Ἀρχικῶς μία διευκρίνισις: ἐλευθέρα ὁπλοκατοχὴ–ὁπλοφορία δὲν σημαίνει πρόσβασιν οἱουδήποτε ψυχοπαθοῦς εἰς ὅπλον ἀλλ᾿ ἁπλοποίησιν τῆς διαδικασίας κτήσεως καὶ κυρίως ἀποσύνδεσίν της ἀπὸ τῆς κρίσεως τοῦ εἰσαγγελέως περὶ τοῦ ἂν συντρέχῃ κίνδυνος ζωῆς (πρακτικῶς σημαίνοντος πὼς ὅπλον δὲν δύνασαι νὰ λάβῃς π ο τ έ ). Ἐννοεῖται πὼς ἡ προϋπόθεσις ψυχικῆς ὑγιείας καὶ ἰσορροπίας ἐξακολουθεῖ ὑφισταμένη. Ἡ σύσφιγξις συνεπῶς τοῦ πλαισίου ἐξετάσεως ὑπὸ εἰδικῶν ἰατρῶν εἶναι ἀρκετή.
Δύο ὁμάδες ἐν τελικῇ ἀναλύσει
Ἡ εἰκὼν ἀναφέρεται εἰς δύο ὁμάδας, good guys καὶ bad guys, τ.ἔ. εἰς τοὺς δυναμένους καὶ προτεθειμένους νὰ βλάψουν καὶ εἰς τοὺς ἐθέλοντας νὰ ἀμυνθοῦν ὑπὲρ ζωῆς καὶ ἀκεραιότητος, ἰδίας καὶ τῶν οἰκείων των.
Καὶ ἡ παιδεία;
Τὸ ζήτημα τῆς παιδείας εἶναι ἀφῃρημένον-φιλοσοφικὸν ἀλλ᾿ οὐχὶ πρακτικόν: ἐπὶ παραδείγματι, οἱ φορεῖς παιδείας, οἱ πεπαιδευμένοι ταὐτίζονται πρὸς τὴν πρώτην κατηγορίαν τῶν good guys τῆς εἰκόνος; Ἀποκλείεται εἷς πεπαιδευμένος νὰ εἶναι φορεὺς βλαπτικῶν ἰδιοτήτων; Ἐδῶ ἡ παιδεία θεωρεῖται –κακῶς– ἔχουσα ὅλως ἰδεατὴν διάστασιν. Καὶ πάλιν, ἂν ὑποθετικῶς κυριαρχῇ ἡ παιδεία πῶς θὰ ἐξηγηθῇ ἔπειτα ἡ ὁπωσδήποτε ἀναφανησομένη ὕπαρξις καὶ βλαπτικῶν στοιχείων ἐν τῇ κοινωνίᾳ, ἔναντι τῶν ὁποίων πρέπει καὶ δικαιοῦνται νὰ προστατευθοῦν οἱ χρηστοὶ πολῖται; Ἄλλως τε τὸ δεδομένον τῆς ἰλιγγιώδους ἀποστάσεως τῆς σημερινῆς ἐκ τῆς ἰδεατῆς παιδείας ἤδη ἀχρηστεύει τὸ ἀναγκαῖον τῆς συνεπαγωγῆς, «πεπαιδευμένος» ἄρα ἀξιόπιστος!
Τί συμβαίνει πρακτικῶς
Σήμερον ἡ ὁπλοφορία δὲν εἶναι ἐλευθέρα ἀλλὰ πρακτικῶς κυκλοφοροῦν μεταξὺ τῶν ἡμεδαπῶν (διότι οἱ ἀλλοδαποὶ ἐγκληματίαι ἀνεξελέγκτως διαθέτουν ἀκόμη καὶ βαρὺν ὁπλισμόν!) ἀνάριθμοι καραμπῖναι, ἐκ τῶν ὁποίων μάλιστα πολλῶν ἡ ἄδεια ἔχει λήξει. Ποιός ἐλέγχει τὴν ψυχονοητικὴν ἰσορροπίαν τῶν ἅπαξ δηλωσάντων κυνηγῶν (τ.ἔ. ἐξ ὁρισμοῦ πιθανῶς ἀνισορρόπων) καὶ ἀποκτησάντων κυνηγετικὸν ὅπλον; Πῶς προστατεύομαι λοιπὸν ἐγώ ἔναντι ὅλων αὐτῶν, ἰδίᾳ καὶ κυριώτατα ἔναντι τῆς β α ρ ε ί α ς ἐγκληματικότητος ἐνόπλων ἀλλοδαπῶν; Διὰ τῆς βραδυκινήτου ἀστυνομίας;
Ἡ αὐτοδικία
Ἡ αὐτοδικία, λέγουν τινὲς νομικοὶ ἢ καὶ λοιποὶ εὐαίσθητοι ἀνθρωπισταί, ἀπαγορεύεται ἐκ τοῦ νόμου. Τὸ ψυχολογικὸν ὑπόβαθρον τοιούτου ἰσχυρισμοῦ εἶναι αὐτοκαταστροφικόν, στρεφόμενον κατ᾿ αὐτῶν τῶν ἐνστίκτων ἐπιβιώσεως ἀλλὰ καὶ ἡ ἠθική του ἐπήρεια εἶναι ἀποδομητική, καθὼς σκοπὸς τοιούτων συνθημάτων εἶναι ὁ πρωτογενής μας ψ υ χ ο λ ο γ ι κ ὸ ς ἀ φ ο π λ ι σ μ ό ς , ὥστε νὰ εἴμεθα παθητικὰ ἀνδράποδα ἐνώπιον οἱουδήποτε λυσσῶντος ὑπανθρώπου ἐγκληματίου, ἀπειλοῦντος ζωήν, ἀκεραιότητα ἢ καὶ ἰδιοκτησίαν. Ἐκ δὲ τηλοψίας ἠκούσθη προσφάτως ὅτι δράστης τις («εὐπαθὴς» μάλιστα) ἠθέλησε νὰ διαπράξῃ «μίαν ἁπλῆν λῃστείαν»! – ἄρα πρὸς τί ἡ χρῆσις καραμπίνας ἐκ μέρους τοῦ ἰδιοκτήτου, ἔναντι «μιᾶς ἁπλῆς λῃστείας»;!!!
