κληρονόμοι των τριακοσίων του Λεωνίδα και των λοιπών ηρωικών μαχητών του μακρινού αλλά και του προσφάτου επίσης παρελθόντος…
Ακριβώς αυτό είναι και η αφορμή της γραφής αυτού του κειμένου. Προ ολίγων ημερών, κατά την εθνική (;) εορτή της 28ης Οκτωβρίου, είδαμε – δυστυχώς μέχρι και στο εξωτερικό – εικόνες που μέχρι και πριν από 20 χρόνια θα προκαλούσαν γενικευμένη οργή και σοβαρές αντιδράσεις.
Προεβλήθησαν στιγμιότυπα της παρελάσεως, στα οποία νέγροι με παραδοσιακό κούρεμα των Κάφρων έφεραν την ελληνική σημαία, ενώ ποικίλοι αλλόφυλοι από κάθε γωνιά της Μέσης Ανατολής παρήλαυναν ως πηλόχρους μάζα, που θύμιζε την αραπιά του Ιμπραήμ που εισέβαλε στον Μωριά… Βεβαίως ούτε λόγος για ομαδικό βηματισμό και συντονισμό, πράγμα που έκανε την όλη φάλαγγα να θυμίζει “mad pride” (- ναι, υπάρχει και τέτοιο [σάπιο] φρούτο τώρα, βλ. π.χ. https://www.youtube.com/watch?v=SjdLs5vHZ8g, και οπωσδήποτε θα έρθει σύντομα και στην Ελλάδα, ως περαιτέρω σαβουροειδή ξεχειλίσματα των συρφετών του gay pride προς την ανάδειξη κάθε μειονεξίας, ψυχασθενείας κ.λπ. σε … προσόν, που διαφημίζεται πια και διακηρύσσεται με … «περηφάνεια», όπως τέλος πάντων ερμηνεύουν τον όρο υπό το κατά περίπτωση διεστραμμένο τους πρίσμα…).
Προς ολοκλήρωση της οργής και απογοητεύσεως κάθε Έλληνος εντός ή εκτός Ελλάδος, η αποτύπωση του καλπάζοντος στην ελλαδική κοινωνία εθνικού ολέθρου στην μαθητική παρέλαση συμπληρώνεται από το άγημα των μουσουλμάνων κορασίδων με hijab στην κεφαλή και επιμελή ολόσωμη μουσουλμανική περιτύλιξί τους. Όπως ορίζει το κοράνι.
Οι εικόνες είναι όντως απίστευτες και τραγελαφικές, όπως και η καθημερινότητα άλλως τε στην Ελλάδα, αλλά θα ήθελα να σταθούμε μόνον σε μια εικόνα.
Σε αυτήν του μαύρου σημαιοφόρου.
Πολλές φορές το σώμα και η έκφραση “λένε” περισσότερα από όσα θα μπορούσε να “λέει το στόμα” κάποιου.
Συγκεκριμένα λοιπόν η εικόνα του σημαιοφόρου, σε εμένα τουλάχιστον, λέγει σ᾿ ένα λεπτότερο επίπεδο πάρα πολλά… Στα μάτια του αντικατοπτρίζεται προφανώς ένα μίσος, ένας φθόνος, μια εκδικητική μανία που προφανώς θα εκλύεται από την εύλογη σκέψη του πως, αφού ηγείται ήδη της παρελάσεως στα 15 του, πόσα άραγε θα μπορούσε να καταφέρει στην χώρα αυτήν των ναρκωμένων αβούλων λευκών ευνούχων μεγαλώνοντας… Διότι προφανώς η αλλόφυλή του ταυτότητα και το σκούρο του χρώμα όχι απλώς δεν συναντά καμμιά φυσική άμυνα από τον παντελώς ξένο του και αλλότριο οργανισμό του ξενιστού αλλά αποτελούν εν πολλοίς και διαβατήριο, που ανοίγει αυτόματα υψηλές πόρτες, για την διέλευση των οποίων θα απαιτούνταν πολλές ειδικές και εξόχως περιοριστικές προϋποθέσεις από τους προφανώς σαλεμένους λευκούς ιθαγενείς…