«Ἡ αὐτοδικία εἶναι ἴδιον τριτοκοσμικῶν κρατῶν»
Ναί, πράγματι, ἐνῷ ἐδῶ, εἰς τὸν πεπολιτισμένον Πρῶτον Κόσμον ἡ ἀσφάλειά μας ἔχει ἀνατεθῆ εἰς τὸ κράτος-προστάτην καὶ τὴν Ἀστυνομίαν, ἡ ὁποία ἐγκαίρως θὰ δράσῃ ἀ φ ο ῦ τις δολοφονηθῇ, κακοποιηθῇ, λῃστευθῇ κ.λπ.
Ἡ αὐτοάμυνα
Τὰ πράγματα εἶναι ἁπλᾶ: οἱοσδήποτε ψυχικῶς ὑγιὴς (καὶ μόνον) πολίτης δικαιοῦται νὰ ὑπερασπισθῇ τὰ κορυφαῖα ἔννομα ἀγαθὰ τῆς ζωῆς καὶ σωματικῆς ἀκεραιότητός του καὶ συνεπῶς ἀπαιτεῖται ἡ εὔκολος πρόσβασις εἰς ὅπλον (-πιστόλι), δεδομένου ὅτι ΕΝ ΒΛΑΠΤΙΚΟΝ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΘΑ ΕΥΡΙΣΚῌ ΤΡΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΟΠΛΑ (! ἐρώτημα: ἐν Ἑλλάδι τοῦ 2017 τίνες ὁπλοφοροῦν; ἀπάντησις: μόνον σκληροὶ ἐγκληματίαι, ἀδίστακτοι κακοποιοί, ἀλλοδαποὶ ἢ καὶ ἡμεδαποὶ ὑπάνθρωποι) ὥστε νὰ τελέσῃ καταστροφικὸν ἔργον.
Οἱ κακοποιοί, ὅπως εὐστόχως ἀποτυποῦται ἐν τῇ εἰκόνι, ἀποθρασύνονται ὅταν ἔχουν νὰ ἀντιμετωπίσουν δειλοὺς καὶ πεφοβημένους «φιλησύχους» πολίτας καὶ τρέμουν τὴν ὡπλισμένην τιμωρὸν χεῖρα τὴν διαθέτουσαν τὸ σθένος, τὸ ἠθικὸν καὶ ν ο μ ι κ ῶ ς κατωχυρωμένον δικαίωμα νὰ πυροβολήσῃ καθ᾿ οἱουδήποτε ἀπειλητικοῦ ὑπανθρώπου.
Ἡ συμβολικὴ καὶ οὐσιαστική-ἐσωτερικὴ διάστασις τῆς ὁπλοκατοχῆς
Τὸ ἱερὸν δικαίωμα τῆς ὁπλοκατοχῆς-ὁπλοφορίας συνδέεται ἐσωτερικῶς μὲ ἐλευθέρους πολίτας, τοῦ ὅπλου ἀνέκαθεν ἀποτελοῦντος σύμβολον ἀλλὰ καὶ ὄργανον ἐλευθερίας. Οἱ ἐλεύθεροι πολῖται φέρουν ὅπλον, οἱ δοῦλοι οὐχί.
Ὁπλοκατοχὴ εἰς τὸ παρὸν χρονικὸν πλαίσιον
Ἡ ἐποχή μας, ὠθοῦσα τάχιστα πρὸς τὴν «γνωριμίαν» μας μὲ τὰς ἰσλαμικὰς χατζάρας καὶ παντοῖον ὁπλισμὸν ἀλλοφύλων ὑπανθρώπων ἐποίκων τῆς ἑλληνικῆς καὶ εὐρωπαϊκῆς γῆς, οὐδὲν ἀφ᾿ ἑτέρου καταλείπει περιθώριον ἐφησυχασμοῦ ἀλλὰ καὶ ἀναβολῶν. Οἱ Ἕλληνες ὀφείλουν καὶ πρέπει νὰ ὁπλισθοῦν ἐδῶ καὶ τώρᾳ ἂν δὲν θέλουν νὰ σφαγοῦν ὡσεὶ χοῖροι, βλέποντες τὰς γυναῖκας καὶ τὰ τέκνα των νὰ βεβηλῶνται (ὑπερβολή; –κάθε ἄλλο!) ὑπὸ τοῦ κτηνώδους μελάγχρου ἀφρικανοῦ καὶ ἀσιάτου εἰσβολέως.
Ὁπλοκατοχή, ἐπιλογὴ ἐλευθερίας…
Ῥηξίνοος