Ίσως ακόμη κοντά στο μίσος του να τρεμοπαίζει και κάποια παρ᾿ όλ᾿ αυτά αναπάντητη εύλογη απορία του, αναλογιζόμενος “τι δουλειά έχω εδώ;” – διότι όσοι προοδευτικοί δάσκαλοι και αν του πουν πως είναι “ίσος και ίδιος με τους συμμαθητές του”, η φύση είναι αναλλοίωτη κι αδιάψευστη, με μια δε μόνον ματιά καταρρίπτει όλα τα ψεύδη, ξεγυμνώνει στην εσωτερική ματιά και αίσθηση το άνοστο, υποκριτικό και ψεύτικο θέατρο – και καταλήγει οπωσδήποτε σε μιαν αναζήτηση του δέοντος ρόλου του σ᾿ αυτό το αφύσικο κι άνοστο ακόμη και για έναν αλλόφυλο αφρικανό θέατρο, καθώς διαισθάνεται πάντως σαφώς ότι πρέπει από την πλευρά του να εξελιχτεί σε επαγγελματία ηθοποιό της όλης αυτής κακοστημένης κακογουστιάς, ώστε να ανταποκριθεί επιτυχώς στον δικό του ρόλο, όπως τον έχουν προβλέψει οι αφιονισμένοι αντεθνικοί του σκηνοθέτες! Ένα ρόλο μάλιστα εν προκειμένῳ τεθειμένο στο επίκεντρο μιας καθαρά οικογενειακής ιστορίας του αυτοχειριαζομένου αυτού θλιβερού λαού, που πλέον κατήντησε άβουλος συρφετός εγωπαθών και διεφθαρμένων ηλιθίων,που άγονται και φέρονται με χαλκά στην μύτη δίκην υποζυγίων από τα πλέον ανάξια και σάπια καθάρματα ανάμεσά τους, που η δημοκρατία μπορεί και αναδεικνύει συνήθως στην κορυφή…
Τον νεοέλληνα, εν τούτοις, δεν τον ενοχλούν πλέον αυτά κι ούτε τον σοκάρουν ή προβληματίζουν… Απεναντίας όμως, η εν είδει περάσματος πασαρέλας επί στιλετικών γοβών διέλευση ελαφρότατα ενδεδυμένης εκπαιδευτικού συγκέντρωσε το ενδιαφέρον και τα σχόλια, δείχνοντας θλιβερά το πόσον τα κιναιδοκατινίστικα τηλεσαβουρικά πρωινάδικα τον έχουν διαμορφώσει κατ᾿ εικόνα και καθ᾿ ομοίωσίν τους…
Ούτως ώστε και εν προκειμένῳ ως σημαντική εικόνα δεν εξήχθη το σημειολογικώς δια των ως άνω σκηνών επισφραγιζόμενο τραγικό γεγονός, ότι το ίδιο το μέλλον της χώρας αλλά και κυρίως της Ευρώπης χάνεται με κατακλυσμιαίους ρυθμούς και παραδίδεται ανεπιστρεπτί σε φυλές μεσανατολιτών βαρβάρων και νέγρων από την Αφρική, κάτι που θα έπρεπε να κινητοποιήσει τόσα υγιή ένστικτα, πολιτιστικές σταθερές και εθνοφυλετικά αρχέτυπα, αλλά ο πιπεράτος κουτσομπολικού επιπέδου εκτενής σχολιασμός ενός μηδενικού, που προφανώς από την πλευρά του ακριβώς διψούσε για ανάδειξή του σε κραυγαλέο μηδενικό…
Η δική μας, συνεπώς, σημειολογική ανάλυση αναδεικνύει αφ᾿ ενός το γεγονός της προκεχωρημένης εθνοφυλετικής διαβρώσεως υπό την αιγίδα και τις ευλογίες της «ελληνικής δημοκρατίας», αφ᾿ ετέρου όμως και την πλήρη καταβαράθρωση των υγιών ενστίκτων, του πατριωτισμού και του στοιχειώδους ανδρισμού μέσα στην άβυσσο μιας ολοκληρωτικής παθητικής συγχύσεως των ολοένα και περισσότερο απονευρωμένων και αποχρωματισμένων φυλετικώς και εθνικώς θλιβερών κατοίκων αυτής της χώρας….
Γ. Π.
